Τρίτη
Merry Very Huckleberry Christmas
Τρίτη
Επανεκκίνηση χρόνου σε εορταστική ατμόσφαιρα. Δε μπορείς να το αποφύγεις. Δεν υπάρχει και λόγος.
Βίος ανεόρταστος, όπως λέει και ο φίλος Φώτης, είναι αβάσταχτος.
Χωρίς να το θέλεις αναπολείς όσα έγιναν κι όσα δεν άρχισαν ποτέ. Κι αυτά που τελείωσαν.
Πέρυσι θυμάμαι κι αφού είχα ζήσει τον χαμό αγαπημένων ανθρώπων, το μόνο που ευχόμουν ήταν ο νέος χρόνος να μη μου πάρει τίποτα. Όχι, απαραίτητα να μου φέρει. Να μη μου στερήσει.
Όλα τα ξεπερνάμε. Όλα τα αντέχουμε. Από ανάγκη.
Η απάντηση σε κάθε θλίψη και πίκρα είναι να προχωράς.
Να μιλάς. Να ακούς. Σιγά σιγά θα μάθεις πάλι να γελάς.
Κι η ζωή, μην ακούτε τι λένε, είναι γεμάτη ευκαιρίες. Πλημμυρισμένη από παράθυρα που ούτε καν φαντάζεσαι πότε και από ποια μεριά θα ανοίξουν.
Έχει δίκιο η διαφήμιση "Κάθε τρένο που έπαιρνα θεωρούσα πως είναι το σωστό".
Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να αυτο-τιμωρείσαι.
Ήθελες, το έκανες, τελείωσε.
Δεν ήθελες, δεν τόλμησες, τελείωσε.
Να προχωράς.
Και να εύχεσαι ο νέος χρόνος να σε βρει χωρίς απωθημένα. Αυτά κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά.
Αν θα υπάρχει κόστος;
Φυσικά.
Τι νόημα θα είχε το κέρδος αν δεν υπήρχε κόστος;
Εδώ κι ένα μήνα σχεδόν είχα κολλήσει σε μία συνεχή επαναλαμβανόμενη αποτυχία σε κάποιο στάδιο της διπλωματικής μου. Αποφάσισα, ένα μήνα μετά, πως είναι καιρός να προχωρήσω σε κάτι άλλο.
Κι όμως. Από όλες αυτές τις αποτυχίες έμαθα ένα εκατομμύριο πράγματα.
Έτσι είναι και η ζωή.
Πολλές φορές θα κολλήσεις. Βάζεις ένα όριο αντοχής και προχωράς.Δοκίμασες; Έμαθες. Αν κατάφερες και τι , το ξέρεις εσύ. Κανείς άλλος.
Ζεις τις δικές σου περιπέτειες σαν γνήσιος Χάκλμπερι Φιν. Κι αφήνεις τους άλλους να [σε] μαλώνουν για την ερμηνεία που δίνεις στις λέξεις και τις πράξεις σου.
Δεν είναι ο συγγραφέας που ευθύνεται για την ερμηνεία. Αυτό εξαρτάται από την ικανότητα του αναγνώστη.
Το 2012 ταξίδεψα σε συμπεριφορές. Φίλοι αυτο-αποπέμφθηκαν κι άλλοι μου έδωσαν το χέρι και ξανα-συστηθήκαμε.
Είναι σαν μικρές επανεκκινήσεις που δίνουν ώθηση σε γρανάζια που έμοιαζαν παγωμένα.
Τα divcast δεν σταμάτησαν. Έπαψαν για να προλάβω τις υποχρεώσεις μου. Από Οκτώβρη θα αρχίσει νέος κύκλος εργασιών :-)
Η χώρα μας είναι παραδομένη. Ξεφτυλισμένη. Η δημοκρατία χωμένη στο βόθρο ειδικών μισθολογίων.
Η ύφεση σέρνεται γυμνή γυαλίζοντας από την γλίτσα μακριά από την Κυβέρνηση που την αντιλαμβάνεται ως ένα απλό εφέ κι η ανάπτυξη έρχεται από το υπερπέραν σε ένα Minority Report που ήδη έχει υπογράψει την εξόντωση της.
Κι εσύ ο Huckleberry Finn πρέπει να προχωράς. Όχι από μεγαλοσύνη ή φαντασιόπληκτη ευφορία. Από ανάγκη.
Να προχωράς. Να γνωρίζεις.. Να σέβεσαι. Να απορρίπτεις. Να δοκιμάζεις. Να αποτυγχάνεις. Να κινείσαι.
Η λύση είναι στην κίνηση.
Όπως φέρεται να έχει πει ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς [Μαρκ Τουαίην]:
Don't go around saying the world owes you a living. The world owes you nothing. It was here first.
Για το λατρεμένο ουέμπ που έχει πολτοποιήσει τόσο την έννοια της ελευθερίας του λόγου όσο και την δύναμη της ανωνυμίας, ο Μαρκ Τουαίην μοιάζει να έχει δηλώσει κάτι πολύ ταιριαστό:
It is better to remain silent and be thought a fool than to open one's mouth and remove all doubt.
Καλά Χριστούγεννα και με το καλό να δεχτούμε το 2013
..Two drifters off to see the world There's such a lot of world to see We're after the same rainbow's end, Waiting 'round the bend My huckleberry friend, moon river, and me...
Labels: Personal, Remember 0 Τόλμησαν
Δευτέρα
"Αν" - Παπακαλιάτης
Δευτέρα
Δεν είμαι fan των θεματικών του Παπακαλιάτη. Δεν μου αρέσουν τα αισθηματικά σενάρια, ούτε οι κοινωνικές ταινίες. Είμαι περισσότερο του μυστηρίου και των αστυνομικών. Παρόλα αυτά, αναγνωρίζω πως ο Παπακαλιάτης είναι ένας δημιουργός ποιότητας.
Οι σειρές του συνοδεύονται πάντα από καταπληκτική μουσική κι είναι ολοφάνερο στον θεατή - ειδικά τον Έλληνα που έχει συνηθίσει αλλιώς - πως ο άνθρωπος επιχειρεί να έχει πάντα ένα υπέρ του δέοντος καλό αποτέλεσμα.
Όπως έγραψα και στην αρχή, δεν είμαι fan των θεματικών του. Αποφάσισα να δω την ταινία όμως για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος ήδη αναλύθηκε στην πρώτη μου παράγραφο. Ο δεύτερος ήταν επειδή απεχθάνομαι τον συνηθισμένο ελληνικό κινηματογράφο των άκρων - σαχλαμάρα=κωμωδία vs ποιοτική κατατονία = κατάθλιψη- και το "Αν" υποψίαζε από την διαφημιστική του προβολή για μία ενδιάμεση πρόθεση.
Μετά το πρώτο μισάωρο ήμουν θυμωμένη. Όχι απογοητευμένη. Θυμωμένη. Είχα αντιληφθεί το συγκινησιακό ερέθισμα στο οποίο είχε σκοπό να στηριχτεί η ταινία ώστε να αγκιστρώσει την προσοχή του θεατή τραβώντας τον μέσα στην ιστορία και αντέδρασα με βίαιη άρνηση.
Όχι. Δεν ήταν απαραίτητο να ζήσω έναν θάνατο [ας μην τα αποκαλύψω όλα], όχι μία, όχι δύο αλλά 3 ή 4 φορές.
Το σενάριο ήταν ανώριμο. "Ο Παπακαλιάτης δεν έχει ζήσει την εφηβεία που θα έπρεπε να έχει ζήσει" μονολόγησα κάποια στιγμή. Οι περισσότεροι διάλογοι -όχι όλοι- ήταν μεγάλοι κι η ένταση αφηνόταν σχεδόν έρμαιο στην υποκριτική ικανότητα αντί να ενδυναμώνεται μέσα από την λεκτική έκφραση. Οι παύσεις απαξιώθηκαν.
Είμαι σίγουρη πως πρέπει να δοκιμάσει να γράψει ένα βιβλίο ο Χριστόφορος. Έχει πολλά να πει. Η ελευθερία που δίνει ο άπλετος χώρος λεκτικής κατάληψης ενός βιβλίου μπορεί να σε "διδάξει" να λειτουργείς πιο οργανωμένα και στις περιπτώσεις που πρέπει να περιορίσεις αυτό τον χώρο.
Ίσως δοκιμάσει να γράψει κι ένα θεατρικό μονόπρακτο. Θα το έβλεπα με ενδιαφέρον.
Ο Παπακαλιάτης έχει πράγματα να πει. Και να δείξει. Το δεύτερο είναι αποδεδειγμένο. Το πρώτο όχι. Καλπάζει σε μία συνεχή πρόθεση.
Ίσως θα ήταν προτιμότερο στην επόμενη ταινία του να μην πρωταγωνιστήσει. Να επιλέξει για τον εαυτό του έναν δεύτερο ρόλο. Ίσως αυτόν του αφηγητή.
Το σενάριο που δεν αφορούσε τους διαλόγους υπέκυπτε είτε στην αποτυχημένη υποκριτική είτε σε μία εξωπραγματική ανωριμότητα.
Η ταινία "Αν" είναι μία πολύ καλή αναπαράσταση φιλοσοφίας ζωής. Ενός δωδεκάχρονου. Βαριά δεκαεφτάχρονου.
Όχι. Δεν έχει σημασία να γυρίζεις αφού φεύγεις Χριστόφορε. Σημασία έχει τα λάθη σου να μην προκαλούν επαναλαμβανόμενη δυστυχία σε εσένα και τους ανθρώπους δίπλα σου. Κι αυτό διότι η μόνιμη απαξίωση του εαυτού σου και των άλλων δημιουργεί απωθημένα που μόνο χειρότερη μπορούν να κάνουν τη ζωή σου.
Φυσικά εκατοντάδες πνιγμένοι στα κόμπλεξ τους Έλληνες δεν θα κρίνουν απλά το Αν αλλά θα ξεράσουν κάθε διανοητική τους καθυστέρηση σε έναν δημιουργό που είναι νέος, ωραίος, παράγει κατ'επανάληψη και έχει απήχηση [στις ηλικίες 12 με 17 και όχι μόνο].
Τιμωρούμε ό,τι ζηλεύουμε. Είναι γνωστό.
Δεν θέλω να πέσω σε αυτή την παγίδα.
Καταλήγει ενίσχυση της αυτοεκτίμησης μας να σεβόμαστε την προσπάθεια του άλλου.
Στο κάτω κάτω της γραφής, όπως και στο ουέμπ, ουδείς μας εκβιάζει να ανταποκριθούμε στο έργο του οποιουδήποτε.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο ίδιος θα πάψει και να παράγει έργο.
Labels: Movies
Skyfall - James Bond τζάμπα τα 007 ευρώ
Μου αρέσει ο κινηματογράφος. Πιστεύω πως κάποιες ταινίες πραγματικά αξίζει να τις βλέπεις αποκλειστικά σε τεράστια οθόνη. Ειδικά αυτές τις περιπέτειες όπου η παραγωγή δεν λυπάται να καταστρέψει 48 αυτοκίνητα, 32 κτίρια, 17 τραίνα κ.τ.λ.
Ένα σενάριο χωρίζεται σε τρία μέρη.
Το πρώτο μέρος λέγεται Δέση και καταλαμβάνει το 1/4 της ιστορίας.
Σε αυτό το πρώτο μέρος γνωρίζουμε τον ήρωα.
Συχνά γνωρίζουμε και το τέλος της ιστορίας. Ο σεναριογράφος πάντα γνωρίζει το τέλος πριν αρχίσει να γράφει. Ή τουλάχιστον έτσι πρέπει.
Το δεύτερο μέρος λέγεται Σύγκρουση και καταλαμβάνει τα 2/4.
Μεταξύ του πρώτου και δεύτερου μέρους μεσολαβεί η 1η κρίσιμη σκηνή. Εκεί που αλλάζει πορεία η ιστορία.
Το τρίτο μέρος καλείται Λύση. Καταλαμβάνει το 1/4 της ταινίας.
Σενάριο δεν είναι μόνο οι διάλογοι. Είναι ακόμα και οι παύσεις. Είναι όλες οι σκηνές εφόσον αφηγούνται τμήμα της ιστορίας.
Ένα σεμινάριο σεναρίου που παρακολούθησα πρόσφατα δεν με έμαθε να γράφω σενάρια [αυτό απαιτεί ταλέντο,αυτοπειθαρχία και αυτοδιάθεση]. Με έμαθε όμως να βλέπω διαφορετικά τις ταινίες. Να εκτιμώ περισσότερο πράγματα που πριν δεν τα αντιλαμβανόμουν.
Εν πάση περιπτώσει, τίποτε από τα παραπάνω δεν τηρείται στο Skyfall.
Η ταινία δεν έχει δομημένη ιστορία. Τουλάχιστον όχι τέτοια που να σε κάνει να αγωνιάς για την συνέχεια.
Η δύναμη της ταινίας είναι ο ρόλος του Χαβιέρ Μπαρδέμ και η ιστορία που αυτός αφηγείται.
Ο Χαβιέρ Μπαρδέμ είναι σπουδαίος ηθοποιός. Η ερμηνεία του είναι ασύλληπτη. Κι εφόσον ένας κακός χαρακτήρας ως αβανταδόρικος, περιγράφεται καλύτερα, ο ρόλος του έδωσε μία μεγάλη δυνατότητα να επιδείξει το ταλέντο του.
Οι γυναίκες που συμμετέχουν στην ταινία και συνοδεύουν τον πράκτορα Μποντ είναι τρεις εάν δεν κάνω λάθος. Όμορφες αλλά όχι εκθαμβωτικής παρουσίας. Όχι επειδή αυτές δεν είναι εκθαμβωτικές αλλά επειδή δεν δόθηκε από το σενάριο τέτοια δυνατότητα στους ρόλους τους.
Ο Ντάνιελ Κρεγκ μου αρέσει ως κινηματογραφική παρουσία. Είναι αξιοπρεπής.
Η ταινία χωρίζεται σε τρία μέρη.
Το πρώτο μέρος είναι το τέλος αλλά χωρίς ιδιαίτερες εξηγήσεις. Υποψιάζεσαι πως οι εξηγήσεις θα έρθουν με την ώρα αλλά η ώρα περνά και το μόνο που έρχεται είναι η κούραση.
Το δεύτερο μέρος είναι μία έκρηξη περιπέτειας σχεδόν άνευ λόγου αλλά οκ, that's James Bond.
Και το τρίτο μέρος είναι η κεντρική ιστορία μάλλον, όπου αποκαλύπτονται και επιδεικνύονται τα παιδικά τραύματα των ηρώων. Χωρίς πολλές εξηγήσεις πάλι.
Πάμε στα πιο προσωπικά τώρα:
Ο Τζέιμς Μποντ πέφτει από μία γέφυρα. Δεν πέφτει δα κι από την στρατόσφαιρα. Από πού κι ως πού Skyfall;
Update:
Μία ώρα online το ποστ , έλαβα διάφορες ερμηνείες του skyfall αλλά η αλήθεια ήρθε από το facebook.
Update:
Μία ώρα online το ποστ , έλαβα διάφορες ερμηνείες του skyfall αλλά η αλήθεια ήρθε από το facebook.
Φυσικά σώζεται. Δεν μαθαίνουμε ποτέ πώς και από ποιον. *
Η Ελληνίδα που συμμετέχει είναι μία γλυκύτατη κοπέλα ιδιαίτερης ομορφιάς αλλά θάφτηκε σε δυο μουγκές σκηνές στο πρώτο μέρος της ταινίας. [Αυτό για να μη λέμε πως μόνο η Ελλάδα θάβει τα παιδιά της. Αφού της δώσατε ρόλο βρε άνθρωποι , δώστε και δυο ατάκες να πει! Καλό θα έκανε στην ιστορία. Θα έδινε αν όχι απαντήσεις , έστω κάποιες υποψίες απαντήσεων για το πώς έφτασε ο Μποντ εκεί.] Το βασικό είναι βέβαια πως ο Πράκτορας σώζεται και βρίσκει και γκόμενα και μπαρ.
Από την αρχή της ταινίας, μαθαίνεις πως όλος ο σαματάς γίνεται για μία λίστα. Η αντίδραση "πάρτε ένα τηλ τον Βαξεβάνη ρε παιδιά" δεν πιστεύω πως ήταν αποκλειστικά δική μου σκέψη εκείνη τη στιγμή.
Ο Θεός της τεχνολογίας στην ταινία παρουσιάζεται ως ένας πιτσιρικάς που τελικά δεν είναι τόσο έξυπνος όσο νομίζει και φοβάται να μπει σε αεροπλάνο. Ωραία ιδέα έχουν για τον κόσμο "μας" αυτοί που έγραψαν το σενάριο. Πώς δεν τον έδειξαν να κάνει Like πουθενά στο facebook..απορώ.
Φοβερή η σκηνή που 3-5 βαγόνια από το Μετρό του Λονδίνου [μέρα] πέφτουν σε μία καταπακτή χωρίς να υπάρχουν επιβάτες μέσα σε αυτά.
Όποιος "έντυσε" τον ρόλο του Χαβιέρ Μπαρδέμ ,Τρύφωνα Σαμαρά έχει πολλά παιδικά τραύματα κι ακόμα περισσότερα κοινωνικά απωθημένα.
Πράγματι ο Μποντ παρουσιάζεται πολύ ..ανθρώπινος, αλλά ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο πρέπει να απομυθοποιηθεί ένας ρόλος που καθόλου δε μας θυμίζει έναν γείτονα, ξάδερφο ή φίλο.
*Δεν κοιμάμαι στον κινηματογράφο.
1. Γιατί αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι σωστό
2. Γιατί αν μη τι άλλο έχω μία περιέργεια να δω μία ιστορία που εγώ επέλεξα να παρακολουθήσω
3. Γιατί δε μπορώ να κοιμηθώ αν ακούγεται έστω και ελάχιστος θόρυβος.
Σε όλο το τρίτο μέρος της ταινίας κοιμόμουν. Με ενοχλούσαν λίγο βέβαια οι εκκωφαντικοί θόρυβοι καταστροφών αλλά ήταν αργά, ήμουν κουρασμένη κι έγειρα.
Τα γαριδάκια και η σοκολάτα που με τάιζαν με ξυπνούσαν για κανένα δεκάλεπτο. Μετά υπέκυπτα και πάλι στην γαλήνη των κλειστών βλεφάρων.
Δεν ξέρω πώς ακριβώς τελείωσε η ταινία [αν και όλο και κάτι πήρε το μάτι μου] αλλά και δεν με ενδιαφέρει.
Το Skyfall είναι μία πολύ ωραία ταινία εάν είσαι μέχρι 15 ετών. Εάν είσαι πάνω από 15 και σου αρέσει κιόλας, έχουμε θέμα.
[Μα, τους θεούς του ουέμπ αυτός εδώ που λέει: "I plan to see Skyfall a few more times before the year's out" δεν γνωρίζω τι ακριβώς πίνει..]
Labels: Movies, Personal
Τετάρτη
Tutorial στο διαδίκτυο. Ένα δώρο των θεών του ουέμπ.
Τετάρτη
Γολγοθά συνέχεια με συγκρατημένη αισιοδοξία εφόσον κάθε βήμα μπροστά με αναγκάζει να αναζητήσω γνώση δέκα βήματα πίσω αλλά αν μου έλεγε κάποιος πριν 20 χρόνια πως θα μπορούσα να λύνω τέτοιου επιπέδου απορίες και να αποκτώ τέτοιας δυσκολίας γνώσης, δωρεάν από το σπίτι μου, θα του έλεγα πως υπερβάλει ζώντας περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας.
Η συγγραφή και παρουσίαση tutorial [=διδακτικών κειμένων= how to= πώς να κάνεις κάτι] και στο διαδίκτυο - όπως και στην αναλογική ζωή - είναι ένας συνδυασμός ταλέντου, εμπειρίας και διάθεσης για προσφορά.
Αυτό τον καιρό ζω κυριολεκτικά μέσα στο Google.
Τις ημέρες που φτάνω να διαβάζω 10 ώρες, περνώ τις 3-4 τουλάχιστον γκουγκλάροντας, βρίσκοντας, δοκιμάζοντας, απορρίπτοντας, αποτυγχάνοντας και άντε πάλι απ'την αρχή.
Το 70% των tutorial βέβαια είναι gtp [αν δεν ξέρετε τι σημαίνει gtp στοχαστείτε ελεύθερα από πού μπορεί να προέρχονται τα αρχικά -εις την ελληνική], αλλά για αυτό το θαυματουργό 30% που σε βοηθά χωρίς να σε πνίγει ,χωρίς να σε δεσμεύει ώρες ατελείωτες και χωρίς να σε απογοητεύει στο τέλος για οποιονδήποτε λόγο, αξίζει όσο χρόνο κι αν μείνεις στο google search.
Πανεπιστήμια, ακαδημαϊκοί, επαγγελματίες, χρήστες με απλά προσωπικά blog όπως το δικό μου, παρέχουν έναν πλούτο εξηγήσεων κι αν είσαι υπομονετικός θα βρεις οπωσδήποτε αυτό που ταιριάζει στην αντίληψη σου για να κατανοήσεις και να προχωρήσεις.
Ένα σωστό tutorial έχει παραδείγματα βήμα βήμα.
Δεν σε στέλνει να κατεβάσεις προγράμματα με δοκιμαστική λειτουργία λίγων ημερών.
Έχει screenshot [=αποτυπώσεις εικόνας].
Δεν θεωρεί δεδομένο πως ξέρεις αλλά πως δεν έχεις ιδέα.
Ένα σωστό tutorial δεν είναι τεράστιο. Παρέχει τα βασικά για να ξεκινήσεις.
Σε προϊδεάζει για αλλαγές που ίσως συναντήσεις σε νέες εκδόσεις προγραμμάτων.
Παρέχει link=συνδέσμους σε ό,τι μπορεί να χρειαστείς.
Οι γονείς πρέπει να μάθουν στα παιδιά να αναζητούν βοήθεια στο διαδίκτυο για όλα τα μαθήματα, για όλα τα ενδιαφέροντα. Πέρα από αντιγραφές.
Να, ένα παράδειγμα που βρήκα πληκτρολογώντας στο google search "ασκήσεις διακρίνουσας".
Να, κι ένα άλλο που "τσίμπησα" τυχαία στην αναζήτηση "ασκήσεις ολοκληρώματα"
Δείτε τα αποτελέσματα στην αναζήτηση "υποδείγματα εκθέσεων"
Δοκιμάστε ό,τι άλλο θέλετε συμπληρώνοντας την λέξη tutorial για να μάθετε ίσως μία γλώσσα προγραμματισμού..
..
Το έτος 2012 είναι ανθρώπινο να μη γνωρίζεις -η γνώση δεν είναι ακόμα..ενέσιμη- αλλά είναι απαράδεκτο να μη θέλεις να μάθεις, να μη ξέρεις πώς ή να νομίζεις πως δε μπορείς.
Εχθές έλεγα σε έναν φίλο πως υπάρχουν χρήστες του διαδικτύου και χρήστες του facebook.
Απολύτως διαφορετικές "ράτσες".
Με ισχυρές γονιδιακές διαφορές στην αντίληψη της δυναμικής τόσο του διαδικτύου όσο και της παρουσίας τους εδώ.
Δημιουργήστε κι εσείς γνώση που να βοηθά. Όχι απλά γνώση που να στέκει σαν ακαδημαϊκός ή ερευνητικός λόγος δυσκολότερος στην κατανόηση του κι από ένα ποίημα γραμμένο στα σανσκριτικά. Ούτε σαν λόγος που ζητά απλά το χειροκρότημα.
Στις δύσκολες οικονομικά και κοινωνικά εποχές που αναγκαζόμαστε να ζήσουμε, η προσφορά γνώσης σε πρακτικά επίπεδα εφαρμογής είναι ένα μεγάλο δώρο. Ένα δώρο που έκαναν και σε εμένα -μεταξύ πολλών άλλων , φαντάζομαι- κάποιοι..μικροί θεοί του ουέμπ. Και τους ευχαριστώ θερμά.
Λίγα από όσα αναζήτησα την τελευταία εβδομάδα και μετά από πολλά απογοητευτικά κλικ, μου άνοιξαν τον δρόμο για να συνεχίσω την μελέτη μου, είναι:
I don't know who u r, but thanks a million guys..
Labels: Education, Knowledge, Personal, Remember, Web
Τρίτη
Της διπλωματικής ο Γολγοθάς είναι για τους λεβέντες [Μέρος α]
Τρίτη
Είναι περίπου ένα τρίμηνο που έχω αρχίσει την μελέτη για την διπλωματική μου κι ενώ το έχω πάρει απόφαση πως χρειάζομαι περίπου 13,5 χρόνια για να την ολοκληρώσω [...] στο μυαλό μου φτιάχνω ταινίες με τον Σούπερμαν που με σώζει με κάποια συμπαντική επιφοίτηση και τελειώνω στο πατ κιουτ.
Νεβέρδελες που λένε και τα papers που μελετώ, σκέφτηκα να δώσω κάποιες συμβουλές που πολύ θα ήθελα να τις γνωρίζω πριν περάσουν αυτοί οι τρεις μήνες.
Το google μικρό μου πόνυ γνωρίζει τα πάντα. Σε πλείστες δε περιπτώσεις γνωρίζει περισσότερα από όσα πρέπει. Τουτέστιν όσο ευφάνταστο ή απλά σύγχρονο και αν είναι το θέμα σου θα βρεις πάνω από 100 μελέτες - για να μην αναφέρω τι θα γίνει αν περάσεις από το Google Scholar όπου λες και διανυκτερεύουν σχεδόν όλα τα πανεπιστήμια του γαλαξία.
Αν αρχίσεις να κατεβάζεις ό,τι βρεις, στο τρίμηνο θα έχεις σαλέψει από το διάβασμα που σε περιμένει κι αυτό διότι τα σατανικά αυτά papers κυοφορούν μία επικίνδυνη δυναμική στα πάνλευκα ενδότερα . Πηγές! - δε χόρορ δε χόρορ
Hence - που λένε επίσης οι ξένοι ακαδημαϊκοί- εσύ θα έχεις κατεβάσει καμιά 30αριά pdf [εγώ άγγιξα τα 50 κι εκεί μια φωνή μέσα μου φώναξε: σε πόσα χρόνια είπαμε θα τελειώσεις τσιριμπίμ τσιριμπόμ;..] αλλά θα αναγκαστείς εκ των πραγμάτων να αναζητήσεις και να κατεβάσεις και καμιά 30αριά άλλα που προέρχονται από τις πηγές.
Ξεκινάμε λοιπόν με 5-6 βασικά paper που καταλαβαίνουμε πως αφορούν το θέμα μας κι ευχόμαστε να μη ξεπεράσουμε τα 50 download πηγών κατά την μελέτη τους.
Ξέρω πως ίσως σε πικράνω τώρα αλλά χωρίς αγγλικά δε πας όχι διπλωματική αλλά ούτε στο περίπτερο απέναντι.
Κι όχι απλά αγγλικά χάου γιου ντούιν. Ικανοποιητικά υψηλού επιπέδου ανεξαρτήτως ύπαρξης πτυχίου.
Αντίσιοναλυ - που επίσης λένε και τα papers- εάν πληρώνεις αμαρτίες και το θέμα σου είναι τεχνικής υφής θα χρειαστείς λεξικό αντίστοιχων όρων διότι πλούσια η ελληνική γλώσσα οπωσδήποτε αλλά κι αυτοί οι άτιμοι οι Άγγλοι ιδιαιτέρως επινοητικοί και πώς να μεταφράσεις το trustor και trustee π.χ.;
Το οποίο μου θυμίζει να σου υπενθυμίσω πως εξαρχής καλό είναι να δημιουργήσεις ένα λεξικό μεταφράσεων διότι συχνά πυκνά θα συναντάς τους ίδιους όρους κι είναι κρίμα να πολεμάς να θυμηθείς κάθε φορά πώς το είχες μεταφράσει.
Πέραν των pdf που θα αποθηκευθούν, των λεξικών που πρέπει να δημιουργηθούν, των πηγών που πρέπει να αναζητηθούν , όλων αυτών που πρέπει να μεταφραστούν αλλά και να μελετηθούν δια να κατανοηθούν, υπάρχει και το κερασάκι του ιμπλιμεντέισιον -γκαντέμω Λαγκάρντ.
Διότι αυτό σημαίνει άλλες 3000 αναζητήσεις μέχρι να ανακαλύψεις τι χρειάζεσαι ακριβώς, πού θα βρεις αυτό που χρειάζεσαι [όταν κάτι δηλώνεται open source ΠΟΤΕ ΜΗ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ OPEN SOURCE διότι είναι πολύ πιθανό να ψάχνεις να το βρεις κι αυτό να είναι άφαντο- ήρεμη είμαι, ευχαριστώ] κι άντε ξανά αναζητήσεις [το google καμιά μέρα που θα μπω θα μου εμφανίσει μήνυμα: Δώσαμε! Δώσαμε! ] για να δεις πώς εγκαθίστανται όλα αυτά [no no no η τεχνολογία δεν είναι και τόσο friendly εκτός αν είσαι απλός user βέβαια για αυτό μη γκρινιάζεις φρενδ και φόλοερ] πώς δουλεύουν μεταξύ τους, ΑΝ δουλεύουν όλα αυτά μαζί και κάθε μελέτη παραγράφου [όχι ολόκληρου pdf, απλής παραγράφου] μπορεί να σε οδηγεί σε άλλες 10 αναζητήσεις, εγκαταστάσεις, ασυμβατότητες etc. etc.
Στο τρίμηνο πάνω θα παραμιλάς λοιπόν κι έτσι θα πορεύεσαι..
αγκαλιά με δυο ντεπόν κι άπειρα Οοοομμ..
Labels: Education, Personal, Remember
Σάββατο
Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι αλλά δεν λυπήθηκε τον Σμαραγδή
Σάββατο
Αποδείξεις φυσικά δεν έχω αλλά οι ενδείξεις είναι αρκετές.
Η ταινία πρέπει να ήταν "παραγγελιά" ομογενών [είτε αυτών με τα 600 δις ή άλλων], μια παραγγελιά που εξαγόρασε έναν ολόκληρο Σμαραγδή και του επέβαλε ένα τραγικό κάστιγκ [οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα] και ένα παιδαριώδες σενάριο [φυσικά και γράφτηκε 33 φορές το σενάριο-έτσι συμβαίνει στην 5η δημοτικού] γεμάτο κλισέ λευκώματος της εποχής του '80.
Δεν νομίζω πως έχω τρολάρει περισσότερο σε αίθουσα κινηματογράφου στη ζωή μου όσο εχθές.
Μετά τα πρώτα 10 λεπτά είναι αδύνατο να σταματήσεις να σχολιάζεις ξεκαρδισμένος ή αποσβολωμένος, με μοναδική εναλλακτική να φύγεις βρίζοντας για την εξαπάτηση.
Ένα μείγμα κακοραμμένων σκηνών που δεν έχουν αποφασίσει αν θα αφηγηθούν μία ιστορία ως παραμύθι ή θα σε εξοργίσουν που ούτε να σε παραμυθιάσουν δεν κατορθώνουν.
Μία ταινία όπου ένας πυροβολισμός [πιθανότατα δεν ήταν πυροβολισμός αλλά τόσα άτομα θα βάζαμε στοίχημα πως ήταν πυροβολισμός] καταλήγει στην αφήγηση για τον .."πνιγμό" του χαρακτήρα...
Μία Ελληνίδα μάνα που ξεκινά την ταινία με μία σκηνή που βρίζει και καταριέται τον γιο της [υπό τύπο αστεϊσμού; κουλτούρας; τι;]...κι αργότερα σε μία άλλη σκηνή, απευθύνεται στον γιο που έχει χρόνια να συναντήσει [ίδια κι απαράλλαχτη η μάνα εντωμεταξύ] σε μία τρίλεπτη σκηνή, κοιτάζοντας την θάλασσα...λες κι ήταν σκηνή σαπουνόπερας όπου ο ένας μιλά στην πλάτη άλλου για να φαίνονται και τα δύο πρόσωπα στην κάμερα..λέγοντας κλισεδιάρικες μπούρδες - υποψιάζομαι από κάποιον που ούτε καν σωστά ελληνικά δε γνωρίζει..
Ένας ρόλος γιου που θυμίζει Πάστα Φλώρα [α, Στέλιο ήρθες; Δεν σε πρόσεξα]...που ξαφνικά κι αφού μεγάλωσε δίπλα στον Έλληνα πατέρα του αναφώνησε "Πατέρα στην Ελλάδα θα κάνουν επανάσταση"..
Ένας ρόλος Ρωσίδας και πόρνης και φίλης και νταντάς [έτσι δημιουργούνται οι προκαταλήψεις φίλε..] - πάραυτα εξαιρετική η ερμηνεία της Φωτεινής Μπαξεβάνη εάν δεν κάνω λάθος..
Μία Κατρίν Ντενέβ βαρετή σε σημείο ανυπαρξίας..
Ένας Λαζόπουλος που καλύτερα να έπαιζε τον εαυτό του παρά αυτόν τον άνευ νοήματος χαρακτήρα..
Ένας Βούρος που ακόμα δεν κατάλαβα τι είπε, γιατί το είπε και τελικά γιατί συμμετείχε..
Το ίδιο για τον Σόμερ..
Ένας Παπακαλιάτης που σήμερα έμαθα πως υποδύεται τον πρίγκιπα Ποτέμκιν και που με το βλέμμα του σε οδηγούσε σε άλλους συνειρμούς άσχετους με την ταινία και φυσικά επισκίαζε την βαρετή Κατρίν Ντενέβ..
Μία κόρη που δεν επέστρεψε στον πατέρα της για τα χρήματα αλλά κατέληξε να διαχειρίζεται τα πάντα σαν κέρβερος..
Μία σκηνή τουφεκισμών [εμφύλιος γαρ] όπου όλοι έτρεχαν να κρυφτούν πίσω από τις πέτρες αλλά οι δύο ήρωες όρθιοι σε μία τρίλεπτη+ σκηνή συζητούσαν για ώρα - επαναλαμβάνω: Όρθιοι - κι ο ένας μάλιστα ευχαρίστησε τον άλλο -θα στο πω ωμά για να το νοιώσεις- που πήδηξε την γυναίκα του κι έτσι την έκανε ευτυχισμένη ..
Ένας Βαρβάκης πονηρός αλλά αφελής, αφημένος στα χειροκροτήματα και τους πληρωμένους φίλους που πιθανότατα κάποια στιγμή του φούσκωσαν τα μυαλά και τον γέμισαν φιλοδοξίες να γίνει ..ήρωας στην χώρα του..
..την οποία χώρα ούτε κατάλαβα πώς έσωσε ούτε πότε
Όταν βγήκαμε από τον κινηματογράφο είχα σταματήσει να γελώ κι είχα αρχίσει να θυμώνω. Ειδικά όταν ο ένας της παρέας έκανε την απλή παρατήρηση "4 άτομα είμαστε, επί 7 ευρώ, τζάμπα 28 [έλεος..άκου εκεί 32] ευρώ".
"Την ταινία θα την δουν και τα σχολεία" είπε μία φίλη.
Κι εκεί "έσπασα". Γιατί;
Labels: Movies, Personal, Remember
Τετάρτη
Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. Σου πω..
Τετάρτη
Μια και προσφάτως είχα γενέθλια και το πήρα απόφαση πως όχι μόνο δεν είμαι πια παιδούλα αλλά οσονούπω δε θα ανήκω και στα νεανικά κοινά της τηλεόρασης, δράττομαι της σημερινής ημέρας να σου πω λατρεμένε αναγνώστη μερικά λογάκια που θα ήθελα πολύ να μου έχει πει και μένα κάποιος σε διάφορες στιγμές [ανεξάρτητα με το ότι αποκλείω να τον λάμβανα υπόψη μου, διότι η ορμή της περιστασιακής εμμονής είναι τόσο δυνατή που σπανίως κατορθώνει να πετύχει κάποιος καταλυτικό ρήγμα σωτηρίας].
1. Στη ζωή θα κάνεις μαλακίες. Πολλές. Αν δεν κάνεις, δεν ζεις. Ή ζεις απόλυτα προστατευμένος. Άρα δε ζεις. - Και θα φας χαστούκια και θα δώσεις. Move on. Έτσι ενηλικιώνεται ο άνθρωπος κι έτσι εφαρμόζει κάθαρση στα περιβάλλοντα του.
2. Τις πίκρες σου να τις θρηνείς με ημερομηνία λήξης. Τίποτα δεν διαρκεί. Όχι επειδή εσύ θα αποφασίσεις έτσι αλλά επειδή έτσι λειτουργεί η ζωή, το σύμπαν. Το σύμπαν είναι αυτό που θα σε χαστουκίσει να συνέλθεις. Πρόλαβε το.
3. Ναι, είναι Κοελίδικη παράνοια να χαμογελάς περιμένοντας το θαύμα ή να βιώνεις ένα μόνιμο σύνδρομο Πολυάννας, όμως η αλήθεια είναι πως η ζωή είναι κβαντική. Δια της παρατηρήσεως επεμβαίνεις στο αποτέλεσμα. Δια της συμμετοχής δε, φέρεις μεγαλύτερη δυνατότητα να προκαλέσεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
4. Όταν χάσεις έναν δικό σου άνθρωπο θα ενηλικιωθείς. Όποια κι αν είναι η ηλικία σου θα νοιώσεις σαν 18 που έγινε σε μια μέρα 68. Δύσκολο το ξύπνημα. Το ράπισμα μεγάλο. Προχώρα. Αυτό θα ήθελε και ο άνθρωπος σου. Να σε δει να ζεις χωρίς αυτόν αλλά μαζί μ'αυτόν πιο συνειδητά από ποτέ.
5. Οι επιλογές που μας καθορίζουν είναι τα Όχι μας. Τα Ναι είναι ο συμβιβασμός μας. Χρειάζεται το Ναι αλλά δεν προϋποτίθεται για όποια επιτυχία.
6. Μη στρουθοκαμηλίζεις. Σε γνωρίζουν και άλλοι εκτός από εσένα. Συχνά σε γνωρίζουν περισσότερο από ό,τι εσύ εσένα.
7. Οι φίλοι σου δε θα είναι πάντα σύντροφοι ζωής. Να τους δικαιολογείς και να τους συγχωρείς. Αλλά να μη ξεχνάς. Για να προλαβαίνεις τα άσχημα. Κι αν θέλουν να φύγουν, να τους αφήνεις.
8. Να μην πιστεύεις όσους μόνο σε χειροκροτούν. Αυτό το λάθος μην το κάνεις πολλές φορές. Δε θέλει πολύ να γίνει το χειροκρότημα ξανάστροφο χαστούκι.
9. Να έχεις ενδιαφέροντα. Πολλά. Βιβλία, μουσική, γυμναστική, χορός, μοντελισμός, μουσική, ταξίδια, σπουδές. Δεν υπάρχει πιο βαρετός άνθρωπος από αυτόν που δεν έχει να σου πει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό, κάτι που να λέγεται με ενθουσιασμό. Με σπίθα. Κι αυτά τα ενδιαφέροντα θα είναι ίσως η σωτηρία σου τις ώρες ή τις μέρες που η ανάσα σου θα πνίγεται.
10. Να σέβεσαι όσους σε σέβονται. Να θαυμάζεις και να εκτιμάς. Αυτός θα είναι ο έρωτας. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι έρωτας. Είναι παγίδα.
Labels: Personal, Remember
Δευτέρα
erofili synopsis
Δευτέρα
Δεν μπορώ να πω πως έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση με το θέατρο. Παρόλα αυτά, πέρασα τα πρώτα παιδικά μου χρόνια στο Ναύπλιο κι έτσι η πρώτη μου επαφή με το θεατρικό σύμπαν έγινε μέσα από την Επίδαυρο.
Μία τέτοια έναρξη στη ζωή σε μαθαίνει με έναν αυτόματο τρόπο να σέβεσαι καταρχήν τον χώρο. Ακολούθως την προσπάθεια και τέλος την ερμηνεία και την αισθητική.
Εχτές επιλέξαμε με μία φίλη να ρισκάρουμε [απορώ πώς δεν σκέφτηκα καν να γκουγκλάρω πληροφορίες για την παράσταση] και να παρακολουθήσουμε την παράσταση Erofili Synopsis από την Εταιρεία Θεάτρου Χώρος σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου που επισκέφθηκε την πόλη μας.
Καταβάλω προσπάθεια να διαγράψω από την μνήμη μου τον πανύβλακα που έφερε μωρό στον χώρο το οποίο φυσικά άρχισε να ουρλιάζει μόλις ξεκίνησε η παράσταση με ένα πρώτο τρομακτικό σκηνικό, την πανηλίθιο πίσω μας που αποφάσισε κατά την διάρκεια της παράστασης να την συζητά χαμηλόφωνα με την διπλανή του και ύστερα να γελά μέχρι που ξεκουμπίστηκε κι έτσι δεν τον δείραμε, την βλαμμένη που έπαιζε με το χαρτάκι της καραμέλας τσίκι τσίκι στην πιο συγκλονιστικά δραματική στιγμή της παράστασης και κάποια άλλη που θεωρούσε πως το φως του κινητού της όταν το άνοιγε καθόλου δεν βίαζε την σκοτεινή ατμόσφαιρα [α, και τον κλασικό βλάκα που άφησε ανοικτό το κινητό και χτύπησε],
καταβάλλοντας προσπάθεια να υπερνικήσω λοιπόν όλες αυτές τις βίαιες επιδρομές, μπόρεσα να αφεθώ και να συγκλονιστώ κυριολεκτικά από το λιτό πλην δραματικά επιβλητικό σκηνικό, τον χορό που σε οδηγούσε σε μία άλλης πραγματικότητας οπτική* , τον λόγο της Κρητικής Αναγέννησης όπως έμαθα σήμερα με κάποια αναζήτηση πληροφοριών, δύσκολο λόγο, ρυθμικό σαν ράπισμα, τις μάσκες που δέσμευαν την λογική στην οπτική μίας άλλης αλήθειας, ενός κόσμου άλλου από αυτό που νόμιζες πως παρακολουθείς.
Διαβάζω σήμερα, που ακόμα δεν έχει ατονίσει η αισθητική που μας κυρίευσε, πως
"Ο Σίμος Κακάλας παρουσιάζει μια νέα εκδοχή της «Ερωφίλης» του Γεωργίου Χορτάτση" και πως "Δημιουργήθηκε ένα σχεδίασμα παράστασης επικεντρωμένο στην ρυθμική κατανόηση θα λέγαμε του δεκαπεντασύλλαβου με όχημα συγκεκριμένους χορούς και μουσική της Κρήτης" [πηγή]
Η φράση:
"Τρεις γυναίκες επί σκηνής - Tρεις μάσκες - Tρεις συγκλονιστικές ερμηνείες" [πηγή]
είναι η αλήθεια στον απόλυτο και ίσως βίαιο ολοκληρωτισμό της.
Η παράσταση erofili synopsis δεν είναι για όλους. Όπως δεν είναι απαραίτητα για όσους θεωρούν πως έχουν λάβει έστω ακατέργαστα οποιαδήποτε θεατρική παιδεία.
Η παράσταση erofili synopsis είναι για όσους είναι έτοιμοι να συγκλονιστούν από τον σεβασμό που προκαλεί η σκληρή δουλειά, η ακατάπαυστη ένταση ποιότητας και το σκηνικό που σε καθηλώνει μέσα σε μία δημιουργική υπερ-συνείδηση. .
Σε όλους τους συντελεστές ένα τεράστιο Μπράβο και Ευχαριστώ.
* Η φωτογραφία είναι από την δεύτερη πηγή που δίνω μέσα στο κείμενο. Εκεί μπορείτε να βρείτε άλλες δύο εικόνες. Σε αυτή την εικόνα που δημοσιεύω, η γυμνή γυναικεία πλάτη με την μάσκα στο κεφάλι δημιουργεί την παραίσθηση ενός άντρα...
Labels: Creativity, Remember, Theatre
Σάββατο
Σπουδάζω στο διαδίκτυο [free online courses]
Σάββατο.jpg)
Πιθανότατα έχω προσεγγίσει το όριο κορεσμού στο social networking διότι οι σχέσεις ,το interactivity δηλαδή, ναι μεν δημιουργεί διόδους αλλά σε συνοδεύει και με μία ακμάζουσα όχληση.
Διότι δεν είναι μόνο το πλήθος της υπερ-πληροφορίας ή της σαχλαμάρας , είναι και η συχνότητα βομβαρδισμού από αυτές.
Ευτυχώς για την δική μου "διαδικτυακή γενιά", έχουμε ζήσει και εποχές ουέμπ χωρίς το επιτακτικό response rate των σημερινών facebook & twitter.
Κάθε σύγκριση δε του τότε με το τώρα είναι αποκαρδιωτική. Προ social networking μάθαινα πολλά περισσότερα στο διαδίκτυο από ό,τι τώρα.
Τώρα ναι μεν λαμβάνω πιο γρήγορα πληροφορίες κι έχω αναπτύξει κρίση στο φιλτράρισμα αυτών [και των σχέσεων μου με τις συνδέσεις μου] αλλά η γνώση με την μορφή μάθησης είναι μηδαμινή εφόσον σπανίως μένει χρόνος για κάτι τέτοιο.
Παρασυρόμαστε από μία ψυχαγωγία που πλέον στο μεγαλύτερο ποσοστό της μας μετατρέπει σε τρίχρονα ή σε μία διαδραστικότητα που τελικά καμία σχέση δεν έχει με υγιή διάλογο [συχνότατα όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μας η αντίδραση είναι είτε η εσκεμμένη παρερμήνευση είτε ένας καταιγισμός προσβολής που φυσικά μόνο ρητορική δεινότητα δεν αποδεικνύει].
Ζώντας μία καταστροφική εξέλιξη αξιών δε στη χώρα, αρκούμαστε να εκτονώνουμε τα απωθημένα μας σε status & tweets απαλείφοντας εντελώς από τη μνήμη και την όποια λογική μας πως το διαδίκτυο μπορεί να προσφέρει σε εμάς πολλά περισσότερα από ό,τι εμείς σε αυτό.
Κι αυτό επειδή το πρώτο εξαρτάται από πολλούς ενώ το δεύτερο είναι αποκλειστικά ατομική ευθύνη.
Η Παιδεία, η Εκπαίδευση και η Μόρφωση έχουν πολτοποιηθεί ως έννοιες και πραγματικότητες στην Ελλάδα. Μαζί με αυτές και κάθε αξιοπρεπής προσδοκία διασύνδεσης αυτών με την αγορά εργασίας.
Η γνώση όμως σχεδόν ποτέ δεν ήταν υποχρέωση των άλλων προς εμάς παρά μόνο ευθύνη δική μας προς τον εαυτό μας.
Είτε μπορείς να σπουδάσεις πληρώνοντας λοιπόν, είτε δοκίμασες και απέτυχες, το διαδίκτυο είναι εδώ για να σου προσφέρει γνώσεις και μάλιστα με εκπαιδευτική δομή έτσι που ούτε θα το φανταζόσουν ίσως 5 χρόνια πριν.
Harvard και MIT δημιουργούν το edX ένα πρόγραμμα δωρεάν σπουδών με θεματικές [courses] που αφορούν κυρίως την επιστήμη των υπολογιστών.
Το University of Illinois συνεργάζεται με το Coursera το οποίο συστήνεται ως social entrepreneurship company.
Το Coursera έχει απίστευτα courses με ποικίλες θεματολογίες.
Στο Berkeley εντόπισα ένα course με τίτλο Physics for Future Presidents
Στο MIT υπάρχει το OCW [OpenMITCourseware] επίσης με πολλές θεματικές όπως για παράδειγμα Introduction to Aerospace Engineering and Design.
Να μη ξεχάσω και το Codecademy όπου πραγματικά μαθαίνετε πολύ εύκολα τα βασικά [και κάτι παραπάνω] του προγραμματισμού.
Φυσικά θα πρέπει να γνωρίζετε αγγλικά διότι όλα τα courses είναι στην αγγλική γλώσσα αλλά μέχρι να ξυπνήσουμε εκπαιδευτικά στην Ελλάδα ή μέχρι να μάθουμε να εκτιμούμε το δωρεάν [λέγοντας ευχαριστώ και όχι ξερνώντας τα κόμπλεξ της δικής μας τελικά δειλίας στη ζωή], προστίθεται και μία τρίτη επιλογή στις γνωστές δύο "πληρώνεις ή το βουλώνεις" της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η επιλογή "free online courses" που μεταφράζεται "μπορούσα να μάθω στο διαδίκτυο κι έμαθα".
Personal Note
Στο Coursera έχω δηλώσει συμμετοχή στο Social Networking Analysis. Το πιο πιθανό είναι να το παρατήσω διότι οι απαιτήσεις μελέτης για την διπλωματική μου είναι υψηλές αλλά δοκιμάζω γιατί δεν έχω κάτι να χάσω. Ήδη έχω διαβάσει το μεγαλύτερο κομμάτι του συγγράμματος που παρέχει το course άλλωστε.
Επίσης όταν βρίσκω χρόνο, μπαίνω στο Codeacademy μαθαίνοντας κάποια γλώσσα προγραμματισμού με την οποία δεν έχω ασχοληθεί μέχρι τώρα.
Βέβαια με όλα αυτά, δεν τουιτάρω τόσο συχνά ούτε ποστάρω στο facebook, ούτε κάνω divcast τόσο συχνά όσο παλαιότερα και θα πέσει το ..klout μου αλλά νομίζω πως θα το αντέξω :-)
Labels: Education, HowTo, Knowledge, Personal, Remember
Παρασκευή
Βάψιμο δωματίου
Παρασκευή
Δεν είχα ξανα-βάψει ποτέ στη ζωή μου αλλά το σαλόνι ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση εφόσον εκεί έχω το γραφείο μου όπου περνώ πολλές ώρες [καπνίζοντας].
Αποφάσισα λοιπόν να επιχειρήσω το ..αδιανόητο.
Ρώτησα πολλούς [καθένας είχε να μου δώσει δεκάδες συμβουλές μυστικά] και γκουγκλάροντας βρήκα αρκετά ποστ με συμβουλές από ειδικούς και μη.
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
1. Δύσκολο δεν είναι αλλά είναι εξοντωτικό. Ειδικά αν εσείς είστε αυτός που θα πρέπει να αναλάβει και το πριν και το μετά. Το άδειασμα δηλαδή του δωματίου και την τακτοποίηση του αργότερα.
Εάν το δωμάτιο είναι άδειο , δεν είναι εξοντωτικό το βάψιμο. Είναι απλά κουραστικό.
[Μη ξεχάσετε να καλύψετε τις πρίζες και τα ξύλινα κουφώματα με κολλητική χαρτοταινία!]
[Μη ξεχάσετε να καλύψετε τις πρίζες και τα ξύλινα κουφώματα με κολλητική χαρτοταινία!]
2. Θα χρειαστείτε υδρόχρωμα για το ταβάνι, πλαστικό για τους τοίχους, ρολό , το κοντάρι από μία σκούπα ή σφουγγαρίστρα, πινέλο με βιδάκι σπαστό, ένα ειδικό κουβαδάκι όπως αυτό που φαίνεται στο μεσαίο στιγμιότυπο της εικόνας, ένα ξύλο ή κάτι παρόμοιο για να ανακατεύετε το χρώμα, ένα ειδικό εξάρτημα για να στραγγίζετε το χρώμα από το ρολό πριν το χρησιμοποιήσετε κάθε φορά [ξέχασα να το αγοράσω με αποτέλεσμα να στύβω το ρολό με τα χέρια και δεύτερη μέρα σήμερα πονάνε υπερβολικά τα δάχτυλα μου], λεπτό νάιλον για να σκεπάσετε τα έπιπλα που δε θα βγουν από το δωμάτιο [σε κατάστημα όπου πωλούνται χαρτιά περιτυλίγματος για μετακόμιση, ζητήστε ειδικό λεπτό νάιλον για να σκεπάσετε έπιπλα και θα σας δώσουν - κάθε σακουλίτσα έχει μέσα κάλυμμα 4 επί 5 και στοιχίζει 80 λεπτά]. Δυστυχώς το ίδιο χρησιμοποίησα και για το πάτωμα αλλά δεν με βόλεψε. Θα ήταν προτιμότερο να έχω βάλει χαρτόνια κάτω.
3. Μία δική μου πατέντα ήταν πως έκοψα στη μέση μία πλαστική συσκευασία μαλακτικού για να έχω μικρό δοχείο με ένα ελάχιστο χερούλι και να το κουβαλώ με ευκολία επάνω στην σκάλα όταν ανέβαινα για να "κόψω" τις γωνίες.
4. Το πάρτι ξεκίνησε από την προηγούμενη ημέρα εφόσον αναγκάστηκα να βγάλω όλα τα βιβλία από μία βιβλιοθήκη 3 μέτρων ώστε να μπορώ να την μετακινώ και από δύο μονόστηλες βιβλιοθήκες επίσης. Όποιο έπιπλο μπορούσε να βγει εκτός δωματίου, βγήκε. Τα υπόλοιπα τα κάλυψα και δεν τα τοποθέτησα στο κέντρο όπως συμβουλεύουν οι περισσότεροι αλλά τα μετακινούσα όπως με βόλευε κάθε στιγμή όταν έβαφα.
5. Ξεκινάμε από το ταβάνι και πρώτα "κόβουμε" τις γωνίες με το πινέλο. Τις βάφουμε δηλαδή. Γωνίες και τα όρια , διότι εκεί δε θα φτάσει το ρολό. Έκανα το λάθος να βάψω το ταβάνι χωρίς να ανέβω στην σκάλα. Είναι πολύ κουραστικό. Επάνω στη σκάλα είναι πιο εύκολο. Μεγάλες "βουρτσιές" σε σχήμα Ν ή W όπως θα διαβάσετε ίσως και σε άλλες αναρτήσεις κι ύστερα γεμίζετε ενδιάμεσα. Έτσι το χρώμα καλύπτει την επιφάνεια του "γράμματος". Σε κάποιο ποστ διάβασα πως για το ταβάνι καλό είναι να ξεκινήσουμε να βάφουμε κατά πλάτος [στενός χώρος] κι έτσι έκανα. Με το ταβάνι τα πράγματα θέλουν υπομονή όχι τόσο στο βάψιμο όσο στο..περίμενε. Μετά το πρώτο χέρι και πριν αρχίσετε να βάφετε κατά μήκος πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 2 ώρες για να ποτίσει το χρώμα, ειδάλλως θα βλέπετε "λεκέδες" και θα νομίζετε πως δεν υπάρχει χρώμα εκεί [αλλά θα υπάρχει:-]
6. Όταν με το καλό τελειώσει το ταβάνι, θα θέλετε ήδη να φύγετε τρέχοντας , ειδικά αν το δωμάτιο είναι μεγαλούτσικο σαν το δικό μου αλλά σας έχω νέα. Δε θα μπορείτε να ξεφύγετε :-D Έτσι και ξεκινήσετε there is no turning back :-) Μετά το ταβάνι και πριν ξεκινήσετε τους τοίχους κάνετε τα γύψινα.
7. Στους τοίχους λίγο πολύ κάνετε ό,τι και με το ταβάνι. Κόβετε πρώτα τις γωνίες, τα όρια και τα ενδιάμεσα με το πινέλο διότι εκεί δε θα φτάσει το ρολό είπαμε και ξεκινάτε να βάφετε πάλι σε σχήμα Ν ή W ή ζιγκ ζαγκ όπως θα διαβάσετε ίσως σε άλλες αναρτήσεις. Έτσι υπάρχει χρώμα σε μία συγκεκριμένη επιφάνεια και με το ρολό το "απλώνετε". Το βάψιμο των τοίχων είναι απείρως ευκολότερο.
8. Το υδρόχρωμα φεύγει εύκολα από το πάτωμα [για τις θανατηφόρες πιτσιλιές λέω -lol] ενώ το πλαστικό όχι , οπότε προσοχή [καλού κακού έχετε και μία σφουγγαρίστρα εκεί κοντά να καθαρίζετε ό,τι προλαβαίνετε].
9. Αν αφήσετε ανοιχτή την μπαλκονόπορτα ή το παράθυρο, η μυρωδιά φεύγει σε μία ημέρα.
Βρίσκομαι στη δεύτερη ημέρα τώρα. Έχω πλύνει και τακτοποιήσει τα περισσότερα πράγματα [εκτός από τα βιβλία που δεν αντέχω προς το παρόν να τα κουβαλήσω]. Νοιώθω προφανώς περήφανη που το αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από αξιοπρεπές και φυσικά τώρα "λυπάμαι" πολύ περισσότερο τον χώρο μου, δια αυτό και καπνίζομεν μόνο στο μπαλκόνι :-)
10. Το κόστος για ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών περίπου όπως το σαλόνι μου ήταν 50 ευρώ.
Χαλάλι το έξοδο του κομμωτηρίου αύριο [κάθε μάστορας θέλει την δική του επιβράβευση] :-)
Labels: Personal 7 Τόλμησαν
Τρίτη
HOL, ΟΤΕ Alert
Τρίτη
2.30 το μεσημέρι χτυπάει κουδούνι και σκάει μύτη νεαρός χαριτωμένος να μου ζητά λογαριασμό ΟΤΕ για να δει τον αριθμό τηλεφώνου μου προς αναβάθμιση γραμμής λόγω οπτικής ίνας κτλ κτλ.
Όλα αυτά ειπώθηκαν μαζί και μπερδεμένα. Έχει ξανασυμβεί.
Στα τρία χρόνια που έχω μετακομίσει στο διαμέρισμα με νέο αριθμό τηλεφώνου, άλλες δύο φορές με επισκέφθηκαν από τον ΟΤΕ [είμαι σίγουρη πως έτσι μου είχαν συστηθεί] ζητώντας να δουν τον αριθμό αλλά και τις δύο φορές μου είπαν πως βρισκόμουν εκτός εμβέλειας ή κάτι τέτοιο.
Σήμερα ο νεαρός [που δεν ενθυμούμαι πώς μου συστήθηκε διότι όταν με διακόπτεις από το φαγητό αποπροσανατολίζομαι σε σημείο λιποθυμίας] περιχαρής μου είπε [καθώς στεκόταν στην είσοδο] πως ο αριθμός μου είναι από τους πολύ καινούργιους [helllo?? i knoooow] και είμαι "τυχερή", διότι [εδώ αρχίζουν τα καμπανάκια] η Hol [τεντώθηκαν οι ρίζες των μαλλιών της κεφαλής μου διότι ένας φίλος στην Αθήνα που έχει Hol έχει περάσει των παθών του τον τάραχο μαζί τους], η Hol λοιπόν αγόρασε το δίκτυο των χάλκινων γραμμών [εε;] και θα αναβαθμίσει την περιοχή με οπτική ίνα και ειλικρινά δε θυμάμαι τι άλλο μου έλεγε μέσα στον ενθουσιασμό του ο μικρός πωλητής που αποφάσισε μάλιστα να μου μιλά και στον ενικό διότι φαινόμουν νέα [νέα αλλά πεινασμένη, του είπα καθώς γυάλιζε το μάτι μου , αλλά δεν έπιασε τόπο το καρφί].
Μου επαναλάμβανε δε πόσο πιο αστραπιαία θα είναι η ταχύτητα του ίντερνετ καθώς και πως θα έχω απεριόριστες κλήσεις στο σταθερό.
Το φαγητό μου εντωμεταξύ κρύωνε κι εγώ είχα αρχίσει να νοιώθω ένα στραμπούληγμα στους νευρώνες μου.
Όσο περνούσαν τα λεπτά κι εγώ στεκόμουν μαζί του όρθια στην είσοδο ενώ το ρύζι με τις γαριδούλες ΠΑΓΩΝΕ στην κουζίνα, μου επανέλαβε αρκετές φορές δε πως εγώ δε θα πληρώσω τίποτα [το θυμάμαι αυτό, πρόκειται για φράση που τυπώνεται κατευθείαν στον εγκέφαλο] εφόσον η αναβάθμιση γραμμών θα γίνει ούτως ή άλλως [ κι αυτό το θυμάμαι καλά διότι οτιδήποτε δεν έπρεπε να με απασχολεί εκείνη τη στιγμή - τα πάντα δηλαδή εκτός από το φαγητό μου- ήταν αρεστό και γλιστρούσε ευχάριστα στα ενδότερα της αντίληψης].
"Να περάσω λίγο μέσα να συμπληρώσω τα στοιχεία σας μόνο" μου είπε κάποια στιγμή κι ενώ έφερα αντίσταση , επέμενε πως δε γινόταν διαφορετικά.
Ήρθε, κάθισε, έβγαλε ένα χαρτί γεμάτο διαφημίσεις και 3-4 άλλα τίγκα στο λογότυπο της Hol κι εκεί που θα βούρκωνα σχεδόν από τα νεύρα και το παράπονο που ΚΡΥΩΝΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΜΟΥ, μου σκάει το λάθος keyword το οποίο και λειτούργησε σαν ξυπνητήρι οπλοπολυβόλο.
"Θα σας έρθει ένας ακόμα λογαριασμός από τον ΟΤΕ κανονικός και ύστερα ένας εξοφλητικός"
ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;;
"Εννοείς" του απαντώ "πως τόση ώρα μιλάμε για κάτι που μπορώ και να μη δεχτώ;"
"Μα, φυσικά" μου λέει εκείνος "αλίμονο"
Δεν τον έβρισα. Ψύχραιμη ήμουν, διότι φυσικά και δεν έφταιγε αυτός. Αυτός πώληση ήθελε να κάνει. Όπως σηκωνόμουν και του έδειχνα την πόρτα όμως τον ρώτησα γιατί δεν μπορούσα πρώτα να το σκεφτώ , για ποιο λόγο έπρεπε άμεσα να δεχτώ κάτι τέτοιο.
Μου απάντησε πως αν δεχόμουν δε θα πλήρωνα ενώ αν το αποφάσιζα αργότερα θα πλήρωνα [κατάλαβα πως εννοούσε τον εξοπλισμό για το ίντερνετ].
"Μα πώς είναι δυνατόν να αποφασίσω κάτι τέτοιο άμεσα;" τον ρώτησα εμφανώς νευριασμένη για να δεχτώ το "Κλείσαμε ήδη 9 συμβόλαια, ποιο είναι το πρόβλημα σας;"
Λοιπόν αγαπητή Hol το πρόβλημα μου είναι πως εγώ αύριο μεθαύριο μπορεί να μετακομίσω από εδώ άρα δώρον άδωρον το πακέτο σου.
Επίσης νευριάζω όταν με περνάνε για κορόιδο διότι ως Ελληνίδα Hungry and Angry αυτό μου συμβαίνει συχνά και εξοργίζομαι ιδιαίτερα όταν ο ΟΤΕ θέλει να με μεταπωλήσει ως πελάτη σε εσένα με το πρόσχημα μίας αναβάθμισης που έτσι κι αλλιώς θα γίνει, μόνο και μόνο για να πουλήσετε εσείς το doupleplayδεξέρωπώςτολέτεκαιδεμενοιάζει.
Πάω στοίχημα δε, πως αν όχι και οι 9, οι 5 που δέχτηκαν τη συμφωνία σίγουρα δεν κατάλαβαν πως έφυγαν πλέον από τον ΟΤΕ.
Μπορεί πάλι απλά εγώ να πεινούσα τόσο πολύ και να άκουσα τόσες βλακείες ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΜΕΛΕΤΗΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ, που απλά δεν αντελήφθην την τιτανοτεράστια ευκαιρία που κλώτσησα. Ε;
Labels: Εν Βρασμώ 5 Τόλμησαν
Πέμπτη
Παιδική πορνογραφία στο twitter. Τι κάναμε.
Πέμπτη
[Διαβάζεται από κάτω προς τα πάνω]
Με το καλησπέρα σας [που λέει ο λόγος] βρέθηκα μπροστά σε ένα tweet που ζητούσε report σε twitter λογαριασμό με παιδική πορνογραφία. Ο χρόνος ανταπόκρισης όχι μόνο από εμένα αλλά και τους υπόλοιπους ήταν..αστραπιαίος [φαίνεται από τα tweet -επάνω δεξιά--> λεπτά].
Μέσα σε αυτό τον ελάχιστο χρόνο, ξεπεράσαμε τον σκόπελο της εικόνας στο site της Δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος από όπου δε μπορούσα να αντιγράψω την αρκετά μεγάλη διεύθυνση mail, ενημερωθήκαμε για το email του twitter όπου μπορούσαμε να κάνουμε report και ειδοποιηθήκαμε και για δεύτερο λογαριασμό.
Το ευχάριστο είναι πως η άμεση [αυτόματη] απόκριση του twitter μας έδειξε πως κάναμε το σωστό.
Το δυσάρεστο [που επισημαίνεται σε ένα από τα tweet του 1ου screenshot] πως ο πρώτος λογαριασμός κατά του οποίου κινηθήκαμε λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό έχοντας μάλιστα και πολλά favorites [ας πούμε, υπάρχει κόσμος που τους χειροκροτεί].
Δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος mail : ccu@cybercrimeunit.gov.gr και twitter report mail για παιδική πορνογραφία: cp@twitter.com
Labels: Social Media
Κυνήγι μαγισσών τα ελληνικά social media
Θέμα Βούλα Παπαχρήστου και Twitter.
Έτος 2012.
Διαδίκτυο. Ελευθερία της έκφρασης.
Όσο πιο σαχλό ένα αστείο τόσο μεγαλύτερη η απήχηση.
Θύμα μία - εκ των εκατομμυρίων- αδαών του web.
Ελλάδα. Η απόλυτη κατάντια με πλουμιστά φτερά στρουθοκαμήλου.
Η υπόθεση Βούλα Παπαχρήστου δεν απέδειξε τη δύναμη των social media.
Απέδειξε την επικίνδυνη άγνοια όσων αναγκάζονται ή θεωρούν πως αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν , όσα γίνονται στο διαδίκτυο.
Οι ιθαγενείς τρομάζουν με ό,τι δε μπορούν να εξηγήσουν ή δεν αντέχουν να κατανοήσουν κι έτσι ανακόπτεται χωρίς αιδώ η πορεία ενός ανθρώπου που σίγουρα έχει ιδρώσει πολύ περισσότερο από τους θύτες του.
Τα λαμπρά μέλη του διαδικτύου από την άλλη, με την εμπειρία και τα εκατοντάδες καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα από τον πρωταθλητισμό στην σαχλαμάρα, θεωρούν μεγαλειώδες επιχείρημα το ξανθό χρώμα μαλλιών, τα ορθογραφικά λάθη [σιγά ρε Νομπελίστες της όπισθεν τρύπας] και την επιλογή οποιουδήποτε να ψηφίζει και να υποστηρίζει ό,τι γουστάρει [it's the democracy βλαμμένε].
Τουλάχιστον αυξήθηκαν οι followers του θύματος. Κάτι που δε θα συνέβαινε αν συμμετείχε η αθλήτρια στους Ολυμπιακούς αγώνες διότι οι υπερήρωες του πληκτρολογίου που πιθανότατα παθαίνουν κράμπα όταν επιχειρούν να καθίσουν οκλαδόν σπεύδουν να ασχοληθούν μόνο με ό,τι φαντάζει να εξυψώνει το διαλυμένο iq τους.
Λογικό.
Labels: How not to, HowTo, Remember, Social Media
Τρίτη
Κοινοβούλιο ονόματι "Δίαιτα"
Τρίτη
Διακόπτω τις διακοπές μου για μία έκτακτη ενημέρωση.
Το πρώτο Κοινοβούλιο συγκροτήθηκε στην Γερμανία το 1521 από τον Κάρολο τον Ε' και λεγόταν:
Δίαιτα.
[Πηγή: Η μικρή ιστορία του κόσμου E.H. Gombrich]
Σήμερα η Άνω Βουλή στη Γερμανία ονομάζεται Ομοσπονδιακό Συμβούλιο και η Κάτω Βουλή [όπως λέμε Κάτω βόλτα] Ομοσπονδιακή Δίαιτα.
Και στην Ιαπωνία το Κοινοβούλιο λέγεται Δίαιτα.
[Πηγή: wikipedia]
Υ.Γ. Η ζωή εκτός ουέμπ είναι μια χαρά. Δε πονάει.
Labels: News, Remember
Δευτέρα
Κοίτα τι μαθαίνει κανείς απ'τα βιβλία...
Δευτέρα
Η αλήθεια είναι πως το σημερινό ποστ δεν ξεκίνησε επειδή βρήκα κάτι στα βιβλία αλλά μάλλον επειδή κατέληξα σε αυτά, το γεγονός όμως είναι πως μία σχετικά σύντομη αναζήτηση στις βιβλιοθήκες του μυαλού μας με ένα ανεπαίσθητο κίνητρο μπορεί να δώσει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Κάποιος ανεκδιήγητος βλαξ "έκλεψε" ένα facebook στάτους μου, το άλλαξε ελάχιστα και θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει στο βιβλίο Ποιος ελέγχει το Ίντερνετ και το οποίο ανέφερα πρόσφατα στο divcast Η ACTA σε 4 λεπτά.
"Στιβ Τζομπς: Το καλό με τα συστήματα όπως το Kazaa είναι η άμεση εξυπηρέτηση και η απόδειξη πως το Δίκτυο φτιάχτηκε για να μοιράζεται ο κόσμος μουσική. Το κακό, όμως, είναι ότι κλέβει, για αυτό καλύτερα να μην παίζεις με το κάρμα"
Ανοίγοντας ξανά όμως, το συγκεκριμένο βιβλίο, εντόπισα το κεφάλαιο Ο Θεός του ίντερνετ [έκφραση την οποία χρησιμοποιώ συχνά] κι έσπευσα να θυμηθώ ποιος είναι.
"Αν συναντούσατε τον Τζον Πόστελ το 1997, με έκπληξη θα μαθαίνατε πως ο κόσμος τον θεωρούσε μια από τις μεγαλύτερες αυθεντίες του ίντερνετ εν ζωή. Είχε όψη άστεγου κουρελή, με σανδάλια και μακριά, ατημέλητη γενειάδα. Ήταν ένας πανεπιστημιακός ερημίτης που του άρεσαν οι μοναχικοί περίπατοι στις παραλίες της Νότιας Καλιφόρνιας, και ζούσε σαν σύγχρονος Όμπι-Γουάν-Κενόμπι. Όταν κάποτε ένας δημοσιογράφος του είπε πως το αναγνωστικό κοινό ενδιαφερόταν να μάθει περισσότερα για την προσωπική του ζωή, εκείνος απάντησε: Αν τους πούμε, θα πάψουν να ενδιαφέρονται"
Τον αναζήτησα στο google ως Τζον Πόστελ αλλά δεν τον βρήκα. Τον αναζήτησα στα αγγλικά και εντόπισα το wikipedia άρθρο. Jonathan Bruce Postel. Όταν συνέχισα την αναζήτηση με ολόκληρο το όνομα του, βρήκα ένα πολύ ενδιαφέρον διαδικτυακό κείμενο με τίτλο: Οι ιδιοφυΐες του ίντερνετ πεθαίνουν υπό περίεργες συνθήκες.
Είχα ήδη ξεχάσει τον ανόητο που "έκλεψε" τον λόγο μου και σκεφτόμουν πως ίσως θα ήταν προτιμότερο να ποστάρω στο facebook κάτι επίσης πολύ ενδιαφέρον [και γαργαλιστικό] που διάβασα στο πρόσφατα αγορασμένο μυθιστόρημα Η Θεωρία των Χορδών.
Ξαναδιαβάζοντας όμως την παράγραφο που ήθελα να δημοσιεύσω στο facebook αντιλήφθηκα πως μάλλον ήταν πολύ μεγάλη για status και κάπως έτσι προέκυψε αυτό το ποστ.
"Ο Σρέντιγκερ, ένας σεξομανής: ανακάλυψε την κυματική εξίσωση ενώ πήδαγε μία ερωμένη του. Ο Αϊνστάιν, ένας ψυχοπαθής: εγκατέλειψε την πρώτη του γυναίκα και τα παιδιά του και παντρεύτηκε άλλη, κι όταν αυτή πέθανε, είπε πως ένιωθε καλύτερα επειδή αυτό θα του επέτρεπε να δουλεύει με την ησυχία του. Ο Χάιζενμπεργκ, ένας φίλα προσκείμενος στους ναζί: συνεργάστηκε ενεργά για την κατασκευή μιας υδρογονοβόμβας για τον Φύρερ του. Ο Μπορ, ένας νευρωτικός αρρωστιάρης, μανιακός με τον Αϊνστάιν. Ο Νεύτων, ένα μέτριο και αξιοθρήνητο υποκείμενο ικανό ακόμα και να πλαστογραφήσει έγγραφα για να προσβάλει όσους τον κριτίκαραν."
Και πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν να απουσιάσει από αυτή την ανάρτηση μία άλλη εξαιρετική δέσμη πληροφοριών από το βιβλίο Από την παράνοια στους αλγόριθμους.
" Κάντορ, Γκέντελ, Τζιουζέπε Πεάνο, Έρνεστ Τσερμέλο, Εμίλ Ποστ.
...η αρχική μας υπόθεση είναι αυτή: ότι τα μεγάλα ποσοστά ψυχοπάθειας έχουν να κάνουν , με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ακριβώς με το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι ασχολούνται με τον συγκεκριμένο κλάδο - τη λογική. Το αν ήταν η ψυχοπάθεια τους που τους έστρεψε στη λογική ή αν τους οδήγησε η "πολλή λογική" στην ψυχοπάθεια ή ό,τι άλλο τέλος πάντων, θα το ερευνήσουμε πιο διεξοδικά..."
Μη χαλάς το κάρμα σου [και την ζαχαρένια σου] με σαχλαμάρες. Διάβασε ένα βιβλίο :-)
Labels: Creativity, How not to, HowTo, Knowledge, Personal, Remember 0 Τόλμησαν
Πέμπτη
Peter Lindbergh i love u.
ΠέμπτηΔεν ασχολούμαι με την φωτογραφία ούτε γνωρίζω φωτογράφους.Εχθές στο facebook ανακάλυψα όμως τον Peter Lindbergh ..
..και σήμερα τον γκούγκλαρα.
More about Peter Lindbergh εδώ.
"To express yourself , as u r, without any intentional , fancy way of adjusting yourself, is the most important thing"- Shunryu Suzuki
Ωραίος..
Labels: Creativity, Knowledge, Personal, Remember
Τρίτη
Απαιτώ αθώωση για όποιον δείρει ποδηλάτη
Τρίτη
Όταν ξεκίνησε πριν 2-3 χρόνια όλη αυτή η ..πρεμούρα να χρησιμοποιεί ο κόσμος ποδήλατα, ΦΥΣΙΚΑ και δεν υποστήριξα ούτε στήριξα την κίνηση.
Και δεν το έκανα , διότι είμαι αρκετά συνειδητοποιημένη ώστε να αναγνωρίζω πως είναι απολύτως ΗΛΙΘΙΟ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ να προωθείται μία μαζική χρήση χωρίς βασικές προϋποθέσεις όπως αυτές των οδικών σημάνσεων, ζωνών αλλά και της πολυλογισμένης αντίστοιχης κουλτούρας η οποία δεν είναι χρωματόσωμα φίλε αναγνώστη ούτε υπόθετο αλλά απόρροια συνετής οργανωμένης και ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΈΝΗΣ μάθησης που παίρνει χρόνο, κόπο και ΑΠΑΙΤΕΙ έλεγχο σε κάθε στάδιο εφαρμογής όποιου έργου.
Βλέπω συχνά πυκνά στο ουέμπ να παραπονιούνται για την επισφαλή κίνηση ποδηλατών αλλά επειδή σήμερα κόντεψα στην κυριολεξία να σκοτώσω έναν υπερήλικα και ένα δεκάχρονο όταν σε διαφορετικούς μονόδρομους όπου δεν έτρεχα αλλά έστριψα οδηγώντας με την αυτοπεποίθηση που θα είχε οποιοσδήποτε οδηγός τους είδα μπροστά μου αντίθετα στο μονόδρομο να έρχονται κατά πάνω μου και μάλιστα στο κέντρο του δρόμου, έγινα τόσο έξαλλη που ήθελα πραγματικά να κατέβω εκείνη τη στιγμή και να τους πλακώσω στις κλωτσιές!
Όταν ηρέμησα κάπως δίνοντας τόπο στην οργή [ΚΑΚΩΣ] σκέφτηκα πως ήταν μέγα λάθος μου, όχι που δεν τους πλάκωσα αλλά που δεν τους επέπληξα με όση αυστηρότητα θα μπορούσα να επιδείξω και μάλιστα ούτε κανείς άλλος από όσους τους έβλεπε αντέδρασε με όποιο τρόπο.
Στις εξωτικές Σέρρες όπου ζω , έχουμε την περιοχή του κολυμβητηρίου, την Κοιλάδα. Κάθε απόγευμα [και άλλες ώρες τις ημέρες αλλά κυρίως τα απογεύματα] πάρα πολύς κόσμος ανεβαίνει για τρέξιμο και περπάτημα. Δεν είναι απολύτως περιποιημένο το μέρος αλλά δεν είναι και παραμελημένο. Είναι μια μακρά διαδρομή δέντρων με ποταμάκι που αν αντέξεις να περπατήσεις σε ανεβάζει σε πάρκο κι από εκεί σε μία λίμνη μαγική.
Στην Κοιλάδα λοιπόν και σε ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής έξω από τα δασάκια, υπάρχουν δύο λωρίδες κυκλοφορίας . Αυτές για όσους περπατούν ή τρέχουν και αυτές για όσους κυκλοφορούν με ποδήλατα.
Χρειάζεται να πληκτρολογήσω τι γίνεται στη λωρίδα των ποδηλάτων;
Κι όμως ουδείς μάγκας Έλληνας που είναι συνήθως έτοιμος για καυγά, δεν έκανε ποτέ παρατήρηση σε κανέναν.
Διότι είναι σαφές πως ούτε να προστατεύουμε να ξέρουμε αλλά ούτε και να διεκδικούμε.
Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στην παραλία συναντάς άλλη παράκρουση. Πώς να κυκλοφορήσεις με ποδήλατο όταν η ζώνη των πεζών κατακλύζεται συχνά από τους γραφικούς εμπορίσκους;
Έξω από το σπίτι μου προχθές μπαμπάς, μαμά στα ποδήλατα βγήκαν βόλτα. Τι όμορφη εικόνα , σκέφτηκα. Μάλλον θα ανεβαίνουν στην κοιλάδα. Μέχρι που είδα το 5χρονο μπροστά από τον μπαμπά στο ίδιο ποδήλατο.
Ε, λοιπόν να με συγχωρείτε αλλά ζητώ αθώωση για όποιον δείρει τέτοιους ποδηλάτες.
Labels: How not to, Personal, Remember 13 Τόλμησαν
Δευτέρα
Εις Υγείαν των Θεών του Tech :-D
Δευτέρα
Η τελευταία θεματική ΠΛΣ61 Σχεδιασμός και Διαχείριση Λογισμικού ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
Ένα μήνα διακοπές από κάθε μελέτη τώρα και μετά πρόσω ολοταχώς για την διπλωματική.
Ευχαριστώ θεοί του tech :-D
Ένα ευχαριστώ στους καθηγητές μου Βασίλειο Βεσκούκη, Οδυσσέα Κουφοπαύλου, Αθηνά Βακάλη, Αλέξανδρο Χατζηγεωργίου, δεν αρκεί..
Θα είστε πολύ τυχεροί αν σας διδάξουν αυτοί.
Labels: Personal
Παρασκευή
Στον αγώνα ..από ψηλά
Παρασκευή
Έχει γίνει βλογερική ετήσια παράδοση πια "αυτό" το ποστ. Ανέκαθεν άλλωστε θεωρούσα το ιστολόγιο μου προσωπικό και τίποτε άλλο.
Πέρασαν 4 χρόνια από όταν αποφάσισα να ξανα-πληρώσω και να ξανα-αρχίσω το μεταπτυχιακό μου.
Μέσα από διάφορες αντιξοότητες δε, θεωρώ αυτή μου την κίνηση την πιο σημαντική των τελευταίων χρόνων. Όχι μόνο επειδή το χρωστούσα στον πατέρα μου αλλά επειδή το όφειλα στον εαυτό μου.
Μειδιώ κάθε φορά που διαβάζω κάπου "Βάλε έναν στόχο".
Οι στόχοι αλλάζουν. Κάποιος πρέπει να το λέει συνέχεια αυτό, ειδικά στα παιδιά.
Οι στόχοι αλλάζουν γιατί αλλάζουν οι συνθήκες, τα μυαλά μας.. κι έτσι όπως αλλάζουν καταλαβαίνεις με διάφανη καθαρότητα ποιοι είναι αυτοί που στέκουν απαρέγκλιτοι.
12-6-2009 με το Παίξε μπάλα και απολύτως επηρεασμένη ακόμα από τον χαμό του πατέρα μου, "κατέβηκα" στον αγώνα με ..δυνατή κερκίδα.
24-5-2010 με την Μουσική των Πέναλτι κατέβηκα και πάλι στο γήπεδο. Δύσκολη χρονιά.
Μαθήματα στον Βορρά και εξετάσεις στον Νότο. Κομμάτια.
4-6-2011 με το Δια της πειθαρχίας, όλα είχαν αρχίσει να μπαίνουν και πάλι σε μια σειρά. Ήμουν κι εγώ πιο ήρεμη. Επιμένω πως τα άσχημα της ζωής που δε μπορείς να αποφύγεις, συμβαίνουν επειδή το Σύμπαν σε προφυλάσσει από τα χειρότερα.
23-6-2012 και πάλι στον Αγώνα αλλά από ψηλά αυτή τη φορά με όση αυτοπεποίθηση μπορεί να σου δώσει εκείνη η σειρά εξοντωτικών εργασιών και εξετάσεων των προηγούμενων ετών.
Αυτά λαμβάνουν τέλος πλέον.
Η αυριανή δοκιμασία είναι η τελευταία κι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου "άδεια" ενός μήνα πριν τη βουτιά στη διπλωματική.
[Πλέον δεν απευθύνομαι άμεσα σε Εσένα. Δε χρειάζεται να εκ-θέσω triggers για να σε προσεγγίσω. Είσαι πάντα μαζί μου.]
Το ποστ δικαιωματικά αφιερώνεται στον Αντώνη Π., blogger που γνώρισα εδώ τριγύρω, έγινε φίλος μου αδερφικός και με έστρωσε στο διάβασμα το 2009.
Labels: Personal, Remember 5 Τόλμησαν
Δευτέρα
Ποιος φοβάται την ελευθερία του λόγου στο ουέμπ οεο;
Δευτέρα
Με αφορμή την αμετροεπή έως απαράδεκτη δημόσια θέση της Λαγκάρντ, το διαδίκτυο αποκάλυψε μία πρωτόγονα αγνή μορφή της λειτουργικότητας του.
Την ελευθερία του λόγου , η οποία ως γνωστό σημαίνει ελευθερία της έκφρασης και άρα ελευθερία της αντίδρασης με λόγο.
Όποιος θυμός μου για όσους επιχειρούν και εμμένουν να χλευάζουν τη Φωνή του διαδικτύου , καλύπτεται από το γέλιο στην περίπτωση που θα δω αυτούς τους γιαλαντζί "αγωνιστές" να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους αύριο μεθαύριο για νομοσχέδια που άπτονται διαδικτυακών συμπεριφορών και τα οποία φυσικά θα έρχονται και θα παρέρχονται [τύπου sopa/pipa ή acta] εις τους αιώνες των αιώνων admin.
Διότι βλέπεις αγαπητέ χρήστη, η μαγκιά της πολεμικής ιαχής "Προστατέψτε την ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο" δεν αποδεικνύεται σε διακριτά στάτους ή τουή κατά περίσταση αλλά ακριβώς σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου δηλώνεις υπερήφανος που είσαι μέρος ενός οργανισμού που ΜΠΟΡΕΙ να αντιδρά και να εκφράζεται.
Κρίνω επικίνδυνους για το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου στο διαδίκτυο όσους έσπευσαν και επιμένουν να κακίζουν τους χρήστες για τις αντιδράσεις τους στο θέμα Λαγκάρντ.
Άλλα τα δίκια της Λαγκάρντ κι άλλα τα δικαιώματα του χρήστη διαδικτύου.
Κι άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.
Σε όλους αυτούς τους τενεκέδες των ελληνικών social media των οποίων το ντελίριο έχει καταγραφεί και θα δημοσιευτεί μόλις τους πετύχω να κόπτονται πουθενά με αφορμή κάποιο νόμο, παραθέτω τους κάτωθι συνδέσμους:
Freedom of speech includes the right:
To use certain offensive words and phrases to convey political messages.
Cohen v. California, 403 U.S. 15 (1971). - What does freedom of speech mean
Ήμουν από τους πρώτους που ενημερώθηκαν για την ανεκδιήγητη γκάφα της Λαγκάρντ.
Έγραψα 5-6 τουή που δεν τα λες προσβλητικά και πέραν τούτου ουδέν.
Δεν συμμετείχα στον καταιγισμό αντίδρασης στον facebook χώρο της, ούτε επέτρεψα τον χλευασμό της στους δικούς μου χώρους.
Δεν συγχαίρω τους χρήστες που αντέδρασαν με όποια ικανότητα σε λόγο μπορεί να έφερε ή να μην έφερε η αντίδραση τους,
χειροκροτώ όμως την δομική λειτουργία του διαδικτύου και συγκεκριμένα των Κοινωνικών Δικτύων που μας δίνει Βήμα αντίδρασης σε κάθε μονολογική κακοφωνία.
Labels: Remember, Social Media, sopa/pipa, Web
Σάββατο
Γονείς σε διαδικτυακό ντελίριο ανωριμότητας;
Σάββατο
Πέτυχα στο facebook , σήμερα το πρωί, ένα καταπληκτικό άρθρο του Steven Leckart στο The Wall Street Journal , το οποίο με απίστευτα εύγλωττο τρόπο περιγράφει ακριβώς όλα αυτά που έχω ήδη φωνάξει κατά καιρούς και άλλα που θα ήθελα να φωνάξω.
Η ίδια δεν είμαι γονιός κι ίσως κάποιος με κατηγορήσει πως βρίσκομαι έξω από τον χορό αλλά πιστεύω πως ακριβώς επειδή είμαι έξω από τον χορό μπορώ να είμαι και πιο αντικειμενική.
Το τραγικό είναι πως ήδη περάσαμε την εποχή όπου η έκθεση ενός βρέφους ή ανηλίκου αποκλειστικά με φωτογραφίες ήταν ο στόχος αποδοκιμασίας και πλέον βλέπουμε το κακό να γιγαντώνεται σε ένα ντελίριο γονεϊκής ανωριμότητας.
Just spend five minutes on the blog "STFU, Parents," which collects submissions of Facebook status updates and photos just to mock them ("STFU" stands for "shut the f— up") and you'll start to rethink what you should and shouldn't share about your children and parenting.
Στο blog STFU, Parents υπάρχουν φωτογραφίες και facebook status που έχουν δημοσιεύσει γονείς για τα παιδιά τους και το οποίο υλικό χλευάζεται ή καρακρίνεται.
Αν και το αρχικό άρθρο δεν είχε τον σύνδεσμο προς το συγκεκριμένο ιστολόγιο, έψαξα και το βρήκα.
I WOULD NEVER TELL ANYONE how to raise their kids. But I've decided to draw a line in the sand with mine. When it comes to my son, who is 3 months old, I am doing away with privacy settings altogether—by abstaining.
= Δε θα έλεγα ποτέ σε κάποιον πώς να μεγαλώσει τα παιδιά του αλλά εγώ αποφάσισα να χαράξω μία διαχωριστική γραμμή όσον αφορά τον 3 μηνών γιο μου, αφήνοντας κατά μέρους τις ρυθμίσεις ασφαλείας και επιλέγοντας να απέχω.
I fit the profile of what Nielsen recently defined as "Generation C," adults between 18 and 34 who are deeply invested in digital life (the "C" stands for "connected")
= Ανήκω στην γενιά που καλείται Generation C. C σημαίνει Connected =συνδεδεμένοι
But I am an early adopter by choice, not obligation.
= αλλά χρησιμοποιώ τα νέα μέσα από επιλογή και όχι από υποχρέωση.
It's not that I want my son to remain hidden from the world. I just want him to inherit a decision instead of a list of passwords and default settings.
= Δεν θέλω να κρύψω τον γιο μου από τον κόσμο αλλά θέλω να κληρονομήσει μία απόφαση και όχι μία λίστα από κωδικούς και προεπιλεγμένες ρυθμίσεις.
In the last decade, we've watched parents embrace social media, often too much. I call it "oversharenting": the tendency for parents to share a lot of information and photos of their kids online.
Ο υπερβολικός διαμοιρασμός υλικού είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο όλων των χρηστών, πόσο μάλλον των γονιών που έχουν στη διάθεση τους άπειρο υλικό..των παιδιών τους [φωτογραφίες, σκέψεις κλπ].
In extreme cases, parents wind up jockeying for attention or Facebook "likes" a la 1990s TV programs like "America's Funniest Home Videos" or "Kids Say the Darndest Things." A YouTube video of a loopy 7-year-old after a trip to the dentist has been viewed 110 million times. His parents now run a website that sells $15 T-shirts featuring the kid. I don't blame those parents for capitalizing on the kid's Internet celebrity. But I'd rather take out loans than push for my son to out-cutesy the rest of the world.
Πολύ φοβάμαι πως και στα ελληνικά δεδομένα έχουμε τέτοιες περιπτώσεις. Τα πάντα στη φόρα για μερικά Like!
Γνωρίζω ανθρώπους , το 80% της παρουσίας των οποίων στο διαδίκτυο, αφορά τα παιδιά τους. Συγγνώμη αλλά αυτό όχι μόνο δε θα το χειροκροτήσω αλλά θα το χαρακτηρίσω ανώριμο, επικίνδυνο και απαράδεκτο.
Again, there's a difference between discussing and posting images of your child, and hijacking his or her identity online.
=Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη δημοσίευση φωτογραφιών και [hijack σημαίνει εκβιάζω / αεροπειρατεία αλλά θα το μεταφράσω ως εκμετάλλευση] και την εκμετάλλευση της ταυτότητας του παιδιού διαδικτυακά.
"We're a culture that's used to a lot of things being ephemeral," said Ms. Donath. "To a large extent that is now disappearing."
In other words, the more of our lives we put online from the beginning, the more there is to contend with later on.
= Στην κουλτούρα μας έχουμε συνηθίσει , πολλά να είναι εφήμερα. Σε έναν μεγάλο βαθμό αυτό εξαφανίζεται. Όσα περισσότερα από τη ζωή μας εκθέτουμε διαδικτυακά από την αρχή, τόσα περισσότερα θα αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε [contend = αγωνίζομαι/παλεύω] στην πορεία.
Θα πρότεινα να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο
από τον σύνδεσμο που σας δίνω στην αρχή της ανάρτησης.
Labels: Blogging, Facebook, How not to, Remember, Social Media, Twitter, Web
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
