Μαρτίου 2016

Κυριακή

Κι αποφασίζεις να γράψεις κ να εκδώσεις ένα βιβλίο [Οδηγίες]

Έκρινε e- diva at 20.3.16 Κυριακή

Δε μπορώ να φανταστώ τι θα αντιμετωπίσεις αν αποφασίσεις να γράψεις μυθιστόρημα ή παραμύθι, αλλά αν πρόκειται να γράψεις κάτι που χρειάζεται έστω και υποτυπώδη έρευνα, ετοιμάσου για ξενύχτι.

Όπως έχω γράψει σε παλαιότερο ποστ για τις ακαδημαϊκές εργασίες, όταν χρειάζεσαι, ας πούμε 10 βιβλιογραφικές αναφορές/πηγές, αυτό σημαίνει εκατονταπλάσιο χρόνο αναζήτησης σχετικού υλικού, μελέτης αυτού και σοκαριστικά πολύ χρόνο για απόρριψη υλικού.

Τουτέστιν θα ψάξεις μέρες, μήνες για να βρεις εκατό αξιόλογα περιεχόμενα, θα τα διαβάσεις και θα απορρίψεις τα 97 – τουλάχιστον. Κι άντε πάλι search.

Αν χρειαστείς 3 μήνες για να γράψεις τον δικό σου τον καημό, θα προσθέσεις κανένα εξάμηνο για τον καημό των άλλων. Να μη πάει περισσότερο. Μετά τον ένα χρόνο, θα αρχίσεις να το βαριέσαι.

Όλα αυτά θα συμβούν στην πρώτη γραφή σου. Διότι θα ακολουθήσουν καμιά εικοσαριά ακόμα. Και θα φτάσεις σε σημείο που δε θα θέλεις να διαβάσεις ούτε παράγραφο ξανά. Αν βέβαια πρόκειται να κάνεις σοβαρή δουλειά. Το τσάτρα πάτρα είναι πάντα πιο ευχάριστο αλλά μπορεί να σε κάνει ρεζίλι. Καμιά φορά βέβαια αποδίδει οικονομικώς περισσότερο αλλά και τι να πεις – ο αναγνώστης έχει πάντα δίκιο.

Περνά λοιπόν ο ένας χρόνος κι αποφασίζεις να προχωρήσεις στην δεύτερη γραφή. Και πάλι θα πω πως αν θέλεις ένα αξιοπρεπές κ σοβαρό περιεχόμενο, οφείλεις να απαλείψεις το υπερβολικά πολύ προσωπικό ύφος. Αν γράφω τα ποστ μου με προσωπικό ύφος σε βαθμό 9/10 στο βιβλίο διόρθωσα σε 3/10.

Κάποτε διάβασα μια διδακτορική διατριβή που είχε μέσα την έκφραση «Ας γελάσω». Ναι τους θεωρώ πανύβλακες. Κι αυτούς που την έγραψαν κι αυτούς που την δέχτηκαν. Πάμε παρακάτω.

Διορθώνεις ή δε διορθώνεις το ύφος, έχεις περάσει στην τρίτη γραφή – ξεσκόνισμα, ξανακοιτάς τις πηγές σου μήπως και έχεις μεταφράσει κάτι λάθος [αν ψάχνεις μόνο ελληνικές πηγές, γράψε καλύτερα για μαγειρική] και τέλος πάντων φτάνει η ώρα που λες, αυτό είναι, πρέπει να το εκδώσω.

Χωρίς πλάτες και «όνομα» δεν σε εκδίδει κανείς αν δεν πληρώσεις. Όπερ, η μόνη λύση είναι η αυτοέκδοση.

Αν ψάξεις στο google για εκδοτικούς θα βρεις πολλούς – γνωστούς και όχι. Όλοι σχεδόν σου λένε «στείλ’το μας και θα σου απαντήσουμε σε 3 μήνες». Κάποιοι άλλοι πιο εστέτ σου λένε «δεν έχουμε υποχρέωση να σου απαντήσουμε».

Α, πριν το στείλεις, πήγαινε σε ένα συμβολαιογράφο και κατοχύρωσε το . Είναι πολύ ρευστό όλο το θέμα της κατοχύρωσης στην Ελλάδα, αλλά εσύ πήγαινε. Δε θα σου στοιχίσει πολύ. Θα χρειαστείς το βιβλίο χειρόγραφο ή εκτυπωμένο, τον τίτλο και μία σύνοψη 1-2-3 σελίδων το πολύ.

Λογικά θα το έχεις πάρει απόφαση πως πρέπει να πληρώσεις για αυτοέκδοση αλλά και πάλι αισιόδοξος και ρομαντικός θα το ταχυδρομήσεις σε κάποιους εκδοτικούς μήπως και γίνει κανένα θαύμα.

Σε όσους εκδοτικούς σου λένε «στείλ’το μας ηλεκτρονικά», μη το στείλεις.

Χάνεις λοιπόν σχεδόν 1,5 χρόνο να το γράψεις, να το στείλεις και να περιμένεις απάντηση. Μετά από αυτό, αρχίζεις σιγά σιγά να χάνεις και τις ελπίδες σου και την φλόγα που σε καίει να «εκδοθείς».

Κάπου εκεί το υποσυνείδητο θα σε κάνει να τινάζεσαι στον ύπνο σου με παράπονο και να λες «όχι ρε γαμώτο, τόσο κόπο έκανα, θέλω να το δω το παιδί μου να κυκλοφορεί» και πρωί πρωί αρχίζεις να χτυπάς πόρτες για αυτοέκδοση.

Να έχεις στο μυαλό σου από 3 χιλιάρικα και πάνω - κι άντε πάλι να τινάζεσαι στον ύπνο σου πού θα τα βρεις. Άλλωστε χρειάζεσαι γραφίστα για εξώφυλλο, οπισθόφυλλο, σχεδίαση μέσα, έξω, πάνω, κάτω, φιλολογικό έλεγχο, επιστημονικό έλεγχο, πρόλογο.

Όλα αυτά πληρώνεις κι αν τελικά ο εκδοτικός σου προσφέρει έστω και τα μισά να λες δόξα τον Θεό.

Τουτέστιν, εσύ ολομόναχος θα φροντίσεις το δημιούργημα σου. Μη στηριχτείς και πολύ στον λόγο και το συμβόλαιο των άλλων.

Στα συμβόλαια ανάμεσα σε συγγραφείς και εκδοτικούς – από όσο γνωρίζω – δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα έκδοσης που να δεσμεύει πως τάδε του μήνα πρέπει να έχει γίνει αυτό. Προσωπικά στο επόμενο συγγραφικό μου εγχείρημα θα το απαιτήσω.

Χωρίς χρονοδιάγραμμα θα εξαρτάται ο ένας εμπλεκόμενος από άλλους 5 και θα περάσουν περίπου 3 χρόνια μέχρι να εκδοθεί το πόνημα – εκ του πονώ και υποφέρω.

Εννοείται πως εσύ θα λάβεις ένα ποσοστό της τιμής πώλησης του βιβλίου αλλά αυτό το ξέρεις, δε χρειάζεσαι εμένα να σου το πω.

Κι έρχεται η ώρα να το πουλήσεις. Κι εκεί αρχίζει άλλο ταξίδι γεμάτο ανησυχίες. Πάλι μπλέκονται πολλοί. Οι αποθήκες, ο εκδοτικός, τα βιβλιοπωλεία. Άφησε τους αυτούς. Δεν σε αφορούν και θα στεναχωριέσαι άδικα.

Αν είσαι ήδη στο διαδίκτυο έχεις μια τεράστια δύναμη μαζί σου. Αν όχι, πω ρε φίλε, έλα.

Για αυτά όμως θα μιλήσουμε στο σαλόνι κάποια στιγμή. Γιατί μη νομίζεις, τόσος καιρός πέρασε από τότε που άρχισα να το πληκτρολογώ με ανείπωτη λαχτάρα ...