Κυριακή
Κυβερνοκουλτούρα
Κυριακή
" Όταν ο Λουκρήτιος δήλωνε ότι αυτό που διαχωρίζει το σώμα από την παρουσία είναι η επιδερμίδα, δεν φανταζόταν πως κάποια στιγμή κάτι θα άλλαζε και αυτό που θα διαχώριζε το σώμα από την παρουσία θα ήταν το αόρατο τοίχος του Διαδικτύου.
Στον κυβερνοχώρο ανήκουμε όλοι όσοι επιλέξαμε ή οδηγηθήκαμε αναγκαστικά να εμπλακούμε προσωπικά ή επαγγελματικά με την «κοινωνική» τεχνολογία. Η ιδεατή κοινωνία του Διαδικτύου είναι πλέον για εμάς ένα δεύτερο ή πρώτο σπίτι, ένα μικρό ή μεγάλο χωριό όπου πάντα κάποιος ξαγρυπνά. Και αυτό τον παρεξηγημένο κόσμο οφείλουμε να τον προστατέψουμε από την πυρά των αδαών που κρίνουν από απόσταση, δέσμιοι των ηθικών ανασφαλειών τους· από μια ελίτ του πνεύματος κυρίως –διότι η μάζα φέρει ρύπους ανεξέλεγκτους συχνά–, η οποία κατακλύζει τον παγκόσμιο ιστοχώρο.
Τα νέα στοιχεία, οι καινούργιες συμπεριφορές, οι διαφορετικού τύπου «γεωγραφικοί» προσδιορισμοί, το ουδέτερο του φύλου μέχρι τη στιγμή της αποκάλυψης και της απόδειξής του αποτελούν τα καταλυτικά στοιχεία στην αυτενέργεια του Νέου πολιτισμού, αποκαλύπτοντας σε όποιον το επιθυμεί πως όχι μόνο πολλά μένουν σταθερά αλλά και άλλα τόσα ενισχύουν τις ανθρώπινες αξίες οι οποίες ανακτούν τη χαμένη τους αίγλη. Η διακριτικότητα, ο σεβασμός, η ευγένεια, η προσφορά βοήθειας είναι στοιχεία που δύσκολα θα υποστήριζε κανείς πως συναντά στη συμβατική κοινωνία.
Είναι φανερό πλέον ότι δεν πρόκειται απλώς για μια ψηφιοποίηση δεδομένων και αυτοματοποίηση υπηρεσιών, αλλά για ένα Νέο τρόπο ζωής, έκφρασης και εργασίας.
Οι ταυτότητες των νέων πολιτών συμμαχούν με τις δυνατότητες των μηχανών, καλύπτονται πίσω από την προστατευτική αυλαία της οθόνης και μεταμορφώνονται σε μια ιδεατή μορφή ή σε μια ακόμα πιο αληθινή, απαλλαγμένες από τους κανόνες της ηθικής του συμβιβασμού. Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εργάζεται και να φέρεται όπως επιθυμεί, και αυτό δεν καταλύει την υποχρέωση να κρίνει, να δέχεται ή να απορρίπτει.
Η σύμβαση πως σε ό,τι και αν επιλέξουμε ή προκληθούμε να συμμετάσχουμε δεν θα υπάρξει σωματική συμμετοχή είναι συνειδητή. Οι μηχανές αναλαμβάνουν ως προέκταση του σώματος την έκφραση, οδηγώντας τις ικανότητές μας σε νέα επίπεδα στόχων και αισθήσεων. Το πολύκροτο cyber sex που οδηγεί στην ευήθη λασπολογία εναντίον των πολιτών του Διαδικτύου δεν είναι νέα τάση. Είναι προϋπάρχουσα ροπή που τώρα βρίσκει δίοδο προσπέλασης. Η ερμηνεία των φαινομένων είναι πάντα υποκειμενική. Άλλωστε κάθε νέος τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, επιθυμιών και αναγκών θα μπορούσε κάλλιστα να οριστεί ως Τέχνη αλλά έτσι φοβάμαι πως θα οδηγηθούμε στο απόλυτο αντιδιαμετρικό άκρο των κατακριτών.
Οι πολίτες δημιουργούν το δικό τους μικρόκοσμο και με τη δυνατότητα της πληκτρολόγησης, τη συμμετοχή φωνής ή και την αναπαραγωγή εικόνας συναναστρέφονται, μαθαίνουν, αναγνωρίζουν, αισθάνονται και συμβιώνουν.
Σε αυτά τα MUD (Multi-User Dungeons) άλλοι προσπαθούν να επιλύσουν τα πραγματικά τους προβλήματα ή μάλλον τα προβλήματα της ύπαρξής τους στη συμβατική κοινωνία και άλλοι αναζητούν ένα υποκατάστατο ή ένα πρόσθετο της ηθικής τους αλήθειας. Όλοι μαζί όμως βιώνουν την αίσθηση της κοινότητας με κάθε συνείδηση.
Η προσωπικότητα που επιδεικνύεται ή αποκαλύπτεται αποτελεί προσωπική επιλογή. Ο άνθρωπος γίνεται δεκτός πλέον για όσα κάνει και όσα λέει. Η σωματική διάπλαση, το φύλο, η επαγγελματική θέση ή η κοινωνική καταξίωση δεν συμμετέχουν, πολλές φορές ακόμα και όταν η διαδικτυακή συμβίωση αγγίξει υψηλά επίπεδα οικειότητας.
Προσωπικότητες είναι πλέον όσα πληκτρολογούμε, όσα δείχνουμε πως ξέρουμε ή θέλουμε να μάθουμε, όσα είμαστε ικανοί να επιδείξουμε.
Θεωρώντας πως –ακόμα– βρισκόμαστε σε έναν ελεύθερο αλλά και προστατευμένο ταυτόχρονα χώρο, γινόμαστε cyborg με την έννοια της «απελευθέρωσης από τους περιορισμούς του φύλου και άλλων στερεοτύπων, κάνοντας τις κοινωνικές κατηγορίες ασαφείς και ρευστές» (Κυβερνοχώρος, κουλτούρα και κοινωνία Rob Kitchin).
Ακόμα και η ανάγκη ή η υποχρέωση διατήρησης κοινωνικών επαφών αναιρείται χωρίς απαραίτητες δικαιολογίες και άλλοθι.
Ο Pierre Levy στη Δυνητική Πραγματικότητα επισημαίνει: Το δυνητικό δεν είναι εικονικό. Δεν μιλάμε για μια κοινωνία από βιτρίνες όπου παλιμπαιδίζουν αλλάζοντας ρόλους οι άνθρωποι. Μιλάμε για μια διαφορετική πραγματικότητα που επιλέγουμε να βιώνουμε εφόσον έχουμε τα μέσα και προφανώς τα κίνητρα.
Η κυβερνοκουλτούρα δεν είναι απλώς μια τάση ούτε ένα κίνημα, όπως απαίδευτα διαμηνύεται συχνά. Είναι η πολιτιστική μεταβολή της πραγματικότητας των ανθρώπων, οι οποίοι δέχονται ή παρασύρονται να δεχτούν την τεχνολογία ως ένα ακόμα στάδιο εξέλιξης.
Οι πολίτες του Διαδικτύου αποδεικνύονται δημιουργοί και εφευρέτες εφόσον κάθε αποτελεσματική χρησιμοποίηση μιας γνώσης αποτελεί αυτοφυώς μια ευρετική, μια δημιουργία. Στο Διαδίκτυο αναιρείται ο επίσημος κώδικας αναγνώρισης των γνώσεων ενώ οι πολίτες του μεταφέρουν και δυνητικά κυοφορούν μια γνώση της οποίας η διάδοση δεν την ευτελίζει και η ιδιοποίησή της δεν την καταστρέφει.
Το φαινόμενο της απομεσολάβησης κατά το οποίο ολόκληρες τάξεις επαγγελματιών απειλούνται δεν χρειάζεται να προκαλεί τόσο υβριστικό μένος. Είναι εύλογη συνέχεια η μεταπήδηση ίσως σε νέα στάδια ικανοτήτων και δημιουργικά επίπεδα επιτευγμάτων, με την πλήρη συμμετοχή όλων στη συλλογική νοημοσύνη. Οι εξαιρέσεις ας μην αναδεικνύονται ως πρότυπα δείγματα μιας φρικτής ετερογένεσης.
Η τριπλή οδός (trivium) της διδασκαλίας των ελευθέρων τεχνών στην αρχαιότητα και το Μεσαίωνα –γραμματική (σωστή γνώση γραφής και ανάγνωσης), διαλεκτική (ικανότητα του συλλογίζεσθαι) και ρητορική (ικανότητα σύνθεσης λόγων και άσκησης πειθούς)– συναντάται σε όλες τις διαδρομές του Διαδικτύου και μια ανθρωπότητα που συγκροτήθηκε πρωτίστως μέσα από τη βία αναγεννάται μέσω του κυβερνοχώρου, ο οποίος επιδεικνύει κοινωνικούς δεσμούς πέραν κάθε βιαιότητας. "
Έντυπο δημιούργημα μου και ηλεκτρονικό αντικείμενο
Απρίλιος 2008
Κατοχύρωσα το cyberculture.gr κι αυτό είναι -τελικά- το βιβλίο που θέλω να γράψω.
[Ένας- δυο φίλοι που τους το εκμυστηρεύτηκα εδώ και μέρες με ρώτησαν: "Δε φοβάσαι πως θα σου κλέψουν την ιδέα;" Απάντησα: "Όχι. Πολλοί μπορούν να μελετήσουν και πολλοί μπορούν να γράψουν. Μόνο εγώ όμως το έχω ζήσει σε τόσο μεγάλο εύρος" - δε νομίζω να το αμφισβητεί αυτό κανείς]
Μου δίνω δύο χρόνια να το τελειώσω.
Βρίσκομαι ήδη στην διαδικασία συλλογής κατάλληλων συγγραμμάτων και μελέτης [μηδαμινή ελληνική βιβλιογραφία]. Έτσι , παράλληλα με εργασία [κάπως πρέπει να τρέφομαι], τις σπουδές και τις..εμμονές, στη λίστα τοποθετείται κι αυτό αλλάζοντας λίγο τις προτεραιότητες εφόσον ο χρόνος δημιουργείται μόνο όταν είσαι πιστός στις επιθυμίες σου και όχι όταν παρασύρεσαι από τις ανάγκες σου.
Πριν ενάμιση μήνα σε μία κοινωνικής φύσεως συνάντηση, ένας "σημαντικός" των παραδοσιακών μέσων, όταν του ανέφερα πως κάποιο divcast μου έχει φτάσει τα 1500 views , με ρώτησε : "ε, και;".
Η σημερινή.. ανακοίνωση είναι η απάντηση σε αυτό το "ε, και;"
Πάντα ήθελα να γράφω. Όχι επειδή ήταν ο πατέρας μου δημοσιογράφος ή συγγραφέας ή πολιτικός. Δεν ήταν.
Αλλά επειδή εγώ ήθελα να παρατηρώ και να γράφω.
Και θα συνεχίσω να το κάνω, κόντρα σε όλα τα "ε, και;"
Καλημέρα και Καλό Μήνα
Keep having faith. I do.
Στον κυβερνοχώρο ανήκουμε όλοι όσοι επιλέξαμε ή οδηγηθήκαμε αναγκαστικά να εμπλακούμε προσωπικά ή επαγγελματικά με την «κοινωνική» τεχνολογία. Η ιδεατή κοινωνία του Διαδικτύου είναι πλέον για εμάς ένα δεύτερο ή πρώτο σπίτι, ένα μικρό ή μεγάλο χωριό όπου πάντα κάποιος ξαγρυπνά. Και αυτό τον παρεξηγημένο κόσμο οφείλουμε να τον προστατέψουμε από την πυρά των αδαών που κρίνουν από απόσταση, δέσμιοι των ηθικών ανασφαλειών τους· από μια ελίτ του πνεύματος κυρίως –διότι η μάζα φέρει ρύπους ανεξέλεγκτους συχνά–, η οποία κατακλύζει τον παγκόσμιο ιστοχώρο.
Τα νέα στοιχεία, οι καινούργιες συμπεριφορές, οι διαφορετικού τύπου «γεωγραφικοί» προσδιορισμοί, το ουδέτερο του φύλου μέχρι τη στιγμή της αποκάλυψης και της απόδειξής του αποτελούν τα καταλυτικά στοιχεία στην αυτενέργεια του Νέου πολιτισμού, αποκαλύπτοντας σε όποιον το επιθυμεί πως όχι μόνο πολλά μένουν σταθερά αλλά και άλλα τόσα ενισχύουν τις ανθρώπινες αξίες οι οποίες ανακτούν τη χαμένη τους αίγλη. Η διακριτικότητα, ο σεβασμός, η ευγένεια, η προσφορά βοήθειας είναι στοιχεία που δύσκολα θα υποστήριζε κανείς πως συναντά στη συμβατική κοινωνία.
Είναι φανερό πλέον ότι δεν πρόκειται απλώς για μια ψηφιοποίηση δεδομένων και αυτοματοποίηση υπηρεσιών, αλλά για ένα Νέο τρόπο ζωής, έκφρασης και εργασίας.
Οι ταυτότητες των νέων πολιτών συμμαχούν με τις δυνατότητες των μηχανών, καλύπτονται πίσω από την προστατευτική αυλαία της οθόνης και μεταμορφώνονται σε μια ιδεατή μορφή ή σε μια ακόμα πιο αληθινή, απαλλαγμένες από τους κανόνες της ηθικής του συμβιβασμού. Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εργάζεται και να φέρεται όπως επιθυμεί, και αυτό δεν καταλύει την υποχρέωση να κρίνει, να δέχεται ή να απορρίπτει.
Η σύμβαση πως σε ό,τι και αν επιλέξουμε ή προκληθούμε να συμμετάσχουμε δεν θα υπάρξει σωματική συμμετοχή είναι συνειδητή. Οι μηχανές αναλαμβάνουν ως προέκταση του σώματος την έκφραση, οδηγώντας τις ικανότητές μας σε νέα επίπεδα στόχων και αισθήσεων. Το πολύκροτο cyber sex που οδηγεί στην ευήθη λασπολογία εναντίον των πολιτών του Διαδικτύου δεν είναι νέα τάση. Είναι προϋπάρχουσα ροπή που τώρα βρίσκει δίοδο προσπέλασης. Η ερμηνεία των φαινομένων είναι πάντα υποκειμενική. Άλλωστε κάθε νέος τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, επιθυμιών και αναγκών θα μπορούσε κάλλιστα να οριστεί ως Τέχνη αλλά έτσι φοβάμαι πως θα οδηγηθούμε στο απόλυτο αντιδιαμετρικό άκρο των κατακριτών.
Οι πολίτες δημιουργούν το δικό τους μικρόκοσμο και με τη δυνατότητα της πληκτρολόγησης, τη συμμετοχή φωνής ή και την αναπαραγωγή εικόνας συναναστρέφονται, μαθαίνουν, αναγνωρίζουν, αισθάνονται και συμβιώνουν.
Σε αυτά τα MUD (Multi-User Dungeons) άλλοι προσπαθούν να επιλύσουν τα πραγματικά τους προβλήματα ή μάλλον τα προβλήματα της ύπαρξής τους στη συμβατική κοινωνία και άλλοι αναζητούν ένα υποκατάστατο ή ένα πρόσθετο της ηθικής τους αλήθειας. Όλοι μαζί όμως βιώνουν την αίσθηση της κοινότητας με κάθε συνείδηση.
Η προσωπικότητα που επιδεικνύεται ή αποκαλύπτεται αποτελεί προσωπική επιλογή. Ο άνθρωπος γίνεται δεκτός πλέον για όσα κάνει και όσα λέει. Η σωματική διάπλαση, το φύλο, η επαγγελματική θέση ή η κοινωνική καταξίωση δεν συμμετέχουν, πολλές φορές ακόμα και όταν η διαδικτυακή συμβίωση αγγίξει υψηλά επίπεδα οικειότητας.
Προσωπικότητες είναι πλέον όσα πληκτρολογούμε, όσα δείχνουμε πως ξέρουμε ή θέλουμε να μάθουμε, όσα είμαστε ικανοί να επιδείξουμε.
Θεωρώντας πως –ακόμα– βρισκόμαστε σε έναν ελεύθερο αλλά και προστατευμένο ταυτόχρονα χώρο, γινόμαστε cyborg με την έννοια της «απελευθέρωσης από τους περιορισμούς του φύλου και άλλων στερεοτύπων, κάνοντας τις κοινωνικές κατηγορίες ασαφείς και ρευστές» (Κυβερνοχώρος, κουλτούρα και κοινωνία Rob Kitchin).
Ακόμα και η ανάγκη ή η υποχρέωση διατήρησης κοινωνικών επαφών αναιρείται χωρίς απαραίτητες δικαιολογίες και άλλοθι.
Ο Pierre Levy στη Δυνητική Πραγματικότητα επισημαίνει: Το δυνητικό δεν είναι εικονικό. Δεν μιλάμε για μια κοινωνία από βιτρίνες όπου παλιμπαιδίζουν αλλάζοντας ρόλους οι άνθρωποι. Μιλάμε για μια διαφορετική πραγματικότητα που επιλέγουμε να βιώνουμε εφόσον έχουμε τα μέσα και προφανώς τα κίνητρα.
Η κυβερνοκουλτούρα δεν είναι απλώς μια τάση ούτε ένα κίνημα, όπως απαίδευτα διαμηνύεται συχνά. Είναι η πολιτιστική μεταβολή της πραγματικότητας των ανθρώπων, οι οποίοι δέχονται ή παρασύρονται να δεχτούν την τεχνολογία ως ένα ακόμα στάδιο εξέλιξης.
Οι πολίτες του Διαδικτύου αποδεικνύονται δημιουργοί και εφευρέτες εφόσον κάθε αποτελεσματική χρησιμοποίηση μιας γνώσης αποτελεί αυτοφυώς μια ευρετική, μια δημιουργία. Στο Διαδίκτυο αναιρείται ο επίσημος κώδικας αναγνώρισης των γνώσεων ενώ οι πολίτες του μεταφέρουν και δυνητικά κυοφορούν μια γνώση της οποίας η διάδοση δεν την ευτελίζει και η ιδιοποίησή της δεν την καταστρέφει.
Το φαινόμενο της απομεσολάβησης κατά το οποίο ολόκληρες τάξεις επαγγελματιών απειλούνται δεν χρειάζεται να προκαλεί τόσο υβριστικό μένος. Είναι εύλογη συνέχεια η μεταπήδηση ίσως σε νέα στάδια ικανοτήτων και δημιουργικά επίπεδα επιτευγμάτων, με την πλήρη συμμετοχή όλων στη συλλογική νοημοσύνη. Οι εξαιρέσεις ας μην αναδεικνύονται ως πρότυπα δείγματα μιας φρικτής ετερογένεσης.
Η τριπλή οδός (trivium) της διδασκαλίας των ελευθέρων τεχνών στην αρχαιότητα και το Μεσαίωνα –γραμματική (σωστή γνώση γραφής και ανάγνωσης), διαλεκτική (ικανότητα του συλλογίζεσθαι) και ρητορική (ικανότητα σύνθεσης λόγων και άσκησης πειθούς)– συναντάται σε όλες τις διαδρομές του Διαδικτύου και μια ανθρωπότητα που συγκροτήθηκε πρωτίστως μέσα από τη βία αναγεννάται μέσω του κυβερνοχώρου, ο οποίος επιδεικνύει κοινωνικούς δεσμούς πέραν κάθε βιαιότητας. "
Έντυπο δημιούργημα μου και ηλεκτρονικό αντικείμενο
Απρίλιος 2008
Κατοχύρωσα το cyberculture.gr κι αυτό είναι -τελικά- το βιβλίο που θέλω να γράψω.
[Ένας- δυο φίλοι που τους το εκμυστηρεύτηκα εδώ και μέρες με ρώτησαν: "Δε φοβάσαι πως θα σου κλέψουν την ιδέα;" Απάντησα: "Όχι. Πολλοί μπορούν να μελετήσουν και πολλοί μπορούν να γράψουν. Μόνο εγώ όμως το έχω ζήσει σε τόσο μεγάλο εύρος" - δε νομίζω να το αμφισβητεί αυτό κανείς]
Μου δίνω δύο χρόνια να το τελειώσω.
Βρίσκομαι ήδη στην διαδικασία συλλογής κατάλληλων συγγραμμάτων και μελέτης [μηδαμινή ελληνική βιβλιογραφία]. Έτσι , παράλληλα με εργασία [κάπως πρέπει να τρέφομαι], τις σπουδές και τις..εμμονές, στη λίστα τοποθετείται κι αυτό αλλάζοντας λίγο τις προτεραιότητες εφόσον ο χρόνος δημιουργείται μόνο όταν είσαι πιστός στις επιθυμίες σου και όχι όταν παρασύρεσαι από τις ανάγκες σου.
Πριν ενάμιση μήνα σε μία κοινωνικής φύσεως συνάντηση, ένας "σημαντικός" των παραδοσιακών μέσων, όταν του ανέφερα πως κάποιο divcast μου έχει φτάσει τα 1500 views , με ρώτησε : "ε, και;".
Η σημερινή.. ανακοίνωση είναι η απάντηση σε αυτό το "ε, και;"
Πάντα ήθελα να γράφω. Όχι επειδή ήταν ο πατέρας μου δημοσιογράφος ή συγγραφέας ή πολιτικός. Δεν ήταν.
Αλλά επειδή εγώ ήθελα να παρατηρώ και να γράφω.
Και θα συνεχίσω να το κάνω, κόντρα σε όλα τα "ε, και;"
Καλημέρα και Καλό Μήνα
Keep having faith. I do.
Labels: MyWork, News, Personal, Projects, Remember, Web
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 Τόλμησαν:
Αν και η Βίσση είναι η επιτομή της λάθους καλλιτεχνικής πορείας, κι αν κι η Coco θα διαφωνούσε -βέβαια- μ' αυτό που έγραψα, εγώ πάντα θα θαυμάζω τα γραπτά σου.
Και μια κι όσο πάνε και καλυτερεύουν, εν αντιθέση με την (κατά τη γνώμη μου πάντα) πορεία της Βίσση, (μια που την έχεις ως εν κατακλείδι αναφορά), θέλω μόνο να σου πω:
Μην τολμήσεις να μην ολοκληρώσεις.
2 χρόνια είναι πολύς χρόνος, αν και όχι απαραίτητα.
Αν και θεωρώ την Βίσση την επιτομή του creative artist legend [come on ..η πορεία της είναι unique beyond any other Greek singer],
στα λοιπά, θα ήταν βλασφημία να μην ..χτυπήσω προσοχή στο σχόλιο σου.
[Δυο χρόνια είναι οκ. Τότε θα ολοκληρωθεί και το μεταπτυχιακό. Μετά θα πάω διακοπές:-]
Καλό Μήνα G
Ενδιαφερουσα η μελετη που σχεδιαζεις και ευχομαι να την ολοκληρωσεις στον χρονο που εσυ ορισες αγαπητη διβα. Παρακολουθω την εξελιξη του κυβερνοχωρου γιατι ειμαι συνεχως μεσα σ'αυτον απο τοτε που ηταν bitnet στις αρχες του '80. Το πως ενηργησε πανω μου ισως να το διαβασω στην μελετη σου καποια μερα. Εκεινο που μου κανει εντυπωση (γιατι δε το βλεπω με αναλυτικη διαθεση οπως εσυ αλλα μαλλον σαν προσωπικη σχεση) ειναι οτι καθε τοσο και λιγακι αλλαζω γνωμη για το πως να αντιμετωπιζω την εξελιξη. Καλη επιτυχια :)
Αγαπητό δεσποινάριον :-)
καταρχήν ευχαριστώ για τις ευχές.
Α, μα τι πιο σημαντικό στοιχείο επίγνωσης [και γνώσης] από το να αντιλαμβάνεσαι πως.. και ο τρόπος αντιμετώπισης των εξελίξεων αλλάζει;
Είναι απόλυτα "κβαντικό" το θέμα. Όπως και η πραγματικότητα μας δηλαδή.
Δια της παρατηρήσεως επεμβαίνεις στο αποτέλεσμα!
:-) Χαίρομαι πολύ με αυτή την διαπίστωση σου. Μου αποδεικνύει πως έχουμε πολλά κοινά στοιχεία σκέψης :-)
Παίξε μπάλα λέμε! Αυτό έλλειπε τα δημιουργικά άτομα να ακούν οτιδήποτε εκτός από τον εαυτό τους. Ο δικος σου αντίπαλος είναι ο εαυτός σου, τίποτα άλλο!
Cybereddie
ε, καλά. Ακούμε και συμβουλές :-) αρκεί να στνοδεύονται και από οδηγίες εφαρμογής διότι από ..εξπερτίζ γέμισε ο τόπος..στο δια ταύτα όμως κρύβονται όλοι:-)
Δημοσίευση σχολίου