Τετάρτη
Social Media, Αλήθειες και Ψέμματα για μία εξαφάνιση [case study]
Τετάρτη
Στα social network των twitter & facebook έχω πολλές συνδέσεις. Είναι γνωστό πλέον. Με τους περισσότερους από αυτούς δε, διατηρώ μία επαφή [συνομιλίας] αν όχι καθημερινά, συχνά.
Με αυτόν τον τρόπο δεν πείθομαι απλά για την πραγματική αντιστοίχηση ταυτότητας αλλά και για την καθαρότητα της παρουσίας του στο net.
Όποτε κάτι μου φαίνεται ύποπτο δε, συνηθίζω να το επισημαίνω και μάλιστα δημόσια εφόσον θεωρώ τις άσκοπες προσωπικές επικοινωνίες είτε δείγμα βλακώδους PR είτε ενόχληση.
Εχθές το πρωί , μία κυρία η οποία είναι συνδεδεμένη μαζί μου τόσο στο facebook όσο και στο twitter [έχω μιλήσει μαζί της ελάχιστα και αυτό μόνο στο twitter πρόσφατα] μου έστειλε ένα προσωπικό μήνυμα όπου: 1ον μου ζητούσε βοήθεια για την εξαφάνιση του παιδιού της, 2ον. μου ζητούσε να δημοσιεύσω την είδηση με φωτό στο twitter .
Αφού της εξήγησα με ποιον τρόπο θα μπορούσε η ίδια να "δώσει" την φωτογραφία στο twitter , την διαβεβαίωσα πως θα αναδημοσιεύσω τόσο τη φωτό όσο και την είδηση στους χώρους μου.
Μέχρι αυτού του σημείου θεωρώ πως έπραξα σε ένα σημείο σωστά και σε ένα λάθος.
- Σωστά έπραξα διότι θα ήταν ιδιαίτερα άστοχο να ανεβάσω τη φωτό σε δικό μου χώρο.
- Λάθος έπραξα διότι δε φρόντισα να διασταυρώσω πρώτα - σε όποιο σημείο μπορούσα-την πληροφορία.
Η διαδραστικότητα όμως στο web, όπως υποστηρίζω πολύ συχνά, είναι το καταλυτικό στοιχείο και συχνά μία μορφή θείας δίκης.
Το πρώτο τέταρτο ήδη πολλοί είχαν αναδημοσιεύσει την είδηση [μαζί με φωτογραφία] στο facebook και κάποιοι εξέφραζαν δημόσια την αμφισβήτηση τους.
Αυτό οδήγησε την μητέρα στην δημοσίευση τηλεφώνων αστυνομικών τμημάτων στα οποία δήλωσε την εξαφάνιση.
Μπορούσα λοιπόν, πολύ γρήγορα να διορθώσω το "λάθος" μου. Τηλεφώνησα σε ένα από τα αστυνομικά τμήματα [συγκεκριμένα στο ΑΤ Σαμοθράκης] όπου ο αστυνομικός ευγενέστατα κι αφού ξεπέρασε την έκπληξη πως του τηλεφωνούσα από Σέρρες για διασταύρωση στοιχείων στο..διαδίκτυο, μου επιβεβαίωσε την δήλωση εξαφάνισης και μάλιστα μου ζήτησε να του στείλω τη φωτό με φαξ εφόσον δε μπορούσε να την λάβει με email [το οποίο και τελικά έκανα].
Μέσα σε μισή ώρα λοιπόν κι ενώ ήδη είχε αρχίσει να πλημμυρίζει τόσο το facebook όσο και το Twitter από τις αναδημοσιεύσεις, εγώ είχα αν μη τι άλλο μία μικρή επαλήθευση..
Όταν επέστρεψα στα social network μετά από αρκετές ώρες, αντιμετώπισα τα εξής ευτράπελα.
Άνθρωποι ιδιαίτερα ενεργητικοί στο web αμφισβήτησαν την εξαφάνιση :
1ον επειδή κάθε share photo στο facebook φέρει το όνομα αυτού που κάνει share [το δικό μου π.χ.] και μόνο αν κλικάρεις την εικόνα βρίσκεσαι στην "πηγή", οπότε μου έλεγαν "πλάκα μου κάνεις; όλοι έχασαν το ίδιο παιδί;" [duuuhhh] κι έτσι έπρεπε να τους εξηγήσω πώς λειτουργεί το share image στο fb
2ον επειδή κάποια RT από mobile συνήθως δε γίνονται με το γνωστό RT από μπροστά αλλά με "εισαγωγικά" κάποιοι μου είπαν : "πλάκα μας κάνεις; κι η άλλη λέει πως έχασε το παιδί της!" [duuuh again] οπότε και πάλι έπρεπε να τους εξηγώ ότι τα εισαγωγικά σημαίνουν RT και πως αν έκαναν τον κόπο να ακολουθήσουν το link της φωτογραφίας θα κατέληγαν στην "πηγή" [ το οποίο επιβεβαιώνει πως ορθά έπραξα και "ανάγκασα" τη μητέρα να ανεβάσει τη φωτό σε δικό της χώρο και όχι σε δικό μου].
Μέχρι το απόγευμα , το ελληνικό web κυριολεκτικά είχε πνιγεί από αναδημοσιεύσεις με ποικίλα σχόλια κι όπου μπορούσα διαβεβαίωνα για όσα ήμουν σίγουρη.
Τελικά αργά, ανακοινώθηκε από την μητέρα ότι το παιδί βρέθηκε., κάτι το οποίο είχε mention σε εμένα οπότε και το αναδημοσίευσα άμεσα.
Παρόλα αυτά μέχρι το βράδυ έβλεπα αναδημοσιεύσεις για την εξαφάνιση [δε μας αρέσει και πολύ το κλικ για να ενημερωθούμε για πρόσφατες εξελίξεις, έτσι;]
Ας καθίσουμε τώρα από τη μεριά του συνηγόρου του διαβόλου.
Ήταν αληθινή η εξαφάνιση;
Όπως απάντησα και στο Twitter , εφόσον επιβεβαίωσα την δήλωση εξαφάνισης, όφειλα να βοηθήσω ακόμα κι αν είχα αμφιβολίες.
Γιατί ο κόσμος διατηρούσε τόσες επιφυλάξεις;
Τόσο η φωτογραφία της μητέρας όσο και του παιδιού ήταν θολές. Αυτός πιστεύω πως ήταν ο βασικός λόγος.
[Εγώ προσωπικά θα προσέθετα και άλλους]
Ποια είναι τα "διδάγματα";
- Όταν μπορείς να διασταυρώσεις πληροφορία, το κάνεις.
- Όταν μπορείς να βοηθήσεις, επίσης το κάνεις.
- Εάν κάτι δεν σου "κάθεται" καλά οφείλεις να το δηλώσεις με επιχείρημα αν όχι με απόδειξη.
- Εάν βρίσκεσαι στο διαδίκτυο με καθαρή ταυτότητα [φωτογραφία, όνομα] είναι ευκολότερο να σε πιστέψουν οι χρήστες ειδάλλως είσαι "θολή" παρουσία και οι κινήσεις σου πάντα θα αμφισβητούνται [και πρέπει να αμφισβητούνται].
- Πριν αμφισβητήσεις κάτι, ακολούθησε κάποιο link.
- Μάθε πώς αναδημοσιεύεται κάτι στα Social Network.
Τα ερωτηματικά στην υπόθεση αυτή , είναι πολλά. Μη θαρρείτε πως εγώ δεν τα έχω σκεφτεί.
Αν όμως έπρεπε να ξαναγίνει όλο αυτό από την αρχή ,είμαι βεβαία πως θα ενεργούσα με το ίδιο τρόπο και το κυριότερο για τον ίδιο προφανή λόγο: κάποιος ζήτησε βοήθεια.
Labels: Facebook, How not to, HowTo, Humans, Remember, Social Media, Twitter, Web 6 Τόλμησαν
Χρωστάω κάτι χυλοπίτες ..
Την διαδικασία που θα σας περιγράψω την έζησα και πέρυσι αλλά φέτος επιτέθηκα στην κατάσταση πιο οργανωμένα συν το γεγονός πως ενώ σπάνια ανεβάζω πια προσωπικά ποστ [έχω τόσο ενεργή online παρουσία που την offline την κρατάω για τα μάτια μου μόνο] αυτή τη φορά το Σύμπαν ήταν με το μέρος μου κι έτσι ήθελε να "δέσω" πολλά ανακεφαλαιωτικά..
Πάμε;
Οδηγώ.
Και σας σκέφτομαι. Ναι.
Πρώτα "την πέσαμε" στην κτηνοτροφική μονάδα στο Βαλτερό Σερρών [ από το οποίο και κατάγομαι ] όπου μας έδωσαν γάλα. Πήραμε 10 λίτρα. 2 λίτρα για τη σημερινή δουλειά και τα υπόλοιπα για γιαούρτι και ρυζόγαλο.
Εκεί συνάντησα και γνώριμες ...φυσιογνωμίες...
Πήραμε το γάλα
.. και πήγαμε να ζητιανέψουμε αυγά
Στο χωριό μας όμως αν είσαι δικός μας άνθρωπος δε χρειάζεται να ζητιανέψεις. Σου λένε, πήγαινε και πάρε ό,τι θέλεις..
e-mana μου είναι αυτή και μέχρι κι εγώ την φοβάμαι- αυτό σας λέω μόνο
Μετά...στα ξαδέρφια. Είναι η μόνη οικογένεια μου που έρχεται καμιά φορά στο fb και μου βάζει κανένα Like. Ένα, όμως. Όχι 35.
Ύστερα πάλι οδήγησα.
Και ναι. Σας σκεφτόμουν βέβαια.
Πήγα να πω κι ένα ..γεια στον πατέρα μου
Μετά ...στο κτήμα. [Λογικά έχετε δει την πραμάτεια μας στο twitpic μου..]
Στην είσοδο αυτό..
..είμαι σκληρό καρύδι-δεν ξέρω αν αυτό έχει γίνει απολύτως κατανοητό..
Κι αυτό...
.. είναι τουλούμπα καλά μου παιδιά. Όχι δε πίνουμε νερό από την τουλούμπα. Συνδέουμε το μοτόρ και ποτίζουμε.
Και να σας πω και κάτι;
Πολύ μ'αρέσει που με έχετε βγάλει 1η influencer στην Ελλάδα και 10η στους 800 [click+confirm μπας και πάω σε κανένα συνέδριο τζάμπα γιατί έχω ξεπαραδιαστεί μέχρι τώρα] και ξέρω τι είναι η τουλούμπα.
Μάζεψα τα προικιά μου..
Άναψα και το καντήλι [επιλέγω να πιστεύω-τα'χουμε πει αυτά]
Και μετά οδήγησα πάλι....προς Αμμουδιά μεριά [χωριό δίπλα στο Βαλτερό]
..μέχρι που φτάσαμε..[ τηλ. 23250-31888]
..στο "Ήθος"
Αυγά.... και γάλα..
..μαστοριά..
..λίγος αέρας
..κι αν σας φέρει ο δρόμος στα μέρη μου , κοπιάστε να σας φιλέψω.
Labels: Personal 10 Τόλμησαν
Σάββατο
Java Tutorial-First steps [aka Μπουσουλώντας]
Σάββατο
Επέζησα της C++, της πολυπλοκότητας, των δικτύων, της αρχιτεκτονικής, των ψηφιακών, των λειτουργικών, του δαιμονισμένου linux και ήρθε ή ώρα να παραδώσω πνεύμα στη Java.
Βρίσκομαι στην 6η ή 7η ημέρα μελέτης [δεν είμαι και τόσο σίγουρη τι ημέρα είναι ή ποια χρονιά έχουμε] κι αφού έψαξα, ρώτησα, την "πάτησα" και τελικά κάτι κατάφερα, σκέφτηκα αυτό που δεν αποφάσισα τα προηγούμενα 3 χρόνια σε αυτό το μεταπτυχιακό. Να προλάβω κάποιον άλλο όμοιο μου ώστε να μη παιδευτεί τόσο πολύ.
Για ό,τι λάθος υπάρχει στις εξηγήσεις blame the gods. I'm innocent. Κι αφήστε σχόλιο αν είναι να βοηθήσετε.
[Δεν είναι απαραίτητο να σας ενδιαφέρει η Java για να διαβάσετε το κείμενο. Θα χαμογελάσετε. Promise]
Java Tutorial -First steps [aka Μπουσουλώντας ]
Labels: HowTo, Personal, Tech 0 Τόλμησαν
Παρασκευή
Η θρασυδειλία ουδέποτε ήταν Communication Art
ΠαρασκευήΌλα ξεκίνησαν ένα ζεστό και υγρό απόγευμα του Αυγούστου. Η λατρεμένη μας κυβέρνηση αποφάσισε να συστήσει την Νούμερο 4676565465 επιτροπή, αυτή τη φορά για την ταυτοποίηση των διαχειριστών των blog συμπεριλαμβάνοντας το ιερό τέρας που ακούει στο όνομα Πάσχος Μανδραβέλης.
Η αντίδραση μου - έχοντας φυσικά το θάρρος της γνώμης μου - ήταν άμεση.
[Τα tweet, για όσους δεν γνωρίζουν, διαβάζονται από κάτω προς τα πάνω]
Φυσικά στο web , όμως, καθείς δικαιούται να εκφέρει τη δική του άποψη και αν είναι δυνατό να επιχειρηματολογεί υπέρ της. Με δεδομένο μάλιστα πως ανέκαθεν αρθρογραφούσα επώνυμα και με το θάρρος της επώνυμης γνώμης μου έκρινα επί μία 8ετία σε παραδοσιακό μέσο και μάλιστα σε θέματα μάλλον πλειοψηφικής αντρικήςπαρουσίας, προσδοκώ παρόμοια στάση και από τους άλλους.
Παρόλα αυτά συχνά συνδιαλέγομαι και με άτομα που λειτουργούν ανώνυμα.
Όταν όμως , μία επαγγελματίας της επικοινωνίας αποφασίζει , χωρίς αναφορά στο πρόσωπο μου [είναι τα λεγόμενα αμένσιοτα στο Twitter τα οποία εμένα προσωπικά με οδήγησαν σε πολλά unfollow αυτό τον καιρό] να με προσβάλει [υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι τρόποι διαφωνίας αλλά κατανοώ πως χρειάζονται περισσότερη οξυδέρκεια] ώστε να υποστηρίξει [υποθέτω για αυτό το λόγο δέχτηκα την επίθεση] έναν τρίτο, τότε μάλλον ο επαγγελματικός κλάδος της επικοινωνίας πάσχει σθεναρά.
Δεν ακολουθώ εδώ και λίγο καιρό την συγκεκριμένη επαγγελματία της επικοινωνίας διότι θεωρώ πως με κάνει και ασφυκτιώ στο διαδίκτυο καταλήγοντας πως δεν είναι έμπειρη σε θέματα διαδικτυακού engagement.
Μόλις με ενημέρωσαν όμως, της απευθύνθηκα και όταν επεχείρησε να με προσβάλει ξανά, της απάντησα με πολύ απλά και γλυκά λόγια ώστε να καταλάβει.
Ξέρετε κάτι;
Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής, έτσι και στην διαδικτυακή επικοινωνία, το θέμα δεν είναι ποιος συμπαθεί ποιον ή ποιος συμφωνεί με ποιον, αλλά ποιος τελικά κατορθώνει εκτίμηση.
Λυπάμαι βαθύτατα που με απογοήτευσε οικτρά μία "επαγγελματίας" της επικοινωνίας.
Labels: Personal 4 Τόλμησαν
Δευτέρα
Το καλοκαίρι φθίνει.
Δευτέρα
Το καλοκαίρι φθίνει.
Για εμένα τουλάχιστον, σήμερα αρχίζει ..μία κάμψη ή στρέψη προς άλλα πιο πειθαρχημένα περιβάλλοντα.
Αναπολώ θέλοντας και μη τι έφερε και ο φετινός "καύσωνας" γύρω μου και μέσα μου.
Σήμερα , έγινε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση στο fb profile μου. Καμία αγανάκτηση και καμία επανάσταση δε με πείθει πια με ιαχές. Δεν είναι το ανοργάνωτο που προκαλεί το πρόβλημα. Είναι που η παιδεία ενός ανθρώπου ή ενός λαού αποκαλύπτεται γυμνή ακριβώς όταν έρχεται η στιγμή να διαφωνήσει.
Ίσως να κουράστηκα μαζί με άλλους. Ίσως να έκλεισε η φωνή με τόσες κραυγές που έχασαν το δίκιο τους μπροστά σε μια πολιτική σκηνή η οποία πασιφανώς δε σέβεται κανέναν μας.
"Η Ελλάδα δεν έχει την κουλτούρα της εξυπηρέτησης του πολίτη" διάβασα από τη Νέα Συνήγορο του Πολίτη. Πόσο εύστοχο.
Ούτε την κουλτούρα της αντίδρασης έχει. Ούτε της διεκδίκησης.
Εχθές που γυρίζαμε από τη θάλασσα , αναγκαστήκαμε να υποστούμε τις μουσικές επιλογές του φίλου μας που οδηγούσε. Μαρκόπουλος αν δε κάνω λάθος [θα μας καταστρέψουν αυτές οι κυριακάτικες εφημερίδες με τα cd που δίνουν] Ξεκίνησε μια αφήγηση επαναστατική. Ύστερα το τραγούδι του χάρου [είχα λουφάξει στο πίσω κάθισμα και σκεφτόμουν πως ναι...4 εκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα μπορούν να καούν σε ένα δευτερόλεπτο και εκτός ουέμπ]. Μετά ο ένας και μοναδικός Έλλην, Νταλάρας. Παραπονεμένα λόγια.
Κάπως έτσι ο ελληνικός λαός ανέκαθεν κλαψούριζε κι αφόριζε την άδικη τη μοίρα. Για δουλειά ούτε λόγος. Για σοβαρότητα [όχι σοβαροφάνεια/ αυτό είναι άλλο] ούτε κουβέντα.
Ο Άκης πέρασε έξω από τη δικαιοσύνη και της είπε "όχι εσύ κλείσε". Γούτσου δικαιοσύνη.
Τα λάθη της Κυβέρνησης δεν προσμετρήθηκαν , δεν αναλύθηκαν και δε δημοσιεύτηκαν.
Η αγανάκτηση του λαού απέναντι στα άδικα μέτρα εξάλειψε εντελώς την πιθανότητα να ακουστεί η αλήθεια. Πως δηλαδή όλοι θα θέλαμε να θυσιαστούμε με όποιο τρόπο μπορούμε, όχι τόσο για τη χώρα που ούτε που ξέρουμε ποια τι σημαίνει και ποια είναι όσο για τα παιδιά μας στα οποία θα κληροδοτήσουμε το tragic default μιας υπερχρεωμένης ζωής, αλλά που τελικά δε μας δόθηκε ποτέ δικαίωμα επιλογής κι απόφασης παρά αποδεχτήκαμε με έναν μαζοχιστικό σοδομισμό "δημοκρατίας" την τεράστια πολιτική απόφαση της παρούσας κυβέρνησης να δρέψει τους "εύκολους" καρπούς.
Στα δύσκολα, ένα Βιλαμπάχο που ακόμα τρίβουν τους συνδικαλιστικούς τεντζερέδες, σκουριασμένους να απειλούν με τέτανο έτσι και κοπεί κανείς..
Φέτος το καλοκαίρι δεν ασχολήθηκα με ιδιαίτερα πολλά στο ουέμπ.
Άλλες χρονιές , όλο και κάτι καινούργιο ξεκινούσα. Φέτος δούλεψα μόνο τα divcast. Κι απέδωσαν , έστω ένα μικρό ποσοστό παραπάνω από άλλες φορές. Φάνηκε στα σχόλια. Στα Share που "τόλμησαν" όσοι δε παραμένουν στις καλημεροκαλησπέρες με τα σαράντα θαυμαστικά..
Στο twitter , βρήκα φέτος μια χαμένη παιδική χαρά κι έμεινα. Ή η ποιότητα του σαχλοπαιδισμού ανέβηκε ή εγώ το είχα ανάγκη τόσο που παραδόθηκα.
Μόνο όμορφες στιγμές έχω να θυμάμαι φέτος από εκεί.
Στις άσχημες έκανα DROP. Όχι απλό Delete. Οι "γνώστες" των βάσεων δεδομένων καταλαβαίνουν πόσο πιο σοβαρό είναι αυτό :-)
Τρεις μήνες. Τρεις μήνες χρειάζονται για να αποφασίσεις αν θα εμπιστευθείς κάποιον στο ουέμπ. Το υπογράφω. Κι αυτό μόνο αν θέλεις να δεις πίσω από τη βιτρίνα των δημοσίων σχέσεων και των υπεράνω συμπεριφορών.
Φέτος πέρασε κι ο έρωτας. Ξέρω πως σας αρέσουν πολύ αυτά :-)
Δεν έμεινε. Κι ίσα που άγγιξε. Το Σύμπαν προφυλάσσει.
Τελευταία χρονιά και του μεταπτυχιακού μου φέτος. Μετά διπλωματική. Πότε το πλήρωσα, το παράτησα, το ξαναπλήρωσα.. πότε έγραψα τα εκατοντάδες fb status για μάσκες, υπομάσκες, πολυπλοκότητες [οι παλιοί φρενδς μου πέρασαν πολλά μαζί μου/ το αναγνωρίζω] και πότε έφτασε η τελευταία χρόνια πίεσης δεν το κατάλαβα. Περνούν τα χρόνια κι ας λέει ο Άλμπερτ πως ο χρόνος μένει στάσιμος και μόνο εμείς περνάμε.
Σε όλους όσους με εμπιστεύθηκαν, μου μίλησαν, με άντεξαν, ένα ευχαριστώ για την όμορφη συντροφιά που μου κράτησαν εδώ άλλοτε δημόσια και άλλοτε ιδιωτικά εφόσον δε πήγα διακοπές και αναγκαστικά πέρασα άπειρες ώρες στο διαδίκτυο.
Εύχομαι Καλό Μήνα και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού για τους πολύ τυχερούς.
Labels: Personal 7 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
