Δευτέρα
The Theory
Δευτέρα
.......μέχρι να φορέσω τις φόρμες και να καθίσω στο τραπέζι (στην καρέκλα, εντάξει) για φαγητό, το ποστ είχε ήδη γραφεί στο μυαλό μου. Δυστυχώς πεινούσα και δεν ήμουν σε θέση να προτάξω κάποια άλλη επιθυμία..
«δεν είμαι true writer», σκέφτηκα, «ο true writer θα έγραφε πρώτα κι ύστερα θα έτρωγε»
..κι έτσι απενεχοποιημένη και πλήρης σκέψεων έβαλα την πρώτη μπουκιά στο στόμα
Όμως τότε ακριβώς και με αυτή την αποφασιστική κίνηση, επιβεβαίωσα όλη τη μικρή θεωρία που είχα σχηματίσει λίγα λεπτά πριν στο κεφάλι μου
no comparisons
τα περισσότερα κακά μίας ενήλικης ζωής η οποία μπορεί να επιβιώνει έστω μόνο με ελάχιστα εφόδια, ξεκινούν από τους συγκριτικούς δείκτες της διαδραστικότητας με το περιβάλλον και τον εσωτερικό κόσμο
εκείνος γράφει καλύτερα
εκείνη είναι ομορφότερη
εκείνος έχει περισσότερα
μπορώ ακόμα καλύτερα
μπορώ ακόμα περισσότερο
μπορώ ακόμα γρηγορότερα
..και τι συνέβη στα σημεία αναφοράς των ιδανικών και των πιστεύω μας;
Τι συνέβη στα μέτρα που..δε μπορεί..ήδη θα έχουν δοκιμαστεί μέσα από τις αντιξοότητες των δεδικασμένων της ζωής..
Κάπως θα’χει καταλαγιάσει η τρικυμία των καμπύλων… προσόντων κι αντοχών
Ακόμα και τα στατιστικά της τύχης ή της ατυχίας θα έχουν σκιαγραφηθεί, όταν βέβαια έχουν περάσει κάποια χρόνια, με εμπειρίες, προσπάθειες και ευκαιρίες..χαμένες ή όχι -δεν έχει σημασία
Όταν ήμουν μικρή και κολυμπούσα, πάντα έχανα στους αγώνες όπου κάποια στιγμή ξεγελιόμουν και κοιτούσα πού βρίσκονται οι άλλοι..
Πολλές φορές στη συνέχεια της ζωής μου θυμήθηκα τα περιστατικά αυτά...
Άλλοτε εκτέλεσα την επίκτητη άμυνα του «κοιτάζω μόνο μπροστά» κι άλλοτε αφιέρωσα – προσέξτε: δε λέω, σπατάλησα- άπειρο χρόνο σε διαλεκτικές επιχειρήσεις κατανομής ..έργου
Διότι σπανίως στις ατελείωτες συζητήσεις το ζήτημα ήταν το κέρδος
Μπα..
Πολύ λαϊκότερο το αίσθημα..
Ζητούμενο ήταν μια δίκαιη μοιρασιά σα κομμάτι βασιλόπιτας που ξέρεις πως δε σου ψιθυρίζει «άντε πάρε κι εσύ να’χεις»
Μ’αυτά κι αυτά σχεδόν έχω επιβεβαιώσει the theory σε όλες τις πτυχές του βίου μου
Και το’χω κάνει κτήμα μου κι όχι απλά απόφαση μου
Πως δεν κοιτώ γύρω μου πού έχει φτάσει ο καθένας,
Ούτε θα ξυπνήσω έκπληκτη μια μέρα από την ένταση των δυνατοτήτων μου
Τις ξέρω κι αυτές και τα περιθώρια τους
Αφήστε που έχω πράγματι σπαταλήσει-τελικά- ενέργεια σε διαλόγους που ούτε το σάλιο τους δεν άξιζαν
Ίσως για αυτό επιστρέφω πάντα στον γραπτό λόγο
Εκεί τουλάχιστον, έχεις πάντα χρόνο να μιλήσεις
Έχεις πάντα τη δυνατότητα να σβήσεις..να προσθέσεις..φτάνοντας ακριβώς σε εκείνο το όριο που λες:
Είμαι εδώ. Τελεία.
Θέλω αυτό. Τελεία.
Πίσω μου δυο βήματα είναι κήπος. Πιο πίσω δε πηγαίνω.
Μπροστά μπορώ τόσες δρασκελιές. Τόσα λαχανιάσματα.
Κι όταν πάνω στους στροβιλισμούς ή τις ανάπαυλες κάποιος πέσει πάνω μου,
Και πάλι..ξέρω πώς να κρυφτώ ..πώς να αποφύγω..
Όχι γιατί κουράστηκα να μάχομαι
Αλλά γιατί πρώτα θέλω να καθίσω στο τραπέζι (στην καρέκλα, εντάξει, στην καρέκλα.. τις καρδιές μας θα χαλάσουμε;) για φαγητό..κι ύστερα να γράψω ή να αδράξω αυτό που θέλω
Labels: Personal
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
39 Τόλμησαν:
Η αυτογνωσία και η δυνατότητα οριοθέτησης των δυνατοτήτων είναι μεγάλο προσόν, αναμφισβήτητα. Δυστυχώς όμως, ανάγάγεται στα όρια του εσωτερικού πλούτου και ο περισσότερος κόσμος γύρω μας ως γνωστόν είναι φτωχός, πολλοί δε είναι το ίδιο μέσα κι έξω...
Και στο τραπέζι να καθίσετε, αρκεί να φάτε και μετά να γράψετε...
Εντάξει, εντάξει... ξέρω... ούτως ή άλλως στην καρέκλα θα καθίσετε...
Καλό σας βράδυ.
...μήπως αυτό λέγεται αυτογνωσία?
...μήπως αυτό είναι το μυστικό της ευτυχίας (σε συνδυασμό με το ακατονόμαστο)?
...μήπως να σου ξανάλεγα ότι συμφωνώ σε όλα?
ΥΓ. πολύ Σάρον έχει πέσει τελευταία!
... και κάτι ακόμη: Δεν είναι καλύτερα να ζήσουμε μια ζωή ξέροντας που πατάμε, (και ποιους αγαπάμε), παρά κυνηγώντας χρυσά μετάλλια?
Δεν νομίζω ότι είναι κακό κάποιος να γράφει καλύτερα ή κάποιος να είναι ομορφότερος κ.α όπως επίσης είναι καλό να αναγνωρίζουμε την ανωτερότητα του άλλου.
Το θέμα είναι θέλουμε να μοιάσουμε σε αυτόν ή αυτήν επειδή μας εκπροσωπεί αυτό που κάνει ή μας το επιβάλει αυτή η περίεργη φυλακή της κοινωνικής αναγνώρισης που έχουμε χτίσει γύρω μας?
Στην τελική κόβεις όλες αυτές τις ανόητες σκέψεις μαχαίρι, αποφασίζεις τι πραγματικά σου αρέσει, κάνεις πέρα όσους δεν τους αρέσει η νέα σου στάση και ζεις ευτυχισμένος όπως προορίζεσαι να ζήσεις.
Βραχυπρόθεσμα το πλήρωσα ακριβά μακροπρόθεσμα βγήκα κερδισμένος και ευτυχισμένος.
"Αφήστε που έχω πράγματι σπαταλήσει-τελικά- ενέργεια σε διαλόγους που ούτε το σάλιο τους δεν άξιζαν"
φρίκη, η Κόλαση γύρω από ένα τραπέζι, σε δυο καναπέδες , σε μια μπάρα καθωσπρέπει ποτάδικου , απλή-καθαρή-απόλυτη φρίκη
τα σκέφτεσαι μετά και λες "ποτέ ξανά με ηλίθιους ή εγωπαθείς ή φανατικούς ή παγώνια"
υ.γ. ωραιότατο το τρέιλερ με τον Σταυρίδη, τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα ;
xaxa πορτοκαλάδα από πορτοκάλι ήπιατε;:):)
έχει ζουμί το θέμα.. αλλά δε προκάμω.. αναχωρώ για εκτός έδρας εργασία.. το βράδυ αν υπάρχει δίκτυο.. θα επανέλθω..:):)
την καλημέρα μου:):)
adaeus
Προφανώς πρόκειται για μία μορφή αυτογνωσίας. Ο καθένας επιλέγει τις..ρυθμίσεις του ώστε να έχε βέλτιστο αποτέλεσμα:-)
[Έχω ήδη ενημερώσει το Ram για τις προθέσεις/διαθέσεις και απαιτήσεις μου.
Ξέρω τι θέλω. Τελεία:-)
Θα αναρτήσω το ..αποτέλεσμα μέχρι αρχές Φεβρουαρίου]
Καλύτερο είναι να ζούμε μία ζωή που είναι δική μας. Με όσα εμείς έχουμε επιλέξει, έτσι ακριβώς όπως μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι είτε περιττή όχληση, είτε πολυτέλεια ελευθέρου χρόνου ετερόφωτων προσωπικοτήτων.
[Το μαλλί-ι ευθύνεται για το overdose της Sharon:-]
Πολύ καλημέρα μας
alekos
Πάντα κάποιος κάνει κάτι καλύτερα (ή χειρότερα). Και οι παράμετροι είναι πολλοί: προσόντα, τύχη, ευκαιρίες..και εκπτώσεις.
Δε διαφωνώ μαζί σου. Συμπληρώνω απλώς πως για μένα, το θέμα είναι να είμαστε κάθε στιγμή όσο καλύτεροι μπορούμε. Κι αυτό περιλαμβάνει να είμαστε - επιπλέον- σίγουροι για τα "όχι" μας.
Διαφορετικά, η αμφιβολία των "Αν όμως.." θα μας καταρρακώνει.
Πιστεύω στην ενέργεια των ανθρώπων. Δε θελω να την βλέπω σπαταλημένη.
Καλημέρα
Κ.Κ.Μοίρης
Έχω ζήσει -και-τέτοιους εφιάλτες [jesus ατελείωτες ώρες..αυτοανάφλεξης],
αλλά προφανώς στο κείμενο αναφερόμουν σε κάτι much more personal.
You should have known better
Υ.Φ. Είμαστε βλόγερς και τον λόγο μας τον κρατάμε:-)
koulpa
Μα..να ξέρουμε τι λέμε!
χα χα
Σας αναμένω:-)
Καλημέρα
Υ.Φ. Κι εγώ αγαπούσα..έναν δεκαεννέα χρόνια-χα χα
α ναι, δίκιο έχετε
μου διέφυγε η Μητέρα Όλων των Λεκτικών Μαχών
masterpcm
Θεωρώ πως μετά από κάποια ηλικία είναι επικίνδυνα τραγικό να μη γνωρίζεις τα όρια σου.
Αν, από την άλλη μεριά, γνωρίζεις, τότε έχεις κάθε δικαίωμα (εν είδη επιχειρήματος) να μην προτίθεσαι να κάνεις εκπτώσεις.
[Χμμ..στο τραπέζι,ε; Θα μπορούσα:-]
Καλή μας ημέρα
[Δεν ξέχασα να σας απαντήσω. Αναγκάστηκα όμως να σβήσω την πρώτη μου απάντηση επειδή είχα κάνει ένα τραγικό γραμματικό λάθος:-]
Κ.Κ.Μοίρης
..personal;
(ή βρίσκεστε σε άλλο βαγόνι κι εγώ ψάχνω στα ..τυφλά;)
Αναρωτιέμαι αν μπορεί κάποιος να ορίσει θέματα αυτογνωσίας , όρια κλπ.
ούτε βλέπω και την υποχρεωτική ανάγκη για αυτό..
προτιμώ ένα τραπέζι, λίγο καλό φαγητό, και πάνω απ΄όλα τη πολύ καλή παρέα...
ξέρεις, αυτά τα μπανάλ αυτονόητα...
τώρα αν προκύψει και θέμα "αυτογνωσίας" πάνω ή κάτω απο το τραπέζι...ουφ , δεν ξέρω , ακόμα καλύτερα θα έλεγα..
Εξορία στις συγκρίσεις!!!
Δεν τις θέλουμε!!!!Είναι ο σανός στο παχνί του ανασφαλούς γαιδάρου!(Ειδικά εσύ δεν τις έχεις ανάγκη!)
Όσον αφορα το φαγητό, καλά έκανες και έφαγες πρώτα..Το γράψιμο είναι τέχνη*η τέχνη είναι έρωτας*κι ο έρωτας, περνά απ΄το στομάχι..:)
Εμ φυσικά, τί;
Ίσα κι όμοια γίναμ' ούλοι
και αφεντικά και δούλοι;
Άκου που μου θες να μου το παίξεις και writer...
[Άσε που έτσι όπως πας θα μας κατηγορήσεις ότι δε σου δώκαμε βασιλόπιτα... ΟΥΦ...]
Ρε 'σύ, μήπως παρατόνισες λίγο το Τέλεια και το έκανες Τελεία; Γιάααα δες το κείμενο λίγο καλύτερα! :ppp
Δεν δικαιούμαι να σχολιάζω ποίηση.
Και ειδικά όταν αυτή είναι τόσο σπάνια [άρα και πολύτιμη] στα γραπτά σας...
(τι εννοείτε Saron;
δεν είστε εσείς στις φωτογραφίες;)
Είναι το καλύτερο που μπορείς να έχεις, να μη ζηλεύεις. Και τι να ζηλέψεις δηλαδή τι σου λείπει. Ο καθένας μας έχει κάπου μια τάση ένα ταλέντο. Όσοι κυνηγούν τα περισσότερα είναι δούλοι του εαυτού τους, και "φτωχά" ανθρωπάκια
Αυτό με το τί σημαίνει ωραίο θέλω να σου πω. Της ώρας σημαίνει ωραίο και της κατάλληλης στιγμής. Δεν υπάρχουν ενέργειες άσκοπες ή λιγότερο σημαντικές συγκρινόμενες μονίμως με κάτι άλλο που τις κάνει λιγότερο ή περισσότερο σημαντικές. Θα φας και θα γράψεις μετά. Αυτό είναι για σένα το ωραίο. Και το ότι θα φας πρώτα. Και το ότι θα γράψεις μετά :)
takis
Η αυτογνωσία δεν διαθέτει issues προς ορισμό- εκτός και αν εφευρίσκεις τέτοια ως άλλοθι απραξίας.
Αυτογνωσία ή αντέχεις και είσαι ικανός να έχεις (να αποκτάς, έστω) ή όχι.
Πιστεύω πως ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει τα όρια του παρουσιάζει κόμπλεξ/απωθημένα τα οποία αποκαλύπτονται αργά ή γρήγορα ..πάνω ή κάτω από ένα τραπέζι.
Εμένα προσωπικά, αυτό με απωθεί.
Kaveiros
χα χα
Φοβερός συνειρμός, η εξήγηση/άλλοθι:-D
χα χα
Μαθηματικός 100%!!
[κακέ] Πεθερέ Drthr :-)
Σκοπός είναι να είσαι αφεντικό του εαυτού σου.
Και βασιλόπιτα μου δώσατε (εντάξει, όχι ολόκληρη:)
και σκόρδο μου δώσατε:-)
αλλά κι εγώ..τόλμησα, δοκίμασα και γνώριζα πως δε θα το μετανιώσω.
Και ήταν Τέλεια:-)
Ευχαριστώ πάρα πολύ. Τελεία
Spy
Φοβάμαι μη μείνει κουσούρι το οποίο ακολούθως εξελιχθεί και φτάσω πρώτα να απαγγέλλω κι ύστερα να τρέφομαι. Καταλαβαίνετε.
{Δυστυχώς σας έχω παραπλανήσει. Μου μοιάζει βέβαια η κυρία, αλλά..ας είμαστε ανώτεροι. Ας μην κάνουμε συγκρίσεις:-}
βασίλη
Μέχρι μία ηλικία, είναι λογικό (επιβάλλεται) να ψάχνεσαι. Από μία στιγμή και μετά, πρέπει να αρχίσουν οι Τελείες. Τα φρένα.
Απαραίτητη η εαυτοσκοπική οριοθέτηση.
Αντώνη
Αυτή είναι η μαγεία της μη-σύγκρισης με επίγνωση κινήσεων. Όταν φτάνεις σε τέτοιο σημείο βεβαιότητας για το do(s) & dont(s) σου, τότε ναι..νιώθεις το ωραίο.
Τώρα είναι που καταφέρνεις νάσαι φαγητό και έμπνευση οπότε μπορείς να δουλεύεις όταν οι σχολιαστές κοιμούνται.Αισθάνομαι σαν μετανοημένος παρακρατικός του απρόοπτου. Μα ακόμα και αν ξέρεις που πατάς το απρόοπτο μπορεί να έρθει όχι από σένα μα από το πάτωμα. Αν πέσει; Αν δεν το είχαν υπολογίσει καλά και το βήμα ήταν το παραπάνω βήμα του ορίου (μιας και σου αρέσουν τα όρια); Αν ο μάγειρας από όπου αγόρασες το φαγητό ήταν χαρούμενος ή θλιμμένος και τα μπέρδεψε; Ε; Τί θα κάνεις τότε; Τότε η ασυδοσία θα επιβάλλει μια αυταρχική κάθαρση; ΄Η θα την πιάσουμε γιατί απειλεί να καταστρέψει τη διαύγειά μας. Πολύ μου αρέσει αυτό το πόστ αλλά η πειθαρχία της μνήμης επιβάλλει στωικότητα ακόμα και αν στοιβάζω στον σκουπιδοτενεκέ τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν.
-ποσο καλο!
Eγω θα πιαστω απο μια λεξη του Αlbus..
αλλα θα τη γραψω σε ασχετο νοημα .
Αυτο το ποστ
ειναι πολυ
π ε ι θ α ρ χ η μ ε ν α..εσωστρεφες
-ζυγισμενο...
αφηνει λιγο να βγει η τοσο καλα προφυλαγμενη σου ευαισθησια ...
δεν ειναι που εσυ δεν μπορεις να γραψεις ετσι
μπορεις και ακομα καλυτερα
-ειναι που δεν θες!!!
Diva mia !
Θα σκισεις ετσι κι αλλιως..
αλλωστε δεν καθεσαι σε απλη καρεκλα για ανασυνταξη ..
-μπερζερα ειναι!
χχχχ
Albus
Μετανοημένος παρακρατικός του απροόπτου;!!!
[ ορίστε τι θα πάθαινα τώρα από μία σύγκριση!-πιθανότατα δε θα έγραφα ποτέ ξανά!]
Το απρόοπτο είναι εκτός ορίων επίγνωσης αλλά εντός αυτογνωσίας.
Δεν γνωρίζω από πού μπορεί να έρθει η ..έκπληξη αλλά έχω μία πολύ καλή υποψία για το πώς θα αντιδράσω.
[ στην περίπτωση του πατώματος, θα γκρεμοτσακιστώ πιθανότατα με μια κοφτή κραυγή έκπληξης η οποία μέχρι να προσγειωθώ θα έχει μετατραπεί σε γκριμάτσα οργής για το πάτωμα- μόλις βεβαιωθώ πως ζω ακόμα και αισθάνομαι θυμωμένη φυσικά (για τον τραυματισμένο μου εγωισμό) θα αρχίσω να φωνάζω βοήθεια ακόμα πιο έξαλλη που κανείς δε περνά από εκεί εκείνη την ώρα!! :-]
Στα ακροτελεύτια ίχνη των ορίων μου γνωρίζω πως ο πάγος είναι λεπτός. Οπότε σαφώς υπάρχει ένα περιθώριο έκπληξης..αλλά μόνο στο τι θα συμβεί..όχι στο πώς θα αντιδράσω. Αυτό λίγο πολύ- όπως εξήγησα προηγουμένως- το γνωρίζω ήδη.
[μη ψάχνετε μάγειρα αγαπημένε μου albus- ανάμεσα στα πολλά μαθήματα της ζωής τον ενάμιση χρόνο στην Αθήνα, πρωτοστάτησε και αυτό της μαγειρικής:-) όπερ, με τα χεράκια μου το φαγάκι μου το οποίο τέλος πάντων..μάλλον με χαρά νίκης με τίμησε εφόσον το απόλαυσα όπως κι αν ένιωθα όταν το προετοίμαζα:-]
Η ασυδοσία επιβάλλεται ως απόλαυση μόνο όταν σου χαρίζεται ως πολυτέλεια από πηγή ξέχωρη του εαυτού σου.
Η ασυδοσία που παράγεται ως αποτέλεσμα δικού μας αυτενεργού έργου, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη θλίψη..
Κι αν κάποια όνειρα δεν πραγματοποιήθηκαν, πολύ πιθανό να έλαμψαν κάποια άλλα που δεν είχαμε την..τύχη ή την ευκαιρία να σκαρφίσουμε στο γυαλιστερό πάτωμα της σκέψης μας.
Τα όνειρα δεν στοιβάζονται σε σκουπιδοτενεκέδες.
Μερικοί σκουπιδοτενεκέδες..παρεμποδίζουν τα όνειρα:-)
[ α δε θέλω στωικότητες τώρα που με "ξυπνήσατε"!!!]
:-)
Αλήθεια πιστεύεις οτι οι έχοντες αυτογνωσία είναι απαλλαγμένοι απο κόμπλεξ/απωθημένα?
Δεν το βλέπω υποχρεωτικό να είναι ετσι.
Πχ.Αρκετοί που ισχυρίζονται οτι γνωρίζουν τα όρια τους υποθέτουμε οτι αντιλαμβάνονται και τα ψυχολογικά τους απωθημένα...
Η αντίληψη όμως αυτή σημαίνει αυτομάτως απαλλαγή απο αυτά?...
Δεν νομίζω οτι είναι ετσι πάντα.
Μεγαλειοτάτη talisker (αναγνωρίζω τον πλεονασμό- μη μου συνοφρυώνεσαι:-)
Βαλθήκατε με τον Spy να ξεσκεπάσετε την..πώς την είπες- μα το web!- ..ευαισθησία μου;!!
Mercy mercy poor diva, βασιλείς αυτού του σύμπαντος!
Αφήστε έναν άνθρωπο να ξεσκονίζει πού και πού την πανοπλία του ή έστω να καθαρίζει..πειθαρχημένα το όπλο του!
:-)
Σε φιλώ που με "βλέπεις"
takis
Ας μη συγχέουμε αυτούς που έχουν κατορθώσει αυτογνωσία με αυτούς που νομίζουν πως έχουν καταφέρει να ..ανακαλύψουν τι τους γίνεται.
Πώς θα τους καταλάβετε;
Εύκολα.
Οι πρώτοι δε θα προσπαθήσουν να σας πείσουν:-)
Τα απωθημένα..ψυχολογικά είναι ..όλα.
Τα περισσότερα προέρχονται από frustrations..απογοητεύσεις στη ζωή..
Κάποια άλλα από ..λήξη προθεσμιών στα όνειρα..
Δεν κατηγορώ όσους έχουν απωθημένα (εντελώς ανθρώπινα όλα). Τα βάζω με όσους δεν έχουν μάθει να τα αναγνωρίζουν και να τα χαλιναγωγούν.
θα μεινω λιγο στο σχολιο της μεγαλειοτατης. που τονιζει οτι δεν θες να γραψεις καλυτερα. και θα πω.
ο τροπος που γραφεις , ενιοτε προσωποποιημενος , ενιοτε παλι οχι, εχει νοήματα που πολλες φορες οπως σου εχω παραδεχτει και εδω, χρειαζομαι δυο και τρεις αναγνωσεις για να "κοιτάξω".
δηλώνω απλά λοιπόν, ότι μου αρέσει. το όριο του στη δικη σου περιπτωση ειναι πολυ μακρια και το καθορίζεις εσυ. εμένα επίτρεψέ μου να περνάω και να σχολιάζω όπως νιώθω.
Κλαψ...
[μου χαλάσατε τη φαντασίωση...]
@lifewispers
το "καλυτερα" που εγω ανεφερα
ειναι συνεχεια συζητησεων απο τα μπλοκ του Adaeus..της Maya και του δικου μου:)
-σε καμια περιπτωση δεν κανω κριτικη εννοειται!
αυτο το οπλο φοβαμαι πανκαυστικοτάτη μου!
ΑΥΤΟ!
ΧΧΧΧ
επισης συχνα δε μου φτανουν και 5 αναγνωσεις..
-Δαιμονισμενη!
Οι δυνατότητες πολλές κι ο χρόνος λίγος... βέβαια αν έχεις επίγνωση του χρόνου. Επίσης η χαλιναγώγηση των απωθημένων θέλει χρόνο, η αναγνώριση περισσότερο. Βέβαια η τύχη βοηθάει άσχετα με το χρόνο κι αν την έχεις... έχεις και βασιλόπιτα... έχεις ΚΑΙ το φλουρί...
:)
lifewhispers
Η μεγαλειοτάτη εννοούσε πως δε θέλω να γράφω..ρομαντικά και με ευαισθησία:-)
Μόλις χθες ξέρεις, έλεγα σε μία συνάδελφο μη μπλόγκερ, πως το παινεύομαι που κάθε φίλος μου μπλόγκερ (κι ας μην τον γνωρίζω από κοντά) γράφει μοναδικά.
Για μένα αυτό έχει σημασία.
Αυτό είχε πάντα.
Να είσαι καλά κορίτσι μου
(χαίρομαι για σένα πολύ , να το ξέρεις- δίνεις ελπίδα:-)
Spy
Δε πουλάμε παραμύθια αγαπητέ σε τούτο δω το τιμημένο μπλογκ.
Μόνο αλήθειες λέμε.
Η Σάρον ζει (μέσα μας:-)
tal μου
Θα το γράψω εγώ το ποστ για την φούσκα του έρωτα κι άντε να δω πώς θα με αποκαταστήσετε μετά!
χα χα
[5 αναγνώσεις;!!- τις εκπλήξεις στα σχόλια τις μετράς;]
tf
Σε όλα μέσα!!!
:-)
Α..και το φλουρί φλουρί (σε ξένη βασιλόπιτα:-)
Δημοσίευση σχολίου