Τετάρτη
Διαδικτυακές ρωγμές ή ένα νέο χάσμα γενεών;
Τετάρτη
Πολλές φορές έχω σκεφτεί να γράψω ένα ποστ για το πώς τα social media , ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο λειτουργώ ως διαδικτυακή περσόνα στο web έχει επηρεάσει την προσωπική μου ζωή αλλά κάθε φορά που εμφανίζονται αφορμές, τα case studies πληθαίνουν τόσο που μάλλον e-book θα προέκυπτε παρά ένα απλό ποστ.
Πάραυτα, αποφάσισα σήμερα να αναφέρω κάτι απλά και μόνο γιατί κι εγώ "εντυπωσιάστηκα" από τις σκέψεις που με υποψίασαν.
Πριν λίγες ημέρες όπως όλοι ξέρετε, εμφανίστηκε στο web το Google Plus , ένας νέος διαδικτυακός χώρος ο οποίος θέλει να συστήνεται ως social network και τέλος πάντων του το επιτρέπω [..] εφόσον αν μη τι άλλο έλκει κόσμο ως πρώτη εφαρμογή της ύπαρξης του.
Η είσοδος στο Google Plus γίνεται με πρόσκληση. Όποιος είναι μέσα μπορεί να στείλει invitations σε άλλους.
Τις πρώτες πρώτες ημέρες μάλιστα αυτό ήταν εξαιρετικά δύσκολο εφόσον ναι μεν υπήρχε τρόπος αλλά όχι ξεκάθαρος κι εκτός αυτού το Google Plus στη δοκιμαστική εφαρμογή του, εμφάνιζε προβλήματα με αποτέλεσμα άλλες φορές η πρόσκληση να μη φτάνει κι άλλες φορές να φτάνει αλλά να μη λειτουργεί ως είσοδος στο νέο χώρο.
Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να επισημάνω πριν αποκαλύψω το κεντρικό μου θέμα είναι πως μπαίνοντας στο Google Plus είχε ο καθένας, ουσιαστικά, τη δυνατότητα να στείλει προσκλήσεις σε όλες τις mail επαφές του.
Όλοι ήθελαν λοιπόν να δουν αυτό το νέο φρούτο και ζητούσαν μανιωδώς προσκλήσεις.
Εγώ έλαβα πρόσκληση από κάποιον διαδικτυακό φίλο χωρίς να του τη ζητήσω [είναι σημαντικό το επόμενο στοιχείο γιατί έτσι σιγά σιγά θα μπαίνετε στο νόημα αυτού που πραγματικά θέλω να εκθέσω] και αφού ο ίδιος με είχε ρωτήσει εάν θέλω.
Μόλις μπήκα στο G+ , καταλαβαίνετε πως το ανακοίνωσα στο Twitter ζητώντας από όποιον ήθελε πρόσκληση να μου στείλει με DM [direct message] το mail του.
Δε χρειάζεται να σας πω τι χαμός έγινε. Αν σκεφτείτε επίσης πως , όπως ήδη ανέφερα, υπήρχαν προβλήματα εισόδου, συχνά άκουγα παράπονα ή έστελνα και ξανα-έστελνα προσκλήσεις.
Αφού πέρασαν οι μέρες και καταλάγιασε κάπως η μανία, μόνη αρκετές φορές ζητούσα από κάποιον τη διεύθυνση του ώστε να του στείλω πρόσκληση εάν έβλεπα στο timeline πως αναζητούσε έναν τρόπο εισόδου στο Google Plus.
Δε ξέρω αν έχετε ήδη καταλάβει , σε όλη αυτή τη διαδικασία τι *δεν* έκανα.
Θέλω μάλιστα να πιστεύω πως όσοι πράγματι δεν έχετε αντιληφθεί το στοιχείο που λείπει από όλητην αφήγηση , το πράξατε επειδή είστε πλέον αρκετό καιρό στα διαδικτυακά δρώμενα ώστε να θεωρείτε πως ορθώς παραλείπονται τα ευκόλως εννοούμενα.
Αυτό λοιπόν που *δεν* έκανα [παρά μόνον πολύ αργότερα κι αυτό επειδή παρασύρθηκα-θα καταλάβετε] ήταν να αποστείλω προσκλήσεις σε φίλους ή γνωστούς απλά και μόνο επειδή είχα το email τους.
Όλοι γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο θα ήταν spam. Σωστά;
Όποιος είναι καιρό στο web ξέρει πως το Skip Friends σε διάφορους διαδικτυακούς χώρους φέρει μία πολύ σημαντική ερμηνεία στη διαδικτυακή κουλτούρα και συχνότατα γινόμαστε έξαλλοι όταν απαξιώνεται.
Από την άλλη πλευρά και για να δικαιολογηθώ - που δε θα έπρεπε- ήταν τόσο εύκολο να μου ζητήσει κάποιος δημόσια ή ιδιωτικά μία πρόσκληση που ούτε καν διανοήθηκα πως θα υπήρχε πολύ δικός μου άνθρωπος ο οποίος δε θα επιχειρούσε να μου ζητήσει παρά θα περίμενε να "τον σκεφθώ" μόνη.
Ο αγαπημένος μου φίλος λοιπόν όχι μόνο παρεξηγήθηκε και δυσαρεστήθηκε που δεν του απέστειλα με δική μου πρωτοβουλία πρόσκληση [τελικά του έστειλα αλλά η σχέση είχε γα*ηθεί όπως καταλαβαίνετε, έτσι παραμένει και οκ το έχω αποδεχτεί ] αλλά φυσικά μου εξέθεσε με κάθε τρόπο και σε κάθε ..τόνο τη δυσαρέσκεια του αυτή μαζί με ποικίλα άλλα σχόλια περί της διαδικτυακής μου παρουσίας [aka πόσο αρεστή θέλω να είμαι σε άλλους- γεγονός φυσικά που βεβαιώνει ότι ιδέα δεν έχει για την διαδικτυακή μου προϊστορία και τους ομηρικούς καυγάδες που έχω κάνει στο web κάτι που αποδεικνύει σχεδόν αξιωματικά πως βασικός στόχος της e-diva σίγουρα δεν είναι να είναι αρεστή].
Οφείλω βέβαια να ομολογήσω πως η συγκεκριμένη προσωπική μου σχέση , ήδη διένυε μία προβληματική περίοδο με πολλά άλλα ίσως σημαντικότερα ίσως και όχι, στοιχεία, να την ωθούν σταδιακά σε σημείο κατάρρευσης,
παρόλα αυτά δε μπορώ να μην αναρωτιέμαι για το νόημα μη αντίληψης του "spam" καθώς και πόσο υπαρκτό είναι ένα νέο είδος χάσματος γενεών σε ατομικό επίπεδο που καθιστά τις μεν διαδικτυακές σχέσεις αυτομορφισμούς της προσωπικής μας, τις δε προσωπικές μας έρμαιο των εικονικών αναπαραστάσεων..
Labels: How not to, HowTo, Humans, Personal, Social Media, Web
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 Τόλμησαν:
xaxaxa τι σόι φίλος είναι αυτός που δε ξέρει ότι προσπαθήται κυρίως να ΜΗΝ είστε αρεστή.. ανεπιτυχώς συνήθως.. αλλά ασχετο.. :) :)
χαχαχα έπεσα κάποια στιγμή στις πρώτες μας συνομιλίες.. κι εμείς με καυγά γνωριστήκαμε.. :) :)
την καλημέρα μου :) :)
Ενδεχομένως να πρόκειται για χάσμα γενεών μήπως όμως τελικά πρόκειται για χάσμα κοινωνικής ανατροφής και προσωπικής στάσης ζωής που καθορίζει όλες τις σχέσεις, στάσεις και συμπεριφορές είτε πρόκειται για το διαδικτυακό "χωριό" του παγκόσμιου Ιστού, είτε για το πραγματικό χωριό του κοινωνικού γίγνεσθαι στο οποίο ζει ο καθένας μας. Συνεπώς η τεχνολογία ακόμη και σε αυτή την περίπτωση καταγράφει και αναπαριστά τη "φιασιά" του καθενός μας.
"ήδη διένυε μία προβληματική περίοδο"
κρατάω αυτή την ατάκα, η διαπροσωπική σχέση ήδη ήταν προβληματική και έλειπε η αφορμή. Γενικότερα, είναι γεγονός πως τα social networks έχουν μπει στην ζωή μας γαι τα καλά και έτσι επηρεάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι νέοι μιλάνε όλο και περισσότερο για το fb, sad but true
koulpa, προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου μπροστά σε ένα πλήθος κυρίως..αγνώστων.
Βλέπω, σκέφτομαι, συνομιλώ, κρίνω, συμπαθώ ή αντιπαθώ κι έχω την ευθύνη των όσων με εκθέτουν πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στο ελληνικό web.
Χρυσάνθη κατά ένα μεγάλο μέρος είναι έτσι. Παρόλα αυτά ο κόσμος στο web δε μπορεί να καταλάβει εύκολα άρα και να σεβαστεί πόσο έχω επιλέξει εγώ να εκτεθώ κι αν ένας δικός μου άνθρωπος δε μπορεί να το αντιληφθεί αυτό τότε δεν είναι δικός μου άνθρωπος.
Chris έχεις δίκιο. Φυσικά και οι διαδικτυακές μας σχέσεις αλληλεπιδρούν με τις προσωπικές μας. Και τελικά αυτό δεν είναι κακό γιατί μπορούν εύκολα να σου δείξουν τι δεν είναι πραγματικό όχι στον εικονικό κόσμο αλλά στον συμβατικό.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δε με απογοήτευσε το web. Η συμβατική ζωή με απογοήτευσε. Το web απλώς μου έδειξε κάτι που δε μπορούσα να δω καθαρά στο προσωπικό περιβάλλον.
Δημοσίευση σχολίου