Δευτέρα
Pre-Pause-Post. A different point of viewing my blogging's obsession
Δευτέρα
Έχουν μείνει ελάχιστες ημέρες μέχρι την έναρξη της απαραίτητης καλοκαιρινής παύσης.
[Θα υπάρξει post , οπότε μην βιαστείτε να με αποχαιρετίσετε]
Το προσωπικό ιστολόγιο της Ε.Β. θα κλείσει τα μάτια απολαμβάνοντας όποια σταγόνα ηρεμίας θελήσει να κυλήσει στο ταλαιπωρημένο πνεύμα της ιστολόγου του.
Η δύσκολη χρονιά στη νέα πόλη , οι πιέσεις στο θέμα της μελέτης του μεταπτυχιακού μου και μερικές αναπόφευκτες διαπιστώσεις αναφορικά με το personal blogging, με οδηγούν στην απόφαση , όχι μόνο να διαφοροποιηθώ από το ύφος και το περιεχόμενο που συντηρούσα τόσα χρόνια αλλά και να οργανώσω ένα καινούργιο – πολύ πιο ενδιαφέρον αυτή την περίοδο της ζωής μου- σχέδιο διαδικτυακής συγγραφής (αν και όποτε).
Σε μία συζήτηση που είχα με τον εξομολογητή (έως και εξορκιστή, tutor) οι διαπιστώσεις – από μέρους μου – ήταν αμείλικτες.
Μεταξύ άλλων απόλυτων και βαρύγδουπων, «ανέκραξα» τα εξής:
[Ό,τι συντάσσω ακολούθως αποτελεί αυθαίρετο συμπέρασμα και καθαρά υποκειμενικό και προσωπικό μανιφέστο. Καμία διάθεση κρίσης ή αποδοκιμασίας των γειτόνων ιστογράφων δεν υπονοείται , ούτε καταδικάζεται το ύφος μίας μεγάλης μερίδας ιστολογίων]
- Δεν θεωρώ πλέον το personal blogging λυτρωτικό. Η πληκτρολόγηση μιας ενοχής, ενός προβληματισμού ακόμα και μίας ευχής ή αποδοκιμασίας, ελάχιστα εκτονώνει σε διάρκεια. Η εκτόνωση είναι στιγμιαία ή οπωσδήποτε πεπερασμένη εάν λάβουμε υπόψη μας και την χρονική περίοδο διαδραστικότητας στα σχόλια. Όταν το post «κατεβαίνει», ό,τι μας είχε οδηγήσει στην ανάρτηση του, είναι εκεί και μας κοιτά με ανελέητο βλέμμα.
- Σε ένα προσωπικό post αναγράφονται , καταγράφονται και εκτίθενται πολλές λεπτομέρειες των προσωπικών μας βιωμάτων. Αλλά όπως και στην προηγούμενη διαπίστωση, έτσι και εδώ, ό,τι μας «καίει» και μας «θανατώνει» μένει ακίνητο να παραφυλά την ώρα της ψηφιακής σιωπής. [ Αρκετές ημέρες τώρα αντιμετωπίζω ένα οικογενειακό δράμα το οποίο αφορά την υγεία του ενός μόνο μήνα νεογέννητου ανιψιού μου. Είμαι σίγουρη ότι πουθενά δεν διαφάνηκε ο πόνος, το άγχος, η δυστυχία , ούτε καν η αγανακτισμένη μου πίστη πως δεν υπάρχει Θεός. Για ποιο personal blogging μιλάμε τότε;]
- Συνεχίζοντας την μονολογική συζήτηση με τον εαυτό μου (με το thinking avatar ίσως έπρεπε να πω) από την τελευταία ερώτηση της προηγούμενης παραγράφου, αναγκάστηκα βέβαια να παραδεχθώ την λυτρωτική θεραπεία του ευφυούς πνεύματος το οποίο συχνότατα συνάντησα στους κομεντοχώρους μου. Παρόλα αυτά η παιγνιώδης διάθεση προϋποθέτει την κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών συναισθηματικής επιβίωσης ή την κατάλληλη έστω ατμόσφαιρα του συνόλου των εμπλεκομένων. Κι εδώ e-diVa σιωπά προς απάντηση όσων προβληματιστούν με το κωδικοποιημένο της μήνυμα.
- Κλείνοντας σχεδόν ένα έτος στη νέα μου πατρίδα και προχωρώντας με πείσμα στο δεύτερο , αναγκάζομαι να αλλάξω την αρίθμηση των προτεραιοτήτων οι οποίες πλέον προωθούν στην κορυφή τις σπουδές και την «εμμονή» μου με την συγγραφή θεμάτων της πληροφορικής. Ξεκίνησα να γράφω τέτοια κείμενα όχι επειδή κατείχα γνώσεις, αλλά επειδή έτσι τις αποκτούσα. Και κάθε φορά που ένα ενδιαφέρον link με οδηγούσε σε ένα άγνωστο τμήμα του κόσμου της τεχνολογίας, «βουτούσα» σαν παιδί που διαβάζει την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Κι ύστερα ρωτούσα, πειραματιζόμουν, πάθαινα, μάθαινα.
- Πολλές φορές το γραφομανιακό μικρόβιο (;) με οδηγούσε (εγώ δεν ήθελα δηλαδή..) στην ανάλυση κοινωνικών θεμάτων (ας πούμε) κι αυτό πιστεύω πως είναι κάτι που θέλω να το συνεχίσω αλλά ίσως με μία πιο πειθαρχημένη ματιά απέναντι σε όσους αποφασίζουν να εμπλακούν στην διαδραστικότητα των σχολίων. [ και ο νοών νοήτω]
- Πρέπει να παραδεχτώ πως οι μαρτυρίες στις προσωπικές αναρτήσεις των ιστολόγων, φέρουν ιδιαίτερη σημαντικότητα αλλά παρατηρώ απουσία κατηγοριοποιήσεων (π.χ. αγορές, προϊόντα, πληροφορίες κ.α.) οπότε στην περίπτωση που συμπεριλάβω στο νέο πλάνο μία τέτοια κατεύθυνση , θα ήθελα να την οργανώσω προσεκτικά.
- Έτσι, βλέποντας αυτό το κείμενο θεωρώ πως πρόκειται για το τελευταίο personal post του e-diVa’s blog. Η συνέχεια θα πρέπει να ικανοποιεί ουσιώδεις ανάγκες τις οποίες μάλιστα οφείλω να τιμήσω με απόλυτη συνειδητοποίηση. [ Όσοι διατηρείτε τα ιστολόγια σας πάνω από δύο χρόνια, είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνετε την ανάγκη προσδιορισμού της οπτικής τους. Ένα ιστολόγιο – κατά την προσωπική μου γνώμη- ή θα αποκτά ταυτότητα μέσα από την λειτουργία του ή θα πρέπει να κατευθύνεται προς την ανεύρεση ταυτότητας η οποία τελικά και αυτή – όπως και όλα όσα υπάρχουν γύρω μας και μέσα μας- υποβάλλεται στην διαδικασία της εξέλιξης ακόμα και ερήμην μας.
- Οφείλω να ομολογήσω (και ειλικρινά αναρωτιέμαι εδώ και αρκετή ώρα για ποιο λόγο να διαβάζει κανείς αυτό το κείμενο) επίσης – ώστε να είμαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου κυρίως- πως ο χώρος του blog χρησιμοποιήθηκε μέσω της «επωνυμίας» μου: α) για να υπάρξει δίοδος επικοινωνίας με όσους διαβάζουν τα πληρωμένα μου κείμενα, β) για να προβληθώ με έναν αυτοδιαφημιστικό τρόπο, γ) για να κριθώ [εντάξει..εδώ είχαμε μερικά reaction problems αλλά συνήρθαμε στην πορεία]
Μέχρι την Τετάρτη το βράδυ θα είμαι online (καλά..όχι και all the time) οπότε θα μπορώ να απαντώ σε σχόλια και μηνύματα.
Την Τετάρτη το βράδυ θα αναρτηθεί post εν τη απουσία μου, το οποίο και θα υποψιάζει εγκαινιάζοντας μία καινούργια αρχή.
Yours, truly
e-diVa
Labels: Blogging, Personal
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
43 Τόλμησαν:
Ε ναι
θα το πω
έτσι μ αρέσεις!
Καλησπέρα σου
( για το μικράκι θέλω να πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά. Κάποιοι άνθρωποι χρειάζεται να παλέψουν από την πρώτη ώρα για την ζωή τους)
Tο "μανιφέστο" σας είναι απολύτως κατανοητό, αρεστό και σεβαστό (ομιλώ προσωπικώς πάντα). Ως εκ τούτου, αντί να σχολιάσουμε την ορθότητα των γραφομένων και εμπλακούμε σε ακόμα μια δια-blogική επική ναυμαχία (δεν εννοώ προφανώς εμάς τους δύο μονον), θα περιμένουμε την νέα σας "εποχή" και ας ελπίσουμε να είναι αυτή, μια πηγή έμπνευσης και γνώσης.
Kαλή τύχη.
Θα τη χρειαστείτε πιστεύω.
Θεωρώ ότι είναι από τα πιό ενδιαφέροντα ποστ σου. Αυτή η γραφή η διαφορετική,
έχει πολύ χρώμα.
Ταυτόχρονα δίνει μεγαλύτερο ειδικό βάρος και στα προηγούμενα.
Diva πάντα.
Aπρόβλεπτη και ενδιαφέρουσα.
:)
Επειδή είμαι ανώτερος άνθρωπος, παραβλέπω τις προσπάθειες να μετριάσεις μαζικά τα σαχλαμαρώδη σχόλια και προσθέτω και το δικό μου:
Η ζωή εισερχομένη από την πόρτα, ο θάνατος παραμονεύει στο παράθυρο (Θρασύβουλας)
μπουμπλε μουμπλε, μπλα μπλα,
βρε και κεξ κουαξ κουαξ
(εμού του ιδίου)
Kapetanie μου
Πέρασα όμορφες στιγμές μαζί σου.
Με γνώση, αντιπαράθεση, συναίσθημα, γέλιο.
Έτσι είναι άλλωστε η ίδια η ζωή.
Κοίτα όμως και μία άλλη τακτικότητα: όλα περνούν από το βρεφικό στάδιο στο παιδικό, από εκεί στο προ-εφηβικό, εφηβικό, μετ-εφηβικό ..και πάει λέγοντας.
Ευχαριστώ πολύ
Spy
Αποτελεί πλάνη η αίσθηση πως τα γραφόμενα στέκουν προς έλεγχο ορθότητας. Ειδικά στα ιστολόγια (αλλά και σε έντυπα κείμενα άποψης) σημαντικά είναι: α) η επιχειρηματολογία, β)το αίτιο και γ)η ισορροπημένη έκφραση (ακόμα και αυτή της υπερβολής).
Σε αυτό το τελευταίο συμβαίνουν οι περισσότερες τρικλοποδιές.
Τη στιγμή αυτή μου δίνεται και η ευκαιρία να σε συγχαρώ για τον ιστολογικό σου χώρο διότι αν και σε "συνάντησα" πρόσφατα, είμαι απολύτως σίγουρη για το χρυσό βραβείο blog που θα έπρεπε να σου απονεμηθεί.
[Αυτό το στηρίζω στην απλή διαπίστωση απίστευτης ζήλιας που νοιώθω για την έκφραση, την δημιουργικότητα, το ήθος και το πάθος σου. Δεν ξέρω αν έγινα αρκετά σαφής:-)
Ευχαριστώ πολύ
[Καλά μυαλά χρειάζομαι για τη συνέχεια. Και υγεία βέβαια]
Σπίθα μου
Ειδικά σε αυτό το post, καμία προσοχή δεν έδωσα στο χρώμα ή στο ύφος.
Ένοιωσα απλά την ανάγκη να σταθώ με την βαλίτσα στο χέρι (μεταφορικώς) λίγο πριν κλείσω την πόρτα του οικήματος που με φιλοξενεί, για ένα προμήνυμα.
Άλλωστε όλοι όταν φεύγουμε διακοπές - είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι- έχουμε ένα "θα" στο μυαλό για όταν επιστρέψουμε.
Σε ευχαριστώ πολύ
kakaskimos honey boney , sweet lolipop, handsome, never will be my pet (like if i cared)
Θα προτιμήσω να σας χαμογελάσω. Άλλωστε είσαστε πάντα από τους πιο παρατηρητικούς αναγνώστες μου.
Από εσάς έλαβα: α) την απόδειξη πως υπάρχουν πιο απόλυτοι και εμμονικοί άνθρωποι από εμένα:-ρ, β) γνώσεις εφόσον συχνά με καθοδηγούσατε βιβλιογραφικά, γ) την ευχαρίστηση του ευφυούς σας πνεύματος.
Σας ευχαριστώ
[αυτό το μούμπλε μούμπλε το χρησιμοποιεί και ο xkont και φοβάμαι μήπως σας ζητήσει πνευματικά δικαιώματα]
Και ένα gift quote:
Μερικοί άνθρωποι ακόμα και όταν θελήσουν να παρουσιαστούν "σαχλοί", δεν μπορούν.
χμ.. μου προκάλεσε μια θληψη.. και δυσκολεύομαι να σχολιάσω..
καλά να περάσετε και όλα να εξεληχθούν με τον καλήτερο τρόποεύχομαι..:):)
(είναι μια αντίφαση.. να μην αποχαιρετήσουμε τώρα.. και να μη λάβετε τα σχόλια του επόμένου..):):)
την καλημέρα μου:):)
(α το μουμπλε μούμπλε.. το έχουμε κολήσει πολλοί κατα καιρούς.. μάλον ανηκει στους μεταφραστές του μικυ μαους..):):)
Δηλαδή τί θες να πείς;;;
Τρία και βάλε χρονια τώρα έχω αποκτήσει ταυτότητα και οπτική και δεν το ξέρω;;;
Οιμέ, κι εγώ νόμιζα ότι το κάνω από ψώνιο...:ppp
Και τί θες να πεις ότι φεύγεις; Και η πρόσκληση; Έτσι ξεκρέμαστο θα με αφήσεις;
ΟΥΦ....
Γύρισα μάλλον... ξινισμένος!
Περισσότερο δηλαδή από άλλοτε!
Και ίσως ακόμα πιο ... χαζός!
Από πότε το blogging υπόκειται σε κανόνες δηλαδή;
Αν έχει ένα ενδιαφέρον το όλο αυτό εγχείρημα είναι ακριβώς ότι η φόρμα του είναι απολύτως ... λαστιχένια!!!
Όσο για το ότι, το να γράφεις, μικρές ή πιο πολύπλοκες σκέψεις, είναι σχεδόν λυτρωτικό, κοίτα τη βρήκα σε ένα λίγο (; ) παλιότερο κείμενο:
"...Καὶ ἀνάμεσα εἰς τὸν λαβύρινθον τοσούτων θλιβερῶν στοχασμῶν, ὅλος ἐνθουσιασμένος ἐλάμβανα τὸ κονδύλι καὶ ὀλίγον χαρτάκι, καὶ ἔγραφα ὅ,τι ὁ ἐνθουσιασμός μου καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ πράγματος μοὶ ἐπαγόρευεν εἰς ἐκείνην τὴν στιγμήν. Ἀφοῦ δὲ τὸ ἐτελείωνα, ἔρριπτον εἰς ἓν κιβώτιον τὸ γεγραμμένον χαρτίον, καὶ οὕτως ἀναπαύετο ὁπωσοῦν ἡ ψυχή μου..."
Πόσο παλιό;
Του 1806!!!
Ελληνική Νομαρχία
Ανωνύμου το Έλληνος!!!
Καλό σου απόγευμα...
λοιπόν......
ουφ.
λαχάνιασα.
σε πρόλαβα?!!!!!!
το διάβασα όοοοοοολο (γιατί αναρωτιέσαι...?)
αλλά όχι τα σχόλια
μπας και σε προλάβω πριν φύγεις!!!!
μου κάνεις γυνμναστικές στα μάτια,
και πάω και για πρεσβυωπία σλόουλι!
μην μου τα κάνεις αυτά!
με έχει αποδιοργανώσει αρκετά
η σκέψη του ανηψιού σου
(κάθε μου ευχή για υγεία και χαμόγελα, ντίβα μου!)
καθώς και η γεμάτο νοήματα ανάρτηση σου.
δεν θα σχολιάσω.
θα σου πω μόνο ότι τον τελευταίο καιρό
μονοπώλησες το ενδιαφέρον μου εδώ γύρω...
ίσως και έχεις αρκετή ευθύνη που δεν τόκλεισα το βλόγι.
γουστάρω τις αλλαγές
και νοιώθω καλά όταν κάποιος που με νοιάζει
κάνει αυτό που γουστάρει.
γι'αυτό, χαίρομαι που το παίρνεις αλλοιώς.
ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
βρε αδελφέ, και έναν καναπέ ν'αλλάξουμε θέση
ξαναβλέπουμε τα οικεία με φρέσκο μάτι.
και σένα το μάτι σου ποτέ δεν θάναι ανιαρό.
αυτά.
σου στέλνω διαδικτυακά ΕΝΑ φιλί πραγματικό
και όλα να πάνε καλά με το πιτσιρίκι σας.
καλό απόγευμα.
χχχχχχχχχχχχχχ
Αγαπημένε (όλων μας) koulpa
Καμία θλίψη (τουλάχιστον όχι στο θέμα του ιστολογείν).
Μία μικρή παράσταση μονολόγου πριν πέσει η καλοκαιρινή αυλαία.
Περί των σχολίων (αχ κουλπίε μου κι έλεγα να το αποφύγω..θα πρέπει να αναρτήσω ειδικό κομεντο-μανιφέστο:-)
Περί μούμπλε μούμπλε. Σαφώς και πολλές φράσεις, παραφράσεις και ατάκες έχουν συγκεκριμένο και γνωστό δημιουργό αλλά συχνότατα στιγματίζουν έντονα και τον μετέπειτα χρήστη. Ειδικά σε μικρές κοινωνίες όπως αυτή της ελληνικής μπλογκόσφαιρας.
Να είστε καλά κουλπίε μου, σας ευχαριστώ για όλα..εις το επαναπληκτρολογείν (το επικοινωνείν μένει αδιατάρακτο:-)
Drthr
Θα με αναγκάσεις να γίνω αυστηρή.
Όπως διαπίστωσα στη σκηνή σου (στο μπλογκ σου) οι προσκλήσεις είναι πολλές κι εγώ δεν είμαι ούτε ομαδικός ούτε ανταγωνιστικός τύπος..περσόνας:-)
Παρόλα αυτά και εξαιτίας των κοινών ζωοφιλικών μας ενστίκτων (...) σου διαμηνύω πως από την ντίβα δεν γλίτωσε ποτέ κανείς (αφού τράβηξε την προσοχή της).
Η ταυτότητα και η οπτική σου είναι εμφανείς.
Είσαι μία επικίνδυνη προσωπικότητα γόη καμηλιέρη που πηγαίνει σε γάμους, παίζει με το βαφτιστήρι του και ακούει..κυβερνητικούς εκπροσώπους.
Επίσης απαντά σε όλα τα σχόλια με την ίδια ευγενική και χαριτωμένη διάθεση (μεγάλο κατόρθωμα και σε ζηλεύω για αυτό), διακαταχέται (ο γόης ο καμηλιέρης λέω) από οξύ πνεύμα (όχι οινόπνευμα) και τέλος πάντων δεν ήθελα να το παραδεκτώ και να το αποκαλύψω αλλά το ζώδιο σου (του Δρυοκολάπτη) είναι μακράν το ελκυστικότερο όλων.
Ορίστε.
Τι κατάλαβες τώρα;
Θα δεχτείς άλλες 3000 προτάσεις κι η Μάγια άδικα θα αρωματίζεται..
[i will be around..μην ξανοίγεσαι]
Γλυκύτατε και παλιέ μου φίλε SotirisK
(χρόνος σχεδόν, ε;-)
Δικαιούστε να είστε όσο ξινισμένος θέλετε αρκεί να επιχειρηματολογείτε.
Το blogging όπως και όλα τα χαοτικά συστήματα ακολουθούν κανόνες ..εν-τροπιασμού.
Τα επιμέρους τμήματα της δομημένης (αν ποτέ και όποτε) κοινωνίας, ακολουθούν τα προσωπικά και υποκειμενικά κριτήρια των ηγετών τους (πόλη-κράτη είναι τα μπλογκ),
αλλά κι αυτά τα υποκειμενικά προσωπικά κριτήρια οφείλουν να υφίστανται με όσο το δυνατό πιο διακριτό και εμφανή τρόπο.
Αν δεν αναγνωρίζω το κριτήριο (=ήθος--> άποψη) του συντάκτη πώς θα συμμετάσχω στην διαδραστικότητα μίας κοινωνικοποίησης μέσα από τα σχόλια;
Εκτός βέβαια και αν το τμήμα της διαδραστικότητας είναι ένα απλό παιγνίδι.
Και πριν βιαστείτε να με δακτυλοδείξετε ως την πρώτη αμαρτωλή, παραθέτω ένα απόσπασμα που διάβασα πριν λίγο από το βιβλίο "Ισόβια στους χάκερς;" του Χ. Παπαδημητρίου:
[Η πλάγια γραμματοσειρά είναι δικές μου απόψεις]
"Λοιπόν, εσείς τι λέτε; Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά που έχουν όλα τα παιγνίδια; Μήπως ότι τα παίζουμε μόνο για διασκέδαση;..Ακόμα μία προσπάθεια: Σε ένα παιγνίδι ακολουθούμε κανόνες και περιορισμούς που είναι τεχνητοί, που μοναδικό σκοπό έχουν να δημιουργήσουν το παιγνίδι. Η εξαίρεση εδώ είναι η θεωρία των Παιγνίων. Μαθηματικά παιγνίδια που κανείς δεν τα παίζει αλλά δημιουργούνται μόνο και μόνο για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τη συμπεριφορά λογικών ανθρώπων σε συνθήκες ανταγωνισμού και συνεργασίας.(αυτό πιστεύω πως θα έπρεπε να συμβαίνει στο personal blogging, αλλά διαβάστε και τη συνέχεια)
Νομίζω ότι το βρήκα: Όλα (τα πιο πολλά)τα παιγνίδια στερούνται σοβαρότητας"
Το απόσπασμα που παραθέσατε δεν επισημαίνει κάτι διαφορετικό από το πρώτο μέρος της δικής μου άποψης.
Απλά, εγώ εξακολουθώ να επιμένω πως ο άγνωστος έλλην που συνέταξε την παράγραφο εθελοτυφλούσε και στρουθοκαμήλιζε. Η ψυχή του ηρεμούσε μόνο για λίγο. Μέχρι τη στιγμή όπου και αυτή ακόμα η λήθη των όσων συνέταξε να υπέκυπτε στη λήθη του εξομολογητικού scripta.
Να είστε καλά:-)
Σας ευχαριστώ
maya μου
Αγαπημένη μου επισκέπτρια, σχολιάστρια αλλά και φίλη
σε ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου όπως και για την προσοχή σου.
Πράγματι, ξεψάχνιζες πάντα όλα μου τα κείμενα:-) ειδικότερα όσα πραγματικά το είχαν ανάγκη:-)
Το παράδειγμα του καναπέ με έκανε να χαμογελάσω πλατιά.
Ναι βρε πεταλούδι. Ένα φενγκ σούϊ τροποποιώ:-)
[Το μπλόγκι σου είναι unique. Μην αφήσεις τον πολτό της μάζας να σε αφανίσει.]
Σε φιλώ κι εγώ
:ooo
Άλαλος...
{και χωρίς λόγους να σε διαψεύσω >:)}
Drthr
Δεν είμαι σίγουρη πως "σε θέλω" άλαλο.
Τέλος πάντων τουλάχιστον να γράφεις.
[Σου έχω πει πως μου αρέσει το ιστολόγιο σου; Είσαι από τα υψηλά IQ πνεύματος και άρα καλή επιρροή]
Υ.Φ. Όπως ελπίζω να έχεις καταλάβει όλα τα παραπάνω ήταν (πρωτίστως) για να σε πείσω να μη δεχτείς καμία άλλη πρόταση.
Betablogger:Αυτόματος μετριασμός σχολίων μετά την πάροδο συγκεκριμένων ημερών.
Θα προσπαθήσω θα προσπαθήσω...
Αλλά ξέρεις πως είμ' εγώ τώρα, έχω μεν την πάσα διάθεση να υποκύψω μόνο στη δική σου, αλλά μπορώ ν΄ αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό. Τί να πεις, αδυναμίες...
{Μη μασας, στο συγκεκριμένο θέμα είμαι άλαλος}
[Τί είν' το από πάνου;]
Drthr
Εμπεριστατωμένες μελέτες στο θέμα των ..γόηδων (όχι βέβαια καμηλιέρηδων) μου έχουν αποδείξει πως όσο περισσότερο κάποιος επιμένει να ισχυρίζεται την αποχή του (ή έστω μία απόσταση) από τους πειρασμούς, τόσο πιο ανειλικρινής και ανέντιμος θα αποδειχθεί.
Άρα μαθηματικώς συνάγω το συμπέρασμα, πως ..είσαι ο πλέον ακίνδυνος μετά την δήλωση υπέρ πειρασμών (καταλαβαίνω άλλωστε πως μία τέτοια προσωπικότητα- την δική σου λέω- δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα απλό μονοσύνολο)
[δε μασάω, λέω]
Το αποπάνω είναι μία νέα ρύθμιση που ανακάλυψα πως υπάρχει πλέον. Απελευθερώνω μεν τα σχόλια αλλά θα ενεργοποιηθεί μετριασμός μετά την πάροδο κάποιων ημερών.
κι εμένα με αποσυντόνισε η είδηση για το ανιψάκι τώρα...
κι αφού γενικά σέβομαι τη γνώμη του καθενός και τους κανόνες που βάζει "σπίτι" του -αλλιώς τι νόημα έχει η επίσκεψη;- θα περιμένω να δω την αλλαγή :)
Τις ευχές μου για το μικρούλι έχεις όμως, ολόθερμες -να πάνε όλα καλά.
μα τι γένεται; άντι να αφξάνουν ελατώνονται τα σχόλια;..:):)
τι είναι αυτό παραπόστ;:):)
χμ.. κι εγώ συμφωνώ σε όλα.. εκτός από το σχολιασμό μικρών.. πως να το εννοήσεις το μικρό.. σχεδόνα όλα όσα διαβάζω με σκανδαλίζουν να σχολιάσω.. το ότι κάποιο blogg έχει λίγους αναγνώστες δε το καθηστά αυτομάτως μικρό.. στην αξία.. μπορεί απλώς ο ιστογράφος να μην ακολούθησε τις συβουλές του σαρντό..:):)
χαχα γιατι στο αεροπλάνο δεν έχει σύνδεση; για ρωτήστε..:):)
την καληνύχτα μου:):)
29.7.08
χαχαχα έκανα μερικά page down παραπάνω και βρέθηκα στα σχόλια του προηγουμένου.. ακολουθόντας τη ρωή του παραποστ..:):)
το iq δεν είναι κάτι σταθερό..:):)
...
μια συγκίνηση την έπαθα.
φουυυυυυυυυυυυυ!
μημιταράζς!
στο μεταξύ
ΚΑΙ σε αυτό το πόστ
ΚΑΙ στο παρ-ποστ δίπλα
ρίχνεις, ρίχνεις...
και θέλω να σχολιάσω, να σχολιάσω...
και τελικά
-
ναda.
τρακ της αποβάθρας έχω πάθει!
πού παααααααααααααααας?!!!!!!
αχαχα
νάναι απ'αυτά τα ταξίδια
που μυαλό και σώμα μαζί μαγεύονται!
bon voyage cherie! :)
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
ΥΦ να το πάρεις εκείνο το φόρεμα. θα το βάλεις!
σε όλα σου τα ποστ ή σχεδον σε, υπάρχει θυμός .
τι ειναι αυτό που σε κάνει ο θυμός σου να έχει διάρκεια;
υπάρχουν φορές που δεν χωράς στα ρούχα σου.
μήπως αυτή ειναι η ανανεωση; τιθασεύεις το θυμό σου και παίρνεις θέση, αφού η αντίθεση δεν μπορεί να έχει διάρκεια;
στον "πρεζα τιβι" βλέπω έναν τέτοιο καθημερινό αμείωτο θυμό , αλλά αυτός ασχολείται με τα πολιτικα εσένα ποιό είναι "το γαμώτο σου" ;
πως να στο πω, είναι ένας θυμός που βλέπω να πηγάζει από μέσα σου , κατι σαν προσωπικό σου στοίχημα , κάτι που μάλλον δεν εχει να κάνει με το περιβάλλον σου το εδώ ή της δουλειάς σου , κάτι που ... σαν να έδωσες τροφή και στέγη σε ένα κουνουπι που φωλιάζει στο μυαλό σου και ενώ εσύ το φροντίζεις αυτό δεν παύει να σε ενοχλεί ...
Τις ευχές μου για το μικρούλι να πάνε όλα καλά.
΄Οσο για τα άλλα,κατ΄αρχάς διακοπές. Μετά όπως λέγαν οι παλιοί για τις αλλαγές:¨"Τη ζυγαριά μου για πολλά πράγματα ταλάντευσα,και τώρα είμαι λίγη σκόνη"
νατασσάκι
Ευχαριστώ πολύ
Εις το επαναπληκτρολογείν
koulpie
Έχομεν και λέμε:
(ανακεφαλαίωση)
- Όπου βλέπει κανείς πολλά σχόλια, ας κρατάει μικρό καλάθι
- Δεν εννόησα κανέναν προσδιορισμό "μικρών" μπλογκ. Ανέφερα απλά ό,τι έγραφε ένα σχόλιο που έλαβα.
- Μπλογκάρισμα από το αεροπλάνο; (μωρέ θα τον κάνω εγώ μπλόγκερ τον πιλότο στο άψε σβήσε!)
[Ευθύνομαι και εγώ για την εκ παραδρομής - λάθος- τοποθέτηση του σχολίου σας. Ίσως είναι καλύτερα να κλείνω τα σχόλια στα παλιά ποστ ώστε να σας γλιτώνω]
Ε καληνύχτα πια:-)
maya
Ξεκινώ από το τέλος:
- Θα το πάρω το φόρεμα..κι ας μη το βάλω:-)
- "Ρίχνω"; Ε πεταλούδι μου ..με το "σεις" και με το "σας" δεν λαμβάνονται τα σωστά μηνύματα (αυτό κατάλαβα)
- τρακ της αποβάθρας;! (θα με τρελάνεις:-)
- ταξίδι ανασυγκρότησης δυνάμεων (έχουμε αγώνα - και-φέτος)
Φιλιά
logicomix
- Δεν είναι θυμός. Είναι ανάγκη να δαχτυλοδείξω τους γυμνούς βασιλείς.
- Η πρόθεση μου αυτή έχει διάρκεια επειδή ισοδύναμα υπάρχει περιοδική εμφάνιση τέτοιων βασιλέων.
- Πάντα χωρώ στα ρούχα μου. Αλλά έχω βήμα όπου μπορώ πλέον και να τα επιδεικνύω (if u know what i mean)
- Με συγκρίνετε με το πρέζα τι βι;!! (...)
- Το "νεύρο" μου πάλλεται από τον στρουθοκαμηλισμό (κυρίως) και την μερική ή ολική τύφλωση μπροστά στο οφθαλμοφανές (σύμπτωμα το οποίο παρουσιάζω ενίοτε και εγώ η ίδια)
- Αλίμονο αν πάψει οτιδήποτε να ταράζει το μέσα μου. Θα'χω "πεθάνει".
Νέε μου φίλε Albus
Σας ευχαριστώ πολύ.
Το ζύγι αγαπημένε μου albus απεικονίζει την πρόθεση μόνο. Πόσο μετρώ; Τόσο (θα) είναι. Δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την απόφαση. (Τόσο θα κρατήσω ..Τόσο θα πετάξω..)
Κυρία μου, σου εύχομαι να είσαι παντα πολεμίστρια και να βγαινεις νικήτρια σε "πάτρια" ή μη εδάφη... Επίσης, το θεμα με το ανιψούδι σου να λυθει με τον καλύτερο για την υγεία του τρόπο αφενώς, με τον ανακουφιστικότερο για την ψυχική σου αναπνοή αφετέρου.(Μαλλον μαλακία εγραψα αλλα τελος πάντων!) Επίσης, θα μου επιτρεψεις να κανω μία παρατήρηση: απ΄ό,τι έχω καταλάβει 2 χρόνια blogger(έχουμε ακομη ψωμι μεχρι τη σύνταξη :)))) ο βασικος λογος που γραφουμε είναι να δουμε την ψυχη μας απέναντι. Να καταλαβουμε τι στο διάολο κουβαλαμε μεσα σε τουτη τη σαλεμένη σφαίρα που ελεγε κι εκεινος ο τρελός(;). 'Επονται οι ανάγκες διαπροσωπικής επικοινωνίας. Ισως μειδιάσεις με την αφελή και κοινοτοποη διαπίστωσή μου, αλλα νομίζω πως είναι λυτρωτικο να παραδεχομαστε το ναρκισσισμό μας, σε μικρο ή μεγαλο βαθμό. Εχω σαλταρει , μη λαβεις και πολυ υποψη σου ό,τι εγραψα, θελω να ξερεις ότι έχεις πένα ποοολυ καλή. Το ξερεις προφανώς! Οι αποφασεις σου είναι σεβαστές. Αναμενω το "τέκνο" της νέας εποχής. Μονο κατσε μια στιγμη να προσδεθώ γιατι έχω και μια δυσανεξία στις αλλαγές.. Οταν δεν τις προκαλώ εγώ! χαχαχαχαχαχα. Να υγιαινεις κι εσύ και οι αγαπημένοι σου.
Καλημέρα Diva μου.
Κατ' αρχήν τις ευχές μου για ταχεία ανάρωση στο ανιψάκι σου.Να πάνε όλα καλά.
Τώρα σε' σένα εύχομαι καλές διακοπές, καλή ξεκούραση.Να ξεκουραστείς, να χαλαρώσεις και να επιστρέψεις δριμύτερη. :-)
Καλά να περνάς και να προσέχεις.
Γενναία Miss auburn
Σας ευχαριστώ για τις ευχές.
----
Ο λόγος που γράφουμε είναι ναρκισσιστικός δια της επιβεβαίωσης.
Πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε τόσοι "ασήμαντοι" δεν ήταν σε θέση να "μαζέψουν" με τέτοια ταχύτητα, (τόσους) "πιστούς" χειροκροτητές. (οι "σημαντικοί" βρίσκουν τέτοιους..με έναν γηγενή τρόπο..γεννιούνται αυτόματα όπως το περιβάλλον εργασίας και ένας κώδικας)
Όσοι "παρανοϊκοί" πιστεύουν στη δύναμη που απαιτείται για την θέαση της ψυχής, μάλλον μπλογκάρουν αυτοκτονικά (ειδικά αν κάνουν το λάθος να δώσουν στίγματα συμβατικής ύπαρξης)
Τέλος πάντων κι επειδή αρκετά φιλοσόφησα , το λυτρωτικό Miss auburn δεν είναι η παραδοχή του δικού μας ναρκισσισμού αλλά η διαπίστωση της ανάγκης των άλλων να μας βλέπουν ναρκίσσους έτοιμους να βουτήξουμε στη λίμνη του ειδώλου μας.
Να είστε καλά
lazaros
Ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι και σε σένα καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.
O mr Di οφείλει να αποχαιρετήσει τη diva του personal blogging, αν και αναρωτιέται τι μπορεί να γράφει κάποιος που δεν θα είναι προσωπικό. Σκέφτεται ότι ακόμη και μια απλή μεταφορά πληροφοριών δεν μπορεί να γλυτώσει από το προσωπικό. Και τότε κάποιοι προσωπικοί κανόνες καθορίζουν το τι επιλέγουμε και πως το μεταφέρουμε. Προφανώς δεν μπορούμε να υπάρξουμε έξω από τη ματιά μας, έξω από τον εαυτό μας, πάνω από την αγωνία μας. Οχι, λύτρωση δεν υπάρχει, πλην της γνωστής και απευκταίας, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα και την πηγή της αγωνίας. Ασθένεια και θεραπεία στο ίδιο μπουκάλι.
Το personal blogging, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να προσφέρει ότι κι ένας φίλος που έχει την ικανότητα να ακούει. Στην χειρότερη, τίποτα, στις ενδιάμεσες φλυαρίες και ανέξοδη συμπάθεια.
Σε κάθε περίπτωση ο Mr Di θα παραμείνει λάτρης του λόγους της και θαυμαστής της ομορφιά της και υπακούοντας στους κανόνες του παιχνιδιού θα δηλώνει, "ευθαρσώς", απ' την ασφάλεια της ανωνυμίας του και το ένα και το άλλο.
Καλή επάνοδο
Σοβαρα τωρα ...
τελειωνε με τις διακοπες και μαζεψου πισω
κι αλλη φορα να τις προγραμματισουμε ταυτοχρονα..μολις γυρισα και χαιρομαι που φευγεις...
....
#@%#$$#@@#
-μα μου κακοφαινεται!!!!!
*και θα την πληρωσει η Mommie!!θα την βαλω να σου γυαλισει το πορταιτο στο δυτικο σαλονι ..
*μα πολλα φιλια!
Οπως παντα, τελευταια και ιδρωμενη, εχω αρχισει και αισθανομαι ασχημα πια. απο οοοοοοολο το κειμενο , θα σταθω μονο στη φραση (το τελυταιο περσοναλ ποστ), απλα γι ανα σδιαφωνησω. καθετα. ντιβα, ομολογω ευθαρσως οπως κιεσυ, οτι εγω πριν σε γνωρισω απο εδω μεσα, δεν σε ηξερα απο το μεσο. ομολογω επισης, οτι αν δενηταν το ¨εδω μεσα", μπορει να μη σε γνωριζα ποτε. αισθανομαι λιγο σα να μου στερεις μια παραπανω γνωση για το ατομο σου, ΟΜΩΣ οφειλω να σεβαστω τις επιλογες, μια που ο καιρος εχει δειξει οτι καλα εχεις κανει, ό,τι εχεις κανει....
σε φιλω, θα εισαι ηδη εκτος και για διακοπες..
Αγαπητή,
συνεχεία της προφορικής μας επικοινωνίας έχω την τιμή να σου γνωστοποιήσω τα ακόλουθα ασήμαντα και άκρως αμελητέα:
Σε πολλούς αρέσεις...
Έχει όμως καμμία ουσιώδη σημασία αυτό;
Σημασία μπορεί να έχει γιατί τους αρέσεις.
Σημασία θα μπορούσε να έχει γιατί σου λένε ότι τους αρέσεις.
Σημασία έχει ενδεχομένως να σου αρέσουν αυτοί.
Σημασία θα είχε όντως αν άξιζαν να σου αρέσουν.
Σημασία έχει ό,τι πράγματι αξίζει στη ζωή.
Προχτές σε μια βιτρίνα στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών είδα ένα μεγάλο διαμάντι, που δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα ακριβό.
Πρώτη σκέψη που έκανα ήταν να το αγοράσω στη Μ.
Δεύτερη σκέψη μου ήταν ότι αν αυτό το μεγάλο και όμορφο διαμάντι ήταν αληθινό δεν θα το έβαζαν στη βιτρίνα. (Οι πολύτιμες αλήθειες μένουν πάντα κρυφές, αλλιώς ψάξε να βρεις το κάτι που δεν πάει καλά)
Τρίτη σκέψη που έκανα ήταν ότι τα πολύτιμα πετράδια είναι πολύ ακριβά και δεν αναγράφεται τιμή όταν κι εάν εκτίθενται, εφόσον αυτή κυμαίνεται ανάλογα με το χρηματιστήριο. (Οι αλήθειες παίρνουν άλλη μορφή κι αξία αλλάζοντας γεωγραφικό τόπο. Φαίνεται επηρεάζονται από το μαγνητικό βορά ή τον ψυχικό προσανατολισμό του καθεμιανού μας ή τη ρημάδα τη στιγμή που βαρά κεραυνός μοιραίος του Ζηνός)
Τέταρτη σκέψη ήταν ότι ένα τόσο μεγάλο διαμάντι, αν είναι αληθινό, είναι ένα απόκτημα που σε θέτει σε διαρκή εγρήγορση και φόβο. Σε κάνει δηλαδή ένα τρομαγμένο μικροαστό, ιδιοκτήτη περιουσιακού [απο]κτήματος, αφαιρώντας σου την αληθινά πολύτιμη ξεγνοιασιά του ακτήμονος. (Το τι κάνει έναν άνθρωπο ζηλιάρη μην το ψάξης ποτέ, αφού ο λόγος δεν είναι ποτέ αποχρών. Μόνο να φυλάγεσαι από δαύτονε και τη νοσηρότητά του)
Πέμπτη σκέψη ήταν ότι ένα τέτοιο ακριβό δώρο δεν είναι άλλο - δεν μπορεί να είναι άλλο - από μια προσπάθεια εξαγοράς. Μια προκαταβολή υπηρεσιών [απ]αιτηθησομένων «τω μέλλοντι καιρώ τω δέοντι» (αν είναι δυνατόν να υπάρχη ποτέ, σε οποιαδήποτε περίπτωση «καιρός δέων» πέραν της ώριμης ώρας που οι αυτοματισμοί του Κοσμικού ορίζουν υπάρξεις, συνυπάρξεις, πράξεις και διαπράξεις).
Έκτη σκέψη ήταν να της αγοράσω το δίσκο με το τραγούδι «Τζιβαέρι μου» γιατί σκέψη τρελή, πίστεψέ με όχι καρμίρικη, μου είπε ότι «η αγάπη δεν ζητεί τα εαυτής μηδέ περπερίζεται» γι αυτό και στα τζιβαέρια δεν χαρίζουν τζιβαέρια ΠΟΤΕ!
Σε σένα χαρίζω ό,τι δει κι αρμόζει, δώρο στη χαρά της πρώτης γνωριμιάς.
Έτσι δημοσίως!
______________
Απόψε στην Πατησίων αγόρασα επιστρέφοντας σπίτι άλλο ένα άσπρο παντελόνι, που ξέρω πως μάλλον δεν θα φορέσω ποτέ.
Πάνε βλέπεις χρόνια πολλά που δεν ξαναφόρεσα άσπρο παντελόνι.
Mr. Di
Ποτέ άλλοτε δε συμφώνησα τόσο μαζί σας όσο σήμερα.
Τίποτα δεν ξεφεύγει του εαυτού μας και φυσικά θα εξακολουθήσω - αδυνατώντας να κάνω κάτι άλλο- να μπλογκάρω "προσωπικά".
[Με μεγαλύτερη σύνεση όμως]
Καλώς σας ξαναβρήκα
talisker stt.
Επέστρεψα και υπόσχομαι καλύτερο προγραμματισμό στο μέλλον.
[Κατέβασε βρε το κάδρο να "αναρτήσουμε" κάτι πιο hot]
Φιλιά πολλά
lifewhispers
Το σχόλιο σου όπως και η πεποίθηση μου πως εννοείς every word μαζί και με μερικά σχόλια άλλων με ανάγκασαν να παραδεχτώ πως η γνωριμία που επιτυγχάνεται μέσα από το personal blogging φέρει και όμορφα αποτελέσματα.
Χαίρομαι που είμαι εδώ. Που σας γνωρίζω. Σας μαθαίνω και το ίδιο πράττετε κι εσείς.
Με λίγο περισσότερο έλεγχο, αυτό θα συνεχιστεί διότι δεν επιθυμώ να το χάσω.
Αναμοχλευτή μου
Επιστρέψατε κι εγώ η ανόητη σας είχα "διαγραμμένο".
Ευθύνεστε όμως γιατί με είχατε πείσει για την μη-επιστροφή.
Για όλα όσα αναφέρετε, ερυθριάζων Cyborg (αν και diVa) χαμηλώνω το βλέμμα και χαμογελώ.
Μεγάλη μου τιμή και χαρά που "επισυνάψατε" στον βίο μου μία διά ζώσης γνωριμία με τόσο σπουδαία πνεύματα και τόσο ευχάριστους ανθρώπους.
[Διαβάστε μία σύμπτωση. Έφερα από το σπίτι μου στο Βορρά ένα άσπρο παντελόνι. Το είδα πλυμένο αλλά όχι σιδερωμένο και το πήρα. "Μα, δεν το φοράς" μου είπε η μητέρα μου. Εγώ όμως το έφερα εδώ]
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου
Δημοσίευση σχολίου