Παρασκευή
Πρόσω ολοταχώς, καμάρια μου! (Λίγο πριν τις Πανελλήνιες)
ΠαρασκευήUpdated: ....
Στο σαλόνι του διαμερίσματος στον Πολύγυρο Χαλκιδικής τότε (διότι πέρασα από πολλές πόλεις..) υπήρχε μία μεγάλη εσοχή στον τοίχο στο βάθος. Εκεί είχα το πρώτο στερεοφωνικό μου. Fisher. (Όταν προέκυψε το τηγάνι Fisher ήθελα να ουρλιάζω:-)
Εκεί λοιπόν κάθε πρωί πριν τις εξετάσεις καθόμουν στην πολυθρόνα - το σημείο ήταν κατάλληλο ώστε να μη φαίνομαι σε όσους με αναζητούν- φορούσα τα ακουστικά , καμάρια μου, περίπου όπως φοράτε εσείς τώρα τα mp3 φωνα ή τα iPod και άκουγα...αυτό στην διαπασών. Κάθε πρωί...
Αγαπητό μου παιδί
Σου γράφω από την απέναντι όχθη που εσύ πιστεύεις πως βρίσκομαι πλέον κοιτάζοντας με σε ένα ψηλότερο επίπεδο από αυτό που εσύ φαντάζεσαι πως είσαι, έτσι καθισμένος σε αυτό το σκαλοπάτι της ζωής σου.
Και νοιώθω πως κάποιος πρέπει να σου πει την αλήθεια τώρα. Χωρίς περικοπές. Χωρίς επιχρυσωμένες αισιοδοξίες. Αλλά και χωρίς τρομοκρατικές ιαχές.
Βρέθηκες στο σημείο αυτό χωρίς να έχεις ίσως συνείδηση της επιλογής σου αυτής. Η υποχρεωτική παιδεία των τόσων χρόνων , τα όνειρα των γονιών σου, τα παραμύθια που έφτιαχνες μόνος σου από μικρός μπερδεύοντας ήρωες και τεχνίτες, οι ανάγκες σου να τρέξεις μακριά όπου κι αν είναι αυτό το μακριά, σε έφεραν εδώ.
Να πρέπει να εξεταστείς. Να κριθείς. Να επιλεγείς. Και να ακολουθήσεις.
Ό,τι σου έδωσαν οι δάσκαλοι σου μέχρι σήμερα ίσως δεν ήταν αρκετό. Ίσως κι εσύ να μην υπήρξες αρκετός. Κι ίσως κι οι γονείς σου να ήταν περισσότερο ονειροφαντασμένοι από ότι εσύ.
Μα η ζωή γλυκό μου παιδί είναι αυτή.
Ένα κράμα αγνών επιθυμιών, ευσεβών πόθων, ονείρων, σχεδίων, μπλεγμένα με αντιφάσεις, σπασμωδικές ανακατατάξεις, λάθος συγχρονισμούς , μικρές τελίτσες έκπληξης και βέλη που αλλού σε οδηγούν από εκεί που περίμενες.
Κανείς δεν εγγυάται πως η πορεία αλάνθαστων βημάτων οδηγεί στο μη-λάθος. Να το θυμάσαι αυτό.
Τα όνειρα των γονιών σου δεν ήταν ανέντιμα. Δεν ήταν εχθροί του μυαλού σου. Δεν είναι αυτοί οι ανεμόμυλοι που πρέπει να πολεμήσεις μικρέ μου Θερβάντες. Πολλοί και πολύ συχνά στο μέλλον θα ονειρευτούν για σένα. Και θα στο μεταδώσουν το όνειρο αυτό ίσως με τον πιο τυραννικό τρόπο που είναι ικανοί να επιδείξουν. Μην κρατήσεις κακίες. Η αγάπη γλυκό μου παιδί πολλές φορές θα σε καταπιέσει. Κι έτσι θα σου λείψει αν την χάσεις, ακόμα πιο πολύ. Χαμογέλασε τους που τόσο σπουδαίο σε φαντάζονται και υποσχέσου πως δεν θα χαθείς. Και πως μια μέρα θα σ’αγκαλιάσουν με απίστευτη στοργή που άλλα όνειρα επέλεξες.
Τα παραμύθια που έφτιαχνες μικρός βλέποντας ήρωες, γενναίους και σπουδαίους, χρήματα κι ομορφιά, να ξέρεις θα είναι πάντα γύρω σου.
Μα στη ζωή το να αποκτάς σημαίνει να κοπιάζεις λένε. Μην το πιστεύεις.
Αν είσαι άτυχος θα κοπιάσεις πιο πολύ. Αλλά τι έχει σημασία; Να πεις μπόρεσα και είχα; Ή κατόρθωσα και είχα;
Και δεν έχεις να λογοδοτήσεις σε κανέναν.
Να μάχεσαι για αυτό που έχεις στο μυαλό σου , να είσαι σίγουρος και όλα θα βρεθούν μπροστά σου πάνω από μια φορά. Να αρπάζεις τις ευκαιρίες, αλλά κι αν κάποια σου ξεφύγει παραφύλαγε γιατί μια άλλη θα έρθει πιο ασήμαντα ντυμένη που ίσως σε εκτοξεύσει.
Πρόσεχε. Και να είσαι βέβαιος.
Να μην μπορεί κανείς να αλλάξει τα ακλόνητα «θέλω» σου. Να λες «θέλω και θα μπορέσω» και η ζωή γλυκό μου παιδί να το ξέρεις, πολεμά αλλά και υποκλίνεται συχνά στους τολμηρούς.
Θα θέλεις να τρέξεις μακριά αυτή τη στιγμή. Το ξέρω. Να φύγεις από την αυλή της φυλακής.
Να τρέξεις λοιπόν.
Να περπατήσεις όλους τους δρόμους.
Να ζήσεις ότι βρεθεί μπροστά σου.
Να δοκιμάσεις ό,τι σου προσφερθεί.
Με ένα κριτήριο μόνο. Την υγεία και την αξιοπρέπεια σου. Αυτά μην τα χαλαλίσεις για κανέναν.
Να ταξιδέψεις χωρίς πολλές ανέσεις για να μάθεις να χαίρεσαι τα πολλά αφού θα έχεις κερδίσει κι από τα λίγα.
Να δεις άλλους κόσμους
Να γνωρίσεις ανθρώπους, Να μιλήσεις μαζί τους. Να τους θυμάσαι. Θα τους ξανασυναντήσεις αν όχι ολόιδιους, θα τους αναγνωρίσεις σε πρόσωπα συναδέρφων, καινούργιων φίλων, σε μια βόλτα σε ένα δρόμο, σε μια κουβεντούλα κάποιο ξημέρωμα.
Να τους θυμάσαι. Ό,τι περνά μπροστά από τα μάτια μας, ξυπνά την ακοή και παίζει με την όσφρηση, μένει βαθιά ριζωμένο μέσα μας και ξεπετάγεται την πιο απίστευτη στιγμή.
Να κάνεις ο,τι μπορείς στις εξετάσεις. Να αγαπήσεις τον εαυτό σου πιο πολύ και να πονέσεις τους κόπους σου. Και να μην κοροϊδέψεις κανέναν. Θα λάβεις αυτό για το οποίο θα πολεμήσεις.
Αν πετύχεις τον στόχο που έβαλες, να χειροκροτήσεις την ικανότητα και την τύχη σου. Να βάλεις τα δυνατά σου να αποδείξεις πως δεν έκανες λάθος επιλογή.
Αλλά να είσαι έτοιμος αν χρειαστεί να αλλάξεις δρόμο. Στη ζωή να έχεις εναλλακτικές.
Και να μαθαίνεις. Ό,τι μπορείς. Από όπου μπορείς.
Να θυμάσαι πως όσο σημαντικό είναι ένα βιβλίο που σ’αρέσει τόσο σημαντικός είναι κι ένας παππούς στο τρένο που θα σου πει μια ιστορία.
Η ζωή είναι γεμάτη θησαυρούς. Μην τους απαξιώνεις. Αυτοί θα πλουτίσουν το μυαλό σου.
Κι αν τύχει λοιπόν κι αλλάξεις δρόμο και πάρεις μια στροφή διαφορετική μη σκεφτείς ούτε μια στιγμή πως οι κόποι σου πήγαν χαμένοι. Όλα θα τα βρεις μπροστά σου. Όλα.
Από την συνταγή της γιαγιάς που έτυχε να ακούσεις μέχρι το πιο δύσπεπτο επιστημονικό σύγγραμμα που αναγκάστηκες να κατανοήσεις.
Αν αποτύχεις, μην κατηγορήσεις κανέναν. Ούτε εσένα. Η ζωή σε βάζει από νωρίς στο παιγνίδι της αδικίας της.
Σκέψου και πάρε την πιο σοβαρά. Θα σε έχει τιμήσει κάνοντας σε πιο γενναίο πολεμιστή από τους άλλους.
Δες γύρω σου. Ψάξε. Ρώτα. Βρες τις εναλλακτικές και όρμα.
Κι αν χρειαστεί να τρέξεις γιαυτό ακόμα πιο μακριά από την μικρή και αδύναμη αυτή χώρα κάνε το. Μη φοβηθείς να προσπαθήσεις.
Κι όποτε κουρασμένος -κι ας είσαι έφηβος ή και πιο μεγάλος- και τρομαγμένος σαν παιδί κάθεσαι βουρκωμένος και απογοητευμένος σε μια γωνιά να είσαι ακόμα πιο γενναίος πρέπει.
Να φωνάζεις αυτούς που σε αγαπούν.
Να τους αναζητάς.
Μην τους στερείς αυτό που έχουν να σου δώσουν.
Κι αυτοί κάποτε ήταν έτσι και μη θαρρείς πως όλοι πια ήταν τόσο τυχεροί. Κάποιοι ίσως μα κι αυτοί είχαν τις δικές τους στιγμές αδυναμίας και ήττας.
Να είσαι τίμιος με τον εαυτό σου.
Ευγενικός με τους καθηγητές σου.
Αγαπητός στους φίλους που εσύ θα επιλέξεις.
Και να είσαι έτοιμος να αποδείξεις πως είναι όμορφη η ζωή που άλλο σου δείχνει από βραδύς κι άλλο σου σερβίρει το ξημέρωμα.
Πρόσω ολοταχώς καμάρια μου!
Μια επί σειρά ετών εκπαιδευτικός που αυτοχαρακτηρίζεται έτσι σε πείσμα της πολιτείας μα πάνω από όλα μια αιώνια μαθήτρια,
Ε.Β.
Labels: Education, Humans
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
38 Τόλμησαν:
Ειρηνούλα ένα απ' τα πιο ωραία κείμενα που έχω διαβάσει από εσένα. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι. Συμφωνώ με ΟΛΑ. Το τι έχω τηρήσει είναι άλλο θέμα. Καλή επιτυχία σε όσους δίνουν... κι όχι μόνο πανελλήνιες. ;)
Πολύ όμορφο και ουσιαστικό κείμενο! Ελπίζω να το διαβάσουν όσοι το δυνατόν περισσότεροι!
Ελπίζω να είναι αρκετοί, εκεί έξω, οι εκπαιδευτικοί που διαπνέονται από τέτοια αγάπη προς τα παιδιά και προς την εκπαίδευση την ίδια.
Τα σέβη μου!
Όμορφο!
Να το διάβαζαν και μερικοί εκπαιδευτικοί που βλέπουν τη δουλειά τους σαν υποχρέωση...
Εγώ θα έβαζα και μια προειδοποίηση στα παιδιά να ετοιμάζονται γιατι μετά τις εξετάσεις ακολουθούν ακόμη περισσότερες "πανελλήνιες".
Και το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, είναι αυτό περί αξιοπρεπειας. Ό,τι αποφάσεις και να παρθούν να είναι υπο το πρίσμα της.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Ντροπή σου! Που ήσουν το 2001 που έδινα εγώ πανελληνιες να μου στείλεις ένα τέτοιο γράμμα/mail/κάτι;;;
Υπέροχο κείμενο! Οι πανελλήνιες είναι από τις πιο απαιτητικές περιόδους της ζωής κάθε μαθητή!
Μπράβο σου!
Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από εκείνη την περίεργη περίοδο της ζωής μου. Βέβαια αργότερα οι εξετάσεις έγιναν μια απλή ρουτίνα ωστόσο τις δύσκολες ώρες των πανελλαδικών δεν τις ξεχνώ. Αγχώθηκα και ταυτόχρονα αισθάνθηκα όμορφα καθώς διάβαζα το ποστ, μακάρι να είχα ακούσει αυτά τα λόγια όταν έδινα.
Κουράγιο, επιλέξτε αυτό που αγαπάτε και μην ακούτε κανέναν άλλο.
Συγνώμη για το διαγραμμένο σχόλιο.
Παρακολουθώ καιρό το ιστολόγιο σου (πριν ακόμα από τις διαγραφές) αλλά δεν είχα σχολιάσει ποτέ... Αυτό έως τώρα, που διάβασα το παραπάνω ποστ και νιώθω την ανάγκη να υποκλιθώ. Απλά ένα από τα ωραιότερα της ελληνικής μπλογκόσφαιρας - για να μην πω το ωραιότερο από όσα έχω αναγνώσει . Υπέροχο κείμενο, μεστός λόγος, περιεκτικό σε νοήματα και βιοθεωρία. Συγχαρητήρια!
με έπιασε εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι λίγο πριν μοιράσουν τις κόλλες. Το θυμάσαι;
Κάποιες συμβουλές για τα παιδία που γράφουν εξετάσεις εδώ πέρα:
http://www.akyro.net/?p=52
Καλή επιτυχία σε όλους!
κ.Βουτσκόγλου γιατί δεν γίνεστε συγγραφέας;με τόση όμορφη εκφορά που έχετε στο γραπτό λόγο σας θα γινόσασταν σίγουρα.πανέμορφο κείμενο.
καλή επιτυχία στα παιδιά που δίνουν Πανελλαδικές....
εμείς τότε τις λέγαμε Γενικές Εξετάσεις.Θυμάμαι ακόμη την τότε Κ.Ε.Γ.Ε και τις διευκρινήσεις της.....
πολύ περισσότερο άγχος τότε αλλά έχε χάρη που η κοινωνία αλλάζει,και οι θεσμοί της το ίδιο......τι αγωνίες τραβούσαμε εμείς τότε...
θα συμφωνήσω και εγώ!πολύ όμορφο κείμενο!! μακάρι να το διάβαζα σαν μαθητής. αλλά και σαν φοιτητής νομίζω μπορώω να επηρεαστώ!
καλό ξημέρωμα σαββάτου!
TF πρόσω ολοταχώς και σε σένα τώρα που ετοιμάζεσαι να κλείσεις πίσω σου την πόρτα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σε ευχαριστώ που με αφήνεις εδώ και χρόνια να σε παρακολουθώ και που με κάνεις περήφανη καταρχήν με το ήθος σου. Καλή επιτυχία σε όλους γιατί ναι, τελικά αυτό το ποστ είναι για πολλούς:-)
netpen , ευχαριστώ πολύ. Πιστεύω κι ας ακούγεται υπερφίαλο πως η εκπαίδευση είναι επάγγελμα το οποίο απαιτεί 30% γνώσεις και 70% μεράκι. Αλλιώς ή δεν αντέχει ο εκπαιδευτικός ή δεν αντέχει ο μαθητής. Και σε κάποια πράγματα δεν υπάρχουν περιθώρια για crash test.
2σχ2 δεν πιστεύω πως υπάρχουν εκπαιδευτικοί που βλέπουν τη δουλειά τους σαν υποχρέωση. Ίσως κουρασμένοι άνθρωποι, αγανακτισμένοι, ή ίσως ίσως και άνθρωποι που απλά δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν το σύνδρομο του Ναπολέοντα πιστεύοντας σε μία εξουσία που τους αποδόθηκε τάχα λόγω αξίας ενώ συνέβη απλά λόγω τύχης.
Εύχομαι σε όλους μας να αποκτήσουμε δύναμη χαρακτήρα. Ξέρεις, εκείνη τη δύναμη που λέει είτε είσαι μαθητής είτε φοιτητής είτε καθηγητής " για μια στιγμή..εγώ τώρα γιατί είμαι εδώ; θέλω να είμαι εδώ; κι αν ναι, τι μπορώ να δώσω;"
Και φυσικά πρέπει όχι να προετοιμάσουμε αλλά να εξηγήσουμε στα παιδιά πως οι εξετάσεις - κι ίσως ειδικότερα οι αποτυχίες- πληθαίνουν σε συχνότητα μετά τις Πανελλήνιες αλλά το γράμμα στους τελειόφοιτους θα μου επιτρέψεις να το γράψω λίγο αργότερα:-)
Καλή μας μέρα και ένα όμορφο σαββατοκύριακο κι ας είναι βροχερό:-)
Γλυκέ μου Δημήτρη, με έκανες να σκεφτώ με νοσταλγία , να χαμογελάσω , να προβληματιστώ..τι έκανα το 2001; χμμ..τριγυρνούσα στους εκπαιδευτικούς λαβύρινθους ως μαθήτρια κι ως καθηγήτρια..α..και αποτύγχανα σε κάποιον ΑΣΕΠ εφόσον τιμήθηκα με ένα 80% στο γνωστικό αντικείμενο και ένα 50% στα παιδαγωγικά και την διδακτική. Αλλά και αυτό το γράμμα στον ΑΣΕΠ το αφήνω για τις επόμενες ημέρες. Άσε που αν είχα επιτύχει θα είχα χάσει - κι αυτό που λέω είναι βέβαιο διότι από αυτή την αποτυχία επήλθε μία άλλη ξαφνική επιλογή- την σπουδαία ευκαιρία και μέγιστη τιμή (όχι νομισματική γιατί έναν πανικό τον έχει προκαλέσει το ακατανόμαστο:-)) του Ram να "μπλογκάρω" στα τεύχη του:-)
Μπράβο σε όλα τα παιδιά και καλή δύναμη!
Αλέκο μου νομίζω όλοι οι γονείς, οι καθηγητές, οι φίλοι μιλούν στα παιδιά για όλα όσα γράφω εγώ σε αυτό το ποστ. Ίσως όχι με αυτά τα λόγια κι έτσι ίσως να μην μεταδίδουν στα παιδιά το ακριβές νόημα του "μη μασάς, βρες τι θέλεις και κυνήγησε το" αλλά θέλω να πιστεύω πως όλοι βρίσκονται κοντά στους μαθητές. Αν δούμε έναν μαθητή στο δρόμο από Δευτέρα να πηγαίνει το πρωί στις εξετάσεις ε ας κάνουμε αυτό που ίσως δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλοι. Ας του φωνάξουμε "Μεγάλε, πάνω τους!" (καλά, τέτοια κάνω και με φωνάζουν "η μισότρελη":-)))
Μην ξαναζητήσεις συγνώμη, θα μαλώσουμε και θα σε νικήσω, στο λέω:-)
Κύριε Στέλιο ευχαριστώ πολύ. Αυτή είναι η ευλογία του blogging. Να μπορείς να γράφεις όπως αισθάνεσαι κι όχι όπως θα έπρεπε να μιλήσεις βάση της θέσης και των προσδοκιών.
Σπύρο μου θα ακουστώ σπασικλάκι τώρα αλλά κάθε πρωί πριν τις εξετάσεις εγώ άκουγα ..route 66 :-)κι η μαμά μου ολοφυρόταν "Κώστα έλα να δεις την κόρη σου!". Μετά την είσοδο στην σχολή της επιλογής μου- όπερ καλά να πάθω:-) - και ειδικότερα μετά την έξοδο άρχισαν οι κράμπες στο στομάχι ..κι οι γροθιές:-)
Για να είμαι ειλικρινής όμως, ε, ένα σφίξιμο μόλις έπαιρνα τα θέματα το ένοιωθα:-)
Και κοίτα να δεις που τα σκέφτομαι τώρα και χαμογελώ:-)
Ακούτε , καμάρια μου;-)
kbee ευχαριστούμε για την παραπομπή. Σας επισκέφτηκα:-) Καλή επιτυχία!
Αγαπητέ Ανώνυμε αν το κείμενο μου είναι τόσο καλό και σας έκανε να νιώσετε ακριβώς αυτά που ήθελα να πω, ε, τότε είναι σαφές πως κάνω - ή προσπαθώ τέλος πάντων:-) να κάνω- την δουλειά που μου ταιριάζει. Εκπαιδευτικός:-)
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όμως.
Αλήθεια πιστεύετε πως η κοινωνία άλλαξε και οι θεσμοί της το ίδιο; Δεν είμαι τόσο σίγουρη αλλά το θέμα μας είναι πως η αγωνία των παιδιών όχι τόσο για τις εξετάσεις όσο για το τι πρόκειται να συμβεί είναι ίδια και απαράλλαχτη με τότε:-)
Dodo καμάρι μου:-) μου χάρισες το πρώτο χάχανο της ημέρας:-) Για όσους δεν μπορείτε να αντιληφθείτε την σωστή ώρα γιατί νομίζω έχω κάνει μία ρύθμιση άλλα αντ' άλλων, είναι περίπου εφτά παρά το πρωί. Έρχεσαι καμάρι μου ή φεύγεις;-)Σε ευχαριστώ πάρα πολύ και από όσο μπορώ να καταλάβω από τα ποστ σου, μπορώ να νιώθω περήφανη για την πορεία σου κι ας μην ήσουν μαθητής ή φοιτητής μου. Καλό ξημέρωμα :-)
thanx για αυτό το κείμενο :)
κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τις πανελλήνιες :)
trol ποτέ δεν είναι αργά, έτσι;
Να είσαι καλά:-) και καλώς ήρθες:-)
Ένα ακόμα post αφιερωμένο στους ίδιους ανθρώπους για τη λέξη "αξιοπρέπεια" που κάπου ανέφερες σε αυτό το κείμενο και είναι αρκετό για να πορευθούν.
Υπέροχο post. Απευθύνεται και σε εμάς που διδάσκουμε διαβασμένο ανάποδα - ανάποδα όπως έπαιζαν τα βινύλια.
porcupine ακριβώς αυτή ήταν η ουσία του post. Πως αναφέρεται σε πολλούς που δίνουν τις δικές τους προσωπικές εξετάσεις και σε αυτούς που πορεύονται όπως σωστά επισημαίνεις μόνο με την αξιοπρέπεια τους. Καλώς ήρθες:-)
"...όποιος μένει στο σχολείο πετυχαίνει στη ζωή ... όποιος μένει στην ίδια εννοειται... "
:)
Πραγματικά Ανώνυμε με το post σου ξέρεις τι εφηβικό μου θύμισες;
"Πάμε μια κόντρα;"
:-)
Πάμε μια κόντρα σε post;
Τι κρίμα που ήμουν υποψήφιος πριν από 30 χρόνια ακριβώς!!!!!!!
Καλησπέρα σας
bar-ufo-s :-) είστε κόλακας :-)
Καλησπέρα και από εμένα.
και εγω ειχα Fischer
καλησπερα
32μπιτε boy :-) πού χάθηκες εσύ; Πνιγμένος στην τεχνολογία από ότι βλέπω στο blog σου ,ε; Ώστε είχαμε το ίδιο "τηγάνι";-) Μια χαρά τα έβγαλε πέρα, δεκαετία ολόκληρη και τα ηχεία του τα έχω ακόμα! Το υπόλοιπο δεν θυμάμαι που κατέληξε..
Καλημέρα και Καλή εβδομάδα:-)
Bonjour και καλή βδομάδα!
Τί κακό έχει το τηγάνι Fisher?
Ισα-Ισα, με το στερεοφωνικό είσαι καταναλωτής ενώ με το τηγάνι δημιουργός;)
To κείμενο είναι super, SUPER!
κείμενο μιας αληθινής εκπαιδευτικού!
Καλημέρα γλυκέ μου φίλε jef.
Καλημέρα με ένα μεγάλο χαμόγελο:-)
Ευχαριστώ πολύ
Το κείμενο σας είναι υπέροχο (μου θύμισε τα λόγια της μαμάς μου), και σίγουρα θα κάνει τα παιδιά να χαμογελάσουν όταν το διαβάζουν, αλλά αν έχουν το άγχος που είχα έγω τέτοιες μέρες πριν 2 χρόνια, δε νομίζω να καταφέρει κάτι πέρα από αυτό.. Σόρρυ που πάω κόντρα σε όλα τα καλά σχόλια που έγιναν παραπάνω :)
Black Fairy καλώς ήρθες πάλι:-) Τα είχαμε πει και παλαιότερα κάποια από αυτά εμείς..το θυμάμαι το ποστ σου:-) Κι έχω να σου πω δυο πράγματα:
- Τα σχόλια γίνονται για να καταθέσει καθένας τις απόψεις του, όχι για να δηλώσει σώνει και καλά τον θαυμασμό του.
- Ο σκοπός του ποστ δεν ήταν η αποφυγή του άγχους. Ίσα ίσα που όλο το ποστ περιγράφει πως το άγχος των εξετάσεων θα το αντιμετωπίσετε (αντιμετωπίσουμε) όλοι πολλές φορές στη ζωή. Το θέμα είναι πως πρέπει - σύμφωνα με την λογική ή το παράλογο της ζωής- να το φιλτράρετε ώστε να μην σας..περδικλώσει:-)
Λυπάμαι που θα πάω κόντρα σε όλους - το βρήκα φλύαρο και μελό. Λίγο editing και λιγότερο συναίσθημα, θα του είχαν κάνει καλό.
Είστε αρκετά ευφυής για να μην υποκύπτετε στον πειρασμό του ναρικισσισμού (δες τε τι ωραία που γράφω!)
Αγαπητέ Ανώνυμε επισκέπτη, περίμενα να γνωρίζετε πως έτσι αποδεικνύετε η γνησιότητα του προφορικού λόγου. Με less editing & most of feeling.
Ύστερα... υποκύπτω τόσο συχνά σε όλα όσα με προίκισε η μοίρα (περί ναρκισσισμού)..
:-)Είδατε πόσο γρήγορα μαθαίνω;-)
Προφορικού λόγου;
(Θα ήταν ακόμα χειρότερο - σαν σχολική απαγγελία!)
Πάντως εγώ είδα κείμενο προς ανάγνωση...
Vouts, χαραμίζεσαι με τον λαϊκισμό!
Αξιαγάπητε Ανώνυμε μου, εσείς όταν ομιλείτε, απαγγέλλετε; Εγώ πάλι προτιμώ να ρητορεύω:-) (accesory του ναρκισσισμού)
Για το θέμα του λαϊκισμού, θα παραδεχτώ πως έχετε δίκιο.
Κι εγώ συχνά πιστεύω πως χαραμίζομαι αλλά βλέπετε είναι τέτοιο το πλήθος των λόγιων και τόση η επιτηδευμένη προσπάθεια τους να αναγάγουν την περίτεχνη αρλούμπα σε φιλοσοφικό ελιτισμό , που ε, εγώ προτιμώ να δακτυλοδείχνω και να ξεκαρδίζομαι.
Σας υπόσχομαι όμως πως μεγαλώνοντας θα συντάσσω μόνο δοκίμια:-)
Την καλημέρα μου
Δημοσίευση σχολίου