Σάββατο
Περί Αξιόπιστης πληροφορίας
Σάββατο
Ετοιμάζω μια μελέτη αυτό τον καιρό με θέμα την Αξιοπιστία στο διαδίκτυο και
μέσα στα δεκάδες pdf που βρήκα, ανακάλυψα τον Robert Wachbroit [δεν είχα ιδέα ποιος είναι αλλά όταν τον "γκούγκλαρα"
εντυπωσιάστηκα με το αντικείμενο των ερευνών του] ο οποίος έγραψε μεταξύ άλλων
το 2000 [!] στο Reliance and Reliability: The Problem ofInformation on the Internet πως "ο
σκοπός δεν είναι να πάψουν να υπάρχουν αναξιόπιστες πηγές - αυτές θα υπάρχουν
πάντα∙ ο σκοπός είναι να υπάρχουν αξιόπιστες".
Το 2000 όμως δεν υπήρχαν κοινωνικά δίκτυα.
Τα κοινωνικά δίκτυα ουσιαστικά πρόσθεσαν δύο εξαιρετικά φίλτρα αξιοπιστίας
στο διαδίκτυο:
1) Το φίλτρο της διαδραστικότητας [π.χ. σχολιασμοί, αναφορές, παραπομπές,
αναπαραστάσεις διάψευσης ή αμφισβήτησης]
2) Το εξελιγμένο φίλτρο της επιλεγμένης σύνδεσης, το οποίο μας επιδίδει δύο
δυνατότητες: α) να επιλέγουμε τους χρήστες με τους οποίους συνδεόμαστε αλλά και αυτούς που με τους οποίους επιθυμούμε κάποια στιγμή να διακόψουμε
την σύνδεση και β) να επιλέγουμε το περιεχόμενο που θα διακινούμε αλλά και το περιεχόμενο το οποίο θα αποφασίζουμε να αποδυναμώσουμε [π.χ. διαγραφή μίας δημοσίευσης μας]
Ο σκοπός λοιπόν σήμερα δεν είναι αν θα παρασυρθούμε να δημοσιεύσουμε μία
ψευδή είδηση- ο καθένας από εμάς μπορεί να παρασυρθεί ή να βαρεθεί να
γκουγκλάρει ώστε να διασταυρώσει μία πληροφορία∙ ο σκοπός είναι να έχουμε τα
ίδια αντανακλαστικά δημοσίευσης και ως προς την διάψευση.
Όσοι διαμοιράσατε την ψευδή είδηση του θανάτου του Α.Β. εχθές, κάνετε ένα
δώρο στο διαδίκτυο των επαφών σας λοιπόν και διαγράψτε την.
Στην ίδια εργασία που ανέφερα στην αρχή, ο Robert Wachbroit επισημαίνει:
"Για να παρασυρθείς από μία πληροφορία στο ίντερνετ χρειάζονται δύο
πράγματα: α) αναξιόπιστη πληροφορία και β) ευπιστία
Η πληροφορία αυτή καθεαυτή δεν έχει σημασία παρά μόνο αν την
πιστέψεις."
Σήμερα, η [αναξιόπιστη] πληροφορία αυτή καθεαυτή δεν έχει σημασία παρά μόνο
αν την διατηρήσεις.
Ο R. David Lankes
έγραψε το 2007 [!] στο Trusting the Internet: New Approaches to
Credibility Tools:
"Η αξιοπιστία βρίσκεται μέσα στην απόφαση του ατόμου και δεν αποτελεί
εγγενή ιδιότητα της πληροφορίας που μεταφέρεται. Άρα απαίτηση δεν είναι μόνο η αξιοπιστία αλλά και η ικανότητα αξιόπιστων
κρίσεων".
Σήμερα αξιόπιστη κρίση δεν είναι μόνο πώς επιλέγουμε να δημοσιεύσουμε αλλά
και πώς επιλέγουμε να διαγράψουμε, όπως επίσης και πώς επιλέγουμε να πάψουμε να
καταναλώνουμε περιεχόμενο από πηγές που αποδεικνύονται κατ'επανάληψη
αναξιόπιστες.
Εμείς επιλέγουμε.
Κατανοητό;
Labels: Credibility, How not to, HowTo, Online Journalism, Personal, Projects, Social Media, Web
Κυριακή
Αυτοχρηματοδότηση ΑΕΙ. Μία μικρή νίκη υπέρ της κοινής λογικής.
Κυριακή
Άκουσα την είδηση φευγαλέα στις ειδήσεις και ύστερα αναζήτησα πληροφορίες στο διαδίκτυο.
Βρήκα εδώ, τις ακόλουθες πληροφορίες:
"Την απελευθέρωση των ερευνητικών κέντρων του ιδιωτικού δικαίου, των ινστιτούτων και των ειδικών λογαριασμών πανεπιστημίων, των ΤΕΙ και των ερευνητικών κέντρων που ανήκουν στο δημόσιο από την ενιαία αρχή πληρωμών ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας, Ανδ. Λοβέρδος.
...
Με αυτό τον τρόπο, συμπλήρωσε ο υπουργός Παιδείας «πλάι στο δυσμενές μέτρο της περικοπής των χρηματοδοτήσεων, που σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει να ιδρύονται νέα πανεπιστήμια, προσθέτουμε δυνατότητα να μπορούν να αυτοχρηματοδοτούνται απευθυνόμενα είτε σε προγράμματα της Ε.Ε. είτε στην ιδιωτική πρωτοβουλία»."
Σε περίπτωση που κάποιος δε γνωρίζει την σχέση μου με την εκπαίδευση, να παραθέσω πως έχω υπάρξει φοιτήτρια στην..αναλογική εποχή, έχω αποκτήσει μεταπτυχιακό με εξ'αποστάσεως πρόγραμμα- επί πληρωμή, έχω παρακολουθήσει online σεμινάριο ελληνικό -επίσης επί πληρωμή, έχω παρακολουθήσει online μάθημα ξένου πανεπιστημίου - δωρεάν [!] κι έχω διδάξει ..καμιά 15αριά χρόνια σε όποιο εκπαιδευτικό φορέα μπορείτε να φανταστείτε.
Επίσης έχω ερευνήσει, μελετήσει και έχω παράξει δικό μου εκπαιδευτικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο - αναφέρομαι σε περιεχόμενο που δεν αποτελεί απλή μετάφραση ξένου υλικού, μεγάλο μέρος του οποίου το έχω δημιουργήσει και διαθέσει Δωρεάν στο διαδίκτυο.
Τι έχω ανακαλύψει/συνειδητοποιήσει από αυτές τις εμπειρίες μου.
1. Τραγικές μεταφράσεις ξένων εκπαιδευτικών συγγραμμάτων [πώς να ξεχάσω την απόλυτη αντιγραφή ξένου ακαδημαϊκού συγγράμματος σε εκπαιδευτική παρουσίαση μαθήματος ΤΕΙ με την idiot-φυή μετάφραση του brainstorming ως "ιδεοθύελλα"]
2. Αισχρή οικονομική εκμετάλλευση στην εξ'αποστάσεως εκπαίδευση. [Ορθώς ζητά πληρωμή το ΕΑΠ και ορθώς υπάρχει πληρωμή σε χιλιάδες σεμινάρια που διοργανώνονται πλέον online από Πανεπιστήμια αλλά οι τιμές είναι εξωφρενικές]
3. Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό εκπαιδευτικών, ένα μεγάλο ποσοστό διοικητικών υπαλλήλων κι ένα τεράστιο ποσοστό εκπαιδευομένων που δεν αναγνωρίζουν τις προϋποθέσεις συμμετοχής σε ένα εξ αποστάσεως πρόγραμμα. [Χρήση ψηφιακών εργαλείων, υποχρεώσεις και δικαιώματα στην επικοινωνία, οργάνωση υλικού, διαθεσιμότητα υλικού, οργάνωση προγράμματος]
4. Η Ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα πάσχει από αδυναμία σύνδεσης σπουδών με την αγορά εργασίας και για αυτό ευθύνεται ο αποκλεισμός της αγοράς εργασίας από την εκπαίδευση και όχι το αντίθετο όπως φαντάζονται πολλοί.
5. Μου έχει προταθεί ΔΥΟ φορές να μιλήσω σε ανώτατο ίδρυμα για θεματική που αφορούσε μάθημα το οποίο όμως δε μπορούσε να καλυφθεί οικονομικά με πρόσληψη συνεργάτη.
6. Στην Ελλάδα δεν έχουν καταλάβει πως όταν μιλάμε για Ανοικτή Γνώση [Open Knowledge] εννοούμε free as in free speech, not as in free beer. -Στο σημείο αυτό να επισημανθεί η βεβαιότητα μου πως ο Έλληνας των απωθημένων εκτιμά μόνο ό,τι πληρώνει.
7. Είμαι πεπεισμένη πως όσο περισσότερες οι δυνατότητες, τόσες περισσότερες και οι απαιτήσεις. Κι όσο περισσότερες οι απαιτήσεις τόσες περισσότερες και οι πιέσεις της κοινωνίας για παραγωγή, έλεγχο και απόδειξη αποτελέσματος.
Η εποχή του "τόσα μπορούμε τόσα κάνουμε" έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Την δυναμική της αξιολόγησης των πάντων με την "επέλαση" της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε εκπαιδευτικούς τομείς την αφήνω ασχολίαστη και αντ'αυτού παρουσιάζω απλά ένα σαρδόνιο γελάκι.
Labels: Education, Personal, Remember
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
