Κυριακή
2014 Resolutions
Κυριακή
Είθισται, από παλαιοτάτων χρόνων, οι bloggers να ποστάρουμε Αποφάσεις για το νέο Έτος ως σημείο αξιολόγησης όσων προηγήθηκαν αλλά και όσων θα επιχειρήσουμε να τηρήσουμε με μια νέα αρχή.
Φέτος, περισσότερο από ποτέ, νιώθω την ανάγκη για μία τέτοια..τακτοποίηση εφόσον έκλεισε ένα μεγάλος κύκλος για εμένα προσωπικά κι έχει ξεκινήσει να ανοίγει ένας νέος πολύ πιο δημιουργικός και απαλλαγμένος πλέον από το βαρίδιο της επιβεβλημένης ακαδημαϊκής μελέτης.
Ως άνθρωπος δε, είμαι ιδιαίτερα οργανωτική και τηρώ πάντα τα προγράμματα μου πιστεύοντας ακράδαντα στο Do not agonize, Organize [αν και συχνά πέφτω θύμα του άγχους μου όπως οι περισσότεροι εξ'ημών].
Το 2013 ήταν για εμένα μία Καλή Χρονιά.
Με παίδεψε αλλά αντάμειψε τους κόπους μου.
Έχω υγεία, οι δικοί μου άνθρωποι είναι καλά κι έχω το mentality να σκέφτομαι δυναμικά, θετικά και δημιουργικά.
Κανένα παράπονο λοιπόν.
Ακόμα και κάποιες λίγες απογοητεύσεις μου δίδαξαν χαρακτήρα, κρίση και με ώθησαν να λειτουργήσω ώριμα.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξουθενωτικό άλλωστε από το να μάχεσαι εναντίον αυτών που σε απογοητεύουν.
Είναι σαν να μαστιγώνεις τον αέρα που λυσσομανά. Ουτοπικό και αδυσώπητα ψυχοφθόρο.
Επαγγελματικά, επιθυμώ να επανέρθω σε μία σταθερή ενασχόληση εφόσον την τελευταία πενταετία εργαζόμουν "τόσο όσο" με δεδομένο πως η 12ωρη μελέτη ήταν συχνά στο ημερήσιο πρόγραμμα.
Όχι πως δεν με επηρέασε και η κατασκευασμένη και εν συνεχεία επιβεβλημένη κρίση στην Ελλάδα, αλλά ως εργαζόμενη από το 1994, δεν είχα ποτέ σταθερή εργασία κι έτσι η αναζήτηση τρόπων επαγγελματικής επιβίωσης ήταν ανέκαθεν μία πραγματικότητα για εμένα.
Έχω κι έναν στόχο που σκοπεύω να επιτύχω μέχρι το Πάσχα αλλά αυτό δε θα το μοιραστώ ακόμα μαζί σας :-)
Ακαδημαϊκά, επιθυμώ να κατορθώσω να καταθέσω τουλάχιστον δύο ακόμα paper σε συνέδρια, είτε σχετικά με την διπλωματική μου είτε σχετικά με το διαδίκτυο είτε σχετικά με την εκπαίδευση.
Πιστεύω πως θα μου δοθεί η ευκαιρία και μένει σε εμένα να οργανώσω τον χρόνο μου προς αυτή την κατεύθυνση.
[Το 2013 σχεδόν ταυτόχρονα με την διπλωματική μου, κατέθεσα και παρουσίασα το πρώτο μου paper]
Διαδικτυακά, θα συνεχίσω την σοβαρή προσπάθεια που κάνω στο divcast εφόσον οτιδήποτε έχω δημιουργήσει τους τελευταίους 2-3 μήνες έχει "εκτοξευθεί" από άποψη "κατανάλωσης περιεχομένου" σύμφωνα με τα στατιστικά των χώρων μου συν ότι ξεκίνησε μία ..ηρωϊκή "έξοδος" στην συμβατική ζωή όπου μου δόθηκε Βήμα να μιλήσω για όσα κάνω.
Για αυτήν ακριβώς την δυνατότητα οφείλω να ευχαριστήσω από το βάθος της καρδιάς μου τους ανθρώπους της επαρχιακής μου πόλης [είναι γνωστό πως κατοικώ πλέον στις Σέρρες] οι οποίοι όχι μόνο με στήριξαν, με υποστήριξαν και μου έδωσαν βήμα να μιλήσω αλλά συνεχίζουν να το κάνουν αποδεικνύοντας μου πως πράγματι: Όταν φερθείς στους ανθρώπους με σεβασμό και αξιοπρέπεια, θα σου το ανταποδώσουν πολλαπλάσια.
Τα βίντεο δεν έχουν βέβαια την ανταπόκριση που έχουν τα κείμενα ή οι παρουσιάσεις μου αλλά θα εξακολουθήσω να τα κάνω: Επειδή Μπορώ, Επειδή έστω και ελάχιστοι τα βρίσκουν ενδιαφέροντα κι Επειδή αυτά βεβαιώνουν πως έχω το θάρρος της γνώμης μου, στοιχείο ιδιαίτερα καταλυτικό κατά την άποψη μου σε ένα διαδίκτυο που βρίθει κακοποιημένων ανώνυμων ψυχισμών.
Ας πούμε πως προσπαθώ να πραγματώσω το: Γίνε Εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στους άλλους.
Στην προσωπική μου ζωή, το 2014 επιθυμώ να μου χαρίσω λίγη ανεμελιά [αυτή που στερήθηκα τα τελευταία χρόνια] πιο σίγουρη από ποτέ πλέον πως οι εκπτώσεις είναι για τους μέτριους κι εγώ δεν νιώθω τέτοια :-)
Ανέκαθεν πίστευα πως ο άνθρωπος όλα τα μπορεί, αλλά πλέον αντιλαμβάνομαι πως πιο σημαντικό είναι να Επιθυμεί να Κατορθώσει.
Εύχομαι Καλή Πρωτοχρονιά και το 2014 να μας φέρει Υγεία, Ψυχραιμία, Επιθυμία και Αξιοπρέπεια.
Labels: Personal 0 Τόλμησαν
Πέμπτη
Το Περιεχόμενο είναι ο Βασιλιάς αλλά Βασίλισσα είναι πλέον η Επιλογή
Πέμπτη
Θέλω να γράψω εδώ και μέρες αυτό το ποστ κι ενώ όλο το αναβάλω, συνεχώς μου δίνονται ερεθίσματα να ασχοληθώ ξανά.
Αυτή τη στιγμή στο ελληνικό διαδίκτυο πρέπει να υπάρχουν εκατομμύρια site, πολλά εκ των οποίων είτε ανήκουν στους ίδιους κεφαλαιούχους που βρήκαν έναν σχετικά εύκολο τρόπο να κερδίσουν από διαφημίσεις είτε ανήκουν στις ίδιες τις διαφημιστικές εταιρίες οι οποίες για ευνόητους λόγους προτιμούν να δημιουργήσουν ένα δικό τους παραμάγαζο περιεχομένου ώστε να κερδίζουν από τις διαφημίσεις παρά να περιμένουν από χρήστες να παράξουν περιεχόμενο, να ελκύσουν επισκέπτες κι έτσι να πουληθούν διαφημιστικά κλικ.
Βρισκόμαστε στο ζενίθ παραγωγής τέτοιων χώρων πλέον εφόσον κάθε μέρα σκάει κι ένα καινούργιο site που ποντάρει σε 2-3 έμμισθους συντάκτες και στην φιλοδοξία ξένων οι οποίοι αμισθί θα παρέχουν κατά διαστήματα κείμενα ώστε αφενός να αποκτήσουν βήμα κύρους αφετέρου να ενισχύσουν το γνωστό connections - connections των social media.
Τι περιεχόμενο έχουν αυτά τα site τώρα..
Σε ένα ποσοστό 70% - προσωπική γνώμη- έχουν άποψη και η "πώληση" αυτής της άποψης στηρίζεται στην δημοφιλία του αρθρογράφου.
Διότι εάν κληθώ εγώ να γράψω σε ένα site προφανώς οι ιδιοκτήτες του θα λάβουν υπόψη τους όχι μόνο πως έχω μία εμπειρία χρόνων στην σύνταξη κειμένων αλλά θα ποντάρουν και στην social media παρουσία μου η οποία έχει εύρος κοινού κι έτσι διαμοιράζοντας το υλικό θα τους φέρω επισκέπτες.
Έχουμε λοιπόν δύο σημαντικά σημεία.
Το ένα είναι η Άποψη και το άλλο η Δημοφιλία του συντάκτη.
Και τα δύο είναι αδύναμα σημεία πλέον. Στην εποχή μας εννοώ. Στις μέρες μας.
Κι αυτό για τους εξής προφανείς λόγους:
1) Άποψη έχουν όλοι - τα social media έδωσαν Βήμα σε επώνυμους και ανώνυμους οι οποίοι ορθώς μπορούν να εκφράζουν τη γνώμη τους και να επηρεάζουν με όποιον τρόπο επιλέξουν,
2) Δημοφιλία έχουν επίσης αρκετοί - τα social media άνοιξαν το εύρος κοινού σε πολλούς οι οποίοι είτε σαν εμένα ήρθαν από ένα περιοδικό στο διαδίκτυο είτε δημιούργησαν μέσα από την διαδικτυακή τους παρουσία το κατάλληλο κλίμα εμπιστοσύνης ή ..διαπλοκής ώστε να υποστηριχτούν και να μεταπηδήσουν από το διαδίκτυο στην παραδοσιακή αρθρογραφία.
Εν ολίγοις, στις ημέρες μας ούτε η άποψη είναι σπάνια ούτε η δημοφιλία.
Έχουμε λοιπόν δεκάδες ή εκατοντάδες site που φορτώνουν το διαδίκτυο με υπερπληθώρα κορεσμένης ανάγκης για άποψη και προμοτάρονται - συχνά με "ελαφρύ" τρόπο - από περσόνες που διαθέτουν εύρος κοινού και έχουν επιτύχει ικανοποιητικό βαθμό εμπιστοσύνης.
Αναπόφευκτα πλησιάζει - εάν δεν έχει φτάσει ήδη - η στιγμή που ο χρήστης θα αναγκαστεί να ανακαλύψει και να θέσει σε λειτουργία νέα κριτήρια επιλογής όταν πρόκειται να πατήσει το πολυπόθητο κλικ για να διαβάσει ένα περιεχόμενο.
Θα προσέξατε πως δεν συμπεριέλαβα την Είδηση μέσα στο Περιεχόμενο κι αυτό για τον απλούστατο λόγο πως η Είδηση αμέσως μετά το τετελεσμένο του γεγονότος αυτόματα και αστραπιαία δημοσιεύεται παντού.
Άρα ελάχιστα διαφοροποιείται η σημαντικότητα σε ένα site.
Τις ίδιες ειδήσεις θα διαβάσετε όπου κι αν κάνετε κλικ. Συχνά μάλιστα θα τις διαβάσετε και με το ίδιο κείμενο. :-)
Τι θα γίνει λοιπόν από δω και πέρα;
Θα αρκεί ένα site, δέκα νοματαίοι με ικανοποιητικό εύρος κοινού και αποψιολογία σε σημείο λιποθυμίας;
Αν πράγματι αλλάξουν τα κριτήρια του αναγνώστη [κατά τη γνώμη μου αυτό θα συμβεί και μάλιστα ως αναπόφευκτη εξέλιξη στην κατανάλωση περιεχομένου] τότε όλα αυτά τα site θα είναι αδύνατον να καλύψουν μια κορεσμένη ανάγκη όπως προείπα.
Πόση ευαισθησία να πουλήσεις; Πόσο να ξεπουλήσεις την προσωπική σου ζωή ώστε να φέρεις κόσμο στην κλειδαρότρυπα; Και πόσο να αντέξει ο κόσμος που με διαβάζει να με βλέπει μπροστά του κάθε τρεις και λίγο και μάλιστα σε διαφορετικούς χώρους από αυτούς που τον έχω συνηθίσει;
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής στην παραγωγή περιεχομένου και η επικινδυνότητα καιροφυλακτεί στην φούσκα που μπορεί να σκάσει σε αυτό το άνω φράγμα..
Το Περιεχόμενο λοιπόν εξακολουθεί να είναι ο Βασιλιάς, μόνο που τώρα Βασίλισσα είναι η Επιλογή κι αυτή θα είναι αμείλικτη..
Labels: How not to, HowTo, Personal, Remember, Social Media, Web 0 Τόλμησαν
Κυριακή
"Διαδίκτυο στην Εκπαίδευση" ή "Αλήθειες για τα social media"; Η απόφαση.
Κυριακή
Πριν 2 ημέρες έδωσα στο facebook profile μου ένα ερώτημα για το επόμενο divcast.
Ομολογώ πως δεν περίμενα συμμετοχή και μάλιστα είπα σε έναν φίλο "άφησε κανένα σχόλιο γιατί θα μείνουν στα Like και θα διστάσουν να πάρουν θέση".
Διαψεύστηκα.
Πανηγυρικά.
..το οποίο με χαροποιεί για τους εξής λόγους:
1. Μπήκατε στην διαδικασία να προβληματιστείτε [βασικός στόχος του περιεχομένου μου στο ουέμπ]
2. Με εμπιστεύεστε και περιμένετε από εμένα να πω κάτι σημαντικό [πράγματι, κάνω έρευνα για κάθε θέμα και μιλώ με αποδείξεις]
3. Πιστεύετε πως πράγματι γνωρίζω για τα social media και δε θα σας πω ψέμματα [άλλη μία απόδειξη πως η Ψηφιακή Επικοινωνία είναι η Τέχνη της Εμπιστοσύνης]
Γιατί γράφω αυτό το ποστ τώρα..
Όχι για να προβάλω το θέμα αλλά γιατί - αν και το θεωρώ απίθανο - φοβάμαι μήπως με ..μπαγλαρώσουν ως χάκερ, οπότε οφείλω να δηλώσω άμεσα τι μου συνέβη στην πορεία της έρευνας μου.
Καταρχήν επέλεξα το θέμα "Το διαδίκτυο στην Εκπαίδευση", ένα βίντεο που, εκτός απροόπτου, θα δημιουργήσω και θα δημοσιεύσω την Τετάρτη.
Το θέμα "Αλήθειες για τα Social Media" θα γίνει βίντεο αμέσως μετά την παρουσίαση με θέμα Social Media στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών στις 16 Δεκεμβρίου, όπου θα συστήσω κάποια ελάχιστα σημεία δεδομένου πως η θεματική των social media είναι τεράστια.
[Να υπενθυμίσω πως όλες οι παρουσιάσεις αυτής της δράσης βρίσκονται στο site του divcast και φιλοξενούνται στο slideshare]
Πάμε τώρα στο θέμα του ..κατά λάθος χάκινγκ.
Στην πορεία της έρευνας μου βρέθηκα σε ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας [ή υπό την αιγίδα του Υπουργείου] όπου μου δινόταν η δυνατότητα [το Permission] χωρίς να είμαι εγγεγραμμένη, να επέμβω στο υλικό αλλάζοντας το ή διαγράφοντας το.
Για ευνόητους λόγους δεν προχώρησα μέχρι τέλους την διαδικασία οπότε ίσως σε κάποιο επόμενο βήμα να υπήρχε κάτι που θα ανέκοπτε την παρέμβαση, πάραυτα και αν και το θεωρώ απίθανο να ελέγχονται οι επισκέψεις στον χώρο, ελπίζω μέχρι την Τετάρτη να μη με συλλάβουν επειδή ανακάλυψαν πως από την IP μου κάποιος προσπάθησε να αλλοιώσει το υλικό τους.
Έχω λάβει screenshots των κινήσεων και υποθέτω πως κάποιον πρέπει να ειδοποιήσω πριν δημοσιοποιήσω το θέμα αλλά εφόσον δεν υπάρχει χώρος επικοινωνίας στη σελίδα [ή υπάρχει και δεν τον είδα], αδυνατώ να ενεργήσω αναλόγως.
Ολοκληρώνοντας αυτή την ανάρτηση να σας ευχαριστήσω άλλη μία φορά που κάνετε Like στο facebook page του divcast χωρίς να σας ενοχλήσω με προσκλήσεις και να σας θυμίσω πως τα βίντεο [τα divcast] δημοσιεύονται και στο κανάλι μου στο youtube όπου μπορείτε να επιλέξετε Subscribe στην περίπτωση που έχετε λογαριασμό εκεί.
[Μεταξύ μας, ελάχιστα με απασχολούν τα Like και τα Subscriptions αλλά απασχολούν άλλους οι οποίοι τα θεωρούν απόδειξη εμπιστοσύνης - έτσι με βοηθάτε σε αυτό το επικοινωνιακό θεατρικό ώστε να μη θεωρούμαι η γραφική του χωριού]
Α, και κάτι τελευταίο.
Αν πιστεύετε πως πρέπει απαραίτητα να ειπωθεί κάτι για το θέμα "Το διαδίκτυο στην Εκπαίδευση", μπορείτε πάντα είτε να αφήσετε σχόλιο όπου υπάρχει δημοσιευμένη αυτή η ανάρτηση, είτε να επικοινωνήσετε μαζί μου στο facebook mail ή στο evoutskoglou[at]gmail.com
Labels: Education, Personal, Projects, Social Media, Web 0 Τόλμησαν
Τετάρτη
Το εμπόριο της ευαισθησίας στο διαδίκτυο
Τετάρτη
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Ή μάλλον, πολύ φοβάμαι πως δεν έχει φτάσει ακόμα στο απροχώρητο.
Κάθε θάνατος οδηγεί σε δεκάδες άρθρα δραματουργικής έξαρσης τα οποία όμως φιλοξενούνται σε ιστοσελίδες με διαφημίσεις. Όπερ, κλικ και δάκρυ, δάκρυ και ευρώ.
Κάθε προσωπική τραγωδία καταγράφεται και διασύρεται με απαίδευτους διαμοιρασμούς καταπατώντας κάθε έννοια σεβασμού εξαφανίζοντας εν ριπή κλικ την αλήθεια που γνωρίζει κάθε άνθρωπος που έχει θρηνήσει νεκρό, πως δηλαδή στοιχείο υπέρτατου πένθους είναι η ΣΙΩΠΗ.
Για να μην αναφέρω τις μύριες περιπτώσεις όπου άλλος πεθάνει κι άλλον κλαίμε και σκάει ο λάθος νεκρός στο facebook να διαψεύσει κι είναι να γελάς και να κλαις με την αστραπιαία ταχύτητα των συλλυπητηρίων.
Πρόκειται για σοσιαλμιδιακό φαινόμενο γνωστό και ως: ε ρε τον έρμο τι όνειρο να έβλεπε εχτές.
Κι έχουμε και τις περιπτώσεις κανιβαλισμού με ιδεολογική απόχρωση όπου όλα επιτρέπονται στον βωμό της πολιτικής ερμηνείας λες και κάθε ιδεοληπτική φράξια αρπάζει ένα κομμάτι από την σάρκα του νεκρού για να το αλείψει με το δικό της μύρο εξαργυρώνοντας την οσμή με ψηφαλάκια.
Φωτογραφίες αποθανόντων, παιδιών ή ενηλίκων, προτροπές για δια βίου θρήνο σε συντρόφους και γονείς που θα έπρεπε περισσότερο από ποτέ να στηριχτούν ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους, φορτώνουν ταφόπλακες στους ζωντανούς για να ριγήσει το αγκυλωμένο δάχτυλο του χρήστη και να λάβει περισσότερα RT και Fav ο κάθε πυροβολημένος πανύβλαξ.
Δεν είναι μόνο ο κανιβαλισμός στη μνήμη του νεκρού που εδραιώνεται όλο και πιο βάναυσα απαλείφοντας κάθε επιβεβλημένη κίνηση σεβασμού, είναι κι αυτή η διάχυτη υπερευαισθησία ακόμα και σε θέματα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα περνούσαν απαρατήρητα.
Σαχλές εικόνες που ούτε τρίχρονα δε θα επέλεγαν για να δηλώσουν συγκίνηση, ατάκες δραματικής βραζιλιάνικης σαπουνόπερας με τη απαραίτητη δεκάδα θαυμαστικών, κι έτοιμο το άλλοθι του κατά φαντασίαν ευαίσθητου πως έχει ψυχή, ξέρει τι σημαίνει έρωτας, φιλία, θάνατος κι ύστερα από 5 λεπτά θα χασκογελά στο τουίτερ.
Ο θρήνος είναι προσωπική υπόθεση αυτού που βιώνει τον χαμό. Κανενός άλλου.
Όταν γίνεται σοσιαλμιντιακή υπόθεση όλα ζέχνουν.
Κι όποιος τον διαμοιράζει είναι υπεύθυνος μιας κατάθλιψης που επιβάλλεται από τους ηλίθιους στους πανηλίθιους οι οποίοι είναι έτοιμοι να δακρύσουν μόλις σκεφτούν
πως μια τόση δα μικρή δροσοσταλίδα, ορφανή {λυγμός},
χωρίς να’χει προλάβει να χορέψει στη λίμνη των εμπειριών {δικό μου αυτό}
πέφτει στην πάχνη της χαραυγής {καλό;}
χωρίς δίχτυ ασφαλείας η καημένη κι εσύ ΝΑΙ ΕΣΥΥΥΥΥ {κρεσέντο}
μπορείς και συνεχίζεις να ζεις ηλίθιε, να ποστάρεις..κρετίνε, κυνικέ, αναίσθητε{δάκρυ}{λυγμός}-
πως μια τόση δα μικρή δροσοσταλίδα, ορφανή {λυγμός},
χωρίς να’χει προλάβει να χορέψει στη λίμνη των εμπειριών {δικό μου αυτό}
πέφτει στην πάχνη της χαραυγής {καλό;}
χωρίς δίχτυ ασφαλείας η καημένη κι εσύ ΝΑΙ ΕΣΥΥΥΥΥ {κρεσέντο}
μπορείς και συνεχίζεις να ζεις ηλίθιε, να ποστάρεις..κρετίνε, κυνικέ, αναίσθητε{δάκρυ}{λυγμός}-
{μούντζα}
Labels: Εν Βρασμώ, How not to, Personal, Remember, Web 0 Τόλμησαν
Δεν έχεις Περιεχόμενο και το ξέρεις
Ένα από τα πιο ..ξεκαρδιστικά θέματα που συζητώνται συχνά σε social media events είναι το θέμα του Περιεχομένου.
Όλα ωραία και τακτοποιημένα στο marketing, στην κατασκευή περσόνων, στα RT της κλίκας, στο χειροκρότημα του "με το ζόρι σημαντικό", στους διαγωνισμούς, στα κουπάνια, όλα καταπληκτικά στο "φτιάχνω δέκα site με άποψη που κατασκευάζουν και καμιά αλήθεια αφού ο χαζο-χρήστης δε θα αναρωτηθεί ποια είναι η πηγή της ιστορίας που αφηγούμαι", όλα σούπερ στο "κάνω ντόρο, σαματά για να ακουστώ" αλλά από Περιεχόμενο αξιόλογο σε διαμοιρασμό, Περιεχόμενο ικανό να διδάξει, να εξηγήσει, να αντέξει στον χρόνο και να απαντήσει απορίες 2 ή 3 χρόνια μετά, ΠΟΥΘΕΝΑ [οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα].
Χωρίς να παραβλέπω το γεγονός πως το χιούμορ συντηρεί το socializing και δημιουργεί συνθήκες συμπάθειας [αλλά όχι φυσικά απαραίτητα και εμπιστοσύνης] και χωρίς φυσικά να απαρνούμαι τον σημαντικό παράγοντα του εντυπωσιασμού στο διαδίκτυο, καταγράφω τα εξής:
Δεν έχεις Περιεχόμενο και το ξέρεις, όταν:
1. Το facebook page σου είναι γεμάτο με συνδέσμους ξένων άρθρων
2. Όταν το site σου έχει μεταφράσεις ενός ξένου άρθρου και όχι ερευνητικό άρθρο με αναφορά σε πολλές πηγές
3. Όταν κάνεις RT τις καλημέρες [σίριουσλι;!]
4. Όταν στα hashtag των event βρίσκεις και πάλι την ευκαιρία διατηρήσεις τα connection σου συμφωνώντας με όλους και με όλα αντί να μιλήσεις για τις επαγγελματικές σου εμπειρίες
5. Όταν η επιτυχία της social media καμπάνιας σου στηρίζεται σε διαγωνισμούς και κουπόνια
6. Όταν χλευάζεις το πλήθος των Like αλλά κάνεις κρα για να μαζέψεις μερικά παραπάνω
7. Όταν στα "εφημεριδάκια" σου δεν περιλαμβάνεις το βίντεο για Τα Δεδομένα ή για τα OER αλλά το Πανηγυρίζω που έδωσα κάποια στιγμή στο twitter...
και άλλα πολλά που πιθανότατα μπορείτε να φανταστείτε και μόνοι σας.
Το Περιεχόμενο καλά μου παιδιά είναι απείρως δύσκολο πράγμα. Κι εγώ ειδικά το γνωρίζω πολύ καλά αυτό.
Ακόμα και η διάχυση 500 λέξεων ατάκτως με στόχο να ελκύσουν κάποιον να τις διαβάσει, απαιτεί χρόνο, κόπο και πιθανότατα ταλέντο στην ..παραπλάνηση.
Ακόμα κι αυτό εδώ το άναρχο κείμενο που συντάσσω αυτή τη στιγμή, χωρίς πλάνο, χωρίς επανέλεγχο, απλά δοσμένο ως έκφραση εκτόνωσης μερικών σκέψεων, απαιτεί χρόνο και κόπο στην καταγραφή του. Ακόμα και στην εμφάνιση του.
Και το κάνω "δώρο" σε όσους με τιμούν με χρόνο ανάγνωσης απλά γιατί πιστεύουν, γιατί τους έχω πείσει [και πάλι με πολύ κόπο κι είναι απολύτως λογικό] πως κάτι έχουν να μάθουν από αυτό εδώ το post.
Έχω γράψει χιλιάδες κείμενα στη ζωή μου [και δεν εννοώ μόνο στο ουέμπ] και όλα εξυπηρετούσαν κάποιους στόχους. Άλλα να διασκεδάσουν, άλλα να ενημερώσουν, άλλα περιείχαν την άποψη μου, άλλα επιχειρούσαν να μορφώσουν κι άλλα απλά να εκτονώσουν την δική μου ψυχολογική κατάσταση.
Ήταν όλα αυτά Περιεχόμενο;
Όχι.
Περιεχόμενο στο ουέμπ είναι οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει κάτι σημαντικό σε αυτόν που το διαβάζει, κάτι που φέρει έστω και σπόρους αξιοπιστίας και κάτι τελικά που ίσως πείσει τον αναγνώστη πως κάποιος ξόδεψε λίγη από την ψυχή του για αυτό.
Οτιδήποτε άλλο δεν είναι Περιεχόμενο. Είναι Παραπλάνηση ενός Αδαούς και πιθανότατα Τεμπέλικου μυαλού...
Και μία προσωπική εξομολόγηση για το τέλος.
Πριν ένα χρόνο θα το έγραφα με πικρία και παράπονο αλλά τώρα το αναφέρω με μεγάλη υπερηφάνεια.
Ζήτημα να ήταν ένας ή δύο οι επαγγελματίες των social media που έκαναν share το post που αναφέρω εδώ και το οποίο , από ό,τι βλέπω τώρα στο fb page του divcast, έχει 32 share.
Περίπου 30 share δηλαδή έγιναν από "απλούς" χρήστες, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν με γνωρίζουν και πιθανότατα δεν με έχουν διαβάσει ποτέ από το 2001 που γράφω έχοντας κοινό.
Είναι αυτοί οι χρήστες που δε θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να φωνάξουν σε μία εκδήλωση πως "Content iz The King" [το περιεχόμενο είναι βασιλιάς] κι ας είναι οι μόνοι που μπορούν να επικυρώσουν αυτή την τεράστια αλήθεια.
Να παράγεις Περιεχόμενο λοιπόν είναι δύσκολο. Και να το εκτιμάς, ακόμα δυσκολότερο.
Κι όσοι περισσότεροι χρήστες αποκτήσουν κριτήρια για αυτό το δεύτερο, τόσο πλουσιότερο θα είναι το διαδίκτυο που θα κληροδοτήσουμε σε αυτούς που έρχονται.
Labels: Social Media 0 Τόλμησαν
Το διαδίκτυο είναι Γυναίκα και εμείς όλοι τα Παιδιά της [Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού]
Πριν λίγες ημέρες άλλαξα την cover photo του facebook page divcast με την εικόνα που βλέπετε.
Σήμερα που μπήκα στο Google και είδα πως είναι Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σκέφτηκα πόσο ταιριαστή κίνηση ήταν που μόλις προχθές παρουσίασα στη Βιβλιοθήκη Σερρών το θέμα Διαδίκτυο και Παιδιά.
Σκέφτηκα και το γεγονός πως σχεδόν όλες οι διαφάνειες "κραυγάζουν" πως σε τίποτα σχεδόν δεν διαφέρουν οι ενήλικοι χρήστες από τα παιδιά κι έτσι προέκυψε..η εξυπνάδα του τίτλου.
Σε δύο από τις διαφάνειες της Παρουσίασης: Διαδίκτυο και Παιδιά, δίνω κάποιες ερωτήσεις οι οποίες ουσιαστικά δεν έχουν σωστή ή λάθος απάντηση αλλά σκοπός τους είναι να υποκινήσουν συζητήσεις μεταξύ γονέων και παιδιών.
Αυτές τις ερωτήσεις λοιπόν, τις έβαλα μέσα σε ένα νέο αρχείο το οποίο δημοσίευσα downloadable πλέον [μπορείτε δηλαδή να το αποθηκεύσετε -Save- στον υπολογιστή σας και να το εκτυπώσετε], ως μία ελάχιστη προσφορά στους Γονείς και τα Παιδιά που πραγματικά θέλουν να μάθουν και το μόνιμο ερώτημα τους προχθές ήταν: "Γιατί αυτό δεν γίνεται και στα σχολεία;"...
Σας ευχαριστώ θερμά που στηρίζετε τις προσπάθειες μου.
Ειρήνη Β.
Labels: Education, HowTo, Presentations, Projects, Web 0 Τόλμησαν
Δευτέρα
Βλέπουν όλοι οι φίλοι σου αυτά που γράφεις στο facebook; Χμ.. όχι.
Δευτέρα
Η ερώτηση του τίτλου εντάσσεται σε αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που ελάχιστοι γνωρίζουμε εκτός και αν προβληματιστούμε γιατί κάτι δεν συμβαίνει έτσι όπως το φανταζόμαστε.
Εγώ, φερ'ειπείν, έχω στο facebook περίπου 4800 "φίλους". Βλέπω άραγε στο home feed μου όλα όσα γράφουν όλοι αυτοί;
Προφανώς δεν γράφουν όλοι μαζί ταυτόχρονα αλλά και πάλι...είναι δυνατόν λέτε να εμφανίζονται όλα μα όλα τα status που δημοσιεύουν καθημερινά;
Η απάντηση λοιπόν είναι: Όχι.
Δεν βλέπουν όλοι οι "φίλοι" μας όλα όσα γράφουμε στο facebook, όπως επίσης ούτε εμείς βλέπουμε όλα όσα γράφουν αυτοί για τον απλούστατο λόγο πως κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Αυτό που συμβαίνει είναι πως το facebook εμφανίζει όσα προκύπτουν λαμβάνοντας υπόψη διάφορες παραμέτρους και λειτουργεί αυτό τον "υπολογισμό" βάσει ενός αλγόριθμου, ενός προγράμματος δηλαδή.
Είναι αυτός ο αλγόριθμος "αντικειμενικός";
Η απάντηση είναι πως δεν τίθεται θέμα αντικειμενικότητας εφόσον είναι πολλές οι παράμετροι που προσμετρώνται, όπως για παράδειγμα αν διαδραστικοποιούμαστε συχνά με κάποιους "φίλους" ή καθόλου.
Αυτό που όντως τίθεται και μάλιστα ιδιοφυώς κατά την άποψη μου είναι πως η επιχείρηση του facebook σκέφτηκε έναν ωραίο τρόπο να κερδίσει χρήματα από αυτή την διαδικασία.
Πριν συνεχίσω δίνοντας και άλλες πληροφορίες, πρέπει να σας πω πως στο διαδίκτυο είναι απείρως πολλοί οι δείκτες που μπορούν να "πειραχθούν".
Μπορούν να "πειραχθούν" τα Like σε ένα ποστ και να φαίνονται χιλιάδες, μπορεί να "πειραχθεί" το πλήθος των επισκέψεων, μπορεί ακόμα και να γίνει μία έξυπνη διαχείριση [το γνωστό SEO] ώστε ένα ποστ ή μία σελίδα να ικανοποιεί κάποια ιδιαίτερα κριτήρια εμφάνισης της στα αποτελέσματα των μηχανών αναζήτησης.
Όλα αυτά λοιπόν, ηθικά ή όχι "πειράζονται" από χρήστες ή επαγγελματίες ειδικούς.
Το Facebook όμως σκέφτηκε πολύ πιο έξυπνα.
Αντί να δώσει αυτή την ελευθερία στους χρήστες και τους επαγγελματίες, αποφάσισε να *πουλήσει* το ίδιο αυτή την..εξυπηρέτηση.
Έτσι, σε κάθε τι που δημοσιεύεται πλέον σε ένα Facebook Page εμφανίζεται κάτω δεξιά ένα κουμπάκι προώθησης [Boost] όπου με ένα δεδομένο χρηματικό ποσό μπορεί να ενισχυθεί η εμφάνιση του δημοσιευμένου ποστ. Διότι ούτε όλοι οι fans ενός facebook page βλέπουν κάθε τι που δημοσιεύεται στο Page.
Για ευνόητους λόγους αυτό έχει εκνευρίσει κάποιους "επαγγελματίες" διότι όχι μόνο τους αφαιρέθηκε η δυνατότητα να επεμβαίνουν οι ίδιοι με κόλπα στην εμφάνιση μίας δημοσίευσης αλλά ο χώρος που τους φιλοξενεί δωρεάν [το Facebook, that iz] τους ζητά να πληρωθεί όχι για να τους επιτρέψει να κάνουν τα κόλπα τους αλλά για να αποφασίσει το ίδιο να κάνει το κόλπο για αυτούς.
Ιδιοφυές, in my opinion :-)
Για τις επαγγελματικές παρουσίες στο facebook που - επαναλαμβάνω - εκμεταλλεύονται τον χώρο *δωρεάν* προφανώς αυτό είναι ένα επιπλέον κόστος αλλά business χωρίς κόστος, δεν είναι business. Σωστά;
Για τους απλούς χρήστες που προσπαθούν να προωθήσουν το περιεχόμενο που παράγουν [όπως εγώ, για παράδειγμα] είναι μάλλον μία πρόκληση παραπάνω να ελέγξουν κατά πόσο αξίζει να διαμοιράζουν ή και να παράγουν στην τελική το όποιο περιεχόμενο.
Πριν δύο ημέρες και μετά από ένα χρόνο απουσίας λόγω φόρτου μελέτης, έκανα ένα νέο divcast το οποίο και δημοσίευσα στο Facebook Page του divcast.
Το βίντεο διαμοιράστηκε από πάρα πολλούς και η σήμανση έδειξε πως εμφανίστηκε στο home feed σχεδόν τριπλάσιου πλήθους λογαριασμών από αυτό που αποτελεί τους fans της σελίδας [οι fans είναι περίπου 880 και παρόλα αυτά χωρίς να πληρώσω για έξτρα προώθηση, μετά από 30 περίπου share το ποστ εμφανίστηκε σε τριπλάσια home feed από αυτά στα οποία στόχευα].
Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει πως όλοι όσοι είδαν να περνά το ποστ από μπροστά τους έκαναν κλικ και είδαν το βίντεο αλλά στα Κοινωνικά Δίκτυα και ειδικά στο θέμα δημοσίευσης υλικού, έχει μεγάλη σημασία σε τι εύρος κοινού εμφανίζεται μία δημοσίευση.
Για αυτό το λόγο και ο τετραπέρατος Μαρκ Ζούκερμπεργκ αποφάσισε πως: ή θα δημοσιεύεις καλό και έξυπνο Περιεχόμενο και θα σε βοηθούν οι Χρήστες, ή θα πληρώνεις εμένα για να σε βοηθώ με κόλπο. :-)
Σας ευχαριστώ πολύ για την θετική ψήφο εμπιστοσύνης.
UGC σημαίνει User Generated Content,
δηλαδή Περιεχόμενο Παραγόμενο από Χρήστη
και όχι Επαγγελματικό περιεχόμενο.
Labels: Facebook, UGC, Video, Web 0 Τόλμησαν
Παρασκευή
Οδηγίες για Παρουσιάσεις
Παρασκευή
Δεν είχα ασχοληθεί πολύ με το θέμα των παρουσιάσεων μέχρι πρόσφατα. Έχω υποστηρίξει όμως στο παρελθόν πως οι παρουσιάσεις πρέπει να αποτελέσουν σημαντικό στοιχείο στην εκπαιδευτική διαδικασία και μάλιστα από τις πρώτες τάξεις του σχολείου διότι σου μαθαίνουν:
1. Να οργανώνεσαι
2. Να εκφράζεσαι σύντομα
3. Να μιλάς με θάρρος μπροστά σε κοινό
4. Να εκφράζεσαι άνετα προφορικά
5. Να αποκτάς αυτοπεποίθηση
Η επαγγελματική μου ζωή μέχρι πρόσφατα δεν απαιτούσε εργασία με παρουσιάσεις. Το διαδίκτυο ήταν αυτό που με έβαλε στο μονοπάτι της ιδιαίτερης αυτής έκφρασης εφόσον αναπόφευκτα κάποια στιγμή ο γραπτός λόγος σε ένα post χρειάζεται μία εναλλακτική.
Αυτή πιστεύω πως είναι και η αιτία που βρήκε τόσο μεγάλη ανταπόκριση το twitter των 140 χαρακτήρων.
Για να μη πω πως για κάποιον που διαβάζει επί χρόνια κείμενα σε μια οθόνη, η ανάγκη για ελαχιστοποίηση πλήθους λέξεων ώστε να αντιληφθεί το μήνυμα, είναι επιτακτική.
Η οικονομία χρόνου είναι εκ των ων ουκ άνευ πλέον.
Πριν λίγο καιρό έπρεπε να ετοιμάσω την παρουσίαση της διπλωματικής μου. Κι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα όχι μόνο στην δημιουργία της αλλά και στην εκτέλεση της προφορικά και οπτικά.
Άρχισα λοιπόν να αναζητώ οδηγίες που θα μου έμοιαζαν σοβαρές και αν μη τι άλλο ένιωθα πως πρέπει να δω μερικά παραδείγματα ώστε να μην κάνω του κεφαλιού μου.
Από την στιγμή αυτής της απόφασης μέχρι την στιγμή της εκτέλεσης, κατόρθωσα να πετύχω μεγάλες αλλαγές στον τρόπο που αντιλαμβανόμουν το ζήτημα των παρουσιάσεων αλλά συνειδητοποίησα και πολλά άλλα σημαντικά που δεν εντόπισα σε κανένα σύνολο οδηγιών.
Ας ξεκινήσουμε την κατασκευή.
Προσωπικά χρησιμοποίησα Power Point αλλά υπάρχει και η επιλογή του Prezi για όσους έχουν χρόνο να πειραματιστούν.
Στο pc έχω Windows xp [άντεξαν 5 χρόνια πειραματισμών με κάθε είδους πρόγραμμα που δοκίμασα για την μεταπτυχιακή εξειδίκευση στα πληροφοριακά συστήματα] και office 2003, οπότε τα αρχεία του power point αποθηκεύονται με την κατάληξη .ppt
Στο notebook όπου έστησα τις υλοποιήσεις και τελικά δημιούργησα την παρουσίαση, έχω windows 7 και office 2010 οπότε οι παρουσιάσεις αποθηκεύονται ως .pptx [μάθατε τώρα -όσοι δεν γνωρίζατε- τι σημαίνει το tweet μου "του pptx θα γίνει και σήμερα" - lol]
Το .pptx δεν ανοίγει σε έναν υπολογιστή με office 2003. Θα πρέπει να έχετε εγκαταστήσει στον υπολογιστή σας έναν "μετατροπέα".
Εάν όμως δουλέψετε με αυτή την μετατροπή, είναι πολύ πιθανόν να μην εμφανίζονται οι ωραίες γραμματοσειρές σας και πολλές όμορφες μορφοποιήσεις οπότε πρέπει να βεβαιωθείτε ποιο office θα έχει ο υπολογιστής στον οποίο θα φορτώσετε τελικά την παρουσίαση ώστε να εργαστείτε αποκλειστικά με αυτόν.
Πάμε στο δημιουργικό κομμάτι τώρα.
Προφανώς έχει σημασία εάν η παρουσίαση σας θα είναι ακαδημαϊκή ή απλά ενημερωτική ή ψυχαγωγική αλλά μία καλή ιδέα είναι να δείτε αλλά και να πειραματιστείτε με τις παρουσιάσεις που υπάρχουν εδώ.
Οι καλύτερες οδηγίες που εντόπισα στο διαδίκτυο για το τι πρέπει να περιέχει μία παρουσίαση και με ποιον τρόπο πρέπει να τα επιδεικνύει βρίσκονται στο pdf "Master Thesis Presentation - How To" από το University of Rostock. Πρόκειται, πραγματικά, για Βίβλο οδηγιών. Μελετήστε το και να ανατρέχετε σε αυτό κάθε φορά που νιώθετε πως δεν ξέρετε πώς να προχωρήσετε.
Είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσετε με 70 διαφάνειες διότι θα σας φαίνεται πως δεν χωράνε όλες οι πληροφορίες αλλά ακολουθώντας τις οδηγίες του pdf και έχοντας υπόψη σας πως παρουσιάζετε τα σημαντικά στοιχεία και κυρίως το έργο σας εάν υπάρχουν υλοποιήσεις, θα μπορέσετε να μειώσετε τις διαφάνειες τουλάχιστον στις 35.
Η παρουσίαση που έκανα στην διπλωματική μου έπρεπε να διαρκεί αυστηρά 20 λεπτά. Όσες πρόβες κι αν έκανα όμως, διαπίστωσα πως όταν πρόβαρα την παρουσίαση μπροστά σε άλλους πάντα έλεγα περισσότερα - μόλις έβλεπα κάποια απορία στο πρόσωπο τους - κι έτσι ξέφευγα τουλάχιστον 5 λεπτά στον χρόνο που θεωρούσα δεδομένο.
Όταν κάνετε λοιπόν Χρονισμό με δοκιμή στην παρουσίαση λάβετε υπόψη κι ένα έξτρα πεντάλεπτο που μπορεί να προκύψει.
Η δική μου παρουσίαση ήταν 35 διαφάνειες και διήρκεσε 18 λεπτά αλλά στα 15 λεπτά μου έκαναν νόημα κι έτσι αναγκάστηκα να "τρέξω".
Υπολογίστε λοιπόν περίπου 30 διαφάνειες το πολύ για ένα 20λεπτο [εγώ μπορώ και μιλάω πολύ γρήγορα όμως - και πολύ, γενικώς:-].
Ας δούμε το θέμα της δημοσίευσης της παρουσίασης.
Εάν αποφασίσετε να δημοσιεύσετε την παρουσίαση σας στο διαδίκτυο, προτείνω ανεπιφύλακτα το slideshare μόνο που εκεί παρατήρησα το εξής πρόβλημα. Όταν δημοσίευα το pptx συνέβαιναν πολλές αλλοιώσεις στην εμφάνιση οπότε ένας φίλος πρότεινε να μετατρέπω τα αρχεία μου σε .pdf και ύστερα να τα δημοσιεύω.
Το Office 2010 επιτρέπει την "Αποθήκευση ως" ενός power point αρχείου με τύπο .pdf κι έτσι δεν υπήρχαν αλλοιώσεις μετά την δημοσίευση.
Θα ολοκληρώσω αυτό το βοηθητικό post με μερικές οδηγίες επί των διαδικαστικών.
Εάν πρέπει να ετοιμάσετε την παρουσίαση σας για την διπλωματική σας, συνιστώ να αρχίσετε να την δημιουργείτε μόλις θεωρήσετε πως έχετε ολοκληρώσει την εργασία σας αλλά πριν την καταθέσετε τελειωτικά κι αυτό επειδή η κατασκευή της παρουσίασης, ακριβώς επειδή θα σας εξαναγκάσει σε μία οργάνωση, είναι πολύ πιθανό να εμφανίσει κενά που υπάρχουν στην εργασία ή ακόμα και λάθη που δεν είχατε αντιληφθεί.
Μέχρι και 3 ημέρες πριν καταθέσω την διπλωματική μου, εντόπισα μία παράλειψη επειδή την ώρα που δημιουργούσα την παρουσίαση αποφάσισα πως ήθελα να επιδείξω κάτι το οποίο όμως όταν επιχείρησα να το "τρέξω" δεν λειτουργούσε!
Ακόμα και όταν, τώρα πρόσφατα, δημιούργησα μία παραλλαγή της παρουσίασης της διπλωματικής μου δίνοντας επιπλέον λεπτομέρειες και δημοσιεύοντας την στο διαδίκτυο, εντόπισα σημεία στα οποία θα μπορούσα να έχω επέμβει δημιουργώντας ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Η παρουσίαση πρέπει να δομείται παράλληλα με τον έλεγχο της εργασίας. Αυτό θα σας κρατήσει στο σωστό μονοπάτι.
Να επισημάνω φυσικά πως δεν έχω γίνει εξπέρ στις παρουσιάσεις αλλά οπωσδήποτε έχω κάνει μεγάλα βήματα βελτίωσης και πλέον αντιλαμβάνομαι την "επίδειξη της δουλειάς και του εαυτού μου" πολύ διαφορετικά από ότι πριν.
Δύο πρόσφατες παρουσιάσεις μου που μπορείτε να δείτε είναι:
1. Η παραλλαγή της παρουσίασης της διπλωματικής μου εδώ
2. Μία πρώτη παρουσίαση για το διαδίκτυο στην δραστηριότητα που έχουμε οργανώσει με την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών, εδώ
Τώρα ετοιμάζω:
1. Την παρουσίαση για το ICODL 2013 και
2. Την δεύτερη παρουσίαση για την δραστηριότητα με την ΔΚΒΣ
οπότε.. stay tuned :-)
Labels: Education, HowTo, Personal, Presentations, Projects, Web 2 Τόλμησαν
Μη κάθεσαι ακίνητος. Θα σε πετύχουν.
Την 1η του μήνα έγραψα ένα στάτους στο facebook όπου έλεγα πως "Μας πυροβολούν που μας πυροβολούν, αν καθίσουμε ακίνητοι θα μας πετύχουν".
Αν εξαιρέσω μία σύντομη περίοδο της ζωής μου όπου κόντεψα να βουλιάξω κυριολεκτικά στην απραξία, ανέκαθεν ήμουν άνθρωπος με πολλές δραστηριότητες.
Ήθελα να είμαι απασχολημένη. Να μαθαίνω. Να δοκιμάζω.
Κι όποτε μου δίνονταν τέτοιες ευκαιρίες σπανίως υπολόγιζα το κόστος. Διότι πάντα υπάρχει κόστος.
Κάπως έτσι αποφάσισα κάποτε πριν 13 χρόνια να αρχίσω να γράφω για διαδίκτυο και τελικά κατέληξα να αρθρογραφώ σε έντυπο.
Κάπως έτσι βρέθηκα να εργάζομαι σε χώρους διαφορετικούς αυτών των σπουδών μου.
Κάπως έτσι αποφάσισα να ξοδέψω 5 χρόνια από την ζωή μου και αρκετά χρήματα για να ολοκληρώσω την μεταπτυχιακή εξειδίκευση στα πληροφοριακά συστήματα και κάπως έτσι βρέθηκα να γκουγκλάρω μέρες, μήνες ατελείωτους αναζητώντας και αποκτώντας γνώσεις που ουδέποτε φανταζόμουν πως θα κατανοήσω.
Οι σπουδές μου πλέον έχουν ολοκληρωθεί και πίσω έχει μείνει ένας τεράστιος όγκος γνώσης σε σημείο που να εκμυστηρεύομαι σε φίλους ότι το "εξαιρετικό" της διπλωματικής μου εργασίας είναι πως σε αυτή μπορεί κανείς να βρει πράγματα που δεν υπάρχουν στο google διότι τα ανακάλυψα μετά από άπειρες δοκιμές και λάθη.
Έτσι όπως το βλέπω, έχω υλικό περίπου για είκοσι ποστ όπου θα μιλώ για το liferay, το d2rq, τις sql expressions, τις παρεμβάσεις σε portlets, το semantic web, το e-trust, την αξιοπιστία, τις οντολογίες.. και άλλα πολλά που ούτε καν ήταν σχετικά με την εργασία μου αλλά αναγκάστηκα να τα μελετήσω ώστε να αποφασίσω πως όντως δεν είναι σχετικά.
Σε όλη αυτή την ιστορία το κόστος ήταν μεγάλο ως προς τα οικονομικά αλλά κυρίως ήταν τεράστιο ως προς τα προσωπικά ζητήματα.
Και δεν αναφέρομαι μόνο σε συναισθηματικές σχέσεις αλλά κυρίως σε διαπροσωπικές και κοινωνικές, τίμημα πολύ μεγάλο εάν σκεφτεί κανείς πως είμαι άνθρωπος που θέλει να δοκιμάζει, να πράττει..
Τέλος πάντων τώρα έχω πάλι αυτή την μικρή πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου τον οποίο μπορώ να διαθέσω για να κινητοποιηθώ σε πεδία που πριν ήταν απαγορευμένα.
Πέρα από τα ποστ που σκοπεύω να γράψω ώστε να τιμήσω με την σειρά μου όσους διαμοιράζουν στο διαδίκτυο τις γνώσεις τους και ήταν αρκετοί αυτοί που με βοήθησαν με αυτό τον τρόπο στις σπουδές μου, θα επανέρθω με τα βίντεο [τα λεγόμενα divcast] τα οποία όσο και αν δεν το αντιλαμβάνεστε απαιτούν τεράστιο χρόνο δημιουργίας [πέρα από το τίμημα της έκθεσης ειδικά όταν αυτή η έκθεση επιδεικνύει "γυναίκα" και μάλιστα "γυναίκα που εκφράζει άποψη" για αυτό και χρειάζομαι τώρα περισσότερο από ποτέ την στήριξη σας] και είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω και μία άλλη δραστηριότητα που ξεκινώ σε συνεργασία με την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών για μία σειρά συναντήσεων με θέμα την πραγματικότητα του διαδικτύου.
Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Ξέρετε, με τον 10χρονο πλέον ανιψιό μου έχουμε ένα σύνθημα.
Κάποτε που ήταν πιο μικρός μου τηλεφώνησε από το σπίτι της μητέρας μου κι είχα καιρό να τον δω κι αυτός ήθελε να με καλοπιάσει να του αγοράσω κάτι και.. του είπα "Κάτσε εκεί που είσαι. Βάζω τα αθλητικά κι έρχομαι τρέχοντας".
Από τότε έγινε το συνθηματικό μας το "βάλε τα αθλητικά και έλα τρέχοντας" κι αυτό είναι το πρώτο πράγμα που μου λέει όποτε επικοινωνεί μαζί μου.
Έτσι νιώθω γενικά αυτή την εποχή λοιπόν.
Πως πρέπει να "βάλω τα αθλητικά και να πάω τρέχοντας".
Η ακινησία είναι θάνατος. Κυριολεκτικός.
Labels: Education, Personal, Projects, Web 2 Τόλμησαν
Τρίτη
Αστυνομία Σερρών - Αποφασίζομεν και Διατάζομεν
ΤρίτηΣτην μικρή ξεχασμένη επαρχιακή μας πόλη, διαθέτουμε αστυνομία. Και αστυνομικό μέγαρο βεβαίως. Με κρατητήρια, φρουρούς και όλα τέλος πάντων τα συστατικά της Τάξης και μάλιστα εντός πόλεως.
Βγαίνω δηλαδή στο μπαλκόνι μου και στα 3 μέτρα τα κρατητήρια.
Οκ, έχουν κλείσει τα παραθυράκια τώρα και δεν χαιρετιόμαστε με τους κρατούμενους αλλά το έζησα κάποτε και αυτό.
Επίσης βρίσκομαι στα 4 μέτρα από τον χώρο αναψυχής τους που βρίσκεται στο ισόγειο.
Τα καλοκαίρια από τις 6 τα χαράματα , έχουμε γέλια φωνές κουβέντες. Πάρτι.
Και φυσικά έχω ήδη εκπαιδευτεί στις ανακριτικές μεθόδους εφόσον ακούω κάθε φωνή, κλάμα και ουρλιαχτό από τους τρισμέγιστους εγκληματίες που συλλαμβάνονται.
Μη σας το πολυλογώ, ένα διαρκές χάπενινγκ το μπαλκόνι μου.
Και θα μου πείτε "Μα καλά, τόσες πολυκατοικίες γύρω τριγύρω μόνο εσύ ενοχλείσαι;"
Σας διαβεβαιώνω πως όχι αλλά έστω πως εγώ ενοχλούμαι.
Εσείς τι λέτε;
Έτσι στα ξαφνικά "ένας νοικοκυραίος" τα παίρνει στο κρανίο και αρχίζει να ωρύεται;
Μπροστά στην λεωφόρο [sic] 2-3 μέτρων πλάτους που περνά μπροστά από το αστυνομικό μέγαρο και τα δικά μου ανάκτορα [sic λέμε], υπάρχει σχολείο, ένα ψητοπωλείο που παρακαλάει όπως όλοι αυτό τον καιρό για δουλειά, άρα για πελάτες, και καμιά 100αριά οικογένειες που ψάχνουν απεγνωσμένα πάρκινγκ εφόσον το ανάκτορο είναι παλιό και δεν διαθέτομεν πυλωτή. [Λέμε όμως πως, οι ουρανοί είναι δικοί μας και ξεγελιόμαστε]
Πριν κανένα μήνα και με το έτσι θέλω καθότι χαρτί απόφασης υπογεγραμμένο έστω από τον δήμαρχο - δήμος δεν είναι ο δρόμος - δεν είδαμε, περιχαρακώθηκε σχεδιαστικώς το ένα μέρος του δρόμου ως χώρος στάθμευσης αποκλειστικά για τα οχήματα της αστυνομίας.
Όποιος, έξωθεν επιχειρεί να παρκάρει, εκδιώκεται από τον ατρόμητο φρουρό στην είσοδο της αστυνομίας.
Αναμενόμενα όλη η πολυκατοικία εξοργίστηκε εφόσον το αστυνομικό μέγαρο διαθέτει πάρκινγκ όπισθεν του κτηρίου.
[ε, ρε θέα που έχω από το ανάκτορο..]
Έχουν οι τιτάνες της τάξης το πάρκινγκ λοιπόν, έχουν και την μία πλευρά του δρόμου με το έτσι θέλω.
Κι έρχομαι πτώμα στην κούραση σήμερα το μεσημέρι να παρκάρω και βλέπω κίντερ έκπληξη περιπολικό στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Και βουρλίζομαι διότι εγώ πάρκαρα καμιά 5 χιλιόμετρα μακριά. Στην μικρή επαρχιακή πόλη.
Βλέπω και το τριαξονικό που έχουν παρατήσει εδώ και βδομάδες στον δρόμο - οι αστυνομικοί υποθέτω - και γυρίζει το μάτι διαβολικά.
Πηγαίνω στην είσοδο της αστυνομίας όπου ο ευγενέστατος ένστολος προσπαθεί να με ακούσει και τότε εμφανίζεται ο ..επικοινωνιολόγος μη ένστολος ο οποίος "ηθικά" και "νόμιμα" μου απαντά:
"Ο χώρος μπροστά στην οικοδομή είναι για όλους. Άρα και για τα περιπολικά"
Έτσι.
Αποφασίζομεν και διατάζομεν.
Φυσικά ακούστηκαν και τα γνωστά "Τι φωνάζετε κυρία μου;"
Έτσι. Με παράτησε ο γκόμενος και φωνάζω. Τι θες;
Και τα "ναι ναι καλά ό,τι πείτε" με υφάκι ειρωνικό "βρε δε μας γαμείς;"
Όχι λοιπόν. Δε σας γαμώ. Δεν είστε του τύπου μου.
Του ξαναζητώ να απομακρυνθεί το περιπολικό από την είσοδο εφόσον γνωρίζω πολύ καλά πως εγώ μπορώ κάλλιστα να παρκάρω ακόμα και 5 χιλιόμετρα μακριά αλλά υπάρχουν ασθενείς στην πολυκατοικία που δεν μπορούν όπως και οικογένειες με πολύ μικρά παιδιά που ταλαιπωρούνται, για να μην αναφέρω πόσοι πελάτες του ψητοπωλείου φεύγουν διότι δεν βρίσκουν να παρκάρουν...
Τα μισά δεινά σε αυτή την χώρα συμβαίνουν επειδή κανείς..νοικοκυραίος δε θέλει να μιλήσει και να μπλέξει. Ε, αρκετά.
Αποφασίζομεν και διατάζομεν στα σπίτια σας. Όχι στους δημόσιους χώρους.
[Για όσους είναι ικανοί να σκεφτούν - προφανώς το θέμα δεν είναι αυτό καθεαυτό το πάρκινγκ αλλά το "έτσι θέλω έτσι κάνω κι ως όργανο της τάξης μπορώ να νομιμοποιήσω και την αταξία"]
[Για όσους είναι ικανοί να σκεφτούν - προφανώς το θέμα δεν είναι αυτό καθεαυτό το πάρκινγκ αλλά το "έτσι θέλω έτσι κάνω κι ως όργανο της τάξης μπορώ να νομιμοποιήσω και την αταξία"]
Labels: Σέρρες 3 Τόλμησαν
Παρασκευή
End of story
Παρασκευή
Τα social media τείνουν σε μία όχληση. Πολλές φωνές. Συχνά χωρίς ειρμό. Ακόμα κι αν υπάρχει ειρμός, καταλήγεις να ταλαιπωρείσαι να καθαρίζεις την ήρα από το σιτάρι.
Κι εκεί που λες τα οργάνωσα, να τα ψυχολογικά του καθενός που θέλει να τα εκτονώσει, να τα επικυρώσει, σπανίως να τα αναιρέσει και συχνότερα απλά να τα διαδώσει.
Η ενημέρωση εδώ και καιρό παρουσιάζει τόσο αλλοιωμένα χαρακτηριστικά που οι τηλεοπτικοί ζογκλέρ συχνά εξοργίζονται από τις δυνατότητες που έχει το διαδίκτυο να τους πετά στα μούτρα την ίδια κοροϊδία στην οποία πρωταγωνιστούν μόνοι τους εδώ και χρόνια.
Δεν ευθύνεται το διαδίκτυο για αυτό. Είναι αναπόφευκτη η αποκάλυψη νέων μέσων επικοινωνίας. Κι όποτε δομείται νέο περιβάλλον, δομούνται νέες σχέσεις, νέες εκφάνσεις τακτικών.
Κι είναι και οι καταστάσεις. Situations matter, λένε και ξαναλένε στα βίντεο του coursera στο course social psychology.
Φυσικά και οι καταστάσεις παίζουν ρόλο. Οι συμπεριφορές ακολουθούν τις καταστάσεις. Δεν προηγούνται. Λογικό όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους.
Το θέμα είναι πως οι συμπεριφορές που επαναλαμβάνονται, ενδυναμώνονται και καταλήγουν να γεννήσουν στέρεα χαρακτηριστικά που δύσκολα ανατρέπονται.
Κοινώς είναι να μη συνηθίσεις να αντιδράς "κάπως". Αν συνηθίσεις, πλέον γίνεσαι ο ίδιος αυτό το "κάπως" ανεξάρτητα από την κατάσταση.
Νομίζω πως σε αυτές τις δύο τελευταίες σειρές αντικατοπτρίζεται όλη η λειτουργία και οι κίνδυνοι του διαδικτύου όσον αφορά το επικοινωνιακό κομμάτι.
Η λογική "αν θέλεις σχετίζεσαι με κάποιον - δεν είναι απαραίτητο" έχει πάψει να ισχύει προ πολλού. Αμφιβάλλω αν ίσχυε και ποτέ.
Οι αναδημοσιεύσεις και οι όλο και πιο συχνές επιθέσεις σε πρόσωπα που εκθέτουν δεδομένα ή προωθούν ψεύδη ως δεδομένα είναι καθημερινή διαδικασία την οποία δεν μπορείς να αποφύγεις παρά μόνο αν επιλέξεις την έξοδο κινδύνου με την ταμπέλα "offline".
Η τριβή στις σχέσεις και τις επικοινωνίες είναι καλή. Σου διδάσκει αντιδράσεις. Σε ωριμάζει. Είμαι υπέρ αυτής της τριβής. Αρκεί να υπάρχει ένα όριο. Ένα όριο που άλλοτε αφορά την αυτολογοκρισία μας και άλλοτε τα περιθώρια που θέτουμε στους άλλους.
Είχε γράψει κάποτε ο The Last Real Anonymous - πριν εκατομμύρια χρόνια - πως όλοι είμαστε τραυματισμένα πουλιά.
Τραυματισμένοι από τα λάθη μας, από τα παιγνίδια των άλλων, τραυματισμένοι από τις προσδοκίες μας, από τους φίλους μας, τους ηγέτες μας, το κράτος, την χώρα μας.
Και τι άλλο μπορεί λοιπόν να κάνει ένα τραυματισμένο πουλί εκτός από το να φωνάζει ή να κάθεται κάπου για να γλύφει τις πληγές του;
Να πετάξει, αδύνατον. Οι επαναστάσεις δεν γίνονται από τραυματισμένα πουλιά.
Ή μήπως γίνονται;
Διότι τι θα συμβεί όταν το τραυματισμένο πουλί πάψει να νοιώθει το παράπονο του τραύματος; Ο μισός πόνος ξέρετε είναι από αυτό. Από το παράπονο. Την πίκρα. Το "γιατί".
Οι τραυματισμένες ψυχές γιατρεύονται με τον καιρό. Ακόμα κι όταν δεν έχουν πάψει εντελώς να αιμορραγούν, εκείνη τη στιγμή που έχει ξεψυχήσει ο πόνος της πίκρας, η τραυματισμένη ψυχή μπορεί να αποφασίσει να πάρει φόρα, να ανέβει στο κλαδί και να πει "δε γαμείς - πετάξω δεν πετάξω πληγωμένη είμαι".
Αν πετύχεις κάτι μικρό έστω μια φορά θα θελήσεις να δοκιμάσεις κάτι πιο μεγάλο και μάλιστα θα έχεις και πιθανότητες να πετύχεις. Το social psychology του coursera το λέει κι αυτό. Κι είναι καλό να το ξέρουν αυτά τα τραυματισμένα πουλιά.
Αν δοκιμάσεις μια φορά να αποφασίσεις θα θελήσεις να αποφασίσεις πάλι.
win - win situation.
Τέλος πάντων, έτσι με βολεύει να το βλέπω.
Έτσι κι αλλιώς, πρέπει να συνεχίσεις. Σαν τους κατά λάθος ήρωες. Αυτούς που από τον φόβο τους τρέχουν προς τα εμπρός αντί να τρέχουν προς τα πίσω.
Πριν 6 χρόνια ο πατέρας μου πλήρωσε το μισό μεταπτυχιακό μου, το οποίο εγκατέλειψα μόλις δύο μήνες αφού ξεκίνησε γιατί αποφάσισα πως ήταν πολύ δύσκολο και ήταν αυτό που έπρεπε να φύγει από τις προτεραιότητες μου.
Ένα χρόνο μετά κι αφού έχασα τον πατέρα μου, το ξαναπλήρωσα και το άρχισα πάλι.
Το ταξίδι στην γνώση μακρύ, συχνά δύσκολο και πλέον δυο βήματα μακριά από τον προορισμό.
Στις 28 του μήνα παρουσιάζω την διπλωματική μου. Παράλληλα έγινε δεκτό και το paper που κατέθεσα στο συνέδριο όπου σας είχα ζητήσει να με στηρίξετε. Κι έχω κι άλλα που θα σας πω εν καιρώ..
Στο ενδιάμεσο πέρασαν πολλές σκιές αλλά και εκτυφλωτικοί φωτισμοί. Μετακομίσεις, ανεργία, αλλαγές επαγγελμάτων, οικογενειακά δράματα στα οποία κλήθηκα εγώ ως η πιο ψύχραιμη [έλα χριστέ και παναγιά..] να εξομαλύνω, απογοητεύσεις, ξαφνικές χαρές της ζωής, μικρά διαλείμματα ευτυχίας που άλλα ξεθώριασαν με τον καιρό και άλλα γκεμίστηκαν με μια κλωτσιά.. μη τα πολυλογώ.. πολύ ζωή ακόμα και στον πιο θανάσιμα αργό βηματισμό.
Κι έτσι όπως πέφτει σιγά σιγά αυτή η αυλαία ενός κόσμου που σείστηκε συθέμελα , κρυφοκοιτάζω το δέντρο και σκέφτομαι πως για λίγο θα ήθελα να ανέβω εκεί ψηλά κι απλά να κάθομαι για να χαζεύω. Να δω κι εγώ για λίγο πώς είναι να μη προσπαθείς απεγνωσμένα. Να μη περιμένεις να σου χαριστεί κανείς. Να έχεις ψιλοπετάξει μια φορά έστω δυο μέτρα χτυπώντας ξέφρενα τα τραυματισμένα σου φτερά και να νιώθεις απίστευτα περήφανος για αυτό.
Ευχαριστώ όσους άντεξαν να με συντροφεύουν σε αυτό ταξίδι αλλά κι όσους δεν άντεξαν. Αυτοί οι δεύτεροι μου δίδαξαν ίσως περισσότερα, όπως για παράδειγμα πως η αφέλεια δεν είναι πάντα ανοησία αλλά απλά κατάλοιπο μιας αθωότητας που αρνείται να αυτοκτονήσει.
Labels: Personal
Κυριακή
"Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητας του" - Internet
Κυριακή
Διαβάζω αυτές τις ημέρες δύο βιβλία με ημερομηνίες αρχικής έκδοσης 1998 και 1999.
Το ένα αφορά το internet και το άλλο είναι ένα μυθιστόρημα όπου η ιστορία διαδραματίζεται γύρω από την NSA.
Το εκπληκτικό στα δύο αυτά βιβλία είναι πως από τις πρώτες σελίδες τους, πραγματώνουν την σκέψη του Ελύτη, πως:
"Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητας του. Ένα ψήλωμα νοητό που θα χρειαστεί να το ξανανεβούμε για να εκτιμήσουμε σωστά τις διαστάσεις των πραγμάτων γύρω μας"
Ας ξεκινήσουμε με το βιβλίο για το internet.
"Internet. Μία κοινωνιολογική προσέγγιση", εκδόσεις Περίπλους 1999, Gordon Graham καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen των ΗΠΑ.
Πρέπει να ομολογήσω πως όσον αφορά τα βιβλία για το internet είμαι πάντα προκατειλημμένη αρνητικά, κιι αυτό επειδή έχω την έπαρση του βετεράνου χρήστη που αναγνωρίζει τον "μυημένο" ακόμα και από τον τρόπο που συντάσσει μέσα στις προτάσεις του την λέξη "διαδίκτυο".
Το συγκεκριμένο βιβλίο όμως έδειχνε αξιοπρεπέστατο από την αρχή και οι εισαγωγικές παρατηρήσεις του συγγραφέα πως "η τεχνολογία συχνά μας ξεπερνά και μέχρι να φτάσει το βιβλίο στην έκδοση, ήδη έχουν αλλάξει πολλά" μου απέδειξε πως πράγματι ο άνθρωπος ήξερε για ποιο πράγμα αποφάσισε να μιλήσει.
Το βιβλίο προσφέρει άπειρες γνώσεις ως πληροφορίες που δύσκολα θα βρει κανείς στο ουέμπ αλλά πυροδοτεί και πολλές σκέψεις που παρόλα τα διαδικτυακά ερεθίσματα, δεν γεννώνται εύκολα. Αυτό το δεύτερο μάλιστα το κατορθώνει με παραδείγματα που δεν επιτρέπουν καμία παρανόηση.
Υπάρχουν δεκάδες παράγραφοι που μπορώ να παραθέσω για να αντιληφθείτε πόσο πίσω είμαστε ως χώρα όχι μόνο στη χρήση του διαδικτύου αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτό το νέο οικοσύστημα, αλλά για ευνόητους λόγους θα αντιγράψω μόνο 2-3.
Σελ. 25
"Έτσι εξηγείται αφενός ο αυξανόμενος αριθμός κυβερνητικών πρωτοβουλιών που σκοπεύουν να εκπαιδεύσουν όλους τους πολίτες στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, και αφετέρου η διαδεδομένη εισαγωγή in-service μαθημάτων πληροφορικής τεχνολογίας"
Το 1999...
Σελ. 35
"Είναι ήδη προφανές για πολλούς πως το Ίντερνετ διαθέτει την αρνητική πλευρά του - ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τον τρομοκράτη, τον απατεώνα και τον πορνογράφο, εξίσου με τον δάσκαλο και τον γιατρό, και αυτές είναι δραστηριότητες τις οποίες πολλές κυβερνήσεις προσπαθούν να ανιχνεύσουν και να νομοθετήσουν. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Εάν μπορεί, τότε η προοπτική ενός νέου και αναρχικού κόσμου που θα έχει ανοσία σε τέτοιους κανονισμούς, πρέπει να αποσυρθεί, άσχετα αν αντιμετωπίζεται με ευχαρίστηση ή φόβο. Πράγματι διαφαίνεται μια άλλη διαφορετική προοπτική: το Ίντερνετ θα μπορούσε να γίνει το πιο ισχυρό και διεισδυτικό κυβερνητικό όργανο που έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι τώρα. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο δεν αμφισβητείται το μέλλον της κυβέρνησης και της πολιτικής αλλά το δικαίωμα του ατόμου στην ιδιωτική ζωή"
1999.. αντιλαμβάνεστε...
Σελ. 45
"Για οποιοδήποτε ενδιαφέρον ή δραστηριότητα, υπάρχει η αντίστοιχη ομάδα στο Ίντερνετ. Αυτές εξυπηρετούν από την πιο προχωρημένη επιστημονική έρευνα μέχρι τα πιο ασήμαντα χόμπι, από τις μεγαλύτερες θρησκείες μέχρι το ναδίρ των ανθρώπινων διαστροφών. Υπάρχει η δυνατότητα να χειριστείς τραπεζικούς λογαριασμούς, να κάνεις αγορές, να πάρεις μέρος σε ακαδημαϊκές ανταλλαγές ή να σχεδιάσεις το ταξίδι σου, συμπεριλαμβανομένης της κράτησης εισιτηρίων και εικόνες από δωμάτια ξενοδοχείων. Στο Ίντερνετ δημιουργούνται φιλίες (με την ώρα φαντάζομαι) και έχουν καταγραφεί περιπτώσεις δημιουργίας βαθιά προσωπικών σχέσεων, που οδήγησαν στο γάμο ανθρώπων.... Τέτοια είναι πλέον η δραματική δύναμη του προσωπικού υπολογιστή, που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν μόλις κάτι περισσότερο από ένα είδος γραφομηχανής και αριθμομηχανής"
Χίλια - Εννιακόσια - Ενενήντα- Εννέα...
Πέραν των πολλών γνώριμων παρόμοιων παραγράφων ο Graham δίνει όπως προ-είπα και αρκετές πληροφορίες γνώσης στο βιβλίο του.
Γνωρίζετε φερ'ειπείν τι είναι οι Λουδίτες / Νεολουδίτες και πώς προέκυψε ο χαρακτηρισμός;
Σελ. 19
"Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι υποστηρικτές του Νεντ Λουντ - ή Λούντλουμ - κατέστρεφαν μηχανήματα σε εργοστάσια του Γιορκσάιρ και Νοτιγχσάιρ, φοβούμενοι ότι αυτές οι καινούργιες συσκευές θα κατέστρεφαν τις δουλειές και τη ζωντάνια τους. Ασχέτως με το πόσο δίκαιος ή άδικος ήταν ο αγώνας τους, πλήρωσαν πολύ ακριβά για τις πράξεις τους, αφού δικάστηκαν και απαγχονίστηκαν.
....Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Λουντ και οι σύντροφοι του προσπαθούσαν να εναντιωθούν στο μέλλον και όπως είναι τώρα προφανές, η μάχη αυτή ήταν βέβαιο ότι θα κατέληγε σε ήττα.
Η μεγαλύτερη συνεισφορά τους ήταν να χαρίσουν το όνομα Λουδίτες σε όλους εκείνους που ανέλπιστα και άκαρπα αντιστέκονται και αντιτίθενται στις τεχνολογικές καινοτομίες"
__________
Τα ερωτήματα που γεννώνται καθώς συνεχίζω να διαβάζω το βιβλίο είναι αναμενόμενα.
Γιατί λοιπόν μένουμε πίσω ή έστω γιατί δεν προχωρούμε πιο γρήγορα μπροστά;
Είναι τόσο δύσκολο, τόσο κουραστικό να "ξανανέβουμε αυτό το νοητό ψήλωμα ώστε να εκτιμήσουμε σωστά τις διαστάσεις των πραγμάτων γύρω μας";
Πιθανότατα.
Κι η απάντηση μάλιστα έρχεται και πάλι από "το παρελθόν που μας εκπλήσσει με την επικαιρότητα του".
"Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται , ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία". - Ανδρέας Κάλβος.
Labels: Βιβλία, Remember, Web
Σάββατο
Αλτσχάιμερ του Θεόδωρου Πρίντζη
Σάββατο
Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου με αφιέρωση ως απόδειξη φιλίας. Δεν γνώριζα απολύτως τίποτα για την υπόθεση. Ούτε για τον οδοντίατρο συγγραφέα.
Ο τίτλος οπωσδήποτε δημιουργούσε κάποιες προσδοκίες συγκεκριμένης κατεύθυνσης αλλά το οπισθόφυλλο προκάλεσε άμεσα μία αναταραχή.
Τι σχέση μπορεί να έχει ένας άνεργος με την δήλωση Αλτσχάιμερ;
Στο σημείο αυτό να δηλώσω πως αν μη τι άλλο θαυμάζω τους συγγραφείς τουλάχιστον για ένα πράγμα. Για την πειθαρχία τους.
Ως αρθρογράφος και blogger γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι αυτό.
Κι όσο πιο μακρόπνοο το σχέδιο, όσο πιο περίπλοκη η ιστορία, τόσο πιο μεγάλη η πειθαρχία στον στόχο ολοκλήρωσης ενός συνόλου με διάρκεια στο νόημα.
Για να μη μιλήσω για τι συνδέσεις. Πάντα θαύμαζα τις αμέτρητες συνδέσεις. Όχι αυτές που σου πετάνε σχεδόν επιδεικτικά άγνωστες μουσικές και τίτλους βιβλίων - σε σημείο να νιώθεις πως δεν έχεις διαβάσει τίποτα στη ζωή σου - αλλά εκείνες τις συνδέσεις που σε κάνουν να απορείς πόσα τέτοια σημεία επαφής υπάρχουν στα διακριτά στοιχεία της καθημερινότητα μας.
Όταν δε, αυτές οι συνδέσεις υπηρετούν στο ακέραιο έναν εμφανή ρεαλισμό, αρχίζεις κι αναρωτιέσαι μήπως οι ιστορίες του βιβλίου είναι πράγματι αληθινές κι ο μόνος λόγος που δε δηλώνεται αυτό είναι γιατί η μυθιστοριογραφία οφείλει να μας παρέχει την ψευδεπίγραφη ασφάλεια του "αυτό δε θα συνέβαινε ποτέ σε εμένα".
Το βιβλίο Αλτσχάιμερ θα μπορούσε κάλλιστα να αφηγείται μία αληθινή ιστορία της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Όχι μόνο εξαιτίας της έκρηξης της ανεργίας που σε αναγκάζει πιο συχνά είτε να καταρρακωθείς είτε να πονηρέψεις όσο δεν περίμενες ποτέ, αλλά γιατί συνοδεύεται και από όλη εκείνη την πραγματικότητα του περιβάλλοντος που συντηρεί και καλλιεργεί αυτές τις ..συνιστώσες αποφάσεις.
Χωρίς επιδεικτικές εκφράσεις, χωρίς πομπώδεις φιλοσοφικές εξάρσεις αλλά με μία γάργαρη σαν προφορική γραφή που μεταμορφώνει τις σκέψεις σε εικόνες μέσα από τις λέξεις, το Αλτσχάιμερ του Θεόδωρου Πρίντζη είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα.
Labels: Βιβλία
Δευτέρα
Δια Βίου Μάθηση , τρία ντεπόν κι ένα λεξοτανίλ πολιτισμού
Δευτέρα
1 Ιουλίου 2013 έμελλε να γίνει η προσωπική ημέρα ενός τραγικού πονοκεφάλου καθώς αποφάσισα να αναζητήσω πληροφορίες για την Δια Βίου Μάθηση.
Ξεκίνησα όπως κάθε ...φιλήσυχος και ..αθώος πολίτης από ένα google search και ακολούθως ζήτησα πληροφορίες στο twitter επιστρέφοντας στην πορεία με περισσότερα google search.
Αρχικά λοιπόν προσγειώθηκα στην Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης [ ΓΓΔΒΜ -ξεκινήστε να ψάχνετε τα ντεπόν] όπου με έπιασε ένας πανικός βλέποντας όλα αυτά τα πλαίσια που περιστοιχίζουν το site.
Δια Βίου Μάθηση στους Δήμους
Εθνικό Δίκτυο Δια Βίου Μάθησης
Δεύτερη Ευκαιρία στη Μάθηση
και άλλα
Μιλώντας απολύτως σοβαρά εάν αφιερώσω περίπου μισή ώρα - το λιγότερο - για να δω τι είναι κάθε ένα από τα παραπάνω αλλά και τα υπόλοιπα, πιθανολογώ πως σε ένα μήνα θα έχω μία αμυδρή άποψη αλλά και πάλι αυτό δεν είναι σίγουρο διότι καθένα από αυτά περιέχει άλλους 20 συνδέσμους ενημέρωσης...τουλάχιστον.
Αναζήτησα κάποιο μητρώο όπου να μπορώ να εγγραφώ ως εκπαιδευτικός.
Δια Βίου Μάθηση είναι, σκέφτηκα η αθώα..δε μπορεί ..κάτι θα υπάρχει.
Πράγματι υπάρχει Μητρώο Φορέων, μόνο που εγώ δεν είμαι φορέας.
Στο twitter μου έδωσαν το Σχέδιο Νόμου για την Ανάπτυξη της Δια Βίου Μάθησης και λοιπών δαιμονίων.
Οκ 66 σελίδες. Τις έχω χαλαρά ..μέχρι Σεπτέμβρη, σκέφτηκα, κι έκανα την αρχή..
Άρθρο 17
Παράγραφος 1
Στη Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης τηρείται Ηλεκτρονικό Μητρώο Διά Βίου
Μάθησης, στο οποίο εγγράφονται οι ενδιαφερόμενοι με αίτησή τους, με την οποία
συνυποβάλλουν ειδικό τυποποιημένο έγγραφο που καλείται Ατομικό Δελτίο Διά Βίου
Μάθησης.
Δύο ώρες έψαχνα, τέτοιο μητρώο δεν βρήκα. Όποιος το γνωρίζει παρακαλώ να με ενημερώσει.
Εντόπισα βέβαια ένα Μητρώο Αξιολογητών στην Δια Βίου Μάθηση του ΑΠΘ όπου θα μπορούσα να εγγραφώ αλλά πιθανολογώ πως θα χρειαστώ τουλάχιστον μία εβδομάδα να αναζητήσω πληροφορίες στους διπλανούς συνδέσμους ως προς τι δηλώνω ικανή να αξιολογήσω, ποιος θα με επιλέξει, πώς θα εργάζομαι - εάν εργαστώ- πώς θα πληρώνομαι κ.τ.λ.
Βρήκα κι έναν Κατάλογο Δυνητικών Παρόχων και Προμηθευτών της Ειδικής Υπηρεσίας [ πού είναι τα ντεπόν παιδιά;] του Επιχειρησιακού Προγράμματος .. κτλ κτλ αλλά μάλλον δεν με αφορά. Εδώ μάλιστα δεν υπάρχει καν πλήθος συνδέσμων ώστε να δει κανείς περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Πρέπει να πας "μιλημένος".
Να'το το μηδενικό στο e-information. Καταλαβαίνεις..
Κι εδώ εντόπισα ένα Μητρώο Αξιολογητών [και Εμπειρογνωμόνων] αλλά αν αποφασίσετε να συμπληρώσετε την φόρμα θα δείτε πως πρέπει να έχετε 48 διαγαλαξιακά διδακτορικά ή υπερσυμπαντικές συστατικές συν ότι πρέπει να μασήσετε 58 παπαρούνες για να αντιληφθείτε σε ποια 5 πρότζεκτ - από μία αρκετά μεγάλη λίστα - θέλετε να εκτιμηθείτε ως αξιολογητής/εμπειρογνώμων. Tι ακριβώς περιλαμβάνουν αυτά τα πρότζεκτ δε, είναι επίσης άνοουν τέρετορυ.
......
Εσείς τώρα λατρεμένοι αναγνώστες, λογικά θα πιστεύετε πως κάπου σε αυτό το σημείο τα παράτησα κι επέστρεψα στο παλιό καλό socializing αλλά όχι. Συνέχισα την αναζήτηση.
Βρήκα λοιπόν πως το 2010 υπήρξε μία προκήρυξη με θέμα:
αλλά φευ! πουθενά στο διαδίκτυο δεν εντόπισα αυτόν που ανέλαβε το έργο [διότι κάποιος θα το ανέλαβε..δε μπορεί] ούτε κάποια ιδιαίτερη σοσιαλ μιδιακή αναφορά στην Δια Βίου Μάθηση.
Μεταξύ μας.. εγώ με αυτό το ποστ παρέχω ίσως την καλύτερη σοσιαλ μιδιακή αναφορά στην δια βίου μάθηση που έχει υπάρξει έβερ!
Κι ενώ άντεχα και συνέχιζα την αναζήτηση, στο twitter λάμβανα όλο και πιο μπερδεμένες πληροφορίες.
ΕΟΠΠΕΠ , ΙΝΕΔΙΒΙΜ . Κάπου σε αυτό τον δεύτερο σύνδεσμο πρέπει να υπάρχουν πληροφορίες για αίτηση εκπαιδευτών στα ΚΔΒΜ διότι εντόπισα πίνακες αποτελεσμάτων σε άλλους χώρους, αλλά ούτε αυτό εντόπισα..
[δε μου κόβει..δε μπορεί]
[αφήστε τα ντεπόν, πάμε σε λοναρίντ..]
Και ναι. Συνέχισα να ψάχνω ακάθεκτη.
Πήγα στο facebook. Τι διάλο, σκέφτηκα.. προκήρυξη για social media έδωσαν..δε θα υπάρχει κάποιος λογαριασμός στο facebook;
Και υπήρχε. Ανελέητα.
Δια Βίου Μάθηση ΑΠΘ - facebook profile όπου μεταξύ πολλών άσχετων πληροφοριών υπάρχουν αναρτημένες οι εξής προκηρύξεις:
Καταλαβαίνετε πως κάπου εδώ άφησα και τα λοναρίντ κι άρχισα να ψάχνω για λεξοτανίλ..
Παρόλα αυτά μυαλό δεν έβαλα και μετά από ένα διάλειμμα μερικών ωρών επέστρεψα με νέες αναζητήσεις παρεμφερούς αντικειμένου. Το είχα πάρει ήδη απόφαση άλλωστε πως η Δια Βίου Μάθηση δεν δύναται να μου δώσει κάποια επαγγελματική ευκαιρία και πασιφανώς δεν κατορθώνει ούτε να με ενημερώσει ούτε να με πείσει για το παραγωγικό του έργου της.
Μου απέδειξε όμως πως Φορείς και Θεσμικά Πλαίσια με προέδρους , γραμματείς και λοιπούς , υπάρχουν κι αυτό δείχνει έναν κάποιον πολιτισμό νταμ ιτ.
Οι νέες μου αναζητήσεις έφεραν στο φως μία σκανδαλώδη επισήμανση.
Στην Κύπρο έχουν Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού.
Στην Ελλάδα έχουμε Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Επίσης στο site του Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου εντόπισα Σχολή Γονέων με φιλμάκια!
[ακούν οι γονείς των !!!11111 KALIMERA FILARAKIA MOY;]
.........
Βεβαίως θα μου πείτε κι εμείς έχουμε Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού, Αθλητισμού - ανάλογα την μέρα και την ώρα - αλλά μήπως να το κάνουμε και Ψυχικής Υγείας κύριε Υπουργέ να λάβω κανένα ηρεμιστικό τουλάχιστον δωρεάν;..
Αν γίνεται..
..αν δεν γίνεται ας προσαρτήσουμε έναν φορέα. Παλιά μας τέχνη κόσκινο...
0 Τόλμησαν
Edward cut the crap - Mr President u r busted
Το θέμα που κυριαρχεί στο διαδίκτυο αυτές τις ημέρες είναι η αποκάλυψη πως η αμερικανική κυβέρνηση παρακολουθεί και συλλέγει τα δεδομένα όλων μας [εν ολίγοις].
[Λεπτομέρειες στο Σκάνδαλο Prism και η Κοινωνία της Επιτήρησης που ανατέλλει]
Ο υπεύθυνος της αποκάλυψης είναι ο Edward Snowden για τον οποίο θέλησα να γράψω ένα tweet αφού είχα διαβάσει αυτό το άρθρο.
Ένας 29χρονος λοιπόν , χωρίς απολυτήριο γυμνασίου [?] ο οποίος εργάζεται στην Χαβάη ως systems administrator = διαχειριστής συστημάτων [τίποτα σπουδαίο δηλαδή] της CIA και η οποία τον έχει μισθώσει [?] από ιδιωτική εταιρεία αποφασίζει στα καλά καθούμενα [?] να βγει και να φωνάξει
"Όχι μόνο σας αποκαλύπτω πως παρακολουθείστε αλλά δηλώνω δημόσια πως εγώ είμαι ο υπεύθυνος της αποκάλυψης"
Σοβαρά τώρα.. μα..σοβαρά τώρα..;
Η παρακολούθηση των δεδομένων μας στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες είναι ένα θέμα γεμάτο θρυαλλίδες ευαισθησίας εφόσον αδυνατούμε να αντιληφθούμε, να παραδεχθούμε και να διαχειριστούμε πως:
1. Τα δεδομένα μας τα δίνουμε εμείς
2. Από την στιγμή που τα δεδομένα μας δημοσιεύονται στο διαδίκτυο παύουμε να έχουμε τον έλεγχο σε αυτά
Η επισήμανση πως με δικαστική εντολή μπορεί να γίνει άρση απορρήτου στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες δεν είναι κάτι άγνωστο.
Ουσιαστικά χρειάζονται δύο άρσεις απορρήτου [οι οποίες μπορούν να γίνουν εδώ και χρόνια με δικαστική εντολή].
Μία άρση απορρήτου από τον πάροχο και μία άρση απορρήτου από το κοινωνικό δίκτυο.
Κι είναι επίσης γνωστό σε όλους μας πως με αυτή την νομότυπη δυνατότητα στο όνομα της τρομοκρατίας, παιδοφιλίας κ.α. τίποτα δεν μπορεί να είναι απολύτως διαφανές.
Αρνούμαι να ηρωοποιήσω τον Edward Snowden κρίνοντας απολύτως αδιαφανείς σε πρόθεση και τις δικές του κινήσεις και θεωρώ δικαιολογημένη την δίωξη του εφόσον συνεργάζεται με κρατική υπηρεσία στην οποία μέγιστη ευθύνη είναι η διαφύλαξη κρατικών μυστικών.
Από την άλλη πλευρά φυσικά και αντιλαμβάνομαι πως κάτι υπερβολικά επιθετικό διενεργείται από την αμερικανική κυβέρνηση η οποία πιάστηκε στα πράσα και θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να το αντιμετωπίσει ,αν μη τι άλλο, επικοινωνιακά.
Κατά τα άλλα ίσως σας ενδιαφέρει να διαβάσετε ειδικά την τελευταία παράγραφο από το κείμενο "Open Government Open Data Big Data Linked Data. Ξέρετε τι είναι;" κι αυτό διότι οι στρουθοκαμηλισμοί αποτελούν γάγγραινα στο διαδίκτυο...
Labels: Knowledge, Privacy, Web 0 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
