Πέμπτη
..Και μία ωραία ημέρα, γεννιέσαι στο ουέμπ.."αγκου" [Ι]
Πέμπτη
Πριν ακόμα "γεννηθείς", ακούς μέσα στην κοιλιά της μάνας συμβατικής ζωής διάφορα για το επικίνδυνο web, τους ύποπτους μπλόγκερς, το facebook που βρίσκεις γκόμενο/α, τα παιγνίδια που σου μαθαίνουν να γίνεσαι αγρότης, τις μουσικές που είναι δωρεάν, τα ξεκαρδιστικά βίντεα εκείνων που παθαίνουν διάφορα ενώ εσύ θα είσαι μια ζωή απόλυτα σοβαρός και φυσικά ποτέ δε θα βρεθείς σ'αυτή τη θέση, για τα προσωπικά δεδομένα που άνθρωποι με όνομα Μάρκ ή Γκουγκλ θα πουλήσουν γιατί ο κόσμος είναι κακός κι εσύ τόσο πολύτιμος.. κι όλα αυτά τα ακούς μέσα στον ρευστό [υγρό] κόσμο των ειδήσεων , των εφημερίδων, των περιοδικών και των ψιθύρων του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος ...
Μία ωραία πρωία [στο γραφείο κατά πάσα πιθανότητα διότι όταν έχει απεργίες σπάνια λειτουργεί το μαιευτήριο του web εφόσον όλοι είναι έξω για τσάρκες και ούζα] σπάνε τα νερά και βγαίνεις στον κόσμο του διαδικτύου.
Ετών 1 : Δε μπουσουλάς. Σε κουβαλούν. Σε πάνε σε φέρνουν. Κοιτάζεις τα πάντα με το στόμα ανοιχτό σα χάνος προσηλωμένος [οχουυ τι θέλει τώρα κι αυτός ο πελάτης; δε βλέπει πως έχω δουλειά;] κι εντοπίζεις τους εύκολους στόχους. Βλέπεις να κουνούν χέρια, μάτια, να σουφρώνουν τη μύτη [wtf? σκέφτεσαι..βλαμμένα είναι;] , να παίζουν κουδουνίστρες [πωωω γκλιν γκλιν με ζάλισαν] κλαις μουρμουρίζεις θέλεις να ξεφύγεις. Να τρέξεις. Έχεις κάνει target lock με πλάνο. "Αν ξεφύγω θα κρυφτώ κάτω από το τραπέζι", "Α, γιατί κρύβουν τις πρίζες; Εκεί θα πάω!", "Πόρτα! Μπορείς να την ανοίξεις και μετά δε θα σε βλέπει κανείς!", "Ουπς! Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα. Κουράγιο Γενναίοι! Θα βρεθούμε σύντομα μαζί!". "Ε, ρε θα μπω στο facebook και θα κάνω 5000 φίλους! Θα κάνω και tag!"
Ετών 2 : Σκουντουφλάς. Όπου βλέπεις τοίχο , πάτωμα, επιφάνεια, κάνεις κλικ/ όπερ πας και πέφτεις με τα μούτρα. Συνήθως νιώθεις χαζός ή πονάς ή σε μαλώνει κάποιος που ενοχλείς αλλά εσύ ως βρέφος δεν έχεις βάθος συναισθήματος ενώ αντίθετα διατηρείς έναν υπέρμετρο εγωισμό σύμφωνα με τον οποίο ό,τι κι αν κάνεις είναι αν μη τι άλλο χαριτωμένο κι ας έχεις σπάσει όλα τα βάζα του σπιτιού, ας έχεις τιναχτεί στον αέρα άπειρες φορές παίζοντας με τις πρίζες, ας έχεις χ*στεί άλλες τόσες από το σκουντούφλημα ενώ την ίδια "στιγμή" ο ρευστός κόσμος γίνεται διαφανής μα πιο στέρεος και αναμεταδίδει όλα όσα αφουγκραζόσουν μέσα στη κοιλιά ..μόνο που τώρα νιώθεις έτοιμος και πολύξερος διότι "τι μου λες φίλε τώρα..το μάτι της κουζίνας είναι εδώ, εγώ έχω την δική μου λιμουζίνα/περπατούρα κι όποτε κάνω αγκου όλοι θα τρέχουν να με δουν και να με παίξουν.. μπορεί να γίνω μπλόγκερ!"...
Ετών 3 :Μαθαίνεις να ψελίζεις λέξεις. Μπαίνεις στο twitter και σε διακατέχει μία υπερφίαλη χαριτωμενιά [πού'σαι συ βρε τσουτσουκάκι; σου λένε και δώστου γούτσου γούτσου το τσουτσουκάκι]. Τρέχεις, πέφτεις, μιλάς [σπάνια κάποιος καταλαβαίνει τι λες αλλά αφού ξέρεις εσύ, νιώθεις σπουδαίος], βρίσκεις κι άλλους, μπαίνεις σε παιγνίδια που σου δείχνουν, παίζεις κρυφτό στη μέση του σαλονιού κρύβοντας το πρόσωπο με τα χέρια σου [έτσι ξεκινά ο στρουθοκαμηλισμός του PR], ξέρεις να απαντήσεις πού είναι η μυτούλα και τα αυτάκια, αποφασίζεις πως ο Γώγος κι η Μαλία είναι φίλοι καρδιακοί [κούνια που σε κούναγε] αρκεί να μη θέλουν να πιουν το γάλα σου, ανακαλύπτεις πως ο χορός είναι στο αίμα σου εφόσον κουνιέσαι ακόμα και με το χτύπημα της καμπάνας κι αρχίζεις να σχηματίζεις εικόνες στο μυαλό σου από τα παραμύθια με τα οποία σε νανουρίζουν κάθε βράδυ σε κάποιο chat [ενώ εκείνοι σκέφτονται: κοιμήσου σκασμένο να ησυχάσουμε]...
Ετών 4 : Έχεις άποψη για τα ρούχα που θα φορέσεις. Μπαίνεις στο facebook. Η Ελενίτσα δεν είναι φίλη σου γιατί είναι από το χωριό και δεν της κάνεις παρέα. Η κιθάρα με τους ήχους είναι πολύ παιδική, δε κάνει για σένα που είσαι *μεγάλος* και ψάχνεις τα lego. Αρχίζεις να αρθρώνεις λέξεις, εξακολουθούν να μη σε καταλαβαίνουν αλλά έχεις ροή στις σκέψεις κι εκεί που δεν το περιμένει κανείς εκφέρεις άποψη με κάποια πομπώδη λέξη που ανάθεμα κι αν ξέρεις τι ακριβώς σημαίνει. Σου λένε πως πρέπει να ετοιμάζεσαι για τον "παιδικό" κι είναι η πρώτη φορά που τσατίζεσαι γιατί κάποιος σου λέει πως *πρέπει* να κάνεις κάτι..
Το βράδυ κι αφού έχεις ξεστομίσει 17000 λέξεις με το 70% αυτών ακατανόητες [greeklish] νιώθεις την πρώτη κούραση της ενεργητικότητας [active users] στο ουέμπ [πολύ δουλειά σήμερα στο γραφείο..δέκα παιγνίδια, 20 chat, 3000 tweets κι άλλα τόσα comments] και ονειρεύεσαι πως στο μέλλον είναι πολύ πιθανόν να πάρεις προαγωγή ως ο πιο σπουδαίος μπέμπης όλων στα γενέθλια του Κωτάκη εφόσον κανείς δε ξέρει [μόνο εσύ!] πώς κάνεις block την Ελενίτσα ή που μόνο εσύ τολμάς να διαλέγεις τα ρούχα που θα φορέσεις και να μιλάς σε όλους για τον καυγά που είχαν χθες η θεία Λένα με τον θείο Πέτλο που καμιά φορά αυτοί είναι που τρέχουν να σε καθαρίσουν απ'τα σ*ατά ενώ κάνεις φιλότιμες προσπάθειες να χ*ζεις όπως αρμόζει σε έναν σπουδαίο αρχηγό..in private and alone..
Συνεχίζεται...
Labels: How not to, HowTo, Humans, Knowledge, Projects, Web
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 Τόλμησαν:
Καλό και πολύ εύστοχη η παραβολή!
Αν έγγραφες ανεκαδάκι αντί για τσουτσουκάκι θα έλεγα ότι το γράφεις για μένα το κείμενο!! :)
Πολύ καλό. Είσαι φοβερή...
XRISTE MOY!!!!
TELEIO!!!!!!!!!!!!!!!!!
XXXXXXXXXXXXX
RESPECT!
Μερσί Μερσί :-)
Δημοσίευση σχολίου