Παρασκευή
Στον αγώνα ..από ψηλά
Παρασκευή
Έχει γίνει βλογερική ετήσια παράδοση πια "αυτό" το ποστ. Ανέκαθεν άλλωστε θεωρούσα το ιστολόγιο μου προσωπικό και τίποτε άλλο.
Πέρασαν 4 χρόνια από όταν αποφάσισα να ξανα-πληρώσω και να ξανα-αρχίσω το μεταπτυχιακό μου.
Μέσα από διάφορες αντιξοότητες δε, θεωρώ αυτή μου την κίνηση την πιο σημαντική των τελευταίων χρόνων. Όχι μόνο επειδή το χρωστούσα στον πατέρα μου αλλά επειδή το όφειλα στον εαυτό μου.
Μειδιώ κάθε φορά που διαβάζω κάπου "Βάλε έναν στόχο".
Οι στόχοι αλλάζουν. Κάποιος πρέπει να το λέει συνέχεια αυτό, ειδικά στα παιδιά.
Οι στόχοι αλλάζουν γιατί αλλάζουν οι συνθήκες, τα μυαλά μας.. κι έτσι όπως αλλάζουν καταλαβαίνεις με διάφανη καθαρότητα ποιοι είναι αυτοί που στέκουν απαρέγκλιτοι.
12-6-2009 με το Παίξε μπάλα και απολύτως επηρεασμένη ακόμα από τον χαμό του πατέρα μου, "κατέβηκα" στον αγώνα με ..δυνατή κερκίδα.
24-5-2010 με την Μουσική των Πέναλτι κατέβηκα και πάλι στο γήπεδο. Δύσκολη χρονιά.
Μαθήματα στον Βορρά και εξετάσεις στον Νότο. Κομμάτια.
4-6-2011 με το Δια της πειθαρχίας, όλα είχαν αρχίσει να μπαίνουν και πάλι σε μια σειρά. Ήμουν κι εγώ πιο ήρεμη. Επιμένω πως τα άσχημα της ζωής που δε μπορείς να αποφύγεις, συμβαίνουν επειδή το Σύμπαν σε προφυλάσσει από τα χειρότερα.
23-6-2012 και πάλι στον Αγώνα αλλά από ψηλά αυτή τη φορά με όση αυτοπεποίθηση μπορεί να σου δώσει εκείνη η σειρά εξοντωτικών εργασιών και εξετάσεων των προηγούμενων ετών.
Αυτά λαμβάνουν τέλος πλέον.
Η αυριανή δοκιμασία είναι η τελευταία κι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου "άδεια" ενός μήνα πριν τη βουτιά στη διπλωματική.
[Πλέον δεν απευθύνομαι άμεσα σε Εσένα. Δε χρειάζεται να εκ-θέσω triggers για να σε προσεγγίσω. Είσαι πάντα μαζί μου.]
Το ποστ δικαιωματικά αφιερώνεται στον Αντώνη Π., blogger που γνώρισα εδώ τριγύρω, έγινε φίλος μου αδερφικός και με έστρωσε στο διάβασμα το 2009.
Labels: Personal, Remember 5 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
