Σάββατο
Ιδεο-απάτη
Σάββατο
Η ιδεο-απάτη ακολουθεί την ερμηνεία της οφθαλμαπάτης. Δεν αποτελεί σύγχυση του νου παρά μόνο ένα απείρως εκτελέσιμο φίλτρο που έχει εστιάσει σε συγκεκριμένη επιφάνεια σκέψης , αποκλείοντας δύο σημαντικές διαστάσεις της νόησης. Την πραγματικότητα επιβίωσης [we all become eventually reality junkies ] και τον παράγοντα τύχη.
Επίσης η επιφάνεια στην οποία έχει συγκεντρωθεί το εύρος σκέψης, δεν παραλαμβάνει τα σήματα της ατμόσφαιρας γύρω από αυτήν και τα οποία μπορεί να αφορούν βασικά στοιχεία μίας δομημένης ανάπτυξης όπως η κουλτούρα.
Οι παραπάνω σκέψεις γεννήθηκαν από την εκπληκτικότερη ομιλία που παρακολούθησα ποτέ στο διαδίκτυο : την ομιλία του Sir Ken Robinson στο TEDx για το πώς η εκπαίδευση σκοτώνει τη δημιουργικότητα.
Βρήκα το link στο facebook με το "διαφημιστικό" σχόλιο "είναι εκπληκτικό το γεγονός πως το παρακολούθησαν στο υπουργικό συμβούλιο".
Η επικοινωνιακή σαχλαμάρα στο διαδίκτυο παρουσιάζει εύθραυστες ισορροπίες...[get serious/ make ppl of this country happy]
Παρακολούθησα το βίντεο δύο φορές. Εκστασιαμένη την πρώτη φορά από τον τρόπο με τον οποίο ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορεί να μεταφέρει το μήνυμα του και να επικοινωνεί με το κοινό του ακριβώς στο σημείο που εκείνος επιθυμεί. Γεμάτη ενστάσεις τη δεύτερη φορά για την ιδεο-απάτη που συνειδητά ή ασυνείδητα [απίθανο το δεύτερο] κατορθώνει μέσα από την ομιλία του.
Αναζήτησα πληροφορίες. Σύμβουλος Εκπαίδευσης με σπουδές στις Τέχνες. Έχει χριστεί ιππότης.
Ευελπιστώ πως θα παρακολουθήσετε την ομιλία του [δίνεται και η επιλογή ελληνικών υποτίτλων] αλλά εάν δε διαθέσετε είκοσι λεπτά από τη ζωή σας για να "συναντήσετε" αυτόν τον συγκλονιστικά ιδιοφυή ομιλητή,
θα ήθελα να απευθύνω μέσα από το προσωπικό μου βήμα , στο οποίο πιστεύω πως έντονα διαχέεται τόσο η εκπαίδευση όσο και η δημιουργικότητας, τα εξής:
Sir Ken Robinson
1. Education does not produse university professors. It's just that most societies can offer financial survivor to brilliant ppl only that way.
[Η εκπαίδευση δεν παράγει καθηγητές πανεπιστημίων. Απλά είναι ευκολότερο να επιβιώσουν οικονομικά πολλοί έξυπνοι άνθρωποι με αυτή την επαγγελματική εναλλακτική]
Η ιδεο-απάτη εδώ βρίσκεται στο γεγονός πως απαλείφεται το σημαντικό στοιχείο της οικονομικής επιβίωσης.
2. You are wondering why schools don't teach dance every day like they do with math. Well, i assume because there's a variety of jobs close to math rather than dancing.
[Αναρωτιέται γιατί δε διδάσκεται ο χορός καθημερινά όπως τα μαθηματικά κι εγώ υποθέτω επειδή είναι δυσκολότερο να βρεις εργασία επειδή ξέρεις να χορεύεις]
Η ιδεο-απάτη είναι παρόμοια με την προηγούμενη συν την απουσία επισήμανσης πως σημαντικό δεν είναι μόνο τι μαθαίνεις αλλά πόσο καλός αποδεικνύεσαι σε αυτό που μαθαίνεις.
3. You are refering on how we change accepting mistakes while children grow up. Society conventions i presume and domino echo of mistakes as we grow up and engage more functional with others, i would say.
[Επισημαίνει πως δεν αποδεχόμαστε τα λάθη όσο μεγαλώνουμε κι αυτό σκοτώνει τη δημιουργικότητα αλλά θεωρώ προφανές πως το παιδικό λάθος που προκύπτει από την δοκιμή και άρα την δημιουργικότητα έχει μακράν μικρότερο αντίκτυπο στις ζωές των άλλων]
Η ιδεο-απάτη νομίζω πως είναι προφανής.
{Επίσης σε κάποιο σημείο αναφέρει creativity that has value κι εδώ υπάρχει άλλη μία ένσταση. Is there creativity without value? Ποιος αποφασίζει για αυτό; Μήπως η παραγωγή κέρδους; Και τι είδους κέρδους;}
4. What happened with Gillian Lynne, dear Sir is called "Luck".
[Αναφέρει την περίπτωση της Τζίλιαν Λιν σπουδαίας χορογράφου η οποία κατευθύνθηκε στην επιλογή σταδιοδρομίας από έναν γιατρό τον οποίο επισκέφθηκε καθ'υπόδειξη του σχολείου που υποστήριζε πως το κορίτσι έχει μαθησιακές δυσκολίες, αλλά το γεγονός αποδεικνύει απλώς την ύπαρξη του παράγοντα Τύχη και καθόλου πως η Τζίλιαν *δεν* είχε μαθησιακές δυσκολίες]
Σε κάθε περίπτωση θα μπορούσε είτε ο γιατρός να μη σκεφθεί αυτή την εναλλακτική εκτόνωσης της υπερκινητικότητας του παιδιού είτε η μητέρα της να θεωρήσει την παρότρυνση γελοία [εδώ θυμηθείτε το στοιχείο "κουλτούρα" που ανέφερα στην αρχή], είτε ακόμα την ακόμα πιο πιθανή περίπτωση αυτό να είχε συμβεί στην Ελλάδα -ας πούμε- όπου η επαγγελματική επιβίωση και πόσω μάλλον μία λαμπρή σταδιοδρομία στο χώρο του χορού είναι σχεδόν αδιανόητη.
Πέραν όλων των παραπάνω , οφείλω να τονίσω αφενός την εύστοχη επισήμανση του για τον ακαδημαϊκό πληθωρισμό και αφετέρου την πιο σημαντική -για εμένα- δήλωση στην ομιλία του: πως η δημιουργικότητα προκύπτει μέσα από τον διαφορετικό τρόπο θεώρησης πραγμάτων ..and to that i applause.
Παρακολουθείστε το βίντεο.
Sir Ken Robinson is a brilliant educated and x-tremelly capable of communicating his speech , man (try to compete with that greek education) even if he considers things..slightly to one side:-]
Labels: Creativity, Education, Future, Knowledge, Video
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 Τόλμησαν:
ναι ομως αυτο ειναι αδικο:) που ειναι η συνεχεια απο το προηγουμενο ποστ???
χχχχχχχ
Ειδικα με την πρωτη παραγραφο θα συμφωνησω αμ και οσο το διαβαζω νομιζω πως ο ορος ιδεο-απατη, θα μπορουσε να χαρακτηρισει ολοκληρη την ελληνικη σκηνη ..
(οι μαθησιακες δυσκολιες ειναι ενα πολυ ιν θεμα μεταξυ των εκπαιδευτικων , που εχει δωσει πολυ ψωμι σε ειδικοτητες και εχει καταστρεψει ολοκληρες γενιες παιδιων που απλα ξεχνουσαν να βαλουν τονους ή ειχαν μια ελαφρια διασπαση προσοχης)
η δικη μας παιδεια και κουλτουρα στα σχολεία θεωρει το χορό τριτοκοσμικη απασχόληση και καλλιεργει ΜΟΝΟ τον ανταγωνισμο στην μοριακη βιολογια..:)
Η πλάκα είναι ότι αυτά που αυτός λέει στο βίντεο, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης τα φωνάζουν δεκαετίες. Και δίπλα μας μια μεγάλη ομάδα εκπαιδευτικών της πράξης, φωτισμένοι/κοντά στο παιδί και τις ανάγκες του, που φωνάζουμε για ελευθερία, δημιουργικότητα και πρωτοβουλία.
Tal
θα υπάρξει και συνέχεια του προηγούμενου αλλά ε..δε μπορώ να γράφω επί μία εβδομάδα για το ίδιο θέμα. Θα βαρεθώ :-)
Πάμε στο θέμα μας τώρα. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες για τις μαθησιακές δυσκολίες. Άλλωστε και ο Κεν Ρόμπινσον στο βίντεο αναφέρει πως ουσιαστικά κάθε τρεις και λίγο "ανακαλύπτουμε" ασθένειες/δυσκολίες.
Όσο για τη δική μας εκπαιδευτική κουλτούρα , πιστεύω πως e-dάξει με τη Μοριακή Βιολογία [..] αλλά μπορεί να τιμήσει και να εκτιμήσει αυτό που θέλει να παράξει ή άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε;
Διότι εγώ αυτό βλέπω τόσα χρόνια..
ε;-)
Δείμε μου φυσικά και δε λέει κάτι καινούργιο ο άνθρωπος [απλά αυτός είναι Sir και κάνουν πως τον ακούνε ενώ εμείς μπλόγκερς ...]
Έβλεπα χθες μια χαζο-ταινία, αμερικανιά [ξέρεις] που κάποιες αθλητριες κέρδισαν σε μία αθλητική οργάνωση και τους δόθηκε η ευκαιρία να διαλέξουν κολλέγιο για να σπουδάσουν.
Ημείς εδώ θα τους δίναμε μία λίστα δημοσίων υπηρεσιών να διαλέξουν πού θα διοριστούν.
[...]
Καλόοοοο.
Eκπληκτικό άρθρο.
Την "ιδεοαπάτη" την ειχα ανακαλύψει απο μικρός. Tότε ηταν που με περνάγανε φυσικά για τρελό.
Οταν έλεγα οτι δεν ειναι δυνατόν να πιστεύετε πχ οτι αν γίνω γιατρός θα υπηρετήσω την επιστήμη κλπ κλπ να μην εξηγείτε σε ενα παιδί πώς ο γιατρός διαθέτει μία πολυκατοικία -τότε- και 3 αυτοκίνητα, δηλαδή πού ειναι το κίνητρο επιβίωσης όπως σωστά λές ;
Δεν λέω οτι δεν υπάρχουν άνθρωποι που υπηρετούν ιδέες επειδή ειναι ιδεαλιστές και αγνοί, ωστόσο όλοι βρίσκονται σε ψηλά στρώματα των κοινωνιών απο άποψη οικονομικής επάρκειας.
Πολλοί υπηρετούν ιδέες απο λόξα, τρέλα, εκκεντρικότητα. Το χρήμα έρχεται κάποια στιγή και ειναι πολύ.
Τα ίδια και με τους παπάδες, πουλάνε ιδέες περι αγάπης και αδελφοσύνης ενω την ίδια στιγμή οι ίδιοι πλουτίζουν.
Η ιδεοαπάτη ειναι να βλέπεις την ιδέα ενω η ουσία ειναι κάπου παραπέρα, μαζί με μια γερή δόση ιδέας, οκ.
tzonakos
η ιδεο-απάτη είναι να βλέπεις την Ιδέα ως σκοπό ενώ είναι απλά το μέσον κι αυτό μόνο σε πολύ συγκεκριμένα περιβάλλοντα.
[έγραψα σε ένα σχόλιο στο φμπ: πόσο ευφυής ομιλητής θα ήταν ο sir ken robinson αν είχε αναγκαστεί να σπουδάσει 10 χρόνια στην ελλάδα κι είχε επίσης αναγκαστεί να εργαστεί δέκα χρόνια σε άσχετες δουλειές με πενιχρό εισόδημα;..]
Όσο για την εκπαίδευση, αυτή πρέπει να έχει στόχους, όπως:
- κοινωνική μόρφωση
- ικανότητα επαγγελματικής προσαρμογής
- εντοπισμό ταλέντων
- υποστήριξη επιλογών
και άλλα..
Δημοσίευση σχολίου