Σάββατο
Αντίο λατρεμένο μου Acer
Σάββατο
Δεκατρία χρόνια σχεδόν μαζί λατρεμένο μου Acer, δε με πρόδωσες ποτέ.
Με κάτι παραπάνω από 500 μνήμη, άντεξες και Suse τότε προ δεκαετίας κι ούτε που αντέδρασες [εγώ ούρλιαξα μόνο] άντεξες και Corel και Fortran και Visio και C++ και Nero και και και ..κι ούτε που μου παραπονέθηκες, παρά μόνο πριν λίγο καιρό επαναστάτησες με το Tomcat που σου κοπάνησα και τρέχαμε σαν παλαβοί να βρούμε λίγη μνήμη παραπάνω.
Σε πρόσεχα βέβαια κι εγώ ως κόρη οφθαλμού.
Παιγνίδια δεν έπαιζα ποτέ. Πειράματα έκανα αλλά πάντα με μέτρα ασφαλείας και πιστή ιέρεια των Windows δεν σε ξαναπαίδεψα ποτέ με ανέκδοτα [sic] λειτουργικά.
Τίποτα δε μου ζήτησες.
{δάκρυ}
Μόνο δυο format [Μόνο Δύο!] απαίτησες αυτά τα 13 χρόνια..σα νάζι..σα παράπονο γλυκό.
{δάκρυ}
Και σήμερα.. {χαρτομάντιλο χριστιανοί!} μπροστά στο notebook με το σαλεμένο [γαλλικό] πληκτρολόγιο λες και προσβλήθηκες και δε μπορούσες να αντέξεις την ντροπή της σύγκρισης.
Σου τίναξα λέει το τσιπάκι της κάρτας γραφικών στον αέρα. Εγώ η φόνισσα.
Αιωνία σου η μνήμη λατρεμένο μου Acer.
{Και τώρα οι δυο μας σαλεμένο notebook...}
Labels: Personal, Remember 6 Τόλμησαν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
