Δευτέρα
Ένας..σιδερωμένος δίσκος βινυλίου [1985]
Δευτέρα
2011
Ανεβάζω στο facebook το Gloria της Laura Branigan [1983] το οποίο να σας θυμίσω πως ακουγόταν στην ταινία Flashdance.
Οι εντιμότατοι φρενδς μου σπεύδουν να συνδράμουν.
Η Αθηνά "πυροβολεί" με Shiny Disco Balls
Ο Δημήτρης με το Self Control και το Big in Japan
Ο Vlavo με ρωτά αν ..διαβάζω..ιστορία της τέχνης :-ρ
Ο Αντρέας τρέχει στο e-bay να αγοράσει ντισκομπάλα
Κι εγώ τους υπόσχομαι πως θα "αντεπιτεθώ" με ποστ
1985
Είμαι ακόμα μαθήτρια. Λύκειο Πολυγύρου.
Δύο ντισκοτέκ, μία πάμπ και δύο καφετερίες.
Ένα δισκοπωλείο.
Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου πληρωνόταν από τη Θεσσαλονίκη κι έτσι μία φορά τον μήνα πηγαίναμε όλοι μαζί στη συμπρωτεύουσα για βόλτα.
Είχα το δικαίωμα να αγοράσω ένα δίσκο κάθε μήνα. Τον αγόραζα από τον Λαμπρόπουλο.
Εκείνη τη φορά είχα αγοράσει τον δίσκο Piano Fantasia , μία συλλογή από hit της εποχής με top το A song for Denise των Piano Fantasia.
Τον είχα αγκαλιά στο αυτοκίνητο και περίμενα με αγωνία πότε θα φτάσουμε στο σπίτι για να τον ακούσω, για να τον γράψω σε κασέτα, για να .. για να..
Έκανε ζέστη. Ίδρωσαν τα χέρια μου κάποια στιγμή και τον τοποθέτησα στο πίσω μέρος.
Ναι. Εκεί που χτυπούσε ο ήλιος.
Μιάμιση ώρα μετά ήρθα πρώτη φορά στη ζωή μου κοντά στο εγκεφαλικό.
Βγάζοντας το βινύλιο από τη θήκη, αντιλήφθηκα πως είχε..στραβώσει.
Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που ήθελα να πεθάνω.
Η πρώτη ήταν μια φορά που δεν έστρωνε η φράντζα.
Έτρεξα να ζητήσω βοήθεια.
Είχα καλές σχέσεις με τους Djs της πόλης [ήμουν σημαιοφόρος αλλά όχι φύτουλας]
Κάποιος μου είπε να τον βγάλω στον ήλιο, πάνω σε έναν καθρέφτη, τοποθετώντας πάνω του μία στοίβα βιβλίων ώστε να ισιώσει ώστε να μη χαλάσουν οι "ραβδώσεις".
Το έκανα.
Δυο μέρες, δίπλα στις μολόχες και κάτι κρεμασμένες κόκκινες πιπεριές, έστεκε το στραβό βινύλιο σε κατάσταση κώματος.
Τίποτα.
Ρώτησα αυτόν που είχε το δισκοπωλείο αν μπορούσα να το..σιδερώσω ..προσεκτικά.
Υποθέτω με κοιτούσε προβληματισμένος για τη ζημιά που μπορεί να μου είχε κάνει το διάβασμα..
Επέστρεψα στο σπίτι..έφερα τον ασθενή μέσα, μάζεψα τον καθρέφτη κι έβαλα τα βιβλία στη θέση τους.
Πένθος.
Πρέπει να υπάρχει λύση και θα βρεθεί.
Στο σπίτι φυσικά κανείς δεν καταλάβαινε το δράμα μου.
Ούτε τότε με την φράντζα μπόρεσαν να με νιώσουν.
Ξαφνικά άστραψε ιδέα.
Πήρα το σίδερο, τον καθρέφτη και μια πετσέτα.
Και τον δίσκο.
Καθρέφτης, βινύλιο, πετσέτα, σίδερο.
Αργά, απαλά.
Στα τρία λεπτά είχε σχεδόν εξαφανιστεί το τεράστιο κύμα που υπήρχε στο επίπεδο του δίσκου.
Οι ραβδώσεις δεν είχαν εξαφανιστεί.
Και τώρα το crash test , σκεφτόμουν.
Ας δούμε αν παίζει.
Η βελόνα στο πικ απ έμοιαζε να ανεβοκατεβαίνει γλιστρώντας νωχελικά σε κάθε στροφή του δίσκου αλλά ο ήχος ακουγόταν τέλεια.
Ακόμα και σήμερα παίζει...
Labels: Creativity, HowTo, Personal, Remember
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 Τόλμησαν:
Έλα ρε δεν το πιστεύω. Μήπως ήταν ατμοσίδερο;
χα χα Δε θυμάμαι αλλά χλωμό το κόβω εκείνα τα χρόνια να είχαμε ατμοσίδερο :-)
Δεν ήξερα ότι μεγάλωσες στον Πολύγυρο... Πού να βρείτε εκεί πάνω ατμό... :)
ααα, λίγα λόγια για τον Πολύγυρο τον οποίο θεωρώ περισσότερο πατρίδα μου από ό,τι τις σέρρες..
Το να ζεις την εφηβεία σου ολόκληρη σε ένα μέρος σε σημαδεύει..
[ήταν πράγματι χωριό τότε.. εκείνη την έποχη άρχισε να χτίζεται το καινούργιο νοσοκομείο, να σηκώνονται μεγάλες οικοδομές κ.α.]
Έχω να πάω χρόνια..αλλά για μένα είναι πάντα Πατρίδα :-)
Αν δεις εκείνο το νοσοκομείο που τότε χτίζονταν, σίγουρα θα το... γνωρίσεις. Τίποτε δεν άλλαξε :)))
Αμα καταφερω να ισιώσω τον πρωτο δισκο των Iron Maiden που στραβωσε πριν χρονια και απο τοτε εχω πεσει σε καταθληψη θα σε χρωσταω μεγαλη χαρη.
Nezor με προσοχή. Απαλές κινήσεις πάνω από χοντρή πετσέτα μπάνιου. Και το σίδερο να μην είναι καυτό!
Θα ποστάρω φωτό μόλις την βρώ την Discoμπαλα ...
Πρεπει να ηταν τελη 1985 αρχες 1986 που ακουγόταν πολύ
Στο σχολείο το αποκαλούσαμε piano afasia. Αν υπήρχαν κινητά θα το βαζανε ringtone
Δημοσίευση σχολίου