Σάββατο
Χρόνος, αυτό το παράδοξο πράγμα
Σάββατο
Όπως συμβαίνει με όλες τις εκφράσεις της μανίας που λέγεται «μεράκι» , έτσι και αυτή τη φορά ήταν πολλές οι μέρες που τριγύριζε στο μυαλό η ιδέα του επόμενου ποστ.
Χρόνος ..τι παράδοξο πράγμα..
Δυσκολεύτηκα να βρω το κατάλληλο..χωροχρονικό μου διάστιχο όμως γιατί ο περιβάλλοντας χώρος απαιτούσε την προσοχή που του άρμοζε κι όλο άφηνα για αργότερα την στιγμή (;) που δεν θα μπορούσα πια να ακινητοποιήσω τα δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα.
Το έχω δηλώσει άλλωστε και παλιότερα πως πλέον μου είναι αδύνατον να γράψω με στυλό. Το μολύβι το θυμήθηκα φέτος που έπρεπε να κρατώ κάποιες σημειώσεις στις άκρες των βιβλίων μα με κούρασε πολύ η ξύστρα που έπρεπε συνεχώς να απασχολεί τα τεχνολογικά μου άκρα (χα!)
Αναζήτηση: Χρόνος
Στη Βικιπαιδεία η πρώτη αναφορά..
Σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης με τον όρο χρόνος εννοείται "η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο".
Πράγματι, ακριβής ορισμός
Εμείς κινούμαστε. Ο χρόνος μένει στάσιμος. Παρατηρητής, φύλακας, δαίμονας, διαιτητής ή δήμιος. Δαψιλής…σε όλα του ακόμα κι αν απαιτεί…
Οι καθημερινές εμπειρίες αποδεικνύουν πως ο χρόνος "κυλάει" με τον ίδιο πάντα ρυθμό και μόνο προς μια κατεύθυνση - από το παρελθόν προς το μέλλον. Η κίνηση γενικότερα ούτε μπορεί να διακοπεί αλλά και ούτε να αντιστραφεί στην έννοια του χρόνου. Παρά ταύτα, όπως εξηγεί η ειδική θεωρία της σχετικότητας, αυτή η κίνηση μπορεί να επιβραδυνθεί με ασύλληπτα μεγάλες ταχύτητες.
Είχα διαβάσει πως για κάποιον που μένει ακίνητος ο χρόνος κυλά αργά. Ενίοτε βασανιστικά, είχα σκεφτεί. Τυραννά ,αγχώνει.
Αν πεις πως τρέχεις όμως, αρχίσεις και κινείς πόδια , χέρια και μυαλό.. είναι γρήγορος σαν αστραπή.. τυφώνας ... Περνά και σε στροβιλίζει
Καμιά φορά τα μπερδεύει κανείς. Νομίζει πως ζαλισμένος δεν μπορεί να αντιδρά και άγεται..
Ποτέ.
Αιτιατό πέρα για πέρα το τέρμα της ροής
Και ο σκοπός δικό μας «γούστο» και «γλέντι». Καλά..καμιά φορά κι ανάγκη αλλά κι αυτή η ανάγκη κάποιον σκοπό υπηρετεί. Κάτι που ίσως το’χουμε καλά κρυμμένο και κωδικοποιημένο στο πίσω πίσω μέρος, κι ούτε που ξέρουμε πως είναι εκεί και αγωνιά…
Αν θέλεις βέβαια γιατί αν δεν θέλεις...θα τύχει καμιά default επιλογή κι άντε να επιστρέψεις ..
Για την φυσική ο χρόνος είναι διάσταση που επιτρέπει σε δύο ταυτόσημα γεγονότα που συμβαίνουν στο ίδιο σημείο στον χώρο, να διακρίνονται μεταξύ τους
Χμμ..ο Χρόνος μου λοιπόν , συνάρτηση του δικού σας
Εμ, με τόσα αλισβερίσια στα μπλόγκια πώς να αντικρούσεις το συμπέρασμα της συνάρτησης;! (χα!)
Λογικό μου ακούγεται λοιπόν εφόσον ούτε καν μια σιωπηλή στιγμή δεν υφίσταται χωρίς σκέψη που να αφορά κάτι ..πράγμα..ενέργεια..άτομο..αίσθηση που φέρει μια μνήμη..
Ήδη από την εποχή της δημοσίευσης της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας το 1905, θεωρήθηκε ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν εγκατέλειψε την έννοια του απόλυτου χρόνου. Σε αυτό το εννοιολογικό πλαίσιο ο απόλυτος χρόνος εννοείται ως 'ο χρόνος που κυλά ισοδύναμα και ανεξάρτητα από την κατάσταση κίνησης του παρατηρητή'.
Ύποπτη επισήμανση. Μου θυμίζει αυτό που έγραψα για την default επιλογή. Ό,τι κι αν επιχειρήσουμε, κάτι πρόκειται να συμβεί. Άλλοτε κραυγαλέα σαν γλάστρα που σκάει στο πλακόστρωτο κι άλλοτε άηχα σχεδόν σαν την αναπνοή ενός χρυσόψαρου μέσα στη γυάλα όταν αλλάζεις το νερό..
Κάτι συμβαίνει όπου κι αν στεκόμαστε..πριν καν αποφασίσουμε να στρίψουμε ή να μουλαρώσουμε σε μια γωνιά
Εξετάζοντας το ταυτόχρονο ο Αϊνστάιν χρησιμοποίησε ουσιαστικά ένα νοητικό πείραμα. Ως αποτέλεσμα του πειράματος, κατά την άποψή του, έπρεπε να εγκαταλειφθεί η έννοια του ταυτόχρονου. Το σύμπαν του είναι αιτιατό και σε ένα αιτιατό σύμπαν δεν υπάρχει το ταυτόχρονο, όπως και δεν υπάρχουν ταυτόχρονα γεγονότα. Τα γεγονότα έχουν καθορισμένη τάξη, βασισμένη στην αιτιατή σειρά τους,η οποία δεν είναι δυνατόν να αλλαχθεί.
Για όλα υπάρχει ένας σκοπός. Είμαι απολύτως πεπεισμένη.
Κι ό,τι επιλέγουμε, μας οδηγεί στο σημείο που βρισκόμαστε. Πάντα με δίκαιη κατάληξη κι ας ακούγεται σκληρό. Ό,τι αφήνεται να θεωρείται χαμένο δεν είναι παρά ένα μικρό λιθαράκι στο μονοπάτι που στρώνουμε για να το περπατήσουμε άλλοτε περήφανα κι άλλοτε θλιμμένα
«Μα, κυρία που θα μας χρειαστούν αυτά;» ρωτούν συχνά οι μαθητές είτε για τα μαθηματικά είτε για άλλα..
«Όλα όσα πέφτουν πάνω μας, θα βρεθούν ξανά μπροστά μας ίσως την πιο αδιανόητη στιγμή» Είμαι απόλυτη όταν απαντώ.
Τίποτα δεν είναι ξοφλημένο. Τίποτα νεκρό. Απλά κάποια στέκονται στην άκρη κι αφήνουν τους υπόλοιπους να τρέξουν . Σαν να δίνουν τη θέση τους , τη δύναμη τους για να γίνει πιο εύκολα μια εξέλιξη κι ας είναι ένα απλό χαμόγελο αυτή , ένας αναστεναγμός, ή ένα βίαιο τράβηγμα του δέρματος πάνω στις φλέβες.
Όλα κάπου εδώ τριγυρίζουν σαν κι εμάς , παρατηρητές του Χρόνου να μας δείχνουν τη συνέχεια του δρόμου..μέχρι να’ρθει η στιγμή που θα δείξουμε εμείς..
Το αίνιγμα του χρόνου είναι εν μέρει το αίνιγμα της έναρξης, γιατί εκεί βρίσκεται η βάση του παρελθόντος. Η έναρξη είναι το παρελθόν. Ωστόσο, καθημερινά γίνεται μια νέα έναρξη μέσα στην περιοδική κίνηση της ημέρας. Βάσει τη σύλληψης του Γκίνγκελ τo σύνολο όλων αυτών των επαναλαμβανόμενων ενάρξεων το αποκαλούμε χρόνο. Ζούμε στο χρόνο και καθημερινά βιώνουμε τη νέα έναρξη σε κάθε έργο που αναλαμβάνουμε να εκπληρώσουμε. Εκείνο που λείπει κατά την άποψή του είναι το γεγονός ότι η ανθρωπότητα δεν κατανοεί τη μαγεία της νέας έναρξης, δηλαδή την αέναη μετάβαση από το παρελθόν στο παρόν.
Κάθε βλεφάρισμα μια εκκίνηση λοιπόν. Δεκτό. Μια Πρωτοχρονιά σε κάθε αναπνοή που ψελλίζει «Πάμε. Προχώρα» και πώς να αντισταθείς σε τέτοια προτροπή;
Ο αυθεντικός χώρος δεν είναι μια επιφάνεια που μπορεί να διαιρεθεί, κατά τον ίδιο τρόπο που δεν μπορεί να διαιρεθεί ο αυθεντικός χρόνος. Από φιλοσοφικής άποψης ο χώρος δεν βιώνεται ως συνεχές, αλλά ως ένας αριθμός νησίδων ανάμεσα στις οποίες υπάρχει μόνον κενό.
Χμμ..μόνο αν Κενό είναι οι στιγμές που κάποιοι δρόμοι διασταυρώνονται..και σε μία απολύτως ακίνητη παύση, οι άνθρωποι συναντούν ο ένας τον άλλο σαν να’ταν κανονισμένο το ραντεβού από γεννησιμιού τους.. Κανονισμένο από άλλους που μεσολάβησαν ή Για άλλους που περιμένουν να στρώσουν τον δικό τους μονοπάτι..
Ό,τι έζησα στη ζωή μου, με οδήγησε σε αυτό εδώ το σημείο
Υπηρέτη Χρόνων και Χώρων όλων όσων συνάντησα και άγγιξα
Και έτσι θα συνεχίζω
Με κάθε μου βήμα να’ναι μια Πρωτοχρονιά
Αυτή είναι η δήλωση μου αγαπητό 2008 και ....
u better watch out ‘cause I reeeeeally mean it
Υ.Φ. (χα!) «Απειλήθηκα» πως ό,τι δηλώνω can and will be used against me in the court of..net
Ιδού η απάντηση μου λοιπόν και πέραν τούτου ουδέν :-)
Καλή Χρονιά σε όλους μας
Με Χαμόγελο
no matter what
Labels: Weird_Logic 57 Τόλμησαν
Παρασκευή
Que Sera, Sera
ΠαρασκευήUpdated: Η Χριστουγεννιάτικη virtualized αγαθοεργία μου....
(Yeap..another blog has almost been created...)
(Yeap..another blog has almost been created...)
12 αλήθειες , δηλώσεις λίγο πριν το τέλος της χρονιάς
Αυτά να καταγραφούν
Σαν εξομολόγηση
Και εξιλέωση
Η απόφαση βλέπετε να πάψουν οι προσωπικές αναρτήσεις στο blog υπέκυψε κι αυτή στη συναισθηματική φόρτιση της πληρότητας..
[Και πάλι η δύναμη της συνήθειας , μόλις με έσπρωξε στην αποθήκευση. Άκυρο. Άτιτλο το θέλω. Κι ας χαθεί την ώρα της πληκτρολόγησης. Ας δώσω μία ακόμα ευκαιρία στο σύμπαν να με εκπλήξει. Que sera sera]
1. Όταν ήμουν περίπου 7 χρονών ζητούσα επίμονα για Πρωτοχρονιάτικο δώρο μία Σίντυ. Ήταν η πρώτη κούκλα στο στυλ της σημερινής Μπάρμπι. Αντ’αυτής έλαβα ένα βιβλίο. «Μικρές κυρίες» Την επόμενη χρονιά και πάλι το ίδιο επίμονα ζητούσα την ίδια κούκλα. «Μικροί κύριοι» η απάντηση. Την τρίτη χρονιά, λιγότερο ψύχραιμη, κι αρχίζοντας την ακουστική ανάρτηση της επιθυμίας αρκετά πριν τις γιορτές έλαβα την πρώτη Πολυάννα……. Την τέταρτη χρονιά πια, ήμουν σχεδόν σίγουρη πως θα λάμβανα επιτέλους το πολυπόθητο δώρο. Η νύχτα της πρωτοχρονιάς έφτασε κι εγώ που από τότε δεν πίστευα στον Santa ανέμενα με την σύμφωνη γνώμη όλων, τα μεσάνυχτα για την παραλαβή. Το «δέμα» ήταν αρκετά μεγάλο. «Χμμ..μάλλον μου έφεραν μια πιο μεγάλη Σίντυ». Το άνοιξα … αφηνιασμένα. Δύο Πολυάννες. Τους είχα απειλήσει εκείνο το βράδυ πως θα έβαζα φωτιά στο δέντρο. Δεν κοιμήθηκε κανείς. Εικοσι-τόσα χρόνια αργότερα, εκμυστηρεύτηκα – υπενθύμισα στους γονείς μου το παράπονο. «Για όλα φταίει εκείνη η Σίντυ που δεν απέκτησα ποτέ»- «Μα, κορίτσι μου να σου πάρουμε μία»- «Τώωωρα; Τώρα μανούλα μου δεν θέλω Σίντυ και Μπάρμπι. Τζον Τζον θέλω και μάλιστα στο δικό μου μέγεθος!»
2. Δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει να είσαι καλό παιδί. Οι άνθρωποι είναι ξετσίπωτα ανηλεείς και ανείπωτα μαλθακοί στις πιο αναντίστοιχες στιγμές.
Στη χαρά των άλλων σπέρνουν τη διχόνοια, πετούν φαρμάκι ασυνείδητα, απερίσκεπτα , τάχα αδιάφορα «ξέρεις όμως πως..». Όχι δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω. Εγώ γεννήθηκα τώρα
Στη δυστυχία πάλι των άλλων ,είναι κατηφείς… από ανικανότητα. «Μα δεν ξέρω τι να πω» Μη πεις. Νιώσε κι εκείνος/η θα καταλάβει
Στις ανάγκες δεν κάνουμε σκόντο. Τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα, είχα γράψει πρόσφατα. Αστειότητες. Το σύμπαν γελούσε πονηρά. Πώς να ξέρεις τι ξημερώνει; Χαμογέλα μόνο, παίρνε βαθιές ανάσες και προχώρα
3. Δεκαεπτά Όχι μέτρησα μέσα σε ένα μήνα σχεδόν. Δεκαεπτά Όχι για να στηρίξω ένα μου Ναι. Και το στήριξα..και το στηρίζω ακόμα. Ευθαρσώς.-
4. Υπάρχει κοινή αντίληψη πραγμάτων. Δεν μπορώ να αποδεχτώ το αντίθετο. Κοινή αξιοπρέπεια αντιμετώπισης δεν υπάρχει. Καθείς με τα καμτσίκια του. Άλλοτε στην πλάτη με ράπισμα κι άλλοτε σαν μέσο μεταφοράς. Καβάλα
5. Θα χρεώνω πλέον τις διαφημίσεις που μου «ξεφεύγουν» διαδικτυακά. Όλα τα social network είναι κατασκευασμένα γύρω από την αφέλεια των χρηστών , την ανικανότητα τους να είναι αξιοπρεπείς και φυσικά γύρω από την μεγάλη δύναμη της κρυφής πλευράς των πάντων. Money. [Για την Σίντυ, την Μπάρμπι , τους Μικρούς και Μικρές κυρίες καθώς και τις Πολυάννες, χρεώνω 10000 ευρώ έκαστο πακέτο κι επειδή ζούμε σε εποχή dvd , θέλω άλλα 500 ευρώ για κάθε επιπλέον..εξάρτημα (λες και θα τα πάρω)]
6. «Το να ζητάς είναι τζάμπα» μου είχε πει κάποτε ο πατέρας μου. Κι ήξερε καλά τι μου έλεγε. Βλέπετε ,δεν ζητούσα πια μετά το φιάσκο του Πρωτοχρονιάτικου δώρου. Δεν είχε νόημα
7. Διάβαζα στο WIRED (20000 ευρώ η διαφήμιση) πως με τα social network γίναμε όλοι , λίγο ή πολύ celebrities. Σε κάποια παρέα μερικά χιλιόμετρα μακριά είναι πολύ πιθανό κάποιος να μιλά για μας. Για μια δική μας ιστορία. Για μία μας σκέψη. Αμ καλό μου wired (άλλα 20000 ευρώ) celebrities γίναμε γιατί ενώ έχουμε κολλήσει το μάτι στην κλειδαρότρυπα, με το άλλο μας δαχτυλάκι εντοπίζουμε και την ..άκρη της μύτης μας προσπαθώντας να κοιτάξουμε ταυτόχρονα στον καθρέφτη!
8. Απεχθάνομαι όσους μου τηλεφωνούν χωρίς σοβαρό και ειλικρινή λόγο. Ειδικότερα απεχθάνομαι όσους μου τηλεφωνούν μόνο τις γιορτές ή με σκοπό να ζητήσουν κάτι. Χμμ..Εικοσιένα Όχι τελικά. Αν τραβήξουν κι άλλο..κάηκαν (χα!)
9. Άντρες από τον Άρη και Γυναίκες από την Αφροδίτη. Ένα βιβλίο το οποίο πρέπει απαραιτήτως να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Σε μαθητές και γονείς.
10. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν πολλά και το δηλώνουν μόνο όταν αυτό είναι απαραίτητο.
11. Πολλά πρωτόγνωρα συναισθήματα και first time καταστάσεις συνέβησαν τον τελευταίο καιρό. Μου συνέβησαν. Το συγκλονιστικότερο όλων είναι πως συνυπάρχοντας με κάποιον , επήρθε μυθο-ποίηση και όχι αποδόμηση εικόνων και υποψιών.
12. Santa δεν ξέρω αν με προσέχεις τόση ώρα αλλά ίσως θα ήταν μια καλή αρχή φέτος να ερχόσουν από την πόρτα σαν κύριος κι όχι από την καμινάδα. Γέρος άνθρωπος. Άσε τα σκαρφαλώματα για όσους αντέχουν..
Que sera sera ο τίτλος τελικά
Καλές Γιορτές με Υγεία και Χαμόγελο για ό,τι μας επιφυλάσσει το μέλλον..
e-diVa σας
Doris Day-Que Sera Sera
Updated Piczo Pages (this ain't bad at all)
(Στη σελίδα Whatever μπορείτε να αφήσετε σχόλια στο θέμα της ψηφοφορίας που ανάρτησα)
Updated:Mini-Posts
- Από ένα..πειραματικό λάθος, απέστειλα προσκλήσεις για το facebook σε όλες μου τις gmail επαφές. Το εντυπωσιακό βέβαια είναι πως πολλοί από εσάς βρισκόσασταν ήδη εκεί!
- Άξιο προσοχής είναι ένα μήνυμα που δέχτηκα στο Wall. Στο virtualize with me blog αναρτώ το μήνυμα εφόσον ο μόνος τρόπος να το βλέπατε στο facebook θα ήταν να διαθέτετε προφίλ εκεί.
- Στο Ram που κυκλοφορεί θα βρείτε βιβλιαράκι για το Facebook (όχι δικό μου:-)
e-diVa σας
Doris Day-Que Sera Sera
When I was just a little girl/I asked my mother, what will I be/Will I be pretty, will I be rich
Here's what she said to me./Que Sera, Sera,/Whatever will be, will be/The future's not ours, to see/Que Sera, Sera/What will be, will be./When I was young, I fell in love/I asked my sweetheart what lies ahead/Will we have rainbows, day after day/Here's what my sweetheart said./Que Sera, Sera,/Whatever will be, will be/The future's not ours, to see/Que Sera, Sera
What will be, will be./Now I have children of my own/They ask their mother, what will I be
Will I be handsome, will I be rich/I tell them tenderly./Que Sera, Sera,/Whatever will be, will be/The future's not ours, to see/Que Sera, Sera/What will be, will be.
Updated Piczo Pages (this ain't bad at all)
(Στη σελίδα Whatever μπορείτε να αφήσετε σχόλια στο θέμα της ψηφοφορίας που ανάρτησα)
Updated:Mini-Posts- Από ένα..πειραματικό λάθος, απέστειλα προσκλήσεις για το facebook σε όλες μου τις gmail επαφές. Το εντυπωσιακό βέβαια είναι πως πολλοί από εσάς βρισκόσασταν ήδη εκεί!
- Άξιο προσοχής είναι ένα μήνυμα που δέχτηκα στο Wall. Στο virtualize with me blog αναρτώ το μήνυμα εφόσον ο μόνος τρόπος να το βλέπατε στο facebook θα ήταν να διαθέτετε προφίλ εκεί.
- Στο Ram που κυκλοφορεί θα βρείτε βιβλιαράκι για το Facebook (όχι δικό μου:-)
Labels: Personal 82 Τόλμησαν
Τετάρτη
Υ.Φ. Ευθαρσώς
Τετάρτη
Πάει καιρός που μου το παρατήρησαν. Πως δηλαδή το Υ.Φ. γράφεται με Υ.Γ και είναι λάθος «ετυμολογικό» αυτό που επιλέγω.
Κι ήταν απίστευτη η έκπληξη της προσβολής όταν εξήγησα πως αυτό το υ.γ. θυμίζει ..λόξιγκα κι έτσι διαλέγω το Υ.Φ. σαν πιο καλλωπισμένο.
Ευθαρσώς το είχα πει, θυμάμαι. Κοιτάζοντας τις κόρες των ματιών χωρίς καμία παύση διαλογική. Χωρίς αμφιβολία και δυνατότητα αντίρρησης.
Έκτοτε δέχτηκα την έκπτωση του σεβασμού στους αναγνώστες και όριζα τον ..λόξιγκα σαν δείγμα συμπληρώματος, μα πάντα στα δικά μου μάτια ένα Υ.Φ. εντόπιζα κι έτσι ησύχαζα..πως έτσι είναι όλα κατά βούληση φτιαγμένα..
Δύσκολες οι αλήθειες να ξετυλίγονται , να απλώνονται ευθαρσώς μπροστά στην κάθε λογική.
Δύσκολα δέχεται κανείς ένα χαστούκι αστραπή και άνομο άλλοθι καλεί την ειλικρίνεια ή την πραγματικότητα όταν αυτή θερίζει.
Τις περισσότερες φορές τυλίγεται ο ίδιος τον μανδύα του συμβιβασμού και σέρνει την αλήθεια σαν ουρά μίας σκιάς, μαζεύοντας όλα τα χνούδια , τα περισσεύματα σε μια κατάληξη τεράστιου λεκέ..
Είναι κι εκείνο το ungroup που έγραψα στα σχόλια του previous post. Πως δεν μπορώ να άγομαι , να σέρνομαι σε ένα μανδύα ομαδικό με Πρέπει και Προτείνεται.
Πως άπαξ κι εστιάσω σε μία Πίστη , Ευθαρσώς θα την πυροδοτώ με Επιμονή και Πείσμα. No matter what. No matter where. No matter who or even for whom.
Υ.Φ. Δεν πρόλαβα να αγοράσω χριστουγεννιάτικο δέντρο και στολίδια για την νέα μου κατοικία. Τα παλιά βρίσκονται βόρεια και είναι ελάχιστα όσα μετέφερα.
Πολλές ημέρες τώρα επαναλαμβάνω «αύριο θα αγοράσω ένα δεντράκι να στολίσω» κι ο Θεός μου, απαντά «και βέβαια» κι οι αγαπημένοι μου « ..δεν είναι τα στολίδια που βλέπεις έξω από τα σπίτια η ευτυχία»
Έτσι έφτασα πάλι σήμερα να μονολογώ «πρέπει να πάρω ένα δέντρο με στολίδια» κι έπαψα αμέσως το παράπονο
Γιατί φέτος
Θα στολίσω φτερά αγγέλων
Ευθαρσώς
Να αναριγούν στο θρόισμα του ξίφους
Σφυρίζοντας ανάμεσα στα πούπουλα
«Κοίτα μπροστά με θράσος»
Με σιωπή που τσακίζει όλα τα εύθραυστα κόκαλα της ύπουλης οκνηρίας
Ευθαρσώς
Με φράσεις ακριβές που δύσκολα ξεστομίζονται και που όταν αποκαλύπτονται ρίχνουν με γδούπο βαρύ κάποιο κεφάλι κάτω.
Με σεβασμό σε ό,τι μου επιτίθεται. Αναμένοντας τη λήξη του μένους για να επιτεθώ κι εγώ ακαριαία. Χωρίς άσκοπες κινήσεις κι ιαχές.
Ευθαρσώς
Όπως μου έμαθαν αυτοί
Σιωπή και σε όσους κρατήθηκαν μακριά
Από Αδυναμία νόησης
Όταν οι κόκκινες βαλίτσες έφταναν στη νέα μου πατρίδα
Κι ύστερα με θυμήθηκαν
Για έναν χαιρετισμό που άργησε πολύ
Ευθαρσώς
Θα απαξιώ
Μπροστά σε όλες τους τις κλήσεις
Με μάτια εστιασμένα, Δίπλα ή βήματα πίσω από Αυτόν που διάλεξα να του χαρίσω μια Ζωή , με θάρρος, φροντίδα και ένα βλέμμα ζεστασιάς σε όλα όσα κουβαλά. Για όλα όσα έχει ζήσει. Βάζοντας σε quarantine για λίγο τις ανάγκες τις δικές μου.
Ευθαρσώς.-
Γιατί έτσι πρέπει να αγαπάς.
Δεν έχει νόημα αλλιώς η απόδειξη σου
Κι ό,τι τον πνίγει με εκείνο το μολυβί χρώμα της τυραννίας
Της θύμησης
Ή δόλιας εκμετάλλευσης
Θα το πυροβολώ
Εξ’επαφής
Ευθαρσώς
Πληκτρολογώντας στον αέρα
Don’t dare
Don’t even think
Κατ’επανάληψη
Μέχρι να αντιληφθούν πως Ξέρω
Βλέπω
Που αποσκοπούν
Ευθαρσώς
Θα Δέχομαι ό,τι μου προσφέρεται με αγάπη
Με Αλαζονεία θα το γεύομαι
Κι έτσι θα το Τιμώ
Σε σημείο κρεμαστό για να το βλέπουν όλοι
Ευθαρσώς
Κι όσα δεν μου ανήκουν και στέκονται στο δρόμο μου
Σαν άγγελοι μοναχικοί
Θα τα αγκαλιάζω
Ευθαρσώς
Χωρίς να ζητώ Ευχαριστώ
Γιατί όσοι έχουν Ανάγκες φανερές
Δεν σου ζητούν ποτέ
Μόνο στέκουν
Καμιά φορά με πλήρη άγνοια πως στέκεσαι κι εσύ εκεί
Σε όμοια Γένεση
Ίδια αρχή Νέας Ζωής
Φέτος
Ευθαρσώς
Θα Με χαρίσω
Σε ό,τι επέλεξα να αγαπώ
Και
Ευθαρσώς
Θα απαιτώ
Να μου γελούν
Ακόμα κι όταν δεν είμαι εγώ αυτό που επιλέγουν να κοιτάξουν
Με ρώτησαν κάποτε «τι μέρος του λόγου είμαι».
Υ.Φ. Ευθαρσώς , αγαπητέ. Σύντομο και λακωνικό που περιμένει με υπομονή να καταστεί σημαντικό..
Labels: Personal 36 Τόλμησαν
Πέμπτη
I'm (every) woman
Πέμπτη
Συχνά πιάνω τον εαυτό μου για μέρες ολόκληρες να απασχολείται με ιδιαίτερα αποφθέγματα που συνάντησε σε κάποια έντυπη ή μη επιφάνεια κι άλλες φορές απλά συνειδητοποιώ μία εμμονή σκέψης σε ατάκες , σε συμπεράσματα που προέκυψαν σχεδόν ερήμην μου ζώντας μια καθημερινότητα τόσων και τόσων ανθρώπων γύρω μου.
I’m every woman
Έχει κολλήσει σαν βελόνα στο βινύλιο και το παθαίνω σπάνια αυτό αλλά έτσι προσδιορίζω κριτήριο ενδιαφέροντος. Τότε μόνο βεβαιώνομαι πως κάτι έχει αξία για μένα, όταν με απασχολεί αυτούσιο σε διάρκεια χρόνου. Τις υπόλοιπες ελαττωματικές σκέψεις του πεπερασμένου χρόνου τις αναιρώ. Τις χώνω βαθιά σε κάποια σκοτεινή αποθήκη κι εκεί τις ξεχνώ ίσως μέχρι την επόμενη κρούση πνεύματος.
Το φεμινιστικό κίνημα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Ανέκαθεν συνέβαινε αυτό. Δεν είμαι άλλωστε ομαδικός τύπος ανθρώπου. Μεγαλουργώ μόνη – σε όποιο βαθμό μπορώ- και πλήττω αφόρητα ή εξοργίζομαι σε αναγκαστικές συνεργασίες όπου όλοι ανεξαρτήτως προδιαθέσεων καταλήγουν σε ομόφωνες αποφάσεις..πόσω μάλλον όταν αυτές οι αποφάσεις αφορούν απολυτοποιήσεις απλών σχετικών βημάτων εξέλιξης.
Πάντα πίστευα πως το θέμα του φεμινισμού -στις δυτικές κοινωνίες- υπόκειται σε αναταράξεις φυσικές σε σχέση με την εξέλιξη του είδους – humans- και της..ράτσας – θηλυκό.
Αυτές τις ημέρες με απασχόλησε κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο και καθημερινό από την ιδεολογία και την φιλοσοφία του φεμινισμού.
Με απασχόλησε ο αυτοπροσδιορισμός της γυναίκας αφού πιστεύω πως συχνότερα είμαστε ό,τι προκαλούμε αντί του γινόμαστε ό,τι προκαλούν.
Δύο οι αφορμές. Μία αυτόβουλη και μία ετερόφωτη. Ο δικός μου σαφής αυτοπροσδιορισμός – στο τι πιστεύω, τι είμαι, τι θέλω , τι επιθυμώ να προκαλώ, πότε το επιθυμώ και πώς το αξιολογώ και ο προσδιορισμός των άλλων, υπό μορφή «παραπόνων», λιβελογραφημάτων, εντόνων ενστάσεων ή επαναστατικών διαμαρτυριών.
Άντρες που βασανίζουν ψυχολογικά και συναισθηματικά. Κραυγή.
Γιατί;
Ποιος ο υπεύθυνος βασανισμού; Αυτός που μπορεί ή αυτός που συντηρεί;
Αν όλο το μένος και η οργή των κραυγαλέων απωθημένων εστίαζε και διοχέτευε τόση ενέργεια σε ένα υπεραπλουστευμένο ΌΧΙ , τότε όχι μόνο δεν θα υπήρχε θύμα αλλά ούτε καν έγκλημα. Απλή επιλογή…
Άντρες που απαξιώνουν. Που υποτιμούν. Κραυγή.
Γιατί;
Ποιος επιτρέπει το διαρκές τσαλάκωμα μίας ψυχής , ποιος δίνει το δικαίωμα και επιτρέπεται το σακάτεμα μιας ζωής που όσο άδεια κι αν είναι, όσο άχρηστα κι αν σπαταλιέται ανίκανη πολλές φορές, παραδίδεται μόνη αυτή για θρυμματισμό προς τέρψη σε όποιον αρπάζει την μοναδική ευκαιρία του προς εξουσιασμό;
Άντρες ηγέτες, πολεμιστές ανέντιμοι, πέρα από κάθε έννοια επαγγελματικής αξιοπρέπειας που προκαλούν τα θηλυκά σπαθιά να υψωθούν και τα τακούνια να γίνουν άρβυλα ποδοπατώντας κάθε ιερό και όσιο εργασιακό υπόλοιπο καριέρας.
Σπατάλη κι αυτό..
Ιαχές άχρηστες και ενοχλητικές συχνότερα και θύμα στο πάτωμα η θηλυκότητα χαμένη ακόμα κι όταν κείτεται σε κάποια σεντόνια εκτόνωσης ή σε πατώματα αρχηγικής υποκατάστασης.
Κι όλος ο γόος με λάθος σημείο αναφοράς
I’m every woman
Κι Επιλέγω να διαλέγω
Αυτό που θέλω
Αυτό που κρίνω πως μου ταιριάζει
Και αξιώνω να με ικανοποιεί
I’m every woman
Που ξόδεψε ώρες /στιγμές ή χρόνο απροσδιόριστα τραχύ
Σε middle situations
Δωρίζοντας ψήγματα χαράς
Γνωρίζοντας
Κι αναγνωρίζοντας το ελαττωματικό surrender
I’m every woman
Και παραδίνομαι σε όποιον με θέλει έτσι
Σε όποιον αντέχει
Να έχει
Και να συντηρεί
Να εκτιμά , να ξέρει , να πιστεύει
I’m every woman
Κι αυτό είναι το καρτεσιανό μου σύστημα
Απλό , διακριτό
Με αρχή και τέλος οριζόμενο εκ της αρχής
Με ίσες μονάδες μέτρησης σε κλίμακα που η ίδια σημειώνω
Για όποιον κινείται μέσα μου
Κι άρρηκτα δένεται με την απόλυτη διαβεβαίωση
Της προσωπικής μου Επιλογής
[Το τηλέφωνο δεν με.. εντόπισε ακόμα αλλά είναι σαν να ακούω τη φωνή. –Πάλι ποστάρεις; - Ναι, για σένα]
Labels: Personal, Women 102 Τόλμησαν
Σάββατο
Καταστάσεις XOR
Σάββατο
Η κατάσταση XOR δεν μου ήταν άγνωστη ως έννοια. Ως Πύλη μόνο.
Κατάσταση Αποκλειστικού Ή σημειώνει το βιβλίο των ψηφιακών κι ενώ το μυαλό οφείλει να πειθαρχήσει στην χρονο-προδιαγεγραμμένη μελέτη για την παράδοση της επόμενης εργασίας, θρασύτατα φτερουγίζει προς άλλες κατευθύνσεις.
Δύο ώρες, τρεις.. πάνω από τις σελίδες του πολυπλέκτη και των flip flop το μόνο που έχει επιτευχθεί , είναι ένα παρατεταμένο και εκνευριστικό tilt.
Κι άντε να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα θα έλεγε ο Sardo.
Ή μήπως «Άστο να πετάξει αυτό που φτερουγίζει»;
Μοιραίες οι καταστάσεις XOR. …
Τις πρωτοσυνάντησα στις πιθανότητες.
Το XOR κι αν έχει επονομαστεί Αποκλειστικό Ή δηλώνει ιεροκρυφίως μία μοναδικότητα. Σημαίνει το ένα και μόνο ένα ή το άλλο και μόνο το άλλο.
Εξοντώνει κάθε συμβιβασμό.
Θρυμματίζει κάθε άλλοθι διλήμματος.
U can’t have both sugar. Only one.
Α΄Β+ΑΒ΄
Κι είναι η ξεδιαντροπιά του τόση που δίδυμα φεγγάρια θυμίζει στην πρώτη του εμφάνιση॥για να μαγεύει και να παραπλανά την μοναξιά του άφαντου κοινού..
Διακριτή μοναδικότητα διλήμματος.
Ήταν η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό.
[ Η πρώτη συνειδητοποιημένη ..οι άλλες ήταν στάλες βροχής που δεν είχε αποφασίσει ακόμα αν θα μαστιγώσει αλύπητα ή θα χαϊδέψει αγγίζοντας τα πρόσωπα με ένα φιλί..]
..Ένα νανοσεκόντ μετά την εντροπία. Καθείς στον πάγκο του. Με μια τακτοποίηση beyond every doubt and against all odds. Καλπάζοντας στην ελευθερία της τάξης॥
…Με μια αναίρεση των λειψών στιγμάτων που κατόρθωσαν να καταλάβουν χώρο όταν κανείς δεν πρόσεχε.
Έχω βάσιμες υποψίες πως οι καταστάσεις XOR ευνοούν τους οκνηρούς. Αυτούς με τις φτωχές εναλλακτικές.
Το φανερώνει άλλωστε κι ο πίνακας αληθείας. Περιττή συνάρτηση. Δίνει αποτέλεσμα 1 όταν υπάρχει περιττό πλήθος μονάδων. Σιγά μην καθόμαστε να σκοτιζόμαστε δηλαδή..
Από την άλλη όμως 0 και 1 να δίνει 1 σημαίνει πρέπει να υπάρχει doubt..ενώ το γεγονός πως 1 και 1 δίνει 0 αυθάδικα δηλώνει : many approvals = doubt ॥ορίστε τώρα που ήρθε στο μυαλό το Ναι και το Όχι..σαν μάτι που ανοίγει ξαφνικά κοιτάζοντας αυτοκτονικά στο πιο επικίνδυνο φως..
Περί της οκνηρίας πάλι..είναι δύσκολο πολύ να μπερδευτεί από επιλογές ο παραδομένος της αγρανάπαυσης.. Ενώ ο άλλος..ο βλαξ..σκοντάφτει ευκολότερα.. Όταν η αδρεναλίνη τρυπά το μυαλό σε κάθε στροφή πώς να εστιάσεις σε ξεκάθαρο δίπολο;
Ο ανεπρόκοπος όμως ακολουθεί το ένα μόνο και ουδεν άλλο, κολλώντας μαγνητικά σαν τις γραμμές εργαλείων εκεί που του κάνουν χώρο να θρονιαστεί..
και παραμένει εσαεί εκεί για τις αυτόματες λειτουργίες..υπ-αρχηγικά σαν κοκορόμυαλη στοίχιση..
Με τέτοιο ανταγωνισμό πώς να σταθεί το κακόμοιρο δίστιχο που το’χουν..καταχωνιασμένο σχεδόν στα υπομενού των επιλογών;
[Τηλέφωνο… «Διαβάζεις;» - «Όχι, γράφω ποστ» - «Θα σου τα κόψω τα χέρια» - «Δεν πετάω με τα χέρια. Κόψ’τα»]
[Αν κατάλαβε κανείς τίποτα από το παρόν κείμενο θα του απονείμω βραβείο Στρεβλού Λογισμού। Οι αποκωδικοποιητές αναμένουν και ναι κύριε καθηγητά ॥δεν το βλέπω να τελειώνω εργασία αυτή τη φορά...επιστροφή στη μελέτη]
[Επισκεφθείτε το blog VirtualizeWithMe ώστε να ανακαλύψετε έναν ιδιαίτερο τρόπο διασύνδεσης αναρτήσεων- UPDATE- καθώς και τη νέα βλακώδη κίνηση του BETABLOGGER]
Labels: Weird_Logic 61 Τόλμησαν
(Don't) Put the blame on me boy...
Είπε..
«Αγάπη μου σ’αγαπώ τόσο πολύ , που θέλω να πεθάνω για να σε καταστρέψω»
« Όλοι οι άντρες που γνώρισα, ερωτεύονταν την Gilda και ξυπνούσαν με την Ρίτα»
«Δουλειά της γυναίκας είναι να δείχνει γυναίκα. Κι είναι ωραίο να της λένε πως κάνει καλά την δουλειά της»
Αυτές οι τρεις φράσεις – στιλέτα μαζί με την εικόνα της σαγηνευτικής κυρίας που κοιτούσε με αυτάρεσκο ύφος «Μα, τι θέλεις επιτέλους;»
Έχουν σχεδιάσει το δικό τους μονοπάτι στην διαδικασία ολοκλήρωσης πολλών προσωπικοτήτων…
Έχουν χτίσει το δικό τους οχυρό για να θυμίζουν , να προφυλάσσουν ,να υποδεικνύουν τις επόμενες κινήσεις..
Margarita Carmen Cansino ή αλλιώς Rita Heyworth
Η Θεά Gilda
17 Οκτωβρίου 1918 Νέα Υόρκη..η Θεά γεννιέται..
Ο πατέρας Εντουάρντο , χορευτής, Ισπανικής καταγωγής παντρεύεται την μητέρα της Ρίτα , Ιρλανδικής καταγωγής, το 1916.
Όπως ήταν επόμενο, το ξανθό εκείνο κορίτσι που μάλλον δεν υποψιαζόταν το μέλλον που θα την εκτόξευε (ή θα την καταρράκωνε) ακολουθεί τα χνάρια των γονιών οπότε για πρώτη φορά σε ηλικία 8 ετών εμφανίζεται στην ταινία Anna Case in La Fiesta…
Η ευκαιρία είχε ήδη δοθεί και η Fox δεν άργησε να την αρπάξει…
Σε ηλικία 16 ετών εμφανίζεται για δεύτερη φορά στην ταινία Cruz Diablo και η ροή της μοίρας βρίσκει την κατάλληλη ταχύτητα. Σαν Rita Casino στην αρχή μέχρι τη στιγμή που η Columbia την ξεχωρίζει στο Strawberry Blonde.
Η γοητεία της σαν αστραποβόλημα είχε σκάει μπροστά στα μάτια όλων..
Και τύφλωνε..
Μια συνεργασία με τον σπουδαίο Fred Astaire στο You’ll never be rich και το 1946…
Τα αστέρια υποκλίνονται
Στο απόλυτο θηλυκό
Named
Gilda
Story
Μπουένος Άϊρες.
Ο Τζόνι Φάρελ, επαγγελματίας χαρτοπαίκτης, γίνεται το πρωτοπαλίκαρο του Μπάλιν, ενός ιδιοκτήτη παράνομου καζίνο στο Μπουένος Αϊρες. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Μπάλιν παντρεύεται την Τζίλντα, με την οποία ο Τζόνι είχε κάποτε ερωτικό δεσμό.
Το πάθος και το μίσος παραδίδουν μαθήματα ισχύος στην τελειότερη σκηνή όπου η Gilda με ένα παράδοξα σαρδόνιο στριπτιζ πετά μόνο το γάντι (τολμάς; - σαν να ψιθύριζε) σε μια σκοτεινή και ερωτική λήψη που για αιώνες θα προκαλεί τους ίδιους αναστεναγμούς..
Backstage & Frontstage..
Η Gilda γυρίστηκε αποκλειστικά για την γυναίκα Rita. Το έργο δημιουργήθηκε εξαιτίας του αληθινού θηλυκού...κι οι ισορροπίες άλλαξαν αιφνιδιαστικά…
Το πιο διάσημο pin up girl βρισκόταν στα χέρια ..στα μάτια..στο μυαλό όλων…
Όταν ο Ρόλος στο film noir συναντά την ζωή…
Ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεραστεί η εικόνα της Gilda..ίσως ούτε ακόμα και από την ίδια την Ρίτα , η οποία υπέφερε – συχνά όχι σιωπηλά- όταν η πραγματικότητα συγκρουόταν με την περσόνα της..
Το λίκνισμα της ηδονής που δεν εμφάνιζε κανένα γυμνό είχε τυπωθεί ανεξίτηλα στις συνειδήσεις..κι ήταν δύσκολο..απόλυτα αδύνατο να παραγραφεί…
Η γυναίκα θρύλος – και όχι Μύθος – απεβίωσε το 1987 σε ηλικία 68 χρονών
Αλλά ειλικρινά... δεν πιστεύω πως το πίστεψε ποτέ κανείς…
When they had the earthquake - in San Francisco-back in 19`6 They said that old mother nature - was up to her old tricks. That's the story that went around, but here's the real lowdown- Put the blame on mame boys, put the blame on mame One night she started to - shim and shake- that brought on the `Frisco quake So you can, Put the blame on mame boys,
put the blame on mame. They once had a shootin' -up in the Klondike when they got Dan McGrew Folks were puttin' the blame on - the lady known as Lew that's the story that went around, but here's the real lowdown- Put the blame on mame boys, put the blame on mame
Mame did a dance called the Hichy-koo, that's the thing that slew McGrew So you can, Put the blame on mame boys
put the blame on mame. They once had a shootin' -up in the Klondike when they got Dan McGrew Folks were puttin' the blame on - the lady known as Lew that's the story that went around, but here's the real lowdown- Put the blame on mame boys, put the blame on mame
Mame did a dance called the Hichy-koo, that's the thing that slew McGrew So you can, Put the blame on mame boys
Labels: Men, Personal 117 Τόλμησαν
Κυριακή
Συγγραφείς Μίσους- Ram Νοέμβριος 2007
Κυριακή
“….Ο Fake Steven Jobs απεδείχθη πως ήταν ένας δημοσιογράφος ο οποίος υποδυόταν με .. ανώνυμα επώνυμο τρόπο τον Steven Jobs διατηρώντας ένα blog όπου σάρκαζε, χλεύαζε, κατηγορούσε, συκοφαντούσε, επηρέαζε και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε πως επιτρέπει η δυνατότητα έκφρασης, διόπερ και ανεδείχθη περσόνα της χρονιάς. Το ερώτημα πασιφανές, αρχής γενομένης του χαρακτηρισμού «συγγραφείς μίσους» και τα alert χτύπησαν όλα ταυτόχρονα…”
Αντιγράφω ένα πολύ μικρό τμήμα από το Antiram Δεκεμβρίου, ελπίζοντας πως δεν θα χρειαστεί να δώσω περισσότερες εξηγήσεις για όσα θα ακολουθήσουν.
Το εξαιρετικό θέμα στο Ram Νοεμβρίου με καθήλωσε. Το αντιλήφθηκα σαν μια απάντηση που άργησε να έρθει και σαν μια έντονη μορφοποίηση που αφορούσε… τα ίδια με εμάς αλλά έξω από εμάς. Άλλωστε πέραν της σχετικά πρόσφατης επίθεσης που δεχτήκαμε όλοι μέσα στην Αίρεση (περσινά ξινά σταφύλια θα πω κι ας πέρασαν μόνο λίγοι μήνες) η μπλογκόσφαιρα είχε να επιδείξει στον ελληνικό δικτυοχώρο και άλλο παράδειγμα, αντιδιαμετρικής θέσης όμως.Την δυνατότητα της συκοφάντισης έστω και υπό μορφή ωμής κρίσης, αλλά ποιος θα βάλει στα δάχτυλα φραγμό, όταν αρχίζουν να πληκτρολογούν χωρίς έλεγχο υπό την επήρεια ορμών και αδύναμων κυττάρων;
Ο σχολιασμός μου επί του θέματος , βήμα μεγάλο στη στήλη. Κι η ευκαιρία που άργησα να αρπάξω απ’τα μαλλιά για απαντήσεις που όφειλα – πρωτίστως στον εαυτό μου και όσους με εμπιστεύονται να διεκπεραιώνω όσα έχουν συμφωνηθεί - επίσης δυνατότητα μεγάλη. Αλλά ο έντυπος χώρος είναι περιορισμένος και οι φράσεις χιλιοεπεξεργασμένες – από εμένα την ίδια- ώστε να είμαι 100% σίγουρη πως είμαι ειλικρινής, υπεύθυνη όσων δημοσιεύω επώνυμα και ..ανίκανη να αναιρέσω, δηλώνοντας ευθαρσώς σε κάθε ύστερη στιγμή «Δεν μετανιώνω..γιαυτό κι αυτό τον λόγο».
My statements λοιπόν, last but not least
Η ελευθερία του λόγου (και) στο διαδίκτυο είναι Δικαίωμα. Ο λόγος , η έκφραση και όσα αυτά κουβαλούν, υποκρύπτουν, εννοούν, υποψιάζουν Δεκτά ως Συνειδητή Επιλογή Αποκάλυψης Ήθους αλλά και Νοήμονος Κρίσης.
[Σου δίνω το δικαίωμα να μιλήσεις αλλά θα κριθείς για αυτό]
[Ξέσπασε, βρίσε, μείωσε, επέτρεψε διασυρμό και μείνε αγέρωχα συντονιστής αιδούς μα… θα κριθείς Και για αυτό]
Η Μαζική υποστήριξη – διότι υπάρχει και η διακριτή μεμονωμένη - Ουδόλως δηλώνει το Δίκαιο της καταδίκης που απαιτείς. Την κρίση και το ήθος των συμμάχων φανερώνει. Αυτή την Κρίση κι αυτούς τους συμμάχους που εσύ ο ίδιος επιλέγεις να παρουσιάζεις ..παρά τω πλευρώ σου κι είναι αλήθεια όπως επισημαίνει το Ram πως οι περισσότεροι (στην περίπτωση του FSJ ..λέω) είναι ανταγωνιστές. Ή αυλοκόλακες νεαροί Αρτέμηδες που επιστρέφουν με την ουρά στα σκέλια, θα συμπληρώσω εγώ, ή Συνομήλικοι περιθωριοποιημένοι θα τολμήσω να πω , στο κενό του τετραδίου της Αναγνώρισης όχι ελλείψει Αξίας αλλά ελλείψει Μέτρου.
Νομική δικαίωση είναι αδύνατο να υπάρξει. Κι η επιρροή που προκαλεί ο συγγραφέας (άντε καλά) μίσους απλή συνεπαγωγή του mash up. So what?
Οι Κυνικοί (παρεξηγημένοι πέρα ως πέρα) υποστηρίζουν πως «η Αρετή είναι διδακτέα και από την στιγμή που θα κατακτηθεί είναι παντελώς αδύνατον να απωλεσθεί» όπερ ..πώς να χάσεις κάτι που δεν είχες ποτέ...
Επιτρέπω στον καθένα να αντιδρά όπως επιθυμεί. Παρατηρώ τι επιτρέπει ο ίδιος με την σειρά του να προαχθεί. Σιωπώ για να αφουγκραστώ την Πλάνη – δική μου ή των άλλων- κι ύστερα..όπως συμβαίνει πάντα..μένει να αναρωτηθώ αν αυτό που ίσως να μην συμπάθησα ποτέ... τουλάχιστον επιθυμώ να Εκτιμώ.
….Και συνήθως μπροστά σε τέτοιες ιεροεξεταστικές επιτροπές Γερουσιαστών του Μεσαιωνικού Λόγου και Νεολαίων κάποιας Τυχαίας στήλης στο παραβάν των Κυριακάτικων εφημερίδων – λουλούδια του αγρού που πιο πολύ ραδίκια σου θυμίζουν - μειδιώ και Παύω να Αναγνωρίζω με εκείνο το Σπουδαιότατο Respect που πρέπει να μένει πάντα.-
And now I take my victory and go (από το θέμα , όχι από πουθενά αλλού, μη χαρούν άδικα μερικοί)…respecting only myself and those I represent in judgments.-
[Είχα σκοπό να αφαιρέσω το moderation στα σχόλια μετά από αυτή την ανάρτηση αλλά κάποιος (δεν αναφέρω nick …χρεώνω πλέον την προσοχή μου, εννοώντας της επιδίδω μεγαλύτερη αξία) κατόρθωσε χτες το ακατόρθωτο (..). Απέστειλε το πιο ηλίθιο σχόλιο που έλαβα ποτέ. Επιλέγω να Προστατεύσω την Αισθητική των Σχολιαστών Μου. Εγώ Επιλέγω Τι θα εκτεθεί και Απαγορεύω την Προσβολή σε γείτονα blogger σαν να επρόκειτο για Προσβολή σε εμένα την ίδια. And that my fellows is Who I Am.]
-------------------------------------------------------------------
[Ακόμα κι όταν πετυχαίνουν την Απόλυτη Αυστηρότητα μου, επιλέγω στο τέλος..να χαμογελώ..βλέποντας μόνο το Αστείο]
[Ακόμα κι όταν πετυχαίνουν την Απόλυτη Αυστηρότητα μου, επιλέγω στο τέλος..να χαμογελώ..βλέποντας μόνο το Αστείο]
Labels: MyWork, Tech, Web 68 Τόλμησαν
Πέμπτη
Μύθοι
ΠέμπτηΓνωρίζω καλά τις πταίει για την συγκινησιακή κατάσταση των τελευταίων ..χμμ..60 ημερών. Η μετακόμιση ..ζωής, η απουσία των ελάχιστα αγαπημένων προσώπων, η δικτατορική ενσωμάτωση των πολύ αγαπημένων εντός εγκεφάλου και λοιπών λειτουργικών μυών (καρδιά το λένε; Οκ), η φιλική ενίσχυση των γειτόνων blogger (διότι όταν είσαι μόνος εσύ και ο γκρεμός ,νιώθεις τη δύναμη του Αναγκαίου, το Απόλυτο του no turning back ενώ όταν έχεις κάποιον πίσω που.. ξέρεις ,μπορεί να σε κρατήσει, λυγίζεις προς τα μπρος μεν ,με τα πόδια καρφωμένα στην άκρη του κατήφορου δε, και τα χέρια πίσω τεντωμένα σαν ανάποδο πέταγμα , σαν να’ναι η κεκτημένη ταχύτητα που σε οδήγησε με επιτάχυνση αδυσώπητη στην αφετηρία του salto mortale). Εκεί λοιπόν λυγίζεις. Γέρνεις το κεφάλι δεξιά σα μικρό παιδί που θέλει να κάνει σκανταλιά αλλά φοβάται κι είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση για το κόψιμο στο φρύδι.
Μέσα σε όλα αυτά τα εξαιρετικά που βίωνα στα δευτερόλεπτα της νιρβάνας μου, έσκασε και θέμα μεγάλο (εε..antiram Δεκεμβρίου καλά μου παιδιά) οπότε καμία πιθανότητα αποσόβησης του μοιραίου δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα.
Είχε έρθει η στιγμή και ώρα που έπρεπε να αφήσω στην άκρη τα βατόμουρα, τις ανθισμένες σκέψεις και να αρπάξω με πυγμή το σπαθί προς ..ευπρεπισμό του χάους που –κοιτάτε τώρα πράγματα- λες και ήταν δική μου ευθύνη και ήμουν εγώ που του είχα επιτρέψει να υπάρξει.
Μύθοι
Παντού
Ακόμα κι εκεί που απλά παρατίθεται ο Μύθος, είναι τόσο έντεχνη η φωταψία ώστε το πρώτο που αστραπιαία αφανίζεται είναι η κακόμοιρη Αλήθεια.
Κανείς δεν εκθέτει τις αλήθειες..
Πικρές ε;
Ναι …it’s a dirty job but somebody’s got to do it
Οι άντρες σκέφτονται συνεχώς το sex. Μύθος. Οι γυναίκες το σκέφτονται περισσότερο. Ακολουθούν δε πάντα στρατηγική μεθοδική σε αντίθεση με τα κακόμοιρα αρσενικά που λειτουργούν ενστικτωδώς και αποτυγχάνουν εξαιτίας των κενών ασφαλείας του ενστίκτου επιβίωσης.
Οι άντρες δεν κλαίνε. Μύθος. Οι άντρες κλαίνε πιο ειλικρινά. Οι γυναίκες έχουν γενετικά ενσωματωμένο τον διαπρύσιο γόο με σκοπό , αιτιατό καλά χαραγμένο στο μυαλουδάκι για το after shooting meal.
Οι άντρες ξέρουν μόνο να δουλεύουν. Μύθος. Ξέρουν να κάνουν τα πάντα απλά οι μητερούλες αποδυνάμωσαν τη μνήμη των σκιών ώστε να τους έχουν γαντζωμένους ..πάνω τους άμα τη ..εξαφάνιση της συζυγικής παρουσίας (για όλους – όλα φτάνει η στιγμή της απόσυρσης με κάθε δυνατή ή απίθανη έκφραση απαξίωσης-αποδυνάμωσης).
Όλοι στο internet αναζητούν το sex. Μύθος. Όλοι στο σύμπαν – ε καλά εκτός πλανήτη δεν έχω much info- αναζητούν το sex. Όλοι οι ευφυείς ψυχικά ισορροπημένοι δηλαδή. Διότι να τώρα..θέλω να είμαι καλός άνθρωπος αλλά πείτε μου..όταν βλέπετε μία υστερική ή έναν νευρικό σε σημείο immediate slap..τι σκέφτεστε; Πως δεν έτρωγε όλο το φαγητό του όταν ήταν μικρός;
[Έγινε..πλατινένιο το επεξεργασμένο βιντεάκι που είχα ανεβάσει στο YouTube για την ταινία Μάτια Ερμητικά Κλειστά]
[Εδώ το video]
Στη μηχανή αναζήτησης του Google αντιλαμβάνεσαι την ιδιαιτερότητα της ψυχοσύνθεσης των χρηστών. Μύθος. Τα περισσότερα από όσα περίεργα και τάχα συγκλονιστικά παρατίθενται είναι.. στημένα κι είναι αφελής όποιος φαντάζεται έστω- καλά αν το πιστεύει κιόλας- πως έτσι ..ξύπνησε κάποιος το πρωί κι έψαξε το «φραπέ με τσίπουρο» ή «sex με τη γιαγιά του φίλου μου»
Τα blog είναι προσωπικά ημερολόγια. Μύθος. Τα blog ΗΤΑΝ προσωπικά ημερολόγια. Τώρα είναι άμβωνας, στασίδι με θέα στην είσοδο for checking the good stuff κι ελάχιστοι αδιαφορούν για τους δέκα –σαράντα θεατές της θεάτρου της ζωής. Εννιά στις δέκα περιπτώσεις μάλιστα το project αποσκοπεί σε επίτευξη συνάντησης/επαφής. (Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό – κι εγώ θα ήθελα να συναντήσω πολλούς από εσάς- αλλά η επισκίαση του με συνειδητά αερολογούμενα άλλοθι σε οδηγεί εκτός εαυτού!)
Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Μύθος. Το κάπνισμα έχει σώσει πολλούς την ώρα που ήθελα να τους χαστουκίσω και το’νιωθα το χέρι που υψωνόταν από μόνο του χωρίς εντολή…σαν ένα ανακόλουθο fatal error στην οθόνη της ύπαρξης.
Η φιλοσοφία ζει. Μύθος. Το ξεμωραμένο γονίδιο της κρυφής πλευράς των πάντων ζει. (Χρήμα) Και της πιο κρυφής. (Sex). Όλα τα υπόλοιπα είναι απλή…σταυροβελονιά στο στρογγυλό τελάρο των απίστευτα αβασάνιστων χρόνων που κουβαλά ο κάθε τυχαίος τυχερός.
E-diVa όταν δηλώνει την δυσαρέσκεια της αστειευόμενη, είναι ακίνδυνη. Μύθος. Θα είμαι ανελέητη με όποιον με παρακάμπτει εκθέτοντας τα προσωπικά μου δεδομένα.
Truly Yours
e-diVa σας
Lyrics- You and your hand-Pink
Check it out Going out On the late night Looking tight Feeling nice It's a **** fight I can tell
I just know That it's going down Tonight At the door we don't wait cause we know them
At the bar six shots just beginning That's when d***head put his hands on me But you see
I'm not here for your entertainment You don't really want to mess with me tonight Just stop and take a second I was fine before you walked into my life Cause you know it's over Before it began Keep your drink just give me the money It's just you and your hand tonight Uh uh uh uh
Midnight I'm drunk I don't give a ***k Wanna dance By myself Guess you're outta luck Don't touch Back up I'm not the one Buh-Bye Listen up it's just not happening You can say what you want to your boyfriends Just let me have my fun tonight Aiight I'm not here for your entertainment You don't really want to mess with me tonight Just stop and take a second I was fine before you walked into my life Cause you know it's over Before it began Keep your drink just give me the money It's just you and your hand tonight Uh uh uh uh uh uh uh oh
Break break breck breck Break it down In the corner with your boys you bet up five bucks
To get at the girl that just walked in but she thinks you suck We didn't get all dressed up just for you to see So quit spilling your drinks on me yeah You know who you are High five and talkin ****, but you're going home alone arentcha?
Labels: Burlesk 102 Τόλμησαν
Σάββατο
Μεράκι
Σάββατο[Η πιο συγκλονιστική ερμηνεία του Caruso ..ever! Η τραγουδίστρια λέγεται Lara Fabian]
------------------------------------------------------------
Άτιμο πράγμα το μεράκι.
Ο κόσμος γύρω να γυρίζει σαν ξεραμένο κλαδάκι αδύναμο και κακοφορμισμένο από τους ρέμπελους καιρούς κι εσύ να αστράφτεις σε μια σκέψη.
Να βροντά ο νους και να μη χορταίνεις να λαχταράς.
Να ανασαίνεις ζωή σαν δίνη στην απραξία της ερημιάς.
Σαν άνεμος δυνατός και βίαιος που μια στιγμή μονάχα σαρώνει την άμμο του μυαλού..σηκώνει τα μάτια ψηλά, να ανοίξουν διάπλατα κόντρα σε κάθε επίπληξη κορμιού που σαν γερολαδάς, τσιφούτης από τους λίγους, σπρώχνει όλο και πιο μέσα τους σφυγμούς στην τσέπη της οικονομίας – χρόνου τώρα.
Κοιτάζω το ρολόι στον υπολογιστή. Τρέχουν σαν παιδιά στην αλάνα τα λεπτά. Κι οι μέρες νομίζω. Τα dead lines καραδοκούν σαν λυσσασμένοι φονιάδες ενέργειας κι εκεί που πας να τους παλέψεις , εκεί σου δίνουν μια και σε πετούν στην άλλη άκρη του χωροχρόνου.
Σε αυτόν τον μικρόκοσμο τον πολύβουο που σαν μυρμήγκι τρέχεις να προλάβεις τους χειμώνες που λες κι αλλάξαν θέση, Δείκτη θα λέγαμε στη C αν την καταλαβαίναμε,
Φωτίζει ένα ένα τα γράμματα της σαν «παλιά κατακόρυφη ταμπέλα ενός άθλιου μοτέλ», το μεράκι ..
Μεράκι να γράψεις αυτά που δεν μπορείς να πνίξεις , σαν χοροπήδημα στην αγκαλιά του πιο αγαπημένου σου…
Μεράκι να θυμηθείς…
Να νοσταλγήσεις όσα δεν πρόλαβες να αρπάξεις χωρίς έλεος, χωρίς αίσθηση δικαίου..
Μεράκι να ζωγραφίσεις στο ανακατωμένο πάπλωμα του νου μια θάλασσα γαλήνια κι ένα αυτοκίνητο να σε ταξιδεύει στην ευτυχία που τόσο θέλησες …
Μεράκι να διαβάσεις ένα βιβλίο – Τυχάρπαστε μου άργησα μα υπέκυψα άνευ όρων στον Αλεσσάντρο –σας- και στο Χωρίς Αίμα ταξίδι
πολεμώντας τα κλειστά μου βλέφαρα…βράδυ αργά λίγο πριν υποτάξει η ατελής γήινη μου υπόσταση το κορμί κάτω από το βάρος κάποιου argv[] (δεν πειράζει αν δεν καταλαβαίνετε τι είναι αυτό), εκεί δίπλα , άστραψε σαν χαστούκι η κλασματική ανάγκη της μαγείας..ήθελα να αντέξω..
Τα μάτια- αυτά που φαίνονται- έκλειναν..τα άλλα τα κρυμμένα ορθάνοιχτα…η ανάσα αδύναμη που μόνο σε κάποιον αναστεναγμό πετιόταν σαν το κλαδάκι εκείνο στον άνεμο, ακολουθούσε την ταχυπαλμία των άναρχων σκέψεων «παράδοση εργασίας αύριο..οργάνωση προγράμματος..άφησε μήνυμα ο Sardo και δεν τηλεφώνησα ..αρχίζει η περίοδος κειμένων..»
Κι αν
«..τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από το ένστικτο να ξαναγυρίσουμε εκεί όπου μας έκαναν κομμάτια, και για χρόνια να ξαναζούμε εκείνη τη στιγμή..Μόνο με την σκέψη πως αυτός που μας έσωσε κάποτε μπορεί πάντα να μας σώζει, τελικά..Σε μια ατέλειωτη κόλαση ολόιδια με αυτήν από την οποία προερχόμαστε..Ωστόσο μεγάθυμη ..Χωρίς αίμα..»
Το Μεράκι
«..έξω σαν επιγραφή που μετρά το δικό της κομποσκοίνι από κόκκινα φώτα…»
«..Σαν αστραποβόλημα μοιάζει ..Σαν σπίτι που πυρπολείται…»
Αλεσσάντρο Μπαρίκκο- Χωρίς Αίμα
Updated:
Caruso-Lyrics
Qui dove il mare luccica,/E tira forte vento/Sulla vecchia terazza/Davanti al golfo di surriento/Un uomo abbraccia una ragazza/Dopo che aveva pianto/Poi si sciarisce la voce/E ricomincia il canto
Te voglio bene assai//Ma tanto tanto bene sai/ ?una cantena ormai/Che sciogliei sangue dint'e vene sai...
Vide le luci in mezzo al mare/Pens?alle notti l?in merica/Ma erano solo le lampare/E la bianca scia di un'elica/Sent?il dolore nella musica/E si alz?dal pianoforte/Ma quando vide uscire/La luna da una nuvola/Gli sembro pi?dolce anche la morte/Guard?negli occhi la ragazza/Quegli occhi verdi come il mare/Poi all'improvisso usci una lacrima/E lui credette di affogare
Te voglio bene assai/Ma tanto tanto bene sai/?una cantena ormai/Che sciogliei sangue dint'e vene sai...
Potenza della lirica/Dove ogni dramma ?un falso/Che con un po'di trucco e con la mimica/Puoi diventare un altro/Ma due occhi che ti guardano/Cos?vicini e veri/Ti fan scordare le parole/Confondono i pensieri/Cos?diventa tutto piccolo/Anche le notti l?in merica/Ti volti e vedi la tua vita/Dietro la scia di un'elica/Ma s? ?la vita che finisce/E non ci penso poi tanto/Anzi si sentiva gi?felice/E ricomincio il suo canto/
Te voglio bene assai/Ma tanto tanto bene sai/?una cantena ormai/Che sciogliei sangue dint'e vene sai...
Labels: Humans, Personal 42 Τόλμησαν
Ram- Εγχειρίδιο για Blog (Τηλεγραφικό ποστάκιον)
e-diVa σας
Αγαπητή μπλογκόσφαιρα
Το εγχειρίδιο του «καλού» μπλόγκερ στο Ram Οκτωβρίου είναι γεγονός. Stop
Respect στους:
Miss Παναγιωτάκη , Mrs Αλεξίου , Mr. Πουλάκο και φυσικά τους Προύχοντες του Ram (Σπίνουλα, Κοπελιάδη, Βαμβακάρη) που συμπλήρωσαν και έδωσαν μορφή και ποιότητα στο σκαρίφημα μου. Stop
Respect στους:
Sync
Mindblog
Magica
Mpouligator
Greek Bloggers
Απόστολο
Πάρη
Γιάννη
Χάρη
Ανδρέα
Και σε όλους όσους ίσως ξέχασα
Οι οποίοι με ευγένεια μου έδειξαν την λεωφόρο του blogging. Stop
Respect
Σε όλους όσους με επισκέπτονται με σεβασμό και συμπάθεια. Stop
Respect
Σε όλους όσους κατάφεραν, σε στιγμές κρίσης, να είναι αξιοπρεπείς. Stop.-
Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα δεδομένων των συνθηκών (βλέπε μετακόμιση) και των γνώσεων μου. Να είστε επιεικείς. Stop
Ανατέλλει μία διαφορετική μορφή δημοσιότητας. Stop Παρουσίασα σπασμούς ματαιοδοξίας με την θέαση του avatar μου στο βιβλιαράκι. Stop
Εσωκλείονται προσωπικά sub-ποστάκια
Very Personal Data (VPD)
Σήμερα Σάββατο 29 του Σεπτέμβρη έχω γενέθλια. Stop. Δεσποινίς ετών… Stooooop
Ζυγός με ωροσκόπο Ζυγό για όσους αναρωτιούνται. Stop
Αυτό το Σαββατοκύριακο θα πεταχτώ για λίγο στην πατρίδα. Stop. Γίνομαι για πρώτη φορά ..νονά. Stop. Ο φίλος και κουμπάρος πλέον Ηλίας (γκατζετάκιας κι αυτός με μανία στην ..καταστροφή ελικοπτέρων) ανησυχεί μήπως ακουστεί «Βαφτίζεται η δούλη του Θεού..Wordpress» StΟp!
Very Personal Messages (VPM)
Το κομπλιμέντο όλων των εποχών. Επιδεικνύοντας στο Stavlo – να υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα στο μέρος της συνάντησης;- στο Θησείο, το GPS στον φίλο (ας αποκαλυφθεί μόνος του εάν θέλει) άκουσα: «Είσαι και πολύ high tech γκόμενα!»
Α, ναι Stop
Ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ και πιο πολύ από πάρα πολύ …για την υπέροχη συντροφιά στο υπέροχο καφενεδάκι με την υπέροχη θέα στην Ακρόπολη. Stop
[Η βελόνα χαράζει ξαφνικά το βινύλιο]
Stoooop? Ε, όχι και Stop!!
See you soon boys & girls!!!
Υπογραφή
(diva και e-κουραφέξαλα..)
απλά
Ειρήνη
(diva και e-κουραφέξαλα..)
απλά
Ειρήνη
Labels: Blogging, Creativity, Tech, Web 62 Τόλμησαν
Κυριακή
Casta diVa
Κυριακή
[Updated: Norma loquendi usus est. Η χρήση ρυθμίζει τους νόμους του λόγου. Πουθενά αλλού στην σύνταξη κειμένων –εκτός μπλογκόσφαιρας- δεν επιβάλλεται με τέτοιο ανερυθρίαστα ήδιστο τρόπο ο ηρωισμός "Γράφε όπως μιλάς. Όπως μιλάς στον φίλο σου τον πιο αγαπημένο"]
Οι αποχαιρετισμοί των ημερών δεν είναι πολλοί αλλά είναι διαρκείς. Οι αργοί ρυθμοί έμπλεξαν ύπουλα με νέες επιθυμίες κι όλα σκοτεινιάζουν, εκρήγνυνται ή ηρεμούν σαδιστικά σε μία ηδονικά επώδυνη γιόγκα συναισθημάτων.
Άλλοι αφήνουν το χέρι κι άλλοι το απλώνουν
Άλλοι σβήνουν αργά μεθοδικά από τη μνήμη, εκούσια κι άλλοι στέκουν απόμακροι – για λίγο ακόμα- πρόθυμοι να επιτρέψουν ένα άγγιγμα .
Μικρή Σύνοψη τού Εργου
Το έργο διαδραματίζεται στον 1ο π.χ αιώνα και αναφέρεται στην κατοχή των Γαλατών απο τούς Ρωμαίους.Η Norma ειναι ιέρεια στο Ιερό Δάσος των Γαλατών. Εχει παραβεί τούς ιερούς της όρκους και έχει συνάψει δεσμό με τον Pollione τον Ρωμαίο διοικητή των Γαλατών ,έχοντας αποκτήσει 2 παιδιά μαζί του.
Οι Γαλάτες ,και ο πατέρας της Οroveso την περιμένουν ,όταν ανατείλει το φεγγάρι ,να έρθει στο Ιερό Δάσος και να κηρύξει την επανάσταση εναντίον των Ρωμαίων.Η Norma ειναι αντίθετη με την επανάσταση γιατί πιστεύει ότι η Ρώμη θα πέσει από εσωτερικά αίτια.
κάποια στιγμή η Αdalgisa (πιστή ακόλουθος τής Νορμα) εξομολογείται στην Norma τήν αγάπη της για κάποιον και όταν η Νορμα βλέπει τον Pollione να μπαίνει στο ιερό και αντιλαμβάνεται ότι είναι ερωτευμένος με την ακόλουθο της γίνεται έξαλλη από θυμό και ζήλια,και για λίγο σκέπτεται να σκοτώσει τα παιδιά της.Η Adalgisa της ορκίζεται ότι δεν θα την αφήσει ποτέ,και της ζητά να την αφήσει να φύγει μαζί του στην Ρώμη για να τον πείσει να επιστρέψει στην ιέρεια. Οταν αποτυγχάνει στην αποστολή της και μάλιστα ο Pollione της ξαναεξομολογείται τον έρωτά του,η Norma καλεί το ιερό συμβούλιο των Γαλατών για να κηρύξει τον πόλεμο στους Ρωμαίους.Ταυτόχρονα ο Pollione συλλαμβάνεται να έχει πατήσει στο ιερό τών Γαλατών ,πράξη πού θεωρείται βλάσφημη και τιμωρείται με θάνατο.Η Norma ,εξακολουθεί να τον αγαπά και προσπαθεί να τον σώσει βάζοντας τον να της ορκιστεί ότι θα γυρίσει μόνος στην Ρώμη.Αυτός αρνείται και τότε η Norma μπροστά σε όλους ομολογεί την παραβίαση των όρκων της και την αγάπη της πρός αυτόν.Ο Pollione μετανοιώνει και της ζητά συγχώρεση ,και τελικά καίγονται και οι δύο μαζί στην ιερή και εξαγνιστική πυρά.
Το έργο διαδραματίζεται στον 1ο π.χ αιώνα και αναφέρεται στην κατοχή των Γαλατών απο τούς Ρωμαίους.Η Norma ειναι ιέρεια στο Ιερό Δάσος των Γαλατών. Εχει παραβεί τούς ιερούς της όρκους και έχει συνάψει δεσμό με τον Pollione τον Ρωμαίο διοικητή των Γαλατών ,έχοντας αποκτήσει 2 παιδιά μαζί του.
Οι Γαλάτες ,και ο πατέρας της Οroveso την περιμένουν ,όταν ανατείλει το φεγγάρι ,να έρθει στο Ιερό Δάσος και να κηρύξει την επανάσταση εναντίον των Ρωμαίων.Η Norma ειναι αντίθετη με την επανάσταση γιατί πιστεύει ότι η Ρώμη θα πέσει από εσωτερικά αίτια.
κάποια στιγμή η Αdalgisa (πιστή ακόλουθος τής Νορμα) εξομολογείται στην Norma τήν αγάπη της για κάποιον και όταν η Νορμα βλέπει τον Pollione να μπαίνει στο ιερό και αντιλαμβάνεται ότι είναι ερωτευμένος με την ακόλουθο της γίνεται έξαλλη από θυμό και ζήλια,και για λίγο σκέπτεται να σκοτώσει τα παιδιά της.Η Adalgisa της ορκίζεται ότι δεν θα την αφήσει ποτέ,και της ζητά να την αφήσει να φύγει μαζί του στην Ρώμη για να τον πείσει να επιστρέψει στην ιέρεια. Οταν αποτυγχάνει στην αποστολή της και μάλιστα ο Pollione της ξαναεξομολογείται τον έρωτά του,η Norma καλεί το ιερό συμβούλιο των Γαλατών για να κηρύξει τον πόλεμο στους Ρωμαίους.Ταυτόχρονα ο Pollione συλλαμβάνεται να έχει πατήσει στο ιερό τών Γαλατών ,πράξη πού θεωρείται βλάσφημη και τιμωρείται με θάνατο.Η Norma ,εξακολουθεί να τον αγαπά και προσπαθεί να τον σώσει βάζοντας τον να της ορκιστεί ότι θα γυρίσει μόνος στην Ρώμη.Αυτός αρνείται και τότε η Norma μπροστά σε όλους ομολογεί την παραβίαση των όρκων της και την αγάπη της πρός αυτόν.Ο Pollione μετανοιώνει και της ζητά συγχώρεση ,και τελικά καίγονται και οι δύο μαζί στην ιερή και εξαγνιστική πυρά.
H Norma του Vincenzo Bellini που γράφτηκε το 1831 θεωρείται δραματουργικό αριστούργημα και είναι μία από τις ωραιότερες όπερες όλων τών εποχών.Ανήκει στην λεγόμενη Bel canto σχολή.
Η πρεμιέρα δόθηκε στην Scala τού Μιλάνου στίς 26/12/1831,με πρωταγωνίστρια την Giuditta Pasta.Το libretto είναι τού Felice Romani,βασισμένο σε ένα γαλλικό δράμα του Alexandre Soumet.
Ο ρόλος τής Νorma θεωρείται απο τούς δυσκολότερους τού κλασσικού ρεπερτορίου,και ελάχιστες sopranos κατάφεραν να αναμετρηθούν μαζί του.Χρειάζεται μια φωνή υψηλών απαιτήσεων που να εκτείνεται από coloratura έως μιά σκοτεινή με πολύ καλές χαμηλές νότες soprano.Νorma τραγούδησαν οι Malibran,Lehmann,Titjiens,Ponselle,Cerquetti,Suthe rland,Sills,Scotto καί η ....CALLAS.
Πηγή
Η πρεμιέρα δόθηκε στην Scala τού Μιλάνου στίς 26/12/1831,με πρωταγωνίστρια την Giuditta Pasta.Το libretto είναι τού Felice Romani,βασισμένο σε ένα γαλλικό δράμα του Alexandre Soumet.
Ο ρόλος τής Νorma θεωρείται απο τούς δυσκολότερους τού κλασσικού ρεπερτορίου,και ελάχιστες sopranos κατάφεραν να αναμετρηθούν μαζί του.Χρειάζεται μια φωνή υψηλών απαιτήσεων που να εκτείνεται από coloratura έως μιά σκοτεινή με πολύ καλές χαμηλές νότες soprano.Νorma τραγούδησαν οι Malibran,Lehmann,Titjiens,Ponselle,Cerquetti,Suthe rland,Sills,Scotto καί η ....CALLAS.
Πηγή
Casta diva
Casta diva che inargenti
Queste sacre queste sacre
Queste sacre antiche piante
A noi volgi il bel sembiante
A noi volgi a noi volgi
A noi volgi il bel sembiante
Senza nube e senza vel
Casta diva...
Casta diva che inargenti
Queste sacre queste sacre
Queste sacre antiche piante
A noi volgi il bel sembiante
A noi volgi a noi volgi
A noi volgi il bel sembiante
Senza nube e senza vel
Casta diva...
Casta Diva σημαίνει…
[Ξέρετε άραγε τι σημαίνει;-]
Labels: Creativity
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
