Τρίτη
diVa's memories of honor
Τρίτη
Αγαπημένε μου Π.Σ.
Διάβασα με μεγάλη προσοχή όλα όσα με ειλικρίνεια και χωρίς (…) πίεση κατόρθωσες να μου γράψεις (…).
Και σου απαντώ.
(- να μείνω όρθιος;
- δεν είναι απαραίτητο)
Σε συνάντησα πριν δύο χρόνια. Σε ήξερα περισσότερα.
Εκείνο τον καιρό ήσουν ένα παιδί βουτηγμένο στη θλίψη από τον χαμό του alea. Εκείνος ήταν άλλωστε η αιτία που βρέθηκες εδώ. Εκείνος ήταν κι ο νονός σου.
Κι εσύ με ήξερες.
Γιατί μια high-tech blond chick δεν έχει blog?
Και με έπεισες.
Προσωπικό ιστολόγιο η Vouts.
Να μπορούν να σε βρίσκουν όσοι σε βρίζουν. Να είσαι ευγενική , όσο μπορείς. Να ακούς. Να σέβεσαι. Αλλά να μην είσαι και μ******. Αυτά μου είχες πει.
Ένα post, δύο post, τρία post. Πήρα φόρα.
Εσύ ποστάριζες συνεχώς. Είχες δική σου εταιρεία. Και πιο πολλούς φίλους από ό,τι εγώ.
Όχι σχόλια μεταξύ μας, είχες πει. Δεν πρέπει να μας καταλάβουν.
Κι έτρεμα…
Σε έβλεπα πώς γέλαγες. Σε διάβαζα … σε καμάρωνα. Σε ζήλευα … Γύρω σου φίλοι καλοί. Συνεργάτες από καιρό. Μερικοί ούτε καν που με ήξεραν. Κι ούτε που τους έλεγες να με μάθουν. Καμιά φορά ξεχνιόσουν μόνο και μου μίλαγες για όνειρα. Για σχέδια.
Μία κακιά στιγμή, τίναξα το blog στον αέρα.
Πάλι απ’την αρχή. Μη μασάς μωρέ! Μου είχες πει..και σαν να μη με ξανακοίταξες από τότε. Μ’άφησες μόνη να κοιτάζω στην ευθεία. Τα χέρια σου μαζεύτηκαν. Τα σ’αγαπώ σου ήταν τηλεγραφικά. Σιγά σιγά άρχισες να απομακρύνεσαι.
Διεκπεραιωτικές ακόμα κι οι επέτειοι.
Από συναναστροφή σε συναναστροφή, εγώ βρισκόμουν στο περιθώριο.
Μάζεψα βαλίτσες , σου είπα. Φεύγω.
Και σαν να μη σε ένοιαζε...
Μιλήσαμε μετά από καιρό. Εσύ πηγαινοερχόσουν αλλά πάντα ήσουν απών. Ούτε καν τα κείμενα μου δεν διάβαζες πια. Την "έβλεπα" την απουσία σου.
Μιλήσαμε ξανά.
- Με ρώτησαν γιατί ήρθα στην Αθήνα
- Και τι απάντησες;
- Δεν πρόλαβα. Απάντησε άλλος κι είπε.. «αγάπη». Και γέλασαν.
- Κι εσύ τι έκανες;
- Εγώ δεν γέλασα
Ίσως δεν ήθελες να καταλάβεις πόσο σε χρειαζόμουν. Ίσως είχες άλλα πιο σημαντικά να ασχοληθείς. Ίσως με τιμωρούσες που δεν σε αγαπούσα «ελαφριά». Δεν άντεξες.
Έσκασε το μπουρλότο. Έγινα diva.
Ήρθες και με βρήκες.
Να μείνεις όπως είσαι, μου είπες. Αλλά πάλι δεν άντεξες…
Ήρθαν χαρούμενες στιγμές. Πίστευες πως δε φοβάμαι πια. Πως δεν χρειάζομαι ένα χάδι. Ήταν κι εκείνα τα σπαθιά μάλλον που σε έκαναν να πιστεύεις πως δεν θα φοβηθώ ποτέ κανέναν.
Ήρθαν δύσκολες στιγμές. Δεν ήρθες. Παραφύλαγα στην πόρτα του blog να σε δω να εμφανίζεσαι με μια τεράστια αγκαλιά κι ένα χαμόγελο αλλά σιωπή..
Δεν άντεχα άλλο. Άρχισα να μιλώ για μας. Άρχισα να εμπιστεύομαι όλο και περισσότερους. Έμαθα να ζω και μόνη. Έμαθα να μην ονειρεύομαι. Να μην προσδοκώ. Κι όλο κοιτούσα την πόρτα μήπως .. αν…
Εγώ αγαπώ αυτό που μπορείς να γίνεις. Όχι αυτό που αντέχεις να είσαι.
Ποιος το είπε αυτό σε ποιον; Δε θυμάμαι..
Δεν ξέρω πώς να υποσχεθώ. Να νοιώθω ξέρω και να γράφω καμιά φορά. Ξέρω όμως πως έχω ανάγκη να σ’αγαπώ και να'σαι εδώ κι ό,τι χρειάζεται κανείς είναι πολύ σημαντικό.
Στο επόμενο και τελευταίο post η αποκάλυψη του προσώπου.
Τίτλος ανάρτησης: Σάρκα μία
Labels: Blogging, Creativity, Personal, Projects, Romance, Web, Women
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
34 Τόλμησαν:
άχου το μωρέ... :D Φιλιά!
Μπλεξιμο....Μη φοβασαι(κατα βαθος, σε αυτες τις φασεις, ολοι φοβομαστε)
Ήμουν που ήμουν...απόγινα. Και λείπει και ο σκίουρος να σκάσω κανένα χαμόγελο. Με συγκίνησες, Κυρά μου, όπως θα έγραφε κι εκείνος...
Φιλιά
ΔιαπίστωΞη στο μ***** του κειμενου σου.Δεν ήξερα πως υπάρχει και μ..(αυνανιστης) αρχιστράτηγος ?
:))))
Στις ποσσες αυτοϊκανοποιήσεις πετυχένει κάποιος τέτοιο βαθμό ?
.
Ελπίζω να σε έκανα να χαμογελάσεις και όχι να μου στείλεις κανέναν ιό.
:))))
good work, a f@kin good one !
(η τέταρτη λέξη να διαβαστεί με τη δέουσα τρυφερότητ@)
:)&
η θλίψη χωρίς μοιρολόι
η 'αποτυχία' χωρίς σάχλα
η απουσία χωρίς αδυναμία
και το κρίμα χωρίς φανφάρες.
αυτό βλέπω.
υπέροχο κείμενο, απλά υπέροχο.
(τώρα, τι διαβάζει ο καθένας και τι πιάνει? τι προσαρμόζει και τι φανταζεται?
πάντως 'έγραψες'.
και δεν έχει καν σημασία το πρόσωπο.
εγώ εστιάζομαι σε σένα.
νάναι καλά ο άνθρωπος όπου είναι
αφού σε προέτρεψε και είσαι εδώ τώρα!
καρασμάτς!
υγ.το τρυφερό του Κ.Κ.μοίρη
όλα τα λεφτά!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
post 8/6: "Ποιος να είναι ο τυχερός;"
post 9/6: "Τυχερός???"
post 10/6: "Τυχερόόόοος"
:)))
αυτό κι εγώ -τυχερός!!!
:)
(ψάχνω για δώρα!)
Φιλιά :)
Μαρία μου
Η αλήθεια είναι πως στο ..μελοδραματικό δια των βιωμάτων..δεν παίζομαι!
;-)
Δεκτά τα φιλιά και χρειαζούμενα
kaveiros
...Αν είναι αυτό μπλέξιμο πού και να έγραφα και τα άλλα μισά!!
Ομολογώ πως όχι μόνο έχω φοβηθεί στη ζωή μου αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα βίωνα επί 24-ώρου βάσεως εκείνο τον πανικόβλητο φόβο του παιδιού στην Έκτη Αίσθηση.
Να σας πω το αποτέλεσμα;
Τώρα δεν φοβάμαι κανέναν και τίποτα.
Dora μου
...
Να είσαι σίγουρη πως κάπου εδώ τριγυρνά ο Πρόεδρος και παραφυλά...
Σαν κλασικός "αρσενικός" που είναι όμως κρύβεται στο καβούκι του μέχρι τη στιγμή του Αμήν!
Φιλιά και από μένα
o trelos tou xwriou
Μάλλον με ξέρεις πολύ καλά:-)
Αγρίεψα στην αρχή (είναι και αυτή η blond αγρανάπαυση που έχω επιβάλει στο μυαλό μου) αλλά μόλις αντιλήφθηκα το αστείο , γέλασα πολύ και το χρειαζόμουν:-)
Παααρουσιάστε!
Κ.Κ.Μοίρης
Ευχαριστώ πολύ.
Ξέρετε πόσα κεφάλια αναγκάστηκα να ρίξω μέχρι να πείσω πως το μόνο που χρειάζομαι είναι λίγη τρυφερότητα;
..(και δεν βλέπω να τελειώνει εδώ η προσπάθεια..τι να πει κανείς..καθείς με τη μοίρα του)
Maya μου
..ειλικρινά δεν μπορώ να σου ανταπαντήσω τίποτα..
πνιχτό το κρίμα..
κι η σάχλα παντού να γυροφέρνει..
κι όλα για κάποιον λόγο γίνονται..
Φιλιά πολλά πεταλούδι μου
Σε ευχαριστώ
the_sailor
Ελάτε τώρα..εσείς είστε και κοσμογυρισμένος άνθρωπος..αλήθεια πιστεύετε πως ένας άντρας στον οποίο απευθύνω όλα αυτά νοιώθει ..τυχερός;
Scared to death μάλλον..
Εγώ είμαι τυχερή που ένοιωσα ό,τι ένοιωσα και είχα τα κότσια να εκφράσω ..είτε με δραματικότητα..είτε με σαχλαμάρα
Ευχαριστώ πολύ που είστε εδώ..
νατασσάκι μου
Είπαμε όχι δώρα:-)
Άντε τώρα που θα ξοδευτείτε κιόλας..
κανένα λευκό μαντήλι ίσως..είτε για τον καλαματιανό..είτε για ένα..αντίο
φιλιά
...εδώ είμαι και κάνω υπομονή..αλλά να δω μέχρι πότε!
Λευκή δαντέλα της γιαγιάς,
τα μάτια για να κρύψεις
και μαντηλάκι κεντητό
το δάκρυ να σκουπίσεις.
Ασπρο μαντήλι να κρατάς,
για να χορέψεις πάλι
κι ύστερα θε να το κουνάς,
σ΄εκείνο το ρεμάλι.
Σαν Diva, τον αγάπησες
τον μορφονιό ετούτο,
ολόψυχα του δόθηκες,
μα ήτανε "κορνούτο".
Diva μου ελπίζω ο καλός σου να μη γελά ..σαρδόνια τώρα!
and what do you mean by the word LAST post?
Υποκλίνομαι στη προσωπική εξομολόγηση.
Συγκινητικό , θα συμφωνήσω με Δώρα.
Για μένα ίσως το καλύτερο σου κείμενο.
ΥΓ Θα χάσω τα γλέντια μου φαίνεται..(άκου να μη σου αρέσουν οι χοροί!...)
..μα ΠΣ;(pc?):):)
αχ καρδερινοντιβάκι μου με συνεκίνησες..:):)
περιμένω το τρίτο μέρος:):)
Την καληνύχτα μου:):)
Sardonian
...Hush! my child..κανείς δεν κάνει υπομονή τη σήμερον ημέρα κι αυτό κάτι πρέπει να μας λέει..κάτι πολύ σημαντικό...
Γλυκο-Κερασο-Ζουζούνα μου
Σε ευχαριστώ πάααρα πολύ. Μα τι ωραίο ποίημα..σαν μαντινάδα!
χα χα
Και πετυχημένο..πάρα πολύ
Ευχαριστώ πολύ και για το ..προσκλητήριο post:-)
ο κύριος με τα σου
..και για τις δύο σου "υποψίες", ένα έχω να πω: ΔΞΔΑ
takis
Υπερβολική είμαι όπως πάντα. Αλλά συχνά η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία..
Ποιους χορούς γείτονα; Δε βλέπεις που μερικοί κοιμούνται όρθιοι;
Και κάποιοι άλλοι...αντί να πάρουν τον βούρδουλα κάνουν κι ησυχία μη τυχόν και τους ξυπνήσουν.
Ξύπνα child! Σεισμός!
koulpa
χα χα
Δεν είχα προσέξει το..pc
χα χα
Μα κάτι συμπτώσεις:-)
Το τρίτο μέρος έχει ήδη γραφτεί...αλλά πρώτη φορά διστάζω να ποστάρω...
Την καλημέρα μου
χμ.. εγώ σπάνια δυστάζω γενικά.. τώρα πια περιμένω να σιγουρευτώ για να ενεργήσω..:):)
Την καλημέρα μου:):)
ξεχνας κατι βασικο
στο diVa, το -v- κεφαλαιο...
εγω ξυπνησα 7 γιατι νομιζα πως ειχα σχολειο σημερα
εσυ;
εχω χασει και σε χανω
να ειμαι σοβαρη
διαβαζοντας αυτη τη σειρα
ή θα "πεθανω";
αν εξαιρεσω την περιεργεια του "που το παει και ποιος ειναι;", αλλά και την ανησυχια του "μαντηλι αποχαιρετισμου... ?", οντως με ντοπαρισμα πρωταθλητη μοιαζει
μονο που το βαζω στο πληθυντικο: δυο αυτοι..
αν, επισης, αφαιρεσω το ντοπε (θεμιτοτατον και θα χαμογελουσα αποδεχομενη μεν, καταλαβαινοντας το στοχο δε) της φρασης σε bold, δεν ειναι too much ή ολοφανερα αυταρχικο ή καταπιεστικο αφου αναφερεται σε κατι που θα ημουν αν δεν ειμαι οτι ειμαι;..
επισης, πειραζει που αγαπω μερος του ολου;
σε ζαλισα κι ισως αυθαδιασα :)
φιλιά
Σε περιπτωση, αγαπητη, που δεν ειχα πειστει απο τους δικους του ορκους, οι δικες σου οι δηλωσεις ειναι τοσο συγκιντητικες οντως, που θα μπορουσα να πιστεψω ο,τιδήποτε. Πισινη ξε-πισινη, το ποστ αυτο θα το κρατησω σα μια απο τις πιο πραγαμταικες εξομολογησεις που εχω διαβασει. Ολα τα χει. και αγωνια, και πονο, και δικαιωση.
ευγε!
(και καλημερα)!
koulpie μου
..Όπως βλέπετε κι εγώ..ένα λεπτό δίστασα μόνο.
Να παίρνεις μιαν απόφαση και να'σαι παλικάρι , μου έλεγε η μάνα μου.
Ε..να μάνα ο Sardo!
Καλησπέρα κουλπίε μου
Orelia μου
V κεφαλαίο για το Vouts
& S για το sardo
Δεν αυθαδιάζεις ποτέ. Αυτός ο κομεντοχώρος ανήκει σε όλους.
Ελπίζω πως λύθηκαν πλέον όλε ςοι απορίες σου :-) και να αγαπάς ό,τι και ..όσο θες:-)
Φιλιά πολλά και σε ευχαριστώ πολύ
βρε συ!
αν σου πω τις αποριες μου θα πεσεις ξερη απο τα γειλα!!!! γελια..
ακου που σου λεω..
αυτος ο κομεντοχωρος ανηκει σε σενα και οφειλω να σε ευχαριστησω γιατι λες; ε; :)
που αγαπας τη διαδικτυακη επικοινωνια, το διαδικτυο γενικοτερα ισως, και, υποστηριζοντας το, με συμφιλιωνεις με αυτο :)
απορια χ: γιατι βρε γμτ αμα παω να φυγω απο τον χωρος σου πχ. εμφανιζεταια αυτο το χαζο πινακακι που πρπεπει να πατησω μερικες πολλες φορες "ναι" για να μου επιτρεψει να φυγω;
το κανει και στο δικο μου μπλογκ!!!
τι λες;
σπουδαια η απορια μου;;;;;;;;;;
:)))
Δημοσίευση σχολίου