Πέμπτη
Αγοράκια - Κοριτσάκια Σημειώσατε X
Πέμπτη
Once again πρέπει να ξεκινήσετε την ανάγνωση του post με κάποιες παραδοχές. Όσοι δεν αντέχουν ή αντιληφθούν στην πορεία πως δεν θα αντέξουν, παρακαλούνται να σταματήσουν την ανάγνωση immediately.
Τα κοριτσάκια από παλαιολιθικής εποχής (και βγάλε) έμεναν στην σπηλιά , φρόντιζαν τα παιδιά, το σπίτι, κρατούσαν αναμμένη τη φωτιά και περίμεναν το αρσενικό που θα έφερνε τη τροφή και για λίγο έστω θα αναλάμβανε την προστασία από τους φυσικούς εχθρούς [ευθύνη την οποία επωμιζόταν αναγκαστικά η γυναίκα εφόσον ο άντρας έλειπε για μεγάλες περιόδους προς άγρα τροφής].
Τα αγοράκια με τα γυμνασμένα – εξ’ανάγκης επιβίωσης- σώματα και το καθαρό μυαλό , ελεύθερο από σκοτούρες γέννας, καθαρισμού σπηλιάς, περιβάλλοντος χώρου, μαγείρεμα κλπ τετριμμένα , απασχολούνταν με την κατασκευή εργαλείων και την στοχοθέτηση πορειών προς εύρεση τροφής μετά την επόμενη εξόρμηση.
Simple as that.
Οι γυναίκες περίμεναν με στημένο το αυτί στην είσοδο της σπηλιάς για την τροφή, παραφυλούσαν για κάποιον ήχο που θα σήμαινε κίνδυνο [για αυτό το λόγο οι περισσότερες γυναίκες θέλουν να κοιμούνται από τη μεριά του κρεβατιού που είναι πιο κοντά στην πόρτα], επιθυμούσαν την προσοχή του αρσενικού εφόσον η διαδικασία της αναπαραγωγής (η συνουσία αν δεν το καταλάβατε) ήταν η μοναδική ίσως πολυτέλεια που τους επιτρεπόταν χωρίς άγχος εκτέλεσης έργου [ κοινώς ανέμεναν την παράδοση γνωρίζοντας πως ήταν οι μοναδικές στιγμές που δεν θα χρειαζόταν να προβληματιστούν για κάτι]
Ενώ
Οι άντρες επέστρεφαν ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι από το κυνήγι [συνήθως επειδή είχαν σχεδιάσει λάθος πορεία και τα μέρη στα οποία κατέληγαν δεν είχαν παρά μόνο κλαδιά και χλωρά φύλλα που άντε να χρησίμευαν στο άναμμα της φωτιάς αλλά ποιος τα κουβαλούσε μέχρι τη σπηλιά], επεθυμούσαν τη φροντίδα που άξιζε στον μαχητή (…) και την συγχαρητήρια ηρεμία η οποία επιτέλους θα κερδιζόταν χωρίς χρήση ειδικών..αιχμηρών εργαλείων αλλά με την αναπόφευκτη εφαρμογή των ..οργάνων τους [όπερ κυνήγι , shoot and down χωρίς κόπο]
Κι ερχόμαστε στις σύγχρονες εποχές ,οπότε και οφείλουμε επιτέλους να αποκαλύψουμε την μοναδική επαναλαμβανόμενη επικοινωνιακή συνομιλία μεταξύ των δύο φύλων.
Εκείνος: Μωρό μου ο ήλιος πάντα θα ανατέλλει από την ανατολή
Εκείνη:..Με πληγώνεις
Εκείνος: Δεξιά μετά τη γωνία στο απέναντι πεζοδρόμιο..
Εκείνη: Με πληγώνεις
Εκείνος: Όπως ερχόμουν από τη δουλειά, σήμερα στο..
Εκείνη: Με πληγώνεις
Εκείνος: Τα παιδιά..
Εκείνη: Με πληγώνεις!
Εκείνος: Το αυτοκίνητο..
Εκείνη: Με πληγώνεις!!
Εκείνος: Το κουμπί..
Εκείνη: Με πληγώνεις!!!!
Εκείνος:….
Εκείνη: ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ!!
Πάμε πάλι από την αρχή τώρα
Εκείνη: Μωρό μου ο ήλιος πάντα θα ανατέλλει από την ανατολή
Εκείνος: Με πιέζεις
Εκείνη: Δεξιά μετά τη γωνία στο απέναντι πεζοδρόμιο..
Εκείνος: Με πιέζεις
Εκείνη: Όπως ερχόμουν από τη δουλειά, σήμερα στο..
Εκείνος: Με πιέζεις
Εκείνη: Τα παιδιά..
Εκείνος: Με πιέζεις!
Εκείνη: Το αυτοκίνητο..
Εκείνος: Με πιέζεις!!
Εκείνη: Το κουμπί..
Εκείνος: Με πιέζεις!!!
Εκείνη: ….
Εκείνος: ΜΕ ΠΙΕΖΕΙΣ!!
Και καταλήγουμε στη λύση η οποία ομολογουμένως αν και απλή δεν είναι εύκολα αποδεκτή (ενίοτε και αναγνωρίσιμη) ούτε προφέρεται εύκολα.
Σε Εκείνη:
Δεν υπάρχει λόγος να πληγώνεσαι.
Εννιά φορές στις δέκα, έχει βραχυπρόθεσμη συναίσθηση των πράξεων και των λόγων του. Μετά την πάροδο μερικών λεπτών δεν αναγνωρίζει καν τι έχει πει ή τι έχει κάνει. Σχεδιάζει την επόμενη ανοησία την οποία θα εκτελέσει εντελώς αποσυντονισμένα και ύστερα από λίγα λεπτά once again δεν θα αναγνωρίζει ούτω το πώς, ούτε το γιατί.
Μη πληγώνεσαι και μην ρωτάς.
Δεν θέλεις να ξέρεις..trust me. Κράτησε τον έστω και ουτοπικά στο βάθρο που τον τοποθέτησες όταν τον επέλεξες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η γνώση είναι αποκαθηλωτική.
Σε Εκείνον:
Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεσαι. Σπαταλάς ενέργεια για την επόμενη κυνηγετική απόπειρα. Δημιουργείς πανομοιότυπα αντίγραφα της μαμάς εφόσον –όπως δηλώνει και η παιδαγωγική ψυχολογία- κάθε συμπεριφορά που ενισχύεται με προσοχή (αναγνώριση) συντηρείται κι έτσι διαιωνίζεται.
Μην πιέζεσαι και μη μιλάς.
Δεν θέλεις να μπεις σε διαδικασία αγώνα καταμέτρησης προφορικών χαρακτήρων ..trust me. Κράτησε την έστω και χωρίς να καταλαβαίνεις τον λόγο, στη θέση την οποία της απέδωσες όταν έτεινε το χέρι της για να σε χαϊδέψει και όχι για να σε συνεφέρει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε διάλογος θα καταλήγει εναντίον σου.
Και στους δυο
Σε εκείνη: Αν σε πληγώνει πραγματικά, ψάξε για άλλον κυνηγό
Σε εκείνον: Αν σε πιέζει πραγματικά, μάθε να κυνηγάς καλύτερα
Δεν ξέρω αν συνεννοηθήκαμε…
Labels: Creativity, Humans, Men, Women 56 Τόλμησαν
Τρίτη
Μωραίνει Εκπαίδευση ον βούλεται απολέσαι
Τρίτη
Υπαίτιοι του post με σειρά επιρροής καταδεικνύονται οι ακόλουθοι blog-αρισμένοι:
Ο γλυκύτατος μου (ξινός σε σημείο χαρακτηρισμού σπεσιαλιτέ της diVa’s – βλ. “μαμά έκανα ένα λεμονάτο σκέτο sotirisk!”) Sotirisk με το φυτιλάκι της αναφοράς των αιωνίων φοιτητών
Ο σουρεαλιστικά φυσιολογικός δάσκαλος (βλ. Εγώ τον έσερνα με ικεσία στα Εξάρχεια για καφέ κι εκείνος έψαχνε τον εκδοτικό όμιλο του Δανέζη) Xkont με τις απορίες μιας αιώνιας αυτογνωσίας ενός καθαρού μυαλού
Και ο co-blogger kakaskimos με την προτροπή του να ερωτώ εφόσον αποφασιστικά (θρασύτατα ή “μα…πώς αλλιώς”) επιλέγω να μην ακολουθώ..
Κύριοι
Σας ευχαριστώ
Σήμερα ας με συγχωρήσετε, αλλά δεν θα μιλήσουμε για sex. Ούτε για δειλούς θα μιλήσουμε νομίζω. Ούτε για χαρακτήρες, λογικές και προσεγγίσεις εκ των rules & wishes ορισμένων, περιορισμένων και ορμώμενων (πιστεύω).
Σήμερα θα κατατεθούν οι απορίες και οι προβληματισμοί - ceteris paribus (και καλά) - με τα εκατό κιλά σνομπισμού (ανάγκη ανεμελιάς είναι αλλά ας μείνει μεταξύ μας παρακαλώ) που φέρει η προ των πυλών περίοδος της απόδρασης μου (μέχρι νεωτέρας βέβαια διότι όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος).
- Να εισάγονται όλοι στην Ανώτατη Εκπαίδευση κι ύστερα να κατακρημνίζονται ανάλογα με τη διάρκεια της εσωτερικής (και πνευματικής) τους υπνηλίας;
- Η Πολιτεία, της οποίας τα lingerie και λοιπά outfit χορηγεί – όχι αγόγγυστα- ο τιμημένος κηδεμόνας , οφείλει να παραδίδει τα κλειδιά της πολυτέλειας ερευνητικών χώρων καθώς και εξεχόντων συγγραμμάτων όπου τα μεν πρώτα θα καταλήξουν σκόνη και θρύψαλα αγωνιστικών ιδεο-ηδονισμών και τα δε δεύτερα, πιο απαξιωμένα και από το τελευταίο play-how to be a man έντυπο δίπλα στη λεκάνη ενός μετα-εφηβικού wc;
- Να ανεγερθούν απέναντι ή παραπλεύρως (δεν είναι τοπογραφικό το θέμα) τα τρισκατάρατα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια (ναι, υπόσχομαι να νηστέψω από ..- δεν μπορώ να πω- δέκα ολόκληρες ώρες εξαιτίας της αθυροστομίας μου αυτής) των μασκαρεμένων Ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων τα οποία πωλούν μία άλλη εικονική προβολή ονείρων , ενίοτε με επιτυχή πορεία επανένταξης στον βαρετό αναλογικό βίο επαγγελματικών ανελίξεων;
- Τι μπορούμε να τους κάνουμε τους Βαρβάρους της υψηλής εκπαίδευσης που θα παράξουμε (ομοιάζει με το πατάξουμε και βλέπω το επόμενο post να είναι ποίημα) ύστερα από την άναρχη δικτατορία ενός φυλακισμένου στα φουστάνια της "σταθερότητας" , πτυχιομανή λαού, ελέω γνώσης, παιδείας και λοιπών ακατάσχετων ανοησιών , οι οποίες τέλος πάντων - και εξανίσταμαι - τι στο διάτανο να χρειάζονται μπροστά στις επιδοτήσεις , τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, τις αορίστου χρόνου επανα-συμβάσεις και τις εκατοντάδες ασεπ-οειδείς γκαρσονιέρες της φροϋδικής ύπαρξης του εξέχοντος αυτού έθνους; [85 λέξεις η ερώτηση..οκ]
Υ.Φ.
- Σου άρεσε το post μου για τον Φρόιντ;
- Μεγάλο ήταν
- Και να φανταστείς υπήρχε άλλο τόσο και το "έκοψα"
- Ευτυχώς
Labels: Education, Knowledge 41 Τόλμησαν
Qualification: User
Μετά από χρόνια περιπλάνησης στους χώρους του διαδικτύου έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως το μεγαλύτερο ποσοστό ενεργών web-surfer δεν είναι οι ομάδες των ειδικών επιστημόνων της τεχνολογίας και πληροφορικής - όπως θα πίστευε κανείς - αλλά οι απλοί χρήστες του ..διπλανού υπολογιστή.
Από αυτούς, ένα ποσοστό αναγκάζεται να μάθει ελάχιστα technicalities (από περιέργεια, ανάγκη ή μεράκι, σε εύρος γνώσης/ενημέρωσης 1 - 6 στην κλίμακα του 10) ενώ οι υπόλοιποι (απο)λαμβάνουν το προϊόν (hardware, software, application) όπως αυτό τους προσφέρεται και το χρησιμοποιούν προς ίδιον όφελος (επαγγελματικό, ψυχαγωγικό ή άλλο).
Η σκέψη που ακολουθεί είναι η διαπίστωση (ύστερα από αρκετά χρόνια στην Εκπαίδευση Ενηλίκων αλλά και Εφήβων) πως , δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν διαθέτουν όλοι (ίσης δυναμικής) ικανότητα προσαρμογής, σε σημείο σχετικά γρήγορης εκμετάλλευσης ,μπροστά σε μία εφαρμογή, όσες υπεραπλουστευμένες δυνατότητες και αν έχει αυτή να προσφέρει, όσο friendly κι αν είναι, είτε απουσία ικανής αντίληψης στη χρήση υπολογιστικών συστημάτων (συμπεριλαμβάνω και το διαδίκτυο), είτε απουσία διαπιστευμένου οφέλους.
Οι αδυναμίες, κραυγαλέα, παρουσιάζονται σε ποικίλα φαιδρά σκηνικά. Η πληκτρολόγηση στη μηχανή αναζήτησης μίας διεύθυνσης με το..πρόθεμα www, η greeklish πληκτρολόγηση φράσεων, η αποθήκευση εικόνων σε ..άγνωστης τοποθεσίας φάκελο, ο πανικός μπροστά στην ..αναβάθμιση λογισμικού, η παιδική αγωνία "τον χάλασα…" κι ας έχει απεγκατασταθεί τάχα κατά λάθος (κατά επαναλαμβανόμενο λάθος επιλέγεται εκείνο το next next yes next yes) κάποιο πρόγραμμα, σχηματίζουν μία περιθωριοποιημένη ομάδα η οποία ουδέποτε θα καταστεί ικανή να…διευκολυνθεί. [Άρα και να προσαρμοστεί, να εξελιχθεί και να προσφέρει…]
Στα διαδικτυακά μαζο-πωλεία συναντά κανείς άλλου είδους αρνητές.
"Μη με μπλέκεις εμένα με Στοιχεία Σελίδας", "Εγώ να βρίσκω εικόνες θέλω μόνο", "Δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς να σου αφήσω σχόλιο" και άλλα , από ανθρώπους οι οποίοι ενώ επιθυμούν να μεταλάβουν την Όστια του ακριβομακάριστου Θεού web, δυστυχώς δεν τα καταφέρνουν και τα παρατούν στην δεύτερη απόπειρα.
Κι ερχόμαστε σε αυτό το αρκετά μεγάλο ποσοστό, κατά τη γνώμη μου πάντα, των users που σχεδόν χωρίς καν εγκυκλοπαιδική γνώση τεχνικών διεργασιών, βουτούν στον ωκεανό των εφαρμογών και μέσα σε λίγη ώρα είναι ικανοί να γράψουν εγχειρίδιο χρήσης με την συμβολή έξυπνων tips.
Ευστροφία, διάθεση, ανάγκη, μεράκι, ικανότητα και άλλα, μπορούν να εξακριβωθούν ως τα κίνητρα αυτών των «απλών» χρηστών όσον αφορά στη άμεση προσαρμογή τους.
Έτσι, φαντάζομαι ένα μέλλον όπου το qualification: user θα χαίρει της απαραίτητης αναγνώρισης και εκτίμησης, εφόσον αυτή η ειδική κατηγορία ανθρώπων, θα είναι ικανή να "επιβιώνει" με σύντομο και αποτελεσματικό τρόπο μπροστά σε κάθε ψηφιακή ιμπεριαλιστική αλλαγή στην οποία θα υπόκειται η Ζωή.
Αυτοί οι simply users θα εξερευνήσουν και θα δοκιμάσουν με ένα παράδοξο θάρρος. Αυτοί θα μείνουν ατάραχοι μπροστά σε κάθε linux, mac ή (αρι)vista επαναστάτη λογισμικού.
Άνθρωποι των pc, mac, ipod, iphone που δεν γνωρίζουν την εγκατάσταση δύο λειτουργικών στο laptop, αγνοούν την καλύτερη κάρτα γραφικών (άλλωστε κάθε εβδομάδα κυκλοφορεί καλύτερη), ούτε αντιλαμβάνονται επακριβώς την διαφορά του 32μπιτου από τον 64μπιτο επεξεργαστή (πιστέψτε με, δεν χάνετε και τίποτα σπουδαίο εφόσον οι εφαρμογές είτε δεν υπάρχουν είτε απλά δεν παράγουν κάτι εντυπωσιακά εξελιγμένο) και εντυπωσιάζονται από ονοματολογίες όπως αυτή του "διπλοπύρηνου", θα εναποθέσουν πολύ ευκολότερα και με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τα δαχτυλάκια τους πάνω σε πλήκτρα ή εικονίδια connect. Θα είναι έτοιμοι να απορροφήσουν το προϊόν της εξέλιξης αδιαφορώντας για το πώς αυτό δημιουργήθηκε. Άλλωστε αυτό το τελευταίο θα ανήκει στις αρμοδιότητες των δημοσίων υπαλλήλων του μέλλοντος οι οποίοι πίσω από δεκάδες…digital materials ή πίσω από οθόνες με ακαταλαβίστικες – αισθητικά- εικόνες αριθμών και συμβόλων , θα εργάζονται με αποκλειστικό στόχο την βέλτιστη και απρόσκοπτη χρήση.
Προσδοκώ ένα μέλλον όπου ως Χρήστης θα τολμώ έστω και με άγνοια κινδύνου, να πειραματίζομαι ώστε να αποκτήσω Υψηλότερη Ποιότητα Ζωής και Σκέψης.
Προσδοκώ ένα Μέλλον όπου δεν θα είναι σημαντική η καλύτερη απεικόνιση του "μωρού" στην οθόνη αλλά η δυνατότητα να έχω δίπλα μου μία τρισδιάστατη προβολή του ή ακόμα καλύτερα, θα είναι δυνατή η άμεση μεταφορά μου δίπλα του.
Προσδοκώ και Πιστεύω σε μία Κοινωνία Ανθρώπων (ας είναι λίγοι- οι χειρότεροι θα εξοστρακιστούν σε κάποιο νησί για ψηφιακά καθυστερημένους) όπου το προϊόν σε όποια μορφή δεν θα χειροκροτείται επειδή απλά βελτιστοποιεί τις εργασίες μας αλλά επειδή διευρύνει τις ατομικές δυνατότητες εξέλιξης.
Ως Υ.Φ. παραθέτω κάτι που συνάντησα στο web και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Δίνω ένα απόσπασμα και τον σύνδεσμο πηγής ώστε να τον ακολουθήσουν..όσοι πιστοί.
Ένα μέρος που συνδέεται με τις έννοιες του κυβερνοχώρου και του cyberpunk είναι ένας παράλληλος χώρος - η Cyberia. Η Cyberia είναι η κατοικία της συνείδησης στην επόμενη διάσταση.
Η Cyberia είναι το μέρος που πηγαίνει ένας επιχειρηματίας όταν μιλάει στο τηλέφωνο, το μέρος που πηγαίνει ένας μυστικιστής όταν ταξιδεύει μακριά από το σώμα του, το μέρος που πηγαίνει ένας χορευτής “acid house” όταν βιώνει τον παράδεισο της techno-acid. Η Cyberia είναι το μέρος που υπονοείται από τις απόκρυφες τεχνικές κάθε επιστήμης και ο αγριότερος συλλογισμός κάθε φαντασίας.
Το παράδοξο είναι ότι πολλοί υποστηρικτές των αξιών της Cyberia, όπως ο Timothy Leary, αναφέρονται συχνά στο βιβλίο του Gibson Ο Νευρομάντης, όπου ο μελλοντικός κόσμος παρουσιάζεται ως ένα σκοτεινό, ανήθικο, τυραννικό και βίαιο μέρος που κυβερνάται από μεγάλες, πανίσχυρες εταιρείες. Αυτή η ειρωνεία αναγνωρίζεται και από τον ίδιο τον Gibson:
Ενθουσιάστηκα όταν επιστήμονες και σχετικοί τεχνικοί άρχισαν να με διαβάζουν, αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι όλο το κριτικό, απαισιόδοξο, αρνητικό περιεχόμενο είναι πέρα από αυτά που καταλαβαίνουν. Η κοινωνική και πολιτική αφέλεια των σύγχρονων ειδικών επιστημόνων είναι τρομακτική, με διαβάζουν και απλώς παίρνουν κομματάκια, όλη την χαριτωμένη τεχνολογία, και αφήνουν περίπου δεκαπέντε επίπεδα ειρωνείας.
Labels: Blogging, Humans, Tech, Web 29 Τόλμησαν
Τετάρτη
Σάρκα Μία
Τετάρτη
Θείο τον έλεγε τον alea. Και του είχε κάτι παραπάνω από αδυναμία. Πιο πάνω από έρωτα. Θείο σύνελθε, του φώναζε. Ανίψι σοβαρέψου, εκείνος.
Πριν, είχαν προηγηθεί πολλά άλλα ονόματα. Αθώο περιστεράκι. Λέλουδο. Πιραντέλο (θείο ούτε μια γκόμενα δε μου μίλησε σήμερα..καμιά δεν ξέρει αυτόν τον Πιραντέλο)
Γελούσε ο θείος του θανατά..
Κι έτσι τον τράβηξε στα blogs
- Ξέρεις ρε ανίψι τι είναι τα blogs;
- Ξέρω..κάθε κατακαημένος γράφει τον πόνο του
- Δεν είναι έτσι ανίψι. Έλα να σου δείξω εγώ τον κόσμο απ’την αρχή. Κι εμένα να με πιστεύεις. Δε λέω ψέματα εγώ. Είναι η φύση μου να μη λέω ψέματα.
Από τότε τα φοβόμουν τα ψέματα. Γιατί και το ξαφνικό αντίο, ψέμα που σου λένε είναι.
Στα chat room γνωρίστηκαν.
- Δεν «παίζει» καμιά τσαπερδόνα βρε ανίψι;
- Μπα..δε θέλω, θείο
- Γιατί βρε; Άντρες θες;
- Όχι. Αλλά να..δε μπορώ σου λέω..φοβάμαι μη με κοροϊδέψουν
- Ε και τι αν σε κοροϊδέψουν; Κακό του κεφαλιού τους!
- Ναι ρε θείο. Αλλά εγώ τι φταίω;
Πήρε καιρό να μάθει ο θείος πως οι αλήθειες του ανιψιού δεν ήταν αρσενικές. Τι σοκ πρέπει να πέρασε!
Θέλω να γελάω, να χαμογελάω, να ξεκαρδίζομαι. Θέλω να σέβομαι, να εκτιμώ και να θαυμάζω.
Αυτό γράφει ακόμα στο προφίλ.
Κι αυτό ακριβώς ήταν πάντα ο Sardo κι ας «έβγαινε» στις σκηνές αθυρόστομος και ..τζαναμπέτης.
Μεγάλη δύναμη και ..πλάκα μοναδική να μη φοβάσαι , ταμπουρωμένος πίσω από ένα ανώνυμο ψευδώνυμο και μια φτιαχτή εικόνα.
Και τι εικόνα! Μόλις την είδα τον αναγνώρισα! Και θφτουυυ τα κουκούτσια…
Πολύ καιρό μετά αποκτήσαμε σφεντόνα….
Γέλιο ήθελε ο φουκαράς γιατί το είχε στερηθεί. Δεν ήθελε μήτε να κοροϊδέψει, μήτε να περδικλώσει κανένα Τοπίο.
Κι ήξερε..αναγνώριζε την τρέλα των αρσενικών. Κι εκεί στηρίχτηκε για να τους δείξει πως είναι καλό που ξέρουν τουλάχιστον σε αυτό τον τομέα, τι ακριβώς ζητούν. Κι όλα τα..κότσια τους σ’αυτό τα δείχνουν. Αν πρόκειται για ευθύνες «λόγου» βράστε όρυζα.
Οι δυο μας είχαμε περίεργα ύποπτη σχέση. Η κυρά και το ανίψι. Τι συνδυασμός!
Και δώστου οι κουβέντες στο μπαλκόνι!
Dearly beloved
We’re gathered here
….
diVa – Sardo
Σάρκα Μία
Πρώτος μας κατάλαβε ο Νεφέλικας. Κι άντε να ξεφύγεις απ’αυτόν.
Οι υπόλοιποι στην αρχή ούτε που το φαντάζονταν.
Κάποιοι, ούτε που ήξεραν μέχρι και πριν λίγες ημέρες ποια είναι e-diVa.
- Μα η γραφή σου εκεί είναι καθαρά αρσενική!
- Τι μ’αυτό; Όλοι είμαστε λίγο κι απ’τα δυο μέσα μας.
Εγώ όμως σε όποιον συναντούσα και τον κοίταζα στα μάτια, το έλεγα.
Ο Σπύρος ακόμα καταχωρημένη σαν Sardo με έχει στα κιτάπια του.
Κι ο φίλος μας ο Shades..
- Χαίρομαι πολύ Ειρήνη που σε γνωρίζω.
- Κι εγώ χαίρομαι κλίκα. Να με αποκαλείς Sardo.
Ύστερα ήρθαν κι άλλοι…
Ο TF – φανταράκι πλέον- παλιός μου φοιτητής που τον τράβηξα για λίγο στα blog, μου έκανε τη χάρη μέχρι και podcast να διαβάσει ώστε να ξεγελάσουμε τα Τοπία που κυνηγούσαν τον Sardo!
Πριν λίγες ημέρες καθόμουν δίπλα δίπλα με έναν επισκέπτη του Sardo που ούτε που είχε πατήσει ποτέ το πόδι του εδώ.
- flareman αδέρφι…εγώ που λες είμαι ο Sardo
Ο φίλος και αρχηγός takis δεν το’μαθε ποτέ. Η τσαπερδόνα η lifewhispers ούτε. Η doratsirka η κυρά, μήτε. Ακόμα κι ο Δείμος με τίμησε κάποια στιγμή με το έξυπνο του χιούμορ.
Κι άλλοι…πολλοί…κι ο tzonakos…στη diVa δεν ήρθε ποτέ αλλά με τον Sardo υπήρχε αδυναμία μεγάλη…
Δεν ξέρω αν ο Sardo γράφει σαν diVa ή η diVa σαν Sardo, είπα σε έναν «συνάδελφο» πριν πολύ καιρό. Ξέρω όμως πως τον έχω ανάγκη γιατί έτσι ξεσπώ κι εκεί περνώ καλά όταν είμαι ευτυχισμένη. Κι όταν προβληματίζομαι, επίσης. E-diVa πολύ μονόχνοτη μωρέ. Όλα δραματικά τα βλέπει. Και υπερβολική πολύ.
Ενώ ο Πρόεδρος των Σκίουρων με σήμα τη σφεντόνα..όσο να πεις..έχει άλλη γοητεία…
Έτσι, το μπλογκόνι, Άρχοντα μου ..η «ασθενής» γραφομανιακή , ποστάριζε σαν τρελή (σαν) μια εδώ και μια εκεί..κι αν e-diVa από τεμπελιά ή σνομπισμό (που είπαν κάποιοι) απέφευγε τα comments, ο Sardo ήταν παρών (και δεν πειράζει που κάτι γερομπισμπίκηδες τον είπαν porno site). Έτοιμος ήταν πάντα για ένα κουκούτσι στη σφεντόνα που θα ξυπνούσε από κάθε λήθαργο.
Κάποια στιγμή τα πράγματα δυσκόλεψαν. Κι είναι στίγμα σημαντικό για μένα «δυστυχίας» να μην ποστάρω σαν Sardo. Που πα να πει, κλίκες…πρόβλημα Χιούστον..
Κι ένιωθα κι άσχημα που άλλοι το’ξεραν και άλλοι όχι.
Κι ίσως να μην έχει σημασία για κανέναν αλλά για μένα είναι σημαντικό εφόσον το χρειάζομαι (τώρα θα σπεύσουν όλοι οι μεταπτυχιακοί της διπλής προσωπικότητας! lol)
Ιδού ο νυμφίος έρχεται λοιπόν κι άλλα δεν γράφω γιατί κουράστηκα πολύ.
diVa – Sardo εις Σάρκα Μία Εμφανή
Σας αποχαιρετούν
Για λίγο
Μέχρι να μαζέψουν τα κομμάτια τους
Σε ένα «γαμήλιο» ταξίδι ας το πούμε
Για να πιαστούν πάλι από χαμόγελα και κόντρες…
Υ.Φ. Δεν ήθελα να κοροϊδέψω κανέναν. Κι ούτε τώρα ζητώ αναγνωρισιμότητα εφόσον έχω κατά νου και την πιθανότητα να μη γράψω ποτέ ξανά-τάααχα (έλα που χαρήκατε αμέσως ΔΟΛ-ιοι συνάδερφοι…σας βλέπω που με διαβάζετε αυτές τις μέρες ..με το μάτι στην κλειδαρότρυπα είστε). Να βρω αυτό που με έκανε να είμαι ανέμελη μπροστά σε μια οθόνη που μπορεί να δώσει διπλή και βάλε ένταση στην φωνή μου, θέλω μόνο. Που είναι καλό αυτό δηλαδή, γιατί πολλές φορές θες να μιλήσεις και δε σου δίνουν ούτε βήμα ούτε χρόνο. Και να δημιουργώ..γιατί κι αυτό ακόμα στο στερούν όσοι φοβούνται πως θα φανούν λειψοί.
Σας φιλώ όλους
Και σας ευχαριστώ για την φιλία σας
Γιατί φιλία πήρα από εσάς που είστε εδώ
Και για αυτή την αίσθηση το ξέρω πως θα επιστρέψω σύντομα ποστάροντας ανελέητα
[Για λίγο καιρό…ας δοκιμάσω μόνο να κομεντάρω]
98 Sardo (+μερικά που διέγραψα από πολύ παλιά) + 213 diVa + 40 Vouts + 30 που χάθηκαν με την διαγραφή και δεν ανακτήθηκαν ποτέ + 100 περίπου από τα άλλα μου blog (που τα ξέρετε) + καμιά 20-αριά που δεν με άφηναν να «προφέρω» κι έπρεπε να τα πω =…… μέσα σε 3 χρόνια σχεδόν….
Labels: Blogging, Creativity, Personal, Projects, Web, Women 158 Τόλμησαν
Τρίτη
diVa's memories of honor
Τρίτη
Αγαπημένε μου Π.Σ.
Διάβασα με μεγάλη προσοχή όλα όσα με ειλικρίνεια και χωρίς (…) πίεση κατόρθωσες να μου γράψεις (…).
Και σου απαντώ.
(- να μείνω όρθιος;
- δεν είναι απαραίτητο)
Σε συνάντησα πριν δύο χρόνια. Σε ήξερα περισσότερα.
Εκείνο τον καιρό ήσουν ένα παιδί βουτηγμένο στη θλίψη από τον χαμό του alea. Εκείνος ήταν άλλωστε η αιτία που βρέθηκες εδώ. Εκείνος ήταν κι ο νονός σου.
Κι εσύ με ήξερες.
Γιατί μια high-tech blond chick δεν έχει blog?
Και με έπεισες.
Προσωπικό ιστολόγιο η Vouts.
Να μπορούν να σε βρίσκουν όσοι σε βρίζουν. Να είσαι ευγενική , όσο μπορείς. Να ακούς. Να σέβεσαι. Αλλά να μην είσαι και μ******. Αυτά μου είχες πει.
Ένα post, δύο post, τρία post. Πήρα φόρα.
Εσύ ποστάριζες συνεχώς. Είχες δική σου εταιρεία. Και πιο πολλούς φίλους από ό,τι εγώ.
Όχι σχόλια μεταξύ μας, είχες πει. Δεν πρέπει να μας καταλάβουν.
Κι έτρεμα…
Σε έβλεπα πώς γέλαγες. Σε διάβαζα … σε καμάρωνα. Σε ζήλευα … Γύρω σου φίλοι καλοί. Συνεργάτες από καιρό. Μερικοί ούτε καν που με ήξεραν. Κι ούτε που τους έλεγες να με μάθουν. Καμιά φορά ξεχνιόσουν μόνο και μου μίλαγες για όνειρα. Για σχέδια.
Μία κακιά στιγμή, τίναξα το blog στον αέρα.
Πάλι απ’την αρχή. Μη μασάς μωρέ! Μου είχες πει..και σαν να μη με ξανακοίταξες από τότε. Μ’άφησες μόνη να κοιτάζω στην ευθεία. Τα χέρια σου μαζεύτηκαν. Τα σ’αγαπώ σου ήταν τηλεγραφικά. Σιγά σιγά άρχισες να απομακρύνεσαι.
Διεκπεραιωτικές ακόμα κι οι επέτειοι.
Από συναναστροφή σε συναναστροφή, εγώ βρισκόμουν στο περιθώριο.
Μάζεψα βαλίτσες , σου είπα. Φεύγω.
Και σαν να μη σε ένοιαζε...
Μιλήσαμε μετά από καιρό. Εσύ πηγαινοερχόσουν αλλά πάντα ήσουν απών. Ούτε καν τα κείμενα μου δεν διάβαζες πια. Την "έβλεπα" την απουσία σου.
Μιλήσαμε ξανά.
- Με ρώτησαν γιατί ήρθα στην Αθήνα
- Και τι απάντησες;
- Δεν πρόλαβα. Απάντησε άλλος κι είπε.. «αγάπη». Και γέλασαν.
- Κι εσύ τι έκανες;
- Εγώ δεν γέλασα
Ίσως δεν ήθελες να καταλάβεις πόσο σε χρειαζόμουν. Ίσως είχες άλλα πιο σημαντικά να ασχοληθείς. Ίσως με τιμωρούσες που δεν σε αγαπούσα «ελαφριά». Δεν άντεξες.
Έσκασε το μπουρλότο. Έγινα diva.
Ήρθες και με βρήκες.
Να μείνεις όπως είσαι, μου είπες. Αλλά πάλι δεν άντεξες…
Ήρθαν χαρούμενες στιγμές. Πίστευες πως δε φοβάμαι πια. Πως δεν χρειάζομαι ένα χάδι. Ήταν κι εκείνα τα σπαθιά μάλλον που σε έκαναν να πιστεύεις πως δεν θα φοβηθώ ποτέ κανέναν.
Ήρθαν δύσκολες στιγμές. Δεν ήρθες. Παραφύλαγα στην πόρτα του blog να σε δω να εμφανίζεσαι με μια τεράστια αγκαλιά κι ένα χαμόγελο αλλά σιωπή..
Δεν άντεχα άλλο. Άρχισα να μιλώ για μας. Άρχισα να εμπιστεύομαι όλο και περισσότερους. Έμαθα να ζω και μόνη. Έμαθα να μην ονειρεύομαι. Να μην προσδοκώ. Κι όλο κοιτούσα την πόρτα μήπως .. αν…
Εγώ αγαπώ αυτό που μπορείς να γίνεις. Όχι αυτό που αντέχεις να είσαι.
Ποιος το είπε αυτό σε ποιον; Δε θυμάμαι..
Δεν ξέρω πώς να υποσχεθώ. Να νοιώθω ξέρω και να γράφω καμιά φορά. Ξέρω όμως πως έχω ανάγκη να σ’αγαπώ και να'σαι εδώ κι ό,τι χρειάζεται κανείς είναι πολύ σημαντικό.
Στο επόμενο και τελευταίο post η αποκάλυψη του προσώπου.
Τίτλος ανάρτησης: Σάρκα μία
Labels: Blogging, Creativity, Personal, Projects, Romance, Web, Women 34 Τόλμησαν
Δευτέρα
Όρκοι αιώνιας αφοσίωσης προς την diVa
Δευτέρα
Παρατίθενται οι «όρκοι» έτσι όπως επιθυμώ (και φαντάζομαι πως πρέπει) να δηλωθούν
e-diVa
Εκείνος:
" Λατρεμένη μου diVa. Ομολογώ ενοχή, εις άφεση αμαρτιών και προσδοκώ ανάσταση μυαλού και δημιουργία του μέλλοντος αιώνια. Αμήν.
Τελείωσα.
(..τον αγριοκοιτάζω)
Εντάξει. Έχω και άλλα να πω.
Αναγνωρίζω , με δυσκολία βέβαια, πως σε παρέσυρα σε αυτή τη σαρκική (ε αυτό θέλουν όλοι αρχικά και τελικά) και μπλογκερική σχέση εφόσον εγώ ήμουν εδώ πριν από σένα και στη συνέχεια σε εγκατέλειψα.
Γνωρίζω πως σε άφησα ύστερα να φύγεις και συνέχισα να ζω τη ζωή μου ανερυθρίαστα όπως λες δηλώνοντας απίστευτα κουρασμένος πάνω και μέσα στις κουφάλες των δέντρων της ζούγκλας μου αλλά ήταν υπεράνω της ύπαρξης μου.
[- αυτό τώρα ήταν ανάγκη να το πω;
- Ναι!]
Όμως
Σου εδήλωνα συχνά πως σ’αγαπώ και τούτο έπρεπε να είναι αρκετό.
[- τι με βάζεις και λέω τώρα;
- Διάβαζε!]
Δηλώνω ενώπιον όλων πως νοιώθω μία πίεση και ξέρετε τώρα πώς αντιδρούν τα «αρσενικά» μπροστά στις πιέσεις αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής διότι όταν μπλέκεις με ένα μπλογκόνι που λέγεται diVa πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα.
Συχνά επίσης σου διεμήνυα πως με προβληματίζει τρυφερά η προσωπική μας σχέση και ας εξαφανιζόμουν.
Η αλήθεια είναι πως βέβαιος όπως ήμουν για την αγάπη σου, δε φοβήθηκα ποτέ μήπως σε χάσω.
[- πάντως σε θεωρούσα δυνατή
- Αλλού αυτά!]
Αλλά και να σε έχανα, είχα πάντα αρκετό κόσμο γύρω μου ο οποίος με κρατούσε σε μία ισορροπία την οποία και να με συγχωρείς αλλά δε φταίω που εσύ δεν απέκτησες ποτέ.
Έτσι όπως με περδίκλωσες όμως δεν μπορώ παρά να σου παραδοθώ άνευ όρων. Σε μία απέλπιδα προσπάθεια τεστοστερονικής τιμής.
Επίσης είναι αλήθεια πως δεν σου επέτρεπα ποτέ να μου μιλάς (ειδικά να με σχολιάζεις!!). Αλλά κι εσύ δεν ήθελες να αποκαλυφθεί η παραμικρή σχέση ανάμεσα μας!
Εναποθέτω το μέλλον μου στα χέρια σου λοιπόν και αναμένω την ετυμηγορία σου άμεσα. Μη sleep on it γιατί έχεις και ποστ να ανεβάσεις.| "
Οι δικοί μου όρκοι, αύριο..μεθαύριο…
Labels: Blogging, Creativity, Men, Personal, Projects, Romance, Web, Women 28 Τόλμησαν
Κυριακή
e-diVa..νύφη?!
Κυριακή
Σε γενικές γραμμές ήμουν πάντα ειλικρινής απέναντι στους επισκέπτες μου.
Τήρησα τους όρους ενός προσωπικού ιστολογίου.
Ανακοίνωσα τον έρωτα μου.
Μίλησα για τα πρώτα σημάδια απογοήτευσης.
Φώναξα δυνατά ζώντας την απόγνωση της εγκατάλειψης.
Έκλαψα.
Κι ύστερα..το σύμπαν αποφάσισε να μου δείξει μία default επιλογή πέρα από κάθε δική μου πρόθεση.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αποκαλύψω το ..person (hint*) με το οποίο επιθυμώ να έρθω ... εις σάρκα μία, για να δοθεί μια και καλή ένα τέλος στο μυστήριο που βασάνιζε (βασανίζει) αρκετούς εξ'υμών (όχι βέβαια πολλούς αλλά αρκετούς) και να καθίσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Τα mail με περιεχόμενο: Δήλωσε επιτέλους ελεύθερη να ξέρουμε τι γίνεται!, είναι αρκετά...
Άλλωστε..πρόταση/ανακοίνωση "γάμου" στην μπλογκόσφαιρα δεν νομίζω πως έχει ξαναγίνει.
[Αφήστε που οι άντρες σήμερα λένε τόσο εύκολα το Ναι που θαρρούν τους στέλνεις για ψώνια στο σούπερ μάρκετ! Ύστερα θυμούνται πως είναι Καθαρά Δευτέρα και γυρίζουν άπραγοι. Μα πού με έστειλες; Τώρα να δεις πού θα σε στείλω αγάπη μου!]
Πιστεύω όμως ειλικρινά πως μία ευτυχής έκβαση της υπόθεσης θα με οδηγήσει όχι τόσο στον έβδομο ουρανό όσο σε λεωφόρους υπέρτατης και απερίσπαστης δημιουργίας.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης (έστω) με τους όρκους των δύο πλευρών έτσι όπως θα τους αναμεταδώσει e-diVa γραπτώς (διότι εκείνον δεν τον βλέπω πολύ ..active) και λοιπές πληροφορίες για το πολύ σημαντικό και αρκετά γνωστό σε πολλούς, άτομο, το οποίο με αγάπησε, ύστερα με πλήγωσε, ακολούθως με εγκατέλειψε και τελικά επέστρεψε σε απόσταση ασφαλείας (δικής του) και ανασφάλειας (δικής μου) όντας στην κοσμάρα του ...
εντός των επόμενων ημερών..
(κι επειδή, όταν e-diVa λέει "τώρα", εννοεί "προχτές", το πιθανότερο είναι να έχετε τις αποκαλύψεις αύριο)
Αγάπη μου, πες αλεύρι...
e-diVa σε γυρεύει....
* είναι blogger
Labels: Blogging, Creativity, Personal, Projects, Romance, Web 26 Τόλμησαν
Σάββατο
Common Sense
Σάββατο Update: Μία μικρή βοήθεια παρακαλώ (για κώδικα template)
Τον τελευταίο καιρό έτυχε να συζητήσω με αρκετούς φίλους το θέμα του κοινού νου.
Άλλοτε η αφορμή ήταν κάποιο επαγγελματικό τραγελαφικό γεγονός, ικανό βέβαια να σε κάνει να κατευθυνθείς με σταθερό βήμα προς τον τοίχο χτυπώντας επαναλαμβανόμενα το κεφαλάκι σου εκεί , άλλες φορές κάποια συνομιλία όπου η ασυμβατότητα αλληλεπιδραστικών σκέψεων σε έκαναν να αναρωτηθείς για ποιο ακριβώς θέμα …μαγειρικής συζητούσε ο άλλος όταν εσύ π.χ. μιλούσες για κάποιον ευφάνταστο καημό σου περί ζωδίων κι άλλες φορές οι αιτίες ήταν ολόκληρες πορείες συμπεριφορών που σε έκαναν να αντιλαμβάνεσαι ένα ..ζωγραφικό μοντάζ Πόλακ, Πικάσο και Νταλί.
Ανάλογα με την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε την τρέχουσα κατάσταση, οι αντιδράσεις ποικίλουν. Κάποιες φορές κοιτάζεις..πλαγιομετωπικά με ένα ύφος «μα..πού βρίσκεσαι; Τι λες; Ποιος είσαι; Γιατί υπάρχεις;», άλλες φορές αγανακτείς «ε δε θα συνεννοηθούμε σήμερα.. αυτή είναι μία πινέζα..δε βλέπεις πως δεν χρειάζεσαι σφυρί;» κι άλλες, απλά γελάς..μέχρι δακρύων με το πόσο «αλλού» βρίσκεται ο αυτοκαταστροφικά (ή και ευδαιμονικά) ευήθης συνομιλητής.
Κι ύστερα είναι και ο ορισμός του Κοινού Νου.
Τι σημαίνει Κοινός Νους;
Ας επιχειρήσω έναν προσδιορισμό καθ’όλα ανοικτό σε παραλλαγές.
Κοινός Νους είναι οι υπεραπλούστατες νοητικές αντιδράσεις – οι οποίες πιθανότατα σχετίζονται με πρωτογενή ένστικτα- απέναντι σε πολύ συνήθεις καταστάσεις κρίσεων/ διλημμάτων.
Π.χ.
Υπάρχουν είκοσι άτομα τα οποία πρέπει να δούμε μέσα σε 120 λεπτά. Απλή μαθηματική η λύση.
Πρέπει να περάσουμε στο απέναντι πεζοδρόμιο διασχίζοντας έναν δρόμο , άρα θα κοιτάξουμε αν έρχεται κάποιο αυτοκίνητο την ώρα που επιχειρούμε τη μετακίνηση.
Βλέπουμε ένα πολύ σοβαρό post με εξίσου σοβαρά σχόλια , άρα αν αποφασίσουμε να γράψουμε κάτι φροντίζουμε να είναι αντάξιο της ατμόσφαιρας τιμώντας έτσι την προσφορά του ιστογράφου.
Τι άλλο;
Βλέπουμε πως κάποιος είναι εριστικός. Τον αποφεύγουμε εκτός αν επιθυμούμε και εμείς την ίδια εκτόνωση.
Ο τρόπος σκέψης είναι διακριτός αλλά με ομοιότητες σε όλους. Υπάρχουν παρόμοιες «λογικές» αλλά όχι ολόιδιες. Κι ο καθένας έχει πίσω από την συνοχή των εκφράσεων και των συμπεριφορών του , άλλα «απόκρυφα» νοήματα ή και γεγονότα που πυροδοτούν την τελική συμπεριφορά.
Ο κοινός νους όμως θα όφειλε να είναι αρχικά ίδιος σε όλους άσχετα με το αν εμφανιζόμασταν ικανοί να καταλήξουμε εκεί σε μία από τις τρομερές και εξαντλητικές αναλύσεις που επιχειρούμε συχνότατα οι άνθρωποι.
Υπάρχει όμως τελικά αυτό το ίδιο σημείο εκκίνησης σκέψης σε όλους;
Είμαστε όλοι το ίδιο ικανοί να οδηγηθούμε εκεί; Μήπως δεν είναι θέμα ικανότητας αλλά διάθεσης;
Η απουσία κοινού νου σε πληθώρα ανθρώπων μέσα σε μία ομάδα, καθιστά την επιβίωση και εξέλιξη αυτής, αμφίβολη;
Σχετίζεται ο κοινός νους με την μόρφωση, το περιβάλλον , τις εμπειρίες ή υπάρχει και εδώ το γονιδιακό οχυρό από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς;
Σκέψεις ενός πολύ φορτωμένου μυαλού [ναι κύριε διευθυντά…γράφω και τα πληρωμένα κείμενα..αλλά είναι καλοκαιράκι ήδη κι εγώ δεν είμαι παρά μία απλή diva μπροστά σε ένα laptop ημέρα Σάββατο…]
*Ποιος λόγος βγήκε από το στόμα σου; [Λέγεται επικριτικά σε κάποιον όταν δεν προσέχει πώς μιλάει]
Labels: Weird_Logic 39 Τόλμησαν
Κυριακή
e-Παντόφλα
Κυριακή
- Νομίζω είχες δίκιο για τον…. και την …..
- Χμμ..e-diva αθώο μου παιδί έχει ένστικτο με αυτά
- Μα ξέρεις τι έγινε..ήρθε στο blog κι ύστερα…και σκέφτηκα..επ..εδώ κάτι συμβαίνει
- Και ξέρεις..νομίζω πως αυτό το θέμα δεν το «έπιασα» στους Διαδικτυακούς έρωτες στο εφημεριδάκι
- Πώς σου ξέφυγε;!
- (lol) Έγραψα μόνο για τις ζήλιες των εξω-διαδικτυακών συντρόφων προς τους ενδοδιαδικτυακούς..και ανέφερα λίγο και την επιμονή των ενδοδιαδικτυακών μεταξύ τους με mail
- Λοιπόν πρέπει να έπεσε
- e-παντόφλα!
(lol)
- Να γράψεις post!
- Post με τίτλο e-παντόφλα;! Ε τότε επάξια θα χαρακτηριστώ η Δρ. Ρουθ του Διαδικτύου!
(lol)
- Σκέψου να έγραφα κι εκείνο το best seller..Καυτά σκάνδαλα στην μπλογκόσφαιρα. Ξέρεις πόσα ξέρω; Μία εγώ και μία η Αλέξις Κάρινγκτον σου λέω!
- Πώς τα ξέρεις;
- Έρχονται και μου τα λένε. Μου τα γράφουν.
- Εκθέτουν έτσι άτομα;
- Εντάξει. Δεν ξέρω τα ονόματα πολλών αν και τους περισσότερους τους έχω συναντήσει αλλά..οκ..το best seller θα μιλά για περσόνες!
- Ε με τις περσόνες δεν υπάρχει φόβος
- Τι λες; Ξέρεις πόσα ιστολόγια θα διαγραφούν αν κυκλοφορήσουν οι αποκαλύψεις; Απλά μαζεύω υλικό..(lol) όταν ξέρεις..παρακολουθείς ευκολότερα..(lol) αναγνωρίζεις τις κινήσεις στα σχόλια.. Προχτές μου τηλεφώνησε ένας blogger: «Α να σου πω και κάτι που δεν ξέρεις για την …. Αυτό κι αυτό»
- Κάνεις λάθος γλυκέ μου. Ξέρω και δεν συμβαίνει αυτό που λες. Συμβαίνει κάτι εξίσου..σκανδαλώδες αλλά δεν μπορώ να σου το πω
- Μα εκθέτουν έτσι κόσμο;
- Φυσικά! Κι αυτό το έγραψα στο εφημεριδάκι. Προσέχετε τι εκμυστηρεύεστε και σε ποιον. Ο κόσμος της μπλογκόσφαιρας είναι μικρός. Συχνά βέβαια υπάρχει και ο κίνδυνος της συκοφαντίας ή των ευσεβών πόθων. Ίσως λένε ψέματα. Αλλά αναγνωρίζεις αν παρακολουθήσεις τα scripta των εμπλεκομένων. Άσε που τις περισσότερες φορές μόνοι τους τα αποκαλύπτουν στις αναρτήσεις!
- Πάντως πέφτει παντόφλα συχνά έτσι;
- Αν πέφτει λέει! Και πριν από αυτή υπάρχουν πάντα και προειδοποιήσεις φανερές. Στους κομεντοχώρους ή με αναρτήσεις. Σίγουρα υπάρχει και η παρασκηνιακή ζήλια με mail. Πρόσεχε κακομοίρη/κακομοίρα μου. Μη τυχόν και σε ξαναδώ σε εκείνη/εκείνον , σε έσφαξα! Τα έχω περάσει κι εγώ αυτά!
(lol)
- Πάντως για αυτούς που σου λέω εγώ..δεν το πίστευα όταν με προειδοποιούσες..
- Είναι που εγώ έχω πείρα. Εσύ είσαι «ψάρι» ακόμα. Εγώ τα έχω ζήσει και τα έχω δει δεκάδες φορές όλα αυτά και τα αναγνωρίζω.
- Θα το γράψεις το post;
- Θα το γράψω
Labels: Burlesk, Humans, Men, Romance, Web, Women 62 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
