Τετάρτη
Άκου να σου πω γλυκέ μου
ΤετάρτηΠροειδοποιώ πως το κείμενο είναι ακατάλληλο και πληκτρολογημένο εν βρασμώ
Έχω ένα ανιψάκι (αγόρι είναι- βαφτισμένο στον αέρα με το όνομα Χρυσοβαλάντης) 5 μηνών πια.
Από λάθος ή μάλλον από μη έγκαιρη (ούτε καν υπαρκτή δηλαδή αλλά λέμε τώρα) διάγνωση του γυναικολόγου, το βρέφος γεννήθηκε με μία σπάνια νόσο η οποία μέσα σε ένα μήνα του κατέστρεψε μεταξύ άλλων και τα νεφρά.
Έχει υποστεί έως τώρα περίπου 7 επεμβάσεις (κι έχει επιζήσει)
Το μωρό «συνελήφθη» με εξωσωματική διαδικασία.
Οι γονείς ζουν σε ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών.
Ο πατέρας – σαραντάρης κοντά- είναι γεωργός. Αυτό ήθελε ανέκαθεν.
Όταν τους παράτησε ο πατέρας του (μόλις γονιμοποιημένο σπέρμα θα ήταν ο εξάδελφος μου) και άρχισε να καταλαβαίνει γιατί δεν έχει άλλο αρσενικό στο σπίτι – πέρα από τον παππού Ηλία που σχεδόν τυφλός διάβαζε ό,τι κουβαλούσε από την εκκλησία- το’ξερε πως γεωργός ήθελε να γίνει.
Ο Χρυσοβαλάντης λοιπόν, ζει με μια περίεργη βαλβίδα (ας την πω- πιθανότατα υπάρχει άλλη λέξη) έξω από την κοιλίτσα του για να ρυθμίζεται από την μάνα του.
Ήρθε στο σπίτι του στο χωριό δυο φορές, αλλά το έτρεξαν εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη
Κι όταν ο καιρός άρχισε να περνά αδυσώπητα εναντίον όλων με μία σταθερότητα ανηλεή,
Παράτησαν και ΚΤΕΛ (το αμάξι του σπιτιού είναι για τα χωράφια και το άλλο είναι τρακτέρ) και χωράφια και βρήκαν έναν συγγενή να τους φιλοξενεί στη Θεσσαλονίκη,
Μέχρι να
..
βγει η ψυχή αυτού του παιδιού που τόσο θέλει να ζήσει γαμώ το κέρατο μου (7 επεμβάσεις! 5 μηνών!)
ή να συμπληρωθούν κι άλλοι μήνες ζωής, μήπως και βρεθεί νεφρό..μήπως και δει αυτό που μου’πε ο πατέρας του: ξαδέρφη..πρέπει άλλη δουλειά να κάνει..δε κάνουν τα χωράφια για αυτόν.
Άκου να σου πω γλυκέ μου, λοιπόν, με κάθε σεβασμό
Ούτε είμαι υποχρεωμένη να γράφω για τη Γάζα μόνο
Ούτε θα ξερνάω με τις εικόνες που μου πετά μια πραγματικότητα πέρα από τη δική μου (γεννήθηκα στη Δύση γαμώ το κέρατο μου- είμαι τυχερή!)
Θα γράφω για ό,τι γουστάρει το σαλεμένο μου μυαλό να μιλά, γιατί μ’αρέσει η ζωή και τον ξέρω τον θάνατο του ξεκοιλιασμένου πολύ πριν ξυπνήσουν οι μπλόγκερς.
Εγώ, δε θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα.
Συνεννοηθήκαμε;
Από λάθος ή μάλλον από μη έγκαιρη (ούτε καν υπαρκτή δηλαδή αλλά λέμε τώρα) διάγνωση του γυναικολόγου, το βρέφος γεννήθηκε με μία σπάνια νόσο η οποία μέσα σε ένα μήνα του κατέστρεψε μεταξύ άλλων και τα νεφρά.
Έχει υποστεί έως τώρα περίπου 7 επεμβάσεις (κι έχει επιζήσει)
Το μωρό «συνελήφθη» με εξωσωματική διαδικασία.
Οι γονείς ζουν σε ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών.
Ο πατέρας – σαραντάρης κοντά- είναι γεωργός. Αυτό ήθελε ανέκαθεν.
Όταν τους παράτησε ο πατέρας του (μόλις γονιμοποιημένο σπέρμα θα ήταν ο εξάδελφος μου) και άρχισε να καταλαβαίνει γιατί δεν έχει άλλο αρσενικό στο σπίτι – πέρα από τον παππού Ηλία που σχεδόν τυφλός διάβαζε ό,τι κουβαλούσε από την εκκλησία- το’ξερε πως γεωργός ήθελε να γίνει.
Ο Χρυσοβαλάντης λοιπόν, ζει με μια περίεργη βαλβίδα (ας την πω- πιθανότατα υπάρχει άλλη λέξη) έξω από την κοιλίτσα του για να ρυθμίζεται από την μάνα του.
Ήρθε στο σπίτι του στο χωριό δυο φορές, αλλά το έτρεξαν εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη
Κι όταν ο καιρός άρχισε να περνά αδυσώπητα εναντίον όλων με μία σταθερότητα ανηλεή,
Παράτησαν και ΚΤΕΛ (το αμάξι του σπιτιού είναι για τα χωράφια και το άλλο είναι τρακτέρ) και χωράφια και βρήκαν έναν συγγενή να τους φιλοξενεί στη Θεσσαλονίκη,
Μέχρι να
..
βγει η ψυχή αυτού του παιδιού που τόσο θέλει να ζήσει γαμώ το κέρατο μου (7 επεμβάσεις! 5 μηνών!)
ή να συμπληρωθούν κι άλλοι μήνες ζωής, μήπως και βρεθεί νεφρό..μήπως και δει αυτό που μου’πε ο πατέρας του: ξαδέρφη..πρέπει άλλη δουλειά να κάνει..δε κάνουν τα χωράφια για αυτόν.
Άκου να σου πω γλυκέ μου, λοιπόν, με κάθε σεβασμό
Ούτε είμαι υποχρεωμένη να γράφω για τη Γάζα μόνο
Ούτε θα ξερνάω με τις εικόνες που μου πετά μια πραγματικότητα πέρα από τη δική μου (γεννήθηκα στη Δύση γαμώ το κέρατο μου- είμαι τυχερή!)
Θα γράφω για ό,τι γουστάρει το σαλεμένο μου μυαλό να μιλά, γιατί μ’αρέσει η ζωή και τον ξέρω τον θάνατο του ξεκοιλιασμένου πολύ πριν ξυπνήσουν οι μπλόγκερς.
Εγώ, δε θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα.
Συνεννοηθήκαμε;
Labels: Εν Βρασμώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
32 Τόλμησαν:
η αλήθεια είναι ότι το κόλπο της ενημέρωσης πιάνει.. σε όσους τη χαζέυουν.. αμβλήνονται οι εντυπώσεις.. εγώ για να προστατευτώ.. πρωτιμώ να μη κοιτώ.. πριν απο την τιβι ακόμα.. θυμάμαι μιά φωτό στα νέα.. θα είναι και 35 χρόνια.. από ένα δυστύχημα σε ένα αεροδρόμιο.. δε θα την περιγράψω.. έφτανε πάντος για να πάρω την απόφαση.. αντιλαμβανόμενος ότι δε θέλω να εθιστώ.. σε τέτοιες εικόνες..
ο γεροκλαψιάρης.. έπεσα με τη διήγηση.. δεν αντέχω το πόνο των μωρών.. ασχέτως τοποθεσίας.. αν καταφέρουν να μεγαλώσουν.. για κάποιο λόγο αδιαφορώ.. φαντάζομαι ότι είναι στη φύση μας..
δε κοίταξα την εικόνα..
από την άλλη.. δεν εκνευρίζομαι με τις προσπάθειες των άλλων.. όπως μπορεί ο καθένας αντιμετοπίζει τα προβλήματά του..
την καλησπέρα μου:)
koulpie μου
Φοβάμαι πως δεν έχω να σας απαντήσω κάτι.
Οφείλω να εξηγήσω μόνο πως η έκρηξη μου, προέκυψε από τα εξής δύο ερεθίσματα:
α) η άνευ κάποιου προειδοποιητικού μηνύματος ανάρτηση της εικόνας στο ιστολόγιο του κυρίου Κ.Κ.Μοίρη
και
β) η παρότρυνση του nomad στα σχόλια της ανάρτησης που ανέφερα, να μην γράφουμε για τίποτε άλλο οι μπλογκερς παρά μόνο για το θέμα της Γάζας
Εν καιρώ ειρήνης και εν καιρώ πολέμου, τα πάντα εν σχιζοφρένεια εποίησε ο μεγαλοδύναμος (του οποίου εικόνα και ομοίωση είμαστε εμείς).
Πέραν αυτού τι να πω;
Μη γράφετε για τίποτε άλλο μέχρι να γίνει καλά ή να φύγει από τη ζωή ο (κάθε) Χρυσοβαλάντης;
Στις εικόνες των σκοτωμένων εγώ βλέπω τα σώματα και τις ψυχές των δικών μου ανθρώπων.
Και ω τι ειρωνεία.
Όλοι έχουν τις ίδιες πιθανότητες θανάτου, άλλοτε εξαιτίας της φύσης και άλλοτε εξαιτίας των bad people...
έχετε δίκιο.. εγώ πήγα υποψιασμένος από εσάς.. έπρεπε να μας δίνει την επιλογή του αν θέλουμε να τη δούμε..
κι αυτό το κληρονομήσαμε από τα κόλπα των εφημεριδάδων.. μονοθεματικά.. είναι πιό οικονομικό.. και αισθάνονται κάποιοι ότι έτσι καλήπτουν το χρός τους.. επιδή έτσι έμαθαν.. αν τους καλήπτει..
κι εγώ εξανήσταμαι με ότι συμβαίνει στον κόσμο.. όχι τώρα.. από τη μυθολογία ακόμα.. αλλά κάπως πρέπει να συνχίσουμε να ζούμε..
την καληνύχτα μου:)
...
...
Δεν αντέχω ούτε και εγώ αυτή την καταναγκαστική άποψη που φέρεται αγράφως ότι όποιος είναι blogger πρέπει να δώσει λύση σε όλα τα προβλήματα του κόσμου. Το blog (το προσωπικό) είναι μία γραπτή φωνή του καθενός και τίποτα άλλο.
Την καλησπέρα μου!
Είστε φυσικά ελεύθερη να κανετε αυτό που λεει η εσωτερική σας φωνή. Εγω δεν μπορώ. Μια παρότρυνση δεν είναι κατι περα απ αυτό: παρότρυνση, τελεία.
Μονο που κανετε ενα σφαλμα λογικής. Ολοι μας εχουμε τους δικους μας νεκρούς αλλα δεν εχουν όλοι τις ιδιες πιθανότητες θανατου. Ο χρυσοβαλάντης εχει περισσότερες να ζήσει απο οσες να πεθάνει τώρα δα που μιλαμε. Εκεί και τώρα ομως, συντελείται μια γενοκτονία. Το εκει υγιές παιδί, εχει περισσότερες πιθανότητες να καταλήξει οπως στη φωτο τωρα δα που σας γραφω και διαβαζετε. Τι να λεμε τώρα και τι σύγκριση κανατε;
Η φωτο του ΚΚΜ είναι απλα η αληθεια ωμή. Μπορείτε πάντα να κλεισετε τα ματια φυσικα και να μιλατε οσο, όποτε και για ο,τι θελετε.
koulpa
Έπρεπε να υπάρχει προειδοποίηση (τελεία)
Mistirios
Και την όγδοη ημέρα εγένετο η ευαισθησία των μπλόγκερς.
nomad
Με απαξιώσατε και σχεδόν με προσβάλατε με το "τι να λέμε τώρα"
Λυπούμαι που δεν επιθυμώ να σώσω εκείνα τα παιδιά (ενώ σαφώς εναπόκειται στις δικές μου κινήσεις-sic),αλλά επιθυμώ να σώσω τον ανιψιό μου χωρίς να μπορώ όμως:-/
Αυτό που αρνείστε, μέσα στην εκλογικευμένη αγανάκτηση σας, να καταλάβετε είναι πως τα μεγέθη είναι απολύτως ανάλογα. Οι κλίμακες αλλάζουν.
Στη δική μου περίπτωση (τι να λέμε, λοιπόν ε; Ε, λοιπόν θα πούμε!)
ένας εγκληματίας (ο γιατρός) δεν διέκοψε την κύηση ως όφειλε, ενώ δύο γονείς με μηδέν εφόδια θυσιάζουν τα πάντα όχι για ένα σπίτι, όχι για μια πατρίδα, όχι για ένα έθνος αλλά για εκατό δισεκατομμύρια ανάσες ζωής και τίποτε άλλο.
Στην άλλη όχθη,
πολλοί εγκληματίες και πολλοί δήθεν γονείς..αναζητούν μια λύση από το πουθενά (εκτός και αν πιστεύετε στις ευαισθησίες των πολιτικών και των επιχειρηματιών).
Κλείνω τα μάτια στην λυσσαλέα αγανάκτηση μιας μάζας που αγνοεί πως η ψυχραιμία δίνει τις λύσεις.
monsieur nomad
και κάτι άλλο ..έτσι για να έχουμε να λέμε
μόλις ενημερώθηκα πως ο Χρυσοβαλάντης (5 μηνών έτσι;) εμφάνισε..χοληστερίνη!
σαφώς μεγαλύτερες πιθανότητες ζωής..
Σας εύχομαι κουράγιο και πολύ δύναμη. Μακάρι ο μικρούλης να μεγαλώσει δυνατός.
Δείμε
ευχαριστώ
με ελπίδα και ό,τι καλύτερο - όχι μόνο σε προθέσεις- ζούμε κι ενεργούμε όλοι οι δικοί του άνθρωποι
Το θέμα δεν είναι (για) τι γράφεις αλλά η στάση ζωής σου. Κατά τα άλλα, άλλο ο μικρόκοσμος, άλλο ο μακρόκοσμος και άλλες οι μέθοδοι σε κάθε κλίμακα.
(Και βγάλε τη νασφάλεια αν θες να τρομάξουμε με το πιστόλι σου)
Drthr
Στην εικόνα βλέπεις ένα μοντέλο..ένα πρότυπο
Εγώ έχω περισσότερες γνώσεις
Άλλο το ένα άλλο το άλλο..
Και στο μέσον το σύστημα αξιών του καθενός
[σε λίγο τη θέση της εκκλησίας θα πάρουν οι μπλόγκερς: εσείς πόσες εικόνες από τη γάζα ανεβάσατε; καμία;!!! στο πυρ το εξώτερον!]
Αγαπητή ντίβα,
δεν είχα καμιά πρόθεση ουτε να απαξιώσω πόσο μαλλον να προσβάλω. Με συγχωρείτε. Η εσωτερική αναγκη να εξωτερικεύσει κανείς ένα ιδιωτικό γεγονός τετοιας σημασίας ξεπερνά το νοημα αυτών που είπα. Δεν απηυθυνα πρόσκληση σε κανεναν παρα μια ευχή, εξωτερίκευσα συναίσθημα. Δε σκοπευω να κανω καμια εκστρατεία ουτε πιστευω στη μπουρδα καποιας φυλης μπλογκερς, ταχω γραψει εξαλλου.
Ειλικρινά ευχομαι το καλυτερο στο παιδί. Το μονο που παρατηρησα είναι οτι τα μεγεθη για τα οποια μιλαμε ειναι ανομοια. Τα μεγεθη ειναι ενα πραμα, ο πονος αλλο, δε μετριεται ετσι.
Την καλησπερα μου.
παντως, αν θελετε να δειτε τι μπορει να κανει ενας μπλογκερ, ιδου
http://gazatoday.blogspot.com/
Ωχ!
1. Tα προσωπικά δράματα υγείας είναι εξίσου αν όχι πιο σημαντικά... Ρωτήστε και τη μητέρα του άψυχου παιδιού στη φωτογραφία...
(Εύχομαι οι νεράιδες των αγρών να σώσουν το Χρυσοβαλάντη, αν όχι να τον πάρουν μαζί τους να τον κάνουν ξωτικό ή πυγολαμπίδα να βγάζει τη γλώσσα σε μας τους κοινούς μακάριους θνητούς).
2. Στη Γάζα γίνεται πόλεμος, όπως στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Αφρική και αλλού... Παρατηρώ ένα συνεχές κυνηγητό των εικονοληπτών σε παιδιά τραυματισμένα, τραυματιοφορείς πανικόβλητοι που πετάνε τα πτώματα σα σακιά...
Δεν μπορώ να το εξηγήσω... Δε βλέπουμε μάχες, βλέπουμε παιδιά τραυματισμένα...
Υπάρχουν θύματα και παιδιά και αυτό με εξοργίζει, όμως οι εικόνες διαμελισμένων πτωμάτων ξεπερνάει την αισθητική, την ευαισθησία μου, την ανθρωπιά μου...
3. Στο κάτω κάτω ας πεθάνουν/πεθάνουμε με αξιοπρέπεια. Κι ο νεκρός έχει μερτικό στο σεβασμό μας.
nomad
Πιο ήρεμη κι εγώ σήμερα,
ξεκαθαρίζω πως φυσικά και έχω συναίσθηση
της γενοκτονίας,
αλλά κανένας πόλεμος δε σεβάστηκε ποτέ γυναίκες και παιδιά.
Αντιθέτως έχω την εντύπωση πως πλέον οι πόλεμοι είναι ύπουλοι. Στοχεύουν στις παράπλευρες απώλειες, αναγνωρίζοντας πως εκεί επιτυγχάνεται το μεγαλύτερο κακό.
Δίνω με link τη διεύθυνση του blogger (τον οποίο μην εκπλαγείτε εάν τον δείτε αύριο μεθαύριο διορισμένο σε κάποια διεθνή πολιτική επιτροπή εφόσον - από ό,τι είδα- με αρκετά σαφή έως και καλαίσθητο τρόπο, αναγράφει τις σπουδές και τα προσόντα του στο widget του προφίλ του -και όχι στη σελίδα του προφίλ)
[Θα μου πείτε πως είμαι καχύποπτη. Έχω γίνει nomad.Βλέποντας τις φιλοδοξίες του γκέτο των ελλήνων μπλόγκερ, αναγνωρίζω ευκολότερα το παρασκήνιο. Όχι, πως δεν υπάρχουν και καλές προθέσεις αλλά τις περισσότερες φορές ο στόχος είναι προσωπικός.Έχω πάψει να πιστεύω στην ανιδιοτέλεια.]
Τέλος, θέλοντας να σας διαβεβαιώσω για την αντίληψη μου περί πολέμου, πρέπει να σας πληροφορήσω πως ο αδερφός μου (καταδρομέας πεζικού) έχει υπηρετήσει στο κόσσοβο και στο αφγανιστάν.
Γνωρίζω..nomad..γνωρίζω καλά..
Spy
πονέσατε;
adaeus
Για το ανίψι μου, εύχομαι κι εγώ φυσικά το καλύτερο. Σκέφτομαι και τον γολγοθά των γονιών του..
Για τις εικόνες των νεκρών..νομίζω πως κάθε άνθρωπος θα ένοιωθε αγανάκτηση , όμως καταλήγει γκροτέσκο σκιαγράφηση η έκρηξη της μάζας (σε αυτήν συμπεριλαμβάνομαι και εγώ αλλά προσπαθώ να ελέγχω τις υπερβολές μου, ειδικά όταν γνωρίζω πως δεν μπορώ να επέμβω άμεσα)
Όλο αυτό που περιγράφεις είναι ανθρώπινο. Για όσους δεν το κατάλαβαν να το κάνω bold: ανθρώπινο.
Πράγμα που σημαίνει ότι όταν κάποιος αντιμετωπίζει ένα τόσο σημαντικό (το σημαντικότερο) θέμα υγείας ή αν παλεύει κάθε μέρα με τα θηρία για ένα κομμάτι ψωμί ή δεν κοιμάται τα βράδια γιατί πονάει τη δουλειά του, δεν είναι δυνατόν να απατείται να blogάρει για ένα 3ο θέμα. Κι ας είναι τόσο σημαντικό όσο ο πόλεμος.
Αυτή η τεράστια πίεση: "είσαι blogger, πρέπει να γράψεις για τα κοινωνικά προβλήματα", που τίθεται τόσο έντονα πρέπει κάποια στιγμή να πάψει.
Δεν είναι δυνατόν να φορτώνεται ο κόσμος τύψεις επειδή δεν έκανε post για τη Γάζα, δεν έκανε join το αντίστοιχο Group στο Facebook ή δεν έκανε 3000 tweets στο Twitter.
Δεν μπορεί κανένας να κρίνει έναν άλλο από αυτά τα πράγματα. Και δε θα τα έπαιρνα τόσο πολύ στο κρανίο, αν δεν ήταν τόσο ισχυρή αυτή η πίεση.
Ας έρθει κάποιος στη θέση αυτού που πονάει κι ας blogάρει μετά για τη Γάζα. Δεν τα έχω με τον nomad (ούτε που τον ξέρω τον άνθρωπο), τα έχω με την πρεμούρα των "κοινωνικά ευαισθητοποιημένων bloggers". Όχι όλων βέβαια.
Συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.
απαπααααααα
γουστάρω τρελλά άμα μαρσάρεις !
και τελικά
μια χαρά ασύγκριτα είναι.
κι επειδή τον κόσμο δεν μπορούμε να το διορθώσουμε
είμαι εντελώς της άποψης
να κάνουμε πρώτα ό,τι μπορούμε
στον μικρόσκοσμο μας .
εκεί τουλάχιστον μπορούμε να κάνουμε την διαφορά !
πάω να διαβάσω τα σχόλια τώρα
κι επιστρέφω ...
πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
αύριο χωρίζω
και γράφω ένα beggin' you για να επιστρέψει
στο δικό μου μικρόκοσμο η επιστροφή της θα φαντάζει (και για μένα θα είναι) σημαντικότερη από την οποιαδήποτε Γάζα
άρα πυξίδα στο τι γράφω δεν χωράει
όσον αφορά την ταμπακιέρα (το "warning!explicit photos), δεν συμφωνούμε
καθένας έχει την άποψή του - με πράξεις ή παραλείψεις- και εφόσον την εκφράσει εν δήμω κρίνεται γι αυτήν, οπότε καλώς πράξατε
τα λοιπά σχόλια καλοπροαίρετων αναγνωστών σας δεν με αφορούν, ούτε διαμορφωτής άποψης είμαι , ούτε αγιούσα , gimme some credit ..
Δώστα να ξεχαρμανιάσεις και εμεις είμαστε εδω για να σου λέμε ... σε αγαπώ.
Χρόνια μου πολλά.
porcupine
Έχω γράψει για την υποστήριξη μου στην αναρχία των μπλογκς, θέλοντας να τονίσω πως κανείς δεν οφείλει να μιλήσει για οτιδήποτε παρά μόνο για ό,τι υπάρχει στο δικό του μυαλό εκείνη τη δεδομένη στιγμή.
Η πίεση που μπορούν να ασκήσουν οι μπλόγκερς ειναι Κοινωνική (ελεύθερη επιλογή).Όχι πολιτική.
Ο nomad εξεράγη ως κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
Ο ίδιος στην φόρτιση του παρότρυνε με ένα έντονο ύφος, κι εγώ στη δική μου φόρτιση ανταπάντησα με κάθε υπερβολή αντίδρασης.
maya
Κάποτε στο "ιδιογράφως" , κατέθεσα την υπογραφή μου ως μπλόγκερ, με το χειρόγραφο "a blogger must do what a blogger can do" και το έγραψα μάλιστα επάνω από τον έντυπο τίτλο "τελεία και Παύλα"
Έτσι..επιδοκιμάζω κάθε ευαισθητοποίηση.Απλώς..με τον καιρό (βλέποντας υποψήφιους διδάκτορες μαϊντανούς της μπλογκόσφαιρας και συμβούλους αποχωρισάντων υπουργών με το βλέμα στραμμένο σε μια φιλελεύθερη σαφώς ..βολή τους στην ευρωπαϊκή ένωση) ε..όσο να'ναι..μια απαξίωση στο "άιντε πάμε" την έχω αναπτύξει.
ciao:-)
Κ.Κ.Μοίρης
Συνεννοηθήκαμε
[μετάφραση: i give u all the credit]
Υ.Φ. Σας παρακαλώ μη παρασυρθείτε από το ποστ μου και μετατρέψετε το ποστ του χωρισμού σε μελόδραμα. Stick to simple exaggeration(=close to pure reality)
cybereddie
Ε..μια έκρηξη πού και πού τη δικαιούμαστε όλοι
Χρόνια σου Πολλά και Καλά
Δεν ξέρω πού σταματάει το αληθινό μακελειό. Μέσα μας ή εκεί έξω. Από μια ηλικία και μετά -κάπως νωρίς είναι η αλήθεια- μόνιμο το ερωτηματικό και παντού αναπάντητες ερωτήσεις, σχιζοφρενικές.
@Ειρήνη μου, με τσάκισε τόσο η ανάγκη του παιδιού να ζήσει όσο και η ανημπόρια των γονιών για να παρέμβουν (πώς; με τι;). Αυτή η έγκαιρη διάγνωση, το ότι αφηνόμαστε στα χέρια ανίκανων...Κουράγιο στους γονείς και σ' αυτό το πλασματάκι που πολεμάει για τη ζωούλα του. Όλες οι ζωές ιερές και οι πόλεμοι το ίδιο ιεροί, αυτοί οι μικροί καθημερινοί πόλεμοι που στο τέλος της ημέρας μας αφήνουν με πιο βαθιές τις ρυτίδες.
Τώρα για τα αντανακλαστικά της μπλογκόσφαιρας....προτιμώ να μην σχολιάσω.
-ευχομαι τα καλυτερα για το ανηψακι σου ..θα δωσει τις μαχες του απο πολυ μικρο αλλα θα αντεξει !:)Θα δεις θα γινει ενας γενναιος μαχητης.
Eγω εχω σταματησει να γραφω
"εν βρασμω"
εδω και κανενα χρονο..
αργησα πολυ να σχολιασω εδω..
γιατι θα μπορουσα να παρεξηγηθω.
Ηρεμα μαλλον τωρα θα πω
οτι σιχαινομαι τη βια
ακομα και τη λεκτικη
-πρεπει να με νοιαζει πολυ καποιος για να χαλαστω και να τσιμπησω..
σιχαινομαι και
τα βιαια εργα , τις βιαιες εικονες , τα βιαια μηνυματα.
Αυτο ξερετε δεν σημαινει αναισθησια
Παρτε το σαν αδυναμια.
Η φωτο αυτη
ειναι σοκαριστικη για οσους αντεχουν να τη δουν
και δεν ξερω
αν σκοπος ειναι το κοινωνικο σοκ
ή το σοκ γενικοτερα..
παντως
-η δικη μου ψυχη
και οι ψυχες των αλλων..
δεν θα σωθουν με την αναπαραγωγη της ασχημιας.
Την ειδα και σε αλλα μπλοκ
ισως ο φωτογραφος βραβευτει
για την ωμοτητα και την αληθεια
Αυτα πανε μαζι..ξερεις
Μα μηπως η αληθεια δεν ειναι παντου γυρω μας?
-και η ωμοτητα?
Με ενοχλει γιατι με εχει τραυματισει.
Με ενοχλει γιατι χαθηκαν φιλοι μου στο Βελιγραδι και στο Σαραγεβο
και γιατι
καποια φωτο εκεινου του πολεμου
με εναν στρατιωτη να κραταει
τρια πανεμορφα αντρικα νεανικα κεφαλια
-κομμενα-
ειχε στοιχειωσει μηνες τον υπνο μου..
-μπορω να σου περιγραψω καθε τους χαρακτηριστικο σαν να τους βλεπω..
εμοιαζαν να κοιμουνται ..
αλλα δεν ειχαν σωμα.
με ενοχλει
γιατι μοιαζει σχεδον διαστροφικο απο αυτοπτης μαρτυρας μιας τραγικης εικονας
να γινεσαι γυρολογος του ανηλεου θανατου...
(στους δημοσιογραφους/φωτογραφους αναφερομαι).
Αυτες οι εικονες
-απλα βιάζουν το μυαλο μας
-και κατι ακομα
εχω αρχισει να κουραζομαι !
(σου χω πει πολλακις την αποψη μου για τη ψυχολογια της μαζας).
φιλια!!
Αντώνη
Τραγωδίες συμβαίνουν κάθε δευτερόλεπτο. Είναι μέρος της ζωής. Απλά, τις τραγωδίες του μικρόκοσμου δεν τις μαθαίνουν οι πολλοί. Στις άλλες, του μακρόκοσμου, είναι εύλογες (αυτονόητες) οι αντιδράσεις.
Dora μου
Είναι πολλά τα βρέφη που υποφέρουν εν καιρώ ειρήνης. Κι όσο κυνική κι αν ακουστώ, δυστυχώς, και αυτό είναι μέρος της ζωής.
"Στα χέρια των ανίκανων" γράφεις..κι αυτό Δώρα μου είναι μία από τις φωτεινές ενδείξεις επικινδυνότητας (μαζί με τη φράση "στα χέρια των πονηρών").
Εν τέλει .."στις πλάτες των αθώων"
Είμαι υπερ της διαδραστικότητας.
Ο καθένας δικαιούται να αντιδράσει (επιβάλλεται) με τον δικό του τρόπο (και να ταχθεί υπέρ ή κατά της μάζας)
Talisker
Καταρχάς, ευχαριστώ για τις ευχές.
Κι εγώ ελπίζω να πάψει η ταλαιπωρία αυτής της οικογένειας , σύντομα.
Θα έλεγα πως κι εγώ έχω σταματήσει να γράφω "εν βρασμώ" αν και μάλλον υπάρχουν μόνιμα κάποιοι κοχλασμοί μέσα μου (θέμα ιδιοσυγκρασίας και ψυχοσύνθεσης)
Δεν είναι κακό το "εν βρασμώ" αρκεί να υπόκειται σε μία ..αραιή τακτικότητα.
Και εγώ , δεν βλέπω βίαια έργα.
Αντιλαμβάνομαι όμως πως για τους δυτικούς, ο θάνατος είναι κάτι ξένο, ακριβώς εξαιτίας της περισσής βίας στα έργα και τις εικόνες.
..κι ύστερα έρχεται στιγμή που βλέπουμε πως αυτό που παρακολουθούμε , δεν είναι έργο..
Θα επαναλάβω πως, δεν είμαι εδώ για να επιβάλλω.
Είμαι εδώ για να πω την άποψη μου με επιχειρήματα.
όπως έγραψε και ο Κ.Κ.Μοίρης, ο καθένας ενεργεί και κρίνεται.
Γίνεται να υπάρχουν καταγεγραμμένες δέκα οπτικές για ένα θέμα;
Εγώ αυτό επιθυμώ.
Καλή μας ημέρα Μεγαλειοτάτη
Έχεις απόλυτο δίκιο... Καλά του είπες..Φιλιά καλημέρα
βασίλη μου
Κάποιοι είπαν τη γνώμη τους. Κι εγώ είπα τη δική μου. Η διαδραστικότητα δεν πρέπει να δημιουργεί στρατόπεδα. Μόνο να αποκαλύπτει οπτικές.
Καλημέρα φίλε μου
Δύναμη κι υπομονή εύχομαι στους γονείς πρώτα και φυσικά στην υπόλοιπη οικογένεια του Χρυσοβαλάντη.
Κι αν έχω βρίσει γιατρούς και το σύστημά τους...
tf
ευχαριστώ πολύ
ελπίζουμε στο καλύτερο
"...Κλείνω τα μάτια στην λυσσαλέα αγανάκτηση μιας μάζας που αγνοεί πως η ψυχραιμία δίνει τις λύσεις...."
---------------------------
Ακριβώς , αυτό ήθελα από κάπου να ακούσω ...
Αυτό ...
Μπράβο
-----------------------
Όσο για τον ανηψιό σας , δεν μπορώ να ψελλίσω τίποτα πια .
Μπούκωσε η ψυχή μου τόσα χρόνια , μέσα στο "αίμα" ...
Πολύ "Αίμα" παντού γύρω μας ... Όχι μόνο στην Παλαιστίνη .
Silia
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας σε αυτό το ποστ.
Ξέρω πως με καταλαβαίνετε καλύτερα από τον καθένα
Καλή μας ημέρα
Δημοσίευση σχολίου