Σάββατο
Ψευδαισθήσεις, Παραισθήσεις, Υστερίες, Φασισμοί κι ο Χρόνος. Πάσχα.
Σάββατο
Η συμβατική μου ζωή αυτές τις ημέρες έχει καταλάβει άρχουσα θέση κι είναι στιγμές που νιώθω πως οι εξελίξεις στο παρασκήνιο επιβεβαιώνονται από αυτή ακριβώς την έλλειψη πλέον ανάγκης να εκθέσω απόψεις ή να θέσω ενστάσεις.
Παρακολουθώ τους ανθρώπους στο διαδίκτυο και βιώνω μία εξωπραγματική για την διαδικτυακή μου προϊστορία ψυχραιμία στον τρόπο που τους αντιμετωπίζω.
Κι η νωχελικότητα αυτή μπροστά στην όχληση οξύνει την παρατήρηση , ακριβώς όπως πολλά μεγέθη αλλάζουν ανάλογα με την ταχύτητα που συμβαίνουν μεταμορφώνοντας τον χρόνο σε ένα σχεδόν χειροπιαστό φίλτρο αντίληψης.
Όλα εξαρτώνται από τον παρατηρητή, έχει εξηγήσει ο Άλμπερτ. Κι ο χρόνος μένει στάσιμος, εμείς περνάμε.
Τα 3-4 τελευταία χρόνια παρατηρώ πως η τηλεόραση έχει ξεπεράσει το ταμπού της αναζήτησης αλήθειας στο φαινόμενο του Χριστιανισμού. Όλο και περισσότερες αναφορές στην λογική - αν μη τι άλλο - απόδειξη μιας καλά εμπορευματοποιημένης πλάνης διαχέεται στις οθόνες και από εκεί στη νόηση μας. Είναι εντυπωσιακό πόσες αλλαγές συμβαίνουν στον τρόπο που κοινωνούμε μηνύματα όταν αναφερόμαστε σε κατεστημένα χρόνων.
Κι η πραγματικότητα αναπόφευκτα γίνεται θέμα διαβούλευσης μέσα από εικόνες και λόγο.
Στο διαδίκτυο είναι ευκολότερο από οπουδήποτε αλλού να εκφράσεις όχι μόνο δυσαρέσκεια αλλά να επαναλαμβάνεις εμμονικά την πεποίθηση πως μια αλήθεια είναι πλάνη.
Κι αυτό είναι οξύμωρη ψευδαίσθηση, να μην αναγνωρίζεις δηλαδή ,ειδικά στο web πως η αλήθεια δεν είναι ποτέ μοναδική κι η πραγματικότητα είναι κατασκευή ψυχισμού, ευσεβών πόθων, προοπτικής και μιας υποκειμενικής λογικής που οφείλεις να σεβαστείς, μιας κι εδώ, στο ουέμπ, ζούμε στο σύμπαν της κατασκευής.
"Δεν είναι που πιστεύω πως υπάρχει Θεός. Είναι που θέλω να υπάρχει" έγραψα πριν λίγες ημέρες στο fb status μου και είναι ό,τι πιο ειλικρινές μπορώ να δηλώσω ως ορθολογίστρια και επιστήμων.
Δεν πιστεύω στο παραμύθι της όμορφης ιστορίας του Χριστού, μπορώ όμως να εντάξω στην πραγματικότητα που εγώ κατασκευάζω, εφόσον τη δική μου ζωή ζω και όχι κάποιου άλλου, πως θέλω να προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Με καθησυχάζει η πεποίθηση αυτή μπροστά στον τάφο του πατέρα μου και λαμπρύνει το φίλτρο του χρόνου όπως αυτός δομείται από την ανάγκη να υπάρξω "Χωρίς" και όχι "Μαζί με".
Η εμμονή όσων, με καταιγιστικούς ρυθμούς, προσπαθούν να πείσουν για το κίβδηλο της θρησκείας , πλέον μου προκαλεί οίκτο. Κι αυτό γιατί εύκολα η υστερία στο web γίνεται φασισμός. Κι από την συμβατική μου ζωή έχω διδαχθεί πως αν αναγκαστεί κανείς να προσβάλει για να προκαλέσει οργή κι έτσι να αφυπνίσει από την πλάνη την ομήγυρη , τότε μόνος του δημιουργεί μία παραίσθηση πέραν κάθε ώριμης αντίληψης, που μόνο λύπηση μπορεί να προκαλέσει.
Τίποτα δεν αποδεικνύεται ευκολότερα στο web από ό,τι η ανωριμότητα των ανθρώπων.
Αλλά και τίποτα ίσως δε μπορεί να στρέψει αυτή τη συνειδητοποίηση υπέρ μας, από ό,τι το διαδίκτυο.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως οι πραγματικότητες εξαρτώνται όχι μόνο από τις ανάγκες μας όπως αυτές δομούνται αλλά κι από τις επιλογές που αποφασίζουμε όταν αυτές δεικνύονται.
Όλα εξαρτώνται από την χρήση. Η χρήση είναι που δίνει αξία. Στο μέσον και το υποκείμενο.
Δεν είναι η Πίστη που είναι απόλυτα ανθρώπινη ανάγκη, ούτε η Θρησκεία που είναι κοινωνική απαίτηση κι ούτε φυσικά η Εκκλησία που είναι βιομηχανική εξώθηση που καθιστά τον Νου μας άξιο, ανάξιο , αμαρτωλό, αθώο. Δεν είναι η επιβολή μίας παγκόσμιας αλήθειας που βολεύει η οποία δικαιολογεί τόση υστερία στην ψευδαίσθηση πως κάτι κατορθώνεις αντιδρώντας σχεδόν παραισθησιογόνα, όταν μπροστά σε ένα fb status ή tweet προσπαθείς δαιμονισμένα να αποδείξεις πως είμαι βλαξ γιατί πιστεύω στον θεό ή γιατί κάνω τον σταυρό μου μπροστά σε μια εικόνα.
Είναι η ανάγκη, δική σου όσο και δική μου να κρατήσω την Πίστη μου σε μια αλήθεια που κατασκεύασα ή δέχτηκα για να γίνομαι καλύτερη, πιο ώριμη, όπως ακριβώς προσπαθείς κι εσύ όταν διαχέοντας χολή βασανισμένη θέλεις να λαμπρύνεις τη δική σου νοημοσύνη μπροστά στη δική μου που υποτίθεται πως έχει παραπλανηθεί.
Η μεγαλύτερη παγίδα στο διαδίκτυο συμβαίνει όχι όταν χρησιμοποιείς λάθος το Βήμα σου - αυτό δε συμβαίνει σχεδόν ποτέ/ έχοντας Βήμα, έχεις δυνατότητα κι η δυνατότητα είναι πιο ισχυρή από το δικαίωμα εδώ στο web είτε μας αρέσει είτε όχι- η μεγαλύτερη παγίδα είναι να χρησιμοποιήσεις το Βήμα σου για να πείσεις πως κάποιοι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν το δικό τους.
Έτσι είναι και στη συμβατική ζωή.
Ο μεγαλύτερος φασισμός δεν είναι οι κραταιές μου θέσεις όπως αυτές προέρχονται από μια χρόνια παραπλάνηση της ψυχοσύνθεσης μου στην υπαίθρια αγορά της θρησκείας.
Ο μεγαλύτερος φασισμός είναι να επιχειρείς υστερικά να με κάνεις να παραδεχτώ μία πλάνη που θα σκίσει τα πνευμόνια μου σε κομμάτια που φλέγονται μπροστά στον τάφο του πατέρα μου.
Η φιλοσοφία του Πάσχα φέρει το μήνυμα της Ανάστασης δίνοντας όχι μόνο άλλοθι αλλά ώθηση- μετατρέποντας την αδυναμία σε δύναμη δηλαδή- στο φλεγόμενο αίσθημα της χαρμολύπης
και σε αυτή την ψευδαίσθηση το δικό μου Μάτριξ είναι πολύ πιο στέρεο από το δικό σου.
Γιατί μου δίνει κάτι που εσύ εκ των πραγμάτων έχεις αποκλείσει.
Προοπτική.
Καλή Ανάσταση
.
Labels: Personal, Web
Πέμπτη
Techland, New York Times guilty as charged [China and Time Travel]
Πέμπτη
Εντόπισα το άρθρο με τίτλος China decides to ban time travel στο Techland κι όπως ήταν αναμενόμενο.. τσίμπησα.
wtf. Μπορεί να "απαγορευτεί" το ταξίδι στο χρόνο;
In China… well, in China, many weird things happen. The Chinese government, in another strange episode, has decided to ban time travel. [what?! επιμένουν!]
Well, at least when it comes to television shows and movies. [χμ. κάτι "ύποπτο" συμβαίνει..]
Συνέχισα να διαβάζω το κείμενο περιμένοντας μία κάποια διευκρίνηση για τον παραπλανητικό τίτλο που από τις πρώτες παραγράφους φαινόταν πως δεν ισχύει κυριολεκτικά ως γεγονός, αλλά η συνέχεια έδειξε πως το άρθρο εξακολουθούσε να στηρίζει την αναγνωσιμότητα του στην ερεθιστική σκέψη του ταξιδιού στο χρόνο και την προφανή γελοιότητα μίας απαγόρευσης του.
The idea of time-travel has soared in popularity recently, and maybe the authorities have just gotten sick of it. Common themes revolve around protagonists going back to ancient times. Even worse than just being an annoyance, some people fear a real disrespect for China's history.
Το πρόβλημα εστιαζόταν στις τηλεοπτικές σειρές οι οποίες αναπαρήγαγαν μία εικόνα της ιστορίας της Κίνας με μύθους που απήχαν όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα.
[Και τι σχέση είχε αυτό με τον τίτλο "Η Κίνα απαγορεύει τα ταξίδια στο χρόνο;". Ίσως αν ήταν σε εισαγωγικά να έβλεπα τη συνάφεια. Τώρα όμως έβλεπα απλά παραπλάνηση με σκοπό την αναγνωσιμότητα. Strange. Μόνο στα ελληνικά παραπολιτικά blog είχα εντοπίσει μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο]
Στο τέλος του κειμένου δινόταν link στους New York Times.
Το άρθρο εκεί είχε τίτλο Making TV Safer: Chinese Censors Crack Down on Time Travel. [οπωσδήποτε, πιο κοντά στην πραγματικότητα της είδησης, αυτός ο τίτλος]
In a statement (available here in Chinese) dated March 31, the State Administration for Radio, Film & Television said that TV dramas that involve characters traveling back in time “lack positive thoughts and meaning.” The guidelines discouraging this type of show said that some “casually make up myths, have monstrous and weird plots, use absurd tactics, and even promote feudalism, superstition, fatalism and reincarnation.”
Σωστά είχα καταλάβει λοιπόν πως το όλο θέμα είχε να κάνει με την παραποίηση ιστορίας η οποία συνεχώς γιγαντωνόταν στο όνομα της μυθοπλασίας και των κινηματογραφικών εφέ.
Καμία σχέση με πραγματικό time travel λοιπόν.
Τότε, η προσοχή μου έπεσε στα σχόλια.
The New York Times made a serious mistake to publish this without checking the facts with a Chinese-speaking expert. The original Chinese government document posted above indicates that the censors disapprove the topic of superstitious metempsychosis, which has a totally different meaning from “time travel” as understood by most Western readers. This is a classical example of “gatekeeping” – how foreign corresponds misinterpreted things either purposefully or as a result of bias. The criticism of Chinese government is valid, but the example used is improper and self-defeating.
Ο σχολιαστής ουσιαστικά επεσήμανε αυτό που κι εγώ είχα καταλάβει. Πως ο τίτλος αλλά και η είδηση που διαχεόταν ήταν από αμυδρά έως έντονα παραπλανητική και πως τέλος πάντων η Κίνα δεν είναι τόσο γραφική ώστε να απαγορεύσει ταξίδια στον χρόνο!
Σκέφτηκα μία ανακοίνωση που είδα εχθές στο facebook.
Ο κύριος Δημήτρης Κωνσταντάρας , ένας εξαιρετικός άνθρωπος και δημοσιογράφος [τον έχω γνωρίσει και το ήθος του είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις παραδοσιακών media που διατηρεί την ισχύ του και στο διαδίκτυο], μαζί με δύο [αν δεν κάνω λάθος] ακόμα δημοσιογράφους διοργανώνουν σεμινάρια λίγων ωρών με στόχο [αντιγράφω] : * Πώς γράφουμε ένα κείμενο στο κομπιούτερ και πώς το παραδίνουμε προς δημοσίευση. * Πώς γράφουμε για ένα site, πώς ετοιμάζουμε ένα νέο για να το βγάλουμε στον ιντερνετικό «αέρα». Δημιουργήστε το δικό σας site. * Πώς στεκόμαστε απέναντι στον φακό ή την κάμερα, πώς μιλάμε και πώς χρωματίζουμε τον λόγο μας σε μια συνέντευξη. * Πρακτικά βήματα φωτογράφησης. Φωτογραφία για site, περιοδικό και εφημερίδα. Φωτογράφηση γυμνού ή φετίχ σε στούντιο.
[Εδώ το προφίλ του για περισσότερες πληροφορίες]
Σκεφτόμουν λοιπόν πώς θα χειριστούν το θέμα της μαζικής αναγνωσιμότητας χωρίς να παραπλανούν το αναγνωστικό τους κοινό με τίτλους που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ειλικρινά εύχομαι να μην αναγκαστεί ποτέ κανείς να καταφύγει σε τέτοιες ευτελείς κινήσεις, διότι το έχουμε δει, το έχουμε ζήσει και το'χουμε σιχαθεί.
Labels: Blogging, How not to, HowTo, News, Remember, Web 3 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
