Σάββατο
The X Factor
Σάββατο
Παρακολουθούσα εχθές ένα ακόμα επεισόδιο του νέου X Factor στον Σκάι και θα σας μιλήσω για αυτό λίγο παρακάτω αλλά σκεφτόμουν πόσοι να είναι άραγε αυτοί που γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει "X Factor".
Άρχισα λοιπόν να ψάχνω στα "ίντερνετς" για έναν ακριβή ορισμό της έννοιας που εγώ είχα στο μυαλό μου.
Στην σελίδα Cambridge Dictionaries Online αναφέρεται:
"a quality that you cannot describe that makes someone very special"
= "μία ποιότητα που δεν μπορείς να περιγράψεις αλλά καθιστά κάποιον εξαιρετικό"
Στην σελίδα Oxford Dictionaries διαβάζω:
"A variable in a given situation that could have the most significant impact on the outcome"
= "Μία μεταβλητή σε δεδομένη κατάσταση, η οποία θα μπορούσε να έχει την πιο σημαντική επίπτωση στο αποτέλεσμα"
Και εδώ, βρήκα τον πιο σύντομο κ ακριβή ορισμό.
"an indefinable but important element"
= "Ένα απροσδιόριστο [μη περιγράψιμο] αλλά σημαντικό στοιχείο"
[Σε αυτό τον σύνδεσμο έμαθα μάλιστα πως η φράση X Factor «γεννήθηκε» το 1930 στους New York Times]
Πάμε τώρα στο TV Show X Factor και συγκεκριμένα σε αυτό που παρακολουθούμε στην τηλεόραση του Σκάι.
Ως τηλεθεάτρια έχω παρακολουθήσει πολλούς διαγωνισμούς ταλέντων/τραγουδιού στην ελληνική τηλεόραση και ναι παραδέχομαι πως αρκετές φορές παρασύρθηκα και από το trash των reality show που τις περισσότερες φορές στήριζε το buzz του στον ευτελισμό των προσωπικοτήτων κριτών και διαγωνιζομένων.
Το X Factor που παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες στην τηλεόραση του Σκάι όμως είναι πραγματικά μία αποστομωτική ανατροπή σε οτιδήποτε βρώμικο έχουμε συναντήσει έως τώρα στα ελληνικά show.
Έχω δει όλα τα επεισόδια μέχρι στιγμής και δεν άκουσα ούτε μία άσχημη λέξη. Ούτε ένα τόσο δα σεξιστικό χάχανο.
Ακόμα και από την γλυκύτατη Τάμτα έχω ακούσει προσεγμένες εκφράσεις στα όχι τόσο τέλεια ελληνικά της και μάλιστα γεμάτα τόση τρυφερότητα και γενναιοδωρία που ακόμα και τα «όχι» της μοιάζουν με χάδι.
Η Πέγκυ Ζήνα την οποία ελάχιστα γνώριζα ως προσωπικότητα εφόσον ακόμα και αν οι συνεντεύξεις που δίνουν οι καλλιτέχνες στοχεύουν στην παρουσίαση της ψυχοσύνθεσης τους, ελάχιστα είχε διαφανεί ο χαρακτήρας της μέσα από αυτές, είναι μία πραγματική αποκάλυψη.
Ευγενική αλλά και αυστηρή, σαφής στις κρίσεις της, με επιχειρήματα και μια εμπειρία πραγματικό λάβαρο σε θρόνο.
Τον Θοδωρή Μαραντίνη επίσης τον γνώριζα ελάχιστα ως χαρακτήρα. Ίσως επειδή δεν ανήκω και στους τηλεθεατές ή αναγνώστες συνεντεύξεων καλλιτεχνών και δεν ενδιαφέρομαι να παρακολουθώ το buzz που επιχειρούν συχνότατα τα media μέσα από τις προσωπικές ζωές των καλλιτεχνών.
Ευγενής ο Θοδωρής, ευδιάθετος, με αυτή την γλύκα που βγάζει η ταπεινότητα του αυτοδίδακτου που ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει να πολεμάς για το όνειρο.
Κι άφησα για το τέλος τον Γιώργο Θεοφάνους.
Ο Θεοφάνους στην κριτική επιτροπή είναι αυτός ο «δάσκαλος» που δεν διδάσκει μόνο μέσα στην τάξη κι έχει γεννηθεί για να δημιουργεί και να παρασύρει με μία πατρική ..επιβολή σε στόχους. Είναι αυτό το σύνολο παραγόντων και εμπειριών που προκύπτουν όταν ο «δάσκαλος» έχει δουλέψει πολύ και σε πολλά πράγματα στην ζωή του. Που κι αν έχασε κάποιες φορές, φρόντισε να δημιουργήσει νέα μονοπάτια παρασύροντας στην ζωή κι όλους όσους τον συνάντησαν και τον άκουσαν.
Συχνά χαμογελώ όταν τον ακούω να λέει φράσεις που κι εγώ η ίδια σκέφτομαι εκείνη την ώρα – όπως ένα «θα τον δείρω εγώ αυτόν» που είπε χαμογελώντας δίνοντας ένα «Ναι» σε έναν νεαρό με καταπληκτική φωνή και απαράδεκτη συμπεριφορά.
Το X Factor που παρακολουθούμε αυτό τον καιρό στους δέκτες μας, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι παραπλήσιο έχουμε παρακολουθήσει στην ελληνική τηλεόραση.
Δεν έχει ξεκατινιάσματα, δεν έχει προσβολές. Έχει ήθος, εμπειρία, γνώση, όνειρα κ στόχους.
Η πλειοψηφία των διαγωνιζόμενων είναι πραγματικά φωνές που σε μαγεύουν κι ενώ το show αναζητά το x factor σε αυτούς, εγώ θα καταθέσω πως x factor έχει η κριτική επιτροπή – στον τρόπο που μας συστήνεται και κυρίως στον τρόπο που μας ξανα-συστήνει μια ξεχασμένη ποιότητα στο τηλεοπτικό τοπίο.
Κι ένας από τους λόγους που ήθελα να γράψω αυτό το ποστ - ενώ σπανίως έως ποτέ δεν ασχολούμαι με τέτοια θέματα - είναι επειδή ήθελα να αποδείξω πως τελικά ναι, buzz μπορεί να κάνει και το αξιέπαινο.
Μπράβο. Μπράβο. Μπράβο.
Labels: How not to, HowTo, Humans, News, Remember, TV
