Πέμπτη
Λίγο πριν το κλικ
Πέμπτη
Εδώ και χρόνια, χρησιμοποιώ τα alert στο Google για να λαμβάνω ειδήσεις σχετικά με θέματα που με ενδιαφέρουν. Άλλες φορές προσθέτω λέξεις – κλειδιά και άλλες, αφαιρώ. Σταθερά παραμένουν τα θέματα που αφορούν τα κοινωνικά δίκτυα και τα κοινωνικά μέσα καθώς και τα analytics μαζί με τα big data.
Μέσα από αυτές τις «πρωινές εφημερίδες» που μου έρχονται δωρεάν στο mail, έχω ανακαλύψει ειδήσεις, έρευνες, σπουδαία θέματα που καταλήγουν να απασχολούν τους Έλληνες χρήστες με καθυστέρηση ετών καθώς επίσης έχω επιτύχει μια πολύ καλή εμπειρική εκτίμηση των μεγάλων διαδικτυακών ειδησεογραφικών – και άλλων - χώρων.
Ένας διαδικτυακός χώρος όπως και ένας διαδικτυακός λογαριασμός κρίνεται στην πορεία χρόνου και στο σύνολο του. Κάθε άλλη κρίση είναι επικίνδυνη διότι μπορεί να έχει υποβληθεί σε λογικά άλματα και προκαταλήψεις.
Έτσι αποφάσισα πως το Forbes έχει κορυφαία θέματα με αδύναμα όμως κείμενα [λαμβάνει credits για τα quote στην υποδοχή του βέβαια], τα Independent & Telegraph επιμένουν μανιακά στην τρομολαγνία, το Wired «πεθαίνει» έχοντας χάσει τον προσανατολισμό του [έναν προσανατολισμό που πιθανότατα δεν είχε ποτέ αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα όσο λειτουργούσε μονοπωλιακά εφόσον δεν υπήρχαν σημαντικοί ανταγωνιστές που κατέφτασαν με το διαδίκτυο], το MIT Technology Review είναι από τα ελάχιστα που προβάλλουν υπαρκτές επιστημονικές έρευνες και τα κείμενα του είναι καλογραμμένα χωρίς πομπώδεις εκφράσεις ή ανερμάτιστους συσχετισμούς ενώ το Harvard Business Review είναι ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει σχετικά με την συνύπαρξη ηλεκτρονικής και συμβατικής ζωής- αν και καμιά φορά παρασύρεται σε επουσιώδη.
Το θέμα όμως είναι πως το «εξαιρετικό» αρχίζει να μειώνεται. Όχι μόνο στην ποσότητα της ύλης που του αντιστοιχεί αλλά και στον χρόνο που απαιτείται να αφιερώσουμε ώστε να καταναλωθεί.
Συνηθίζω να ποστάρω στους facebook χώρους μου τα ενδιαφέροντα άρθρα, τα περισσότερα εκ των οποίων έχω σκοπό να διαβάσω πάντα.. αργότερα και τελικά αν εξαιρέσω τις περιόδους που πειθαρχώ σε μελέτη για την συλλογή πηγών και αναφορών για κάποιο βιβλίο που σκοπεύω να γράψω, τον υπόλοιπο χρόνο προσπαθώ να τον μοιράσω όσο πιο δίκαια μπορώ, ανάμεσα στους λογαριασμούς μου στο fb & twitter, στην ιερή ανάγκη να πιάσω στα χέρια μου ένα βιβλίο και να απομονωθώ στις σελίδες του που με αφήνουν να μείνω σε ένα λιμάνι και φυσικά την υπόλοιπη ζωή μου με όλες τις συμβατικές υποχρεώσεις.
Ο χρόνος παραμένει αδυσώπητα αμετάβλητος παράγοντας.
Όταν σκέφτηκα να γράψω αυτό το ποστ, η αφορμή ήταν πως τα alert στο mail μου είναι όλο και λιγότερα και πως τα ενδιαφέροντα κείμενα που θα με οδηγήσουν να κάνω κλικ για να τα διαβάσω έστω και διαγώνια εκείνη την στιγμή, έχουν μειωθεί δραματικά.
Από την άλλη πλευρά, παρατηρώ και τις δικές μου αλλαγές εφόσον όλο και πιο συχνά επιλέγω να γράψω μια αναλυτική σκέψη σε ένα status αντί να καθίσω να αφιερώσω χρόνο σε ένα ολόκληρο κείμενο που απαιτεί τον χρόνο εύρεσης τίτλου, κατάλληλης εικόνας, πιθανότατα εισαγωγή υπερσυνδέσμων και όλα τα υπόλοιπα κλικ που απαιτούνται για την δημοσίευση σε ένα blog ή site.
Και μέσα σε όλα αυτά, θέλω χρόνο για να μιλήσω με τους φίλους μου. Χρειάζομαι χρόνο κι εγώ να εκτονωθώ. Να γελάσω ξεκαρδισμένα. Να θυμώσω. Να καταγγείλω.
Κι όλο αναγκάζομαι να αποφασίζω τι θα αφήσω και τι θα προτάξω ώστε να μπορέσω να ανοίξω παράδρομους στον περιορισμένο χρόνο.
Πώς θα είναι άραγε το διαδίκτυο σε 10 ή 20 χρόνια;
Θα έχουμε ακόμα χρόνο να γράφουμε άρθρα, θα έχουμε χρόνο να διαβάζουμε; Το click bait που στοχεύει στην απερισκεψία δε θα χάσει την δυναμική του; Το facebook δεν είναι ήδη ένας google-χώρος γεμάτος με όλες τις δυνατότητες που μου παρέχει ο blogger ή το wordpress; Γιατί να πληρώνω hosting, domain και να παλεύω με το θηρίο του συναισθηματικού αυτοματισμού ώστε να διαβαστώ ή έστω να διαμοιραστώ γενναιόδωρα από κάποια επαφή;
Κι όσο κι αν προσπαθώ να κρίνω λογικά για να αποφασίσω ποιο είναι το μέλλον του περιβάλλοντος στο οποίο πολλοί πλέον μπορούμε να λειτουργούμε απολύτως αποτελεσματικά ακόμα και με κλειστά μάτια, με μια διαίσθηση που αποκτά αέρα υπερδύναμης μέσα από την εμπειρία, τα λάθη κι όλα τα βιώματα, δε μπορώ παρά να επιστρέψω στην σκέψη πως η απρόβλεπτη μεταβλητή του διαδικτύου θα παραμένει εσαεί ο χρήστης. Διότι μόνο αυτός θα είναι ικανός να θεμελιώσει ισορροπίες ή να τις ανατρέψει- λίγο πριν κάνει κλικ.
Labels: Humans, Knowledge, Personal, Social Media, Web
