Τετάρτη
Η ομοιοπαθητική δίνη του συναισθηματικού εθισμού
Τετάρτη
[image]
Δεν ξέρω εάν έχετε γνώσεις περί της ομοιοπαθητικής.
Ούτε εγώ έχω ιδιαίτερες.
Έχω όμως βιωματικές εμπειρίες εφόσον κάποτε ακολούθησα ομοιοπαθητική αγωγή, την οποία κάποια στιγμή διέκοψα "βίαια" για να μου αστράψει το σύμπαν ύστερα από λίγα χρόνια ένα γερό χαστούκι επιπλήττοντας με, με ένα ηχηρό "que hiciste" [=τι έκανες]
The story
Πριν άπειρα χρόνια και αφού είχε ολοκληρωθεί ένας δυσάρεστος συναισθηματικός κύκλος στη ζωή μου, ανακάλυψα ένα μικρό μελάνωμα στο κέντρο της μέσα μεριάς του κάτω χείλους μου.
Θορυβήθηκα επειδή κάπνιζα ήδη πολλά χρόνια αλλά με έναν οξύμωρο τρόπο ακριβώς αυτός ο ορθολογισμός μου με υποψίαζε πως το αποτέλεσμα ήταν ψυχοσωματικό reaction.
Ενίοτε έβλεπα το μελάνωμα μάλιστα να είναι πιο έντονο ή πιο αχνό.
Κάποιος μου πρότεινε έναν εξαιρετικό ομοιοπαθητικό και οι γονείς μου, όχι ως ανοιχτόμυαλοι αλλά ως προστατευτικοί γονείς που δεν ήθελαν να με δουν σε κάποιο χειρουργείο , έσπευσαν να κλείσουν ένα ραντεβού.
Όταν εισήρθα στο δωμάτιο όπου βρισκόταν ο ομοιοπαθητικός [άγνωστο και αδιάφορο πρόσωπο] κάγχαζα από μέσα μου "μα σε τι είδους ψυχοσωματικές αναλύσεις μπορεί να με σύρει αυτό το creature;"
Μία ώρα μετά εξήρθα κλαίγοντας με αναφιλητά. Βρισκόμουν σε κατάσταση σοκ. Δεν πίστευα αυτό που μου συνέβαινε. Τον τρόπο που είχα αντιδράσει στην ..παραδοχή ενώπιον του,για ποιο λόγο πίστευα πως αυτό το μελάνωμα είχε εμφανιστεί.
Φυσικά ο άνθρωπος πίστευε ακράδαντα πως δεν έπρεπε να οδηγηθώ σε χειρουργείο και πως το μόνο που έπρεπε να συμβεί, ήταν να ακολουθήσω τις οδηγίες του όσον αφορά σε διάφορα προϊόντα που χρησιμοποιούσα στην καθημερινότητα μου.
Άντεξα περίπου 5-6 μήνες. Άντεξα την οδοντόκρεμα χωρίς μέντα, τον κριθαρένιο καφέ και άλλα.
Και πράγματι, το μελάνωμα κάποιες φορές ήταν αχνό. Φαινόταν να εξαφανίζεται.
Άλλες φορές όμως μου φαινόταν πιο έντονο από ποτέ.
Ίσως πάλι επρόκειτο απλά για το φαινόμενο placebo [της αυθυποβολής], έως ότου μία ωραία πρωία , πιθανότατα από δυνατό βούρτσισμα των δοντιών, το σημείο του μελανώματος μάτωσε.
Την ίδια ημέρα ξεκίνησα τις επισκέψεις στους "κανονικούς" γιατρούς. Και οι τρεις που επισκέφτηκα μου είπαν "πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά και να γίνει βιοψία".
Μέσα στην εβδομάδα είχα ήδη μπει στο μικρό χειρουργείο [με τοπική αναισθησία αφαιρέθηκε αλλά τα ράμματα ήταν ιδιαίτερα ενοχλητικά και στο σημείο εκείνο το σάλιο δυσκόλευε το κλείσιμο της πηγής].
Το μελάνωμα λοιπόν αφαιρέθηκε χειρουργικά κι η βιοψία δεν έδειξε τίποτα άσχημο.
Ένα μήνα μετά ήμουν πανευτυχής. Είχα απλά μία πολύ μικρή ουλή στο μέσα μέρος του κάτω χείλους μου. Κάθε φορά μάλιστα που την ένιωθα να "τραβιέται" [συνήθως ανάλογα με τον καιρό] ειλικρινά, ένιωθα μικρές αναταράξεις..λύτρωσης.
Όταν ο ομοιοπαθητικός έμαθε τι είχα κάνει, το μόνο που είπε ήταν "γιατί;"
Δεν τον συνάντησα ξανά ποτέ.
Πέντε χρόνια περίπου μετά σε μία άλλη συνήθη για τον κόσμο των humans δυσάρεστη συναισθηματική περίοδο, το μελάνωμα επανεμφανίστηκε σε άλλο σημείο πιο μικρό, πιο αχνό ..
κι έκτοτε δεν έχω προσέξει αν υπάρχει, πώς είναι και "τι κάνει".
Ζάπινγκ τώρα. Ανάποδος στροβιλισμός στο ποστ.
Θεωρώ εμετικά τα ρομαντικά status στο facebook [και στα blog post αλλά αυτό το έχω ήδη δηλώσει, αναλύσει και το γνωρίζετε].
Τώρα αναφέρομαι στα status τα οποία συνήθως είναι σε μορφή αποσπάσματος ή σύντομης φράσης. Ενίοτε βέβαια και σε μορφή note.
Δεν ξέρω εάν ευθύνεται κάποια ιερή ανωμαλία στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου μου ή απλά πρόκειται για κάποια συμφωνία ειρήνης μεταξύ των δύο ημισφαιρίων μου [lose-lose situation], αλλά τις περισσότερες φορές αντιλαμβάνομαι άμεσα την σαχλότητα στην ρομαντική έκφραση [είναι κάτι πολύ πιο κάτω από την ουτοπία και την φαντασιοπληξία] ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις, ναι, τ'ομολογώ πως μένω να "χάσκω" την υψηλή διανοητική ικανότητα που αναβλύζει μέσα από μια έκφραση.
Διότι η συναισθηματική δίνη στην σκέψη ή απλά στην έκφραση ως ωμή παραγωγή ενός προϊόντος που "πουλάει" [ο! ναι, πουλάει πολύ η συναισθηματική λάβα] αποτελεί ένα είδος εθισμού. Junkies of romance. Όπως υπάρχουν junkies of sex or erotic pleasure.
Κι αυτοί οι "χρήστες" "ουσιών" ανυπερθέτως είναι επικίνδυνοι ειδικά όταν διαθέτουν μία τέτοια ικανότητα επάνω στην ψυχολογία της μάζας η οποία κακόμοιρη μάζα έλκεται στον ιστό και αιωρείται εντός της δίνης χωρίς σκοινιά ασφαλείας αλλά με μόνο "κράτημα" ό,τι αναβλύζει σχεδόν σε τρισδιάστατη μορφή μέσα από τους διαύλους των μονολόγων τους [μονολογούμε πάντα εντός μας, απλά αρεσκόμαστε να πιστεύουμε πως έχουμε ..κοινό κι έτσι συχνά λέμε "μου είπα κι ο εαυτός μου, μου απάντησε"]
Σκέφτομαι λοιπόν σοβαρά [επειδή ξέρετε τώρα πώς αντιδρώ μπροστά στην ενισχυμένη μπουρδολογία του ρομαντισμού] να εμπλακώ σε μία ομοιοπαθητική κατάσταση [πιθανότατα με ένα..εκατοστό βλογ-ημένο χώρο] όπου θα εναποθέτω, ροδοκίτρινα υγρά του εσωτερικού μου μονολόγου, όπως "μη με εγκαταλείψεις και γίνουν τα bit μου ματωμένες εκδορές" ή "μια μήτρα δρομολόγησης γλιστρά την ύπαρξη μου πάνω σε διαδρομές από λωρίδες Μόμπιους κι έτσι φτάνω σε σένα χωρίς απώλειες" και τέτοια εκκωφαντικά.
Το μόνο που μένει, είναι να αποφασίσω αν θα ονομάσω τον χώρο "e-diva υπό την επήρεια" ή κάπως έτσι.
Ακολούθως θα παραδεχτώ δις πως η κίνηση μου αυτή αποτελεί συνειδητοποιημένη περιδίνηση στο όνομα της Ομοιοπαθητικής, διότι τελικά μία από τις μεγάλες διαφορές του human από το cyborg είναι πως ενώ στον δεύτερο θα υπάρχει σίγουρα [what the hell δηλαδή] κάπου ένα on/off , αν επιχειρήσεις να θέσεις τέτοιο mode option στον πρώτο.. θα γεμίσεις ματωμένες εκδορές που θα στάζουν πάνω σε λωρίδες Μόμπιους. What an ecstatic mess δηλαδή.
Labels: Facebook, Knowledge, Personal, Remember, Romance 4 Τόλμησαν
Παρασκευή
Human [employment] stupidity :A serious crisis
Παρασκευή
Πρωτο-απέκτησα την υποψία πριν ένα χρόνο αλλά το περιστατικό ήταν προσωπικό κι έτσι κάποιος θα με επέπληττε πως κρίνω εξ'ιδίων οπότε θα αναιρούνταν η δυνατότητα μου να επικυρώσω την υποψία με άλλο συμβάν που τελέστηκε πριν ελάχιστο καιρό.
Πρόσφατα όμως εντόπισα την ελαττωματική [κατά φύση] λειτουργία μίας εντελώς άστοχης κίνησης σε τρεις άλλες περιπτώσεις/ δύο του συμβατικού περιβάλλοντος μου και μίας του διαδικτυακού.
Αναφέρομαι στην αφελή έως επικίνδυνη λογική εργοδοτών να "επιτρέπουν" με μία Πολυαννική αφέλεια την απομάκρυνση εξαιρετικών συνεργατών τους από το επιτελείο των εργαζομένων τους.
Κι αυτό όχι εξαιτίας μίας απολύτως κατασκευασμένης κρίσης η οποία όπως έγραψα στο προηγούμενο ποστ μου κατακρήμνισε ιστορικά την μνεία των Ελλήνων [εφόσον εξόχως έντονα προβλήθηκε και συντηρείται η αμετροέπεια και ο φιλαυτισμός μας], αλλά εξαιτίας μίας συγκλονιστικής κατατονίας που θυμίζει Πόντιο Πιλάτο σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο οποίος ενώ εισήρθε στο transformation cell με ταμπέλα "to be Woody Allen", εξήρθε ένας γλυκύτατος μεν, απολύτως βλάκας δε, Forest Gump.
Πριν αρκετά χρόνια σε μία προσωπική συνομιλία με έναν εργοδότη μου ο οποίος έχτιζε μία νέα επιχείρηση , συμμετείχα στην εξής συζήτηση:
- στεναχωρήθηκα πολύ που δεν ήρθαν μαζί μου αυτοί οι τέσσερις
- αυτοί δεν ήρθαν;! ..μα αυτοί ήταν οι καλύτεροι σου..
- το ξέρω.. αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι.. ήθελαν να φύγουν
- [κι ενώ όλο μου το είναι, το σώμα, τα μάτια ήθελαν να του φωνάξουν Βλάκα! Βλάκα! Βλάκα! Φέρε τους Πίσω πάση θυσία!] ψιθύρισα μόνο : Έμεινες με τους άχρηστους [οπότε και γέλασε με πίκρα/ απίστευτο πράγμα το γέλιο από πίκρα/ σχεδόν προφητικό μίας αυτοχειρίας]
Ποτέ δεν θα καταλάβω αυτό το μεταφυσικό χαζο-κουλτουρέ momentum που ηγείται μίας τόσο επισφαλούς διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού.
Δεν αφήνεις το δεκάρι σου ηλίθιε για να συντηρηθείς με εκατό τριάρια.
Προκαλείς εξελικτική κρίση στο business quontien , bq [κατά το iq και eq].
Την προκαλείς, την συντηρείς και την βιώνεις εις το διηνεκές με μία εκθετική αύξηση αποτυχίας. Πόσο πιο απλά να σου το γράψω; Look around u. Don't u get it?
Labels: How not to, HowTo, Humans, Personal 14 Τόλμησαν
Κυριακή
e-diva featuring Virtual Diva by Don Omar
Κυριακή
Yes, it is true.My persona [e-diva.eu & e-diva.gr] seems to have her own video clip
[And it is freaking superb]
Story behind
Labels: Music, Obsessions, Personal 2 Τόλμησαν
Πέμπτη
Η Ανάσταση είναι στοίχημα. We all know that
Πέμπτη
[image]Έγραψα πριν λίγο στο facebook wall μου πως η πίστη είναι επιλογή και όχι ανέκδοτο
και στο μπλογκ δεν ασχολήθηκα ποτέ ιδιαίτερα με την θρησκεία που πλειοψηφεί στη χώρα μας.
Σίγουρα πάντως έχω δώσει δείγματα πίστης αν και οι περισσότεροι γνωρίζουμε καλά πως η πίστη είναι ένα απολύτως προσωπικό θέμα, αδύνατον πια στις μέρες μας να ακολουθήσει όποιους κανόνες.
Κάποτε ας πούμε προσευχόμουν σε ένα Θεό που ήθελα να υπάρχει. Πλέον προσεύχομαι στον πατέρα μου που ξέρω πως υπάρχει [ας το αφήσουμε για άλλο ποστ αυτό το αυταπόδεικτο].
Κι είναι κι η μέρα σήμερα, η πρωταπριλιά, που φέρνει πολλούς συνειρμούς αν το καλοσκεφτείς εκείνο το παραμύθι.
Κι είναι και το ψέμα το αναπόφευκτο , το μαγικό , το σκανδαλώδες
που άλλες φορές σε παρασύρει σε μια νάρκωση γλυκιά και άλλες σε κάνει να νιώθεις ούτε λίγο ούτε πολύ σαν να σε έβαλαν ντυμένο κοκκινοσκουφίτσα μέσα σε κάποιο νοσοκομείο για αμυγδαλές και σε έβγαλαν με ράμματα και μία αδιανόητα ανεπανόρθωτη αλλαγή φύλου.
Έτσι είναι ο κόσμος μας. Το ξέρουμε.
Κι έτσι η ανάσταση γίνεται στοίχημα. Rewind, Restart, Format ..όποια επιλογή με στόχο την εκκίνηση την επιτυχή εν μέσω..κρίσης.
Και δεν έχει πάντα χαμόγελα η νίκη. We all know that
αλλά είναι μια κάποια ικανοποίηση να κοιτάζεις σχεδόν αναποφάσιστα πίσω στο σταυρό κι ένα μειδίαμα να είναι η μόνη σιγουριά πως δεν σου αλλάξαν φύλο.
Καλό Πάσχα σε όλους, Καλή Ανάσταση και Καλό Μήνα.
Θα τα ξαναπούμε σε λίγες ημέρες με το γνωστό αγωνιστικό ύφος.
και στο μπλογκ δεν ασχολήθηκα ποτέ ιδιαίτερα με την θρησκεία που πλειοψηφεί στη χώρα μας.
Σίγουρα πάντως έχω δώσει δείγματα πίστης αν και οι περισσότεροι γνωρίζουμε καλά πως η πίστη είναι ένα απολύτως προσωπικό θέμα, αδύνατον πια στις μέρες μας να ακολουθήσει όποιους κανόνες.
Κάποτε ας πούμε προσευχόμουν σε ένα Θεό που ήθελα να υπάρχει. Πλέον προσεύχομαι στον πατέρα μου που ξέρω πως υπάρχει [ας το αφήσουμε για άλλο ποστ αυτό το αυταπόδεικτο].
Κι είναι κι η μέρα σήμερα, η πρωταπριλιά, που φέρνει πολλούς συνειρμούς αν το καλοσκεφτείς εκείνο το παραμύθι.
Κι είναι και το ψέμα το αναπόφευκτο , το μαγικό , το σκανδαλώδες
που άλλες φορές σε παρασύρει σε μια νάρκωση γλυκιά και άλλες σε κάνει να νιώθεις ούτε λίγο ούτε πολύ σαν να σε έβαλαν ντυμένο κοκκινοσκουφίτσα μέσα σε κάποιο νοσοκομείο για αμυγδαλές και σε έβγαλαν με ράμματα και μία αδιανόητα ανεπανόρθωτη αλλαγή φύλου.
Έτσι είναι ο κόσμος μας. Το ξέρουμε.
Κι έτσι η ανάσταση γίνεται στοίχημα. Rewind, Restart, Format ..όποια επιλογή με στόχο την εκκίνηση την επιτυχή εν μέσω..κρίσης.
Και δεν έχει πάντα χαμόγελα η νίκη. We all know that
αλλά είναι μια κάποια ικανοποίηση να κοιτάζεις σχεδόν αναποφάσιστα πίσω στο σταυρό κι ένα μειδίαμα να είναι η μόνη σιγουριά πως δεν σου αλλάξαν φύλο.
Καλό Πάσχα σε όλους, Καλή Ανάσταση και Καλό Μήνα.
Θα τα ξαναπούμε σε λίγες ημέρες με το γνωστό αγωνιστικό ύφος.
Labels: Personal 2 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
