Πέμπτη
Αυθεντίαση: ένας ιδιότυπος και ασίγαστος βοναπαρτισμός
Πέμπτη
Αν και ως πεποίθηση, ανέκαθεν υποστήριζα στους εσωτερικούς μονολόγους μου, την σχεδόν απόλυτη άρνηση σε αυθεντίες, το έναυσμα για το σημερινό post ήταν μία από τις ηδονικότερες κυήσεις του νέου μου μπλογκο-τέκνου, στα σχόλια για το άρθρο που (δεν) αφορούσε μία βαρόνη, ένα παιγνίδι και το web.
Το τι ακριβώς γράφηκε, πώς αυτό αντιμετωπίστηκε από εμένα και πώς συμπληρώθηκε έξοχα από σχολιαστή, μπορείτε να το δείτε στον χώρο του.
Εδώ όμως είναι ο δικός μου χώρος.
Το ενδιάμεσο της αίθουσας αναμονής και της σάλας χορού, όπου σας τραβώ κρυφά στη γωνία για να σας ψιθυρίσω τις πιο πρόσφατες σκέψεις μου, άλλοτε σαν εξομολόγηση, άλλοτε σαν ικεσία εξιλέωσης κι άλλοτε σαν παιδικό γελάκι εκτόνωσης.
Δε θα ασχοληθώ με την απουσία ινδαλμάτων στη ζωή των σύγχρονων ανθρώπων (εφόσον δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι), αλλά βέβαια εσείς πάντα οδηγείτε το θέμα όπου εκείνο σας τραβά κι έτσι μετά την παύση της πληκτρολόγησης, το μόνο το οποίο θα μπορώ να ορίσω θα είναι η χρονική διάρκεια απόλαυσης της επιμήκυνσης αυτού του εντελώς προσωπικού μας – πλέον- διαλόγου.
Τρία στοιχεία εντοπίζω στη σημαντικότητα του χαρακτηρισμού μιας αυθεντίας.
1. Τι γράφει – με όποια έννοια , κίνηση ή ήχο- ο αιτών (την αυθεντία) για το έργο του
2. Τι αποκρίνονται οι σημαντικοί αλλά περισσότερο οι πλείστοι ασήμαντοι «άλλοι», για το έργο του
3. Πώς στέκεται το έργο απέναντι στον εαυτό του μέσα από τις εξελίξεις, τις μεταβολές και όλες τις αναπόφευκτες συγκρούσεις του περιβάλλοντος πνεύματος.
Παρατηρήστε πως πουθενά δεν εντάσσω – στα δικά μου κριτήρια – κάποιον τίτλο υπογεγραμμένο σε ένα χαρτί (μη σκεφτείτε μόνο τα πτυχία/ υπάρχουν και οι ..έντυπες=press επικυρώσεις των τίποτα).
Φυσικά δεν απαξιώνω τις γνώσεις, την επιβεβαίωση αυτών (χμμ..αν κι εδώ αρχίζουν τα ατέρμονα doubts), αλλά τέλος πάντων τα’παμε και τα συμφωνήσαμε από την αρχή , πως εντός post κρατώ το θέμα υπό περιορισμό (έχοντας την αδιαμφισβήτητη πεποίθηση πως θα το πιάσετε στα σχόλια και θα του αλλάξετε τα φώτα, μη αφήνοντας ούτε σπιθαμή υπόνοιας, ασχολίαστη)
Προχθές συζητούσα με έναν σοβαρό και μορφωμένο άνθρωπο (με πολλούς τίτλους) για θέματα αρθρογραφίας και λοιπά ψυχαγωγικά των εκτός web ατόμων.
Μου απάντησε σε κάποια ερώτηση:
Ανέκαθεν έγραφα χωρίς αμοιβή. Χωρίς οικονομική αμοιβή. Χωρίς άμεση οικονομική απολαβή. Είχα στο νου μου όμως πως όπου έγραφα, λάμβανα μία επικύρωση των γνώσεων μου και μία επικρότηση των απόψεων μου. Ουσιαστικά λοιπόν, προσέβλεπα σε κάποιο κέρδος.
Σκέφτηκα την ταπεινότητα του βοναπαρτισμού του.
Αντιλήφθηκα αμέσως την ισορροπία της ιδιοσυγκρασίας με την ασίγαστη δίψα για μια διηνεκή επισημοποίηση όσων μετέφερε εντός του (μέσα από σπουδές, εργασίες και αλλότριες των αρχικών αντικειμένων, εμπειρίες),
κι ύστερα σκέφτηκα πόσες απίστευτες ανοησίες έχουν ξεστομίσει κατά καιρούς τα πηχυαία ονοματεπώνυμα της γήινης ιστορίας….
Το τι ακριβώς γράφηκε, πώς αυτό αντιμετωπίστηκε από εμένα και πώς συμπληρώθηκε έξοχα από σχολιαστή, μπορείτε να το δείτε στον χώρο του.
Εδώ όμως είναι ο δικός μου χώρος.
Το ενδιάμεσο της αίθουσας αναμονής και της σάλας χορού, όπου σας τραβώ κρυφά στη γωνία για να σας ψιθυρίσω τις πιο πρόσφατες σκέψεις μου, άλλοτε σαν εξομολόγηση, άλλοτε σαν ικεσία εξιλέωσης κι άλλοτε σαν παιδικό γελάκι εκτόνωσης.
Δε θα ασχοληθώ με την απουσία ινδαλμάτων στη ζωή των σύγχρονων ανθρώπων (εφόσον δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι), αλλά βέβαια εσείς πάντα οδηγείτε το θέμα όπου εκείνο σας τραβά κι έτσι μετά την παύση της πληκτρολόγησης, το μόνο το οποίο θα μπορώ να ορίσω θα είναι η χρονική διάρκεια απόλαυσης της επιμήκυνσης αυτού του εντελώς προσωπικού μας – πλέον- διαλόγου.
Τρία στοιχεία εντοπίζω στη σημαντικότητα του χαρακτηρισμού μιας αυθεντίας.
1. Τι γράφει – με όποια έννοια , κίνηση ή ήχο- ο αιτών (την αυθεντία) για το έργο του
2. Τι αποκρίνονται οι σημαντικοί αλλά περισσότερο οι πλείστοι ασήμαντοι «άλλοι», για το έργο του
3. Πώς στέκεται το έργο απέναντι στον εαυτό του μέσα από τις εξελίξεις, τις μεταβολές και όλες τις αναπόφευκτες συγκρούσεις του περιβάλλοντος πνεύματος.
Παρατηρήστε πως πουθενά δεν εντάσσω – στα δικά μου κριτήρια – κάποιον τίτλο υπογεγραμμένο σε ένα χαρτί (μη σκεφτείτε μόνο τα πτυχία/ υπάρχουν και οι ..έντυπες=press επικυρώσεις των τίποτα).
Φυσικά δεν απαξιώνω τις γνώσεις, την επιβεβαίωση αυτών (χμμ..αν κι εδώ αρχίζουν τα ατέρμονα doubts), αλλά τέλος πάντων τα’παμε και τα συμφωνήσαμε από την αρχή , πως εντός post κρατώ το θέμα υπό περιορισμό (έχοντας την αδιαμφισβήτητη πεποίθηση πως θα το πιάσετε στα σχόλια και θα του αλλάξετε τα φώτα, μη αφήνοντας ούτε σπιθαμή υπόνοιας, ασχολίαστη)
Προχθές συζητούσα με έναν σοβαρό και μορφωμένο άνθρωπο (με πολλούς τίτλους) για θέματα αρθρογραφίας και λοιπά ψυχαγωγικά των εκτός web ατόμων.
Μου απάντησε σε κάποια ερώτηση:
Ανέκαθεν έγραφα χωρίς αμοιβή. Χωρίς οικονομική αμοιβή. Χωρίς άμεση οικονομική απολαβή. Είχα στο νου μου όμως πως όπου έγραφα, λάμβανα μία επικύρωση των γνώσεων μου και μία επικρότηση των απόψεων μου. Ουσιαστικά λοιπόν, προσέβλεπα σε κάποιο κέρδος.
Σκέφτηκα την ταπεινότητα του βοναπαρτισμού του.
Αντιλήφθηκα αμέσως την ισορροπία της ιδιοσυγκρασίας με την ασίγαστη δίψα για μια διηνεκή επισημοποίηση όσων μετέφερε εντός του (μέσα από σπουδές, εργασίες και αλλότριες των αρχικών αντικειμένων, εμπειρίες),
κι ύστερα σκέφτηκα πόσες απίστευτες ανοησίες έχουν ξεστομίσει κατά καιρούς τα πηχυαία ονοματεπώνυμα της γήινης ιστορίας….
Labels: How not to, HowTo, Humans, Personal, Press, Remember
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
26 Τόλμησαν:
Και όχι μόνο τα απίστευτα απο ηχηρά ονόματα αλλα αντίθετα πόσα εξαιρετικά πράγματα εχουν πεί ασήμαντοι μη προσβλέποντας σε κέρδος.
Αν το γράψιμο ηταν επάγγελμα για όλους όσοι έκατσαν να γράφουν κατι τότε θα μπορούσαμε άλλα πράγματα να λέμε.
Μα γιατι απο μικρός δεν πίστευα στην αυθεντίαση ;
Περίεργο πράγμα.
Φυσικά για εμένα λέγατε στο τέλος έτσι;
Εδώ λέω, [πόσες απίστευτες ανοησίες έχουν ξεστομίσει κατά καιρούς τα πηχυαία ονοματεπώνυμα της γήινης ιστορίας…]
Κερδίζω τίποτα ή τσάμπα το αυτομπινελίκι;
:-))
tzonakos
Δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
Η σπουδαιότητα όσων εκφέρουν - με όποιο τρόπο- οι ασήμαντοι (για ποιους;) καταδεικνύει την ανελέητη φαιδρότητα των συμβατικών PR της βιομηχανίας των αυθεντιών.
Και δεν είναι το γράψιμο αυτό καθεαυτό, αλλά ο πλούτος του λόγου τους. Οι έννοιες, τα επιχειρήματα, η καθαρότητα της οπτικής. Μια γνησιότητα αλήθειας που στον ..έξω κόσμο λάμπει δια της απουσίας της.
Masterpcm
:-)
Δε θα διάβαζα ποτέ (ούτε θα σχολίαζα) κάποιον που γράφει ανοησίες.
[Συνήθως κάτι τέτοιους τους..ποστάρω ευθαρσώς, ώστε να μείνει καταγεγραμμένη η πενταδάχτυλη χειρονομία μου:-]
Ωραίο και το νέο μπλογκάκι σου... Αυτό πια με τις αυθεντίες... Το περισσότερο που σιχαίνομαι στα δελτία ειδήσεων και στην πολιτική. Φιλιά ντίβα μου, καλά κούλουμα
A, ναι, ξέχασα.
Ωραίο το νεο μπλογκ.
Σκέφτομαι ενα τέτοιο template.
Παρακαλώ, εναν ορισμο του βοναπαρτισμού, γιατι δεν είμαι προχειρη! (Ο οποιος Βοναπαρτης, ο κοντος χωρις γραβατα, λεγεται οτι εχασε τη μαχη του Βατερλώ, επειδη ταλαιπωρείτο απο αιμορροίδες, και προφανως δεν μπορουσε να ιππευσει σωστά... Δεν ήταν ο Λιτον Στρειτσι εκει κοντα, να του προμηθευσει ,ως ομοιοπαθης,μια ωραιότατη κουλουρα, για να την τοποθετει στα καθισματα. Ενας προγονος του Τσαρλι Μπραουν ίσως; Αλλα οχι με κουβερτα! (Το μυαλο μου είναι πουρες, η διαθεση μου ακομη χειροτερη, λογω διαπροσωπικων εμπλοκών... συγχωρείστε με κυρια μου που δεν δινω την δεουσα προσοχη στα γραφομενα σας.Αλλα εχω ευμενεστατο σχολιο για κεινη την υπεροχη φωτο απ' το Eyes wide shut που κοτσαρατε σε προηγουμενο ποστ: Ι'm at a loss for words).
μμμμμ.. μάλον θα το αποδόσω στους ρυθμούς εξέληξης.. παλιότερα..υπήρχε ο χρόνος.. να κριθεί η αυθεντία.. από τις επόμενες γεννιές.. και τότε για μύθους μιλούσαμε κυρίως.. αλλά αν έχεις πεθάνει δε σε αφορά πια.. και δε κινδυνέυεις να καβαλήσεις το πρώτο περαστικό καλάμι.. τώρα πρέπει να αποφανθούμε άμεσα.. γιατι την επόμενη στιγμή οι εξελήξεις μαςπροσπερνούν.. κι όποιος προλάβει..:):)
την καλημέρα μου κι από εδώ:):)
Φέραμε τις λάμπεεεεεςςςςς
Να βάλω 100στάρες ή σου κάνουν 75άρες;
(Να προσέχουμε και λίγο το περιβάλλον ντε....)
Τί τα θέτε αγαπητή diva;
Όσο βουλιάζει κάποιος στο trip των πλεονεκτημάτων και των δωρεάν προσφορών που του εξασφαλίζει η αναγνώριση και η επικρότηση,
τόσο βλέπει το "τέλμα" από μακριά να του ανοιγοκλείνει πονηρά το μάτι.
(η άνοδος, η πτώση, το τέλμα, και μετά η "κι άλλη πτώση")
Αυτήν η αναμπουμπούλα της επώνυμης ζωής κάνει κάθε επώνυμο λύκο να χαίρεται.
Ε, εντάξει καμιά φορά την αναμπουμπούλα την χαίρονται και τα πρόβατα. Γελάν με την ψυχή τους.
(δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι είμαι εντός θέματος, αλλά ποιός σκάει για τέτοιες λεπτομέρειες)
Βασίλη μου
Ευχαριστώ πολύ
Τελικά..συγκλίνουμε όλοι στην άποψη πως δεν υπάρχουν αυθεντίες ή απλά νοιώθουμε εξαναγκασμένοι να ισοπεδώσουμε τα πάντα εφόσον αυτά μας απογοητεύουν;
Έχει πολλού προβληματισμούς το θέμα..
Φιλιά και από εμένα
Να περάσετε όμορφα
tzonakos
Ευχαριστώ πάρα πολύ:-)
άντε..περιμένω να κάνεις την αλλαγή:-)
Miss auburn
χα χα
Μα τι εξαιρετικά ειρωνικό σχόλιο!
(κι ας λέτε εσείς για μυαλό πουρέ:-)
---------------
Αγαπημένη ταινία αυτή του Κιούμπρικ miss auburn..μακράν
koulpa
Θέτετε έναν σημαντικό παράγοντα. Τον χρόνο, λοιπόν..
Ποιο έργο αντιστέκεται σε αυτή τη μάχη;
Διότι εγώ επιμένω..το έργο χαρακτηρίζει την αυθεντία και όχι το ανάποδο..
[σήμερα πρέπει να σας απάντησα σε δέκα ποστ! χα χα]
Καλό απόγευμα
Drthr
Ποιες λάμπες;
Ντύθηκε Κύρος Γρανάζης;-ρ
Βρε τι πάθαμε
(χα χα)
kostis-b
Η αλήθεια είναι πως όταν αριβάρουν (συγνώμη/ όταν αφικνούνται) οι προσφορές και οι επικροτήσεις, μόνο το τέλμα δε προσέχουμε στα βλεφαρίσματα της ματαιοδοξίας μας.
Α, ναι..είναι κι αυτή η επώνυμη ζωή..ξέρετε αραγε πόσο αηδιαστικά συστατικά έχει;
Εγώ ξέρω
[εντός είστε.. εντός- καθίστε/ εγώ θα πεταχτώ μέχρι δίπλα αλλά θα τα λέμε]
ναι δεν έιναι απλό το θέμα.. ο άνθρωπος ήθελε πάντα τις αυθεντίες του..τον μάγο του τον αρχηγό του.. τον μαντη του τον τυρανό του.. το γιατρό του το κοινοτάρχη του τον ενομοτάρχη του το δασκαλό του.. και σήμερα πιά.. μετά από τόση εκπάιδευση σε πλασίμπο αυθεντίες.. το πολιτικό του το δικηγόρο του το χρηματιστή του το γιατρό του το δημοσιογράφο του..:):)
χαχαχαχα ε σε 20 παραληρήματά μου.. τα έχω θήξει όλα ακροφυγώς.. γιατί να μην είμαι αυθεντία;:):)
εμ αφού ποστάρετε κατεγηστικώς.. τι να κάμω κι εγώ.. κατά μία ένοια παράγουμεπολιτική.. αλλά δυστυχώς.. μας λοιπει η εκτελεστική (όπως θέλετε το πέρνετε..) δυνατότητα..:):)
την καλησπέρα μου:):)
α.. στα του έταιρου τέκνου σχόλια.. επιβάλεται δευτερολογία.. αλλά σας λειπάμε για την ώρα..:):)
koulpa
Κανένα θέμα από όσα θίγω, δεν είναι..απλό:-)
[αλλιώς ποιος ο λόγος να το έθιγα;]
Οι άνθρωποι χρειάζονται (τι χρειάζονται..έχουν ανάγκη..υπέρτατη) να βιώνουν συγκίνηση.
Άλλοι είναι ικανοί (καθίστανται έτσι) κι άλλοι όχι (ανεπίδεκτοι).
Η συγκίνηση πηγάζει από το βίωμα και η προσέγγιση μίας αυθεντίας (πλασματικής ή όχι) ή ενός ινδάλματος (με image maker ή όχι), βοηθά στο να καλυφθούν τα κενά της ..ανημπόριας..ή της απουσίας..συστατικών.
Μα, θα μου πείτε..υπάρχουν συστατικά συγκίνησης;
Φυσικά, θα σας απαντήσω.
Οι φθόγγοι, οι δίφθογγοι, τα φωνήεντα, οι συριγμοί των συμφώνων, οι έννοιες..ακόμα και οι παύσεις, που δημιουργούν ή περιβάλλουν ένα "έργο", μπορούν να παράξουν συγκίνηση.
Σε εκείνες τις περιπτώσεις που παράγουν λευκό ήχο..ή παραφωνία όχλησης..ε..ξυπνάμε το συναίσθημα της μάζας..σφυρίζουμε κλέφτικα στα ένστικτα και..τσουπ..να μια αυθεντία για copy paste τις κρύες νύχτες του χειμώνα των πνευμάτων.
Ο λαός παράγει πολιτική.
Οι πολιτικοί την..εκτελούν.
[κάθε εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα]
---------------------
κουλπίε μου το αποφάσισα
στο άλλο μου τέκνο δε θα απαντώ σε όλα τα σχόλια
δεν έχω χρόνο
εκτός αυτού , όλα όσα βλέπω αυτές τις ημέρες λειτουργούν με τέτοιο καταπληκτικό τρόπο, συμπληρωματικά στις αναρτήσεις μου, που μια επιπλέον απάντηση μου, μόνο να τα ξεθωριάσει θα κατορθώσει
πού και πού (αν μου προκύπτει καμία αντίδραση ελεγχόμενης αυτοανάφλεξης) θα πετώ τις σπίθες μου
αλλιώς θα κάθομαι, θα διαβάζω και θα μαθαίνω:-)
καλό βράδυ κουλπίε μου
ε ναι με τόσα ποστ.. που να ποστάρεις και που να σχολιάσεις.. μου κακοφάινεται βέβαια.. αλλά πρακτικά.. θα έπρεπε να είναι κυρια απασχόληση.. και για σας και για μένα..:):)
την καληνύχτα μου:):)
koulpa μου
Είστε αρκετό καιρό πλέον στη μπλογκόσφαιρα και ξέρετε πως κάποια σχόλια..επιδέχονται απάντησης και κάποια όχι.
Έτσι λοιπόν, στο divcast.gr το οποίο δεν είναι προσωπικό ιστολόγιο, όπου υπάρχει κίνητρο ανταπάντησης, θα επεμβαίνω και όπου δεν υπάρχει, ..θα απολαμβάνω:-)
Πολύ καλημέρα μας:-)
Δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω. Τη νέα σου δουλειά ή τον τρόπο με τον οποίο την παρουσιάζεις. Μη νοιάζεσαι για χαρακτηρισμούς τύπου βοναπαρτισμού και απόλαυσε το έργο σου, κράτα την αυθεντία και τον εγωισμό επειδή ακριβώς σου αξίζουν.
Ασχετο.
Γιατί δεν μπορώ να σχολιάσω στο Diva's news?
Δείμε μου
Ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη και την στήριξη
Προσπαθώ να είμαι αξιοπρεπής και κυρίως συνεπής απέναντι στις αρχές μου αλλά και τις αρχές όσων με εμπιστεύονται
takis
Μόλις δοκίμασα και ως ντίβα και ως ανώνυμος , και τα σχόλια μπαίνουν κανονικά.
..να περασεις ενα αυθεντικο τριημερο :)
..με πολυ κεφι και χαρα!! :)
iLiAs
Σε ευχαριστώ πολύ μάτια μου.
Να διασκεδάσετε εσείς και για μένα:-)
[ εγώ χρειάζομαι απεγνωσμένα ξεκούραση ]
Δημοσίευση σχολίου