Στρεβλός Λογισμός (ή αλλιώς Δημιουργικές Ανάποδες Στροφές-I)

Παρασκευή

Στρεβλός Λογισμός (ή αλλιώς Δημιουργικές Ανάποδες Στροφές-I)

Έκρινε e- diva at 6.7.07 Παρασκευή

Είμαι οπτικός τύπος human.

Όσες φορές και με όσους διαφορετικούς τρόπους και αν ακούσω κάτι, όσο σημαντικό κι αν είναι, δύσκολα το συγκρατώ στη μνήμη.

Συχνά παίζει ρόλο και ο εντυπωσιασμός στην έκφραση ή στον τόνο της φωνής και τότε ίσως κάτι να εγκατασταθεί πρόχειρα αλλά κι εκείνο δύσκολα θα παραμείνει πρόσφορο για προβληματισμό ή αναμετάδοση μετά την απομάκρυνση των ήχων.

Όταν γράφω όμως κάτι, ακόμα κι όταν το πληκτρολογώ – αν και η ισχύς μειώνεται- τότε είναι σαν να σχεδιάζω με γυαλί στο φλοιό κάποιου κομμένου δέντρου. Μένει χαραγμένο ,ακόμα πιο έντονο από τις αντιθέσεις των χρωματισμών όσος καιρός και αν περάσει, όσες σκόνες κι αν αποικίσουν τις σχισμές.

Στο διαδίκτυο η αγαπημένη μου ασχολία είναι να τριγυρνώ. Να συμμετέχω. Να έχω άποψη όταν μένω ή όταν αποχωρώ. Αλλά πάνω από όλα να μαθαίνω.

Είναι δύσκολο πολύ όμως να «μελετήσω» σε σημείο υψηλής κατανόησης και μακροπρόθεσμης διατήρησης ,τις γνώσεις που κυκλοφορούν. Κι ύστερα είναι ακόμα πιο δύσκολο να «μεταφέρω». Διότι ακόμα κι όταν μαθαίνω κάτι εντυπωσιακό ή εντυπωσιακά άγνωστο είναι πιθανό εκείνες τις στιγμές που θέλω να το οικειοποιηθώ καθώς θα το μοιράζομαι, να είμαι μόνη. Με ένα βιβλίο ή πέντε σελίδες σαν σκισμένες από περιοδικό, ή μια εικόνα στον τοίχο , να κοιτάζουν αυτά εμένα μέσα στη σιωπή κι εγώ αυτά.

Αν τα έγραφα ίσως; Μα και πάλι είναι ανόητο απλά να πληκτρολογείς – η περίπτωση της επικόλλησης δεν συμβαδίζει με το οπτικό μου μνημονικό.

Αν τα σχολίαζα ίσως; Μα τότε θα μετέφερα την ιδιότητα της εργασίας μου εδώ κι είμαι πειθαρχημένη αρκετά ώστε να μην κουβαλώ την εργασία στις αίθουσες ψυχαγωγίας που επιλέγω αλλά μόνο το ανάποδο να επιτρέπω ώστε να διασκεδάζω όσους εργάζονται μαζί μου.

Πρέπει να βρω τρόπους να μεταδίδω τη γνώση, να την αναπαράγω με τρόπο μοναδικό.

«Η παρθενογένεση ανατέλλει ξανά ,

όχι στο διαδίκτυο

αλλά σε όσους λειτουργούν μέσα σ’αυτό»

Μου έκανε εντύπωση η βεβαιότητα με την οποία ο μεν Sardo ξεστόμισε τη φράση , η δε Diva me συμφώνησε με μία άμεση καταφατική κίνηση του κεφαλιού και ένα σήκωμα του χεριού που αναφωνούσε voila!

Ανέκαθεν με εντυπωσίαζαν και με «ερέθιζαν» οι ασυνήθεις οπτικές. Όπου τις συναντώ, σε κείμενο, έκφραση, γλώσσα, έργα τέχνης ακόμα και στα σημεία στίξης, μένω άφωνη να ζηλεύω που δεν παρήγαγα μόνη εγώ αυτή την περίεργη ανάποδη ίσως στροφή στον επεξεργαστή του εγκεφάλου. Όχι για να εντυπωσιάσω τα πλήθη αλλά για να εντυπωσιάσω τον ίδιο μου τον εαυτό με μια απόδειξη συνεπούς χρήσης της νόησης.

«Οι περισσότεροι έχουμε επιλέξει διαδικτυακές περσόνες με ονομασίες που μας ταιριάζουν και ταυτότητες που βρίσκονται στο συνειδητό ή στο υποσυνείδητο μας. Αλλά ακόμα και στις περιπτώσεις της αληθινής ονομαστικής ταυτότητας , ο τίτλος ή η διεύθυνση του blog μας π.χ. – εφόσον εδώ βρισκόμαστε και σε εμάς αναφέρομαι – επιδίδει τα διαπιστευτήρια της επακόλουθης αναγνώρισης ευθέως χωρίς δισταγμούς σε όσους θέλουν να δουν. Δημιουργείται έτσι μια προδιαθετημένη οικειότητα. Κι είμαστε συνήθως συνεπείς σ’αυτή μας την άγραφη συστατική ανάρτηση.

Κι η έκπληξη μου τεράστια όταν έτσι ξαφνικά μπροστά σε μια σελίδα της wikipedia αποφάσισα να αντιστοιχίσω….»

To be continued….