Παρασκευή
Unfollow-Unfriend [personal post]
Παρασκευή
Σε..άτακτα χρονικά διαστήματα έρχομαι στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να εξηγήσω σε κάποιον είτε ιδιωτικά [σε mail] είτε δημόσια για ποιο λόγο έπαψα να τον ακολουθώ στο twitter ή τον αφαίρεσα από τους φίλους στο facebook είτε για ποιο λόγο διέγραψα κάποιο σχόλιο του είτε είτε..
Εγώ η ίδια είμαι εναντίον της λογικής του να ζητώ εξηγήσεις για τις κινήσεις των άλλων που με αφορούν [μία φορά έκανα το λάθος] όπως είμαι ενάντια στη λογική δημόσιας δήλωσης unfollow/block/unfriend [τα report spam μόνο δηλώνω δημόσια] αλλά πρωτίστως δε θέλω να εξηγώ δημόσια τις αποφάσεις μου για τον απλό λόγο πως ενώ στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το θέμα δεν είναι προσωπικό , εάν αρχίσω να εξηγώ δημόσια το γιατί, τελικά θα καταστήσω το θέμα προσωπικό.
Κάτι σαν το παράδοξο του Ράσελ.
Το σύνολο των συνόλων που δεν περιέχουν τον εαυτό τους, περιέχει τον εαυτό του;
Αν ναι, όχι κι αν όχι τότε ναι. [Όσοι διαβάσατε τον Logicomix θα το συναντήσατε και εκεί]
Τις γενικές απόψεις μου για το unfollow στο twitter τις έχω αναρτήσει σε post του divcast.
Μπορεί να με έχει ενοχλήσει το σύνδρομο του attention seeker με τα συνεχόμενα έξυπνα ή εξυπναδίστικα tweet, μπορεί να με έχει ενοχλήσει το σύνδρομο του σχολιαστή χωρίς όρια όπου ο άλλος βιώνει δημόσιο παροξυσμό , μπορεί να με έχει ενοχλήσει το σύνδρομο της κλίκας όπου δέκα συγκεκριμένοι μιλούν αποκλειστικά με τους ίδιους δέκα, μπορεί να με έχει ενοχλήσει το σύνδρομο του λαλημένου δημοσιογράφου ο οποίος δίνει σαράντα φορές τη μέρα την ίδια είδηση ή το ίδιο άρθρο του κι ενώ σπεύδει σε καλημερο-καλησπέρες ουδέποτε ασχολήθηκε με τα δικά μου [μας] ποστ, μπορεί να με έχει ενοχλήσει το σύνδρομο του καβαλημένου που νομίζει πως είναι ένας θεός ντυμένος μπαλαρίνα κι άλλα πολλά [τα περισσότερα εκ των οποίων τα αναγνωρίζω όχι μόνο επειδή ικανοποιούν τα κριτήρια της λογικής μου αλλά επειδή τα έχω βιώσει κι εγώ η ίδια όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στο διαδραστικό ουέμπ].
Το unfollow μου λοιπόν δε σημαίνει απαραίτητα πως δε σας συμπαθώ. Σημαίνει πως δε σας αντέχω μία δεδομένη περίοδο στο timeline μου. Στο κάτω κάτω της γραφής με τόση social παρουσία που έχω δικαιολογείστε μου ένα overdose.
Αυτή τη στιγμή ακολουθώ στο twitter περίπου 1700 account και με ακολουθούν 2700. Σε στιγμές έξαρσης το timeline τρέχει σαν τρελό. Συγνώμη αλλά δε "σηκώνω" άλλους. Έτσι κατά καιρούς, κάποιοι φεύγουν, κάποιοι νέοι έρχονται κοκ.
Στο facebook αντιμετωπίζω ένα άλλο θέμα στο οποίο πλέον έχω πάρει τις αποφάσεις μου [μέχρι νεωτέρας]. Έχω 3870 fb friends και περίπου 300 subscribers. Θεωρώ βλακώδες [αυτή τη στιγμή] να αποκτήσω A,B,C, profile μόλις φτάσω τους 5000 φίλους και η δυνατότητα των συνδρομητών δόθηκε ακριβώς για ανθρώπους σαν κι εμένα.
Παύω λοιπόν να δέχομαι κοινό [κοινό είναι οι fb friends-ας το επαναλάβω] με ονομασία εταιρική ή ψευδώνυμη. Εάν θέλουν ας γίνουν subscribers και το ίδιο θα πράττω κι εγώ εάν βρίσκω κάποια ενδιαφέρουσα παρουσία.
Τελειώνω, με μία εξήγηση που αφορά τη διαγραφή σχολίων στο facebook [επειδή μου ζητήθηκε η εξήγηση].
Τα περισσότερα status μου πλέον είναι public. Δηλαδή μπορούν να σχολιάσουν οι 3870 friends, οι 300 subscribers και όποιος άλλος γίνει συνδρομητής.
Δεν πληρώνομαι για να βρίσκομαι στο web και να απαντώ σε σχόλια. Επίσης η ελευθερία της έκφρασης στους χώρους που δε μας ανήκουν προφανώς και περιορίζεται από τους κανόνες που ο κάθε "ιδιοκτήτης" επιτρέπει στα προσωπικά του..διαμερίσματα.
Το γεγονός πως σου δίνω τη δυνατότητα να σχολιάσεις δε σημαίνει πως σου επιτρέπω τα πάντα.
Όπως ακριβώς αν έκανα μία ανοικτή γιορτή στο σπίτι μου..
Έτσι, όποιος είναι αγενής, προσβλητικός ή ακόμα και όποιος αφήνει άσχετα σχόλια στα status μου , ή κρίνω πως προσπαθεί να με εκθέσει, φεύγει.
Άλλες φορές φεύγει μόνο το σχόλιο, άλλες φορές φεύγει σούμπιτος κι ο ίδιος.
Οι χώροι μου ανήκουν σε εμένα. Εσείς είστε φιλοξενούμενοι.
Έτσι φέρομαι κι εγώ όταν επισκέπτομαι άλλο προφίλ.
Ουδέποτε σας ανάγκασα να με διαβάσετε ή να με παρακολουθήσετε.
Έχω τους χώρους μου [twitter account, fb account, google+ account, linkedin account, 4 fb pages, 1 linkedin group, site, blog etc] , διαμοιράζω το υλικό μου και υλικό άλλων, δεν έστειλα ποτέ spam mail για όσα δημιουργώ, δε σας ζήτησα ποτέ εξηγήσεις για ποιο λόγο με διαβάζετε ή δε με διαβάζετε.
Βρίσκομαι στο ουέμπ γιατί αγαπώ να μπορώ να δημιουργώ λόγο και εικόνα και γιατί έχω το βήμα μου.
Αν θέλεις με ακολουθείς, αν δε θέλεις όχι.
Αν θέλεις με συμπαθείς, αν δε θέλεις όχι.
Εγώ πάλι θα βρίσκομαι στο ουέμπ. Αυτό δεν αλλάζει. Καταλαβαίνεις, έτσι; ;-)
Labels: Facebook, Personal, Twitter, Web
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 Τόλμησαν:
Αυτός ο straightforward λόγος σου με "σκοτώνει"! Σωστή, though...
Καλώς τον όμορφο τον φόλοερ :-) και πλέον φίλο
Σωστή δε ξέρω αν είμαι [ελπίζω] αλλά αυτή είναι η προσωπική μου αλήθεια κι εφόσον η παρουσία μου στο ουέμπ είναι επώνυμη κ δεν υπηρετώ άλλα στοιχεία παρά μόνο αυτά του χαρακτήρα μου, θέλω να εξηγούμαι για να μη παρεξηγούμαι.. όσο είναι δυνατόν βέβαια.
Ξαναγράφω το σχόλιο γιατί κάτι έπαθε και μου χαλάει τις προτάσεις!! (διέγραψε τα 2 ανωτέρω)
"Θα συμφωνήσω απολύτως όσον αφορά το εξής:
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου ζητάει το λόγο για ενέργειες που κάνεις σε δικό σου προφίλ, όπως κι εσύ δεν έχεις δικαίωμα να ζητάς το λόγο από κάποιον άλλο για αντίστοιχο θέμα!
Θεωρώ δε, ότι όποιος δε συμφωνεί με κάτι τέτοιο, είναι εκτός της λειτουργικής λογικής των social media και του Web 2.0 γενικότερα."
Στο twitter υπάρχει μία διαφοροποίηση.. δεν υπάρχει..χώρος προφίλ. Υπάρχει δημόσιο timeline.
Όπως και να έχει όμως, έρχομαι σε δύσκολη θέση και δε θέλω να δίνω εξηγήσεις. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το θέμα πάντως δεν είναι προσωπικό.
Και προσωπικό να είναι δε χρειάζεται να δώσεις εξηγήσεις, αυτό είναι το θέμα (κατ' εμέ)...
Δημοσίευση σχολίου