Παρασκευή
Αποκεφαλισμοί
Παρασκευή Η υπομονή έχει και τα όρια της.Λαϊκή ρήση γνωστή και διαδεδομένη εκ της συχνότητας εφαρμογής της.
Όσο ήρεμος , πράος και καλοδιάθετος χαρακτήρας και αν είσαι, κάποια στιγμή λυγίζεις. Ακούγεται ένα αδιόρατο κρακ, τα νεύρα τεντώνονται, σπάνε και μαζεύουν σαν ελαστικά κορδονάκια μαγιό στην παραλία. Οι άμυνες πέφτουν.
Το έμφραγμα καραδοκεί και η λιποθυμία του συντηρητικού είναι ικανή να οδηγήσει σε κώμα.
Η επίθεση αρχίζει να εμφανίζει το ολόγραμμα της μπροστά στα έκπληκτα συνήθως μάτια όλων και οι σκηνές επιστημονικής φαντασίας αδυνατούν να προσομοιώσουν το μέγεθος της επιθυμίας για ισοδικία.
Σε ένα χρονικά προσδιορισμένο αλλά εικονικά αόρατο παρόν πετάγονται σπίθες με σπαθιά , σκανδάλες εκπυρσοκροτούν κι η ευστοχία μέγιστη, ανεξαρτήτως κίνησης των στόχων.
Με την πάροδο των ετών οι αντιδράσεις αυτές δεν χάνουν σε ένταση αλλά κανονικοποιούνται.
Όλοι λίγο πολύ μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τις κόκκινες ζώνες έκρηξης και συνήθως προειδοποιούμε.
Μην το κάνεις αυτό σε παρακαλώ. Μια φορά
Μην το κάνεις αυτό. Δεύτερη φορά
Την Τρίτη, ένας γδούπος ακούγεται βαρύς και το κεφάλι έχει πέσει.
Η diVa έχει βάλει το σπαθί στη θήκη , τινάζει με χάρη το μαλλί που δεν τολμά να την ενοχλήσει περισσότερο , τεντώνει το κορμί και προχωρά με την αταραξία εκτέλεσης καθήκοντος πάνω από τα ακρωτηριασμένα μυαλά.
Παλαιότερα ήμουν περισσότερο πολεμοχαρής. Το σπαθί δεν έμπαινε σχεδόν ποτέ στη θέση για την οποία προοριζόταν. Αν και πάντα πίστευα πως κατέληγε στη θέση που του άξιζε. Όσο περνούσαν τα χρόνια οι συμβάσεις πλήθαιναν, η ανάγκη όχι τόσο για διαπροσωπική συνύπαρξη όσο για πολιτισμένη συμβίωση έδωσαν τη θέση τους σε ένα ολωσδιόλου διαφορετικό ιδιοσυγκρασιακό status.
Πλέον κάποιος μπορεί να γκρίνιαζε ταλαιπωρώντας την νοημοσύνη μου μέρες, μήνες γύρω από την παρουσία μου συχνά μάλιστα ύστερα από πρό(σ)κληση μου και να του επέτρεπα αυτό το παλιμπαιδιστικό παιγνίδι. Σε κάποια στροφή του γύρου της diva όμως κι εκεί που ο κακόμοιρος ηδονιζόταν από την εκτόνωση των παραπόνων ή των ουτοπικών αποτυχημένων συχνά apriori σχεδίων του, το σταθερό χέρι τραβούσε το σπαθί σαν να τίναζε μια απλή μυγοσκοτώστρα.
Παπ!
Κεφάλι κάτω.
Ηρεμία...
Βρίσκω την μέθοδο γρήγορη , ανώδυνη τόσο για το θύμα όσο και για τον τιμωρό (εμένα στην προκειμένη περίπτωση). Υπερπηδώ την άκρατη διάθεση για φλύαρες εξηγήσεις, αντιστρέφω τους όρους της ενόχλησης, ανακαλύπτω την μαγεία της σιωπής. Κυριαρχώ και κοιμάμαι αδιατάρακτα.
Οι ενοχές ανήκουν σε αυτούς που τις έχουν ανάγκη. Ή σε αυτούς που επιθυμούν να εξιλεωθούν, συνήθως μάλιστα για λάθος λόγους σε λάθος στόχους. (προσεχώς post)
Τι είναι αυτό τώρα που είναι ικανό να μας «παρασύρει» όπως ανόητα δηλώνουν οι «άλλοι» στον αποκεφαλισμό;
Υποθέτω για τον καθένα τα κριτήρια και οι οριοθετήσεις είναι διαφορετικά αρχειοθετημένα. Πιστεύω μάλιστα πως είναι απαραίτητη και μία κάποια σειρά προτεραιότητας με επίπεδα ανοχής. Ίσως και όχι όμως.
Αυτή η ατιμωρησία πρέπει να πάψει μου είπε κάποτε ένας έρωτας μου και χρόνια αργότερα τον αποκεφάλισα με την σύμφωνη γνώμη κάθε ιστορικού της εποχής.
- Η αδιάλλακτη στάση όταν είναι πασιφανώς ανόητη γιατί έτσι την χαρακτηρίζω εγώ εφόσον εμένα ενοχλεί. Όταν κρίνεσαι ανόητος και συνεχίζεις να μου το επιδεικνύεις, δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Πάντα δίνω τουλάχιστον δύο ευκαιρίες σε κάποιον να μου αποδείξει πόσο ηλίθιος μπορεί να γίνει. Την Τρίτη όμως ένας από τους δυο μας θα είναι παρελθόν κι εγώ έχω μπροστά μου όλο το μέλλον. Εάν υπάρξει και Τρίτη σημαίνει ύψιστη τιμή κι όχι αφέλεια. Δεν λειτουργώ αφελώς παρά μόνον όταν ερωτεύομαι και πλέον έχω σταματήσει να ασχολούμαι με το σπορ.
- Η επιμελώς παράτολμη διάθεση ταλαιπωρίας. Δικαιολογώ ελάχιστα τους ανθρώπους όταν λειτουργούν ομαδικά. Μεμονωμένα αποδέχομαι περισσότερο το ευτελές της νόησης. Στην περίπτωση της ομαδικότητας όμως, θεωρώ πως εάν η ισχύς εν τη ενώσει έχει αντικατασταθεί από ευήθεια εν βρασμώ, το οφείλω στο απρογραμμάτιστο και παραληρηματικό μοντέλο τους να επιβληθώ άμεσα. Δεν επιδεικνύω έλεος. Δεν μιλώ πολύ. Δεν απειλώ. Εκτελώ.
- Η ερωτική διάθεση που προσπαθεί να επιβληθεί δια της κομπλεξικής ανωτερότητας. Εδώ δικαιολογώ τις γυναίκες περισσότερο. Έχουν τουλάχιστον τρεις ευκαιρίες. Είναι αυτή η καταπίεση που κουβαλούν γονιδιακά , αυτή η ανάγκη να αποδειχθούν που τους εισήγαγαν οι παλαιότερες γενιές. Στους άντρες δεν το συγχωρώ πάνω από δύο φορές. Αυτή η ασίγαστη ανάγκη να «σου την πουν» θεωρώντας πως κάτι σπουδαίο ξεχειλίζει εκείνη τη στιγμή από το επαρμένο κεφάλι τους (το άνωθεν, διότι εάν σκεφτόταν το κάτωθεν πολλά θα ήταν ευκολότερα και για αυτούς και για εμάς), κρίνεται πλέον ως κακούργημα και ο αποκεφαλισμός στην περίπτωση αυτή ίσως είναι αργός και ανώδυνος ανάλογα με το μέγεθος ευθιξίας μου εκείνη τη στιγμή. Παρατηρώ όμως πως τελευταία η καλή μου διάθεση έχει μετατρέψει την υπομονή σε διασκέδαση και χαίρομαι όταν αρχίζει η μάχη γιατί είναι σαν να βλέπω μια μαριονέτα αράχνη με δεμένα τα σκοινάκια στις άκρες των ακίνητων δαχτύλων μου την ώρα που αυτή προσπαθεί απεγνωσμένα να προχωρήσει υφαίνοντας ιστό.
- Η λανθάνουσα αντίληψη περί της εκμετάλλευσης. Κάθε ευφυής εργαζόμενος – ευφυής για λόγους συνετής επίτευξης των στόχων του – γνωρίζει πως η εκμετάλλευση από τους ανωτέρους του αποτελεί απαρέγκλιτο στάδιο ανόδου. Δεν γίνεται διαφορετικά. Πρώτα εργαζόμαστε και μετά πληρωνόμαστε. Πρώτα προσφέρουμε και ύστερα εισπράττουμε. Απλά μαθήματα κοινωνιολογίας. Το ίδιο ισχύει και σε όλες στις εκφάνσεις των ανθρωπίνων σχέσεων. Η εκμετάλλευση του πιο αδύναμου, εκείνου με τις μεγαλύτερες ανάγκες είναι στα χέρια αυτών με τις πιο αυξημένες προσδοκίες. Κι εκεί όμως η υπομονή είναι οριοθετημένη. Κι η εκδίκηση γλυκιά και σιωπηλά χτυπά και πονά περισσότερο κι ας νομίζεις πως δεν έχεις πλέον αντοχές, κι ας πιστεύεις – ή μάλλον σε έχουν κάνει να πιστέψεις- πως είσαι ένα απλό μυρμηγκάκι πάνω σε μια πέτρα που σε λίγο θα σε πλακώσει. Το σύμπαν τα πάντα εν σοφία εποίησε κι αυτό είναι γεγονός για όποιον αφουγκραστεί για λίγο το παρελθόν του.
- Η παράταιρη εντύπωση της έννοιας της προσφοράς. Ομοιάζει λίγο με την προηγούμενη περίπτωση και πιο πολύ την αναφέρω σαν κώδικα μήπως την καταλάβει ένας εκ των επισκεπτών μου. Η συνειδητή προσφορά του εαυτού μας ως σώμα, συναίσθημα, μυαλό είναι ύψιστη δωρεά σε άλλον άνθρωπο. Αυτή η διάθεση να βρίσκεσαι όχι μόνο μέσα (χμ) αλλά δίπλα σε ένα άνθρωπο είναι το σπουδαιότερο δώρο. Η σαφής και συνειδητή δημιουργία σχέσης συναισθηματικής μετά των παρελκυόμενων είναι το απόλυτο ανάθεμα στην ελευθερία ύπαρξης του ανθρώπινου είδους. «Σου χαρίζομαι» λες και το εννοείς. Γιατί δεν αποκεφαλίζεις αυτόν που απαξίωσε την προσφορά σου; Πόσο μάλλον όταν συνεχίζει…Οι δεύτερες ευκαιρίες αξίζουν σε όσους έχουν τιμήσει τις πρώτες ακόμα και αν τις αρνήθηκαν κάποια στιγμή. Όχι σε όσους τις απάλειψαν με δυσλεκτικές απόπειρες επικοινωνίας προς πάσα κατεύθυνση. Αποκεφαλισμός δικός μου αυτή η προσωπική παρότρυνση και να με συγχωρεί ο αγαπημένος μου που καταλαβαίνει πως σε εκείνον μιλώ αλλά όπως είπα πριν λίγη ώρα σε έναν επιστήθιο φίλο μου «Δεν μου πέφτει λόγος αλλά όταν βλέπω πως κινδυνεύουν αυτοί που αγαπώ, βγάζω νύχια και ορμάω»
Κατά τα άλλα είμαι ένας πολύ καλός άνθρωπος πολύ πιο συνηθισμένος από ότι ίσως πιστεύετε και ένα κορίτσι που ονειρεύεται όσα αντέχει να μην έχει το πρωί.
Καλημέρα
Labels: Personal
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
32 Τόλμησαν:
Καλημέρα! Μα τί σας έκαναν τέτοια ώρα? Έμεινα λίγο μελετόντας καί πειραματιζόμενος (χώρίς θεαματικά αποτελέσματα) Ετιμαζόμουν να κατάκληθω καί σας βρίσκω σε διάθεση δημίου.. Δυσκολεύτικα να διαβάσω μεταξύ των γραμμών.. μπορεί η ώρα.. μπορεί η έλειψη στοιχείων.. Επιφιλάσομαι αύριο..:):)
Δυο μέρες έλειψα. Δυο μέρες μόνο.
Πωωω ρε φίλε δεν ξέρω ποιος είσαι τώρα εσύ που κλαις αλλά συμπάθα με που δεν πρόλαβα.
Κι εκείνο το λαστ εγώ το κατάλαβα που πάει. Πάλι έκλεψες την σφεντόνα μου; Γιατί; Επειδή εγώ δεν μπορώ να κουβαλήσω το σπαθί σου κυρά μου;
Καλάαααα
καλημερεεεεεεεεεεεεεεες
μου θυμίζει Χαϊλάντερ. Στο τέλος μόνο ένας πρέπει να μείνει. Και θα είναι ο εκλεκτός, σωστά;
Καλημέρες!
Δεν είσαι απλά καλός άνθρωπος. Είσαι απίστευτα ενδιαφέρον άνθρωπος. Και θελκτικός...
Κείμενο ενδιαφέρον.
Η κεντρική του ιδέα απόλυτη.
Όμως σε ένα κόσμο σχετικότητας, οι απόλυτες κεντρικές ιδέες απαιτούν και απόλυτα σημεία αναφοράς.
Κι αν δεν υπάρχουν όμως αυτά; Αν, ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι υπάρχουν και ο χρόνος δείξει ότι ήταν λάθος;
Μερικά κεφάλια θα έχουν πέσει άδικα.
Τώρα θα μου πεις, σιγά και πού είναι το πρόβλημα...
Σωστά.
Αυτό είναι διαφορετικό θέμα.
Μεταξύ μας τώρα, μην κοιτάς τι λέω παραπάνω.
Το χάρηκα το κείμενο!
Και τις θέσεις που περιέχει βέβαια.
Καλό σου μεσημέρι..
Λόγω ειδικών πολύ ειδικών συνθηκών, δεν διαβασα καθόλου το ποστ, συγγνώμη! αλλα μαγεύτηκα απ΄την επιθετική Σαρλιζ.Ωραία γυναίκα, πανωραία.
δεν υπάρχει άντρας που να σκέφτεται με το άνω κεφάλι.νομοτέλεια.
κάνουμε 90% sex και 10% έρωτα.
δεν αντιλαμβανόμαστε τον έρωτα,παρά μόνο το sex.Άντε να πω πως αυτό είναι σχετικό....
μετά την ένταση της πράξης,τρώμε ότι βρούμε.
τώρα πάω να κάνω sex.Μετά θα χτυπήσω μια "black forest" που έχω στο ψυγείο.....
O mr.Di διαβάζει το κείμενο και θαυμάζει την ταυτότητα ύφους και περιεχομένου. Επιπλέον σκέφτεται ότι ο αγαπημένος φίλος, εν τη ατυχία, του έχει την τύχη να είναι φίλος μιας diVas, που, όταν δεν εξαφανίζει με μια μυγοσκοτώστρα τους ενοχλητικούς, κρατά ξεγυμνωμένο το σπαθί της και αποκεφαλίζει με μια κίνηση, έτσι που αν δεν συνέλθει τουλάχιστον θα πάψει να υπάρχει. Μακάριος άνθρωπος.
Αν βάλεις μια μικρή ποσότητα κρασιού σ' ένα βαρέλι γεμάτο λάσπη, θα
πιείς λάσπη. Αν βάλεις μια μικρή ποσότητα λάσπης σ' ένα βαρέλι γεμάτο
κρασί, θα πιείς λάσπη.
koulpa πολλές φορές ένα κείμενο όσο μεγάλο κι αν είναι, όσο φλύαρο, αποσκοπεί απλά στο να αφήσει μία αίσθηση, όχι να ζωγραφίσει πρόσωπα και καταστάσεις. Αν νιώσατε κάποιο ρίγος φόβου ή άλλου, είμαι ικανοποιημένη.
Να επανέλθετε:-)
Sardonian μικρέ μου οι σφεντόνες είναι για τα παιδιά κι εγώ είμαι μεγάλη πια.
Καλησπέρα πια από μένα 32μπιτε :-)
Σπύρο σπουδαία ικανότητα να αντιλαμβάνεται κανείς την αλήθεια.
Αλέξανδρε συχνότερα είμαι απλός άνθρωπος.
Αυτοκράτορα Σωτήρη, ας βάλουμε και μια πινελιά απόλυτου στη ζωή μας. Προτιμώ το αιματοβαμμένο απόλυτο από το ίζημα του σχετικού.
Καλό απόγευμα πια από μένα:-)
Miss auburn εγώ το κείμενο του post έγραψα.
Βασίλη έτσι είναι αν έτσι δηλώνεις
Ο Mr.Di είναι ευφυής. Δεν χρειάζεται μια diVa και φυσικά δεν κινδυνεύει από αυτή.
suspect απορώ και που το συζητάμε..
Πολύ καλό κείμενο. Μου φαίνεται όμως ότι κάποιος σου έσπασε πολύ τα νεύρα. Υπομονή και όλα θα πάνε καλύτερα.
Δείμε του Πολίτη δεν επιτρέπω πλέον τόση διάρκεια ώστε να βιώσω "σπάσιμο νεύρων". Σε αυτούς που αποκεφάλισα ας ευχηθούμε πως όλα θα πάνε καλύτερα:-)
Κάποια στιγμή θα στο αφιέρωνα... Σ' εσένα που μας μαθαίνεις με τον πιο σκληρό και ναζιάρικο τρόπο. Ευχαριστούμε! (...ο πληθυντικός γιατί σίγουρα εκφράζω κι άλλους)
ΥΓ: Το τραγουδάκι. (για επόμενο podcast λέει;)
:)
tf μου σκέφτομαι σοβαρά να αντικαταστήσω το video που έχω στο side bar με το δικό σου:-)
Μα,τόση ομοιότητα!
lol
Do it! :)
"oohh barracudaaa!"
:p
Η λογική μου λέει ότι στις διαπροσωπικές σχέσεις πρέπει να μπαίνουν σαφή όρια πρός αποφύγήν παρεξηγήσεων (εντάξη στον έρωτα η λογική απουσιάζει καί δεν ύπόσχομαι πως δε θα ξανασυμβεί..). Δίνω 3 ευκαιρίες ανεξαρτήτου φύλου, μετά φεύγω χωρίς πίκρες, κακές αναμνήσεις ή τύψεις.. Όσους φόβους μπόρεσα τους αντιμετώπισα ομοιοπαθητικά, τους λοιπούς θα τους κουβαλώ χωρίς ανατριχήλες.. Γιά άλλες ανατριχήλες μπορήτε να παραμείνετε ικανοποιημένη.:)
To blogg τελικά δε χρειάστηκε μελέτη, στήθηκε μόνο του.. για τη λειτουργία, τη μορφή καί το περιεχόμενο θα δείξει..
Καλημέρα σας:):)
tf μου :-)))
"smart simple and logical
..
or
can anyone show me?"
lol
koulpa καλώς ήρθατε στον χώρο της μπλογκοσυγγραφής. Δεξιά στο sidebar μου θα δείτε μία σειρά συνδέσμων με τίτλο Ask and u shall receive. Εκεί υπάρχουν διάφορες "βοήθειες".
Ώστε φεύγετε απλά χωρίς πίκρες και τύψεις ε;
Μα..κι εγώ:-)
Καλώς σας βρήκα! Μα οι "βοήθειές" σας μου κίνησαν την περιέργια..
Καλημέρα:)
Αγαπητέ Blogger koulpa καλημέρα:-)
καταπληκτικό post.
αν ήταν γραμμένο στα αγγλικά, είμαι σίγουρος ότι θα φιγουράριζε στις πρώτες θέσεις του digg :)
Απόστολε μου ξέρεις τώρα πως μου έβαλες ιδέες ε;-)
Επίτηδες το έκανες, ξέρω εγώ..
:-)
(να ξεκινήσω λες ένα wordpress στα αγγλικά; χμμ....:-)
αχ τι μου κάνεις
αχ!
Δημοσίευση σχολίου