Search

Πέμπτη

Web is heretic. Don't miss the point

Έκρινε e- diva at 17.6.10 Πέμπτη
Τώρα τελευταία έχει αλλάξει πολύ η άποψη μου για το facebook. Πιθανότατα επειδή το "χειρίζομαι" πιο συνειδητοποιημένα. Ίσως μάλιστα πρέπει να κάνω ένα νέο divcast εφόσον πριν λίγο καιρό είχα κρίνει τόσο το social network όσο και τους users ανελέητα.
In time λοιπόν How i changed my mind about facebook..

Το θέμα είναι πως πλέον απολαμβάνω πραγματικά πολύ σημαντικές συζητήσεις εκεί μέσα.
Δέχομαι σχόλια που πράγματι αποδεικνύουν σοβαρή σκέψη [ανεξάρτητα με το αν συμφωνώ ή όχι με αυτά] αλλά και οι δικές μου απαντήσεις δεν είναι πλέον ούτε στο ελάχιστο βεβιασμένες.

Μέσα από ένα Share της Παρουσίασης The Future of Work μου δόθηκε η ευκαιρία να συντάξω αυτό το post δηλώνοντας τα δικά μου Πιστεύω [τα οποία ίσως δικαιολογήσουν τις επιθέσεις μου σε πολλούς ενεργούς χρήστες/κινήσεις του διαδικτύου].

1. Όλοι μιλούν για την συλλογικότητα/ομαδικότητα που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα.
Κι όμως,
για μένα το διαδίκτυο είναι το πρώτο μέσον που σου επιτρέπει την απομόνωση που επιθυμείς.

"Η εργασία από απόσταση που τόσο υποστηρίζω μπορεί να υπάρξει σε κάθε ηλικία και όχι μόνο για μεγάλες εταιρείες.
Αλλά εγώ έχω πολύ διαφορετική άποψη από πολλούς για τις δυνατότητες της τεχνολογίας στον εργασιακό τομέα.
Δεν πιστεύω π.χ. στη συλλογικότητα/ομαδικότητα.
Πιστεύω πως το web κατορθώνει να σου δώσει το focus της απόλυτης δημιουργίας χωρίς να σε αναγκάζει να υπάρξεις μέσα σε ομάδες.
....
Γνωρίζω πως δείχνω απόλυτη αλλά δεν είμαι. Εννοώ πως για μένα η δυνατότητα να δημιουργώ/εργάζομαι *μόνη* και από απόσταση, δε σημαίνει πως απαξιώνω κάθε εργασιακή ή κοινωνική συνθήκη συνυπαρξης. Απλώς λειτουργώ καλύτερα έτσι. Ομολογώ μάλιστα πως λειτουργώ καλύτερα ομαδικά όταν μου επιτρέπεται συχνά να λειτουργώ σε απομόνωση.
....
Αν πρέπει να δηλώσω πως πιστεύω σε κάποιο δόγμα , αυτό θα είναι "θέλω να γίνει η δουλειά μου - να εφαρμόζονται οι κανόνες - να υπάρχουν ποινές και αμοιβές/ κι όλα αυτά να γίνονται για τον σκοπό που έχει αποφασίσει να συνεργαστεί μία ομάδα"."

Τα παραπάνω αποτελούν απαντήσεις μου στο fb. Εάν είστε φίλοι μου μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την συζήτηση εδώ.

2. Πάνω σε αυτή την πλάνη της συλλογικότητας/ομαδικότητας [λόγω της απολυτότητας με την οποία υποστηρίζεται], στηρίζεται η έκρηξη του ψευδο-PR το οποίο έχω σαρκάσει σε παλαιότερο divcast εφόσον γνωρίζω πως στον Ελληνικό διαδικτυακό χώρο [άλλο ένα θέμα με το οποίο διαφωνώ: το διαδίκτυο είναι universal-η κουλτούρα του διαδικτύου που διαμορφώνει πλάνα αγοράς είναι απολύτως localised] οι άνθρωποι οι οποίοι α) δημιουργούν περιεχόμενο, β) έχουν άποψη και ικανότητα έκφρασης πέραν της πέμπτης δημοτικού , γ) διαθέτουν εμπειρία κίνησης [aka ώρες πτήσης] και δ) διατηρούν σταθερότητα κοινού, είναι ελάχιστοι. Κι όχι μόνο είναι ελάχιστοι [συχνά στους unwebby φίλους της συμβατικής μου ζωής λέω: είμαστε καμιά πενηνταριά και γνωριζόμαστε..περισσότερο ίσως από ό,τι θα έπρεπε] αλλά οι περισσότεροι από αυτούς [με δυνατότητα άμεσης σύνδεσης διαδικτυακού περιεχομένου/δυναμικής με την αγορά [cash cash cash]] είναι ακόμα πιο λίγοι.. κι αυτοί οι λίγοι όση σοβαρότητα και εμπειρία και αν διαθέτουν, δεν μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός πως προέρχονται από τα παραδοσιακά μέσα και την παραδοσιακή διαφήμιση.
Εκεί εξανίσταμαι συχνά. Όχι επειδή διαφωνώ μαζί τους αλλά επειδή πιστεύω πως η Εναλλακτικότητα του διαδικτύου δεν μπορεί να αποδώσει μέσα από τα κόλπα των Παραδοσιακών κινήσεων.
Δεν μπορείς να γράφεις στο διαδίκτυο όπως γράφεις σε ένα δοκίμιο ή όπως μιλάς σε ένα πελάτη [εδώ μιλάς σε αυτούς που σε εμπιστεύονται]. Δεν μπορείς να στηρίζεσαι στα εκατό ψεύτικα account για τις διαφημιστικές καμπάνιες. Δεν είναι success τα είκοσι like των συνεργατών σου. Δεν μπορείς να ζητάς την στήριξη του διαδικτυακού χρήστη [that's me for example] όταν στο Live Stream [αναφέρομαι στο Open Coffee της Θεσσαλονίκης] παρακολουθούμε, θέλουμε να σας μιλήσουμε και όχι μόνο δεν είναι κανείς εκεί να μας απαντήσει αλλά ούτε καν κάνεις τον κόπο να ζητήσεις μία συγγνώμη με προσωπικό μήνυμα.
Δεν μπορείς να μου ζητάς να γίνω beta tester όταν δεν έχεις μιλήσει, δεν έχεις γράψει και δεν έχεις αναδημοσιεύσει ποτέ το δικό μου περιεχόμενο. Δεν μπορώ να σε θεωρώ φίλο μου όταν βλέπω πως το support σου στηρίζεται αποκλειστικά στο πόσα θα σε βοηθήσω να βγάλεις.
Γιατί..αυτό το τελευταίο..είναι ηλίου φαεινότερο και το'χουμε ζήσει όλοι στη συμβατική ζωή. Το'χουμε ζήσει ανελέητα για να δεχτούμε να το μασήσουμε κι εδώ.

Θα μου πείτε τώρα πως είμαι μια ρομαντική. Μια ιδεολόγος.
Ίσως αλλά δεν είμαι αιθεροβάμων. Απλά πιστεύω με μία απολύτως πολιτική ιδεολογικά σκέψη πως σήμερα, περισσότερο από ποτέ ο κόσμος χρειάζεται ανατροφοδότηση αξιοπρέπειας.
Το χρειάζεται τόσο που μόνο για αυτό θα πληρώσει.
Κι η ανατροφόδητηση αξιοπρέπειας τόσο εργασιακά όσο και συναισθηματικά επιτυγχάνεται μόνο με σταθερή παροχή ποιοτικού υλικού.

Πιστεύουμε στην αγάπη μόνο όταν κάποιος μας αγαπά όπως μας αξίζει.
Πληρώνουμε ένα περιοδικό όταν πραγματικά αυτό μας σέβεται.
Συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που πραγματικά μας έχουν πείσει πως πιστεύουν σε αυτό που πιστεύουμε και εμείς.

Διαφορετικά απέχουμε.

Αυτό έχει τα υπέρ και τα κατά του.

Τα υπέρ είναι πως μέσα από την διαδικτυακή και τεχνολογική εξέλιξη συμπληρώνουμε [ακόμα και γονιδιακά] την προσωπικότητα που θεωρούμε πως ήδη έχουμε ολοκληρώσει.

Τα κατά είναι πως αφήνουμε τον χώρο σε αυτό το ποσοστό των πενήντα νοματαίων να διακινούν έναν ψευδο-διαδικτυακό θησαυρό από διαφημιζόμενο σε διαφημιζόμενο, από καταναλωτή σε καταναλωτή κι όλα αυτά απαλείφοντας σιγά σιγά την μόνη απολύτως ανθρώπινη λειτουργία: της κρίσης [σε ένα fb status μου για την δήλωση ταυτότητας στα καρτοκινητά -πρόπερσι κάποιοι ωρύονταν και εφέτος σιωπούν με ρόγχους ναρκωμένου-διαφαίνεται πόσο τρομακτικά πλανώνται οι χρήστες στο τι θεωρούν προσωπικά δεδομένα].
Κι εντάξει.. η κρίση, η αντίληψη και τα συμπεράσματα καθενός είναι δικαίωμα του και ωσαύτως απολύτως σεβαστά αλλά εμένα με ενοχλεί η επόμενη γενιά να θεωρεί δεδομένο, να θεωρεί ασήμαντο σκέψης τι θα πληκτρολογήσει και αφορά την παρουσία του, την ύπαρξη του χωρίς να σκεφτεί για δέκα λεπτά πως..damn it του αξίζει η δυνατότητα να μη παραδώσει τίποτα.

I honestly believe that the power of Web is that it is heretic.
Heretic but not unethical.
That's a user choice, after all.




Labels: , , , , , ,
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)