Πέμπτη
1 ΙΟΥΝΙΟΥ (ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ)
ΠέμπτηΣχετικά με την κινητοποίηση της Παρασκευής για την Αμαλία, σας ενημερώνουμε ότι:
α) Την Παρασκευή 1η Ιουνίου, όλοι οι bloggers θα ανεβάσουμε ένα post με τον κοινό τίτλο "Για την Αμαλία".
β) Το τελικό κείμενο που θα αποσταλλεί με e-mail σε υπουργεία, αρμόδιους φορείς, κλπ έχει ήδη αναρτηθεί και όποιος θέλει μπορεί να το αντιγράψει και να το δημοσιεύσει (όχι πρίν την Παρασκευή). Επίσης θα βρείτε λίστες με links, μεταφρασμένα κείμενα και δελτία τύπου.
γ) Έχει ανοίξει ένα προσωρινό blog για την τελική φάση του συντονισμού της όλης προσπάθειας, με τίτλο Για την Αμαλία. Όσοι θέλετε να συνεισφέρετε ώστε να δικαιωθεί κάποτε ο αγώνας της Αμαλίας, μπορείτε να ενημερωθείτε από εκεί για όλες τις λεπτομέρειες της συλλογικής αυτής δράσης. Δηλώστε συμμετοχή για να γίνετε contributors και ενημερώστε όσους μπορείτε.
Σας ευχαριστούμε.
---------------------------------------------------------------------------------------
Να ενημερώσω (κι εγώ) ότι αύριο, 1 Ιουνίου, είναι η μέρα αφιερωμένη στην Αμαλία Καλυβίνου από τους Έλληνες bloggers. Πληροφορίες για τη δράση μας εδώ κι εδώ. Η λίστα των λινκς εδώ. Επίσης στο #Amalia στο irc (GRnet).
----------------------------------------------------------------------------------------
Labels: Humans 2 Τόλμησαν
Δευτέρα
1η Ιουνίου. Ημέρα Εκτέλεσης Καθήκοντος.
Δευτέρα
Επισκέφτηκα το blog της Αμαλίας όταν είχε ανεβάσει εκείνο το post κραυγή με τα ονόματα που της σακάτεψαν περισσότερο την ψυχή νομίζω από ότι το σώμα.
Είχα αφήσει και σχόλιο θυμάμαι, πράγμα που δεν συνηθίζω κι ας τριγυρίζω σχεδόν σε όλα τα blog. Τίθεμαι άλλωστε ενάντια σε κάθε προσωπική επίθεση. Η κατηγορία σε Πρόσωπο οφείλει να γίνεται δια της νομικής οδού. Της συγχώρεσα τους ονομαστικούς αφορισμούς γιατί κάτι μου φάνηκε οικείο..
Και το σχόλιο δεν ήταν τόσο για να της δώσω κουράγιο ή να της πω ότι ακούει άλλος ένας αλλά γιατί μέσα από τον σπαραγμό της θυμήθηκα προσωπικές κραυγές.
Ποια οικογένεια άλλωστε δεν έχει ζήσει δύσκολες καταστάσεις υγείας; Όσο λιγότερο σοβαρές κι αν ήταν από την περίπτωση της Αμαλίας, για τον καθένα το πρόβλημα της υγείας του είναι φοβερό.
Ύστερα θυμήθηκα και τα πακέτα των χαρτονομισμάτων που είδα στα χέρια της μητέρας μου σε μία τελευταία περιπέτεια μας….συν το ποσό των 30.000 ευρώ που διάβασα στην απόδειξη πως έλαβε το νοσοκομείο από την ασφάλεια Δημοσίου…έπεσα και πάνω στην κυρία Ευθαλία 90 χρονών στην οικοδομή που ζει με μια σύνταξη λίγο μεγαλύτερη από το ταμείο ανεργίας..πήγα στη θάλασσα και χαριεντίστηκα που είμαι γερή και τυχερή – προς το παρόν κι ευελπιστώ για πολύ καιρό ακόμα- σκέφτηκα διακοπές, έρωτες, σχέδια κι ύστερα πάλι εκείνη την περιπέτεια την οικογενειακή που δεν έχει τελειώσει ακόμα…
Ύστερα θυμήθηκα τις κουβέντες με τους συνοδούς των ασθενών στο νοσοκομείο..τις προσθέσεις των εξόδων τους, των μη νόμιμων αλλά απαραίτητων… «ζήτησε 2.500 ευρώ κι όταν ανέφερα την απόδειξη μας ζήτησε 3.000 ευρώ..»…σκέφτηκα τον φίλο μου τον Γ. γιατρό που ζει σαν ένας απλός δημόσιος υπάλληλος…που έρχεται στην κυρία Ευθαλία όταν του τηλεφωνώ…που είπε «κυρία μου εγώ είμαι γιατρός , ούτε Θεός ούτε Ληστής » και έφυγε από το γραφείο πριν του αφήσουν το φακελάκι που θα τον ντροπιάζει σαν κίνηση για μια ζωή..
Κι ύστερα πάλι άκουσα ένα απ’τα πολλά – είπαμε- αφεντικά μου να κάνει τις δικές του προσθέσεις και να εκβιάζει ένα χαμόγελο δαγκώνοντας τα δόντια προβληματισμένος για το αν πρέπει να αγοράσει φακελάκια ή δεν είναι και απαραίτητο…
Στο τέλος – γιατί είμαι πολύ αντικειμενική και δεν επηρεάζομαι, ενίοτε δε, αδυνατώ να είμαι και συναισθηματική- σκέφτηκα πως είμαι ένας τέτοιος γιατρός..
πως έχω έξοδα..
πως η πολιτεία δεν φροντίζει να έχει τους Θεούς της ευχαριστημένους – είχαν ήδη αρχίσει οι ονειρώξεις μεγαλομανίας- σκέφτηκα πως θέλω κι εγώ μια βίλα,
ένα σούπερ κάμπριο,
όλες τις γκόμενες,
όλα τα gadget ,
πως θέλω τα παιδιά μου να σπουδάσουν στα καλύτερα σχολεία γιατί είμαι καλός γιατρός χειρούργος – οι φαντασιώσεις έπεφταν βροχή- κι ύστερα
Έκλεισα τα μάτια
Και είδα μια ανοικτή καρδιά
κι άλλες τόσες απ'εξω να περιμένουν
Και τα χέρια μου μέσα στο αίμα
να προσπαθώ να σώσω
1 Ιουνίου Ημέρα Εκτέλεσης Καθήκοντος
[Στο sidebar μου θα βρείτε τον κώδικα για το πρόχειρο μπανεράκι που ετοίμασα αλλά στα σχόλια του post του Yperoptix θα βρείτε κι άλλες παραπομπές]
Labels: Humans 22 Τόλμησαν
Σάββατο
Ad Hominem Πλάνη- Επίθεση στο Άτομο
ΣάββατοΈχω δηλώσει πρόσφατα την αποστροφή μου στις τηλεοπτικές εκπομπές τύπου talk show εξαιτίας τριών βασικών ενοχλήσεων που μου προκαλούν:
ηχητική οχλαγωγία υποδηλούσα την ανικανότητα του παρουσιαστή – δημοσιογράφου να ελέγξει τους καλεσμένους
παρεκτροπή εκφραστική ή θεματολογική εκ μέρους των συμμετεχόντων και πάλι υποδηλούσα την ανικανότητα οργάνωσης από μέρους του παρουσιαστή δημοσιογράφου ή και προδηλούσα τον σκοπό παρεκτροπής με στόχο τον εντυπωσιασμό ή την ενεργοποίηση υπερσυγκινησιακής έκρηξης του κοινού
την εμμονή που δηλώνεται ευθαρσώς ως κεντρικός άξονας της συζήτησης απέναντι σε Πρόσωπο και όχι σε Ενέργεια.
Πριν αναπτύξω το τρίτο ενοχλητικό σπιρούνισμα των τηλεοπτικών εισαγγελέων – ποιος διαχωρίζει σε αυτή τη χώρα τέλος πάντων το κρίνειν από το δικάζειν; - θα αναφέρω ελάχιστα από όσα σχετίζονται με το θέμα μου και τα οποία περισυνέλεξα από το διαδίκτυο.
Ρητορικός Όμιλος Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ξεκινώντας το 2003 και τον τότε Ρ.Ο.Π.Α, τον Ρητορικό Όμιλο του Πανεπιστημίου Αθηνών, παιδιά από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο έθεσαν τις βάσεις για τη δημιουργία ενός Ρητορικού Ομίλου και στην ΑΣΟΕΕ. Σκοπός του ομίλου είναι να γνωρίσει το debate στην πανεπιστημιακή κοινότητα φέρνοντας τους φοιτητές σε επαφή με ένα από τα πιο συναρπαστικά και διασκεδαστικά αθλήματα, βελτιώνοντας τις ικανότητες τους και ασκώντας το πνεύμα τους. Σήμερα ο Όμιλος Ρητορικής και Επιχειρηματολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου είναι ένας από τους πιο δραστήριους και δυναμικά αναπτυσσόμενους ομίλους στην Ευρώπη, εκπροσωπώντας το Πανεπιστήμιο μας σε κάθε μεγάλη διοργάνωση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διοργανώνουμε σε εβδομαδιαία βάση προπονήσεις πάνω στην τέχνη του να δομείς και να παρουσιάζεις επιχειρήματα και διοργανώνει debate πάνω σε επίκαιρα θέματα
Από τα αρχαιότερα χρόνια οι Έλληνες απέδιδαν μεγάλη σημασία στο λόγο που εκφράζεται με ευφράδεια κι αυτό προφανώς αποτελεί ένα εκ των ουκ άνευ – ειρωνική προφανώς διαπίστωση- των τηλεοπτικών δικαστηρίων.
Τα τρία βασικά είδη του ρητορικού λόγου καθορισμένα από τον Γοργία τον Λεοντίνο – συμβουλευτικό , δικανικό και πανηγυρικό- όλα αναμεμιγμένα με μία πινελιά υπερφίαλης δημοσιογραφικής εξουσίας και μερικά ομιχλώδη πυροτεχνήματα της αφέλειας του λαϊκού αισθήματος δικαιοσύνης αγόμενο από την απογοήτευση του λαού στην διαδικασία επιβίωσης του , πουθενά αλλού σήμερα δεν περιλούζουν τόσο την καταπιεσμένη νοημοσύνη όσο στην τηλεοπτική υπερδύναμη της εικόνας και του ήχου.
Με τον ελληνικό όρο Διαλεκτική που επεκράτησε διεθνώς ως Dialectic σημαίνεται γενικά ο τρόπος της αναζήτησης της όποιας αλήθειας μέσω της δι΄ αυτήν συζήτησης. Στην Αγγλία παλαιότερα ο όρος αυτός ήταν συνώνυμος της Λογικής όπως και εφαρμοζόταν στη τυπική συλλογιστική των εκάστοτε ρητόρων.
Ένα από τα αξιωματικά υποστηρίγματα της διαλεκτικής είναι η αρχή πως Τα πάντα έχουν ιστορία. Όχι όμως μόνο την δική τους ιστορία. Ο κόσμος αποτελεί ένα σύνολο και κάθε απόπειρα να αποσπάσουμε τμήματα – κατηγορώντας και επιπλήττοντας μεμονωμένες ενέργειες ειδικά δακτυλοδείχοντας Πρόσωπα και όχι Πράξεις- καθιστά το αποτέλεσμα ακατανόητο , ανεπαρκές ή στην χειρότερη περίπτωση καθ’ υπόδειξην δίκαιο.(…)
Οι συγκρούσεις που προκαλούνται ανάμεσα στα αποκομμένα τμήματα του ενιαίου κόσμου υπηρετούν τις αρχές της διαλεκτικής διότι αυτές είναι που αναγκάζουν τις αντιφάσεις σε κίνηση και εξέλιξη, αλλά όταν οι εκφραστικές αντιμαχίες παραληρούν σε δύσμορφα στενά μίας ρητορικής του πεζοδρομίου, τότε προφανώς η μόνη εξέλιξη που επιτυγχάνεται αφορά την ηχητική όχληση που ανέφερα στην αρχή της ανάρτησης μου.
Και αυτό μας πάει στο τρίτο βασικό στοιχείο της διαλεκτικής: σχέση, αλληλεξάρτηση δεν σημαίνει αρμονική συνύπαρξη αλλά αντίθεση, σύγκρουση. Αυτή η εσωτερική αντίφαση, λέει η διαλεκτική, είναι ακριβώς αυτό που αναγκάζει τα πάντα να αλλάζουν. Η σύγκρουση είναι η κινητήρια δύναμη της ιστορίας.
Η διαλεκτική δεν είναι "υπερεπιστήμη". Είναι ένα εργαλείο για να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας στην κίνησή του. Και πάνω από όλα για να βοηθήσουμε να είναι η κίνηση αυτή προς τα εμπρός,
Όπως και οι ηγούμενοι αυτής της κίνησης δεν είναι υπεράνθρωποι αλλά απλά χιλιάδες ευρώ σε τραπεζικούς λογαριασμούς τους που οφείλουν όμως να δικαιώνουν τον αριθμό των ψηφίων τους και όχι να υπερ- εντυπώνουν το συμπέρασμα πως ό,τι σου χαρίζεται , αυτό αξίζεις.
Παρακολούθησα πρόσφατα για ελάχιστη ώρα φυσικά εκπομπή του κυρίου Ε. προσπαθώντας να διατηρήσω την προσωπική μου κρίση στα υψηλά θέλω να πιστεύω επίπεδα της σε μία προσπάθεια – δεν κατάλαβα νομίζω καλά – να διαχωριστεί ο τίτλος «διαιτολόγος» από τον τίτλο «σύμβουλος διατροφής», να κατορθωθεί μία σύγχυση εννοιών και προσώπων εφόσον ένα Πρόσωπο κατηγορείτο για μία Κατάσταση, να προβληθεί κάποια ξεχασμένη δημοσιογράφος γυνή γαρ και άρα ειδική σε θέματα διατροφικής ισορροπίας, να αθωωθεί ο έκφρων λαός που προτιμά την μεγαλομανία των 800 ευρώ για ένα σακουλάκι γύρη – ώστε αδυνατίζει η γύρη; Για αυτό οι μέλισσες είναι τόσο μικρές; - από μία μικρή έρευνα αγοράς στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του και..όλα αυτά σας διαβεβαιώ τα αντιμετώπισα στα είκοσι μόνο πρώτα και μοναδικά λεπτά που δέχτηκα να καθηλώσω την αντίληψη μου μπροστά στο απαύγασμα της προσωπικότητας τόσο του δημοσιογράφου όσο και του σταθμού.
Το ad hominem επιχείρημα, γνωστό και ως argumentum ad hominem , ουσιαστικά αποτελεί επιχείρημα «ενάντια στο άτομο» και αποτελεί λογική πλάνη, η οποία συνίσταται στην ανταπάντηση σε κάποιο επιχείρημα μέσω άμεσης προσβολής προς το πρόσωπο που το διετύπωσε, σαν αυτό να αποτελούσε έγκυρη βάση για την απόρριψη του επιχειρήματος ως εσφαλμένου και δίχως ουσιαστική κατάδειξη των ελαττωμάτων του επιχειρήματος.
Με ποιο δικαίωμα εξουσίας κατηγορείται ένα άτομο δημόσια για μία ενέργεια; Είναι το μοναδικό ανά την υφήλιο που εμπλέκεται στην εφαρμογή μίας κατάστασης;Με ποιο δικαίωμα; Με ποια εξουσία; Απαιτώ απάντηση κύριοι Εισαγγελείς.
Το επιχείρημα ad hominem αποτελεί μία από τις πιο διαδεδομένες λογικές πλάνες και βρίσκει την θέση του στα συγγράμματα Εισαγωγής στην λογική και στην κριτική σκέψη. Τόσο η ίδια η πλάνη, όσο και οι κατηγορίες περί εφαρμογής της καταδικάζονται στην διαλεκτική. Είναι αποτελεσματική ρητορική τεχνική και χρησιμοποιείται συχνά, παρά το είναι εγγενώς εσφαλμένο και επιπλέον στερείται λεπτότητας.
Η απλή πλάνη ad hominem συνίσταται στον ισχυρισμό ότι το επιχείρημα κάποιου είναι εσφαλμένο εξαιτίας κάποιων μειωτικών χαρακτηριστικών του ή εξαιτίας έλλειψης κύρους από μέρους του, αντί να γίνεται απευθείας αναφορά στην βασιμότητα του επιχειρήματος
Το αντεστραμμένο ad hominem, ή αλλιώς προσφυγή στην αυθεντία συνίσταται στον ισχυρισμό ότι το επιχείρημα κάποιου είναι ορθό και/ή ότι κάθε επιχειρηματολογία του θα είναι ορθή, αποκλειστικά και μόνον επειδή το άτομο διαθέτει χαρακτηριστικά που το καθιστούν αξιόπιστο ή αυθεντία και όχι γιατί τα επιχειρήματά του είναι ισχυρά. Κατά συνέπεια, αυτό το άτομο δεν χρειάζεται καν να φέρει αντίλογο σε κάποια επίθεση εναντίον της ποιότητας του επιχειρήματός του, ακριβώς επειδή ο ίδιος είναι αξιόπιστος ή αυθεντία. (Αυτό περί αυθεντίας του Δημοσιογράφου και αναρωτιέμαι αν αποτελεί αντιποίηση τίτλου ο Δικαστικός τηλ-εκπρόσωπος)
Επίθεση στο Άτομο (argumentum ad hominem):
Το Πρόσωπο που παρουσιάζει το επιχείρημα (στην περίπτωση της εκπομπής που αναφέρομαι , επιχείρημα θεωρείται το νομικό κενό μη έκδοσης άδειας εργασίας σε διατροφολόγους και λοιπούς παρεμφερείς τη ειδικότητα) δέχεται την επίθεση ενώ η κατηγορία βαρύνει την ενέργεια (η οποία υπενθυμίζω σύμφωνα με όσα έχω ήδη αναφέρει, δεν αποτελεί μεμονωμένο στοιχείο ιστορίας αλλά αναπόσπαστο τμήμα του ενιαίου κόσμου δηλ. κράτους κλπ). Έτσι και με αυτή την δυναμική εκτόπιση της κατηγορίας σε λάθος κατεύθυνση, ό,τι δηλώνεται πλέον από το Πρόσωπο χρησιμοποιείται εναντίον του παρεκτρέποντας ακόμα περισσότερο την αρχική πρόθεση εξέλιξης μέσω της διαλεκτικής (κι αυτό ειρωνικό ήταν).
Υπάρχουν τρεις μορφές πλάνης αυτής της διαλεκτικής δικαιοσύνης (…)
ad hominem abusive: η επίθεση πραγματοποιείται στο πρόσωπο και όχι στον ισχυρισμό
ad hominem circumstantial: η επίθεση από τον κατήγορο τονίζει την αλληλεξάρτηση ανάμεσα στον ισχυρισμό και τις περιστάσεις / συνθήκες του Προσώπου και όχι την αρχική κατηγορία
ad hominem tu quoque: η επίθεση πραγματοποιείται στο Πρόσωπο με αιτιολογία πως δεν εφαρμόζει όσα κηρύττει. (Κι ο Σοπενχάουερ δήλωνε πως πρέπει όλοι να αυτοκτονήσουμε αλλά όταν ερωτήθη διατί ο ίδιος δεν προβαίνει στο απονενοημένο διάβημα , απάντησε το εξαίρετο «μα, αγαπητέ όταν κάποιος σας ζητά να του δείξετε τον δρόμο, απλά του δείχνετε τον δρόμο, δεν πηγαίνετε μαζί του!»)
Ποιος θα βάλει τέλος σε αυτή την αυθαίρετη δικαστική παράνοια της τηλεόρασης;
Ποιος θα προστατέψει τα Πρόσωπα; Εμάς;
Ποιος θα επαναφέρει τις ισορροπίες ανάμεσα στο «Είμαι» και «Πράττω»;
Ποιος θα σώσει το κοινό από την πλάνη;
Φυσικά όχι εγώ, αλλά όφειλα μέσα από την δημοκρατικότερη των τελευταίων ετών εφαρμογή του Blog να δηλώσω πως αν μη τι άλλο προσπαθώ να αντισταθώ, σκεπτόμενη.
Ε.Β.
Labels: Blogging, Humans, Web 12 Τόλμησαν
Τρίτη
Η μόνη άχρηστη είναι η αστυνομική μου ταυτότητα
Τρίτη
Labels: Creativity, Humans, Personal, Tech, Web 20 Τόλμησαν
Δευτέρα
iPod. Τι θυμήθηκα τώρα...
ΔευτέραΝέα κατηγορία post
Τι έγραψα και δεν το μετάνιωσα
[Pay attention στις ημερομηνίες]
(Με βλέπω να ανεβάζω όλα τα κείμενα του Antitech εδώ)
Δεν βάζω εγώ μυαλό
Τι έγραψα και δεν το μετάνιωσα
[Pay attention στις ημερομηνίες]
(Με βλέπω να ανεβάζω όλα τα κείμενα του Antitech εδώ)
Δεν βάζω εγώ μυαλό
Οκτώβριος 2005
Οι συστάσεις του πωλητή ήταν σαφείς και η απάντηση στο τέστ «μπορείτε να μου πείτε τι διαφορά έχει το i-pod με το mp3-φωνο», τον έστειλε ανεξεταστέο ισόβια εφόσον με κατακεραύνωσε με την απάντηση «καμία». Να τους χαίρεστε τους πωλητές σας. Παρ’όλα αυτά ήμουν αποφασισμένη για την αγορά κι έτσι απέκτησα ένα i-pod mini. Το ροζ κουτάκι περιείχε μία χαρτονένια θήκη διπλού cd και όλα ήταν τακτοποιημένα στην εντέλεια. ( Τώρα που το θυμήθηκα, αν πιάσω στα χέρια μου αυτόν που ανακάλυψε την μαρτυρική συσκευασία των memory disc αλίμονο του). Όχι μόνο ήταν τα καλώδια ενωμένα με το γνωστό πλαστικό συρματάκι αλλά ακόμα και η κεφαλή του usb είχε το δικό της πλαστικό κάλυμμα! Προχωρώντας στην εγκατάσταση, φυσικά την πρώτη φορά απέτυχα αλλά στην δεύτερη προσπάθεια το i- tunes εμφανίστηκε μεγαλόπρεπα μπροστά μου μαζί με όλα τα mp3 που διέθετε το pc. Σύνολο 5 ώρες μέχρι να τακτοποιήσω τα τραγουδάκια μου, να τα μετονομάσω, να συμπληρώσω στοιχεία που έλειπαν και άλλες 5 ώρες για την ίδια εργασία εφόσον όταν συνέδεσα το i-pod με τον φορητό, δεν έκανε αναβάθμιση της μουσικής βιβλιοθήκης αλλά αντικατάσταση και σειρά είχαν οι επαφές του Outlook. Φόρτωσα εικόνες, αρχεία, σημειώματα, έβαλα τα ακουστικά και κάθισα υπνωτισμένη στο μπαλκόνι ακούγοντας μουσική. Στο τραπεζάκι παρατεταγμένα ήταν η ψηφιακή μηχανή (διότι από το i-pod δεν μπορούσα φυσικά να δω τις φωτογραφίες), το κινητό (διότι έπρεπε να το βλέπω για να καταλάβω ότι χτυπάει), ο φορητός μήπως και γράψω καμιά αράδα για το Ram , το φλασάκι για να αποθηκεύσω την αράδα και το καλώδιο σύνδεσης του i-pod με το pc το οποίο όμως έπιανε χώρο κι έτσι αποκλείεται να το χρησιμοποιούσα για μεταφορά δεδομένων. Πέντε λεπτά αργότερα κι ενώ είχε τελειώσει το «..όπως φυσάει τα φύλλα ο βοριάς, έτσι κι εσύ που πια δεν μ’αγαπάς..», τοποθέτησα το νέο μου απόκτημα στη βιβλιοθήκη με την βεβαιότητα πως κάποια στιγμή θα θυμηθώ ανυπερθέτως να το ξεσκονίσω.
Δεκέμβριος 2005
Ανάγνωση τέλος! Από δω και πέρα, τα βιβλία δεν θα τα διαβάζετε. Θα τα ακούτε. Όταν ήσασταν μικροί δεν σας διάβαζαν παραμύθια; (Σε μένα πάντως όχι, γι΄ αυτό κατέληξα στο Ram, γιατρέ μου). Η νέα audio εναλλακτική μας προτρέπει να κατεβάζουμε ηχογραφημένα τα αγαπημένα μας βιβλία στα διάφορα γκατζετάκια. (Δηλαδή δεν είναι άχρηστο το ipod; Χα χα! Σταματήστε!). Τα ηχητικά κείμενα αποκτώνται ασύρματα χωρίς να χρειαστεί να τα φορτώσετε πρώτα στον υπολογιστή αλλά τα νέα άρθρα των εφημερίδων και των περιοδικών που συμπεριλαμβάνονται στη λίστα προστίθενται στις πέντε το πρωί οπότε το ipod ή το κινητό σας πρέπει να παραφυλάνε ώστε να κάνουν την παραλαβή…(Δηλαδή μόνιμη ασύρματη πρόσβαση; Χα χα Χα! Στην Ελλάδα; ΧΑ Χα χΑ! Για να μου διαβάσει κάποιος το Antitech;;; Χαααα!!..Δεν αντέχω..Μη! μη!..)
Φεβρουάριος 2006
Ειδικό τσιπάκι θα αναλύει λοιπόν…το σάλιο, το οποίο θα προέρχεται από…φτύσιμο και η συσκευασία σε περίπτωση παραγγελίας θα περιλαμβάνει είκοσι τέτοια τσιπ. Η τιμή της συσκευής ανέρχεται στα 19800 yen (164$) και τα έξτρα τσιπάκια έρχονται με επιπλέον 3600 yen οπότε και ερωτώ… Αν τους φτύσω, η Ιαπωνία είναι μακριά για να αναλύσουν το ένζυμο μου, αν αποκτήσω το γκατζετάκι χειρός υπάρχει κίνδυνος να το μπερδεύω με την άλλη μεγάλη μου αγάπη – το ipod – και να φτύνω σε λάθος μέρος, αν το κάνω δώρο υπάρχει ο φόβος να εισπράξω εγώ την πρώτη ύλη και αν το χρησιμοποιήσω την ώρα που γράφω το κείμενο , δεν είμαι σίγουρη αν είκοσι έξτρα τσιπάκια θα μου είναι αρκετά.
Οκτώβριος 2006
Εκείνη τη στιγμή, στην πιο gothic καμπή του τεχνολογικού μου βίου, έλαμψε ένα εκτυφλωτικό φως από το πιο σκονισμένο σημείο της βιβλιοθήκης. Το iPod! Μα, τα έχω όλα αποθηκευμένα στο iPod! Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Όχι, δεν είχαν χαθεί όλα. Που στο καλό ήταν εκείνο το βιβλίο του Ram για το iPod;
[Ανακοπή!]
[Εκείνα τα παϊδάκια τότε…τα κάρβουνα…Αχ! Αχ!]
- Ιάκωβε; Θέλω το βιβλίο του Ram για το iPod.
- Αγόρασε επιτέλους μια ηλεκτρική ψησταριά!
Κεφάλαιο 16: iPod ο κουβαλητής [ κουβαλητής my as* που θα λέγαμε στο Αμέρικα]
.. «εφόσον η μουσική και τα δεδομένα σας μοιράζονται τον ίδιο αποθηκευτικό χώρο δεν θα ήταν δυνατόν να αντιγράψετε τη μουσική του iPod σε άλλους υπολογιστές; Δυστυχώς [ Μη λες δυστυχώς! Μη λες δυστυχώς!], αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό, δεν είναι εύκολο! [ Μη βάζεις θαυμαστικό, με εκνευρίζεις!] Τα τραγούδια που έχετε περάσει με το iTunes αποθηκεύονται με κωδικοποιημένα ονόματα [ σβήνω ] και χωρισμένα σε διάφορους φακέλους με εξίσου παράξενα ονόματα [ χάνομαι ] κωδικοποιημένα ;-)» [ Δεν το πιστεύω! Ματάκι ήταν αυτό;! Αν σε πιάσω στα χέρια μου …]
Labels: MyWork, Tech 6 Τόλμησαν
Παρασκευή
Πρόσω ολοταχώς, καμάρια μου! (Λίγο πριν τις Πανελλήνιες)
ΠαρασκευήUpdated: ....
Στο σαλόνι του διαμερίσματος στον Πολύγυρο Χαλκιδικής τότε (διότι πέρασα από πολλές πόλεις..) υπήρχε μία μεγάλη εσοχή στον τοίχο στο βάθος. Εκεί είχα το πρώτο στερεοφωνικό μου. Fisher. (Όταν προέκυψε το τηγάνι Fisher ήθελα να ουρλιάζω:-)
Εκεί λοιπόν κάθε πρωί πριν τις εξετάσεις καθόμουν στην πολυθρόνα - το σημείο ήταν κατάλληλο ώστε να μη φαίνομαι σε όσους με αναζητούν- φορούσα τα ακουστικά , καμάρια μου, περίπου όπως φοράτε εσείς τώρα τα mp3 φωνα ή τα iPod και άκουγα...αυτό στην διαπασών. Κάθε πρωί...
Αγαπητό μου παιδί
Σου γράφω από την απέναντι όχθη που εσύ πιστεύεις πως βρίσκομαι πλέον κοιτάζοντας με σε ένα ψηλότερο επίπεδο από αυτό που εσύ φαντάζεσαι πως είσαι, έτσι καθισμένος σε αυτό το σκαλοπάτι της ζωής σου.
Και νοιώθω πως κάποιος πρέπει να σου πει την αλήθεια τώρα. Χωρίς περικοπές. Χωρίς επιχρυσωμένες αισιοδοξίες. Αλλά και χωρίς τρομοκρατικές ιαχές.
Βρέθηκες στο σημείο αυτό χωρίς να έχεις ίσως συνείδηση της επιλογής σου αυτής. Η υποχρεωτική παιδεία των τόσων χρόνων , τα όνειρα των γονιών σου, τα παραμύθια που έφτιαχνες μόνος σου από μικρός μπερδεύοντας ήρωες και τεχνίτες, οι ανάγκες σου να τρέξεις μακριά όπου κι αν είναι αυτό το μακριά, σε έφεραν εδώ.
Να πρέπει να εξεταστείς. Να κριθείς. Να επιλεγείς. Και να ακολουθήσεις.
Ό,τι σου έδωσαν οι δάσκαλοι σου μέχρι σήμερα ίσως δεν ήταν αρκετό. Ίσως κι εσύ να μην υπήρξες αρκετός. Κι ίσως κι οι γονείς σου να ήταν περισσότερο ονειροφαντασμένοι από ότι εσύ.
Μα η ζωή γλυκό μου παιδί είναι αυτή.
Ένα κράμα αγνών επιθυμιών, ευσεβών πόθων, ονείρων, σχεδίων, μπλεγμένα με αντιφάσεις, σπασμωδικές ανακατατάξεις, λάθος συγχρονισμούς , μικρές τελίτσες έκπληξης και βέλη που αλλού σε οδηγούν από εκεί που περίμενες.
Κανείς δεν εγγυάται πως η πορεία αλάνθαστων βημάτων οδηγεί στο μη-λάθος. Να το θυμάσαι αυτό.
Τα όνειρα των γονιών σου δεν ήταν ανέντιμα. Δεν ήταν εχθροί του μυαλού σου. Δεν είναι αυτοί οι ανεμόμυλοι που πρέπει να πολεμήσεις μικρέ μου Θερβάντες. Πολλοί και πολύ συχνά στο μέλλον θα ονειρευτούν για σένα. Και θα στο μεταδώσουν το όνειρο αυτό ίσως με τον πιο τυραννικό τρόπο που είναι ικανοί να επιδείξουν. Μην κρατήσεις κακίες. Η αγάπη γλυκό μου παιδί πολλές φορές θα σε καταπιέσει. Κι έτσι θα σου λείψει αν την χάσεις, ακόμα πιο πολύ. Χαμογέλασε τους που τόσο σπουδαίο σε φαντάζονται και υποσχέσου πως δεν θα χαθείς. Και πως μια μέρα θα σ’αγκαλιάσουν με απίστευτη στοργή που άλλα όνειρα επέλεξες.
Τα παραμύθια που έφτιαχνες μικρός βλέποντας ήρωες, γενναίους και σπουδαίους, χρήματα κι ομορφιά, να ξέρεις θα είναι πάντα γύρω σου.
Μα στη ζωή το να αποκτάς σημαίνει να κοπιάζεις λένε. Μην το πιστεύεις.
Αν είσαι άτυχος θα κοπιάσεις πιο πολύ. Αλλά τι έχει σημασία; Να πεις μπόρεσα και είχα; Ή κατόρθωσα και είχα;
Και δεν έχεις να λογοδοτήσεις σε κανέναν.
Να μάχεσαι για αυτό που έχεις στο μυαλό σου , να είσαι σίγουρος και όλα θα βρεθούν μπροστά σου πάνω από μια φορά. Να αρπάζεις τις ευκαιρίες, αλλά κι αν κάποια σου ξεφύγει παραφύλαγε γιατί μια άλλη θα έρθει πιο ασήμαντα ντυμένη που ίσως σε εκτοξεύσει.
Πρόσεχε. Και να είσαι βέβαιος.
Να μην μπορεί κανείς να αλλάξει τα ακλόνητα «θέλω» σου. Να λες «θέλω και θα μπορέσω» και η ζωή γλυκό μου παιδί να το ξέρεις, πολεμά αλλά και υποκλίνεται συχνά στους τολμηρούς.
Θα θέλεις να τρέξεις μακριά αυτή τη στιγμή. Το ξέρω. Να φύγεις από την αυλή της φυλακής.
Να τρέξεις λοιπόν.
Να περπατήσεις όλους τους δρόμους.
Να ζήσεις ότι βρεθεί μπροστά σου.
Να δοκιμάσεις ό,τι σου προσφερθεί.
Με ένα κριτήριο μόνο. Την υγεία και την αξιοπρέπεια σου. Αυτά μην τα χαλαλίσεις για κανέναν.
Να ταξιδέψεις χωρίς πολλές ανέσεις για να μάθεις να χαίρεσαι τα πολλά αφού θα έχεις κερδίσει κι από τα λίγα.
Να δεις άλλους κόσμους
Να γνωρίσεις ανθρώπους, Να μιλήσεις μαζί τους. Να τους θυμάσαι. Θα τους ξανασυναντήσεις αν όχι ολόιδιους, θα τους αναγνωρίσεις σε πρόσωπα συναδέρφων, καινούργιων φίλων, σε μια βόλτα σε ένα δρόμο, σε μια κουβεντούλα κάποιο ξημέρωμα.
Να τους θυμάσαι. Ό,τι περνά μπροστά από τα μάτια μας, ξυπνά την ακοή και παίζει με την όσφρηση, μένει βαθιά ριζωμένο μέσα μας και ξεπετάγεται την πιο απίστευτη στιγμή.
Να κάνεις ο,τι μπορείς στις εξετάσεις. Να αγαπήσεις τον εαυτό σου πιο πολύ και να πονέσεις τους κόπους σου. Και να μην κοροϊδέψεις κανέναν. Θα λάβεις αυτό για το οποίο θα πολεμήσεις.
Αν πετύχεις τον στόχο που έβαλες, να χειροκροτήσεις την ικανότητα και την τύχη σου. Να βάλεις τα δυνατά σου να αποδείξεις πως δεν έκανες λάθος επιλογή.
Αλλά να είσαι έτοιμος αν χρειαστεί να αλλάξεις δρόμο. Στη ζωή να έχεις εναλλακτικές.
Και να μαθαίνεις. Ό,τι μπορείς. Από όπου μπορείς.
Να θυμάσαι πως όσο σημαντικό είναι ένα βιβλίο που σ’αρέσει τόσο σημαντικός είναι κι ένας παππούς στο τρένο που θα σου πει μια ιστορία.
Η ζωή είναι γεμάτη θησαυρούς. Μην τους απαξιώνεις. Αυτοί θα πλουτίσουν το μυαλό σου.
Κι αν τύχει λοιπόν κι αλλάξεις δρόμο και πάρεις μια στροφή διαφορετική μη σκεφτείς ούτε μια στιγμή πως οι κόποι σου πήγαν χαμένοι. Όλα θα τα βρεις μπροστά σου. Όλα.
Από την συνταγή της γιαγιάς που έτυχε να ακούσεις μέχρι το πιο δύσπεπτο επιστημονικό σύγγραμμα που αναγκάστηκες να κατανοήσεις.
Αν αποτύχεις, μην κατηγορήσεις κανέναν. Ούτε εσένα. Η ζωή σε βάζει από νωρίς στο παιγνίδι της αδικίας της.
Σκέψου και πάρε την πιο σοβαρά. Θα σε έχει τιμήσει κάνοντας σε πιο γενναίο πολεμιστή από τους άλλους.
Δες γύρω σου. Ψάξε. Ρώτα. Βρες τις εναλλακτικές και όρμα.
Κι αν χρειαστεί να τρέξεις γιαυτό ακόμα πιο μακριά από την μικρή και αδύναμη αυτή χώρα κάνε το. Μη φοβηθείς να προσπαθήσεις.
Κι όποτε κουρασμένος -κι ας είσαι έφηβος ή και πιο μεγάλος- και τρομαγμένος σαν παιδί κάθεσαι βουρκωμένος και απογοητευμένος σε μια γωνιά να είσαι ακόμα πιο γενναίος πρέπει.
Να φωνάζεις αυτούς που σε αγαπούν.
Να τους αναζητάς.
Μην τους στερείς αυτό που έχουν να σου δώσουν.
Κι αυτοί κάποτε ήταν έτσι και μη θαρρείς πως όλοι πια ήταν τόσο τυχεροί. Κάποιοι ίσως μα κι αυτοί είχαν τις δικές τους στιγμές αδυναμίας και ήττας.
Να είσαι τίμιος με τον εαυτό σου.
Ευγενικός με τους καθηγητές σου.
Αγαπητός στους φίλους που εσύ θα επιλέξεις.
Και να είσαι έτοιμος να αποδείξεις πως είναι όμορφη η ζωή που άλλο σου δείχνει από βραδύς κι άλλο σου σερβίρει το ξημέρωμα.
Πρόσω ολοταχώς καμάρια μου!
Μια επί σειρά ετών εκπαιδευτικός που αυτοχαρακτηρίζεται έτσι σε πείσμα της πολιτείας μα πάνω από όλα μια αιώνια μαθήτρια,
Ε.Β.
Labels: Education, Humans 38 Τόλμησαν
Τετάρτη
Remember Sport Billy?
Τετάρτη
Ο Sport Billy ήταν – είναι- ένας τηλεοπτικός χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων του 1982, δημιούργημα της Filmation Associates.
Τα 26 συνολικά επεισόδια ενώ αρχικά αναμεταδίδονταν μόνο στην Γερμανία σύντομα μεταφέρθηκαν και στην Αγγλία, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Γιουγκοσλαβία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησε η προβολή και στην Αμερική από το NBC.
Ο Sport Billy , ήρωας από άλλο πλανήτη, όπως λέει και το τραγούδι των τίτλων, ήταν ένα αγόρι το οποίο μαχόταν την Queen Vanda και τον μικροκαμωμένο αυλικό της Sipe. (Κάθε ομοιότητα με γνωστό δίδυμο bloggers δεν είναι συμπτωματική)
Ακολουθείτο πάντα από τους δύο πιστούς φίλους του , την Sport Lilly και τον ομιλούντα σκύλο Willy, ήρθε στη Γη για να διδάξει στους ανθρώπους το ευ αγωνίζεσθαι και προερχόταν από τον πλανήτη Olympus.
Αποστολή της Super ομάδας ήταν κάθε εβδομάδα να σώζει ένα άθλημα από τις δολοπλοκίες της τρομερής και σατανικής Vanda.
Η Queen Vanda – παρεξηγημένη φυσιογνωμία κατά την γνώμη μου για προφανείς λόγους που ίσως θελήσει να υποστηρίξει ο μικρός μου ο Sardo:-)- ήταν μία δαιμονική εξωγήινη μάγισσα , η μεγαλύτερη εχθρός του πλανήτη Γη.
Ο Sipe ,συμπαθής φυσιογνωμία τελικά, ήταν ο παρατρεχάμενος της Vanda η οποία όχι μόνο τον διέταζε συχνά προκαλώντας του απίστευτο πανικό αλλά ξεσπούσε επάνω του και κάθε φορά που η κατάσταση ήταν εναντίον της.
Ο μόνος ο οποίος τολμούσε να της αντισταθεί ήταν ο Sport Billy με την μαγική του τσάντα από την οποία μπορούσε να βγάλει όποιο αθλητικό εξοπλισμό – και όχι μόνο - επιθυμούσε.
Η φωνή του ήρωα Sport Billy ανήκε στον Lane Scheimer , γιο του παραγωγού Lou Scheimer.
1979: Ένα αθλητικό κανάλι της δυτικής Γερμανίας ζητά από την Filmation Associates την δημιουργία και παραγωγή μίας σειράς κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνιστή την μασκότ της εταιρείας.
Ο χαρακτήρας ήταν τόσο γνωστός όσο και ο Mickey στην Αμερική.
Δεκαέξι επεισόδια μισής ώρας ήταν έτοιμα να διανεμηθούν αρχικά μόνο στην Ευρώπη αλλά το NBC ευρισκόμενο σε μία δύσκολη στιγμή αναπλήρωσης χρόνου προγράμματος του Σαββατιάτικου πρωινού στη μέση της σεζόν συμφώνησε με τον Lou Scheimer την αναμετάδοση του Sport Billy εφόσον η σειρά είχε κι ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα. Ενώ ο χαρακτήρας του Sport Billy είχε δημιουργηθεί για το Γερμανικό κοινό, η γλώσσα του ήταν τα Αγγλικά.
Ο Lou Scheimer , Αμερικανός παραγωγός από τους αρχικούς ιδρυτές της Filmation animation και παραγωγός πολλών animated παραγωγών δάνειζε τη φωνή του πολύ συχνά στους χαρακτήρες του – συχνά σε όλους μαζί λόγω χαμηλού προϋπολογισμού- με το ψευδώνυμο Erik Gunden.
1974: Ο Star Trek κάνει την εμφάνιση του μαζί με όλη την ομάδα του Enterprise από την Filmation Associates την εταιρεία που έγινε γνωστή από τα animated διαφημιστικά του Superman.
1990: Μία Ολλανδική εταιρεία παραγωγών, η Dreamweavers, NV ζήτησε από τον Lou την παραγωγή μίας σειράς που θα στηριζόταν στην ταινία Robin and the Dreamweavers. Ο Robin ήταν ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε ποτέ στο διάστημα μαχόταν την δαιμονική σειρήνα Triple XXX η οποία επιθυμούσε ένα γήινο σώμα και κέρδιζε την δύναμη της ..αποπλανώντας σεξουαλικά τους άντρες της Γης! Δυστυχώς δύο χρόνια αργότερα κι ενώ η σειρά προοριζόταν για την ομάδα των νεαρών ενηλίκων η Dreamweavers μπέρδεψε το παιδικό κυρίως κοινό της και έτσι 1.5 εκατομμύριο δολάρια χάθηκαν καταποντίζοντας το εγχείρημα.
Labels: Remember 34 Τόλμησαν
Κυριακή
Barcha: Chapter VI (Θεάματα - Part II)
ΚυριακήΣτον ενός χιλιομέτρου πεζόδρομο της Ράμπλα συναντάς τα πάντα
κι η τέχνη κάθε μορφής απλώνεται στα μάτια γενναιόδωρα
ζητώντας μερικά ψιλά μόνο
ως επιβράβευση μιας ακόμα μαγικής εικόνας
που δεν ξέρεις αν θα ξαναδείς ποτέ.
κι η τέχνη κάθε μορφής απλώνεται στα μάτια γενναιόδωρα
ζητώντας μερικά ψιλά μόνο
ως επιβράβευση μιας ακόμα μαγικής εικόνας
που δεν ξέρεις αν θα ξαναδείς ποτέ.
Πως να μην σταθείς;
Έμεινα για ώρα να κοιτάζω άφωνη
Γέλασα σαν μικρό παιδί με το απίστευτο νάζι του σκελετού
που χόρευε και τραγουδούσε
σαν άλλος Έλβις Πρίσλεϋ
που χόρευε και τραγουδούσε
σαν άλλος Έλβις Πρίσλεϋ
Μπαίνοντας στα στενά της Ράμπλας
η Γοτθική συνοικία θυμίζει έντονα
τα καντούνια της Κέρκυρας
κι εκεί
συνάντησα άλλες τέχνες πάλι
η Γοτθική συνοικία θυμίζει έντονα
τα καντούνια της Κέρκυρας
κι εκεί
συνάντησα άλλες τέχνες πάλι
Βιβλιοπωλεία
Κι όμως, αυτή είναι μία εκκλησία στην οποία δίνονται μουσικές παραστάσεις
Έξω από το Κυβερνείο τους, έστησαν χορό την ημέρα πριν την Πρωτομαγιά.
Τρεις παρατηρήσεις:
1. Για τους Ισπανούς όταν προηγείται εργάσιμη της αργίας, θεωρείται και αυτή αργία.
2. Ποιος είπε τους Έλληνες σωβινιστές; Είδατε εσείς καλαματιανούς έξω από την Βουλή;
3. Μήπως βέβαια αυτό σημαίνει πως εμάς μας χορεύει η κυβέρνηση αλλιώς και all through the rest of the year?
(μικρές και απλές σκέψεις ενός ζαλισμένου μυαλού...)
Δίπλα στον Καθρεδικό Ναό εντόπισα έκθεση του Νταλί
κι εκεί έμεινα 2 ώρες.
Όχι στην ουρά. Μέσα.
Κόλλησα, το ομολογώ.
κι εκεί έμεινα 2 ώρες.
Όχι στην ουρά. Μέσα.
Κόλλησα, το ομολογώ.
Την τελευταία ημέρα είχε έρθει η σειρά του Camp Nou.
Barcha! Barcha! Barcha!
Barcha! Barcha! Barcha!
Μία διόροφη μπουτίκ 500 τετραγωνικών περίπου με κάθε είδους διαφημιστικό της ομάδας
μας κράτησε στην ουρά τουλάχιστον μισή ώρα σε όποιο από τα 10 ταμεία κι αν βρισκόμασταν.
μας κράτησε στην ουρά τουλάχιστον μισή ώρα σε όποιο από τα 10 ταμεία κι αν βρισκόμασταν.
Κι ήρθε η ώρα της αναχώρησης...
Μέσα στον τρελό αέρα που σηκώθηκε
και στη βροχή
που μας μελαγχολούσε ακόμα πιο πολύ..
Είπαμε, όχι αντίο
αλλά Εις το επανιδείν
Όμορφη Barcha
Μέσα στον τρελό αέρα που σηκώθηκε
και στη βροχή
που μας μελαγχολούσε ακόμα πιο πολύ..
Είπαμε, όχι αντίοαλλά Εις το επανιδείν
Όμορφη Barcha
Labels: Personal 15 Τόλμησαν
Σάββατο
Barcha: Chapter V (Άρτος και Θεάματα -Part I)
Σάββατο Όπου κι αν αποφασίσετε να πάτε στην Βαρκελώνη, προετοιμαστείτε για..ουρά.Η δομή FIFO (First In First Out) έχει κατακλύσει τα πάντα.
Ο χρόνος αναμονής είτε έξω από μουσείο είτε έξω από εστιατόριο κυμαίνεται από 15 λεπτά - σπανίως- έως 3 ώρες.
Π.χ. στο μουσείο του Πικάσο δεν μπόρεσα να μπω. Είχε ουρά 200 ατόμων. Το ίδιο και στην Casa Mila.
Στα εστιατόρια η κατάσταση ήταν ελάχιστα καλύτερη. Οι φωτογραφίες που αναρτώ είναι από την αναμονή της μιάμιση ώρας παρακαλώ έξω από το εστιατόριο 7 Portes το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα της Βαρκελώνης.
[Μεταξύ μας:
- Σιγά το high restaurant. Οι περισσότεροι τουρίστες περίμεναν ντυμένοι σαν να επέστρεφαν από το νησί του Lost
- Όσο κι αν επέμενε η συντροφιά μου πως έτσι ήταν πράγματι το εσωτερικό των εστιατορίων από παλιά στην Ισπανία, έμεινα άφωνη από την μία σειρά πλακάκια με άσπρο και μπλε - σαν του wc- γύρω γύρω ανάμεσα στο ξύλινο σκηνικό και τον εντυπωσιακό πολυέλαιο.
- Η εξυπηρέτηση ήταν σχετικά γρήγορη όταν κατορθώσαμε και καθίσαμε αλλά και εκεί συναντήσαμε την αγένεια και την γενική απαξίωση των Καταλανών προς τους πελάτες.
- Ο μέτρ ήταν ιδιαιτέρως αγριεμένος κι όταν τόλμησε κάποια στιγμή να με κοιτάξει νομίζω πρέπει να είδε το άλλο πιο αγριεμένο βλέμμα ενός ταλαιπωρημένου και πεινασμένου πάνθηρα. Μέσα στο μυαλό μου άκουσα βρυχηθμούς.
- Ο σερβιτόρος φυσικά δεν γνώριζε αγγλικά και ήταν αδύνατο να συννενοηθώ. Η πίεση μου είχε ήδη ανέβει ψηλά κι άρχισα να του μιλώ Ελληνικά. Χαμός! Έλεγε αυτός..Έλεγα εγώ..κάποια στιγμή είπε αυτός κάτι που φάνηκε καταφατικό , είπα κι εγώ οκ..με ρώτησε ο συνοδός μου "τι σου είπε;" κι εγώ απάντησα "δεν ξέρω αλλά έτσι που χτυπιόταν, δίκιο θα είχε"
Η φωτό της παέλια είναι από έτερο εστιατόριο στο λιμάνι. Μακράν η καλύτερη όλων.-------------------------------------
Δίπλα στο ξενοδοχείο μας γινόταν ένα τεράστιο πανηγύρι όπου οι Καταλανοί γιόρταζαν το τέλος της άνοιξης.
Για 4 ημέρες χιλιάδες κόσμου συνέρρεαν επί 24-ωρου βάσεως στη γιορτή.
Οι περισσότερες γυναίκες ακόμα και οι νεαρές με τις παραδοσιακές Καταλανικές φορεσιές κι όλοι μα όλοι χόρευαν με απίστευτο μπρίο τον δικό τους παραδοσιακό χορό - ένα είδος φλαμένγκο.
[Έχει απομείνει ένα τελευταίο κεφάλαιο..υπομονή]
Labels: Personal 14 Τόλμησαν
Παρασκευή
Barcha: Chapter IV (Adios Andonio Gaudi)
Παρασκευή
Στο Παλάτι ένα υπερθέαμα με χρώματα, πηγές που αναβλύζουν σε ρυθμικές κινήσεις και χρώμα τριγύρω σε όλο το δειλινό. Δυστυχώς δεν πρόλαβα τη μουσική. Η παράσταση σταμάτα στις 9.00
Στο πάρκο του Γκουέλ δυστυχώς έβρεχε καταρρακτωδώς όταν πήγα. Έτσι οι φωτογραφίες είναι ελάχιστες αλλά δίνουν το στίγμα της μοναδικής ευφυΐας τόσο του Γκουέλ όσο και του Γκαουντί.
Λίγο κουτσομπολιό.Ο Γκαουντί δεν ταξίδεψε ποτέ στην ζωή του σε αντίθεση με τον Γκουέλ ο οποίος συχνά επισκεπτόταν διάφορες χώρες περιγράφοντας κατόπιν τα αξιοθέατα στον Γκαουντί. Μετά την επίσκεψη του στη Αγγλία , ο Γκουέλ αποφάσισε πως θα έπρεπε και οι Καταλανοί αριστοκράτες να ζουν έξω από την πόλη , έτσι ζήτησε από τον Γκαουντί να χτίσει μία μικρή συνοικία με 4 σπίτια και ένα μεγάλο πάρκο για τους ευγενείς. Δυστυχώς κανένας από τους ευγενείς δεν αποφάσισε να αγοράσει σπίτι και να μείνει εκεί εκτός ενός οι απόγονοι του οποίοι διατηρούν ακόμα την κατοικία σε άριστη κατάσταση αλλά φαντάζομαι δεν την επισκέπτονται συχνά εκτός κι αν διαθέτουν ελικόπτερο πράγμα καθόλου απίθανο. Ο ίδιος ο Γκαουντί έμενε σε μία από αυτές τις 4 βίλες αλλά τα τελευταία χρόνια της ζωής του κατοικούσε μέσα στην Σαγράδα Φαμίλια.
Τον Αντόνιο Γκαουντί τον πάτησε το τραμ σε ηλικία εβδομήντα τεσσάρων ετών.
Υπάρχει κάτι που να σας θυμίζει Ελλάδα;
Λέω μήπως..Μερικά από τα ωραιότερα αστεία που ακούστηκαν στην παρέα μετά το τέλος του τυφώνα Τέχνη του Gaudi:
- Λοιπόν..ή ο Γκουέλ δεν τα περιέγραφε καλά ή ο Γκαουντί δεν καταλάβαινε.
- Τον κυνηγούσε το τραμ τον Γκαουντί. Τους έκλεβε πλακάκια και τα έκανε ψηφιδωτά.
[Σιγά μη δεν έχει και συνέχεια..]
- Λοιπόν..ή ο Γκουέλ δεν τα περιέγραφε καλά ή ο Γκαουντί δεν καταλάβαινε.
- Τον κυνηγούσε το τραμ τον Γκαουντί. Τους έκλεβε πλακάκια και τα έκανε ψηφιδωτά.
[Σιγά μη δεν έχει και συνέχεια..]
Labels: Personal 0 Τόλμησαν
Barcha: Chapter III (Buenos Dias Gaoudi)
Νομίζω θυμάστε πως γνωρίστηκα πρόσφατα με τον κύριο Γκαουντί (εδώ). Κι όλη η Βαρκελώνη γεμάτη από αυτόν..
Στην ταράτσα του Μουσείου Γκαουντί (Casa Battlo) υπήρξα για μία ακόμα φορά τυχερή. Μόλις τελείωσα την φωτογράφιση απολαμβάνοντας τη θέα , η ταράτσα έκλεισε εξαιτίας της βροχής που κάνει τα δάπεδο ιδιαίτερα ολισθηρό.
Χμμ... ώστε έτσι είναι από κοντά...
Εντυπωσιακό και αρκετά minimal αν το συγκρίνει κανείς με το έτερο αριστούργημα ή τερατούργημα της Casa Mila.
Εκ των έσω της οικίας...Μαγικά παραμυθένιο σκηνικό..
Εκ των έσω και πάλι
Ε, είδα γραφομηχανή και είπα "μωρέ δεν γράφεις ένα post να βρίσκεται;-)"Ενημέρωση: Η Vouts είναι πλέον καστανή με ελάχιστες ανταύγειες. Μην ενοχλείτε τις ξανθές. Είναι αθώες.
Έπιπλα σχεδιασμένα από τον Γκαουντί
Τα αντικείμενα που σχεδίασε ο Γκαουντί και τράβηξαν την προσοχή του Γκουέλ (χρηματοδότης του Γκαουντί)
Casa Mila. Η κυρία Μιλά δεν έμεινε ποτέ σε αυτό το σπίτι διότι όταν ζήτησε από τον Γκαουντί ένα σπίτι παρόμοιο με την Casa Battlo , είχε κάτι άλλο στο μυαλό της. Ιδιοτροπίες πλουσίων..
Παραμύθι με μύθους χίλιους πλεγμένους γύρω απ'τις μορφές. Εγώ επέλεξα να μην πιστέψω καμία ιστορία. Το χάζευα κι έπλαθα τις δικές μου ιστορίες..
Σαγράδα Φαμίλια. Χρειάζεται άλλα 75 χρόνια περίπου για να ολοκληρωθεί κι έτσι το έργο του Γκαουντί κληροδοτείται και συνεχίζεται από αρχιτέκτονα σε αρχιτέκτονα.
Στις κάτω μορφές αριστερά λέγεται πως είναι ο Γκαουντί, να παρακολουθεί τη συνέχεια των έργων του..[Συνεχίζεται...]
Labels: Personal 5 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
