Παρασκευή
Επί της δημοσίευσης των ονομάτων των παιδόφιλων
Παρασκευή
Με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα αυτές τις ημέρες το παραστράτημα ιδιαίτερα ευφυών ανθρώπων οι οποίοι έσπευσαν να αναδημοσιεύσουν διαδικτυακά τα ονόματα των παιδόφιλων [εναντίον των οποίων σχηματίστηκαν δικογραφίες γεγονός που σημαίνει πως υπάρχουν ενδείξεις οι οποίες θα καταστούν αποδείξεις σε δίκη- όπερ, υπάρχουν κατηγορίες αλλά όχι τελεσίδικη δικαστική απόφαση].
Η διαδικτυακή σπουδή όμως μου έχει διδάξει ιδιαίτερα σημαντικά πράγματα όσον αφορά τα φίλτρα με τα οποία διαχειρίζομαι τις πληροφορίες που λαμβάνω.
Είναι γνωστό σε πολλούς άλλωστε πως μετά από το μπαμ της υπερπληροφόρησης στο web ήρθε η ανάγκη διακριτής έρευνας, διασταύρωσης αλλά και κρίσης στον τρόπο με τον οποίο αποδεχόμαστε και διαχειριζόμαστε αυτή τη πλημμύρα πληροφοριών.
"Ξαφνικά" άρχισα να γίνομαι πολύ προσεκτική τόσο σε θέματα που με αφορούν προσωπικά όσο και σε θέματα που αφορούν το διαδικτυακό μου περιβάλλον, το οποίο έχω την απόλυτη συνειδητότητα πως δε διαφέρει από την συμβατική πραγματικότητα μου αλλά φέρει δυνατότητες τις οποίες επανειλημμένως έχω τονίσει πως δε μπορούμε αβίαστα να ανάγουμε σε δικαιώματα.
Στο παρακάτω divcast το οποίο δημοσιεύτηκε στις 17 Αυγούστου του 2009, λέω σε κάποιο σημείο: Δεν καταλαβαίνουμε πως όταν φέρνουμε το όνομα μας στο διαδίκτυο, φέρνουμε όλο το παρελθόν μας [άνθρωποι και σχέσεις] αλλά και όλο το μέλλον μας.
Μα, το ίδιο δε συμβαίνει και στην εξω-διαδικτυακή ζωή μας; θα με ρωτήσετε.
Ναι, αλλά πέρα από τις οντότητες και τις σχέσεις τους , υπάρχει ένα απόλυτα σημαντικό στοιχείο που διαφεύγει.
Οι μέθοδοι.
[Ποιος δεν αναγνωρίζει την αστραπιαία ταχύτητα διάδοσης μιας πληροφορίας αλλά και την δυνατότητα διασύνδεσης πληροφοριών οι οποίες δεν "κείτονται" απλώς αλλά μπορούν να εμφανιστούν μπροστά μας ως ολόκληρη δομή διασυνδέσεων σε κάθε χρόνο ακόμα και με ένα άσχετο google search]
Το όνομα μας δεν είμαστε μόνο εμείς. Είναι οι γονείς μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, οι συγγενείς που έχουμε αλλά και αυτοί που θα αποκτήσουμε.
Αυτό λοιπόν είναι κάτι που οι συμβατικοί νόμοι αψηφούν [αν ισχύει αυτό που διάβασα σε σχόλιο , πως δηλαδή ""Η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ελένη Ράικου έδωσε εντολή να ενεργοποιηθεί η διάταξη νόμου που προβλέπει τη δημοσιοποίηση ονομάτων κατηγορουμένων για εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων. Ετσι δόθηκαν στη δημοσιότητα μερικά από τα ονόματα των συλληφθέντων.", μόνο που όσο αδαείς επί των νομικών θεμάτων κι αν είμαστε γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως το νόμιμο δεν είναι και ηθικό].
Εδώ στο διαδίκτυο όμως , όπου ακόμα οι νόμοι μοιάζουν με αέρηδες και σφυρίγματα, έχουμε τη δύναμη να πράξουμε το ηθικό. Χωρίς στρουθοκαμηλισμούς. Χωρίς πολιτικάντηκες εξάρσεις. Χωρίς να γινόμαστε τιμωροί των πάντων κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά σε ό,τι υπάρχει γύρω από ένα στίγμα κι όχι μόνο στον φορέα αυτού.
Οι χρήστες των social network περισσότερο από κάθε άλλον θα έπρεπε να αναγνωρίζουν πως πλέον είμαστε ό,τι είναι το περιβάλλον μας κι όχι απλά ό,τι είναι η οντότητα μας.
[Και παλαιότερα είχα εκραγεί με την απαίδευτη κίνηση δονκιχωτισμού που μεταμόρφωνε τις καλές προθέσεις σε μονοπάτι τιμωρών μισθοφόρων..και επιβεβαιώθηκα]
Η ομιλία του κυρίου Στέλιου Ράμφου στο TedxAcademy ήταν συγκλονιστική.
"Ωριμάζουμε όταν αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε για αυτούς που δε γνωρίζουμε"
[Βαρέθηκαν οι διοργανωτές να πληκτρολογήσουν ένα σύντομο description στο youtube?]
Στο διαδίκτυο η διαχείριση των πληροφοριών που περνούν μπροστά στην οθόνη μας είναι η δική μας ψήφος μέσα σε σύνολο ενόρκων. Ένα σύνολο όμως που αναγνωρίζει , που πρέπει να αναγνωρίζει πως εδώ, σε αυτόν τον "τόπο" δεν υπάρχει χρόνος, ούτε μονάδα ασύνδετη εις στο διηνεκές.
Εδώ , περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, είμαστε εμείς που έχουμε τη δύναμη να πούμε Στοπ. Εμείς κι όχι οι νόμοι κι αυτό επειδή μια πιθανή δικαίωση δε θα μας επικύρωνε αλλά θα μας ανήγαγε σε εγκληματίες, ανάλογου με τον στόχο μας , επιπέδου.
Labels: Future, How not to, HowTo, Remember, Web
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 Τόλμησαν:
Εχετε δίκιο εν μέρει εφ' όσον ισχύει για όλους το τεκμήριο της αθωότητας,μην παραβλέπετε όμως το γεγονός οτι σε όλους τους συλληφθέντες κατασχέθηκε υλικό παιδικής πορνογραφίας και δεν με ενδιαφέρει προσωπικά αν είναι παράβαση του νόμου του κράτους.Είναι σίγουρα αδίκημα μιας και κάνατε[πολύ σωστά] τον διαχωρισμό νομίμου και κοινωνικά ηθικού.
Είναι ένα δύσκολο θέμα αυτό που πιάνεις: μια ζυγαριά από ανθρώπους που πιθανόν αν μπουν φυλακή δεν θα ζήσουν κιόλας γιατι ως γνωστόν οι παιδόφιλοι ΔΕΝ έχουν συμπαθειες πουθενά και από την άλλη το ιδιωτικό απόρρητο που εφόσον δεν έχει γίνει δίκη, το δικαιούται ο ΚΑΘΕΝΑΣ καθώς δεν ξέρουμε τι τους έφερε σε αυτήν την κατάσταση.
Δύσκολα πράγματα. Το σκεφτόμουν ώρα πολλή. Το διαδίκτυο είναι σαν τα παιδιά: σκληρό και ενστικτώδες. Πολλές φορές τους κανόνες τους αυτοδημιουργεί σαν ένα ζωντανό πλάσμα. Πολλές φορές με γοητεύει και άλλες με φοβίζει καθως δεν είσαι σίγουρος που φτάνει η ανωνυμικη ασυδοσία.
Είναι απλά να μην σου βγεί το όνομα που λένε και αυτό ισχύει βεβαίως και στο ψηφιακό κουρμπέτι.
Δε διαφωνώ αλλά δεν είμαι και δικαστής.
Είμαι blogger.
Η δημοσιοποίηση ονομάτων στο νετ κρίνεται από εμένα , τραγικά ελαφριά κίνηση ανθρώπων που έχουν δυνατότητες αλλά πλανώνται πως αυτές είναι και δικαιώματα.
Τι θα πει Αντρέα μου "να μη σου βγει όνομα";
Τις κατινιές των μεσημεριανάδικων θα φέρουμε στο νετ;
Μία από τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας μου είναι πως το διαδίκτυο μπορεί να μας βοηθήσει να σκεφτόμαστε περισσότερο, να κρίνουμε πιο εστιασμένα και κατ'επέκταση να καλλιεργούμε τη νοημοσύνη μας.
Ακριβώς λοιπόν επειδή όλα αυτά δε μπορούμε να τα κάνουμε "έξω" είτε λόγων νόμων είτε λόγω κοινωνικών συμβάσεων, οφείλουμε να τα κάνουμε εδώ.
Το web δεν είναι μόνο για να καταπατώνται οι νόμοι που "και καλά" μας φιμώνουν.
Είναι και για να σηκώνουμε ανάστημα μπροστά στην ελαφράδα της αντίληψης.
Όταν ένας χρήστης κοινωνικών δικτύων δεν αντιλαμβάνεται πως το όνομα είναι Οικογένεια και Περιβάλλον, τότε φοβάμαι πως μιλάμε για απόλυτα λάθος διαδρομή νόησης through web.
κι εγώ έδωσα στην δημοσιότητα τα ονόματα των κατηγορούμενων. Η λογική μου είναι πως βρέθηκαν κατεχοντες τέτοιο υλικό υπάρχει εντολή της εισαγγελίας και δεν πρέπει να μείνει μυστικό. Γα κανέναν λόγο δεν πρέπει να μείνει μυστικό. Δεν υπάρχει χειρότερο έγκλημα από αυτό. Δεν δικαιούνται ελέους τέτοι "άνθρωποι" όχι τουλάχιστον από εμένα.
Κι όσο για τις οικογένειές τους... ας αλλάξουν επίθετο. Είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν.
Λες τι θα γίνει αν αυτοκτονήσει κάποιο παιδί ΄κατηγορούμενου. Αυτό έπρεπε να το σκεφτεί ο κατηγορούμενος για το παιδί του όχι εγώ. Ας πάει το παιδί να αποκηρύξει τον πατέρα του στο ληξιαρχείο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να ξανακυκλοφορήσουν ανάμεσα μας κι ανάμεσα στα παιδιά μας ούτε καν στα δικά τους. επαναλαμβάνω πως ήταν όλοι τους κάτοχοι υλικού βασανισμού παιδιών. Το έκανα και θα το ξανακάνω αν χρειαστεί. Θέλω να ξέρω παντα ποιοι την "βρίσκουν" βασανίζοντας παιδιά. βελόνες στους ορχεις βρέφους και δεν θα πω ποιός;;!!! όχι! όχι και πάλι όχι! Θα το πως ποιός ήταν και θα το βροντοφωνάξω και ας αποφασίσει το δικαστήριο για την ποινή.
Έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε.
Δίνοντας το όνομα τους "εκτελείς" και τους δικούς τους ανθρώπους.
Γίνεσαι ένα με αυτούς.Ίσως και χειρότερος.
συνένοχο στον φόνο δεν θα μ' έχετε.
Η σιωπή είναι συνενοχή, σε κάνει χειρότερο από αυτούς.-
"Γίνεσαι ένα με αυτούς.Ίσως και χειρότερος."
Το θέμα δεν είναι τι "θα φέρουμε". Δεν το κάνουμε εμείς και όσο κι αν προσπαθούμε δεν είμαστε μόνο ποιοτικοί εδώ μέσα. Με 300 ευρώ έχεις και σύνδεση και pc και λόγο. Ο καθένας πια μπορεί. Και το θέμα είναι ότι θα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα το δίκτυο γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Και θα μπουν περισσότερο για να ξεδώσουν. Δεν μπορεις να ζητάς την ποιότητα σου, από όλους. Μπορείς σαφώς να επιλέξεις αλλά πλέον είναι πιο μαζικό το θέμα, πιο χαμηλό το επίπεδο και προσωπικά μιλώντας δεν θέλω να αλλάξω τον κόσμο. Θέλω να αλλάξω εμένα, να αυτοβελτιωθώ γιατί τα υπόλοιπά απλά είναι θέμα προσθέσεων: έχεις την διάθεση να προσφέρεις και να δώσεις και να ανατάξεις ανθρώπους ... εκείνοι θέλουν?
Να τονίσω ότι ΔΕΝ συμφωνώ με την δημοσιοποίηση ονομάτων αν δεν έχει συγκεκριμένο λόγο. Οταν ήδη είναι στα χέρια της δικαιοσύνης, τι νόημα έχει? Να μην το κάνουν και άλλοι? Είναι αστείο. Οταν είσαι παιδεραστής δεν σκέφτεσαι τις ποινές, σκέφτεσαι απλά το πάθος σου και αυτό που λέω δεν είναι τυχαίο. Είναι, το τι κάνουν άνθρωποι που ήταν παιδεραστές και τελείωσε η ποινή τους: τα ίδια.
Αντρέα μου δεν έχεις και άδικο στο ότι έρχονται πολλοί στο νετ, εύκολα και άρα θα λειτουργούν απαίδευτα κι αβίαστα,
αλλά κι εγώ δε ζω στην ουτοπία πως θα αλλάξω τον κόσμο.
Τη γνώμη μου λέω.
Σε θέματα ηθικής [διαχείρισης συμπεριφοράς δηλαδή] στο νετ, δεν υπάρχει σωστό και λάθος.
Καλό είναι όμως η κάθε κίνηση κι ο κάθε "λόγος" να φέρει επιχείρημα.
Έτσι δηλώνεται και η ηθική της συμβατικής παρουσίας μας.
..κι αν μπορούμε να σκεφτούμε λίγο πιο πέρα από το "τομαράκι" μας, ή την όποια συναισθηματική υστερία μας..καλό το βλέπω..γιατί να μην το κάνουμε;
Εξαιρετική η ομιλία του Στέλιου Ράμφου.
Θα το κοινοποιήσω στο FB Eirini.
Να ευχαριστήσω άλλη μια φορά για την ενημέρωση.
Καλό Σαββατοκύριακο.
:)
Faraona, και μόνο για αυτή την ομιλία άξιζε τον κόπο και τα έξοδα που βρέθηκα στο TEDxAcademy.
Καλό ΣΚ και από εμένα :-)
Δημοσίευση σχολίου