Σάββατο
(Don't) Put the blame on me boy...
Σάββατο
Είπε..
«Αγάπη μου σ’αγαπώ τόσο πολύ , που θέλω να πεθάνω για να σε καταστρέψω»
« Όλοι οι άντρες που γνώρισα, ερωτεύονταν την Gilda και ξυπνούσαν με την Ρίτα»
«Δουλειά της γυναίκας είναι να δείχνει γυναίκα. Κι είναι ωραίο να της λένε πως κάνει καλά την δουλειά της»
Αυτές οι τρεις φράσεις – στιλέτα μαζί με την εικόνα της σαγηνευτικής κυρίας που κοιτούσε με αυτάρεσκο ύφος «Μα, τι θέλεις επιτέλους;»
Έχουν σχεδιάσει το δικό τους μονοπάτι στην διαδικασία ολοκλήρωσης πολλών προσωπικοτήτων…
Έχουν χτίσει το δικό τους οχυρό για να θυμίζουν , να προφυλάσσουν ,να υποδεικνύουν τις επόμενες κινήσεις..
Margarita Carmen Cansino ή αλλιώς Rita Heyworth
Η Θεά Gilda
17 Οκτωβρίου 1918 Νέα Υόρκη..η Θεά γεννιέται..
Ο πατέρας Εντουάρντο , χορευτής, Ισπανικής καταγωγής παντρεύεται την μητέρα της Ρίτα , Ιρλανδικής καταγωγής, το 1916.
Όπως ήταν επόμενο, το ξανθό εκείνο κορίτσι που μάλλον δεν υποψιαζόταν το μέλλον που θα την εκτόξευε (ή θα την καταρράκωνε) ακολουθεί τα χνάρια των γονιών οπότε για πρώτη φορά σε ηλικία 8 ετών εμφανίζεται στην ταινία Anna Case in La Fiesta…
Η ευκαιρία είχε ήδη δοθεί και η Fox δεν άργησε να την αρπάξει…
Σε ηλικία 16 ετών εμφανίζεται για δεύτερη φορά στην ταινία Cruz Diablo και η ροή της μοίρας βρίσκει την κατάλληλη ταχύτητα. Σαν Rita Casino στην αρχή μέχρι τη στιγμή που η Columbia την ξεχωρίζει στο Strawberry Blonde.
Η γοητεία της σαν αστραποβόλημα είχε σκάει μπροστά στα μάτια όλων..
Και τύφλωνε..
Μια συνεργασία με τον σπουδαίο Fred Astaire στο You’ll never be rich και το 1946…
Τα αστέρια υποκλίνονται
Στο απόλυτο θηλυκό
Named
Gilda
Story
Μπουένος Άϊρες.
Ο Τζόνι Φάρελ, επαγγελματίας χαρτοπαίκτης, γίνεται το πρωτοπαλίκαρο του Μπάλιν, ενός ιδιοκτήτη παράνομου καζίνο στο Μπουένος Αϊρες. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Μπάλιν παντρεύεται την Τζίλντα, με την οποία ο Τζόνι είχε κάποτε ερωτικό δεσμό.
Το πάθος και το μίσος παραδίδουν μαθήματα ισχύος στην τελειότερη σκηνή όπου η Gilda με ένα παράδοξα σαρδόνιο στριπτιζ πετά μόνο το γάντι (τολμάς; - σαν να ψιθύριζε) σε μια σκοτεινή και ερωτική λήψη που για αιώνες θα προκαλεί τους ίδιους αναστεναγμούς..
Backstage & Frontstage..
Η Gilda γυρίστηκε αποκλειστικά για την γυναίκα Rita. Το έργο δημιουργήθηκε εξαιτίας του αληθινού θηλυκού...κι οι ισορροπίες άλλαξαν αιφνιδιαστικά…
Το πιο διάσημο pin up girl βρισκόταν στα χέρια ..στα μάτια..στο μυαλό όλων…
Όταν ο Ρόλος στο film noir συναντά την ζωή…
Ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεραστεί η εικόνα της Gilda..ίσως ούτε ακόμα και από την ίδια την Ρίτα , η οποία υπέφερε – συχνά όχι σιωπηλά- όταν η πραγματικότητα συγκρουόταν με την περσόνα της..
Το λίκνισμα της ηδονής που δεν εμφάνιζε κανένα γυμνό είχε τυπωθεί ανεξίτηλα στις συνειδήσεις..κι ήταν δύσκολο..απόλυτα αδύνατο να παραγραφεί…
Η γυναίκα θρύλος – και όχι Μύθος – απεβίωσε το 1987 σε ηλικία 68 χρονών
Αλλά ειλικρινά... δεν πιστεύω πως το πίστεψε ποτέ κανείς…
When they had the earthquake - in San Francisco-back in 19`6 They said that old mother nature - was up to her old tricks. That's the story that went around, but here's the real lowdown- Put the blame on mame boys, put the blame on mame One night she started to - shim and shake- that brought on the `Frisco quake So you can, Put the blame on mame boys,
put the blame on mame. They once had a shootin' -up in the Klondike when they got Dan McGrew Folks were puttin' the blame on - the lady known as Lew that's the story that went around, but here's the real lowdown- Put the blame on mame boys, put the blame on mame
Mame did a dance called the Hichy-koo, that's the thing that slew McGrew So you can, Put the blame on mame boys
put the blame on mame. They once had a shootin' -up in the Klondike when they got Dan McGrew Folks were puttin' the blame on - the lady known as Lew that's the story that went around, but here's the real lowdown- Put the blame on mame boys, put the blame on mame
Mame did a dance called the Hichy-koo, that's the thing that slew McGrew So you can, Put the blame on mame boys
Labels: Men, Personal 117 Τόλμησαν
Κυριακή
Συγγραφείς Μίσους- Ram Νοέμβριος 2007
Κυριακή
“….Ο Fake Steven Jobs απεδείχθη πως ήταν ένας δημοσιογράφος ο οποίος υποδυόταν με .. ανώνυμα επώνυμο τρόπο τον Steven Jobs διατηρώντας ένα blog όπου σάρκαζε, χλεύαζε, κατηγορούσε, συκοφαντούσε, επηρέαζε και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε πως επιτρέπει η δυνατότητα έκφρασης, διόπερ και ανεδείχθη περσόνα της χρονιάς. Το ερώτημα πασιφανές, αρχής γενομένης του χαρακτηρισμού «συγγραφείς μίσους» και τα alert χτύπησαν όλα ταυτόχρονα…”
Αντιγράφω ένα πολύ μικρό τμήμα από το Antiram Δεκεμβρίου, ελπίζοντας πως δεν θα χρειαστεί να δώσω περισσότερες εξηγήσεις για όσα θα ακολουθήσουν.
Το εξαιρετικό θέμα στο Ram Νοεμβρίου με καθήλωσε. Το αντιλήφθηκα σαν μια απάντηση που άργησε να έρθει και σαν μια έντονη μορφοποίηση που αφορούσε… τα ίδια με εμάς αλλά έξω από εμάς. Άλλωστε πέραν της σχετικά πρόσφατης επίθεσης που δεχτήκαμε όλοι μέσα στην Αίρεση (περσινά ξινά σταφύλια θα πω κι ας πέρασαν μόνο λίγοι μήνες) η μπλογκόσφαιρα είχε να επιδείξει στον ελληνικό δικτυοχώρο και άλλο παράδειγμα, αντιδιαμετρικής θέσης όμως.Την δυνατότητα της συκοφάντισης έστω και υπό μορφή ωμής κρίσης, αλλά ποιος θα βάλει στα δάχτυλα φραγμό, όταν αρχίζουν να πληκτρολογούν χωρίς έλεγχο υπό την επήρεια ορμών και αδύναμων κυττάρων;
Ο σχολιασμός μου επί του θέματος , βήμα μεγάλο στη στήλη. Κι η ευκαιρία που άργησα να αρπάξω απ’τα μαλλιά για απαντήσεις που όφειλα – πρωτίστως στον εαυτό μου και όσους με εμπιστεύονται να διεκπεραιώνω όσα έχουν συμφωνηθεί - επίσης δυνατότητα μεγάλη. Αλλά ο έντυπος χώρος είναι περιορισμένος και οι φράσεις χιλιοεπεξεργασμένες – από εμένα την ίδια- ώστε να είμαι 100% σίγουρη πως είμαι ειλικρινής, υπεύθυνη όσων δημοσιεύω επώνυμα και ..ανίκανη να αναιρέσω, δηλώνοντας ευθαρσώς σε κάθε ύστερη στιγμή «Δεν μετανιώνω..γιαυτό κι αυτό τον λόγο».
My statements λοιπόν, last but not least
Η ελευθερία του λόγου (και) στο διαδίκτυο είναι Δικαίωμα. Ο λόγος , η έκφραση και όσα αυτά κουβαλούν, υποκρύπτουν, εννοούν, υποψιάζουν Δεκτά ως Συνειδητή Επιλογή Αποκάλυψης Ήθους αλλά και Νοήμονος Κρίσης.
[Σου δίνω το δικαίωμα να μιλήσεις αλλά θα κριθείς για αυτό]
[Ξέσπασε, βρίσε, μείωσε, επέτρεψε διασυρμό και μείνε αγέρωχα συντονιστής αιδούς μα… θα κριθείς Και για αυτό]
Η Μαζική υποστήριξη – διότι υπάρχει και η διακριτή μεμονωμένη - Ουδόλως δηλώνει το Δίκαιο της καταδίκης που απαιτείς. Την κρίση και το ήθος των συμμάχων φανερώνει. Αυτή την Κρίση κι αυτούς τους συμμάχους που εσύ ο ίδιος επιλέγεις να παρουσιάζεις ..παρά τω πλευρώ σου κι είναι αλήθεια όπως επισημαίνει το Ram πως οι περισσότεροι (στην περίπτωση του FSJ ..λέω) είναι ανταγωνιστές. Ή αυλοκόλακες νεαροί Αρτέμηδες που επιστρέφουν με την ουρά στα σκέλια, θα συμπληρώσω εγώ, ή Συνομήλικοι περιθωριοποιημένοι θα τολμήσω να πω , στο κενό του τετραδίου της Αναγνώρισης όχι ελλείψει Αξίας αλλά ελλείψει Μέτρου.
Νομική δικαίωση είναι αδύνατο να υπάρξει. Κι η επιρροή που προκαλεί ο συγγραφέας (άντε καλά) μίσους απλή συνεπαγωγή του mash up. So what?
Οι Κυνικοί (παρεξηγημένοι πέρα ως πέρα) υποστηρίζουν πως «η Αρετή είναι διδακτέα και από την στιγμή που θα κατακτηθεί είναι παντελώς αδύνατον να απωλεσθεί» όπερ ..πώς να χάσεις κάτι που δεν είχες ποτέ...
Επιτρέπω στον καθένα να αντιδρά όπως επιθυμεί. Παρατηρώ τι επιτρέπει ο ίδιος με την σειρά του να προαχθεί. Σιωπώ για να αφουγκραστώ την Πλάνη – δική μου ή των άλλων- κι ύστερα..όπως συμβαίνει πάντα..μένει να αναρωτηθώ αν αυτό που ίσως να μην συμπάθησα ποτέ... τουλάχιστον επιθυμώ να Εκτιμώ.
….Και συνήθως μπροστά σε τέτοιες ιεροεξεταστικές επιτροπές Γερουσιαστών του Μεσαιωνικού Λόγου και Νεολαίων κάποιας Τυχαίας στήλης στο παραβάν των Κυριακάτικων εφημερίδων – λουλούδια του αγρού που πιο πολύ ραδίκια σου θυμίζουν - μειδιώ και Παύω να Αναγνωρίζω με εκείνο το Σπουδαιότατο Respect που πρέπει να μένει πάντα.-
And now I take my victory and go (από το θέμα , όχι από πουθενά αλλού, μη χαρούν άδικα μερικοί)…respecting only myself and those I represent in judgments.-
[Είχα σκοπό να αφαιρέσω το moderation στα σχόλια μετά από αυτή την ανάρτηση αλλά κάποιος (δεν αναφέρω nick …χρεώνω πλέον την προσοχή μου, εννοώντας της επιδίδω μεγαλύτερη αξία) κατόρθωσε χτες το ακατόρθωτο (..). Απέστειλε το πιο ηλίθιο σχόλιο που έλαβα ποτέ. Επιλέγω να Προστατεύσω την Αισθητική των Σχολιαστών Μου. Εγώ Επιλέγω Τι θα εκτεθεί και Απαγορεύω την Προσβολή σε γείτονα blogger σαν να επρόκειτο για Προσβολή σε εμένα την ίδια. And that my fellows is Who I Am.]
-------------------------------------------------------------------
[Ακόμα κι όταν πετυχαίνουν την Απόλυτη Αυστηρότητα μου, επιλέγω στο τέλος..να χαμογελώ..βλέποντας μόνο το Αστείο]
[Ακόμα κι όταν πετυχαίνουν την Απόλυτη Αυστηρότητα μου, επιλέγω στο τέλος..να χαμογελώ..βλέποντας μόνο το Αστείο]
Labels: MyWork, Tech, Web 68 Τόλμησαν
Πέμπτη
Μύθοι
ΠέμπτηΓνωρίζω καλά τις πταίει για την συγκινησιακή κατάσταση των τελευταίων ..χμμ..60 ημερών. Η μετακόμιση ..ζωής, η απουσία των ελάχιστα αγαπημένων προσώπων, η δικτατορική ενσωμάτωση των πολύ αγαπημένων εντός εγκεφάλου και λοιπών λειτουργικών μυών (καρδιά το λένε; Οκ), η φιλική ενίσχυση των γειτόνων blogger (διότι όταν είσαι μόνος εσύ και ο γκρεμός ,νιώθεις τη δύναμη του Αναγκαίου, το Απόλυτο του no turning back ενώ όταν έχεις κάποιον πίσω που.. ξέρεις ,μπορεί να σε κρατήσει, λυγίζεις προς τα μπρος μεν ,με τα πόδια καρφωμένα στην άκρη του κατήφορου δε, και τα χέρια πίσω τεντωμένα σαν ανάποδο πέταγμα , σαν να’ναι η κεκτημένη ταχύτητα που σε οδήγησε με επιτάχυνση αδυσώπητη στην αφετηρία του salto mortale). Εκεί λοιπόν λυγίζεις. Γέρνεις το κεφάλι δεξιά σα μικρό παιδί που θέλει να κάνει σκανταλιά αλλά φοβάται κι είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση για το κόψιμο στο φρύδι.
Μέσα σε όλα αυτά τα εξαιρετικά που βίωνα στα δευτερόλεπτα της νιρβάνας μου, έσκασε και θέμα μεγάλο (εε..antiram Δεκεμβρίου καλά μου παιδιά) οπότε καμία πιθανότητα αποσόβησης του μοιραίου δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα.
Είχε έρθει η στιγμή και ώρα που έπρεπε να αφήσω στην άκρη τα βατόμουρα, τις ανθισμένες σκέψεις και να αρπάξω με πυγμή το σπαθί προς ..ευπρεπισμό του χάους που –κοιτάτε τώρα πράγματα- λες και ήταν δική μου ευθύνη και ήμουν εγώ που του είχα επιτρέψει να υπάρξει.
Μύθοι
Παντού
Ακόμα κι εκεί που απλά παρατίθεται ο Μύθος, είναι τόσο έντεχνη η φωταψία ώστε το πρώτο που αστραπιαία αφανίζεται είναι η κακόμοιρη Αλήθεια.
Κανείς δεν εκθέτει τις αλήθειες..
Πικρές ε;
Ναι …it’s a dirty job but somebody’s got to do it
Οι άντρες σκέφτονται συνεχώς το sex. Μύθος. Οι γυναίκες το σκέφτονται περισσότερο. Ακολουθούν δε πάντα στρατηγική μεθοδική σε αντίθεση με τα κακόμοιρα αρσενικά που λειτουργούν ενστικτωδώς και αποτυγχάνουν εξαιτίας των κενών ασφαλείας του ενστίκτου επιβίωσης.
Οι άντρες δεν κλαίνε. Μύθος. Οι άντρες κλαίνε πιο ειλικρινά. Οι γυναίκες έχουν γενετικά ενσωματωμένο τον διαπρύσιο γόο με σκοπό , αιτιατό καλά χαραγμένο στο μυαλουδάκι για το after shooting meal.
Οι άντρες ξέρουν μόνο να δουλεύουν. Μύθος. Ξέρουν να κάνουν τα πάντα απλά οι μητερούλες αποδυνάμωσαν τη μνήμη των σκιών ώστε να τους έχουν γαντζωμένους ..πάνω τους άμα τη ..εξαφάνιση της συζυγικής παρουσίας (για όλους – όλα φτάνει η στιγμή της απόσυρσης με κάθε δυνατή ή απίθανη έκφραση απαξίωσης-αποδυνάμωσης).
Όλοι στο internet αναζητούν το sex. Μύθος. Όλοι στο σύμπαν – ε καλά εκτός πλανήτη δεν έχω much info- αναζητούν το sex. Όλοι οι ευφυείς ψυχικά ισορροπημένοι δηλαδή. Διότι να τώρα..θέλω να είμαι καλός άνθρωπος αλλά πείτε μου..όταν βλέπετε μία υστερική ή έναν νευρικό σε σημείο immediate slap..τι σκέφτεστε; Πως δεν έτρωγε όλο το φαγητό του όταν ήταν μικρός;
[Έγινε..πλατινένιο το επεξεργασμένο βιντεάκι που είχα ανεβάσει στο YouTube για την ταινία Μάτια Ερμητικά Κλειστά]
[Εδώ το video]
Στη μηχανή αναζήτησης του Google αντιλαμβάνεσαι την ιδιαιτερότητα της ψυχοσύνθεσης των χρηστών. Μύθος. Τα περισσότερα από όσα περίεργα και τάχα συγκλονιστικά παρατίθενται είναι.. στημένα κι είναι αφελής όποιος φαντάζεται έστω- καλά αν το πιστεύει κιόλας- πως έτσι ..ξύπνησε κάποιος το πρωί κι έψαξε το «φραπέ με τσίπουρο» ή «sex με τη γιαγιά του φίλου μου»
Τα blog είναι προσωπικά ημερολόγια. Μύθος. Τα blog ΗΤΑΝ προσωπικά ημερολόγια. Τώρα είναι άμβωνας, στασίδι με θέα στην είσοδο for checking the good stuff κι ελάχιστοι αδιαφορούν για τους δέκα –σαράντα θεατές της θεάτρου της ζωής. Εννιά στις δέκα περιπτώσεις μάλιστα το project αποσκοπεί σε επίτευξη συνάντησης/επαφής. (Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό – κι εγώ θα ήθελα να συναντήσω πολλούς από εσάς- αλλά η επισκίαση του με συνειδητά αερολογούμενα άλλοθι σε οδηγεί εκτός εαυτού!)
Το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία. Μύθος. Το κάπνισμα έχει σώσει πολλούς την ώρα που ήθελα να τους χαστουκίσω και το’νιωθα το χέρι που υψωνόταν από μόνο του χωρίς εντολή…σαν ένα ανακόλουθο fatal error στην οθόνη της ύπαρξης.
Η φιλοσοφία ζει. Μύθος. Το ξεμωραμένο γονίδιο της κρυφής πλευράς των πάντων ζει. (Χρήμα) Και της πιο κρυφής. (Sex). Όλα τα υπόλοιπα είναι απλή…σταυροβελονιά στο στρογγυλό τελάρο των απίστευτα αβασάνιστων χρόνων που κουβαλά ο κάθε τυχαίος τυχερός.
E-diVa όταν δηλώνει την δυσαρέσκεια της αστειευόμενη, είναι ακίνδυνη. Μύθος. Θα είμαι ανελέητη με όποιον με παρακάμπτει εκθέτοντας τα προσωπικά μου δεδομένα.
Truly Yours
e-diVa σας
Lyrics- You and your hand-Pink
Check it out Going out On the late night Looking tight Feeling nice It's a **** fight I can tell
I just know That it's going down Tonight At the door we don't wait cause we know them
At the bar six shots just beginning That's when d***head put his hands on me But you see
I'm not here for your entertainment You don't really want to mess with me tonight Just stop and take a second I was fine before you walked into my life Cause you know it's over Before it began Keep your drink just give me the money It's just you and your hand tonight Uh uh uh uh
Midnight I'm drunk I don't give a ***k Wanna dance By myself Guess you're outta luck Don't touch Back up I'm not the one Buh-Bye Listen up it's just not happening You can say what you want to your boyfriends Just let me have my fun tonight Aiight I'm not here for your entertainment You don't really want to mess with me tonight Just stop and take a second I was fine before you walked into my life Cause you know it's over Before it began Keep your drink just give me the money It's just you and your hand tonight Uh uh uh uh uh uh uh oh
Break break breck breck Break it down In the corner with your boys you bet up five bucks
To get at the girl that just walked in but she thinks you suck We didn't get all dressed up just for you to see So quit spilling your drinks on me yeah You know who you are High five and talkin ****, but you're going home alone arentcha?
Labels: Burlesk 102 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
