Δευτέρα
Νωθρά παιδιά
Δευτέρα
Εχθές είχα μία συζήτηση με μια μαμά εφήβου για τα κουρασμένα παιδιά.
Πώς είναι δυνατό να είναι τόσο κουρασμένοι οι μαθητές;
Το σχολείο γίνεται όλο και πιο χαλαρό - όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Ο καταιγισμός ύλης και οι απαιτήσεις είναι οξύμωρα κουραστικά σε σχέση με την οργάνωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας η οποία διέπεται από απίστευτη χαλαρότητα.
Φέτος από όσα έχω παρακολουθήσει εκ των ένδον, όλες οι τάξεις του γυμνασίου είχαν άπειρες εκδρομές, άπειρες δραστηριότητες (άρα όχι μάθημα), θεματικές εβδομάδες (πάλι όχι μάθημα), παρακολούθηση ταινιών (ξανά μανά όχι μάθημα).
Δεν υποστηρίζω πως δε χρειάζονται κι αυτά αλλά με μέτρο και φέτος μέτρο δεν είδα.
Από το Πάσχα και μετά που θα έπρεπε τα παιδιά να ακολουθήσουν ένα συνεπές πρόγραμμα επαναλήψεων ώστε να είναι έτοιμα και ξεκούραστα στις εξετάσεις με τη βοήθεια του σχολείου, επικρατεί μία τεράστια απραξία.
"Α, εγώ το καλοκαίρι θα πάω στη γιαγιά μου στο χωριό και θα ξεκουραστώ".
Από τι, πουλάκι μου;
Γιατί δεν βάζετε τα παιδιά να απασχοληθούν σε κάποια δουλειά το καλοκαίρι; Όχι για πολύ καιρό ή για πολλές ώρες καθημερινά, ούτε απαραίτητα για χρήματα. Γιατί δεν τους δίνετε ευθύνες; Έστω ας αναλάβουν κάτι στο σπίτι. Μια υποχρέωση που θα επαναλαμβάνεται.
Νωθρά παιδιά. Η πλειοψηφία είναι νωθρά παιδιά.
"Ξέρεις Κωνσταντίνε, μεγαλώνοντας θα καταλάβεις πως ο κόσμος εργάζεται και παιδεύεται όχι επειδή του είναι όλα ευχάριστα αλλά επειδή έχει κάποιο σκοπό. Όπως το διάβασμα έτσι και η δουλειά συμβαίνει επειδή έχουμε έναν σκοπό και νιώθουμε υπεύθυνοι για αυτόν. Κανείς δε ξυπνά το πρωί λέγοντας: Φανταστικά! Θα πάω στη δουλειά! Όλοι εμείς καταλαβαίνουμε πως εργαζόμαστε για να νιώθουμε χρήσιμοι, για να κάνουμε τη ζωή την δική μας και των ανθρώπων μας όμορφη".
Ας βρούμε τρόπους να διδάξουμε στα παιδιά υπευθυνότητα. Είναι δραματικό αυτό που συμβαίνει - ακόμα κι αν κάποιος το εντοπίζει σε μικρό βαθμό και φαίνεται πως απλά εγώ υπερβάλω.
Labels: Education, Personal
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
