Σάββατο
SocialNetworkingParty by @e-diva Friday February 6th, 21:00 - details next days (SpreadTheNews)
Σάββατο
[Ευχαριστώ tf:-]
Updated: 1/2/2009 (Καλό μας Μήνα)
Updated: 2/2/2009
Updated: 3/2/2009
Updated: 4/2/2009 (new video)
Αφορμή: Στο twitter
Υπεύθυνος επανεμπλοκής μου με το twitter: cybereddie
Υπεύθυνος πρόσκλησης: tf
Υπεύθυνος δημιουργίας group στο facebook SocialNetworkingParty: @eimai
Έδρα: το blog μου
Memo: The Idea
"Εάν χαζολογάς την Παρασκευή το βράδυ στο διαδίκτυο ή βαρέθηκες να βλέπεις τα ίδια και τους ίδιους, θα είμαστε εδώ για να σαχλαμαρίσουμε συνειδητά.
Το πάρτι είναι online.
Όποιος "συνδέεται" μαζί μου ή με κάποιον φίλο μου, μέσα από οποιοδήποτε social network θα μπορεί να συμμετέχει"
Έλαβα μερικά widgets με playlists και video playlists. Ευχαριστώ πολύ!
Το πάρτι θα έχει :
- συνεχή updated post
- quiz
- video
- music
- link ..πολλά πολλά link για να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερο το web αλλά και όσους κινούνται ανάμεσα μας
- gossip, humor
Σε αυτό το blog μπορείτε να αφήσετε σχόλια και ως ανώνυμοι
Ο κομεντοχώρος μου θα είναι ανοικτός σε όλους! Χωρίς μετριασμό! (αλλά όποιος πάει να χαλάσει το πάρτι θα πάει από εκεί που ήρθε).
Όσοι έχετε λογαριασμούς σε διάφορα social network, δηλώστε τα nickname + social network στον κομεντοχώρο μου ή ενημερώστε με στέλνοντας mail ή όπου αλλού θέλετε κι εγώ θα φροντίσω να …διαδώσω τα info.
Μιλήστε με κάποιον στο skype!
Βγείτε από το καβούκι σας!
Web is fun, knowledge and HUMAN socializing!
Any ideas are welcome
[Έχουν κατατεθεί ασφαλιστικά μέτρα για τους μίζερους]
Mail me
Twitter me (e_diva)
Facebook me (eirini voutskoglou)
Blog me (e-diva)
Msn me (evoutskoglou@hotmail.com)
Skype me (erin_v)
MySpace ..me (http://www.myspace.com/qnmaya)
Plurk me (http://www.plurk.com/ediVa)
Friendfeed me! (http://friendfeed.com/ediva)
Την Παρασκευή το βράδυ θα είμαι online (σχεδόν) παντού!
--> Η χρήση κάμερας είναι προαιρετική.
--> Πολλοί επέδειξαν..δυσαρέσκεια που το πάρτι δεν είναι real αλλά σκέφτηκε κανείς πως σε ένα online party θα μπορούν να συμμετάσχουν και χρήστες με κινητικά προβλήματα; Εγώ γνωρίζω τουλάχιστον δύο αναγνώστες του blog μου οι οποίοι δε θα μπορούσαν επουδενί να παραστούν σε ένα ..συμβατικό πάρτι.
Υπεύθυνος επανεμπλοκής μου με το twitter: cybereddie
Υπεύθυνος πρόσκλησης: tf
Υπεύθυνος δημιουργίας group στο facebook SocialNetworkingParty: @eimai
Έδρα: το blog μου
Memo: The Idea
"Εάν χαζολογάς την Παρασκευή το βράδυ στο διαδίκτυο ή βαρέθηκες να βλέπεις τα ίδια και τους ίδιους, θα είμαστε εδώ για να σαχλαμαρίσουμε συνειδητά.
Το πάρτι είναι online.
Όποιος "συνδέεται" μαζί μου ή με κάποιον φίλο μου, μέσα από οποιοδήποτε social network θα μπορεί να συμμετέχει"
Έλαβα μερικά widgets με playlists και video playlists. Ευχαριστώ πολύ!
Το πάρτι θα έχει :
- συνεχή updated post
- quiz
- video
- music
- link ..πολλά πολλά link για να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερο το web αλλά και όσους κινούνται ανάμεσα μας
- gossip, humor
Σε αυτό το blog μπορείτε να αφήσετε σχόλια και ως ανώνυμοι
Ο κομεντοχώρος μου θα είναι ανοικτός σε όλους! Χωρίς μετριασμό! (αλλά όποιος πάει να χαλάσει το πάρτι θα πάει από εκεί που ήρθε).
Όσοι έχετε λογαριασμούς σε διάφορα social network, δηλώστε τα nickname + social network στον κομεντοχώρο μου ή ενημερώστε με στέλνοντας mail ή όπου αλλού θέλετε κι εγώ θα φροντίσω να …διαδώσω τα info.
Μιλήστε με κάποιον στο skype!
Βγείτε από το καβούκι σας!
Web is fun, knowledge and HUMAN socializing!
Any ideas are welcome
[Έχουν κατατεθεί ασφαλιστικά μέτρα για τους μίζερους]
Mail me
Twitter me (e_diva)
Facebook me (eirini voutskoglou)
Blog me (e-diva)
Msn me (evoutskoglou@hotmail.com)
Skype me (erin_v)
MySpace ..me (http://www.myspace.com/qnmaya)
Plurk me (http://www.plurk.com/ediVa)
Friendfeed me! (http://friendfeed.com/ediva)
Την Παρασκευή το βράδυ θα είμαι online (σχεδόν) παντού!
--> Η χρήση κάμερας είναι προαιρετική.
--> Πολλοί επέδειξαν..δυσαρέσκεια που το πάρτι δεν είναι real αλλά σκέφτηκε κανείς πως σε ένα online party θα μπορούν να συμμετάσχουν και χρήστες με κινητικά προβλήματα; Εγώ γνωρίζω τουλάχιστον δύο αναγνώστες του blog μου οι οποίοι δε θα μπορούσαν επουδενί να παραστούν σε ένα ..συμβατικό πάρτι.
Υ.Φ. Προβλέπω..καταιγίδες ;-)
Labels: Blogging, Burlesk, Creativity, HowTo, Humans, Obsessions, Personal, Projects, Remember, SocialNetworkingParty, Tech, Web 72 Τόλμησαν
Πέμπτη
Greeks: Post-Modern Flintstones
Πέμπτη
Παρακολουθώ εδώ και μέρες, θέματα που έχουν κυριολεκτικά καταλάβει με σαρωτική μορφή όλα τα time lines του διαδικτύου.
Δε θα τα αναπαραγάγω με κάποια μορφή ανάλυσης.
Ούτε θα αντιστοιχίσω παραγράφους στις γνωματεύσεις που προκλήθηκαν μελετώντας τον αναστεναγμό του κάθε πικραμένου/καναπεούχου/επαναστάτη της κλωτσιάς (κοιτάτε τώρα συνειρμός: Η Μαρία Αντουανέτα αναφωνεί: ο μοντιέ, τι απογοήτευση/αυτό το παντεσπάνι δεν είχε καν φλουρί), εφόσον μόνο έτσι καταλήγει κανείς να αντιμετωπίζει κάθε κείμενο που συμπληρώνει την ηχητική όχληση της υπερ-άποψης.
Θα πληκτρολογήσω όμως, την αίσθηση που όχι μόνο έχει δημιουργηθεί αλλά τείνει πλέον να παγιωθεί στον ανοικτό ορίζοντα της αντίληψης μου, θέτοντας σε στάση «αλτ , τις ει;» την όραση και τη νόηση.
Όσες παροχές τεχνολογικής μορφής και αν δώσεις στους Φλίντστοουνς, αυτοί πάντα θα αγωνίζονται για την ικανοποίηση των αρχέγονων αναγκών τους, οι οποίες είναι: εύκολη μασημένη τροφή, επιβράβευση (πτυχία) και αυτό-περιοριζόμενη απασχόληση (εργασία).
Τρεις ανάγκες οι οποίες σε όποιο μαθηματικό σύστημα και αν τις δεις, απλά δεν παρουσιάζουν συνεπαγωγή (αλλά κι αν ποτέ παρουσιάσουν θα αποκαλύψουν ένα πρώτου layer πλέγμα βιβλικού περιβάλλοντος σε στασιμότητα..μέχρι βέβαια το apply της φωνής ενός θεού)
Η κοινωνική πολιτική , και αυτή , έχει πλέον αποκαλύψει σε όλο της το μεγαλείο ένα χαρακτηριστικό bug της φυλής των νέο-ελλήνων. Στο μεγαλύτερο ποσοστό οι οικογένειες μεγαλώνουν τα παιδιά παρέχοντας με κάθε θυσία, χρήμα καθώς και όποια άλλη καταναλωτική ιδιωτεία με στόχο την εξασφάλιση ενός ήρεμου περιβάλλοντος χωρίς εντάσεις και απογοητεύσεις- λες και δε παίζουν αυτές τον πιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη.
Αυτά τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται επί πληρωμή και συνηθίζουν να επικροτούν ..εν τη παροχή.
Αυτά τα παιδιά, κλειδώνουν την πόρτα στους γονείς και πετούν τα κλειδιά από το μπαλκόνι με μία κίνηση πρωταθλητή στο wii μέχρι να ανοίξει το πορτοφόλι στο οποίο φυτρώνουν χαρτονομίσματα ..οπωσδήποτε μη ανακυκλώσιμα στη χρήση τους , εφόσον κάτι τέτοιο ουδόλως απασχολεί τον ευγενή επαίτη.
Από την διαχείριση χρόνου έως την διαχείριση των παροχών, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αφήνονται και αυτοί στην ησυχία τους ως πεθερές που καλό θα ήταν να μην εμπλέκονται συχνά στα της οικίας τεκταινόμενα κι έτσι συνήθως κατευθύνονται σε λουτρά και άλλα θέρετρα αναψυχής κανονίζοντας όμως έστω και δια αποστάσεως να φιλτράρουν της οικονομικές τουλάχιστον κινήσεις των μελών στην κοινωνία της σπηλιάς.
Όταν σε όλη την υφήλιο τα άλματα φτάνουν στο ύψος του ουρανού,
Στη χώρα των Φλίντστοουνς επαναλαμβάνονται χορευτικά καθίσματα κάθε που η μετάδοση της νότας συναντά κάποιο περιβαλλοντικό εμπόδιο , εφόσον η σπηλιά σπηλιά θα μείνει και χαρά σ’αυτόν που δε τη δίνει.
Τα δασικά μνημεία του άστεως, αποκτούν την έννοια του Τοτέμ όταν στα γύρω δάση, ο πολιτισμός παρακολουθεί με κατάνυξη τα ρέκβιεμ των αυτοπυρπολημένων (ο, μα ναι!) δασών.
Βλέπουμε τα δέντρα.
Χάνουμε το δάσος.
…..
Κάπως έτσι βρίσκεται η φωτιά στα χέρια των προμηθέων κι εκείνοι κάμπτουν όλες τις απόπειρες των νευρώνων να αντιδράσουν όχι επειδή καίγονται (μα αυτό πώς να το αντιληφθούν όταν ο πόνος είναι βίωμα ταυτόσημο της επιβίωσης/έχουν πειστεί για αυτό κι άλλη εξήγηση δεν υπάρχει- η γη είναι επίπεδη κι η ελλάδα στίγμα μεσογειακής αναιμίας) αλλά επειδή τυφλώνονται από το φως..αγανακτισμένοι που ενώ παίζουν στα δάχτυλα την τέχνη της κυβείας αδυνατούν να ανακαλύψουν πώς στο διάλο θα συνδεθούν οι φλόγες με μια πρίζα.
Υ.Φ. Σήμερα είναι του Ιγνατίου του Θεοφόρου- Ανακομιδή λειψάνων (διότι έχουμε και μία κάποια μόρφωση)
Δε θα τα αναπαραγάγω με κάποια μορφή ανάλυσης.
Ούτε θα αντιστοιχίσω παραγράφους στις γνωματεύσεις που προκλήθηκαν μελετώντας τον αναστεναγμό του κάθε πικραμένου/καναπεούχου/επαναστάτη της κλωτσιάς (κοιτάτε τώρα συνειρμός: Η Μαρία Αντουανέτα αναφωνεί: ο μοντιέ, τι απογοήτευση/αυτό το παντεσπάνι δεν είχε καν φλουρί), εφόσον μόνο έτσι καταλήγει κανείς να αντιμετωπίζει κάθε κείμενο που συμπληρώνει την ηχητική όχληση της υπερ-άποψης.
Θα πληκτρολογήσω όμως, την αίσθηση που όχι μόνο έχει δημιουργηθεί αλλά τείνει πλέον να παγιωθεί στον ανοικτό ορίζοντα της αντίληψης μου, θέτοντας σε στάση «αλτ , τις ει;» την όραση και τη νόηση.
Όσες παροχές τεχνολογικής μορφής και αν δώσεις στους Φλίντστοουνς, αυτοί πάντα θα αγωνίζονται για την ικανοποίηση των αρχέγονων αναγκών τους, οι οποίες είναι: εύκολη μασημένη τροφή, επιβράβευση (πτυχία) και αυτό-περιοριζόμενη απασχόληση (εργασία).
Τρεις ανάγκες οι οποίες σε όποιο μαθηματικό σύστημα και αν τις δεις, απλά δεν παρουσιάζουν συνεπαγωγή (αλλά κι αν ποτέ παρουσιάσουν θα αποκαλύψουν ένα πρώτου layer πλέγμα βιβλικού περιβάλλοντος σε στασιμότητα..μέχρι βέβαια το apply της φωνής ενός θεού)
Η κοινωνική πολιτική , και αυτή , έχει πλέον αποκαλύψει σε όλο της το μεγαλείο ένα χαρακτηριστικό bug της φυλής των νέο-ελλήνων. Στο μεγαλύτερο ποσοστό οι οικογένειες μεγαλώνουν τα παιδιά παρέχοντας με κάθε θυσία, χρήμα καθώς και όποια άλλη καταναλωτική ιδιωτεία με στόχο την εξασφάλιση ενός ήρεμου περιβάλλοντος χωρίς εντάσεις και απογοητεύσεις- λες και δε παίζουν αυτές τον πιο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη.
Αυτά τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται επί πληρωμή και συνηθίζουν να επικροτούν ..εν τη παροχή.
Αυτά τα παιδιά, κλειδώνουν την πόρτα στους γονείς και πετούν τα κλειδιά από το μπαλκόνι με μία κίνηση πρωταθλητή στο wii μέχρι να ανοίξει το πορτοφόλι στο οποίο φυτρώνουν χαρτονομίσματα ..οπωσδήποτε μη ανακυκλώσιμα στη χρήση τους , εφόσον κάτι τέτοιο ουδόλως απασχολεί τον ευγενή επαίτη.
Από την διαχείριση χρόνου έως την διαχείριση των παροχών, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αφήνονται και αυτοί στην ησυχία τους ως πεθερές που καλό θα ήταν να μην εμπλέκονται συχνά στα της οικίας τεκταινόμενα κι έτσι συνήθως κατευθύνονται σε λουτρά και άλλα θέρετρα αναψυχής κανονίζοντας όμως έστω και δια αποστάσεως να φιλτράρουν της οικονομικές τουλάχιστον κινήσεις των μελών στην κοινωνία της σπηλιάς.
Όταν σε όλη την υφήλιο τα άλματα φτάνουν στο ύψος του ουρανού,
Στη χώρα των Φλίντστοουνς επαναλαμβάνονται χορευτικά καθίσματα κάθε που η μετάδοση της νότας συναντά κάποιο περιβαλλοντικό εμπόδιο , εφόσον η σπηλιά σπηλιά θα μείνει και χαρά σ’αυτόν που δε τη δίνει.
Τα δασικά μνημεία του άστεως, αποκτούν την έννοια του Τοτέμ όταν στα γύρω δάση, ο πολιτισμός παρακολουθεί με κατάνυξη τα ρέκβιεμ των αυτοπυρπολημένων (ο, μα ναι!) δασών.
Βλέπουμε τα δέντρα.
Χάνουμε το δάσος.
…..
Κάπως έτσι βρίσκεται η φωτιά στα χέρια των προμηθέων κι εκείνοι κάμπτουν όλες τις απόπειρες των νευρώνων να αντιδράσουν όχι επειδή καίγονται (μα αυτό πώς να το αντιληφθούν όταν ο πόνος είναι βίωμα ταυτόσημο της επιβίωσης/έχουν πειστεί για αυτό κι άλλη εξήγηση δεν υπάρχει- η γη είναι επίπεδη κι η ελλάδα στίγμα μεσογειακής αναιμίας) αλλά επειδή τυφλώνονται από το φως..αγανακτισμένοι που ενώ παίζουν στα δάχτυλα την τέχνη της κυβείας αδυνατούν να ανακαλύψουν πώς στο διάλο θα συνδεθούν οι φλόγες με μια πρίζα.
Υ.Φ. Σήμερα είναι του Ιγνατίου του Θεοφόρου- Ανακομιδή λειψάνων (διότι έχουμε και μία κάποια μόρφωση)
Labels: Creativity, How not to, Humans, News, Tech, Weird_Logic 22 Τόλμησαν
Για τη χθεσινή εκδήλωση στο ΙΣΤΑΜΕ
Είχα δηλώσει πως θα παρευρεθώ στην εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ "Οι εξελίξεις στο χώρο των Μέσων Επικοινωνίας: Νέα Φαινόμενα και Κοινωνική Δυναμική",
Δίνοντας μάλιστα link στην 4η σελίδα του προγράμματος, όπου με καυστικότητα αντιμετώπισα τα γνωστά ονόματα Μανδραβέλης, Δρανδάκης και την (επαγγελματική;) ιδιότητα “,blogger”.
Η αλήθεια είναι πως έχω διαπληκτιστεί με τον Δρανδάκη –χωρίς να γνωρίζομαι προσωπικά μαζί του (ένα τυπικό «χαίρω πολύ» έχουμε ανταλλάξει ) και χωρίς να έχουμε κοινωνικοποιηθεί είτε διαδικτυακά είτε συμβατικά– καταλήγοντας πως η ενεργητικότητα του στο διαδίκτυο εξυπηρετεί απλώς τις προσωπικές του φιλοδοξίες (βλ. 4Δ).
Αναγνωρίζω όμως πότε ξεφεύγω των ορίων της υπερβολής και αναζητώ με σεβασμό πιθανά αντεπιχειρήματα.
Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος, οφείλει να εξελίσσεται. Να ωριμάζει.
Κι ένα από τα απαραίτητα στάδια ωρίμανσης είναι η διατήρηση ενός ανοικτού μυαλού , βάζοντας στην άκρη προσωπικές προδιαθέσεις.
Ο Μανδραβέλης από την άλλη πλευρά, δεν ήταν ποτέ στη λίστα των αγαπημένων μου δημοσιογράφων. Παρόλα αυτά , ομολογώ πως ο απλός του λόγος στο παράθυρο των ειδήσεων του Σκάϊ, πολλές φορές με κερδίζει σε σημείο να τον παρακολουθώ τουλάχιστον δύο ολόκληρα λεπτά (συχνά μάλιστα χωρίς να διαφωνώ μαζί του).
Με αυτές τις διαθέσεις λοιπόν, έφτασα στο ΕΒΕΑ στις 3.30 το μεσημέρι εχθές , ζητώντας άδεια από τη δουλειά μου, για να παρακολουθήσω την θεματική ενότητα των social media.
Κάθισα μάλιστα στο πίσω μέρος της αίθουσας και όχι στις θέσεις με τα μικρόφωνα, θεωρώντας πως δεν θα υπάρξει χρόνος για συζήτηση εφόσον κάτι τέτοιο δεν αναφερόταν στο πρόγραμμα.
Μερικές παρατηρήσεις, όπως τις σημείωσα στην ατζέντα μου:
1. Ο κόσμος ήταν ελάχιστος και σε ένα μεγάλο ποσοστό, μεγάλης ηλικίας. Αρκετοί νεαροί/ες πιθανότατα ήταν φοιτητές του Παντείου. [Το θέμα όμως αφορούσε όλο τον , εκτός και εντός διαδικτύου, κόσμο. Αυτός ο στόχος λοιπόν, χάθηκε]
2. Κύριε Μανδραβέλη, πιστεύω πως κάνατε ένα μεγάλο σφάλμα. Θελήσατε να υπενθυμίσετε την δημοσιογραφική σας ταυτότητα (γιατί νιώθετε αυτή την ανάγκη;) χρησιμοποιώντας έναν απόλυτα γραπτό λόγο εντυπωσιακών λέξεων με αναφορά σε δεκάδες ονόματα , στοιχεία απωθητικά στον προφορικό λόγο (άντε να ψάχνεις εκείνη στιγμή link στα ονόματα που..ακούγονται!)
3. Γείτονα blogger Δρανδάκη, ο Μπόρχες έλεγε πως κάθε βιβλίο πρέπει να περιέχει και το αντιβιβλίο του. Σε κάποιες διαφάνειες σου, ανέφερες την περίπτωση μίας ξένης νεαρής η οποία αφού ανέβασε φωτογραφίες του πραξικοπήματος στη χώρα της (εκτινάσσοντας την επισκεψιμότητα της), την επομένη ανάρτησε το κινητό της τηλέφωνο , απαντώντας σε όσους ζήτησαν συνέχεια του ρεπορτάζ για το πραξικόπημα πως «αυτό είναι το ιστολόγιο μου και αναρτώ ό,τι επιθυμώ» (φράση η οποία – έπρεπε να τονιστεί- έχει πληκτρολογηθεί από την πλειοψηφία των bloggers πολλές φορές στη διάρκεια του ιστογραφικού τους βίου). Δεν επισήμανες – ως όφειλες όμως (εκτός και αν πραγματικά δεν το κατάλαβες)- πως η εικόνα του κινητού της νεαράς δεν ήταν μία εικόνα στο γραφείο της ή στο τραπεζάκι της κουζίνας, αλλά μία απολύτως επαγγελματική φωτογραφία οπότε και σε υποψίαζε για το οφθαλμοφανές. Πως επρόκειτο δηλαδή για μία καλοπληρωμένη διαφήμιση εξαιτίας της υψηλής επισκεψιμότητας που προκάλεσε το ρεπορτάζ του πραξικοπήματος.
4. Είναι γνωστό – εννοώ δεν το κρύβεις- πως εργάζεσαι ως σύμβουλος διαδικτυακών επιχειρήσεων και μάλιστα με target group τον πολιτικό χώρο. Η επίδειξη της σελίδας ενός group μέσα στο site του Ομπάμα με το όνομα σου σε πηχυαία μορφή , όφειλε να συνοδεύεται από την εξήγηση πως έτσι εμφανίζονται όλες οι σελίδες των μελών του group και πως εε..δεν γνωρίζεσαι και προσωπικά με τον πρόεδρο ούτε θα θυμάται το όνομα σου όταν […] σε συναντήσει. Ένιωσα μία μικρή δυσαρέσκεια, αλλά οπωσδήποτε κατανοώ το μήνυμα και την πρόθεση (κίνηση την οποία σέβομαι κιόλας εφόσον είχες αυτή τη δυνατότητα και εκμεταλλεύτηκες την ευκαιρία- αυτή είναι άλλωστε η δύναμη των social media)
5. Ο τίτλος «Λόγιος» που σου απέδωσε ο συντονιστής της ενότητας λίγο πριν λάβεις το λόγο, θέλω να πιστεύω πως δεν είχε τη δική σου συμβολή. Ειλικρινά προσπαθώ να εκτιμήσω την προσπάθεια σου να «μιλήσεις» στον κόσμο αλλά το γελοίο από το μεγαλείο φίλε μου και γείτονα blogger απέχει…ένα τίτλο.
6. Όταν ολοκλήρωσαν οι ομιλητές, τον λόγο – για ερωτήσεις!- έλαβαν οι θεατές. Στο δεύτερο άτομο κατάλαβα την στρατηγική. Το κοινό έθετε τις ερωτήσεις εκθέτοντας απόψεις και οι απαντήσεις θα δίνονταν επί του συνόλου. Διαδραστικότητα στο μηδέν και ήταν αναμενόμενο (πέραν των –κατά την προσωπική μου άποψη- άσχετων διαπιστώσεων) αυτό να με οδηγήσει ακαριαία στην έξοδο.
7. Ο κύριος Σοφοκλέους ο οποίος ήταν ο πρώτος ομιλητής, αναφέρθηκε με ιδιαίτερα θερμό λόγο στις ακτιβιστικές οργανώσεις. Και από εσάς κύριε καθηγητά περίμενα το μπορχικό αντιβιβλίο ή τουλάχιστον μία υπόνοια, πως ό,τι εμφανίζεται με φωτοστέφανο στο διαδίκτυο –ακριβώς όπως και στη συμβατική ζωή- δεν είναι πάντα Απόστολος καλών προθέσεων.
Έχω παρακολουθήσει και παλαιότερα event του ΙΣΤΑΜΕ – χωρίς κομματική απόχρωση κι αυτό που σας λέω σημειώστε το- κρίνοντας πως οι εκδηλώσεις που διοργανώνει είναι κάτι περισσότερο από εξαιρετικές για τα ελληνικά δεδομένα.
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη μάλιστα που πλέον ζω στην Αθήνα κι έτσι έχω τη δυνατότητα να παρευρίσκομαι σε αυτές τις εκδηλώσεις.
Πόση από την λάμψη του όμως μπορεί να διατηρήσει ένα θέμα όταν οι ομιλητές και το κοινό βρίσκονται (ή διατηρούν την οπτική) εντός μονοδρόμου ή εκτός πραγματικότητας;
Με ειλικρινή εκτίμηση στο ΙΣΤΑΜΕ
Που μου έδωσε έναυσμα να έχω άποψη και επικύρωσε το δικαίωμα να διαφωνώ
Ε.Β.
Μία επώνυμη blogger
Δίνοντας μάλιστα link στην 4η σελίδα του προγράμματος, όπου με καυστικότητα αντιμετώπισα τα γνωστά ονόματα Μανδραβέλης, Δρανδάκης και την (επαγγελματική;) ιδιότητα “,blogger”.
Η αλήθεια είναι πως έχω διαπληκτιστεί με τον Δρανδάκη –χωρίς να γνωρίζομαι προσωπικά μαζί του (ένα τυπικό «χαίρω πολύ» έχουμε ανταλλάξει ) και χωρίς να έχουμε κοινωνικοποιηθεί είτε διαδικτυακά είτε συμβατικά– καταλήγοντας πως η ενεργητικότητα του στο διαδίκτυο εξυπηρετεί απλώς τις προσωπικές του φιλοδοξίες (βλ. 4Δ).
Αναγνωρίζω όμως πότε ξεφεύγω των ορίων της υπερβολής και αναζητώ με σεβασμό πιθανά αντεπιχειρήματα.
Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος, οφείλει να εξελίσσεται. Να ωριμάζει.
Κι ένα από τα απαραίτητα στάδια ωρίμανσης είναι η διατήρηση ενός ανοικτού μυαλού , βάζοντας στην άκρη προσωπικές προδιαθέσεις.
Ο Μανδραβέλης από την άλλη πλευρά, δεν ήταν ποτέ στη λίστα των αγαπημένων μου δημοσιογράφων. Παρόλα αυτά , ομολογώ πως ο απλός του λόγος στο παράθυρο των ειδήσεων του Σκάϊ, πολλές φορές με κερδίζει σε σημείο να τον παρακολουθώ τουλάχιστον δύο ολόκληρα λεπτά (συχνά μάλιστα χωρίς να διαφωνώ μαζί του).
Με αυτές τις διαθέσεις λοιπόν, έφτασα στο ΕΒΕΑ στις 3.30 το μεσημέρι εχθές , ζητώντας άδεια από τη δουλειά μου, για να παρακολουθήσω την θεματική ενότητα των social media.
Κάθισα μάλιστα στο πίσω μέρος της αίθουσας και όχι στις θέσεις με τα μικρόφωνα, θεωρώντας πως δεν θα υπάρξει χρόνος για συζήτηση εφόσον κάτι τέτοιο δεν αναφερόταν στο πρόγραμμα.
Μερικές παρατηρήσεις, όπως τις σημείωσα στην ατζέντα μου:
1. Ο κόσμος ήταν ελάχιστος και σε ένα μεγάλο ποσοστό, μεγάλης ηλικίας. Αρκετοί νεαροί/ες πιθανότατα ήταν φοιτητές του Παντείου. [Το θέμα όμως αφορούσε όλο τον , εκτός και εντός διαδικτύου, κόσμο. Αυτός ο στόχος λοιπόν, χάθηκε]
2. Κύριε Μανδραβέλη, πιστεύω πως κάνατε ένα μεγάλο σφάλμα. Θελήσατε να υπενθυμίσετε την δημοσιογραφική σας ταυτότητα (γιατί νιώθετε αυτή την ανάγκη;) χρησιμοποιώντας έναν απόλυτα γραπτό λόγο εντυπωσιακών λέξεων με αναφορά σε δεκάδες ονόματα , στοιχεία απωθητικά στον προφορικό λόγο (άντε να ψάχνεις εκείνη στιγμή link στα ονόματα που..ακούγονται!)
3. Γείτονα blogger Δρανδάκη, ο Μπόρχες έλεγε πως κάθε βιβλίο πρέπει να περιέχει και το αντιβιβλίο του. Σε κάποιες διαφάνειες σου, ανέφερες την περίπτωση μίας ξένης νεαρής η οποία αφού ανέβασε φωτογραφίες του πραξικοπήματος στη χώρα της (εκτινάσσοντας την επισκεψιμότητα της), την επομένη ανάρτησε το κινητό της τηλέφωνο , απαντώντας σε όσους ζήτησαν συνέχεια του ρεπορτάζ για το πραξικόπημα πως «αυτό είναι το ιστολόγιο μου και αναρτώ ό,τι επιθυμώ» (φράση η οποία – έπρεπε να τονιστεί- έχει πληκτρολογηθεί από την πλειοψηφία των bloggers πολλές φορές στη διάρκεια του ιστογραφικού τους βίου). Δεν επισήμανες – ως όφειλες όμως (εκτός και αν πραγματικά δεν το κατάλαβες)- πως η εικόνα του κινητού της νεαράς δεν ήταν μία εικόνα στο γραφείο της ή στο τραπεζάκι της κουζίνας, αλλά μία απολύτως επαγγελματική φωτογραφία οπότε και σε υποψίαζε για το οφθαλμοφανές. Πως επρόκειτο δηλαδή για μία καλοπληρωμένη διαφήμιση εξαιτίας της υψηλής επισκεψιμότητας που προκάλεσε το ρεπορτάζ του πραξικοπήματος.
4. Είναι γνωστό – εννοώ δεν το κρύβεις- πως εργάζεσαι ως σύμβουλος διαδικτυακών επιχειρήσεων και μάλιστα με target group τον πολιτικό χώρο. Η επίδειξη της σελίδας ενός group μέσα στο site του Ομπάμα με το όνομα σου σε πηχυαία μορφή , όφειλε να συνοδεύεται από την εξήγηση πως έτσι εμφανίζονται όλες οι σελίδες των μελών του group και πως εε..δεν γνωρίζεσαι και προσωπικά με τον πρόεδρο ούτε θα θυμάται το όνομα σου όταν […] σε συναντήσει. Ένιωσα μία μικρή δυσαρέσκεια, αλλά οπωσδήποτε κατανοώ το μήνυμα και την πρόθεση (κίνηση την οποία σέβομαι κιόλας εφόσον είχες αυτή τη δυνατότητα και εκμεταλλεύτηκες την ευκαιρία- αυτή είναι άλλωστε η δύναμη των social media)
5. Ο τίτλος «Λόγιος» που σου απέδωσε ο συντονιστής της ενότητας λίγο πριν λάβεις το λόγο, θέλω να πιστεύω πως δεν είχε τη δική σου συμβολή. Ειλικρινά προσπαθώ να εκτιμήσω την προσπάθεια σου να «μιλήσεις» στον κόσμο αλλά το γελοίο από το μεγαλείο φίλε μου και γείτονα blogger απέχει…ένα τίτλο.
6. Όταν ολοκλήρωσαν οι ομιλητές, τον λόγο – για ερωτήσεις!- έλαβαν οι θεατές. Στο δεύτερο άτομο κατάλαβα την στρατηγική. Το κοινό έθετε τις ερωτήσεις εκθέτοντας απόψεις και οι απαντήσεις θα δίνονταν επί του συνόλου. Διαδραστικότητα στο μηδέν και ήταν αναμενόμενο (πέραν των –κατά την προσωπική μου άποψη- άσχετων διαπιστώσεων) αυτό να με οδηγήσει ακαριαία στην έξοδο.
7. Ο κύριος Σοφοκλέους ο οποίος ήταν ο πρώτος ομιλητής, αναφέρθηκε με ιδιαίτερα θερμό λόγο στις ακτιβιστικές οργανώσεις. Και από εσάς κύριε καθηγητά περίμενα το μπορχικό αντιβιβλίο ή τουλάχιστον μία υπόνοια, πως ό,τι εμφανίζεται με φωτοστέφανο στο διαδίκτυο –ακριβώς όπως και στη συμβατική ζωή- δεν είναι πάντα Απόστολος καλών προθέσεων.
Έχω παρακολουθήσει και παλαιότερα event του ΙΣΤΑΜΕ – χωρίς κομματική απόχρωση κι αυτό που σας λέω σημειώστε το- κρίνοντας πως οι εκδηλώσεις που διοργανώνει είναι κάτι περισσότερο από εξαιρετικές για τα ελληνικά δεδομένα.
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη μάλιστα που πλέον ζω στην Αθήνα κι έτσι έχω τη δυνατότητα να παρευρίσκομαι σε αυτές τις εκδηλώσεις.
Πόση από την λάμψη του όμως μπορεί να διατηρήσει ένα θέμα όταν οι ομιλητές και το κοινό βρίσκονται (ή διατηρούν την οπτική) εντός μονοδρόμου ή εκτός πραγματικότητας;
Με ειλικρινή εκτίμηση στο ΙΣΤΑΜΕ
Που μου έδωσε έναυσμα να έχω άποψη και επικύρωσε το δικαίωμα να διαφωνώ
Ε.Β.
Μία επώνυμη blogger
Labels: Blogging, How not to, News, Obsessions, Personal, Web 32 Τόλμησαν
Τετάρτη
Το κράτος δεν είναι κάτι έξω από τους πολίτες
Τετάρτη
Το Χρονικό
Όλα ξεκίνησαν χθες το πρωί στο twitter όταν «έδωσα» ένα link για την Υπόθεση της Κούνεβα σχολιάζοντας…
[“Μαύρισα” τα άσχετα με το θέμα μας twits]
[επιλέξτε με δεξί κλικ, άνοιγμα σε νέα καρτέλα]Ύστερα από τον διάλογο της εικόνας (διαβάστε από κάτω προς τα πάνω), δήλωσα πως θα αναρτήσω τις απόψεις μου σε post.
Το δικό μου αξιωματικό σύστημα, έχει λοιπόν τις κάτωθι (ατελείς πιθανότατα) ..δημοσιολογικές παραδοχές:
1. Το κράτος προέρχεται από τους πολίτες.
2. Το κράτος αποτελείται από πολίτες και θεσμούς.
3. Το κράτος διαθέτει τους δικούς του (αμυντικούς και επιθετικούς) μηχανισμούς οι οποίοι επικυρώνονται μέσα από το σύνταγμα και τους νόμους.
4. Οι πολίτες επίσης διαθέτουν τους δικούς τους (αμυντικούς και επιθετικούς) μηχανισμούς οι οποίοι επικυρώνονται από το σύνταγμα και τους νόμους.
5. Ψηφίζω, σημαίνει έχω το δικαίωμα να επιλέξω. Δε σημαίνει έχω την ικανότητα να κρίνω.
6. Είτε ψηφίζω είτε όχι, εφόσον εργάζομαι (άρα παράγω και φορολογούμαι) στην Ελλάδα, είμαι πολίτης αυτής της χώρας.
7. Εφόσον είμαι πολίτης αυτής της χώρας, δικαιούμαι να θέσω εαυτόν προς εκλογή και να αναλάβω έτσι άμεση διοικητική ή εκτελεστική εξουσία με δικαίωμα που μου έχει παραχωρηθεί από το σύνταγμα.
8. Ο πολίτης της Ελλάδας είναι πρωτίστως πολίτης της Ελλάδας. Ακολούθως είναι πολίτης του κόσμου.
9. Ο πολίτης είναι εν δυνάμει κράτος.
Οι αφορμές
1. Έχει αρχίσει να με ενοχλεί ο στρουθοκαμηλικός διαχωρισμός: το κακό κράτος- οι καλοί πολίτες [ το οποίο είναι το ίδιο οξύμωρο με το «κακή κυβέρνηση-συνετός λαός»- η «ανίκανη κυβέρνηση» είναι κάτι διαφορετικό: παίζει μόνη απέναντι στο δίπολο του ευήθη σε κρίση και επιρρεπή σε δωροδοκία λαού]
2. Έχει αρχίσει να με εκνευρίζει η μανιώδης (επαναλαμβανόμενη) «εκπυρσοκρότηση» απόψεων υπό μορφή ατακαδόρικων επαναστατικών ηρωϊσμών από πολιτικοποιημένους χρήστες του διαδικτύου. Αυτή η κατάσταση προκαλεί μία απώθηση και επιβεβαιώνει την αίσθηση του γκέτο. Οι πολιτικοί ήρθαν στο διαδίκτυο όχι για να πλησιάσουν τον λαό αλλά για να πλησιάσει ο λαός εκείνους [ ο λαός είναι που έχει απομακρυνθεί από το κράτος- το κράτος μένει στη θέση του σχεδόν με ..αυταναφορική αναπαραγωγή].
3. Για μένα προσωπικά, το κράτος δεν είναι κάτι έξω από το σύστημα του πολίτη, μόνιμα στημένο προς εκτέλεση στον τοίχο. Δρούμε, κρίνουμε και αντιδρούμε. Συμμετέχουμε, προκαλούμε, αλλάζουμε ή συντηρούμε. Θεωρώ απίστευτα παιδικό το άλλοθι πως όλα συμβαίνουν ερήμην μας. Επίσης θεωρώ τραγικά φαιδρή την αίσθηση που δημιουργείται πως κανείς από εμάς δεν έχει συγγενείς, ιερείς, αστυνομικούς, κουκουλοφόρους κλπ
Labels: Humans 42 Τόλμησαν
Δευτέρα
The Theory
Δευτέρα
.......μέχρι να φορέσω τις φόρμες και να καθίσω στο τραπέζι (στην καρέκλα, εντάξει) για φαγητό, το ποστ είχε ήδη γραφεί στο μυαλό μου. Δυστυχώς πεινούσα και δεν ήμουν σε θέση να προτάξω κάποια άλλη επιθυμία..
«δεν είμαι true writer», σκέφτηκα, «ο true writer θα έγραφε πρώτα κι ύστερα θα έτρωγε»
..κι έτσι απενεχοποιημένη και πλήρης σκέψεων έβαλα την πρώτη μπουκιά στο στόμα
Όμως τότε ακριβώς και με αυτή την αποφασιστική κίνηση, επιβεβαίωσα όλη τη μικρή θεωρία που είχα σχηματίσει λίγα λεπτά πριν στο κεφάλι μου
no comparisons
τα περισσότερα κακά μίας ενήλικης ζωής η οποία μπορεί να επιβιώνει έστω μόνο με ελάχιστα εφόδια, ξεκινούν από τους συγκριτικούς δείκτες της διαδραστικότητας με το περιβάλλον και τον εσωτερικό κόσμο
εκείνος γράφει καλύτερα
εκείνη είναι ομορφότερη
εκείνος έχει περισσότερα
μπορώ ακόμα καλύτερα
μπορώ ακόμα περισσότερο
μπορώ ακόμα γρηγορότερα
..και τι συνέβη στα σημεία αναφοράς των ιδανικών και των πιστεύω μας;
Τι συνέβη στα μέτρα που..δε μπορεί..ήδη θα έχουν δοκιμαστεί μέσα από τις αντιξοότητες των δεδικασμένων της ζωής..
Κάπως θα’χει καταλαγιάσει η τρικυμία των καμπύλων… προσόντων κι αντοχών
Ακόμα και τα στατιστικά της τύχης ή της ατυχίας θα έχουν σκιαγραφηθεί, όταν βέβαια έχουν περάσει κάποια χρόνια, με εμπειρίες, προσπάθειες και ευκαιρίες..χαμένες ή όχι -δεν έχει σημασία
Όταν ήμουν μικρή και κολυμπούσα, πάντα έχανα στους αγώνες όπου κάποια στιγμή ξεγελιόμουν και κοιτούσα πού βρίσκονται οι άλλοι..
Πολλές φορές στη συνέχεια της ζωής μου θυμήθηκα τα περιστατικά αυτά...
Άλλοτε εκτέλεσα την επίκτητη άμυνα του «κοιτάζω μόνο μπροστά» κι άλλοτε αφιέρωσα – προσέξτε: δε λέω, σπατάλησα- άπειρο χρόνο σε διαλεκτικές επιχειρήσεις κατανομής ..έργου
Διότι σπανίως στις ατελείωτες συζητήσεις το ζήτημα ήταν το κέρδος
Μπα..
Πολύ λαϊκότερο το αίσθημα..
Ζητούμενο ήταν μια δίκαιη μοιρασιά σα κομμάτι βασιλόπιτας που ξέρεις πως δε σου ψιθυρίζει «άντε πάρε κι εσύ να’χεις»
Μ’αυτά κι αυτά σχεδόν έχω επιβεβαιώσει the theory σε όλες τις πτυχές του βίου μου
Και το’χω κάνει κτήμα μου κι όχι απλά απόφαση μου
Πως δεν κοιτώ γύρω μου πού έχει φτάσει ο καθένας,
Ούτε θα ξυπνήσω έκπληκτη μια μέρα από την ένταση των δυνατοτήτων μου
Τις ξέρω κι αυτές και τα περιθώρια τους
Αφήστε που έχω πράγματι σπαταλήσει-τελικά- ενέργεια σε διαλόγους που ούτε το σάλιο τους δεν άξιζαν
Ίσως για αυτό επιστρέφω πάντα στον γραπτό λόγο
Εκεί τουλάχιστον, έχεις πάντα χρόνο να μιλήσεις
Έχεις πάντα τη δυνατότητα να σβήσεις..να προσθέσεις..φτάνοντας ακριβώς σε εκείνο το όριο που λες:
Είμαι εδώ. Τελεία.
Θέλω αυτό. Τελεία.
Πίσω μου δυο βήματα είναι κήπος. Πιο πίσω δε πηγαίνω.
Μπροστά μπορώ τόσες δρασκελιές. Τόσα λαχανιάσματα.
Κι όταν πάνω στους στροβιλισμούς ή τις ανάπαυλες κάποιος πέσει πάνω μου,
Και πάλι..ξέρω πώς να κρυφτώ ..πώς να αποφύγω..
Όχι γιατί κουράστηκα να μάχομαι
Αλλά γιατί πρώτα θέλω να καθίσω στο τραπέζι (στην καρέκλα, εντάξει, στην καρέκλα.. τις καρδιές μας θα χαλάσουμε;) για φαγητό..κι ύστερα να γράψω ή να αδράξω αυτό που θέλω
Labels: Personal 39 Τόλμησαν
Τετάρτη
Άκου να σου πω γλυκέ μου
ΤετάρτηΠροειδοποιώ πως το κείμενο είναι ακατάλληλο και πληκτρολογημένο εν βρασμώ
Έχω ένα ανιψάκι (αγόρι είναι- βαφτισμένο στον αέρα με το όνομα Χρυσοβαλάντης) 5 μηνών πια.
Από λάθος ή μάλλον από μη έγκαιρη (ούτε καν υπαρκτή δηλαδή αλλά λέμε τώρα) διάγνωση του γυναικολόγου, το βρέφος γεννήθηκε με μία σπάνια νόσο η οποία μέσα σε ένα μήνα του κατέστρεψε μεταξύ άλλων και τα νεφρά.
Έχει υποστεί έως τώρα περίπου 7 επεμβάσεις (κι έχει επιζήσει)
Το μωρό «συνελήφθη» με εξωσωματική διαδικασία.
Οι γονείς ζουν σε ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών.
Ο πατέρας – σαραντάρης κοντά- είναι γεωργός. Αυτό ήθελε ανέκαθεν.
Όταν τους παράτησε ο πατέρας του (μόλις γονιμοποιημένο σπέρμα θα ήταν ο εξάδελφος μου) και άρχισε να καταλαβαίνει γιατί δεν έχει άλλο αρσενικό στο σπίτι – πέρα από τον παππού Ηλία που σχεδόν τυφλός διάβαζε ό,τι κουβαλούσε από την εκκλησία- το’ξερε πως γεωργός ήθελε να γίνει.
Ο Χρυσοβαλάντης λοιπόν, ζει με μια περίεργη βαλβίδα (ας την πω- πιθανότατα υπάρχει άλλη λέξη) έξω από την κοιλίτσα του για να ρυθμίζεται από την μάνα του.
Ήρθε στο σπίτι του στο χωριό δυο φορές, αλλά το έτρεξαν εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη
Κι όταν ο καιρός άρχισε να περνά αδυσώπητα εναντίον όλων με μία σταθερότητα ανηλεή,
Παράτησαν και ΚΤΕΛ (το αμάξι του σπιτιού είναι για τα χωράφια και το άλλο είναι τρακτέρ) και χωράφια και βρήκαν έναν συγγενή να τους φιλοξενεί στη Θεσσαλονίκη,
Μέχρι να
..
βγει η ψυχή αυτού του παιδιού που τόσο θέλει να ζήσει γαμώ το κέρατο μου (7 επεμβάσεις! 5 μηνών!)
ή να συμπληρωθούν κι άλλοι μήνες ζωής, μήπως και βρεθεί νεφρό..μήπως και δει αυτό που μου’πε ο πατέρας του: ξαδέρφη..πρέπει άλλη δουλειά να κάνει..δε κάνουν τα χωράφια για αυτόν.
Άκου να σου πω γλυκέ μου, λοιπόν, με κάθε σεβασμό
Ούτε είμαι υποχρεωμένη να γράφω για τη Γάζα μόνο
Ούτε θα ξερνάω με τις εικόνες που μου πετά μια πραγματικότητα πέρα από τη δική μου (γεννήθηκα στη Δύση γαμώ το κέρατο μου- είμαι τυχερή!)
Θα γράφω για ό,τι γουστάρει το σαλεμένο μου μυαλό να μιλά, γιατί μ’αρέσει η ζωή και τον ξέρω τον θάνατο του ξεκοιλιασμένου πολύ πριν ξυπνήσουν οι μπλόγκερς.
Εγώ, δε θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα.
Συνεννοηθήκαμε;
Από λάθος ή μάλλον από μη έγκαιρη (ούτε καν υπαρκτή δηλαδή αλλά λέμε τώρα) διάγνωση του γυναικολόγου, το βρέφος γεννήθηκε με μία σπάνια νόσο η οποία μέσα σε ένα μήνα του κατέστρεψε μεταξύ άλλων και τα νεφρά.
Έχει υποστεί έως τώρα περίπου 7 επεμβάσεις (κι έχει επιζήσει)
Το μωρό «συνελήφθη» με εξωσωματική διαδικασία.
Οι γονείς ζουν σε ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών.
Ο πατέρας – σαραντάρης κοντά- είναι γεωργός. Αυτό ήθελε ανέκαθεν.
Όταν τους παράτησε ο πατέρας του (μόλις γονιμοποιημένο σπέρμα θα ήταν ο εξάδελφος μου) και άρχισε να καταλαβαίνει γιατί δεν έχει άλλο αρσενικό στο σπίτι – πέρα από τον παππού Ηλία που σχεδόν τυφλός διάβαζε ό,τι κουβαλούσε από την εκκλησία- το’ξερε πως γεωργός ήθελε να γίνει.
Ο Χρυσοβαλάντης λοιπόν, ζει με μια περίεργη βαλβίδα (ας την πω- πιθανότατα υπάρχει άλλη λέξη) έξω από την κοιλίτσα του για να ρυθμίζεται από την μάνα του.
Ήρθε στο σπίτι του στο χωριό δυο φορές, αλλά το έτρεξαν εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη
Κι όταν ο καιρός άρχισε να περνά αδυσώπητα εναντίον όλων με μία σταθερότητα ανηλεή,
Παράτησαν και ΚΤΕΛ (το αμάξι του σπιτιού είναι για τα χωράφια και το άλλο είναι τρακτέρ) και χωράφια και βρήκαν έναν συγγενή να τους φιλοξενεί στη Θεσσαλονίκη,
Μέχρι να
..
βγει η ψυχή αυτού του παιδιού που τόσο θέλει να ζήσει γαμώ το κέρατο μου (7 επεμβάσεις! 5 μηνών!)
ή να συμπληρωθούν κι άλλοι μήνες ζωής, μήπως και βρεθεί νεφρό..μήπως και δει αυτό που μου’πε ο πατέρας του: ξαδέρφη..πρέπει άλλη δουλειά να κάνει..δε κάνουν τα χωράφια για αυτόν.
Άκου να σου πω γλυκέ μου, λοιπόν, με κάθε σεβασμό
Ούτε είμαι υποχρεωμένη να γράφω για τη Γάζα μόνο
Ούτε θα ξερνάω με τις εικόνες που μου πετά μια πραγματικότητα πέρα από τη δική μου (γεννήθηκα στη Δύση γαμώ το κέρατο μου- είμαι τυχερή!)
Θα γράφω για ό,τι γουστάρει το σαλεμένο μου μυαλό να μιλά, γιατί μ’αρέσει η ζωή και τον ξέρω τον θάνατο του ξεκοιλιασμένου πολύ πριν ξυπνήσουν οι μπλόγκερς.
Εγώ, δε θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα.
Συνεννοηθήκαμε;
Labels: Εν Βρασμώ 32 Τόλμησαν
Κυριακή
What part of the phrase “open the web gates” u didn’t get?
Κυριακή
Οφείλω να επισημάνω πως εάν το κείμενο που ακολουθεί αφορούσε έντυπη δημοσίευση , ο τίτλος θα ήταν:
«Πώς η δύναμη των link εξαντλείται στη δημιουργία διαδικτυακών γκέτο»
Το γκέτο (ghetto) είναι μια περιοχή όπου άνθρωποι συγκεκριμένης εθνικότητας ή θρησκείας ζουν ομαδικά, εθελοντικά ή υποχρεωτικά, σε ήπια ή έντονη απομόνωση. Η λέξη ιστορικά αναφέρεται σε περιορισμένες οικιστικές ζώνες όπου υποχρεώνονταν να ζουν οι Εβραίοι• αλλά σήμερα αναφέρεται σε οποιαδήποτε φτωχή αστική περιοχή. Τα αρχικά γκέτο βρίσκονταν στη Βενετία και άλλα εμπορικά κέντρα της βόρειας Ιταλίας• ο αντίστοιχος Γερμανικός όρος ήταν Judengasse, και ο Μαροκινός αραβικός mellah.
[Βικιπαιδεία ]
Σε μία αρκετά γενική ταξινόμηση ιστολογίων όσον αφορά στη θεματολογία τους, συναντούμε : προσωπικά ιστολόγια, πολιτικά, κοινωνικά, επιστημονικά, τεχνολογικά, ειδησεογραφικά και ..σκανδαλοθηρικά.
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σημασία των προσωπικών ιστολογίων – εφόσον και το δικό μου blog υπάγεται σε αυτή τη κατηγορία- οπωσδήποτε κατανοώ πως ριζοσπαστικές κινήσεις που στοχεύουν σε μία συλλογική διαδικτυακή αντίδραση, συνήθως συναντώνται στις υπόλοιπες κατηγορίες- τουλάχιστον σε θέματα πρωτοβουλιών.
Έτσι, αν επισκεφτεί κανείς τα top ιστολόγια που αναγράφονται σε διάφορες σελίδες (έστω με αρκετά ρευστά κριτήρια) θα αντιληφθεί σύντομα πως συναντά τους ίδιους 10 ανθρώπους να περιφέρονται ως οι πιο active – στην καλύτερη περίπτωση – ή ως μεσσίες των αλλαγών και της εξέλιξης – στη χειρότερη.
Κι αυτό οπωσδήποτε δεν θα ήταν ιδιαίτερα κακό – αντιθέτως θα ήταν επιθυμητό- εάν κατόρθωνε να ελκύσει ένα σημαντικό ποσοστό «αδιάφορων» στις ρηξικέλευθες κινήσεις /ειδήσεις/πρωτοβουλίες.
Αντιθέτως παρατηρώ , αρκετό καιρό τώρα, πως ακόμα και στις περιπτώσεις που οι «άνευ συγκεκριμένης θεματολογίας» ιστολόγοι εμπλέκονται με όποιο τρόπο στα καυτά θέματα των active bloggers , η όποια συμμετοχή (ακόμα και η απλή αναφορά) παύει μετά την πάροδο ενός πολύ μικρού χρονικού διαστήματος.
Παρατηρώ link σε εκδηλώσεις που όμως πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να ενημερωθεί (well…ο «άσχετος» επισκέπτης θα βαρεθεί dudes να κάνει κλικ). Παρατηρώ δεκάδες – για να μη πω εκατοντάδες- link στην ίδια συγκεκριμένη δεκάδα η οποία με τη σειρά της βαυκαλίζεται αυτοαναφορικά χωρίς εντέλει να μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί το απλούστερο: πως όλες οι κινήσεις επιθυμούν να ελκύσουν την προσοχή των μη ενημερωμένων και άρα σε αυτούς και για αυτούς θα πρέπει όλα να αναρτώνται με έναν much different way.
Στα πολιτικά ιστολόγια , η ξύλινη γλώσσα που έδιωξε τους διαδικτυακούς χρήστες από την τηλεόραση και τις εφημερίδες, προκαλεί ακόμα ένα – αστραπιαίο αυτή τη φορά- ζάπινγκ.
Οι, προπαγανδιστικού ύφους, αλλεπάλληλες επιθέσεις στο κατεστημένο δε, κατορθώνουν μία άνευ προηγουμένου απέχθεια ύστερα από τρία με τέσσερα ποστ. Και τελικά …καταλήγει κανείς να αντιλαμβάνεται μία πεντάδα πολιτικών αναλυτών του διαδικτύου (διευκρινίζω πως καμία ειρωνεία δεν υπάρχει στον χαρακτηρισμό που αποδίδω εφόσον πράγματι μπορούμε να μιλούμε για πολιτική ανάλυση των πολιτών ακόμα και αν οι πρωτεργάτες αποτελούν συνεργάτες πολιτικών κινημάτων) να αυτό-αναφέρεται , δημιουργώντας μία δομή αδύνατη να ανοίξει τις πύλες της σκέψης – πόσω μάλλον του διαλόγου- στους επισκέπτες.
Στα τεχνολογικά , η αναφορά ενός link σε ένα νέο προϊόν ή υπηρεσία– όπως έγραψα και προηγουμένως- αν δε συνοδεύεται από ένα σύντομο και όσο το δυνατότερο απλοϊκό intro πληροφοριών, αφήνει την πόρτα εσαεί κλειστή σε κάθε νέο επισκέπτη.
Επισκέπτομαι σχεδόν όλα τα ιστολόγια της κατηγορίας Mentors (στο αριστερό sidebar του ιστολογίου μου) αν όχι καθημερινά, οπωσδήποτε πολύ συχνά.
Συνήθως αντιλαμβάνομαι «με τη μία» την σπουδαιότητα μίας είδησης οπότε προσδιορίζοντας το μέγεθος τους ενδιαφέροντος σε προσωπικό επίπεδο, ακολουθώ το link ή όχι.
Εγώ όμως, όσο και αν υποστηρίζω πως ανήκω στην κατηγορία «μέσος χρήστης», έχω διαβάσει..3000 άρθρα για την τεχνολογία και το διαδίκτυο. Παρακολουθώ κι ένα μεταπτυχιακό στα πληροφοριακά συστήματα. Συνεργαζόμουν μία οκταετία με ένα έντυπο τέτοιας θεματολογίας. Έχω λοιπόν μία «ισχυρότερη» αντίληψη σημαντικότητας και οπωσδήποτε βρίσκομαι πιο κοντά στα ενδιαφέροντα μου από ό,τι ένας ιστολόγος με ρομαντικές αναρτήσεις (ο οποίος όμως πολύ πιθανό να αγοράζει το έντυπο που ανέφερα και να διαθέτει τα καλύτερα γκάτζετ). Αυτός ο ιστολόγος βλέποντας απλά μία περίεργη λέξη που φέρει link μέσα σε μία ενθουσιώδη παράγραφο προτροπής, φοβάμαι πως δε θα ακολουθήσει τον σύνδεσμο εάν προηγουμένως δεν έχει επεξηγηθεί και μάλιστα με σύντομο και σαφή τρόπο, η σημασία του link.
[Καταλαβαίνω πως εάν σας έδινα εδώ 2-3 παραδείγματα θα ήταν ευκολότερη η περιγραφή αυτού που εξηγώ, αλλά αρνούμαι να δώσω link στην ίδια συγκεκριμένη δεκάδα η οποία τελικά παρόλη τη γνώση, τη διάθεση και την ικανότητα, κατόρθωσε να μετατρέψει , τουλάχιστον την ελληνική μπλογκόσφαιρα, σε ένα καλο-στημένο γκέτο]
Η προτροπή μου και τελικά ο λόγος που ήθελα να αναρτήσω αυτές τις σκέψεις (διαπιστώσεις) ήταν ουσιαστικά ένα μήνυμα που ήθελα να στείλω:
Dudes, η αλληλο -υποστήριξη μεταξύ δέκα «ικανών» (ή «σχετικών»- πάντως σίγουρα όχι ειδημόνων), δεν πρόκειται να φέρει κανέναν…venture capital(ist) ούτε σε επίπεδο επιχειρηματικών επιτευγμάτων ούτε σε επίπεδο πολιτικών συμμετοχών.
Στόχος σας πρέπει να είναι, να ανοίξετε τις πύλες του web στους επισκέπτες όχι μόνο επιδεικνύοντας αλλά εξηγώντας και συζητώντας (σχεδόν απόλυτη απουσία σχολίων παρατηρείται) με τον κόσμο που δεν μπόρεσε ή επέλεξε να μην επιθυμεί να ασχοληθεί , αποκαλύπτοντας μία πραγματικά καινούργια οπτική, μία κυριολεκτικά νέα κοινωνική συνείδηση.
Αυτή, της πραγματικής δύναμης (και όχι της απλής δυναμικής) του διαδικτύου.
«Πώς η δύναμη των link εξαντλείται στη δημιουργία διαδικτυακών γκέτο»
Το γκέτο (ghetto) είναι μια περιοχή όπου άνθρωποι συγκεκριμένης εθνικότητας ή θρησκείας ζουν ομαδικά, εθελοντικά ή υποχρεωτικά, σε ήπια ή έντονη απομόνωση. Η λέξη ιστορικά αναφέρεται σε περιορισμένες οικιστικές ζώνες όπου υποχρεώνονταν να ζουν οι Εβραίοι• αλλά σήμερα αναφέρεται σε οποιαδήποτε φτωχή αστική περιοχή. Τα αρχικά γκέτο βρίσκονταν στη Βενετία και άλλα εμπορικά κέντρα της βόρειας Ιταλίας• ο αντίστοιχος Γερμανικός όρος ήταν Judengasse, και ο Μαροκινός αραβικός mellah.
[Βικιπαιδεία ]
Σε μία αρκετά γενική ταξινόμηση ιστολογίων όσον αφορά στη θεματολογία τους, συναντούμε : προσωπικά ιστολόγια, πολιτικά, κοινωνικά, επιστημονικά, τεχνολογικά, ειδησεογραφικά και ..σκανδαλοθηρικά.
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σημασία των προσωπικών ιστολογίων – εφόσον και το δικό μου blog υπάγεται σε αυτή τη κατηγορία- οπωσδήποτε κατανοώ πως ριζοσπαστικές κινήσεις που στοχεύουν σε μία συλλογική διαδικτυακή αντίδραση, συνήθως συναντώνται στις υπόλοιπες κατηγορίες- τουλάχιστον σε θέματα πρωτοβουλιών.
Έτσι, αν επισκεφτεί κανείς τα top ιστολόγια που αναγράφονται σε διάφορες σελίδες (έστω με αρκετά ρευστά κριτήρια) θα αντιληφθεί σύντομα πως συναντά τους ίδιους 10 ανθρώπους να περιφέρονται ως οι πιο active – στην καλύτερη περίπτωση – ή ως μεσσίες των αλλαγών και της εξέλιξης – στη χειρότερη.
Κι αυτό οπωσδήποτε δεν θα ήταν ιδιαίτερα κακό – αντιθέτως θα ήταν επιθυμητό- εάν κατόρθωνε να ελκύσει ένα σημαντικό ποσοστό «αδιάφορων» στις ρηξικέλευθες κινήσεις /ειδήσεις/πρωτοβουλίες.
Αντιθέτως παρατηρώ , αρκετό καιρό τώρα, πως ακόμα και στις περιπτώσεις που οι «άνευ συγκεκριμένης θεματολογίας» ιστολόγοι εμπλέκονται με όποιο τρόπο στα καυτά θέματα των active bloggers , η όποια συμμετοχή (ακόμα και η απλή αναφορά) παύει μετά την πάροδο ενός πολύ μικρού χρονικού διαστήματος.
Παρατηρώ link σε εκδηλώσεις που όμως πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να ενημερωθεί (well…ο «άσχετος» επισκέπτης θα βαρεθεί dudes να κάνει κλικ). Παρατηρώ δεκάδες – για να μη πω εκατοντάδες- link στην ίδια συγκεκριμένη δεκάδα η οποία με τη σειρά της βαυκαλίζεται αυτοαναφορικά χωρίς εντέλει να μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί το απλούστερο: πως όλες οι κινήσεις επιθυμούν να ελκύσουν την προσοχή των μη ενημερωμένων και άρα σε αυτούς και για αυτούς θα πρέπει όλα να αναρτώνται με έναν much different way.
Στα πολιτικά ιστολόγια , η ξύλινη γλώσσα που έδιωξε τους διαδικτυακούς χρήστες από την τηλεόραση και τις εφημερίδες, προκαλεί ακόμα ένα – αστραπιαίο αυτή τη φορά- ζάπινγκ.
Οι, προπαγανδιστικού ύφους, αλλεπάλληλες επιθέσεις στο κατεστημένο δε, κατορθώνουν μία άνευ προηγουμένου απέχθεια ύστερα από τρία με τέσσερα ποστ. Και τελικά …καταλήγει κανείς να αντιλαμβάνεται μία πεντάδα πολιτικών αναλυτών του διαδικτύου (διευκρινίζω πως καμία ειρωνεία δεν υπάρχει στον χαρακτηρισμό που αποδίδω εφόσον πράγματι μπορούμε να μιλούμε για πολιτική ανάλυση των πολιτών ακόμα και αν οι πρωτεργάτες αποτελούν συνεργάτες πολιτικών κινημάτων) να αυτό-αναφέρεται , δημιουργώντας μία δομή αδύνατη να ανοίξει τις πύλες της σκέψης – πόσω μάλλον του διαλόγου- στους επισκέπτες.
Στα τεχνολογικά , η αναφορά ενός link σε ένα νέο προϊόν ή υπηρεσία– όπως έγραψα και προηγουμένως- αν δε συνοδεύεται από ένα σύντομο και όσο το δυνατότερο απλοϊκό intro πληροφοριών, αφήνει την πόρτα εσαεί κλειστή σε κάθε νέο επισκέπτη.
Επισκέπτομαι σχεδόν όλα τα ιστολόγια της κατηγορίας Mentors (στο αριστερό sidebar του ιστολογίου μου) αν όχι καθημερινά, οπωσδήποτε πολύ συχνά.
Συνήθως αντιλαμβάνομαι «με τη μία» την σπουδαιότητα μίας είδησης οπότε προσδιορίζοντας το μέγεθος τους ενδιαφέροντος σε προσωπικό επίπεδο, ακολουθώ το link ή όχι.
Εγώ όμως, όσο και αν υποστηρίζω πως ανήκω στην κατηγορία «μέσος χρήστης», έχω διαβάσει..3000 άρθρα για την τεχνολογία και το διαδίκτυο. Παρακολουθώ κι ένα μεταπτυχιακό στα πληροφοριακά συστήματα. Συνεργαζόμουν μία οκταετία με ένα έντυπο τέτοιας θεματολογίας. Έχω λοιπόν μία «ισχυρότερη» αντίληψη σημαντικότητας και οπωσδήποτε βρίσκομαι πιο κοντά στα ενδιαφέροντα μου από ό,τι ένας ιστολόγος με ρομαντικές αναρτήσεις (ο οποίος όμως πολύ πιθανό να αγοράζει το έντυπο που ανέφερα και να διαθέτει τα καλύτερα γκάτζετ). Αυτός ο ιστολόγος βλέποντας απλά μία περίεργη λέξη που φέρει link μέσα σε μία ενθουσιώδη παράγραφο προτροπής, φοβάμαι πως δε θα ακολουθήσει τον σύνδεσμο εάν προηγουμένως δεν έχει επεξηγηθεί και μάλιστα με σύντομο και σαφή τρόπο, η σημασία του link.
[Καταλαβαίνω πως εάν σας έδινα εδώ 2-3 παραδείγματα θα ήταν ευκολότερη η περιγραφή αυτού που εξηγώ, αλλά αρνούμαι να δώσω link στην ίδια συγκεκριμένη δεκάδα η οποία τελικά παρόλη τη γνώση, τη διάθεση και την ικανότητα, κατόρθωσε να μετατρέψει , τουλάχιστον την ελληνική μπλογκόσφαιρα, σε ένα καλο-στημένο γκέτο]
Η προτροπή μου και τελικά ο λόγος που ήθελα να αναρτήσω αυτές τις σκέψεις (διαπιστώσεις) ήταν ουσιαστικά ένα μήνυμα που ήθελα να στείλω:
Dudes, η αλληλο -υποστήριξη μεταξύ δέκα «ικανών» (ή «σχετικών»- πάντως σίγουρα όχι ειδημόνων), δεν πρόκειται να φέρει κανέναν…venture capital(ist) ούτε σε επίπεδο επιχειρηματικών επιτευγμάτων ούτε σε επίπεδο πολιτικών συμμετοχών.
Στόχος σας πρέπει να είναι, να ανοίξετε τις πύλες του web στους επισκέπτες όχι μόνο επιδεικνύοντας αλλά εξηγώντας και συζητώντας (σχεδόν απόλυτη απουσία σχολίων παρατηρείται) με τον κόσμο που δεν μπόρεσε ή επέλεξε να μην επιθυμεί να ασχοληθεί , αποκαλύπτοντας μία πραγματικά καινούργια οπτική, μία κυριολεκτικά νέα κοινωνική συνείδηση.
Αυτή, της πραγματικής δύναμης (και όχι της απλής δυναμικής) του διαδικτύου.
Labels: Blogging, How not to, Web 24 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
