Ιουνίου 2010

Σάββατο

Future literature under a facebook status

Έκρινε e- diva at 26.6.10 Σάββατο

Τζακ Σ

Labels: BlogFiction, Creativity, Facebook, HowTo, Music, Obsessions, Projects, Tech, Web 0 Τόλμησαν

Τετάρτη

Ευχαριστώ Πολύ για τη Διαφήμιση

Έκρινε e- diva at 23.6.10 Τετάρτη

1. Οτιδήποτε υπάρχει στα blog μου, στο "τηλεοπτικό" μου κανάλι αλλά και στο facebook [βλ. screenshot2] είναι under Creative Commons Licence. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορείς να το αντιγράψεις με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς να με ρωτήσεις [αλλά το έκανες].

2. Στο ντελίριο του ανθρώπου [βλ. screenshot1] έχω να απαντήσω πως δεν τον "γνωρίζω" εφόσον δεν τον αναφέρω κατ'όνομα πουθενά στους χώρους μου. Μόνος του "δηλώθηκε", μόνος του κλειδώθηκε απέξω [εγώ είμαι στην blocklist του, όχι αυτός στη δική μου]

3. Η αναπαραγωγή [με επιλεκτικά δυσφημιστικό τρόπο-στο fb info μου έχω αναλυτικότερο βιογραφικό] προσωπικών δεδομένων από το Linkedin είναι ενάντια στα terms of use του Linkedin, ενάντια στην ηθική του διαδικτύου αλλά υπέρ της στασιμότητας του iq πολλών οι οποίοι ουσιαστικά δεν παράγουν τίποτα στο web παρά μόνο αναζητούν σύντροφο.

4. Παρατήρησα ένα σχόλιο όπου ο "άγνωστος" σε αναφορά από εμένα πέρσον επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί μου ο δικηγόρος του. Τον αναμένω. Ο λόγος για τον οποίο δεν κινούμαι εγώ νομικά είναι γιατί είμαι άνθρωπος με απίστευτο χιούμορ και αντιμετωπίζω πάντα με μεγαλοσύνη όποιον είναι αστείος.

"There is no such thing as bad publicity" ~ Brendan Behan

screenshot 1

[Επειδή έχουμε ένα θεματάκι με το screenshot, press here]

{Χυδαιολογούν εναντίον μου -ενώ γνωρίζουν πως είμαι blocked και δε μπορώ να απαντήσω-οι: Νίνα Τσιμπούλη, Amelie Law, Claire Papamichael, Nantia Cats-Woman, Xanthippi Cricelli Glavopoulou, Fay Pitta, Dora Kourou, Nektaria Spyridaki, Xenia Preveziotis, Chistos Loutradis}

screenshot 2

Θα συνόδευα το ποστ με αυτό

αλλά τελικά θα παραμείνω πιστή στον Livan

"I feel like i'm Queen of the World"

Labels: How not to, HowTo, MyWork, Personal, Web 7 Τόλμησαν

Δευτέρα

Tagging in fb Notes is spam spam spam & pathetic pathetic pathetic

Έκρινε e- diva at 21.6.10 Δευτέρα

Σήμερα ο θερινός κινηματογράφος της δίβας θα προβάλλει την facebook-ική ταινία με τίτλο:
"Αν δεν μπορείς να βοηθήσεις τουλάχιστον ενόχλησε. Το σημαντικό είναι να συμμετέχεις"

Στο βάθος facebook
Μουσική Wagner - Βαλκυρίες

Η δίβα ανεβάζει στάτους χωρίς να κατονομάσει πρωταγωνιστή.

Όπως μπορείτε να δείτε στην Σκηνή εμφανίζεται μία επώνυμη ανακοίνωση της γράφουσας και η αποκάλυψη της μύγας [συγγνώμη, της αμοιβάδας] η οποία τσίμπησε [συγγνώμη, σχολίασε]

Ακούγεται ο αφηγητής:
παρατηρήστε την επιλογή Remove δίπλα στο fb something/ναι το έχετε κι εσείς αλλά εμφανίζεται μόνο αν το πλησιάσετε/ πιο κάτω δίπλα στο ρυάκι θα δείτε την νέα δυνατότητα Like σε σχόλια το οποίο θεωρείται το trend της εποχής.

Ο σκηνοθέτης μας πηγαίνει σε ένα κοντινό παρελθόν.
Τι είναι το Facebook Note και τι το Tagging friends in the Note

Με έναν εντελώς πανάσχετο -κλασικά ελληνικά- διαφημιστικό τρόπο περνά από την σκηνή το Μήνυμα "Αν δεν ξέρετε πώς να κάνετε Facebook Note ελάτε εδώ" , "Αν γράψετε σε μία χαρτοπετσέτα σημείωμα: σκουπίσου και κυνήγησε τους όλους να την χρησιμοποιήσουν, είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει εάν μέσα σε ένα facebook note εισάγετε τον σύνδεσμο για ένα κείμενο επιλέγοντας ταυτόχρονα πολλά ονόματα στο πλαίσιο Tag", "Αν δεν αντιλαμβάνεστε πως όλο αυτό οφείλεται είτε στην απεγνωσμένη προσπάθεια κάποιου να διαβαστεί είτε στην άθλια κοινωνική του αμάθεια να σεβαστεί πως ..βρε αδερφέ..δε θέλει κανένας φίλος την χαρτοπετσέτα σου/ χρησιμοποιημένη ή μη/ οπότε μην το κυνηγάς κι άσε τον/ αν θελήσει να την πάρει μόνος από το Home Feed τότε πιθανότατα βλέπετε την σωστή ταινία"

Ξαφνικά γίνεται διακοπή
Καθαρό διαφημιστικό μήνυμα
Κουτσουμπιλόοοο

Αυτός είναι ο συνήθης τρόπος με τον οποίο διαμοιράζουμε όλοι τους συνδέσμους των κειμένων μας στο fb [ναι, εμείς "οι βλάκες" που δε θέλουμε και τόσο να διαβαστούμε...]. Εμείς δηλαδή που αφήνουμε τις καθαρές μας χαρτοπετσέτες στο τραπέζι του Home Feed για να τις πάρει όποιος θέλει με το Share [κι όχι να τον βάλουμε κάτω με το ζόρι να τον σκουπήσουμε φωνάζοντας.. κουτσουμπιλόοοοοο]

Το διαφημιστικό μήνυμα τελειώνει.

Το ίδιο και το έργο.

Στο τέλος της παράστασης η υπογράφουσα δέχτηκε πολλά συγχαρητήρια e-mail τα οποία ως επί το πλείστον έλεγαν "έλεος.. γεμίζουν το wall μου",
κι έτσι η εκκεντρική δημιουργός -με την οποία δεν πρέπει να τα βάζει κανείς όταν είναι ηλίθιος ειδικά- ξανα-μαζεύει άρον άρον τους θεατές και τους βάζει να καθίσουν με το ζόρι.

Δεν τελείωσε ακόμα η ταινία!
Κλείστε τον Τοίχο στους ενοχλητικούς! Friend "μου" δες και πες του "Βγες!"

Στα πηγαδάκια της δεξίωσης αυτού του δεύτερου τέλους της ταινίας, άρχισαν οι ψίθυροι.

"Έβαλε τις κολλητές του ο δειλός να τον υπερασπιστούν. Ο κακομοίρης. Διότι μόλις άφησε το πρώτο σχόλιο όπου και δήλωσε ουσιαστικά την ταυτότητα του, απεφάσισε και έκανε μπλοκ την δίβα οπότε δεν ήταν σε θέση ούτε τα σχόλια να δει ούτε να απαντήσει"

"Κλειδώθηκε δηλαδή μόνος του απέξω;;"

"Ναι"

"Απάντησε όμως η μία φίλη"

"Τουλάχιστον αυτή απάντησε στον χώρο της"

"Και τι είπε;"

"Κάτι που έγραψε η δίβα"

"Ανατρχιαστική εξέλιξη"

"Indeed"

"Έγραψε και μία άλλη φίλη ένα τεράστιο σχόλιο αλλά αυτή δεν είχε αφήσει άλλη φορά ούτε καν like στο wall της δίβας και εκτός αυτού καταφερόταν εναντίον άλλου σχολιαστή της δίβας"

"Ήρθε στο σπίτι "μας" δηλαδή να μαλώσει με τους καλεσμένους για έναν άλλο?"

"Ναι"

"Και η δίβα τι έκανε;"

"Της είπε: κόφτο θα πάρεις πόδι"

"Και;"

"Πήρε"

"Αααα.."

Έξω από το Ιερό βλογ όπου και δόθηκε η πρεμέρια της ταινίας "Πώς να δίνουν οι άλλοι τις δικές σας μάχες όταν κάνετε μαλ*κίες" [α, αλλιώς λεγόταν η ταινία;], η δίβα μοιράζει φυλλάδια που αναγράφουν: Δεν ενοχλώ κανέναν αλλά όταν με ενοχλεί κάποιος, χύνεται αίμα - κι όταν βλέπω πως ενοχλείτε και φίλους μου γίνεται μάχη και τις δικές μου μάχες τις δίνω εγώ/ όχι άλλοι.-

Labels: Creativity, Facebook, How not to, HowTo, Humans, Personal, Web 2 Τόλμησαν

Πέμπτη

Web is heretic. Don't miss the point

Έκρινε e- diva at 17.6.10 Πέμπτη

Τώρα τελευταία έχει αλλάξει πολύ η άποψη μου για το facebook. Πιθανότατα επειδή το "χειρίζομαι" πιο συνειδητοποιημένα. Ίσως μάλιστα πρέπει να κάνω ένα νέο divcast εφόσον πριν λίγο καιρό είχα κρίνει τόσο το social network όσο και τους users ανελέητα.

In time λοιπόν How i changed my mind about facebook..

Το θέμα είναι πως πλέον απολαμβάνω πραγματικά πολύ σημαντικές συζητήσεις εκεί μέσα.

Δέχομαι σχόλια που πράγματι αποδεικνύουν σοβαρή σκέψη [ανεξάρτητα με το αν συμφωνώ ή όχι με αυτά] αλλά και οι δικές μου απαντήσεις δεν είναι πλέον ούτε στο ελάχιστο βεβιασμένες.

Μέσα από ένα Share της Παρουσίασης The Future of Work μου δόθηκε η ευκαιρία να συντάξω αυτό το post δηλώνοντας τα δικά μου Πιστεύω [τα οποία ίσως δικαιολογήσουν τις επιθέσεις μου σε πολλούς ενεργούς χρήστες/κινήσεις του διαδικτύου].

1. Όλοι μιλούν για την συλλογικότητα/ομαδικότητα που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα.

Κι όμως,

για μένα το διαδίκτυο είναι το πρώτο μέσον που σου επιτρέπει την απομόνωση που επιθυμείς.

"Η εργασία από απόσταση που τόσο υποστηρίζω μπορεί να υπάρξει σε κάθε ηλικία και όχι μόνο για μεγάλες εταιρείες.

Αλλά εγώ έχω πολύ διαφορετική άποψη από πολλούς για τις δυνατότητες της τεχνολογίας στον εργασιακό τομέα.
Δεν πιστεύω π.χ. στη συλλογικότητα/ομαδικότητα.
Πιστεύω πως το web κατορθώνει να σου δώσει το focus της απόλυτης δημιουργίας χωρίς να σε αναγκάζει να υπάρξεις μέσα σε ομάδες.

....

Γνωρίζω πως δείχνω απόλυτη αλλά δεν είμαι. Εννοώ πως για μένα η δυνατότητα να δημιουργώ/εργάζομαι *μόνη* και από απόσταση, δε σημαίνει πως απαξιώνω κάθε εργασιακή ή κοινωνική συνθήκη συνυπαρξης. Απλώς λειτουργώ καλύτερα έτσι. Ομολογώ μάλιστα πως λειτουργώ καλύτερα ομαδικά όταν μου επιτρέπεται συχνά να λειτουργώ σε απομόνωση.

....

Αν πρέπει να δηλώσω πως πιστεύω σε κάποιο δόγμα , αυτό θα είναι "θέλω να γίνει η δουλειά μου - να εφαρμόζονται οι κανόνες - να υπάρχουν ποινές και αμοιβές/ κι όλα αυτά να γίνονται για τον σκοπό που έχει αποφασίσει να συνεργαστεί μία ομάδα"."

Τα παραπάνω αποτελούν απαντήσεις μου στο fb. Εάν είστε φίλοι μου μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την συζήτηση εδώ.

2. Πάνω σε αυτή την πλάνη της συλλογικότητας/ομαδικότητας [λόγω της απολυτότητας με την οποία υποστηρίζεται], στηρίζεται η έκρηξη του ψευδο-PR το οποίο έχω σαρκάσει σε παλαιότερο divcast εφόσον γνωρίζω πως στον Ελληνικό διαδικτυακό χώρο [άλλο ένα θέμα με το οποίο διαφωνώ: το διαδίκτυο είναι universal-η κουλτούρα του διαδικτύου που διαμορφώνει πλάνα αγοράς είναι απολύτως localised] οι άνθρωποι οι οποίοι α) δημιουργούν περιεχόμενο, β) έχουν άποψη και ικανότητα έκφρασης πέραν της πέμπτης δημοτικού , γ) διαθέτουν εμπειρία κίνησης [aka ώρες πτήσης] και δ) διατηρούν σταθερότητα κοινού, είναι ελάχιστοι. Κι όχι μόνο είναι ελάχιστοι [συχνά στους unwebby φίλους της συμβατικής μου ζωής λέω: είμαστε καμιά πενηνταριά και γνωριζόμαστε..περισσότερο ίσως από ό,τι θα έπρεπε] αλλά οι περισσότεροι από αυτούς [με δυνατότητα άμεσης σύνδεσης διαδικτυακού περιεχομένου/δυναμικής με την αγορά [cash cash cash]] είναι ακόμα πιο λίγοι.. κι αυτοί οι λίγοι όση σοβαρότητα και εμπειρία και αν διαθέτουν, δεν μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός πως προέρχονται από τα παραδοσιακά μέσα και την παραδοσιακή διαφήμιση.

Εκεί εξανίσταμαι συχνά. Όχι επειδή διαφωνώ μαζί τους αλλά επειδή πιστεύω πως η Εναλλακτικότητα του διαδικτύου δεν μπορεί να αποδώσει μέσα από τα κόλπα των Παραδοσιακών κινήσεων.

Δεν μπορείς να γράφεις στο διαδίκτυο όπως γράφεις σε ένα δοκίμιο ή όπως μιλάς σε ένα πελάτη [εδώ μιλάς σε αυτούς που σε εμπιστεύονται]. Δεν μπορείς να στηρίζεσαι στα εκατό ψεύτικα account για τις διαφημιστικές καμπάνιες. Δεν είναι success τα είκοσι like των συνεργατών σου. Δεν μπορείς να ζητάς την στήριξη του διαδικτυακού χρήστη [that's me for example] όταν στο Live Stream [αναφέρομαι στο Open Coffee της Θεσσαλονίκης] παρακολουθούμε, θέλουμε να σας μιλήσουμε και όχι μόνο δεν είναι κανείς εκεί να μας απαντήσει αλλά ούτε καν κάνεις τον κόπο να ζητήσεις μία συγγνώμη με προσωπικό μήνυμα.

Δεν μπορείς να μου ζητάς να γίνω beta tester όταν δεν έχεις μιλήσει, δεν έχεις γράψει και δεν έχεις αναδημοσιεύσει ποτέ το δικό μου περιεχόμενο. Δεν μπορώ να σε θεωρώ φίλο μου όταν βλέπω πως το support σου στηρίζεται αποκλειστικά στο πόσα θα σε βοηθήσω να βγάλεις.

Γιατί..αυτό το τελευταίο..είναι ηλίου φαεινότερο και το'χουμε ζήσει όλοι στη συμβατική ζωή. Το'χουμε ζήσει ανελέητα για να δεχτούμε να το μασήσουμε κι εδώ.

Θα μου πείτε τώρα πως είμαι μια ρομαντική. Μια ιδεολόγος.

Ίσως αλλά δεν είμαι αιθεροβάμων. Απλά πιστεύω με μία απολύτως πολιτική ιδεολογικά σκέψη πως σήμερα, περισσότερο από ποτέ ο κόσμος χρειάζεται ανατροφοδότηση αξιοπρέπειας.

Το χρειάζεται τόσο που μόνο για αυτό θα πληρώσει.

Κι η ανατροφόδητηση αξιοπρέπειας τόσο εργασιακά όσο και συναισθηματικά επιτυγχάνεται μόνο με σταθερή παροχή ποιοτικού υλικού.

Πιστεύουμε στην αγάπη μόνο όταν κάποιος μας αγαπά όπως μας αξίζει.

Πληρώνουμε ένα περιοδικό όταν πραγματικά αυτό μας σέβεται.

Συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που πραγματικά μας έχουν πείσει πως πιστεύουν σε αυτό που πιστεύουμε και εμείς.

Διαφορετικά απέχουμε.

Αυτό έχει τα υπέρ και τα κατά του.

Τα υπέρ είναι πως μέσα από την διαδικτυακή και τεχνολογική εξέλιξη συμπληρώνουμε [ακόμα και γονιδιακά] την προσωπικότητα που θεωρούμε πως ήδη έχουμε ολοκληρώσει.

Τα κατά είναι πως αφήνουμε τον χώρο σε αυτό το ποσοστό των πενήντα νοματαίων να διακινούν έναν ψευδο-διαδικτυακό θησαυρό από διαφημιζόμενο σε διαφημιζόμενο, από καταναλωτή σε καταναλωτή κι όλα αυτά απαλείφοντας σιγά σιγά την μόνη απολύτως ανθρώπινη λειτουργία: της κρίσης [σε ένα fb status μου για την δήλωση ταυτότητας στα καρτοκινητά -πρόπερσι κάποιοι ωρύονταν και εφέτος σιωπούν με ρόγχους ναρκωμένου-διαφαίνεται πόσο τρομακτικά πλανώνται οι χρήστες στο τι θεωρούν προσωπικά δεδομένα].

Κι εντάξει.. η κρίση, η αντίληψη και τα συμπεράσματα καθενός είναι δικαίωμα του και ωσαύτως απολύτως σεβαστά αλλά εμένα με ενοχλεί η επόμενη γενιά να θεωρεί δεδομένο, να θεωρεί ασήμαντο σκέψης τι θα πληκτρολογήσει και αφορά την παρουσία του, την ύπαρξη του χωρίς να σκεφτεί για δέκα λεπτά πως..damn it του αξίζει η δυνατότητα να μη παραδώσει τίποτα.

I honestly believe that the power of Web is that it is heretic.

Heretic but not unethical.

That's a user choice, after all.

Labels: Facebook, How not to, MyWork, Personal, Projects, Social Media, Web 0 Τόλμησαν

Κυριακή

Web 2010: Από τον Δημόσιο Λόγο στην Τεχνολογία Συνείδησης

Έκρινε e- diva at 6.6.10 Κυριακή

Σήμερα το πρωί αλίευσα στο facebook ένα αρκετά εντυπωσιακό [και intriguing για όσους αρέσκονται στην future tech φιλοσοφία] βίντεο το οποίο επιδεικνύει πώς το future είναι ήδη present.

Το info του video στο YouTube εξηγεί:

Your tweets will never be the same. In Tachikawa station amidst a shopping district, the N Building is a commercial structure can operate like a billboard, without losing the building identity or being covered up by large signage.

With your mobile device you will be taken to a site which includes up to date shop information. This will allow a cityscape to not be overwhelmed with signage and also will be an improvement to the quality and accuracy of the information itself.

Αν δεν αντιλαμβάνεστε και από αυτό το βίντεο πως ο λόγος στο διαδίκτυο είναι δημόσιος λόγος, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να σας πείσει.

Ίσως ένα ακόμα μικρό "καθημερινό" παράδειγμα.

- Έχω πλέον το facebook wall μου κλειστό. Αυτό σημαίνει πως αν δεν είναι κάποιος φίλος μου δεν μπορεί να δει τι γράφω εγώ και οι σχολιαστές μου. Έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα όπου δέχτηκα αλλεπάληλες αιτήσεις φιλίας από συγκεκριμένα άτομα με στόχο την "παρακολούθηση" η οποία έφερε αρκετά στοιχεία stalking ή κουτσομπολιού κι έτσι άμεσα πλέον απομακρύνω τα αδιάκριτα τίποτα.

Με αυτό τον τρόπο λοιπόν προστατεύω όσο μπορώ τον δικό μου λόγο και τον λόγο των φίλων μου - οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δηλώνουν το ονοματεπώνυμο τους και εκθέτουν το πρόσωπο τους.

Παρόλα αυτά , έχω ήδη οχτακόσιους φίλους. That's surely a "crowd".

Επίσης τώρα τελευταία σχολιάζω αρκετά συχνά σε status άλλων. Τα status των άλλων στην πλειοψηφία τους είναι ανοικτά. Αυτό σημαίνει πως ό,τι γράφω με ονοματεπώνυμο εκεί μπορεί είτε να αποτυπωθεί εσαεί σε ένα screenshot είτε να αναπαραχθεί/συζητηθεί όχι μόνο από τους φίλους του "φίλου" μου αλλά και από οποιονδήποτε άλλο "πατήσει" πάνω στο wall του συγκεκριμένου profile. That's surely one hell of a crowd.

-additional example: Κάποιος δήλωσε στο status του κάποια στιγμή πως έφαγε μία νόστιμη σαλάτα σε ένα εστιατόριο. Κάποιος άλλος σχολίασε από κάτω "είχε και viagra μέσα;". Θεώρησα το σχόλιο βλακώδες. Γνωρίζω αυτόν που το έγραψε. Ήθελα να σχολιάσω "Πόσο ηλίθιος μπορεί να είσαι-αν όχι αγενής και κοινωνικά αμόρφωτος;". Δεν το έκανα. Λίγα λεπτά αργότερα πρόσεξα πως το σχόλιο είχε αφαιρεθεί. Είτε από τον ίδιο είτε από τον ιδιοκτήτη του status. Ναι, αλλά εγώ και αρκετοί φίλοι του "οικοδεσπότη" είδαμε ήδη την εμετική δήλωση νόησης του συγκεκριμένου σχολιαστή-

Σε αυτό το μεγάλο πεδίο του Δημόσιου Διαδικτυακού Λόγου μπορεί να ανοίξει μία άλλη μεγάλη συζήτηση. Αυτή της λογοκλοπής ή ιδεο-κλοπής/ κάτι που υπήρχε σαν αγκάθι στα blog και τώρα εξαπλώνεται μεταλλαγμένο και στα υπόλοιπα social network.

Η απόδοση credit δεν είναι εύκολη υπόθεση.. κι εδώ σταματώ για να συνεχίσω το θέμα στο επόμενο divcast εντός των επόμενων ημερών.

[Θα συμφωνήσω πάντως με τον κύριο εδώ ο οποίος σε κάποιο σημείο, ευθαρσώς δηλώνει: Εάν δεν θέλεις να σε αντιγράφουν, μη γράφεις. Απλά πράγματα]

Εχθές το βράδυ -επίσης στο facebook- προχώρησα σε ένα Share ενός βιβλίου το οποίο φιλοξενείται από το scribd με τίτλο Τεχνολογία Υποταγής Συνειδήσεων.

Παραθέτω τρεις σχολιασμούς μου.

1. Περί scribd

Το scribd σας δίνει τη δυνατότητα ανάγνωσης ακόμα και ολόκληρου βιβλίου αρκεί αυτό να έχει φορτωθεί έτσι. Επειδή έχω λογαριασμό εκεί και το έχω δουλέψει σας λέω πως είναι πανεύκολο να εγγραφείτε και να ανεβάσετε πολυσέλιδα κείμενα τα οποία θα μπορείτε ακόμα και να δημοσιεύσετε -όπως ένα βίντεο- στο μπλογκ σας.

Μία επιπλέον εξαιρετική δυνατότητα είναι πως μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο στον υπολογιστή σας [από ό,τι είδα μόλις τώρα η επιλογή download ενεργοποιείται με τον fb λογαριασμό ή με τον scribd λογαριασμό]

2. Περί "Λιακοπουλικής" ομοιότητας

Ας αναφέρουμε πάντως πως για την ψυχολογία της μάζας δεν μίλησε πρώτος κάποιος γραφικός [και όχι απλά φιλόδοξος τύπος] αλλά ο εξάδερφος -εάν δεν κάνω λάθος - του Φρόυντ με την βοήθεια του Σίγκμουντ.

Επίσης το ανατρεπτικό σε αυτό το βιβλίο [το οποίο μπορεί να είναι μπούρδα- δεν το τελείωσα ακόμα] είναι ο τίτλος.

Ξέρετε τι σημαίνει η τιτλοφόρηση με τον χαρακτηρισμό Τεχνολογία;

Πως "φύγαμε" από το επίπεδο όπου η εμπειρική εφαρμογή θεωριών παρήγαγε και κατέγραφε απλώς τα επιτυχή αποτελέσματα μελετώντας επαναληπτικότητα φαινομένων και περάσαμε στην Μεθοδευμένη νέτη σκέτη "επιστημονική" εφαρμογή διαπιστωμένων συμπερασμάτων.

3. Περί Hacking

Τεχνολογία Υποταγής Συνειδήσεων. Το Hacking του μέλλοντος.

Σε αυτή την Τεχνολογία Χειραγώγισης Συνειδήσεων, δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών, ξέρετε.

Το γεγονός πως πολλά διακριτά υψηλά iq μηδενίζουν το άθροισμα του συνόλου τους δεν ακολουθεί μόνο την μεθοδευμένη εκμετάλλευση της ψυχολογίας της μάζας.

Το γεγονός πως σχολιάζουμε πολύ εύκολα με μια οργή που θυμίζει Σύνδρομο Τουρέτ ή επίσης πανεύκολα και τάχιστα, εφορμούμε για ένα διασκεδαστικό σχόλιο αλλά όχι για ένα σχόλιο που θα ενημερώσει και θα ταλανίσει το νου πιθανότατα ώστε να τεκμηριώσει [add on - έδωσα του τίτλους και το link για τις δύο επόμενες θεματικές μου ενότητες στο μεταπτυχιακό ώστε να λάβω κάποια πληροφορία από "ειδικούς" κι έτσι να επιλέξω πιο συνειδητοποιημένα αλλά ουδείς -πλην ενός με καλή διάθεση- απάντησε, ενώ υποψιάζομαι πως αν ανέβαζα status που αφορά τον γάμο της Μαριέττας πολλά tech boys θα έσπευδαν να βαυκαλιστούν μαζί μου]- τι έλεγα; α, ναι- το γεγονός λοιπόν πως μηδενίζουμε την νόηση μας επιτρέποντας της να φιλτραριστεί μέσα στον σαχλό χυλό της μάζας που διψά για προσοχή και τίποτε άλλο, είναι η κερκόπορτα για αυτό το hacking του μέλλοντος. Let's try and keep that in mind.