Όλα είναι θέμα context

Τετάρτη

Όλα είναι θέμα context

Έκρινε e- diva at 2.1.13 Τετάρτη

Το 2013 ήρθε στη ζωή μας χωρίς να μας ρωτήσει. Όπως ήρθαν και όλα τα προηγούμενα χρόνια. Όπως ακριβώς ήρθαν πολλές δυστυχίες αλλά και μεγάλες χαρές. Όπως ακριβώς θα έρθουν και στο μέλλον.

Αντιλαμβάνομαι πολλά γύρω μου διαφορετικά, αυτή τη χρονιά.

Αποχαιρέτησα με ευγνωμοσύνη το 2012 και υποδέχομαι με ανυπομονησία το νέο έτος εφόσον θα κλείσω τον 5ετή κύκλο σπουδών μου στο μεταπτυχιακό , έναν κύκλο που συμπεριέλαβε περισσότερο πένθος και τρικυμίες παρά απολαύσεις και ηρεμίες.

Διδάχτηκα ψυχραιμία. Αλλά και απαξίωση.

Καιρός για νέα όμορφα ξεκινήματα.

Το δικό μου 2013 θα έχει και ένα τέλος και μια αρχή. Αν έχει κι άλλα, καλώς να έρθουν και μολών λαβέ.

Κάποιοι φίλοι ετοιμάζουν λίστες κάθε χρόνο. Δεν το έκανα ποτέ κι ούτε θα το κάνω.

Γιατί είναι όπως όταν σε ρωτούν "Τι θα έκανες αν.." και σκέφτεσαι, αποφασίζεις, δηλώνεις κι όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, είσαι τυχερός αν συνειδητοποιήσεις έστω τον τρόπο που αντιδράς. Για να μην αναφέρω τι γίνεται όταν δεν προλαβαίνεις καν να αντιδράσεις.

Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται σε contexts. Σε πλαίσια. Έτσι θυμούνται. Έτσι ερμηνεύουν. Έτσι αντιδρούν. Ανάλογα με το πλαίσιο. Και πλαίσιο είναι το περιβάλλον έξω και μέσα. Τι συναντάς, τι σε περικυκλώνει, τι επιτρέπεις, τι αντέχεις, τι θέλεις, τι δεν ξέρεις.

Ακόμα και οι απουσίες συνθέτουν πλαίσιο. Λειτουργούμε αφαιρετικά.

Έψαξα και βρήκα στις παρουσιάσεις της περσινής θεματική μου, κάποιες εικόνες.

Τι βλέπεις εδώ;

Τώρα; :-)

Εδώ, τι βλέπεις;

Καλύτερα τώρα; :-)

Εδώ; Τι βλέπεις;

Όλα λοιπόν εξαρτώνται από το πλαίσιο στο οποίο κινείσαι, σκέφτεσαι, αντιλαμβάνεσαι.

Ο ΓΑΠ κατέστρεψε την χώρα.

Μα ευθύνονται και άλλοι.

Σαφώς. Ευθύνονται και όσοι μας επέβαλλαν το ευρώ ως context βίου χωρίς να μας ρωτήσουν αλλά και χωρίς να διευκρινίσουν πως δεν είμαστε έτοιμοι για αυτό.

Όταν το context επιβάλλεται, έχουμε βίαιη ανακατάταξη αντίληψης. Και για αυτό δεν ευθύνονται οι εικόνες που συμμετέχουν. Ευθύνεται το context που έχει επιβληθεί.

Δε βλέπουμε πράγματα μεμονωμένα αλλά ως τμήματα ενός συνόλου. Ενός συνόλου όμως που για τον καθένα είναι διαφορετικό.

Μόνο η πάροδος του χρόνου ομογενοποιεί τα σύνολα αυτά. Απαλείφει πολλές διαφοροποιήσεις. Για αυτό και ο χρόνος καλείται πανδαμάτωρ. Διότι με την πάροδο του χρόνου παύουμε να αντιλαμβανόμαστε τα δεινά μας ως προσωπικές κατάρες που έπεσαν αποκλειστικά πάνω μας και αρχίζουμε να συνδέουμε τα βιώματα μας με άλλα σύνολα, βρίσκοντας ομοίους.

Προφανώς πρέπει να πάψει η μιζέρια.
Αν έχεις παιδιά που πεινάνε όμως κι είσαι χωρίς δουλειά, αλλάζει το πλαίσιο της κατασκευασμένης ευφορίας, όσο να πεις..

Φυσικά και πρέπει να μην ηττηθείς. Να μη το βάλεις κάτω. Να συνεχίσεις. Να προχωράς.
Αν είσαι 45 χρονών όμως και δεν έχεις γονείς να σε συντηρήσουν καταλήγει κομματάκι δύσκολο να παραμείνεις ενεργός..

Υπάρχουν οι περίοδοι που βλέπουμε, που ζούμε τις καταστάσεις μεμονωμένες κι υπάρχει κι αυτή η περίοδος που εμείς αποφασίζουμε να δούμε τις καταστάσεις ως τμήματα συνόλου.

Αυτή την μεταπήδηση αντίληψης πρέπει να την αναλάβουμε εμείς. Αν και δεν είναι λίγες φορές που το Σύμπαν μπορεί να μας εκπλήξει.

Κρίσιμοι Χρόνοι Απόκρισης [από τις σημειώσεις μου, το ψάρεψα αυτό]

0.1 seconds: Όριο χρόνου για να αισθανθεί ο χρήστης ότι το σύστημα αποκρίνεται στιγμιαία

1 second : Όριο χρόνου για να παραμείνει η ροή της σκέψης του χρήστη ανεπηρέαστη

10 seconds: Όριο χρόνου για τη διατήρηση της προσοχής του χρήστη σε ένα πλαίσιο διαλόγου

10 δευτερόλεπτα. Δέκα δευτερόλεπτα χρειάζεσαι για να αλλάξεις πλαίσιο. Για να στρέψεις την προσοχή σου σε έναν άλλο διάλογο. Ακόμα και με τον εαυτό σου. Κυρίως σε αυτόν, θα έλεγα.

Το 2013 λοιπόν, ας βρίσκουμε αυτά τα 10 δευτερόλεπτα που χρειάζονται για να μην λυγίζουμε κάτω από το βάρος μιας συγνώμης που δεν έρχεται κι ίσως δεν έρθει ποτέ.

Κι ας αφήσουμε τον Σύμπαν να μας εκπλήξει, ευχάριστα.

Καλή Χρονιά