Δευτέρα

Είμαστε υπερβολικά αυστηροί με τους ανθρώπους στο διαδίκτυο

Δευτέρα





Το σκέφτομαι εδώ και καιρό αυτό. 
Θα μου πείτε βέβαια και με το δίκιο σας "εσύ το λες αυτό που μας περνάς γενεές δεκατέσσερις όταν γράφουμε ανοησίες για προσωπικά δεδομένα και το dislike;" αλλά ναι, εγώ το λέω αυτό.

Κι όχι από καμία μαλθακότητα που έρχεται με το πέρασμα των βιολογικών χρόνων αλλά από μία απόφαση να προχωρήσω αφήνοντας πίσω απογοητεύσεις, απωθημένα και αβάσιμες προσδοκίες.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι όπως και το iq. Χρειάζεται τακτική μέτρηση. Δεν είναι σταθερή.

Απογοητευόμαστε από τις αποτυχίες μας - για τις οποίες πράγματι, δεν είμαστε πάντα υπεύθυνοι αποκλειστικά εμείς, μεταμφιέζουμε τις δειλίες μας σε απωθημένα γεμάτα ψεύτικα λαμπερά πετραδάκια χολής, καλύπτουμε την αναβλητικότητα και αναποφασιστικότητα μας πίσω από τους αναποτελεσματικούς πολιτικούς εκπροσώπους μας, επιμένουμε να θεωρούμε ιδιοφυή κάθε κίνηση προσβολής απέναντι σε ανθρώπους που συχνά δεν γνωρίζουμε και παρόλα αυτά ... διατηρούμε τον στρουθοκαμηλισμό των προσδοκιών, απαιτώντας από τους άλλους να είναι αυτό που φανταζόμαστε και όχι αυτό που είναι ή μπορούν να γίνουν.

Είμαστε υπερβολικά αυστηροί με ανθρώπους που στην καλύτερη περίπτωση δεν αφήσαμε να μας συστηθούν και στην χειρότερη σε ανθρώπους που απλά αποφασίζουμε να μην εκτιμούμε.

Όχι, δεν είσαι πιο έξυπνος όταν στεναχωρείς κάποιον στο διαδίκτυο. Είσαι πιο στάσιμος. Γιατί αυτή ακριβώς η πέτρα που πετάς, πέφτει μπροστά σου και δεν σε αφήνει να προχωρήσεις. 

Και δεν εννοώ πως πρέπει όλα να τα αντιμετωπίζουμε με μία αφύσικη μεγαλοθυμία αλλά σκέφτομαι πως μπροστά στο try and err του ανθρώπινου βίου που αναπόφευκτα θα σε γεμίσει απογοητεύσεις όσο αγωνίζεσαι να συλλέξεις εμπειρία και γνώση, ίσως - λέω, ίσως - είναι καλύτερο να προχωρήσεις λειτουργώντας ως παράδειγμα, όχι κατ'ανάγκη επιτυχίας, αλλά σίγουρα προχωρώντας χωρίς την ανάγκη να κλωτσάς οτιδήποτε βρίσκεται δίπλα σου - ακόμα κι αν το αξίζει. 

Στην τελική, δεν είμαστε bot κι ας αφηνόμαστε σε αυτοματισμούς που μας κάνουν να νιώθουμε για λίγο υπερήρωες. Άνθρωποι είμαστε.