Τετάρτη
"Trip away; make no stay; Meet me all by break of day" Διαδικτυακοί Έρωτες
ΤετάρτηΈρωτας
Η απαρέγκλιτη πορεία
- Φαινυλαιθυλαμίνη (ΡΕΑ). Παράγεται σε μεγάλες ποσότητες όταν διατιθέμεθα να ερωτευτούμε και προκαλεί ό,τι η αμφεταμίνη. Η ΡΕΑ συγκεντρώνεται στα συναπτικά νεύρα βοηθώντας τα ηλεκτρικά σήματα να περάσουν γρήγορα τη σύναψη από το ένα εγκεφαλικό νεύρο στο άλλο. Έπειτα από ένα χρονικό διάστημα τα νευρωνικά κύτταρα συνηθίζουν τις υψηλές συγκεντρώσεις και πλέον δεν αντιδρούν.(Ο έρωτας φθίνει)
- Στη συνέχεια ο εγκέφαλος εκκρίνει περισσότερες ενδορφίνες, εγκεφαλικά ναρκωτικά που προκαλούν χαλάρωση σε αντίθεση με το speed της ΡΕΑ.
- Η χημική αντίδραση του έρωτα επιτελείται καταλυτικά υπό την έκκριση φερομονών δηλαδή της μυρωδιάς του κάθε ανθρώπου.
- Αναγέννηση είναι η περίοδος περίπου από τον 14ο μέχρι και τον 16ο αιώνα.
- Η εποχή του Ραφαήλ, του Ντα Βίντσι, του Μποτιτσέλι, του Μιχαήλ Άγγελου
- Μπαρόκ είναι η περίοδος από το 1600 έως το 1750 μπλεγμένη στο τέλος της Αναγέννησης.
- Είναι η εποχή του Καραβάτζιο , του Μπαχ, του Χέντελ
- Τα χρόνια του Σαίξπηρ (1564-1616)
«Is love a tender thing? it is too rough,
Too rude, too boisterous, and it pricks like thorn»
[ Είναι ο έρωτας τρυφερός; Πολύ σκληρός;
Χυδαίος; Άγριος τόσο που τρυπά σαν το αγκάθι;] Romeo
Κι αν δεν το έχουμε γράψει έτσι ακριβώς κι αν δεν το έχουμε δει πληκτρολογημένο με συναίσθημα γεμάτο στην οθόνη μόνο για μας, το έχουμε νοιώσει όλοι οι διαδικτυακοί πολίτες των mash up. Όπου κοινωνικοποιούμαστε, ο έρωτας – ακόμα και με την έκφραση ισχυρής συμπάθειας- δεν αποτελεί εξαίρεση στις ενστικτώδεις αντιδράσεις.
Η φαντασία που πλάθεται από τα ψευδώνυμα , τα avatar, τις κατασκευασμένες κατά παραγγελία δικές μας ταυτότητες (αναγ. Μπαρ.2.5.) κι η διάθεση (έρωτας 1.) να γνωρίσουμε κι ύστερα να φέρουμε πιο κοντά αυτούς που μόνοι τους επιλέγουν – σε αντίθεση με την δύσκαμπτη πλέον συμβατική πραγματικότητα- να μας πλησιάσουν, παρασύρουν σχεδόν ανέμελα -στην αρχή- τον εγκέφαλο στις ηλεκτρικές του συσπάσεις.
Όταν η συμβατική πλήξη ή τα συναισθηματικά και σεξουαλικά κενά μας πνίγουν κι εμείς προσπαθώντας να κολυμπήσουμε πιέζουμε τα φουσκωμένα νερά προς τα κάτω σε μια απέλπιδα άνωση , τότε η αντίδραση επιταχύνεται (έρωτας 3.), η μυρωδιά αντικαθίσταται από περιγραφές από λόγια τόσο όμορφα δοσμένα και τόσο περίτεχνα δεμένα που είναι σαν εκείνο το γιασεμί να το κρατάς στα χέρια σου.
Ο ρομαντισμός δεν είναι τόσο ονειρικός αλλά είναι υπαρκτός και συχνά ακαριαίος τόσο όσο και διαρκής.
Οξύμωρος.
Όσοι περνούν ώρες στο διαδίκτυο είτε για επαγγελματικούς λόγους είτε για προσωπικούς, «συμποσιάζονται» με τους υπόλοιπους θαμώνες των αυλών, «μαγαζιών» κι αυτά τα αρχοντικά ή μπαρ ή καφενεία ή ταβερνεία σου δίνουν με μιας όλες τις μυρωδιές του πούρου , του κονιάκ, του εσπρέσσο , της πίτσας ή τέλος πάντων ό,τι άλλο σας έχει τύχει. :- )
Η κοινωνία του web μικρογραφείται , αυτό-οριοθετείται συνειδητά και τα στάδια των χιλιάδων θεατών γίνονται ένα μεγάλο τραπέζι στη βεράντα κάποιου φίλου, ένας καναπές μπροστά στη τηλεόραση που δεν παρακολουθεί όμως κανείς. Κι έρχονται κοντά όλοι με τα γέλια, τις αντιθέσεις, η ώρα περνάει κι αρχίζουν οι εξομολογήσεις, τα κανακέματα, οι σκίουροι που πετιούνται για να ελαφρύνουν την βαριά ατμόσφαιρα του δράματος και τα χέρια απλώνονται σε μια αγκαλιά σε ένα φιλικό χτύπημα στη πλάτη, ένα κρυφό ψιθύρισμα στο αυτί «έλα μέσα να σου πω..»(e-mail) πόσο δύσκολο είναι μετά από αυτό να ονειρευτείς το βράδυ πως εκείνος ο ψίθυρος στο αυτί κι εκείνη η έντονη διαφωνία ακόμα επιτέλεσε στο ακέραιο την υποχρέωση της;
Σου κάρφωσε στο μυαλό , μία μορφή. Όχι απαραίτητα πρόσωπο. Πρόσωπο ίσως να μη θυμάσαι. Μορφή ονειρεύεσαι. Τα λόγια και τις κινήσεις σκέφτεσαι το πρωί όταν ξυπνάς έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος να συνεχίσεις τη ζωή από εκεί που την άφησες.
Κι όμως η μορφή σε ακολουθεί δειλά και ύπουλα, μέχρι την επόμενη φορά που θα ανοίξεις τον υπολογιστή και θα στείλεις χαμογελαστά την ανάσα εκείνη που στο τέλος δηλώνει «ευτυχώς είσαι εδώ».
Και δεν σε εξαπατά εύκολα τίποτα. Δεν μπορεί γιατί δεν σε ενδιαφέρει. Ηττάται η απάτη από το ρίσκο της εμπιστοσύνης. Ακόμα κι αυτό που είναι μεταμορφωμένο το νοιώθεις πως είναι εκεί για σένα με έναν ιδιαίτερο τρόπο κι έναν αποκλειστικό σκοπό. Μέχρι την αποκάλυψη…που ίσως να σε κάνει ένα μικρό Θεό ή έναν άνθρωπο δυστυχή που πρέπει να παλέψει για να αντέξει την αλήθεια.
“Good sir, I heard that you’re a poet. A poet of no words.”
Οι χοροί αρχίζουν. Ένα post ένα comment μια δήλωση στο forum , ένα ματάκι, ένα γέλιο, μια βαρύγδουπη έκφραση κι ο χορός σε συστήνει, σε αποκαλύπτει κι εσύ συχνά αφήνεσαι να ανακαλύψεις γιατί δεν σου αρκεί να ξέρεις μόνο. Πρέπει να μάθεις μόνος σου όλο και περισσότερα. Να καταλάβεις.
[Κάντε το κόπο να παρακολουθήσετε τα video. Έχουν άμεση σχέση με όσα ακολουθούν ή προηγούνται και κρύβουν πολλές ερμηνείες για όσους αντέχουν και θέλουν να δουν λίγο πιο πέρα]
Κι αποκαλύπτεσαι κι εσύ. Ξεχύνεσαι και λες. Μιλάς για όλα χωρίς να ξέρεις ποιος είναι αυτός που ακούει. Πως είναι; Τι κρύβει και γιατί; Δεν σε νοιάζει. Αφήνεσαι και δίνεσαι σε αυτό τον έρωτα που το μόνο που ζητάει για πολύ καιρό είναι απλά να είναι Εκεί, δίπλα.
Αυτός που κρύβεται συχνά ζει το δικό του δράμα εφόσον σου χαμογελά όταν θέλει να σου χιμήξει. Σου απλώνει το χέρι τρυφερά ή ευγενικά προσπαθεί να σε συνεφέρει ή να σου αλλάξει γνώμη ή ακόμα επιλέγει να σιωπά καθώς δαγκώνει τα χείλη του με πείσμα εφόσον δεν μπορεί να σου αποκαλύψει το ψέμα, τη ζήλια, την επιθυμία. Μιλάς σε αυτόν αλλά αυτός είναι αλλιώς κι ίσως να είχε ακόμα πιο πολλές ευκαιρίες αν αποκαλυπτόταν αλλά είναι πολύ δυνατή η επιλογή της διαδικτυακής ταυτότητας. Δύσκολα γκρεμίζεται μια τέτοια απόφαση. Κι έτσι κουβαλά το βάρος της επιλογής κι αντέχει αφήνοντας μικρά ίχνη έρωτα με τη μορφή συμπάθειας, εκτίμησης μέχρι τη στιγμή που εκρήγνυται κι εσύ απορείς γιατί;
Όμορφες οι σχέσεις στο web. Όμορφες με λόγο και τιμή που δεν αναιρούνται εύκολα.
Όταν το κακό παραγίνεται, κι οι ομιλίες κι οι ψίθυροι και τα αγγίγματα τα λεκτικά δεν αρκούν τότε συχνά επιλέγουμε την γνωριμία. Άλλοι επειδή αυτό αναζητούσαμε (επιλέγω να μιλώ σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού για να μη πιστέψετε πως τίθεμαι εκτός λόγω κάποια ελιτίστικης ανωτερότητας) , άλλοι επειδή αυτό μας έτυχε γιατί ο έρωτας «τυχαίνει», δεν συμβαίνει απλώς. Ο έρωτας δεν είναι βροχή που ξέρεις πως όπου κι αν είσαι κάποια στιγμή θα έρθει να σε δροσίσει ή να σε εκνευρίσει. Ο έρωτας είναι συγκυρία, σύμπτωση σαν να μετακομίζεις σε μια πόλη που δεν ξέρεις κανένα κι ανακαλύπτεις πως δίπλα σου μένουν οι γονείς του αγαπημένου σου καλλιτέχνη ή συγγραφέα.
Κι όταν τολμήσεις να κάνεις το πρώτο βήμα της απομυθοποίησης; Τι γίνεται τότε στην πρώτη αποκαθήλωση; Εννιά στις δέκα είναι για κακό τραγουδούσε ο Λουκιανός και έτσι συμβαίνει κι εδώ.
Δεν είναι η λανθάνουσα αντίληψη που μας δίνει ο θύτης μας μέσα από τις γραμμές της οθόνης που ακυρώνει το συναίσθημα. Είναι αυτή η φαντασία που πλέον δεν έχει λόγο ύπαρξης εφόσον νικάτε από την οπτική της πραγματικότητας.
Όπως και να το κάνουμε, η αλήθεια της ανάσας της ρυτίδας η μυρωδιά το γέλιο «χαχαχ» που έχει στην ζωντανή επαφή εκατομμύρια διαφορετικές μελωδίες και τόνους, είναι αλλιώς..
“- Why do you suppose we only feel compelled to chase the ones that run away?
- Immaturity?”
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει και κανείς να κατηγορηθεί. Έτσι είναι. Η αλήθεια κρύβει τη δική της μαγεία αλλά και τη δική της νέμεση.
Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία. ~ Άμλετ
(Ζει= Συνδεθεί)
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Ο Έμπορος της Βενετίας
Πολύ κακό για το τίποτα. Much ado about nothing.
Τι είναι ένα όνομα; Αυτό που εμείς αποκαλούμε τριαντάφυλλο/ Με οποιοδήποτε άλλο όνομα θα μύριζε εξίσου γλυκά. ~ Ρωμαίος και Ιουλιέτα
(Όνομα= Nickname)
Το βασίλειό μου για ένα άλογο! ~ Ριχάρδος ο 3ος
(Άλογο = Pc)
"Την ζωή! αυτή την ασήμαντη
στην τύχη, ευκαιρία για ένα άγνωστο
άνεργο ηθοποιό
που μέσα σε δέκα λέξεις
μέσα σε δέκα λέξεις, που είναι όλος κι όλος, ο ρόλος του
και μόνο για μία! –για μία παράσταση
μέσα σε δέκα ανοησίες στριμώχνει
ξεπουλάει όλη του την ψυχή
κι αυτό ήταν: τελείωσε
και ο ρόλος και η ψυχή.
Και μένει η ζωή.
Και την ζωή τη ζει
ένα γεννημένος ηλίθιος που χτυπιέται και ουρλιάζει από θυμό
χωρίς να ξέρει με τι
γιατί θύμωσε.
Μάκβεθ
Now, until the break of day,
Through this house each fairy stray.
To the best bride-bed will we,
Which by us shall blessed be;
And the issue there create
Ever shall be fortunate.
So shall all the couples three
Ever true in loving be;
And the blots of Nature's hand
Shall not in their issue stand;
Never mole, hare lip, nor scar,
Nor mark prodigious, such as are
Despised in nativity,
Shall upon their children be.
With this field-dew consecrate,
Every fairy take his gait;
And each several chamber bless,
Through this palace, with sweet peace;
And the owner of it blest
Ever shall in safety rest.
Trip away; make no stay;
Meet me all by break of day.
Όμπερον – Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας
ΠΗΓΕΣ
ΒΗΜΑ SCIENCE
WIKIPEDIA
Labels: Blogging, Romance
